Category Archives: Brogden Chip – Wszystkie „Codzienne rozważania:

BC_26.10.07 Aż wszyscy dojdziemy

Logo_Brogden

26 października 2007
Dzisiejsze rozważania zaczerpnięto z :
„AŻ WSZYSCY DOJDZIEMY”

Chip Brogden

http://www.theschoolofchrist.org/articles/all.html

lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką
ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem
wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa
(Flp.3:8).

Jeśli twierdzisz, że jesteś chrześcijaninem, lecz nie dostrzegasz tego, że stajesz się coraz bardziej Chrystocentryczny, to zastanawiam się czy w ogóle jesteś rzeczywiście zbawiony – ponieważ straciłeś z oczu całą istotę chrześcijaństwa. Dla chrześcijanina Chrystus stale wzrasta, Chrystus staje się coraz większy i większy, Chrystus staje się centrum uwagi. Bardzo łatwo jest zobaczyć, kto żyje według tego standardu, a kto nie.

Im bardziej ktoś jest duchowo dojrzały, tym bardziej Chrystocentryczny się staje i nic na to nie może poradzić. Jest to nieuniknioną i nieodwołalną konsekwencją bycia chrześcijaninem, uczniem Jezusa. W taki sposób Duch Święty prowadzi każdego i wszystkich prawdziwych wierzących i nie ma wyjątków od tej reguły. Jest do przewidzenia i pewne, że wschód słońca następuje po ciemnej nocy. Jeśli Syn Boży nie jaśnieje coraz bardziej i nie świeci coraz mocniej w twoim sercu to przestań oszukiwać samego siebie: ciągle tkwisz w ciemności.

сайт

BC_24.10.07 Jedna owczarnia i jeden pasterz

Logo_Brogden

24 października 2007
Dzisiejsze rozważaniazaczerpnięto z :
JEDNA OWCZARNIA, JEDEN PASTERZ

Chip Brogden

http://www.theschoolofchrist.org/articles/one.html

Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni; również i
te muszę przyprowadzić; i głosu mojego słuchać będą, i będzie jedna
owczarnia i jeden pasterz (Jn 10:16).

Jeśli Bożym zamiarem jest posiadanie Jednej Owczarni podległej Jednemu Pasterzowi to wiemy, że nic nie należy do nikogo indywidualnie. Często słyszymy ludzi mówiących: „moi ludzie”, „moja owczarnia” czy „mój kościół”, jak gdyby posiadali cokolwiek. Rozumiejmy to, że pod-pasterz nie posiada niczego, lecz jest szafarzem nad Bożą własnością. Pismo wyraźnie mówi, że jesteśmy owcami Jego pastwisk. Wszystko należy do Ojca, który poddaje wszystko pod opiekę Swego Syna Dobrego Pasterza. Żaden pod-pasterz nie może twierdzić, że cokolwiek czy ktokolwiek należy do niego. Gdybyśmy tylko zdali sobie sprawę z tego to natychmiast zaczęlibyśmy traktować owce Pańskie z większym szacunkiem. Jak może człowiek panować nad czymś, co do niego nie należy? Jak może wykorzystywać lub źle traktować to, co nie jest jego?

раскрутка

BC_23.10.07 Do kogo zostałem posłany

23 października 2007

Dzisiejsze rozważania zostały zaczerpnięte z:
DO KOGO ZOSTAŁEM POSŁANY?
Chip Brogden

http://www.theschoolofchrist.org/articles/sent.html

Wstań przeto, zejdź i udaj się z nimi bez wahania, bo Ja ich posłałem (Dz. 10:20).

To Bóg powiedział Korneliuszowi, aby posłał po Piotra. To Bóg powiedział Piotrowi, aby poszedł do Korneliusza. Gdy Bóg doprowadził do spotkania tych dwóch to zaledwie Piotr zaczął mówić a już Duch spoczął na tych, którzy słuchali. Powinna być widoczne to, że z powodzeniem misji w domu Korneliusza niewiele miały wspólnego zdolności krasomówcze Piotra, a bardziej zdolność do słuchania domowników. Gdy mówimy tylko do tych, do których zostaliśmy posłani, będziemy oglądać dramatyczne wyniki.

Mówienie do wszystkich w ogóle, a do nikogo w szczególności, jest kolosalną stratą czasu i przejawem słabego szafarstwa. Nie powinniśmy dawać dziesięciu monet komuś, kto może poradzić sobie z pięcioma ani nie powinniśmy dawać pięciu temu, kto nie jest w stanie zagospodarować jednej. Jasne jest, że traci się mnóstwo czasu na przekonywanie, namawianie, proszenie, argumentowani, nauczanie i pomoc ludziom, do których Bóg nas nie posłał. Jeśli będziemy czekać na Ducha Bożego to zaoszczędzimy sobie mnóstwo czasu, wysiłków i energii. Pracownik, który bez różnicy rozrzuca cenne ziarno między skały i daje wieprzom perły nie jest mądrym, wiernym ani pożytecznym sługą.

aracer

Codzienne rozważania_17.01

Chip Brogden

„Jezus wywiódł ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce swoje, błogosławił ich. I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi. A oni wrócili do Jerozolimy z wielką radością” (Łk. 24:50-52).

Betania ma swój niebiański powab. Jest tam duch wstąpienia, który unosi nas do niebios. Wierzę, że gdy przygotowujemy miejsce dla Pana, ten duch wstąpienia przebije się do nas w spontaniczny sposób. Jedną rzeczą jest próbować działać w niebiański sposób, a całkowicie inną rzeczą jest wejść w taka społeczność i komunię z Niebieskim Człowiekiem, abyśmy po prostu zaczęli tryskać Jego niebiańskością, tak jak kapłan w Miejscu Najświętszym wydzielał słodką wonność.

Królestwo Niebios jest tam, gdzie Chrystus jest ponad wszystkim i wypełnia wszystko; i jeśli tak jest w przypadku indywidualnym, czy zbiorowym, to wtedy można o nas powiedzieć, że przybyło Królestwo Boże.

продвижение