Szczepienie nie jest znakiem bestii; żydowskie znaczenie znaku
Eli Lizorkin-Eyzenberg
W czasach kryzysów Biblia przynosi pociechę i ulgę milionom na świecie. Gdy stajemy wobec trudności i niepewności związanych z globalną pandemią Pismo przypomina nam o minionych próbach i przyszłej nadziei.
Niemniej, wielu czytelników używa biblijnych tekstów jak szklanej kuli, która oferuje utajone aluzje do współczesnych kłopotów. Ostatnio, niektórzy wyczytali w Objawieniu, że „znak bestii” jest zakodowanym odniesieniem do szczepień przeciwko covid. Na publicznych demonstracjach przeciwko szczepionkom pojawiły się banery, które głosiły niezgodę protestujących na przyjęcie „znaku bestii”. Takie zrozumienie Księgi Objawienie pozbawia ją historycznego kontekstu i wymusza współczesne domniemania na starożytnych ideach. W oryginale żydowskie znaczenie znaku nie ma nic wspólnego z przyjmowaniem szczepionek, lecz przyjęcie znaku bestii symbolizuje wyrażenie tego, że ktoś odrzucił przykazania Boże.
W Księdze Objawienia mamy mamy do czynienia z wyobrażeniem czasów, gdy bestia powstanie i „… sprawia, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na swojej prawej ręce albo na swoim czole, i że nikt nie może kupować ani sprzedawać, jeżeli nie ma znamienia, to jest imienia zwierzęcia lub liczby jego imienia” (13:16-17).
W niektórych kręgach zrównano to z wejściem na rynek szczepionek przeciwko covid, co miało oznaczać, że przyjęcie szczepienia jest równoznaczne z byciem „zaznaczonym” przy pomocy skazy bestii. Nawet powierzchowne czytanie Księgi Objawieni pokazuje, to zrównanie jest wątpliwe. W trakcie szczepienie igła zostaje wprowadzone w ramię, a nie w rękę czy czoło, a nieprzyjęcie szczepionki nie uniemożliwia człowiekowi handlować, wozić towarów czy wymieniać – handlowe transakcje online nie wymagają kart szczepienia. Zrozumienie rzeczywistego znaczenia znaku bestii zależy od uważnej egzegezy tekstu, a nie współczesnych wydarzeń.
Gdy interpretujący konsultuje się ze stronami Pisma, zamiast newsami z pierwszych stron gazet, wtedy biblijne powiązania znaku bestii stają się wyraźniejsze. Księga Objawienia przedstawia znak bestii jako coś, co zostaje umieszczone na „prawej ręce lub na czole” (13:16), co jest odzwierciedleniem opisu Bożych przykazań w Torze „Przywiążesz je jako znak do swojej ręki i będą jako przepaska między twoimi oczyma” (Pwt 6:8 in., 11:18). Później, Żydzi opierając się na tym wersie przyczepiali
sobie na rękach i czołach małe pudełeczka zawierające werset biblijne Tefillin (תפלין). W nowotestamentowej grece „refillin” nazywano „filakteriami” (φυλακτήρια; Matt 23:5), a skrupulatni Żydzi w tamtych czasach nosili te rytualne ozdoby w czasie modlitwy. Tak więc z żydowskiej perspektywy jest natychmiast oczywiste, że „znak bestii” zajmuje miejsce boskich przykazań; przyjąć ten znak oznacza odrzucić wolę Boga. Szczepionki nie mają żadnego związku z możliwością postępowania zgodnie z biblijnymi przykazaniami.
Księga Objawienia przywołuje również pewne obrazy z Księgi Ezechiela. Przed uprowadzeniem do Babilonu Pan nakazał: „Przejdź przez środek miasta, przez środek Jeruzalemu, i uczyń znak na czole mężów, którzy wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami popełnionymi w nim” (Ez 9:4). Ten znak, (תו; tav) wszystkich tych, którzy go noszą ratuje przed niszczycielską mocą Babilonu (Ez 9:6). Objawienie odwraca ten proroczy scenariusz. Znak, który ludzie przyjmują na czołach, Jan przedstawia jako znak ku zniszczeniu. Ci, którzy zostają naznaczeni w Księdze Ezechiela reprezentują resztkę Izraela, która trwa przy Bogu i trzyma się niebiańskich przykazań; ci, którzy zostają naznaczeni w Księdze Objawienia wybierają stanąć po stronie bestii, nie Pana.
Zdarzenie u Ezechiela jest poprzedzone tym w Księdze Powtórzonego Prawa. Opisując znaczenia Paschy Mojżesz mówi swoim ludziom: „ będzie ci to jako znak na ręce twojej (דך; yadekha) i jako pamiątka między oczyma twoimi, aby zakon Pański (תורה; torah) był w ustach twoich, gdyż ręką przemożną wyprowadził cię Pan z Egiptu” (Wyj 13:9).
W Księdze Ezechiela ci, których Bóg ratuje, noszą ten boski znak. Później w tym samym rozdziale Księgi Wyjścia, Mojżesz mówi ludziom, aby poświęcili Bogu swoje pierworodne a uzasadnieniem tej praktyki jest wspomnienie zbawienia Izraela: „Bo gdy faraon uporczywie wzbraniał się wypuścić nas, zabił Pan wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od pierworodnego z ludzi do pierworodnego z bydła. Dlatego ofiaruję Panu wszystkie samce, otwierające łono matki, każdego zaś pierworodnego z synów moich wykupuję. Niechaj to będzie jako znak na ręce twojej i jako znamię między oczyma twoimi, gdyż ręką przemożną wyprowadził nas Pan z Egiptu” (13:15-16).
Znak Pański symbolizuje ratunek przed śmiercią i zniszczeniem, w Objawieniu przedstawia negatywną inwersję dla tych, którzy przyjmą znak bestii.
W oryginalnym kontekście Księgi Objawienia „bestia (θηρίον; therion) reprezentuje Rzym, zwany również „Babilonem”. Ostatecznie, Jan widzi upadek rzymskiego imperium i wszystkich tych, którzy przyjęli znak bestii: „Upadł, upadł Wielki Babilon… jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, to i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu” (14:8-10; również 18:2).
Podczas, gdy ci, którzy stanęli po stronie Rzymu spotykają się ze zniszczeniem, ci, którzy trzymają się wiernie Boga, cieszyć się będą życiem wiecznym: „… którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją. Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat” (20:4).
Pogląd, że „znakiem bestii” jest szczepionka przeciw covid jest drwiną z biblijnego przesłania. Gdyby znakiem bestii miał być zastrzyk w ramię, znaczyłoby to, że każdy, kto decyduje się ochronić siebie przed śmiertelną pandemią straciłby życie wieczne. Szczepionkowe paszporty nie zablokują wejścia do Królestwa Niebios. Zamiast martwić się tym, że ich imiona znajdują się na liście zaszczepionych, chrześcijanie powinni skupić się na tym, że ich imiona są |zapisane w Księdze Życia Baranka”
(Obj 21:27).