Category Archives: Pozostałe

#

„Slyszalem pastora, który powiedzial, ze chrze¶cijanie z pogan
wszyscy s± „duchowymi Zydami.” Czy to prawda? 

OdpowiedL:

 Aby odpowiedziec na to pytanie, musimy zrozumiec pewien zareks terminologii.
Je¶li nie bedziemy wiedzieli, co stanowi o tym, czy kto¶ jest Zydem,
to nie bedziemy w tsanie okre¶lic czy chrze¶cijanie z pogan s± „duchowymi
Zydami”

Oto kilka definicji slownikówych wg. „Easton’s Bible Dictionary”:

• „Hebraczyk – nazwa stosowana w Pi¶mie do Izraelitów
  tylko przez przez Izraelitów, gdy mówi± o sobie samych do cudzoziemców,
  (40:15; Ex. 1:19), lub w mowie przeciwstawiaj±cej ich innym ludziom (Gen.
  43:32; Ex. 1:3, 7, 15; Deut. 15:12). W Nowym Testamencie jest pewien
  kontrast miedzy Hebrajczykami a cudzoziemcami ((Dz. 6:1; Fil. 3:5).”
  ( pogrubienie dodane.Patrz: http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east1707.htm).

• „Izrael – imie nadane Jakubowi, po jego wielkim zmaganiu
  modlitwie w Peniel (Gen. 32:28), poniewaz „walczyl z Bogiem i ludLmi
  i zwyciezyl” (Patrz  JACOB .) Jest to powszechna nazwa nadawana
  potomkom Jakuba. Wszyscy ludzie z dwunastu rodów s± nazywani „Izraelitami,”
  „dziecmi Jakuba”  (Joz. 3:17; 7:25; Jud.. 8:27; Jer. 3:21),
  oraz „domem Izraela”  (Ex. 16:31; 40:38).

  Imie Izrael jest czasami uzywane stanowczo na okre¶lenie prawdziwego
  Izraela (Ps. 73:1: Iz. 45:17; 49:3; Jn 1:47; Rz.. 9:6; 11:26).

  Po ¶mierci Saula dziesiec plemion ro¶cilo sobie prawo do tej nazwy,
  tak jakby byli calym narodem (2 Sam. 2:9, 10, 17, 28; 3:10, 17; 19:40-43)
  i król dziesieciu plemion zostal nazwany „królem Izraela,” podczas,
  gdy król dwóch plemion zostal nazwany „królem Judy.

• Po wygnaniu nazwa Izrael zostala przypisana calemu narodowi. 
  (pogrubienie dodano.Patrz oryg. http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east1908.htm)

• „Juda  – nazwa wyprowadzona od patriarchy Judy,
   pocz±tkowo nalezala wyl±cznie do plemienia Judy lub do osobnego
  królestwa Judy (2 Król. 16:6; 25:25; Jer. 32:12; 38:19; 40:11; 41:3),
  w przeciwienstwie do tych nalez±cych do królestwa dziesieciu plemion,
  któych zwano Izraelitami. 

  W okresie niewoli  i po restauracji nazwa ta zostal± rozszerzona
  na caly Hebrajski naród, bez jakichkolwiek rozóznien (Est
  3:6, 10; Dan. 3:8, 12; Ezdr 4:12; 5:1, 5).

  Pocz±tkowo ludzi ci nazywani byli Hebrajczykami (Gen. 39:14; 40:15;
  Ex. 2:7; 3:18; 5:3; 1 Sam. 4:6, 9, etc.), lecz po wygnaniu nazwa byla
  wyszla z uzycia, niemniej Pawel ci±le mial styl Hebrajczyka (2 Kor. 11:22;
  Flp.3:5).
  …
  W Nowym Testamencie wystepuj± równiez inne nazwy okre¶laj±ce
  tych ludzi. ,
  (1.) Zydzi, w odniesieniu do narodu, aby
  odróznic ich od pogan.
  (2.) Hebrajczycy, w odnisieniu do jezyka i
  wyszktalcenia, aby odróznic ich od Hellenistów, tj., Zydów mówi±cych
  po grecku. .
  (3.) Izraelici, ze wzgledu na szacunek do ich
  sakralnych przywilejów jako ludu wybranego przez Boga” (pogrubienie
  dodane. Patrz:   http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east2062.htm)

Zatem ludzie z 12 pokolen, potomkowie Jakuba, s± ogólnie nazywani w
Nowym Testamencie jako „Zydzi,” „Hebrajczycy,” i „Izraelici.” Termin „Zydzi”
oddziela ich od pogan (tj., kazdego, kto nie jest Zydem).

Aby teraz wla¶ciwie zrozumiec, co  powoduje, ze czlowiek jest Zydem,
spójrzmy pokrótce na historie Zydostwa. Przypomnijmy sobie, ze Abraham mial
dwóch synów: Ismaela i Izaaka (Gen. 16:16, 17:18-21). Izaak mial dwóch synów
Ezawa i Jakuba, którego imie zostalo zmienione na „Izrael” (Gen. 25:21-26).
Jakub (Izrael) mial 12 synów (Gen. 35:22-26), którzy byli 12 patriarchami
Izraela (Dz.Ap. 7:8). Jedym z patriarchów byl Juda  (Gen. 35:22-23),
od którego wywodzi sie slowo „Judeiczyk” – Zyd – (patrz. definicja „Zyda”
wyzej). W koncu nazwa Zyd (Judejczyk) byla uzywana w odniesieniu do wszystkich
Izraelitów (12 plemion, którzy byli potomkami Jakuba – patrz definicja powyzej).

Zatem „Zyd” jest potomkiem Abrahama, Izaaka i Jakuba.  To wla¶nie dlatego
Bóg czasami mówi czasami o sobie jako o Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba
(p. Mat. 22:32, Luk. 13:28, 20:37, Dz. 3:13, 7:32, for example). Zydowstwo
jest oparte na osobistym pochodzeniu, zatem nie moze zostac Zydem, zaden
niezyd. 

„Poganinem” jest kazda osoba, która nie jest Zydem. Poganstwo opiera
sie na osobistym pochodzeniu, a zatem zaden poganin, nie moze zostac nie-poganinem.
Poganie, którzy nawrócili sie na Judaizm, nigdy nie s± nazywanie
Zydami, lecz prozelitami
(patrz Mat. 23:15, Dz. 2:10-11, 6:5, 13:43, dla przykladu).
NIV (New International Version) tlumczay proselutos (prozelita)
jako nawrócony, lecz inne tlumaczenia uzywaj± „prozelita.” (W polskich
tlumaczeniach niesteto to slowo nie wystepuje prawie w ogóle).

W Nowym Testamencie slowo „Izrael” najcze¶ciej odnosi sie do ziemi lub
ludzi Izraela jako calo¶ci (zlozonego z Zydów zbawionych lub nie),
lecz, jak to zobaczymy, czasami odnosi sie szczególnie do zbawionych
Zydów („prawdziwego Izraela,” zwanego równiez „Izraelem Bozym”) Zobaczymy
równiez, ze slowo „Izrael” nigdy nie odnosi sie do Ko¶ciol (który tworz±
zbawieni Zydzi i zbawieni poganie). 

W okre¶leniu czym jest „duchowy Zyd,” pomoze nam zrozumienie czym jest
„duchowa osoba.” Duchow± osob± jest chrze¶cijanin, który jest pod
kontrol± Ducha: 

„1 Kor. 2:13-16;   3:1
Glosimy to nie w uczonych slowach ludzkiej m±dro¶ci, lecz w slowach,
których naucza Duch, przykladaj±c do duchowych rzeczy
duchow± miare. Ale czlowiek zmyslowy (nie maj±cy
Ducha) nie przyjmuje tych rzeczy, które s± z Ducha Bozego,
bo s± dlan glupstwem, i nie moze ich poznac, gdyz nalezy je duchowo rozs±dzac.
Czlowiek za¶ duchowy rozs±dza wszystko, sam za¶ nie
podlega niczyjemu os±dowi. Bo któz poznal my¶l Pana? Któz moze go pouczac?
Ale my jeste¶my my¶li Chrystusowej.
 I ja, bracia, nie moglem mówic do was jako do duchowych,
lecz jako do cielesnych, jako do niemowl±t w Chrystusie.

Gal. 6:1
Bracia je¶li czlowiek zostanie przylapany na
jakim¶ upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie
takiego w duchu lagodno¶ci, bacz±c kazdy na siebie samego, aby¶ i ty
nie byl kuszony.

W powyzszym fragmencie, Pawel powiada, ze osoba, która nie ma Ducha (niezbawiona
osoba) nie moze zrozumiec duchowych prawd z Biblii. Osoba duchowa moze
te prawdy zrozumiec, lecz wtedy Pawel mówi, ze Koryntianie s± ciele¶ni i
s± zwyklymi dziecmi w Chrystusie i nie mógl sie zwracac do nich jako do
„duchowych.” Innymi slowy byli to chrze¶cijanie, lecz nie byli jeszcze w
zadnym stopniu pod kontrol± Ducha. Zatem nie byli jeszcze „duchowi.” W drugim
powzyszym fragmencie Pawel mówi o odnowieniu chrze¶cijanina, który zgrzeszyl.
 Pawel mówi: „wy, którzy jeste¶cie duchowi (macie Ducha)” powinni¶cie poprawiac
chrze¶cijanina (który nie jest jeszcze tak duchowy), który zgrzeszyl. Bycie
„duchowym” oznacza, ze jeste¶my juz na tyle dojrzali w Chrystusie, ze jeste¶my
prowadzeni i kontrolowani przez Ducha.

Je¶li Zyd jest osoba zbawion± i znajduje sie pod kontrol± Ducha, to jest
duchowym Zydem. Je¶li poganin jest zbawiony i pod kontrol± Ducha, jest
duchowym poganinem.

Cze¶c zamieszania dotycz±cego pogan, którzy staj± sie „duchowymi Zydami”
bierze sie z kilku wersetów w Biblii, które mówi± o chrze¶cijanach jako
o „dzieciach Abrahama: „

Rzym. 4:16
Przeto obietnica zostala dana na podstawie wiary, aby byla z
laski i aby byla zapewniona calemu potomstwu, nie tylko
temu, które polega na zakonie, ale i temu, które ma wiare Abrahama,
ojca nas wszystkich,

Gal. 3:7-9
Z tego mozecie poznac, ze ci, którzy s± z wiary, s± synami
Abrahama,
A Pismo, które przewidzialo, ze Bóg z wiary usprawiedliwia
pogan, uprzednio zapowiedzialo Abrahamowi: W tobie bed± blogoslawione
wszystkie narody.
Tak wiec ci, którzy s± ludLmi wiary, dostepuj± blogoslawienstwa
z wierz±cym Abrahamem,

Gal. 3:29
29. A je¶li jeste¶cie Chrystusowi, tedy jeste¶cie potomkami
Abrahama, dziedzicami wedlug obietnicy.

