Category Archives: Autor

Northwestprophrtic

6 rozdział Księgi Nehemiasza zaczyna się tak (w. 1-4):
Gdy tedy do Sanballata, Tobiasza, Geszema Araba oraz pozostałych naszych wrogów dotarła wieść, że odbudowałem mur i że nie pozostała w nim żadna wyrwa, a do tego czasu jedynie wrót nie wstawiłem do bram,   przysłał do mnie Sanballat i Geszem takie wezwanie: Nuże, zejdźmy się razem na naradę w Kefirim w dolinie Ono. Lecz oni mieli złe zamiary wobec mnie.  Wyprawiłem przeto do nich posłów z taką odpowiedzią: Wielkiej pracy się podjąłem i nie mogę przybyć. Po cóż by miała ustać ta praca, gdybym ją przerwał, aby przybyć do was?   Wtedy oni po czterykroć przysyłali do mnie takie samo wezwanie, a ja tak samo im odpowiadałem.

(Przetłumaczono z DeepL.com )
W tym sezonie jeden z ataków wroga na lud Boży, a zwłaszcza na tych, którzy budują Królestwo, przypomina to, co próbowali zrobić ci prostacy: odciągnąć od pracy, aby zamiast tego spędzali czas ze nimi.
Ta pokusa może pochodzić od nieznajomych; na forach publicznych, takich jak to, nie jest to niczym niezwykłym. Ale może też pochodzić od przyjaciół, którzy sami zboczyli z drogi. Widziałem, jak tego rodzaju pokusy pojawiają się w postaci samotnych wdów potrzebujących męskiej perspektywy lub przystojnych młodych mężczyzn, którzy nagle zwracają uwagę na kobietę (lub mężczyznę). Mogą one również przybierać formę uznania ze strony ważnych, wpływowych lub znanych osób lub organizacji. Zaproszenie do recenzowania artykułu przed publikacją może mieć bardziej za zadanie odwrócenie uwagi od celu niż uzyskanie opinii.
W rozmowie z bratem Ojciec pokazał mi ostatnio, że jest to jedna z największych rzeczy motywujących ludzi, którzy „towarzyszą” nam, aby nas „naprawić”, „skorygować” lub „pokazać nam nasze błędy”. Ich celem – celem demonów, które nimi kierują, a nie celem samych ludzi! – jest odciągnięcie ludzi Królestwa, od pracy dla Królestwa. Wykorzystać ich, jeśli to możliwe, ale odciągnąć od pracy polegającej na odkrywaniu Królestwa i dzieleniu się tymi odkryciami.
Widziałem również, jak ten atak przybiera formę okazji biznesowej, oferty pracy lub awansu.
Istnieje tu kilka zagrożeń. Pierwszym z nich jest to, o co martwił się Nehemiasz: że oddzielą nas od ludu Bożego, od naszej społeczności, a tam wyssą z nas żarliwość, pasję i cel. Innymi słowy, zabiją nas.
Drugim jest to, że praca, którą wykonujemy – zakładając, że faktycznie wykonujemy pracę dla Królestwa, a nie tylko budujemy własne królestwo – zostanie zniweczona. W pewnym sensie jest to dla nich równie cenne: „Róbcie, co musicie, ale powstrzymajcie się przed budowaniem Królestwa!”.
Strzeżcie się, przyjaciele. Opierajcie się im. Opierajcie się im wielokrotnie. Nehemiasz musiał ich przepędzać cztery razy. Nie zdziwcie się, jeśli więcej niż jedna grupa ludzi będzie próbowała was rozpraszać, odciągać od zadania, które powierzył wam Ojciec.
Wykonujecie dobrą pracę, pracę, której nikt inny nie potrafi wykonać tak jak wy. Dlaczego ta praca miałaby zostać wstrzymana tylko po to, żebyście mogli spotkać się z kimś?
Nie powinna.
Nie dajcie się na to nabrać.

