
MICHAEL BROWN
25 czerwca 2024
Tłum.: Google
Ponieważ pokuta (hebr. teszuwa ) jest wielkim tematem Starego Testamentu, jest także wielkim tematem judaizmu. Jest to motyw obecny także w całym Nowym Testamencie. W rzeczywistości powiedziano, że „„nawracajcie się” to pierwsze słowo Ewangelii” (zob. na przykład Mateusza 4:17; 11:20–21; Marka 6:12; Łukasza 5:32; 13:3 , 5; 15:7, 10; 24:47; Dzieje 2:38; 11:18; 26:20; ; 2 Piotra 3:9; Objawienie 3:19).
Oto kilka przykładów znaczenia pokuty w nauczaniu Żydów, które przytoczyłem w drugim tomie mojej pięciotomowej serii: „Odpowiadając na żydowskie zastrzeżenia wobec Jezusa”.
Tradycje talmudyczne głoszą: „Wielka jest skrucha, gdyż przynosi uzdrowienie światu” (b. Berakhot 32a); „Wielka jest skrucha, gdyż sięga Tronu Chwały; . . . gdyż przynosi odkupienie; . . . gdyż wydłuża życie człowieka” (b. Yoma 86a); „Lepsza godzina skruchy i dobrych uczynków na tym świecie niż całe życie w świecie przyszłym” (m. Avot 4:17); „Pokuta jest cenniejsza niż ofiary” (Pesikta Rabbati 45); „Pokuta jest większa niż modlitwa” (Tanna deBe Eliyahu Zuta 7).
Jedno z Osiemnastu Błogosławieństw odmawianych codziennie przez tradycyjnych Żydów jest konkretną prośbą o pomoc w pokucie: „Przyprowadź nas, Ojcze nasz, do Twojej Tory i przyprowadź nas, Królu nasz, do Twojej służby i spraw, abyśmy powrócili w zupełności. skruchę przed Tobą. Błogosławiony jesteś, Panie, który pragniesz nawrócenia”. Religijny Żyd modli się tą modlitwą pomnożoną tysiące razy w ciągu swojego życia.