Te wersety mówi± nam, ze bez wzgledu na to, czy jeste¶my  Zydami czy
poganami z urodzenia, je¶li mamy wiare w Jezusa, to jeste¶my postrzegani
jako dzieci Abrahama i dziedzicami obietnic danych mu. Lecz bycie dzieckiem
Abrahama nie czyni nas „duchowymi Zydami.”  Przede wszystkim,  pierwszym
dzieckiem Abrahama byl Ismael i jest on przedkiem wiekszosci arabskiego
¶wiata (zamieszanie na ¦rodkowym Wschodzie miedzy Arabami i Zydami jest
w istocie rodzinn± wa¶ni± miedzy dwoma potomkami Abrahama). Bycie dzieckiem
Abrahama nie czyni nikogo Zydem, to bycie dzieckiem Abrahama, Izaaka
i Jakuba sprawia, ze kto¶ jest Zydem. Gdyby Biblia mówila, ze chrze¶cijanie
z pogan s± dziecmi Jakuba, to mieliby¶my powód do nazywania
siebie „duchowymi Zydami.” Jest tak poniewaz nie wszyscy potomkowie Abrahama
s± Zydami, lecz wszyscy potomkowie Jakuba s± Zydami. Lecz Biblia nigdzie
nie nazywa nas „dziecmi Jakuba.” My, chrze¶cijanie z pogan, odziedziczyli¶my
duchowe obietnice dane Abrahamowi przez wiare, lecz nie odziedziczyli¶my
psychicznych, materialnych i narodowych obietnic jakie Bóg dal Abrahamowi
 i jego fizycznym potomkom przez Izaaka i Jakuba (tj., narodowi izraelskiemu).
Oto co, na przyklad, znany komentarz biblijny mówi na ten temat: 

„Fakt, ze wierz±cy w Erze Ko¶ciola s± identyfikowani z Abrahamem
i Bozym przymierzem z nim nie oznacza, ze fizyczne i czasowe obietnice
dane Abrahamowi i jego potomkom s± uduchowione lub odwolne. (The Bible
Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary,
p.454)

„[Chrze¶cijanie z pogan] stali sie duchowym nasieniem Abrahama. Odziedziczyli
obietnice przez wiare  jak to wyja¶nie Pawel wcze¶niej (Gal. 3:6-9).
Sugerowac, ze, jak robi± to amileniali¶ci, ze wierz±cy z pogan dziedzicz±
narodowe obietnice dane wierz±cej resztece Izraela – poniewaz ko¶ciol zastepuje
Izraela, lub jest „nowym Izraelem” – jest wczytywaniem w te wersy, czego¶
czego tam nie ma. (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and
Zuck, Dallas Theological Seminary, p.600)

Innymi slowy , wierz±cy z pogan odziedziczyli duchowe obetnice dane Abrahamowi,
lecz nie odziedziczyli fizyczny i narodowych obietnic, które Bóg dal
biologicznym potomkom Abrahama. Pomimo tego, w co niektórzy dobrze znani
ludzie wierz±, Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela. Wiecej dowodów na to zobaczymy
za chwile. 

Zwróc uwage na rozróznienie jakie Pawel robi miedzy Zydami a poganami
w nastepuj±cych wersetach.

Rzym. 1:16
Albowiem nie wstydze sie ewangelii Chrystusowej, jest ona
bowiem moc± Boz± ku zbawieniu kazdego, kto wierzy, najpierw
Zyda, potem Greka,

Rzym. 3:29
Czy Bóg jest Bogiem tylko Zydów? Czy nie pogan
takze? Tak jest, i pogan,

Rzym. 15:27
Tak jest, postanowily, bo tez w samej rzeczy s± ich dluznikami,
gdyz jezeli poganie stali sie uczestnikami ich dóbr duchowych,
to powinni usluzyc im dobrami doczesnymi.

Gal. 2:12-14
Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadal [Piotr] razem
z poganami [zbawionymi poganami], a gdy przyszli, usun±l
sie i odl±czyl z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani. A wraz z nim
obludnie post±pili równiez pozostali Zydzi [zbawieni
Zydzi], tak ze i Barnaba dal sie wci±gn±c w ich oblude, Ale gdy spostrzeglem,
ze nie postepuj± zgodnie z prawd± ewangelii, powiedzialem do Kefasa wobec
wszystkich: Je¶li ty, bed±c Zydem, po pogansku
zyjesz, a nie po zydowsku, czemuz zmuszasz pogan
zyc po zydowsku?

Pawel pisze tutaj o chrze¶cijananch i rozróznia miedzy miedzy tymi chrze¶cijanami,
którzy pochodz± z pogan, a tymi, którzy s± Zydami. Nigdy nie odnosi sie
do tych z pogan jako „duchowych Zydów.” W rzeczywisto¶ci, nigdzie w calym
Nowym Testamencie chrze¶cijanie z pogan nigdy nie s± okre¶lani jako „duchowi
Zydzi.” 

Oto nastepny werset, który wprawia ludzi w zamieszania:

Rzym. 2:28-29
Albowiem nie ten jest Zydem, który jest nim [tylko]
na zewn±trz, i nie to jest obrzezanie, które jest widoczne na ciele,
ale ten jest Zydem, który jest nim wewnetrznie, i to jest obrzezanie,
które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie wedlug litery; taki ma
chwale nie u ludzi, lecz u Boga.

Aby wla¶ciwie zrozumiec jakikolwiek werset z Pisma, wazne jest aby
spojrzec na kontekst i okre¶lic do kogo ten werset jest skierowany. Je¶li
wrócimy jedena¶cie wersetów wstecz do Rzym 2:17, to zobaczymy dokladnie
do kogo Pawel mówi: 

Rzym. 2:17
  Je¶li tedy ty mienisz sie Zydem i polegasz na
zakonie, i chlubisz sie Bogiem,

Od 2:17 az do rozdzialu trzeciego, Pawel mówi do Zydów. Nie mówi
tutaj do pogan, ani o poganach w zaden sposób. Pawel w szczególny sposób
zwraca sie do Zydów, gdy mówi: ” Albowiem nie ten jest Zydem, który jest
nim [tylko] na zewn±trz,….
ale ten jest Zydem, który jest nim wewnetrznie.” Innymi slowy, prawdziwy
Zyd to taki, który jest nim nie tylko zewnetrznie (przez urodzenie),
lecz ten jest Zydem, który nim zewnetrznie i ma wewnetrzne
obrzezanie serca przez wiare w Chrystusa. Pawel zwraca sie szczególnie
do Zydów i rozróznia miedzy Zydami zbawionymi i niezbawionymi. Nic z tego
nie ma zadnego zwi±zku z poganami. W rzeczywisto¶ci Pawel idzie dalej mówi±c:

Rzym. 3:1-2
Czymze wiec góruje Zyd? Albo co za pozytek jest z obrzezania?
Wielki pod kazdym wzgledem. Przede wszystkim ten, ze im zostaly
powierzone wyrocznie Boze.

Nadal mówi o zbawionych Zydach i o tym, ze jest znacznie korzystniejsze
byc Zydem zbawionym! Zatem robi zdecydowane rozróznienie miedzy zbawionymi
Zydami i zbawionymi poganami. Chrze¶cijanie z pogan nie staj± sie „duchowymi
Zydami.” 

Nastepnym Lródlem nieporozumien jest to, ze Nowy Testament zdaje sie mówic,
ze nie ma „zadnej róznicy” miedzy Zydami a Poganami: 

1 Kor. 12:12-13
Albowiem jak cialo jest jedno, a czlonków ma wiele, ale wszystkie
czlonki ciala, chociaz ich jest wiele, tworz± jedno cialo, tak i Chrystus;
 Bo tez w jednym Duchu wszyscy zostali¶my ochrzczeni w jedno cialo
– czy to Zydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy
wolni, i wszyscy zostali¶my napojeni jednym Duchem.

Gal. 3:24-28
 Tak wiec zakon byl naszym przewodnikiem do Chrystusa, aby¶my
z wiary zostali usprawiedliwieni.
A gdy przyszla wiara, juz nie jeste¶my pod opiek± przewodnika,
Albowiem wszyscy jeste¶cie synami Bozymi przez wiare w Jezusa Chrystusa. 
Bo wszyscy, którzy zostali¶cie w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekli¶cie
sie w Chrystusa, Nie masz Zyda ani Greka, nie masz niewolnika ani
wolnego, nie masz mezczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno
jeste¶cie w Jezusie Chrystusie.

Kol. 3:9-11
Nie oklamujcie sie nawzajem, skoro zwlekli¶cie z siebie
starego czlowieka wraz z uczynkami jego,
A przyoblekli nowego, który sie odnawia ustawicznie
ku poznaniu na obraz tego, który go stworzyl,
W odnowieniu tym nie ma Greka ani Zyda, obrzezania
ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego,
lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich,

 Czasami ludzie  interpretuj± ten fragment tak, jakby mialo to znaczyc,
ze wszelkie rozróznienie miedzy Zydami i poganami zostalo usniete. Lecz
zauwazcie, ze w 1 Kor 12:12-13 (powyzej), Pawel mówi, ze Zydzi i poganie
(lub Grecy) wszyscy weszli do ciala Chrystusa dokladnie w taki sam sposób.
w Gal 3:24-28 (powyzej) Pawel pisze, ze Zydzi i poganie wszyscy otrzymali
usprawiedliwienie dokladnie w taki sam sposób. W Kol 3:9-11(powyzej), Pawel
mówi, ze Zydzi i poganie dorastaj± do dojrzalo¶ci dokladnie w taki sam
sposób. Pawel mówi, ze zasady chrze¶cijanskiej wiary stosuj± sie do wszystkich
wierz±cych i w duchowym sensie my wszyscy jestes¶my tacy sami, poniewaz
wszyscy stanowimy cze¶ci tego samego ciala (ciala Chrystusa), niemniej
ci±gle jest miedzy nami zewnetrzna róznica. Gdyby pawel uczyl jakoby wszystkie
 róznice miedzy Zydami i poganami zostalu usuniete, to uczylby
równocze¶nie, ze wszystkie róznice miedzy kobietami i mezczyznami zostaly
zlikwidowane (p. Gal 3:24-28, powyzej). Lecz jest oczywiste, ze istniej±
pewne róznice fizyczne miedzy wierz±cymi kobietami i mezczyznami, a w rzeczywisto¶ci
Pawel nauczal, ze s± jeszcze inne róznice miedzy nimi (p. 1 Kor 11;3-5,  14:34-35,.
Ef 5:22-33,   Kol 3:18-19, 1 Tym 2:11-15, Tyt. 2:1-5). Co wiecej, w tych
trzech powyzszych fragmentach Pawel wspomina o tych, którzy s± niewolnikami
i o wolnych. Je¶li by Pawel nauczal, ze wszelkie róznice
miedzy Zydami i poganami zostalu usuniete, to naczualby równiez, ze wszelkie
róznice miedzy niewolnikami i wolnymi zostaly usuniete. Jednak w w innych
miejscach Pawel naucza, ze róznica  pomiedzy tymi ostatnimi nadal jest
w Ciele Chrystusa zachowana (p. Ef. 6:5-9, Kol. 3:22-4:1, 1 Tym. 6:1-2,
Tyt.2:9-10). Skoro wiec istniej± róznice miedzy kobietami i mezczyznami,
i miedzy wolnymi i niewolnikami w ciele Chrytstusa, to pokazuje nam, ze
w powyzszym fragmencie Pawel nie naucza, jakoby wszelkie róznice
miedzy Zydami a poganami zostaly usuniete w ciele Chrystusa. 

Biblia nie uczy tego, ze chrze¶cijanie z pogan s± „duchowymi Zydami,” nie
uczy równiez tego, ze ko¶ciól zast±pil Izraela. Ponad 83 razy slowo „Izrael”
pojawia sie w Nowym Testamencie (w tlumaczeniu New International Version),
a tylko te 3 fragmenty (Rzym 9:6, Rzym. 11:26 i Gal. 6:16) s± uzywane
przez niektórych ludzi do udowodnienia, ze Ko¶ciól jest „nowym Izraelem.”
Nawet wtedy, Rzym 9:6 oraz 11:26 nie zawsze s± uzywane jako dówód na to,
ze Ko¶ciól zast±pil Izraela, co pozostawia Gal 6:16 jako glowny wers. 

Najpierw spójrzmy na Rzym 9:6:

Rzym. 9:3-6
Albowiem ja sam gotów bylem modlic sie o to, by byc odl±czony
od Chrystusa za braci moich, krewnych moich wedlug ciala, Izraelitów,
do których nalezy synostwo i chwala, i przymierza, i nadanie zakonu,
i sluzba Boza, i obietnice, Do których nalez± ojcowie i z których pochodzi
Chrystus wedlug ciala; Ten jest ponad wszystkim, Bóg blogoslawiony na
wieki. Amen. Ale nie jest tak, jakoby mialo zawie¶c Slowo Boze. Albowiem
nie wszyscy, którzy pochodz± z Izraela, s± Izraelem;

Albowiem nie wszyscy, którzy pochodz± z Izraela, s± Izraelem;
 „Albowiem nie wszyscy, którzy pochodz± z Izraela, s± Izraelem:
”  Niektórzy ludzie uzywaj± tego wersetu jako dowodu na to, ze ko¶ciól
zast±pil Izraela, lecz nie o tym mówi ten wers. W rzeczywisto¶ci, wielu
ludzi którzy wierz±, ze Ko¶ciól zast±pil Izraela nie uzywa tego wersetu,
aby wykazac swój punkt widzenia, poniewaz widz± to, ze ten werset nie daje
podstaw do tego.

