PoznajPana.pl

Barry Bennett
Stale otrzymuję pytania od tych, którzy w różnych częściach świata zmagają się z tym, aby otrzymać uzdrowienie. Symptomy są różne okoliczności unikalne, lecz pytania pozostają zawsze te same: „Zrobiłem wszystko, co można, co mam robić teraz?’
Czasami walczyliśmy dobry bój wiary przez tak długo, że stajemy się zmęczeni. Zebraliśmy mnóstwo wiedzy na temat uzdrowienia, rozumiemy Bożą wolę i Jego obietnice, ogłaszamy, nakazujemy i modlimy się aż do chwili, gdy wydaje się, że już nic nie pozostaje do powiedzenia.
Zazwyczaj moja odpowiedź jest odpowiedzią na wszystko: musimy usłyszeć Boga. Słuchanie Boga jest jedynym źródłem wiary, mądrości, radości i pokoju. Jezus nie mógł żyć i usługiwać bez słyszenia Boga i my również nie możemy. Niemniej, wielu wydaje się, że nie mogą usłyszeć Boga. Tak naprawdę to mogą, lecz po prostu nie dostroili się.

Co robimy w takich sytuacjach? Wierzę, że jeśli cofniemy się trochę od problemu, cokolwiek to może być, nastawimy serca na Niego i zaczniemy wielbić Go to oczyścimy serca, umysły i środowisko walki i zmagań, aby otrzymać uzdrowienie.
„Uzdrów mnie, Panie, a będę uzdrowiony, wybaw mnie, a będę wybawiony, gdyż Ty jesteś chwałą moją!” (Jer 17:14).

Jeśli przeczytasz ten wers kilkanaście razy, zauważysz, że to korzyści z uzdrowienia i zbawienia pojawiają się po tej chwale. Mogłoby to zostać napisane tak: „Ze względu na moje uwielbienie, zostanę uzdrowiony i zbawiony (uwolniony)”. To, co czcisz, staje się twoją rzeczywistością.

Czasami musisz się skupić przez kilka dni czy tygodni na dobroci Bożej i zostawić na boku walkę o uzdrowienie. Po prostu uwielbiaj Go. W tej chwale opróżnisz swoje serce z obaw i niepokojów, a usłyszysz Boga i wtedy przyjdzie twoje uzdrowienie.
Gdy On jest naszą chwałą, uzdrowienie płynie.

Psalm 103:1-5
Dawidowy. Błogosław, duszo moja, Panu i wszystko, co we mnie, imieniu jego świętemu! Błogosław, duszo moja, Panu i nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego! On odpuszcza wszystkie winy twoje, leczy wszystkie choroby twoje. On ratuje od zguby życie twoje; On wieńczy cię łaską i litością. On nasyca dobrem życie twoje, tak iż odnawia się jak u orła młodość twoja.

Barry Bennett
Biorąc pod uwagę ogromną ilość przekonań, nauczań i doktryn w kościele, jak poznać, co jest prawdziwe? Nie mogę tego rozwinąć w krótkich rozważaniach, lecz chcę dać wskazówkę, która pomoże wam zorientować się, co jest prawdą.
„Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać” (1Kor 2:10-14).
Są tylko dwie możliwości, albo żyjesz w naturalnej rzeczywistości, albo duchowej. W duchowej rzeczywistości objawiane są ci różne Boże rzeczy. Uczysz się tego, co zostało ci dane w Chrystusie. Będziesz coraz bardziej zdumiony Jego łaską, Jego wspaniałomyślności i Jego miłości. Będziesz zyskiwał coraz więcej zrozumienia tego czym jest twoja tożsamość, autorytet i cel w Chrystusie. Duch będzie objawiał ci te rzeczy, które zostały ci darowane przez Boga.
Naturalnie myślący chrześcijanin nie przystępuje do Boga w ten sposób. Człowiek naturalny zazwyczaj odrzuca bądź minimalizuje poznanie Bożej dobroci, a zamiast tego postrzega Boga, jako tego, który coś zabiera i utrudnia życie dla Swojej chwały. W umyśle naturalnego człowieka Bóg może być dobry, lecz może też poddawać nas próbom poprzez choroby i tragedie. Naturalny człowiek ciąży ku wersom mówiącym o cierpieniu, stracie i trudnościach. Nie rozumie tego, że jedynym cierpieniem, które pozostaje dla chrześcijan to prześladowania, a często to „naturalni” chrześcijanie prześladują tych, którzy mówią o Bożej dobroci.
„Lecz jak ongiś ten, który się według ciała narodził, prześladował urodzonego według Ducha, tak i teraz” (Ga 4:29). Jeśli chodzimy w Duchu, powinniśmy doświadczać coraz więcej i więcej Jego obfitości i łaski. Nasze życie powinno demonstrować tą łaskę. Otrzymaliśmy Ducha Bożego, abyśmy mogli poznać to wszystko, czym nas Bóg łaskawie obdarzył!

Barry Bennett
„…przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj ” (2Tym 3:5). Zawsze byli tacy, którzy twierdzili, że mają wiarę w Boga, podczas gdy w rzeczywistości są napełnieni niewiarą. Nie wierzą w Bożą dobroć, nie wierzą w Jego obietnice, nie wierzą w Jego moc, nie wierzą w dary Ducha, nie wierzą w uzdrowienie, nie wierzą w zwycięskie, obfite życie.
Wierzą w cierpienie, choroby, braki i niedolę. Potrafią poświęcać swój czas, aby siać wątpliwości w tych, którzy zdecydowali się wierzyć Bogu. Słowa tych niewierzących wierzących są podobne do tych, które powiedział wąż w Ogrodzie Eden: „Czy rzeczywiście Bóg powiedział…?”
Jezus poczynił Swoje obietnice obfitego życia i zwycięstwa pośród rzymskiej okupacji i ucisku. Polityczne okoliczności i ekonomiczne trudności nie powstrzymały Go przed złożeniem obietnic, obiecujących nam, że nasza radość osiągnie pełnię, że o cokolwiek poprosimy w Jego imieniu, stanie się, że On będzie potwierdzał głoszenie Jego Słowa znakami i cudami. Niewierzący wierzący próbują pozbyć się tej mocy Ducha, tych darów, tych cudów i tego potencjału wiary. Zmienili nawet definicję wiary na coś, co oznacza „fatalizm”. W ich umysłach wierzący są pozbawionymi nadziei ofiarami upadłego świata, bez ucieczki, lecz „trzymającymi się tutaj” bez względu na to, co się dzieje. Niewierzący wierzący kochają rozmawiać o prześladowaniach, podczas gdy w rzeczywistości sami prześladują tych, którzy wierzą w obietnicę i moc Boga!
Nie poddawaj się niewierze tych wątpiących! Trzymaj się zdecydowanie obietnic Bożych , Imienia Jezusa, i mocy Ducha. „Temu zaś, który według mocy działającej w nas potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy,… (Ef 3:20).