Northwest prophetic
https://www.facebook.com/NorwestProphetic

Przez kilkadziesiąt lat byłem pilnym, analitycznym i intelektualnym nauczycielem Biblii, zanim Bóg w swoim miłosierdziu mnie poruszył.
Nie porzuciłem umiejętności analitycznych, ale zmniejszyłem ich znaczenie, tak jak nauczał sam Jezus (w Ewangelii Marka 12:24): „Jezus odpowiedział im: «Czyż nie mylicie się, ponieważ nie znacie Pisma ani mocy Bożej?».
Jezus zwraca się do profesjonalnych analityków Księgi i mówi, że pierwszym powodem, dla którego się mylą, jest to, że nie znają Księgi [Mk 12:24]. Zauważam, że dostrzega On różnicę między studiowaniem i analizowaniem Księgi a znajomością Księgi.
Ale drugim źródłem ich błędu (i, szczerze mówiąc, mojego) był brak empirycznej wiedzy o mocy (tak, to dunamis) Boga.
Wydaje się, że Jezus mówi, iż ich wiedza przeszkadza im w poznaniu prawdy. Wydaje się, że zachęca ich do przejścia od studiowania (wiedzy umysłu, funkcji duszy) do empirycznej wiedzy zarówno o objawieniu, jak i mocy (która w rzeczywistości może być wiedzą w moim duchu, ponieważ odnosi się do Jego ducha).
Jeśli więc chcę podzielić się tą nową wiedzą, jak mam to zrobić? A konkretnie, jak dzielić się wiedzą, nie skupiając się na umyśle (na czym skupiała się cała moja edukacja)? Jak pomóc innym doświadczyć życia z Bogiem, do którego sam dotarłem po dziesięcioleciach bycia chrześcijaninem „studiującym księgi” (do czego nigdy nie wrócę!)?
Cóż, po pierwsze, staram się znacznie rzadziej niż kiedyś pokazywać swoją wiedzę i znacznie rzadziej niż kiedyś mówić: „Hej, spójrz na to! Co o tym sądzisz?”. W rzeczywistości [nieoficjalnie] ludzie uczą się znacznie lepiej, gdy odkrywają prawdę, często rozmawiając o niej, a nie mogą o niej rozmawiać ze mną, jeśli ich nie słucham. Kiedy podchodzę do kogoś z podejściem „Tak właśnie jest!” (jak to zwykle bywa w przypadku stwierdzeń analitycznych), typową reakcją nie jest przyjęcie tego, co mówię, ale raczej wysuwanie argumentów przeciwko temu.
Po drugie, odkrywam, że uczę się o wiele więcej, kiedy przestaję uważać się za eksperta, kiedy przestaję słuchać tylko ludzi, którzy mają więcej dyplomów niż ja. W ciągu ostatnich kilku dekad spotkałem ludzi, którzy nie mają wyższych wykształceń (niektórzy z nich nie ukończyli nawet gimnazjum), a których doświadczenie Boga zawstydza moją „wiedzę”.
Przyznaję, że najuważniej słucham ludzi, których doświadczenia są zgodne z ich wypowiedziami, a przede wszystkim tych, którzy poświęcili czas, aby mnie poznać. Ale więcej uczę się, słuchając, niż mówiąc o tym, co już wiem.
Moglibyśmy rozmawiać o tym, dlaczego tak się dzieje, ale sprowadza się to do oceny Jezusa: „Czyż nie mylicie się, ponieważ nie znacie Pisma Świętego ani mocy Bożej?”. I za każdym razem musiałem odpowiadać: „Tak”. Tak, mylę się i tak, właśnie dlatego.
Przez kilkadziesiąt lat byłem pilnym, analitycznym i intelektualnym nauczycielem Biblii, zanim Bóg w swoim miłosierdziu mnie poruszył.
Nie porzuciłem umiejętności analitycznych, ale zmniejszyłem ich znaczenie, tak jak nauczał sam Jezus (w Ewangelii Marka 12:24): „Jezus odpowiedział im: «Czyż nie mylicie się, ponieważ nie znacie Pisma ani mocy Bożej?».
Jezus zwraca się do profesjonalnych analityków Księgi i mówi, że pierwszym powodem, dla którego się mylą, jest to, że nie znają Księgi [Mk 12:24]. Zauważam, że dostrzega On różnicę między studiowaniem i analizowaniem Księgi a znajomością Księgi.
Ale drugim źródłem ich błędu (i, szczerze mówiąc, mojego) był brak empirycznej wiedzy o mocy (tak, to dunamis) Boga.
Wydaje się, że Jezus mówi, iż ich wiedza przeszkadza im w poznaniu prawdy. Wydaje się, że zachęca ich do przejścia od studiowania (wiedzy umysłu, funkcji duszy) do empirycznej wiedzy zarówno o objawieniu, jak i mocy (która w rzeczywistości może być wiedzą w moim duchu, ponieważ odnosi się do Jego ducha).
Jeśli więc chcę podzielić się tą nową wiedzą, jak mam to zrobić? A konkretnie, jak dzielić się wiedzą, nie skupiając się na umyśle (na czym skupiała się cała moja edukacja)? Jak pomóc innym doświadczyć życia z Bogiem, do którego sam dotarłem po dziesięcioleciach bycia chrześcijaninem „studiującym księgi” (do czego nigdy nie wrócę!)?
Cóż, po pierwsze, staram się znacznie rzadziej niż kiedyś pokazywać swoją wiedzę i znacznie rzadziej niż kiedyś mówić: „Hej, spójrz na to! Co o tym sądzisz?”. W rzeczywistości [nieoficjalnie] ludzie uczą się znacznie lepiej, gdy odkrywają prawdę, często rozmawiając o niej, a nie mogą o niej rozmawiać ze mną, jeśli ich nie słucham. Kiedy podchodzę do kogoś z podejściem „Tak właśnie jest!” (jak to zwykle bywa w przypadku stwierdzeń analitycznych), typową reakcją nie jest przyjęcie tego, co mówię, ale raczej wysuwanie argumentów przeciwko temu.
Po drugie, odkrywam, że uczę się o wiele więcej, kiedy przestaję uważać się za eksperta, kiedy przestaję słuchać tylko ludzi, którzy mają więcej dyplomów niż ja. W ciągu ostatnich kilku dekad spotkałem ludzi, którzy nie mają wyższych wykształceń (niektórzy z nich nie ukończyli nawet gimnazjum), a których doświadczenie Boga zawstydza moją „wiedzę”.
Przyznaję, że najuważniej słucham ludzi, których doświadczenia są zgodne z ich wypowiedziami, a przede wszystkim tych, którzy poświęcili czas, aby mnie poznać. Ale więcej uczę się, słuchając, niż mówiąc o tym, co już wiem.
Moglibyśmy rozmawiać o tym, dlaczego tak się dzieje, ale sprowadza się to do oceny Jezusa: „Czyż nie mylicie się, ponieważ nie znacie Pisma Świętego ani mocy Bożej?”. I za każdym razem musiałem odpowiadać: „Tak”. Tak, mylę się i tak, właśnie dlatego.