W powyzszym fragmencie Rzym 9:3-6 Pawel mówi o swojej rasie, o ludzie Izraela,
z pewno¶ci± nie mówil o poganach. Zydzi wierzyli, ze skoro s± ludem Bozym
to automatycznie id± do nieba. To, co Pawel mówi w tym fragmencie oznacza,
ze nie wszyscy ludzie, którzy s± biologicznymi potomkami Izraela, s± cze¶ci±
Izraela, Izraela Bozego. Tego samego argumentu Pawel uzyl kilka rozdzialów
wcze¶niej, gdy mówil, ze prawdziwy
Zyd to ten, który nie tylko jest Zydem zewnetrznie (z urodzenia), lecz
ten jest Zydem, kto nim zewnetrznie i ma obrzezanie serca przez wiare w Chrystusa
(p. 2:28-29 powyzej). To czyni czlowieka czlonkiem prawdziwego Izraela,
Izraela Bozego. Pawel szczególnie mówil o Zydach i rozróznial miedzy Zydami
zbawionymi i nie zbawionymi. Ani jedni, ani drudzy nie mieli nic wspólnego
z poganami.

Spójrzmy teraz na Rzym 11:26
:

Rzym. 11:25-28
 A zeby¶cie nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chce wam,
bracia, odslonic te tajemnice: zatwardzialo¶c przyszla na cze¶c
Izraela az do czasu, gdy poganie w pelni wejd±, I w ten
sposób bedzie zbawiony caly Izrael, jak napisano: Przyjdzie z
Syjonu wybawiciel I odwróci bezbozno¶c od Jakuba.  A to
bedzie przymierze moje z nimi, Gdy zgladze grzechy ich. Co do ewangelii,
s± oni nieprzyjaciólmi Bozymi dla waszego dobra, lecz co do wybrania,
s± umilowanymi ze wzgledu na praojców.

Wers 26 mówi: „I tak caly Izrael bedzie zbawiony”. Poniewaz
Ko¶ciól sklada sie z ludzi, którzy s± zbawieni, niektórzy wierz±,
ze Pawel musial odnosic sie do ko¶ciola, a zatem ko¶ciól jest „nowym Izraelem.”
Wazny jest jednak kontekst tego stwierdzenia. Zauwaz, ze Pawel pisze o tym,
„zatwardzialo¶c przyszla na cze¶c Izraela”.
Cze¶c Izraela jest zablokowana na Ewangelie, a zatem Ko¶ciól i Izrael
nie mog± byc tym samym. Pawel mówi równiez, ze Bóg odwróci bezbozno¶c od
Jakuba, co jest innym sposobem odniesienie sie do Izraela
(a nie do Ko¶ciola).  Zatem Pawel powiedzial, ze Izrael jest milowany ze
wzgledu na ojców, co znów jest odniesieniem do narodu izraelskiego
a nie do Ko¶ciola. Stosuje ten sam argument, który juz widzieli¶my wielokrotnie
wcze¶niej. Powiedzial, ze cze¶c Izraele zostala zamknieta na Ewangelie,
lecz inna cze¶c jest prawdziwym Izraelem, Izraelem Bozym. Nie ma to nic
wspólnego z chrze¶cijanami z pogan, a Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela. 

Wersy 9:6 i 11:26 (którym sie wla¶nie przyjrzeli¶my) nie s± uzywane przez
wszystkich wierz±cych, ze Ko¶ciól zast±pil Izraela. Z 83 razy, gdy slowo
„Izrael” pojawia sie w Nowym Testamencie (w New Internationl Version), tylko
jeden werset wydaje sie byc uzywany przez wszystkich zwolenników tezy zrównania
Ko¶ciola  z Izraelem”

Gal. 6:12-16
 Ci wszyscy, którzy chc± sie podobac od strony cielesnej, zmuszaj±
was do obrzezania, byle tylko nie cierpiec prze¶ladowania dla
krzyza Chrystusowego. Bo nawet ci, którzy poddaj± sie obrzezaniu, sami
zakonu nie przestrzegaj±, ale chc±, aby¶cie wy sie obrzezywali,
by mogli z ciala waszego sie chlubic.Co za¶ do mnie, niech mnie Bóg uchowa,
abym mial sie chlubic z czego innego, jak tylko z krzyza Pana naszego
Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie ¶wiat jest ukrzyzowany, a ja dla
¶wiata. Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy,
lecz nowe stworzenie.A pokój i milosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy
tej zasady trzymac sie bed±, i nad Izraelem Bozym.

Gal 6:16 („Izrael Bozy”) jest glównym wersetem uzywanym na potwierdzenie
tego, ze Ko¶ciól „zast±pil” Izraela. Zwróc jednak uwage na to, ze nie ma
tutaj mowy o zadnym zastepowaniu. Nie mówi on w szczególno¶ci, ze „Izraelem
Bozym” jest Ko¶ciól. Znaczy to, ze pewni maj±cy dobre intencje ludzie wczytuj±
w ten tekst co¶, czego tam akurat nie ma!  A jednak jest to kluczowy werset
sluz±cy za dowód tego, ze Ko¶ciól jest „nowym Izraelem.”

Aby zrozumiec o co Pawlowi chodzilo, musimy spojrzec na kontekst. Przede
wszystkim zwróc uwage jakiej sytuacji sie odnosi:

„List do Galacja dotyczy pogan, którzy zaczeli
dochodzic do usprwiedliwienia i u¶wiecenie przez Zakon.  Tymi, którzy ich
zwiedli byli judai¶ci, którzy byli Zydami wymagaj±cymi poddaniu sie Zakonowi
Mojzesza. the Book of (Israelology: The Missing Link in Systematic
Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.758, emphasis added)

List do Galacja dotyczy pogan, którzy przyst±pili do osi±gania usprawiedliwienia
i/lub u¶wiecenia na podstawie zakonu. Zwodzili ich Judai¶ci, Zydzi wymagaj±cy
od nich przyswojenia sobie Prawa Mojzeszowego (Israelology: The Missing Link
in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.758, emphasis added).
Pisz±c do chrze¶cijan nawróconych z poganstwa mówi, ze pewni Zydzi (zwani
„judaistami) starali sie przymusic pogan do obrzezania. Mówi, ze obrzezanie
nie ma zadnego znaczenia dla chrze¶cijanina, zatem oglasza blogoslawienstwo
pokoju, milosierdzia dla wszystkich, którzy postepuj± wedlug zasady nie obrzezywania
sie. W szczególno¶ci mówil do  pogan i w rzeczywisto¶ci tylko poganie
mogli postepowac w ten sposób (gdyz wszyscy nawróceni Zydzi, mezczyLni,
byli juz obrzezani ósmego dnia zycia, zgodnie z prawem Mojzeszowym
p. Lev. 12:2-3, Luk. 1:59, 2:21, Flip. 3:2-5). W Gal 6:16 Pawel wypowiada
blogoslawienstwo  pokoju i milosierdzia dla dwóch grup ludzi:

 

1. Gal. 6:15-16A
   Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz
   nowe stworzenie…A pokój i milosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy
   tej zasady trzymac sie bed±, .

   W pierwszej cze¶ci tego wersetu Pawel oglasza blogoslawienstwo dla
   nawróconych pogan, którzy postepuj± wedlug zasady nie obrzezywania sie.  

2. „i nad Izraelem Bozym” (Gal. 6:16b)

1. W drugiej cze¶ci rozszerza to blogoslawienstwo na nawróconych Zydów
   (którzy s± „Izraelem Bozym” lub „prawdziwym Izraelem”, jak to juz zobaczyli¶my
   wcze¶niej).

   Podsumowuj±c to wszystko widzimy, ze Nowy Testament nie uczy tego, ze
   Ko¶ciól jest „nowym Izraelem”. W rzeczywisto¶ci bardzo czesto pojawia sie
   rozróznienie miedzy Izraelem, a Ko¶ciolem, jak to widzimy w nastepuj±cych
   przykladach:

• Rzym. 9:3-4
  Albowiem ja sam gotów bylem modlic sie o to, by byc odl±czony od
  Chrystusa za braci moich, krewnych moich wedlug ciala,  Izraelitów,
  do których nalezy synostwo i chwala, i przymierza, i nadanie zakonu, i
  sluzba Boza, i obietnice,

      Pawel jako chrze¶cijanin byl czlonkiem Ko¶ciola, a jednak pisze o
  ludzie Izraela, o ludzi z tej samej, co on, rasy,  jako o tych, którzy s±
  wiekszo¶ci niezbawieni. Poniewaz slowo „Izrael” odnosi sie do niezbawionych
  z Izraela, to „Izrael” nie jest oczywi¶cie tym samym, co „Ko¶ciól”.
   

• Rzym. 9:30-31
  Cóz tedy powiemy? To, ze poganie, którzy nie d±zyli
  do sprawiedliwo¶ci, sprawiedliwo¶ci dost±pili, sprawiedliwo¶ci, która
  jest z wiary; A Izrael, który d±zyl do sprawiedliwo¶ci z
  zakonu, do sprawiedliwo¶ci z zakonu nie doszedl.

       Tutaj czytamy, ze poganie osi±gneli sprawiedliwo¶c przez wiare
  a zatem ci poganie nalezeli do Ko¶ciola, lecz Izrael sprawiedliwo¶ci
  nie osi±gn±l. Ponownie, slowo „Izrael” odnosi sie do niezbawionych
  ludzi z Izraela, wiec „Izrael” nie jest, oczywi¶ci, tym samym, co „Ko¶ciól”. 

• Rzym. 10:1
  Bracia! Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzaj±
  ku zbawieniu Izraela.

      Pawel pragnie zbawienia dla Izraela. Slowo „Izrael” odnosi sie
  do niezbawionych ludzi z Izraela i znów, ponownie, widzimy,
  ze „Izrael” nie jest tozsamy z „Ko¶ciolem”. 

• Rzym. 10:16
  Lecz nie wszyscy dali posluch dobrej nowinie; mówi bowiem
  Izajasz: Panie! Któz uwierzyl zwiastowaniu naszemu?

      Apostol powiada, ze niektórzy Izraelici przyjeli Dobr± Nowine (a zatem
  stali sie czlonkami Ko¶ciola), lecz nie wszyscy. Slowo „Izrael” cze¶ciowo
  odnosi sie do niezbawionych z Izraela, zatem ponownie widoczne
  jest, ze „Izrael” nie jest identyczny z „Ko¶ciolem”. .”

• Rzym. 11:11
  11. Mówie tedy: Czy sie potkneli, aby upa¶c? Bynajmniej. Wszak
  wskutek ich upadku zbawienie doszlo do pogan, aby w nich (izraelitów)
  wzbudzic zawi¶c.

      Pawel pisze, ze zbawienie przyszlo do pogan po to, aby wzbudzic
  w Izraelu zazdro¶c. Dlaczego? Poniewaz wiekszo¶c ludu Izraela nie przyjelo
  zbawienia. Ponownie „Izrael” odnosi sie do niezbawionych Izraelitów,
  zatem „Izrael” nie jest tym samym, co „Ko¶ciól”. 

• Rzym. 11:13-14
  Do was za¶, którzy jeste¶cie z pogan, mówie:
  Skoro juz jestem apostolem pogan, sluzbe moj± chlubnie wykonuje;
  Moze w ten sposób pobudze do zawi¶ci rodaków moich i zbawie
  niektórych z nich.

  Pisze tutaj do zbawionych pogan (którzy s± zatem w Ko¶ciele) i rozróznia
  ich od jego wlasnych ludzi (ludu Izraela). Ponownie odnosi sie do niezbawionych
  ludzi z Izraela, zatem „Izrael” nie jest tym samym, co „Ko¶ciól”. 

• 1 Kor. 10:32
  Nie dawajcie zgorszenia ani Zydom, ani Grekom, za¶
  zborowi Bozemu,

      Wyszczególnia tutaj trzy grupy ludzi: niezbawionych Zydó, niezbawionych
  pogan i Ko¶ciól. Ponownie odnosi sie do niezbawionych ludzi z Izraela,
  zatem „Izrael” nie jest tym samym, co „Ko¶ciól”.

