PoznajPana.pl

Hbr 4:12-13
BO SŁOWO BOŻE JEST ŻYWE I SKUTECZNE, OSTRZEJSZE NIŻ WSZELKI MIECZ OBOSIECZNY, PRZENIKAJĄCE AŻ DO ROZDZIELENIA DUSZY I DUCHA, STAWÓW I SZPIKU, ZDOLNE OSĄDZIĆ ZAMIARY I MYŚLI SERCA;
I NIE MA STWORZENIA, KTÓRE BY SIĘ MOGŁO UKRYĆ PRZED NIM, PRZECIWNIE, WSZYSTKO JEST OBNAŻONE I ODSŁONIĘTE PRZED OCZAMI TEGO, PRZED KTÓRYM MUSIMY ZDAĆ SPRAWĘ.

W jaki sposób możemy doświadczyć rzeczywistości? Odpowiedź znajduje się w Hebr 4:1-2 i 11. Niebezpieczeństwo „pozostania w tyle” lub niemożność by „wejść”, zostaje skutecznie zażegnane poprzez nieustanną wiarę. Przyczyną tego nie jest jakaś cnota lub zasługa tkwiąca w samej wierze, lecz fakt, że odpoczynek został bezwarunkowo przyobiecany tym, którzy wierzą. Rodzaj wiary, który daje takie efekty, opiera się na obietnicy (w. 2) i charakteryzuje się „bojaźnią i usilnym staraniem” (Biblia Gdańska). Nie jest to bojaźń, która cechuje się zwątpieniem lub przerażeniem. Jest to pełne trzeźwości i szacunku uświadomienie sobie, że inni przeżyli upadek, a my odznaczamy się słabością, mamy wroga i musimy wytrwale słuchać Boga.
Wypowiedź o Słowie Bożym w powyższych wersetach obejmuje Jego obietnicę odpocznienia oraz przykazania dotyczące jak do niego wejść. Bóg stoi obok i utrzymuje w mocy nie tylko swe rozkazy lecz również obietnice. Tej obietnicy odpoczynku nie można lekceważyć, lecz należy jej całym sercem zaufać. Tak jak Bóg pragnie aby słuchać Jego nakazów, tak samo zależy Mu by wierzyć Jego obietnicom, a być może jeszcze bardziej, ponieważ obietnice wyrażają Jego łaskę i dobroć. Składa więc przysięgę, że niewierzący i nieposłuszni nie otrzymają zezwolenia by wejść do Jego odpocznienia, oraz że zostanie na nich wylany Jego gniew lub pomsta. A kto odważy się podważyć ich słuszność?

Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

Hbr 4:6-8
SKORO WIĘC JEST TAK, ŻE NIEKTÓRZY DO NIEGO WEJDĄ, A CI, KTÓRYM NAJPIERW BYŁA ZWIASTOWANA DOBRA NOWINA, Z POWODU NIEPOSŁUSZEŃSTWA NIE WESZLI, PRZETO ZNOWU WYZNACZA PEWIEN DZIEŃ, „DZISIAJ”, MÓWIĄC PRZEZ DAWIDA PO TAK DŁUGIM CZASIE, JAK TO PRZEDTEM ZOSTAŁO POWIEDZIANE: DZIŚ, JEŚLI GŁOS JEGO USŁYSZYCIE, NIE ZATWARDZAJCIE SERC WASZYCH.
GDYBY BOWIEM JOZUE WPROWADZIŁ ICH BYŁ DO ODPOCZNIENIA, NIE MÓWIŁBY BÓG PÓŹNIEJ O INNYM DNIU.

Autor chce, aby osoby do których się zwraca uświadomiły sobie, że znajdują się w okolicznościach przypominających pustynię. Biblia nigdy nie pomija, a na pewno nie zaprzecza rzeczywistości ziemskiej egzystencji ludu Bożego. Chociaż podkreśla ona, że ci, którzy należą do rodziny Jezusa Chrystusa, cieszą się niebiańskim życiem i przeznaczeniem, wyraźnie daje do zrozumienia, iż nie doświadczają oni w pełni wszystkiego , co zostało dla nich przygotowane. Stali się wprawdzie częścią ziemskiego zgromadzenia, które istnieje poza czasem, przestrzenią a nawet śmiercią, nie znajdują się jednak jeszcze w „mieście, mającym mocne fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg”. Zatem są oni na tym świecie „przychodniami i pielgrzymami”. Autor Listu pragnie aby Hebrajczycy (i my także) wyobrazili sobie, że przebywają na pustyni, a przed nimi rozpościera się Boży odpoczynek. Chce byśmy uświadomili sobie niebezpieczeństwo, które nas czeka, oraz byśmy wiedzieli jak na nie zareagować. Ostrzegając i zachęcając, zwraca się do nas: raz nas przestrzegając, raz podnosząc na duchu, zazwyczaj czyni to w takiej kolejności. W szczególności zależy mu, abyśmy uniknęli tej samej niewiary, której doświadczali nasi praojcowie, oraz abyśmy doznali realności odpoczynku.

Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

Hbr 4:6-8
SKORO WIĘC JEST TAK, ŻE NIEKTÓRZY DO NIEGO WEJDĄ, A CI, KTÓRYM NAJPIERW BYŁA ZWIASTOWANA DOBRA NOWINA, Z POWODU NIEPOSŁUSZEŃSTWA NIE WESZLI,
PRZETO ZNOWU WYZNACZA PEWIEN DZIEŃ, „DZISIAJ”, MÓWIĄC PRZEZ DAWIDA PO TAK DŁUGIM CZASIE, JAK TO PRZEDTEM ZOSTAŁO POWIEDZIANE: DZIŚ, JEŚLI GŁOS JEGO USŁYSZYCIE, NIE ZATWARDZAJCIE SERC WASZYCH.
GDYBY BOWIEM JOZUE WPROWADZIŁ ICH BYŁ DO ODPOCZNIENIA, NIE MÓWIŁBY BÓG PÓŹNIEJ O INNYM DNIU.

Autor chce aby osoby do których się zwraca uświadomiły sobie, że znajdują się w okolicznościach przypominających pustynię. Biblia nigdy nie pomija, a na pewno nie zaprzecza rzeczywistości ziemskiej egzystencji ludu Bożego. Chociaż podkreśla ona, że ci, którzy należą do rodziny Jezusa Chrystusa, cieszą się niebiańskim życiem i przeznaczeniem, wyraźnie daje do zrozumienia, iż nie doświadczają oni w pełni wszystkiego , co zostało dla nich przygotowane. Stali się wprawdzie częścią ziemskiego zgromadzenia, które istnieje poza czasem, przestrzenią a nawet śmiercią, nie znajdują się jednak jeszcze w „mieście, mającym mocne fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg”.
Zatem są oni na tym świecie „przychodniami i pielgrzymami”. Autor Listu pragnie aby Hebrajczycy (i my także) wyobrazili sobie, że przebywają na pustyni, a przed nimi rozpościera się Boży odpoczynek. Chce byśmy uświadomili sobie niebezpieczeństwo, które nas czeka, oraz byśmy wiedzieli jak na nie zareagować. Ostrzegając i zachęcając, zwraca się do nas: raz nas przestrzegając, raz podnosząc na duchu, zazwyczaj czyni to w takiej kolejności. W szczególności zależy mu, abyśmy uniknęli tej samej niewiary, której doświadczali nasi praojcowie, oraz abyśmy doznali realności odpoczynku.

Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.