W powyzszych przykladach, w których Nowy Testament rozróznia miedzy niewierz±cym
Izraelem (tj. niezbawionymi Zydami) i Ko¶ciolem. Niemniej, mamy tez przyklady
tego, ze NT rozróznia równiez miedzy zbawionymi Zydami i zbawionymi poganami
w Ko¶ciele

• Rzym. 11:1-2
  Pytam wiec: Czy Bóg odrzucil swój lud? Bynajmiej. Przeciez i ja
  jestem Izraelit±, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina.
  Nie odrzucil Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzyl,
  Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak sie uskarza przed Bogiem
  na Izraela:

  Pawel byl chrze¶cijaninem zatem byl w Ko¶ciele, lecz byl równiez Izraelit±.
  Jako zbawiony Izraelita, byl czlonkiem „prawdziwego Izraela”, co opisywal
  jako „Izrael Bozy” (p. Gal. 6:16 powyzej). Mówi tutaj, ze Bóg nie odrzucil
  calkowicie Izraela, zatem ponownie czyni wyraLne rozróznienie
  miedzy Izraelem i Ko¶ciolem. Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela. l.

• Rzym. 15:27
  Tak jest, postanowily, bo tez w samej rzeczy s± ich dluznikami, gdyz
  jezeli poganie stali sie uczestnikami ich (Izraelitów)
  dóbr duchowych, to powinni usluzyc im dobrami doczesnymi.

  W szczególny sposób podkre¶la apostol, ze chrze¶cijanie z pogan uczestnicz±
  w duchowych blogoslawienstwach Zydów. Odziedziczyli¶my, jako
  nawróceni poganie,     duchowe obietnice dane Abarahamowi przez wiare, lecz
  nie odziedziczyli¶my fizycznych, materialnych czy narodowych obietnic, których
  Bóg udzielil jemu i jego potomkom przez Izaaka i Jakuba (tj. naród Izraelski).
  Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela.
   

• Rzym. 16:3-4
  Pozdrówcie Pryske i Akwile, wspólpracowników moich w Chrystusie
  Jezusie,
  Którzy za moje zycie szyi swej nadstawili, którym nie tylko ja
  sam dziekuje, ale i wszystkie zbory poganskie,

  Apostol wymienia tutaj w szczególno¶ci „zbory poganskie”.
  Widzimy zatem po raz kolejny, ze czasami robi rozróznienie miedzy poganami
  i Zydami w ciele Chrystusa. Nigdy nie odnosi sie do nawróconych pogan jako
  do „duchowych Zydów” i nigdy nie odnosi sie do Ko¶ciola jako do „nowego
  Izraela.”

• Gal. 2:11-14
  A gdy przyszedl Kefas do Antiochii, przeciwstawilem mu sie otwarcie,
  bo tez okazal sie winnym.
  Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadal razem z
  poganami; a gdy przyszli, usun±l sie i odl±czyl z
  obawy przed tymi, którzy byli obrzezani. A wraz z nim obludnie post±pili
  równiez pozostali Zydzi, tak ze i Barnaba dal sie wci±gn±c w ich oblude,
   Ale gdy spostrzeglem, ze nie postepuj± zgodnie z prawd± ewangelii, powiedzialem
  do Kefasa wobec wszystkich: Je¶li ty, bed±c Zydem, po pogansku
  zyjesz, a nie po zydowsku, czemuz zmuszasz pogan zyc po
  zydowsku?

      Piotr, chrze¶cijanin z Zydów, zwykle bywal razem z nawróconymi
  chrze¶cijanami, lecz zacz±l sie od nich odsuwac, aby nie byc krytykowanym
  przez innych Zydów za mieszanie sie z poganami. Zwróc uwage, ze Pawel nie
  argumentuje, ze poganie s± teraz „nowym Izraelem” (a zatem mog± swobodnie
  bywac razem z jego towarzyszami „Zydami”). Nie powiedzial, ze ci poganie
  s± cze¶ci± „nowego Izraela” a zatem mog± swobodnie bywac razem z jego towarzyszami
  „Zydami”). Zamiast tego, widac, ze bylo w¶ród apostolów wyraLnie rozróznienie
  miedzy chrze¶cijanami z Zydów i z pogan, nawet w ciele Chrystusa. Piotr Lle
  zrobil oddzielaj±c sie od nawróconych pogan, aby przypodobac sie pewnym Zydom,
  lecz widac, ze nigdy nie próbowal spierac sie o to, ze stali sie oni Zydami,
  czy to duchowymi czy innymi. .

• Efez. 3:6
   Mianowicie, ze poganie s± wspóldziedzicami
  (z Izraelem)  i czlonkami jednego ciala i wspóluczestnikami
  obietnicy w Chrystusie Jezusie przez ewangelie,

      W tym fragmencie wierz±cy poganie s± dziedzicami razem
  z Izraelem i wspóluczestnicz± z Izraelem w ciele Chrystusa,
  nie dlatego, ze stali sie Izraelem. Ponownie widzimy, ze Pawel
  rozróznia miedzy  poganami i Izraelitami w ciele Chrystusa. „Prawdziwy Izrael”
  (lub „Izrael Bozy”) jest jedn± cze¶ci± Ko¶ciola, a zbawieni poganie s± inn±
  cze¶ci± Ko¶ciola. Oni „wspóluczestnicz±” w obietnicach w Chrystusie
  Jezusie, co pokazuje, ze Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela.   

• Kol. 4:11-12
   I Jezus, zwany Justem. Oni s± jedynymi Zydami, którzy s±
  wspólpracownikami moimi dla sprawy Królestwa Bozego, oni stali
  sie dla mnie pociech±.  Pozdrawia was Epafras, który pochodzi spo¶ród
  was, sluga Chrystusa Jezusa, który nieustannie toczy za was bój
  w modlitwach, aby¶cie byli doskonali i trwali we wszystkim, co jest wol±
  Boz±.

  Listo do Kolosan skierowany jest do poganskiego zboru w Azji Mniejszej.
  Zauwaz, ze Pawel mówil o pewnych chrze¶cijanach, którzy byli jego towarzyszami
  Zydami, lecz Epafraz byl chrze¶cijaninem, który byl towarzyszem Kolosan,
  pogan. Pawel robi wyraLne rozróznienie miedzy chrze¶cijanami pochodz±cymi
  z pogan, a tymi z Zydów. 

Widzieli¶my przyklady oddzielenia niezbawionych Zydów od Ko¶ciola, oraz
przykladny rozróznienia miedzy Zydami i poganami w Ko¶ciele. Dodatkowo,
w NT s± cale ksiegi (lub rozdzialy), które s± przeznaczone szczególnie dla
Zydów lub pogan w Ko¶ciele:

• Mat. 1:1-2
  Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego. Abraham
  byl ojcem Izaaka, a Izaak ojcem Jakuba, a Jakub ojcem Judy oraz braci
  jego.
• Mat. 1:17
  Tak wiec wszystkich pokolen od Abrahama do Dawida jest czterna¶cie;
  od Dawida do uprowadzenia do Babilonu – pokolen czterna¶cie; od uprowadzenia
  do Babilonu do Chrystusa pokolen czterna¶cie.

      Ewangelia Mateusz byl przeznaczona szczególnie dla nawróconych Zydów.
  Oto kilka przykladów komentarzy na temat tej ewangelii:

              „Z po¶ród czterech ewantelii, pierwsza, Mateusza, zostala npisana
  dla Zydów  (Israelology: The Missing Link in                Systematic Theology,
  Arnold Fruchtenbaum, p.763)

              „wydaje sie, ze Mateusz mial co najmniej dwa powody pisania.
  Po pierwsze, chcial pokazac niewierz±cym                        Zydom, ze
  Jezus jest Mesjaszem…  Po drugie, Mateusz napisal ku zacheceniu wierz±cych
  Zydów. (The Bible                  Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck,
  Dallas Theological Seminary, p.16).

• Rzym. 1:11-13
  Pragne bowiem ujrzec was, abym mógl wam udzielic nieco z
  duchowego daru laski dla umocnienia was,
  To znaczy, aby doznac w¶ród was pociechy przez obopóln±
  wiare, wasz± i moj±.
   A nie chce, bracia, aby¶cie nie wiedzieli, ze czesto zamierzalem
  przybyc do was, aby i w¶ród was, podobnie jak w¶ród innych narodów,
  zebrac jaki¶ plon, lecz az do tej chwili mialem przeszkody,

      Ta cze¶c listu jest skierowana w szczególno¶ci do nawróconych pogan.
  Na przyklad, Pawel mówi o duchowych darach o ‘wzajemnym pocieszeniu przez
  obopóln± wiar±’, pisal zatem do chrze¶cijan. Nastepnie ma nadzieje na zebranie
  zniwa w¶ród czytelników tej cze¶ci listu, podobnie jak mial w przypadku
  innych pogan. Wskazuje to, ze ta cze¶c listu byla adresowana do
  wierz±cych pochodzenia poganskiego. 

• Rzym. 2:17-21
  Je¶li tedy ty mienisz sie Zydem i polegasz na zakonie,
  i chlubisz sie Bogiem, I znasz wole jego, i umiesz rozróznic dobre od
  zlego, bed±c pouczonym przez zakon, I uwazasz siebie
  samego za wodza ¶lepych, za ¶wiatlo¶c dla tych, którzy s± w ciemno¶ci,
  Za wychowawce nierozumnych, za nauczyciela dzieci, maj±cego w zakonie
  uciele¶nienie wiedzy i prawdy, Ty wiec, który uczysz drugiego,
  siebie samego nie pouczasz? Który glosisz, zeby nie kradziono, kradniesz?

  Ta cze¶c zdecydowanie odnosi sie do chrze¶cijan pochodzenia zydowskiego.
  Jak pisze autor „je¶li mienisz sie Zydem” i wspomina Zydowski Zakon, zatem
  w tym miejscu mówi do Zydów. 

• Rzym. 11:13-14
  Do was za¶, którzy jeste¶cie z pogan, mówie:
  Skoro juz jestem apostolem pogan, sluzbe moj± chlubnie wykonuje;
  Moze w ten sposób pobudze do zawi¶ci rodaków moich i zbawie niektórych
  z nich.

  Ten fragment znów skierowany jest do nawróconych pogan.

• Efez. 3:1
  Dlatego ja, Pawel, jestem wieLniem Chrystusa Jezusa za was pogan
  –
  WyraLnie zwraca sie do wierz±cych pogan.

  This section of Ephesians was clearly addressed specifically to Gentile
  Christians.

• Hebr. 1:1
  Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawial Bóg dawnymi czasy do
  ojców przez proroków;

  List do Hebrajczyków byl skierowany szczególnie do chrze¶cijan zydowskiego
  pochodzenia. Oto, co naukowcy mówi± na temat tego listu: 

  „Wiecej mozna sie dowiedziec o adresatach listu niz o autorze.
  Po pierwsze, jest oczywiste, ze byli Zydami a autor pisze z pelnym przekonaniem,
  ze jego czytelnicy bed± uznawali Stary Testament. Caly „podklad” listu jest
  wziety z zydowskiej historii i religii. Po drugie, tylko wierz±cy pochodzenia
  zydowskiego byli w niebezpieczenstwie powrotu do Judaizmu (Israelology:
  The Missing Link in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.950).

  „silny nacisk autora na zydowskie prototypy i jego zarliwa polemika z trwalo¶ci±
  systemu Lewiego da sie najlepiej wytlumaczyc je¶li weLmie sie pod uwage,
  ze wiekszo¶c czytelników byla zydowskiego pochodzenia i maj±c sklonno¶ci
  do zwracania sie w kierunku swej starej wiary. Bardzo silne i obszerne odwolywanie
  sie do Starego Testamentu równiez najbardziej odpowiadalo czytelnikom, którzy
  w nim wychowali” (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas
  Theological Seminary, p.778)

• Jak. 1:1
  Jakub, sluga Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwana¶cie
  pokolen, które zyj± w rozproszeniu.

  Ksiega Jakuba byla skierowana szczególnie do wierz±cych Zydów. Oto kilka
  komentarzy, które naukowcy bibli¶ci mówi± na temat tego listu

  „Obiorcami tego listu jest dwana¶cie pokolen, które zyj±
  w rozproszeniu. Termin „rozproszenie” byl i jest technicznym zydowskim
  okre¶leniem Zydów zyj±cych poza swoj± ziemi±. (Israelology: The Missing
  Link in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.981)

  „WyraLny jest adresat: „12 pokolen rozproszonych miedzy narodami”
  (Jk 1:1), ten list jest naznaczony Zydowskim aromatem. Ten list zdecydowanie
  jest przeznaczony do zydowskiego kregu czytelników. Pomimo, ze demonstruje
  starann± greck± dykcje, jest przepelniony hebrajsk± symbolik±.           
              (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas
  Theological Seminary, p.816).

• „1 Piotr. 1:1-2 (BW)
  Piotr, apostol Jezusa Chrystusa, do wychodLców rozproszonych po Poncie,
  Galacji, Kappadocji, Azji i Bitynii, wybranych. Wedlug powzietego z góry postanowienia
  Boga, Ojca, po¶wieconych przez Ducha ku posluszenstwu i pokropieniu krwi±
  Jezusa Chrystusa: Laska i pokój niech sie wam rozmnoz±.

  Pierwszy List Piotr zostal zaadresowany w szczególno¶ci do chrze¶cijan
  spo¶ród Zydów. Dla przykladu kilka komentarzy biblistów na temat 1 Ptr.:

  „Odbiorcami s± wychodLcy rozproszeni po …. Fakt,
  ze s± oni w Rozproszeniu (slowo, które jest uzyte jeszcze wyl±cznie
  w ew. Jana 7:35 i Jk. 1:1) pokazuje, ze byli to Zydzi zyj±cy poza swoj± ziemi±.
  Ten list  napisany zostal do zydowskich wierz±cych, zyj±cych miedzy pogansk±
  wiekszo¶ci± w ¶rodowisku Azji ¦rodkowej, wspólczesnej Turcji.   (Israelology:
  The Missing Link in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.992-993)

  „Jest prawdopodobne, ze Piotr pisal do zydowskich chrze¶cijan rozproszonych
  na zachodzia (1:1), a Jakub adresowal list do zydowskich chrze¶cijan rozproszonych
  na wschodzie – w Babilionii i Mezopotamii.”    (The Bible Knowledge
  Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary, p.816)

• 2 Piotr. 3:1
  List ten, umilowani, jest juz drugim listem, który
  do was pisze, a w nich chce przez przypominanie utrzymac w czujno¶ci prawe
  umysly wasze,

  Drugi List Piotr zostal w szczególno¶ci zaadresowany do zydowskich wierz±cych.
  Dla przykladu kilka komentarzy biblistów na temat 2 Ptr.

  „Werset 3:1 stanowi wyraLnie, ze ten list jest napisany do
  tej samego grupy ludzi, co 1 Ptr.        (Israelology: The Missing Link
  in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.1004)

  „Jest prawdopodobne, ze Piotr pisal do zydowskich chrze¶cijan rozproszonych
  na zachodzia (1:1), a Jakub adresowal list do zydowskich chrze¶cijan rozproszonych
  na wschodzie – w Babilionii i Mezopotamii.”    (The Bible Knowledge
  Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary, p.816)

• Judy 1:1
  Juda, sluga Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba, do powolanych, w Bogu
  Ojcu umilowanych, a dla Jezusa Chrystusa zachowanych:

  List Judy jest w szczególno¶ci zaadresowany do wierz±cych z Zydów.  Dla
  przykladu kilka komentarzy biblistów na temat listu Judy:

  „Duzo cytuje z 2 Ptr. i tam gdzie Piotr uzywa czasu przyszlego
  Juda korzysta z czasu przeszlego. To, przed czym Piotr ostrzegal, ze sie stanie,
  stalo sie. … Odbiorcami listu (1b) byli oczywi¶cie wierz±cy, a zdecydowane
  podobienstwo do 2 Ptr. prawdopodobnie znaczy, ze pisal do tej samej grupy
  zydowskich wierz±cych, co Piotr.” (Israelology: The Missing Link in Systematic
  Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.1009-1010)

  „To listu demonstruje to, ze pierwotni odbiorcy byli zydowskimi
  chrze¶cijanami z Palestyny, którzy byli zgromadzeni w lokalnej spoleczno¶ci.
  Odno¶niki do wydarzen Starego Testamentu Old i pozabiblijnej literatury identyfikuje
  odbiorców jako ludzi, którzy zrozumiej± te odno¶niki bez konieczno¶ci udzielania
  wyja¶nien.” (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck,
  Dallas Theological Seminary, p.918)

Zobaczyli¶my przyklady, w których niezbawionych Zydów (tj. niewierz±cego
Izraela) wyróznia sie spo¶ród Ko¶ciola,  widzieli¶my przyklady, w których
wyraLne jest rozdzial miedzy Zydami i poganami wewn±trz Ko¶ciola, oraz zobaczyli¶my,
ze s± cale ksiegi (lub cale czesci ksi±g) w Nowym Testamenci, które zostaly
zaadresowane w szczególn¶cid o Zydów lub do pogan w Ko¶ciele. 

Wszystkie te wyróznienia dostaraczaj± nastepnych dowodów (w dodatku to
wielkiej liczby dowodów, które juz wcze¶nie zobaczyli¶my), ze chrze¶cijanie
z pogan nie stali sie „duchowymni Zydami” a slowo „Izrael” nigdy nie odnosilo
sie do Ko¶ciola.

W rzeczywisto¶ci, dzialania apostolów i starszych piewszego Ko¶ciola daje
nam jeszcze wiecej potwierdzen tego. WeLmy pod uwage, ze w Pi¶mie, osoba byla
uznawana za Zyda je¶li jego ojcem byl Zyd. Z drugiej strony, je¶li czyja¶
matka byla Zydówk±,a jej ojcem poganin, to technicznie ta osoba nie byla postrzegana
jako Zyd. Mamy taki przykl±d w Lev. 24:10-11, gdzie pewien m±z jest wielokrotnie
opisywany jako nie-Zyd pomimo tego, ze jego matka byla Zydówk±:

3 Moj. 24:10-11
 A oto byl miedzy synami izraelskimi syn pewnej kobiety,
Izraelitki, ale meza Egipcjanina. Ten syn Izraelitki poklócil
sie w obozie z pewnym mezem Izraelit±. Syn tej kobiety
Izraelitki bluLnil imieniu Pana i przeklinal go; przyprowadzono
go tedy do Mojzesza. Matka jego nazywala sie Szelamit, a byla córk±
Dibriego, z plemienia Dan.

Ten czlowiek nie jest opisany jako Izraelita (Zyd), lecz raczej jako „syn
Izraelitki i ojca Egipcjanina” oraz „syn kobiety Izraelitki”. Czlowiek ten
przebywal „w¶ród” Izrealitów, lecz sam nie byl postrzegany jako Zyd. Niemniej
jednak Nowy Testament pokazuje takie osoby mialy wolno¶c aby identyfikowac
sie z Zydami, jak to mozemy zobaczy w: 

Dz.Ap. 16:1-3
Dotarl tez do Derbe i do Listry. A byl tam pewien uczen, imieniem
Tymoteusz, syn Zydówki, która byla wierz±ca, i ojca
Greka. Bracia z Listry i Ikonium wystawili mu dobre ¶wiadectwo.
Pawel chcial, aby ten udal sie z nim w droge, totez wzi±wszy go, obrzezal
ze wzgledu na Zydów, którzy mieszkali w owych okolicach; wszyscy bowiem wiedzieli,
ze jego ojciec byl Grekiem.

Ten framgent wywoluej wiele zamieszania miedzy chrze¶cijanami, poniewaz
ap. Pawel obrzezal Tymoteusza, choc Tytus nie zostal zmuszony do obrzezania: 

Gal. 2:3-4
 Ale nawet Tytusa, który byl ze mn±, chociaz byl Grekiem,
nie zmuszono do obrzezania,
 Nie bacz±c na falszywych braci, którzy po kryjomu zostali wprowadzeni
i potajemnie weszli, aby wyszpiegowac nasz± wolno¶c, któr± mamy
w Chrystusie, zeby nas podbic w niewole,

Zauwaz tutaj róznice. ani Tymoteusz ani Tytus nie mieli ojców Zydó (zatem
nie byli uwazani za Zydów) i zadne z nich nie byl jeszcze obrzezany. Lecz
z jakiego¶ powodu Tymoteusz zostal obrzezany, a Tytu nie? Dlaczego? Jest tak
dlatego, ze Tymoteusz byl pól-Zydem, a zatem mial wolno¶c do tego, aby sie
identyfikowac jako Zyd przez obrzezanie. Lecz czy oznacza to, ze poddawal
sie pod Zydowskie Prawo, przeciwko czemu Pawel nieustannie nauczyal (jak w
Gal. 3:10)? NIe, poniewaz obrzezanie bylo znakiem, pieczeci± przymierza Boga
z Abrahamem i jego potomkami, na wiele stuleci zanim Zakon zostal
nadany (p. Gen. 17:9-14 oraz Gal 3:16-17). Pawel czul, ze dla Tymoteusz bedzie
najelpiej identyfikowac siebie jako Zyda (co bylo dla Tymoteusza dopuszczalne
poniewaz jego matk± byl Zydówka), poniewaz Pawel i Tymoteusz uslugiwali miedzy
Zydami (Pawel powoluje sie na to w 1 Kor 9:20: „dla Zydów stalem sie Zydem,
aby Zydów pozyskac; dla tych, ktorzy s± pod zakonem, jakobym byl pod zakonem,
chociaz sam pod zakonem nie jestem, aby tych, któzy s± pod zakonem pozyskac”).
Z drugiej strony, Tytus byl calowicie poganinem. Nie byl postrzegany jako
Zyd w zaden sposób, czy to „duchowo” czy inaczej, a zatem nie bylo zadnego
celu w obrzezywaniu go. Gdyby Tytus zostal „duchowym Zydem” z powodu przej¶cia
na chrze¶cijanstwo, to równiez móglby byc obrzezany jak Tymoteusz, aby mógl
sie identyfikowac jako Zyd. Jednak Tytus niegy nie byl nazywany „duchowym
Zydem” i nie zostal obrzezany. On byl uwazany za chrze¶cianina z pogan, a
nie za „duchowgo Zyda”.

Co wiecej, zauwaz, ze pierwsi chrze¶cijanie (wszyscy, którzy pochodzili
z Zydów) mieli pewne zamieszanie zwi±zane z tym, jakcy powinni byc chrze¶cijanie
z pogan: 

Dz.Ap. 15:5-6
Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali,
mówi±c: Trzeba ich obrzezac i nakazac im, zeby przestrzegali zakonu Mojzeszowego.
Zgromadzili sie wiec apostolowie i starsi, aby te sprawe rozwazyc.

Widzimy, ze pewni zydowskcy chrze¶cijanie czuli, ze nawróceni poganie powinni
byc zmuszeni do bycia takimi jak Zydzi. Je¶li chrze¶cijanie z pogan s± „duchowymi
Zydaпродвижение сайтов ка

Gdy wiec po raz pierwszy uslyszalem o Toronto Belssing (Blogoslawienstwo Toronto), bylem sceptyczny. Gdybys mnie podlaczyl do wykrywacza klamstw, gdy po raz pierwszy ulszalem o tym, powiedzialbym ci, ze to #

Pomimo, ze jestem pastorem zboru w Londynie, urodzilem sie w wychowalem w Ashland, Kentucky, gdzie, w naszym zborze, zdecydowanie istniala atmosfera przebudzenia. Przebudzenie Cain ridge z 1801 roku zostal nazwany „American Second Great Awakening,” i jego ogon ciągle byl w okolicy naszej cześci Kentucky w pierwszej polowie dwudziestego wieku. Zawsze zatem wydawalo mi sie, ze wiedzialem troche o co chodzi z przebudzeniem, co to jest i jaki odnosi skutek.

Gdy wiec po raz pierwszy uslyszalem o Toronto Belssing (Blogoslawienstwo Toronto), bylem sceptyczny. Gdybyś mnie podlączyl do wykrywacza klamstw, gdy po raz pierwszy ulszalem o tym, powiedzialbym ci, ze to „nie jest od Boga.” Lecz zdarzylo sie kilka rzeczy, które spowodowaly zmiane moich poglądów. Pierwszą, bylo spotkanie mojego bliskiego przyjaciela, slugi Reformwanego Kościola Baptystycznego, który nigdy nawet nie slyszal o Toronto i z natury byl bardzo cyniczny, padającego na podloge po raz pierwszy po odebraniu modlitwy w kilka minut po tym, jak dowiedzial sie o tych „rzeczach z Toronto!” Gdy to zobaczylem, bez jakiejkolwiek hipnozy czy wcześniejszego przygotowywania, spowaznialem; zszokowalo mnie to. Wtedy zacząlem opowiadac o tym innym, którzy juz byli poblogoslawieni, wlączając Ken Costa, szefa administracji Holy Trinity Brompton w Lodnynie. Wiedzialem, ze to ja jestem tą niewlaściwą stroną sprawy i musialem przekroczyc linie wkrótce! Zawsze bede wdzieczny Ken’owi za jego cierpliwośc wobec mnie, pomimo ze początkowo on szukal mojej rady, gdyz nie byl sam tak pewny sprawy Blogoslawienstwa.

Kilka tygodni póLniej, moja zona Louise zostala gleboko dotknieta, gdy Sandy Millar i Ken costa z Hly Trinity Brompton modlili sie o nią. Kilka miesiecy póLniej zostala dotknieta przez Ducha Świetego poprzez wlozenie rąk przez Rodney i Adonica Howard-Browne. Louise zostala natychmiast uzdrowiona z ostrego kaszlu, który miala przez trzy lata, a po nastepnych czterech tygodniach siedząc na usludze Rodney, zostala uzdrowiona z depresji, którą miala przez wiele lat.

Termin „przebudzenie” zostal przeciązony i byc moze naduzyty. Na przyklad, w Ameryce, to slowo uzywane jest do określenia serii ewangelizacyjnych spotkan. Mozliwe jest, ze termin wyplynąl z tego, ze czesto ewangelizacyjne spotkania konczyly sie przebudzeniem. W innych miejscach uzywa sie go bez wzgledu na to, czy prawdziwe przebudzenie przyszlo czy nie. Czasami myśle, ze brytyjski termin „mission” (misja) jest bezpieczniejszy niz „przebudzenie.”

(doslownym tlumaczeniem ang. „revive” jest „ponowne ozywienie, ocucenie”)

Jest kilka innych aspektów definiujących przebudzenie. Po pierwsze, przebudzenie jest odslonieciem Bozej chwaly. Hebrajskiem odpowiednikiem „chwaly” jest slowo „kabodh,” oznaczające obciązenie lub ciezkośc. Gdy Toronto Belssing dotarlo do pewnych ludzi, zostali „powaleni w Duchu.” To byl przypadek Bozego obciązenia ich, upadli poniewaz nie mogli ustac. Rozmawialem z kimś, kto, leząc na podlodze, odczuwal jakby spoczywal na nim ciezar, czuli sie tak, jakby ktoś na nich siedzial. Lecz byl to ciezar chwaly Bozej.

Przebudzenie mozna równiez nazwac oświeceniem świadomości Bozej obecności. Istnieje róznica pomiedzy Bozą obecnością, a świadomością jej. Bóg jest obecny zawsze i wszedzie. To jest to, co nazywamy „wszechobecnością Boga.” Mozna to wyjaśnic na wiele sposobów. Pan moze zdecydowac, aby nie dawac komuś świadomości Swej obecności. Bóg moze blogoslawic kogoś, kto ma oświeconą wrazliwośc na Ducha, przez świadomośc Jego obecności, równocześnie chwilowo pomijając kogoś innego.

Skąd biorą sie przebudzenia (ozywienia)? Niektórzy wysuneli pomysl, ze przebudzenie mozesz wywolac. Charles Finney, choc cenie go bardzo, niestety promowal taką idee, ze jeśli kościól bedzie robil pewne rzeczy, jak gorliwa modlitwa, to przebudzenie wkrótce przyjdzie. Niektórzy sludzy Bozy z nadzwyczajnym namaszczeniem mieli pewnie jakieś sukcesy i przypuszczają, ze kazdy moze zrobic to, co oni zrobili. Jednak, moim zdaniem, nie jesteś w stanie „wyprodukowac” przebudzenia.

Kilka lat temu siedzialem z Paul Cain’em w naszym rodzinnym pokoju i on prorokowal takie slowa: „ostatni bedą pierwszymi.” Jak tylko uslyszalem te slowa, wiedzialem, co one oznaczają! Wiedzialem, ze Westminister Chapel bedzie ostatnim kościolem w Londyni, który uchwyci sie Toronto Blessing, lecz ze któregoś dnia zajmiemy swoje miejsce. Okazalo sie, ze wlaśnie tak bylo. Byliśmy faktycznie ostatnim kościolem w Londynie, który zaakceptowal to zjawisko. Po prawdzie, gdy przyszlo do nas, to juz w wiekszości innych kościolów nie mialo miejsca. Byliśmy wiec ostatni i teraz moge powiedziec, ze w ciągu siedmiu czy ośmiu miesiecy nastąpil wzrost mocy w siedzibach zboru.

сайт

Kontrasty naleza chyba do natury Królestwa. Slaby mówi, jestem mocny; biedny mówi jestem bogaty; mamy ten skarb w naczyniach glinianych#

wspanialej Chwale, na fantastycznym zgromadzeniu ewangelizacyjnym, na które setki nie mogly sie dostac, moja zona nie uczestniczyla w eterycznym przezyciu. Nie zrozumcie mnie zle, Jest równie pelna Ducha Swietego i spragniona Boga jak ja, lecz wyglada na to, ze ja wypadam z równowagi znaczenie latwiej od niej. Po prostu latwiej jej znosic kontrasty sluzby.

Kontrasty naleza chyba do natury Królestwa. Slaby mówi, jestem mocny; biedny mówi jestem bogaty; mamy ten skarb w naczyniach glinianych. W czasie obecnego poruszenia Bozego najsilniejszy jest dla mnie paradoks zachodzacy miedzy przyjeciem a walka. Ostatnie 14 lat dzialania jako ewangelista przeprowadzilo mnie przez okresy olbrzymich kontrastów. Byly czasy, gdy stalem przed tysiacami, a po chwili sam na sam z lustrem. Czasem wchodzilem do samolotu w swetrze i zimowym plaszczu, a wysiadalem plujac sobie w brode, ze je zabralem. Czasami wychodzilem na ulice nie widzac zadnego dzialania, ale bywalo, ze widzialem zniwo, które nie moglo byc juz bardziej dojrzale. Bywalo tez tak, ze wracalem do domu i robilem bzdury.

Przez wiele lat sluzby bylem tak skoncentrowany na Panie zniwa, ze zapomnialem o tym, ze On jest równiez Panem sabatu. Faktycznie nie bylo odpoczynku w tym, co robilem. mialem od Boga zdecydowane powolanie, a moja osobowosc nie pomagala w tym wcale. Wszystko wydawalo sie takie proste i biblijne: Jezus przyszedl, aby uwolnic swiat, mialem to przeslanie i musialem o nim powiedziec wszystkim.

Lecz zycie w ludzkim „dzialaniu” ma swoje konsekwencje, a nazywa sie to „wypalenie!” i trafilo równiez na mnie. Stalem z boku przez pewien dluzszy czas i zaczela sie we mnie ksztaltowac taka postawa wobec sluzby i wizji, ze pytalem Pana: „Jesli znów wróce do dzialania, to sie stanie?” Balem sie, ze jesli kiedykolwiek dostane sie do walki ponownie, to znów skoncze na tym samym dnie. Reka Boza ciagle mocno na mnie spoczywala. Pamietam takie czasy, ze moglem siedziec i sluchac swiadectw Bozego dzialania w zyciu innych ludzi i plakac. Pamietam, jak pytalem siebie samego, czy moge jeszcze robic to samo z radoscia? Czy jest mozliwe wykonywanie sluzby bez przeciazenia nia? Czy ktos moze mi pokazac obfite zycie, gdzie jest równowaga

W Ps. 23 Dawid, który byl równoczesnie, o ironio, wielkim wojownikiem i „wczasowiczem” zastanawial sie nad dobrocia i miloscia Panska. Poniewaz Dawid byl wojownikiem, mógl odnosic sie do tej czesci charakteru Boga. A jednak, wyglada na to, jak czytamy w w.5 nawet w samym srodku „nerwówki” byl radosny.

Zastawiasz stól wobec nieprzyjaciól moich, namaszczasz glowe moja olejem, kielich mój przelewa sie” (Ps. 23,5).

Nie wygladalo to na zbyt sensowne, ze w srodku walki, uklada sie na wpól lezac przy stole jadalnym i cieszy sie obfitoscia Bozego blogoslawienstwa. Dawid byl jakby pochwycony przez musujaca obecnosc Boza, niemal wysmiewal sie z widocznej malosci swych przeciwników. Uksztaltowal mi sie w sercu obraz czlowieka, jest urodzonym zolnierzem, który nosi kapelusz weselny i uklada sie przy stole ucztowania, podczas gdy nieprzyjaciele sa tuz. Jakaz to niesamowita pozycja wobec nich!

Podczas tego poruszenia Bozego, Duch Swiety odpowiedzial na moje wolanie o odpoczynek posrodku walki. ?Czy to mozliwe, abym prowadzil te zmagania zwane sluzba i ciagle byl radosny? Gdzie jest obfite zycie, o którym czytalem? Bóg ma oblicze, które jest obliczem ucztujacego Boga. Piszac to, widze rzeczywistosc tego wersu w moim zyciu. Tylko wtedy, gdy pije Boze ?nowe wino,? moge skutecznie walczyc z przeciwnikami. Wyzwania sa ciagle wokól mnie, lecz Uczta, Olej i Obecnosc pozwalaja mi sie smiac. Czuje sie jak zolnierz w weselnym kapeluszu! I ten zolnierz ma zamiar trwac w ucztowaniu!

раскрутка

Czy pamietasz swoje pierwsze przyjecie, na którym byles? Ja pamietam. Ruth Turvey zaprosila mnie na swoje ósme urodziny. Urodzila sie jeden dzien wczesniej ode mnie. Otrzymalem zaproszenie; bylo tam moje nazwisko i bylo to bardzo szczególne przyjecie, poniewaz nigdy wczesniej nie bylem specjalnym gosciem, ani nie dostalem imiennego zaproszenia. #

Przez ostatnie siedem lat Bóg Ojciec zapraszal nas na przyjecie w Toronto. Jest to jedno z tych szczególnych miejsc, w których Ojciec przygotowal dla nas przyjecie, na którym mozemy cieszyc sie Jego obecnoscia. Kazdemu z nam dal imienne zaproszenie, takie z wypisanym nazwiskiem. Wystosowal je do nas wszystkich i jedyne co nalezy zrobic, to przyjac. Teskni do naszego pojawienia sie tam, aby mógl nas obsypac Swa Miloscia. Nie wazne w jakim stanie bylo nasze zycie, On wyciaga Swoje rece w milosci do zlamanych, jalowych i odrzuconych, to tych, którzy nigdy nie czuli nic szczególnego czy nie odebrali nigdy dotad zaproszenia.

W przeszlosci, bylem zapraszany z okazji róznych wydarzern i pozostaje mi to w pamieci, poniewaz zazwyczaj uwazalem, ze przychodzilem po to, aby wypelnic czyjes oczekiwania. Lecz tu jest zupelnie inne przyjecie, bez oczekiwan, przedstawien i sprawdzania gosci; tylko bezwarunkowa oferta dla kazdego, kto pragnie przyjac. My zas musimy przyjsc z dziecieca prostota i z ta sama ciekawoscia i oczekiwaniem jakie mielismy biorac udzial w pierwszym przyjeciu urodzinowym.

W 1988 roku zostalem zaproszony na spotkanie z Królowa Anglii i uroczystosc przedstawienia jej. Mialem przywilej zabrania ze soba dwóch osób, wybralem mego ojca i zone Sharon. Nigdy w zyciu nie bylem na tak waznym wydarzeniu. Fanfary „Regiment of the Blues and Rojals? oglosily jej przybycie. Juz pierwsze dzwieki przeniosly mnie do majestatycznej rzeczywistosci królewskiej uroczystosci. Byla to radosna okolicznosc, gdy Jej Wysokosc Królowa Anglii i Wspólnoty Elzbieta weszla do Guild Hall w Londynie. Pamietam, ze chlonalem ta atmosfere tak bardzo jak tylko moglem. Przypominam sobie, jak rozgladalem sie po sali widzac na jednej scianie popiersie Premiera Disreali, a po przeciwnej stronie Sir Winstona Churchill’a. Wszystkie moje zmysly i emocje byly bombardowane uczuciami, które mówily, o wielkiej radosci, jaka byla mozliwosc udzialu w tej uroczystosci wraz z innymi.

dzielilismy radosc i, gdy manifestowal swoja obecnosc, czulismy Boze dotkniecie wszystkich naszych

dostatkiem, do woli (Est. 1,8). Nikt nie mial stac z boku bez wzgledu na to, czego czy ona chcieli sie napic. Rzecz nie byla w zawartosci ani sposobie picia, lecz w rozrzutnosci króla, która decydowala o czasie trwania uczty, która w tym przypadku wynosila 180 dni. Lecz jakze czesto pozwalamy na to, by drobne róznice naszych denominacyjnych pozycji i liturgicznych rutyn uniemozliwialy nam wziecie udzialu w uczcie i picie nowego wina. Charyzmatycy, zielonoswiatkowcy sa równie sklonni do bycia dwoma kamieniami potkniecia, jak koscioly anglikanskie i Ortodoksyjne. Niech nie przeszkadzaja nam ograniczenia, nasze róznorodne religijne preferencje, lecz niech nas pociaga to, co jest wylewane ? nowe wino Ojcowskiej milosci.

Przyjecia objawiaja serca zaproszonych. Waszti, zona króla, nie zgodzila sie przyjsc i wkrótce swym buntem pociagnela innych. Zostala jej odebrana pozycja królowej i nigdy juz nie miala prawa wejsc przed oblicze króla. Przyp. 4,23 mówi nam, ze: ?z serca tryska zródlo zycia,? a Jezus powiedzial ?Z obfitosci serca mówia usta? (Mat 15,18). Jak uczta usunela królowa Waszti, tak równoczesnie ujawnila Estare. Wierze, ze przyjecie, które Ojciec wydaje podczas tego wylania Ducha Swietego i nasza odpowiedz na nie zdecyduje o tym, czy bedziemy sie cieszyc Jego obecnoscia trwale.

Czy przyjmiesz Jego dary? Uczty zawsze sa czasem dawania i przyjmowania darów. Ester przyjela dary, które mialy ja przygotowac na przebywanie w obecnosci króla. Podobnie i my, gdy przyjmujemy dary to objawiaja one wiecej na temat tego, kto daje, niz tego, kto przyjmuje. Tak tez jest z darem bezwarunkowej milosci Bozej: w zaden sposób nie zalezy od nas. Gdyby zalezal, sprawiloby to, ze bylby darem warunkowej milosci.

W ciagu ostatnich siedmiu lat bywalem w Toronto przy róznych okazjach, lecz w czasie ostatniej konferencji Ojciec Cie Kocha, otrzymalem wspanialy dar Jego milosci, który dotknal wydarzenia z mojego dziecinstwa. Sluchalem wtedy; nauczania Jack’a Frost’a i wieczorem wyszedlem do modlitwy, choc nie mialem specjalnego przekonania, ze tego potrzebuje. Jednak, gdy lezalem na podlodze, Duch Swiety cofnal mnie pamiecia do wieku 10 lat, gdy ukradlem rower.

Pan przypomnial i o tym, jak dlugo i bezowocnie prosilem ojca o to, aby mi kupil rower. Wszyscy moi

Duch Swiety pokazywal mi w jaki sposób zniewazylem mojego ojca nie czekajac na zakupienie roweru z jego strony i podjecie dzialania niezaleznie od niego kradnac. Objawil mi równiez wstyd jaki sciagnalem na rodzine. Gdy tam lezalem przypomnialem sobie pierwsza manifestacje jaka mialem, gdy zaczelo sie wylanie Ducha. Upadlem na plecy i zaczalem poruszac nogami jakbym jechal na rowerze. Nie wiedzialem o tym wtedy, gdy to sie dzialo, lecz Duch Swiety pokazal mi, ze Bóg odnowil mnie, usunal wstyd i uwolnil mnie od przeklenstwa zniewazenia ojca. Wlala sie we mnie milosc. Teraz otrzymalem swój prezent: Jego obezwladniajaca milosc.

Wracajac do domu, zorganizowalem sprawy tak, aby zabrac ojca na obiad i poprosic go o przebaczenie za brak czci wobec niego i odciecie sie od niego. Zaczalem mówic: ?Tato, gdy mialem dziesiec lat…? Zatrzymal mnie i powiedzial: ?wtedy ukradles rower…? Powiedzialem: ?Tak? i poprosilem o przebaczenie. Wyciagnal do mnie reke, objal mnie jak ojciec, którego znalem majac 10 lat. Ucalowal mnie przez 30 sekund, które wydaly mi sie 38 latami i powiedzial: ?Trev, jestes moim najlepszym synem.? Zalalismy sie lzami, smiechem i jeszcze kilku usciskami. Wtedy ojciec powiedzial do mnie: ?To czego wtedy nie wiedziales to to, ze rower juz ci kupilem i czekalem na twoje urodziny, aby ci go dac.?

gdybym przez te wszystkie lata nie ucztowal? Moze nigdy nie pojednalbym sie z moim ziemskim tata. Moge sie tylko zastanawiac co sie jeszcze stanie, jesli nadal bede uczestniczyl w rozrzutnej uczcie mojego niebieskiego Ojca. A ty?

сайта

Wspaniala historia o synu marnotrawnym ilustruje dwie reakcje na pojednanie miedzy ojcem i jego skruszonym synem.#

skruszonym synem. Z jednej strony widzimy reakcje slug pracujacych w domu ojca. Dla nich fakt, ze ojciec okazal uczucie wracajacemu synowi bylo powodem do wielkiej radosci. Z drugiej strony reakcja starszego brata byla zupelnie przeciwna. Nie tylko byl niezadowolony z tego, ze ojciec otwarcie okazal milosierdzie i przebaczenie mlodszemu bratu, lecz okazal gorzka zlosc. Nie podobalo mu sie, ze ojciec urzadzil przyjecie na czesc powrotu swego dlugo oczekiwanego syna.

uniesieniu pierwszej milosci i dzieciecej wierze,. Podtrzymywali ducha chwaly i adoracji koniecznych do milego przyjmowania marnotrawnych w domu. ?Radujmy sie? mówi ojciec marnotrawnego. Przeslanie tej historii wyraza wole Niebieskiego Ojca wobec nas wszystkich, którzy Go znamy. Nasz Niebieski Ojciec mówi: ?Moje dzieci, moi sludzy, wezcie udzial w mojej Niebieskiej uczcie, wejdzcie do boskiego swietowania mojego wspanialego zbawienia! Pochwyccie doskonala i ostateczna ofiare na krzyzu i dziekujcie mi za wielka cene jaka zaplacilem, aby zapewnic wam calkowite przebaczenie i usunac wszystkie wasze grzechy. Wskoczcie do Rzeki mojej laski z uniesieniem pelnym pasji. Idzcie na caly swiat czyniac radosny zgielk za absolutna wolnosc od wszelkiego zwiazania i przeklenstwa przeszlosci, które dla was przygotowalem.

Cóz za nadzwyczajnie ekstrawaganckie przyjecie przygotowal dla nas Niebieski Ojciec. Mamy je od chwili, gdy Jego Syn dal Siebie Samego na krzyzu, za nasze zupelne odkupienie. Jakze szczodry stól bankietowy, zastawiony wszelkimi darami i i blogoslawienstwami niebios w Chrystusie. A wszystko to dostepne dla kazdego, kto uwierzy i wyzna Go Panem! Za kazdym razem, gdy ktos opamieta sie, pokutuje i poklada swoje zaufanie w Jezusie, powstaje nastepna fala radosci celebrujaca triumf Boga nad wrogami i przelewajaca sie przez wielkie przyjecie w Niebie. Jakze wielkie zadanie nam powierzyl!

Ludzie, którzy z wdziecznoscia i radoscia dziela Ojcowska dobrotliwosc z tymi, którzy przyjmuja Jego plan zbawienia, mówia: ?Niech zacznie sie uczta.? Oni sa przygotowani z zapalonymi lampami nieustannie napelnianymi radoscia i oczekiwaniem, wszyscy gotowi do zgotowania owacji powracajacym do domu.

Ostatnia dekada XX wieku zaznaczyla sie niewiarygodnym pokazem wylania Ducha Swietego; w odnowieniu i fenomenalnym swiatowym zniwie dusz, byc moze najwiekszym w historii swiata. A jednak w samym srodku tego poteznego pokazu znaków, cudów, dlaczego jest tak wielu wsród nas, w glównym nurcie zachodniego chrzescijanstwa, którzy nie chca wejsc do Rzeki Bozej obecnosci i pochwycic czcigodne poruszenie Ducha Swietego? Jeszcze bardziej zdumiewajace jest to, dlaczego wielu z tych, którzy raz weszli w przebudzenie, nie chca pozostac w strumieniu Rzeki na dluzej.

Narodzilem sie na nowo w 1974 roku, pod sam koniec dzialalnosci ruchu Jezusa. Bylo tak, jakby zatrzymal sie czas. Wszedzie na ulicach ludzie swiadczyli o cudach Jezusa i wszyscy wzrastalismy w Duchu Swietym. Wtedy, majace dobre intencje, lecz twarde dzialania, przypominajace raczej wojskowe obozy, zastapily euforie przebudzenia. Zostala mi narzucona dyscyplina….

Wtedy stalem sie introspektywny i zaabsorbowany wlasnym rozwojem. Zamiast wielbic Chrystusa i tracic z widoku samego siebie, przejalem sie odnawianiem swego wlasnego umyslu i budowaniem pozytywnego obrazu samego siebie. Wraz z tym pojawil sie przyjaciele psycholodzy, którzy podali mi reke udzielajac swych ekspertyz i oferujac terapeutyczne metody leczenia moich poszarpanych emocji.

W porzadku, to gdzie jestesmy teraz? Zastanawialem sie, czy mój umysl zostal wystarczajaco odnowiony, czy dusza dosc uzdrowiona, czy wola na tyle wzmocniona, ze wybieram tylko te wlasciwe rzeczy, czy tez ciagle mijam sie z kolejnym programem typu ?zrób to sam?? A moze sa jakies nowe pomysly, gdzies w pop kulturze? Moze dluzsze posty, specjalna dieta, a moze jakies wspólczesne chrzescijanskie cwiczenia zaadoptowane z ostatniego przebudzenia jogi?

A co, mlode pokolenie Jezusa? Czy jest ktos, kto szuka czegos rzeczywistego? Co ze zwyklym powrotem do Jezusa i podjeciem nastepnego lyka wylacznie Jego Osoby, Jego dobroci i wielkosci? Nic o tobie nie wiem, lecz ja sam chce odnalezc powrotna droge do wspanialego Boga, gdzie Jego obecnosc jest tak powszechna, ze jedno przelotne ujrzenie Jego chwaly i moja dusza zostaje nadnaturalnie zbawiona emocje uzdrowione, umysl pochloniety Jego pieknem! Chce, aby moja wola byl tak stopiona w jednosc z Jego wola, a moje serce tak napelnione i upojone Jego Duchem, ze kazdy wokól pyta, co ja takiego mam?

Dzieki Jezu, za blogoslawienstwo, które wylewasz w malych i duzych kosciolach na calym swiecie. Utrzymuj glód i pragnienie Jezusa w sercach tych pastorów i liderów, którzy odkryli boska laske i pokore, aby kontynuowali podazanie droga dziela Ducha Swietego. Prosze cie, uwolnij nas od zgorzknialego ducha starszego brata i spraw, abysmy mogli wejsc do radosci Blogoslawionego Ojca.

поисковая оптимизация и продвижение сайта

W przypowiesci o synu marnotrawnym zapisanej w ew. Luk 15, Jezus opowiada historie o niesamowitym dramacie rodzinnym, w którym biora udzial dwaj synowie. #

W przypowiesci o synu marnotrawnym zapisanej w ew. Luk 15, Jezus opowiada historie o niesamowitym dramacie rodzinnym, w którym biora udzial dwaj synowie. Jeden z nich byl legalistycznie lojalny i wierny swemu ojcu. Drugi ? krnabrny i buntowniczy, zadajacy natychmiastowego wydania mu jego czesci dziedzictwa. Po dlugim czasie marnotrawstwa i problemów, krnabrny syn wraca do domu w skruszony, zlamany i zdesperowany, proszac, aby mógl byc wynajety jako sluga. Historia konczy sie przyjeciem, które swietuje ojcowskie emocjonalne i entuzjastyczne przywitanie swego chlopca, juz uwazanego za martwego, a który teraz wrócil do domu na królewskie przywitanie.

niezadowolony i zly, mówiac: ?Sluzylem ci przez tyle lat, a nigdy nie wyprawiles dla mnie przyjecia! A teraz, gdy ten lekcewazacy, buntowniczy syn wraca do domu, ty, swietujac, tracisz na niego pieniadze.?

Ta historia daje nam zywy obraz wspanialego serca naszego niebieskiego Ojca zwróconego ku tym, którzy wracaja do niego skruszeni. Sa takie chwile w zyciu, które wrecz wolaja o swietowanie. Rozwazajac to nauczanie Jezusa, musimy jeszcze raz przypomniec, ze owo przyjecie to byl pomysl Ojca.

W nastepnych wersach tego rozdzialu Jezus powiedzial, ze w niebie jest wielka radosc, za kazdym razem, gdy ?grzesznik? pokutuje, znajduje przebaczenie i jest odbudowywany w milosci Ojca. Zgodnie z tym, co mówi Bóg, skrucha i pojednanie sa dwoma glównymi przyczynami radosci i ekscytacji. W Bozej ekonomii zupelnie naturalnym jest swietowanie tego, ze Bóg jest drogi i bliski Swym ludziom.

Kaplanskiej, Pascha, Zielone Swieta, Swieto Namiotów (Kapl. 23) byly wszystkie swietami odbijajacymi rózne aspekty Królestwa Bozego. Byly obchodzone jako pewien typ i symbol i mówily o glebokich prawdach, które nie byly w pelni objawione przed Chrystusem i Nowym Testamentem. Te trzy swieta byly radosna okazja dla izraelskich rodzin celebrujacych publiczne swieta, festiwale i przyjecia. Byl to czas odwiedzin Jerozolimy i rodzinnych wakacji, które Bóg nakazal Izraelowi obchodzic w radosci przez siedem dni.

Dodatkowo obchodzenie uroczystosci slubnych mialo wielki wplyw na rodzine zydowska. Sluby sa glebokim biblijnym symbolem radosnej wiezi miedzy Bogiem a Jego ludzmi. Biblia zaczyna sie od slubu i slubem sie konczy. Adam i Ewa zostali stworzeni i polaczeni razem przez boga w Gen.2. Jezus, drugi Adam, zostaje polaczony ze swa oblubienica Kosciolem, w Obj.21. Nic dziwnego, ze pierwszym cudem Jezusa bylo zaopatrzenie wesele w najlepsze wino. Z pewnoscia nie jest to przypadek, lecz alegoryczne stwierdzenie wagi slubu niebianskiego i towarzyszacej mu obfitej radosci.

SERCE ODCHODZACEGO

W kazdym swietowaniu najwazniejsza postawa serca uczestnika jest radosc. Jest to czas, gdy odklada sie na bok wszelkie ciezary i zyciowe doswiadczenia, aby byc razem i cieszyc sie soba nawzajem. Idee radosci i swietowania jest wspólna ze smiechem i dobrze spedzonym czasem, który jest wspólnym wyrazaniem radosci.

Przez caly czas obecnego wylania Ducha Swietego mialem wielki przywilej ogladania wszedzie manifestacji owoców Ducha. Skutkiem widocznym u wiekszosci ludzi jest zacheta, wolnosc, odnowienie milosci do Jezusa i Królestwa Bozego. Setki ?przesmialy? swa droge do wolnosci, gdy Bóg suwerennie usuwal glebokie bóle i problemy udzielajac radosci w Panu. Jest to jeden z prawdziwych owoców Ducha (Gal5,22). Wielokrotnie obserwowalismy jak spontaniczne i entuzjastyczne uwielbianie wybucha, gdy radosci w Panu jest wylewana przez Ducha Swietego. Wierzacy reagowali na uslugiwanie i obecnosc Ducha Swietego czesto wypelniala sie przez wspaniala, niewyrazalna radosc (1 Ptr 1,8).

Kilka lat temu bylem z Che Ah w Pasadenie, Kalifornia, i slyszalem slowa ?ognisty tunel,? które odbijaly sie stale w moim duchu. W umysle mialem obraz ludzi przechodzacych miedzy dwoma szeregami modlacych sie, którzy jedna wzniesiona reka laczyli sie z tymi z naprzeciw, a druga blogoslawili uczestników. Jak wiem, byl to pierwszy ?ognisty tunel.? Teraz jest to dosc powszechne zdarzenie w kosciolach znajdujacych sie w Rzece. Gdy ludzie przechodzili miedzy rzedami, przezywajac wlozenie rak przez wszystkich z grupy modlitewnej, uslugiwanie bylo czasem ogromnej radosci. Od tej pory robilismy ?ognisty tunel? wielokrotnie i ogladalismy jak wielu bylo blogoslawionych. Jednak za kazdym razem zwracalismy uwage, ze atmosfera powodowala, ze wszyscy stawali sie jak dzieci, a uczestnicy byli pelni blogoslawienstwa.

Moze sie to wydawac dziecinne, lecz dzieci rozumieja wage zabawy, lekkosci i gier. Jak mówil Jezus, wazne jest dla kazdego z nas, zrozumienie wagi stawania sie dzieckiem jak równiez zabaw. Belgijski teolog Jean Jacques Surmound wskazuje, ze pewne formy wzajemnych wiezi moga byc rozwiniete tylko przez wspóldzialanie w zabawach. Wez pod uwage ojca grajacego i zmagajacego sie ze swym synem. Gleboka milosc i zaufanie budowane sa w malych chlopcu, który uczy sie, ze ten wielki i silny ojciec moze tez byc delikatny, pewny i smieszny. Do serca dziecka jest wysylana informacja: ?Mój tatus mnie lubi i chce byc ze mna.? Wynikiem tego jest gleboka wiez ich serc. Bóg wie o tym równiez.

Faryzeusze oskarzali Jezusa za to, ze bierze udzial w zabawach, je i pije za duzo i przyjazni sie z grzesznikami. Niemal mozemy zobaczyc jak marszcza brwi i daja upust swemu super-duchowemu niezadowoleniu (Luk. 7.31-35). W odpowiedzi, Jezus porównuje sluzbe Jana Chrzciciela z dziecmi nucacych piesn zalobna. Przede wszystkim oczekiwali, ze On bedzie surowy i powazny, a jednak odrzucili poslanie Jana, czyniac dalej swoje. Siebie porównal do dzieci grajacych na piszczalkach niosac wesele, radosc i swietowanie. Istota bylo wskazanie, ze Bóg zaoferowal im surowosc i dyscypline przez Jana Chrzciciela, a radosc i wolnosc przez Siebie, lecz faryzeusze zwiazani swymi legalistycznymi tradycjami, nie przyjeli ani jednego, ani drugiego.

Obecnosci Ducha Swietego towarzysza smiech i wesolosc, jako powszechne wyrazy i manifestacja radosci (Ps 16,11). Przypowisci 17,22 przypominaja nam: ?Wesole serce jest najlepszym lekarstwem, lecz przygnebiony duch wysusza cialo.? Jak wiele badan zostalo ostatnio przeprowadzonych, wykazujacych, ze u osoby, która sie smieje uwalniana jest do organizmu endorfina, która ma bezposredni i pozytywny wplyw na fizyczne cialo? Naprawde dobrym lekarstwem jest smiech i radosc.

krnabrny syn, któremu podobaly sie wszelkie zle imprezy w zlych miejscach i odkryl, ze najlepsze przyjecie ze wszystkich jest wlasnie tu w domu Ojca.

W przypadku kazdego przyjecia jest z nim zwiazany pewien koszt. Ktos musi calosc ?miec na oku.?

Jakkolwiek wielka radoscia jest to poruszenie Boze, musimy stale pamietac, ze pojednanie nas z Bogiem kosztowalo Jezusa wszystko. Syn Bozy dobrowolnie zlozyl swoje zycie za ciebie i za mnie, w straszliwych cierpieniach na krzyzu. Jan 3,16 przekazuje nam motywacje, jakie kierowaly Ojcem: ?Gdyz Bóg tak umilowal swiat, ze Syna swego jednorodzonego dal, aby kazdy, kto wierzy w Niego, nie zginal, ale mial zywot wieczny.? Koszty zostaly pokryte w pelni i dzieki temu mamy obecnie nieograniczony dostep do radosci i milosci Ojca.

Na szczescie skruszony syn spotkal najpierw ojca, a nie zostal zatrzymany przez starszego brata. Widac z relacji Lukasza, ze starszy syn nie rozumial niczego, poza praca dla swego ojca. Mógl urzadzac przyjecia za kazdym razem, gdy mial na to ochote, lecz uwazal to strate czasu i pieniedzy. Uparcie nie zgadzal sie na udzial w przyjeciu.

Mysle, ze jest czastka starszego brata w kazdym z nas, we wszystkich, którzy powaznie traktuja Królestwo Boze. Latwo jest powrócic na zla droge dzialania i popasc w dazenie do zbawienia z uczynków. Stajemy sie wtedy samo-sprawiedliwi i krytyczni. Dzieki Bogu za czas radosci, wesela i odswiezenia. Przypomina nam to o wielkiej wolnosci, która nalezy do nas przez laske.

seo продвижение заказать

Nawet sluzac Bogu tam, gdzie jest przebudzenie, mozna duchowo wyschnac.#

Nawet sluząc Bogu tam, gdzie jest przebudzenie, mozna duchowo wyschnąc. Z pewnością nikt nie planuje stygniecia swego serca, lecz w zeszlym roku wraz z Robem zauwazyliśmy ten proces dziejący sie na przestrzeni kilku miesiecy, gdy nasze zycie stalo sie zabiegane i zostaliśmy zlapani przez „dzialanie” zapominając o zwyklym „przebywaniu” w Jego obecności. W liście do Hebrajczyków 3,11-19 czytamy, ze zatwardziale serce nie moze wejśc do odpocznienia Bozego, wiemy wiec, ze odpocznienie, którego szukamy, bedzie wymagalo najpierw zmiekczenia serc. Powstaje pytanie: Jak?

W Sylwestra, czas ogólnej refleksji, wraz z Robem przeglądaliśmy wszystko, przez co przeszliśmy i

zdecydowaliśmy wprowadzic radykalne zmiany w naszym zyciu. Pytaliśmy: „Panie, co jest Lle? Czego nie dostaje w naszym zyciu?” Pan odpowiedzial nam wzywając nas do nauki przebywania w Jego obecności.

odpocznienia, to oznacza, ze musimy odpocząc od naszych dziel. Zrobiliśmy z Robem przegląd naszego zycia, aby stwierdzic, jakich dzial musimy sie pozbyc. Udzielone przez Boga obszary odpowiedzialności czy dobra praca, mogą byc dziedzinami, w których prowadzimy walke o Bozą aprobate i które spowodują, ze stracimy Boze odpocznienie. Musimy zobaczyc, co robi nasz Ojciec i sluchac tego, o co nas prosi, po czym skupic sie na wykonaniu wylącznie tego. Znaczy to, ze musimy nauczyc sie mówic „nie” nawet wobec dobrze wyglądających dzialan, abyśmy nie stracili tego, co Bóg ma dla nas najlepszego. Znacznie latwiej jest sluchac Go z miejsca odpoczynku, niz walki. Pan obiecal, ze jeśli bedziemy trwac w krzewie winnym, którym jest Jezus, i robic to co widzimy, ze Ojciec czyni, to bedziemy przynosic owoce (J. 15). Dlaczego zmagamy sie, skoro wywoluje to tylko zmeczenie i stres przy minimalnych owocach? Jakze wielkim bylo dla nas uwolnieniem, gdy nauczyliśmy sie, ze mozemy odpoczywac i równocześnie przynosic owoce. Ucze sie tego, ze „Lepiej miec jedną garśc pelną i przy tym spokój, niz dwie garście pelne, a przy tym trud i gonitwe za wiatrem” (Kazn. 4,6).

раскрутка