Category Archives: Pozostałe

ZAOPATRZENIE DLA PEŁNOETATOWYCH BIZNESMENÓW EWANGELII

Termin „Gospel Entrepreneur” (Biznesmen Ewangelii) używam na określenie służby, która dotyczy szafarstrwa finansami Królestwa Bożego.Nowy Testament wspomina ten urząd w co najmniej dwóch miejscach.

Rzym 12:8
Jeśli kto napomina, to w napominaniu; JEŚLI KTO OBDAROWUJE, TO W SZCZEROŚCI; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość; kto okazuje miłosierdzie, niech to czyni z radością (podkreślenia aut.).

Ta służba zarządzania finansami jest również zawarta w służbie „pomocy”jak opisano w:

1 Kor 12:28
A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, NIESIENIA POMOCY, kierowania, różne języki.

Służba niesienia pomocy zawiera w sobie więcej zadań niż tylko zarządzanie finansami, lecz bez wątpliwości zarządzanie to znajduje się w tej kategorii. Zatem można powiedzieć, że służba „obdarowywania w szczerości” zawiera się ogólniejszej służbie „niesienia pomocy” jako pod-kategoria.

Saul i Barnaba zostali zaliczeni do proroków i nauczycieli, lecz w czasie spotkania tych proroków i nauczycieli w Antochii, Duch Święty oddzielił Saula i Barnabę na wyższe stanowisko… stanowisko apostołów.

Dz.Ap. 13:1-2
W Antiochii, w tamtejszym zborze, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Symeon, zwany Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk, i Manaen, który się wychowywał razem z Herodem tetrarchą, i Saul. A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem.

Podobnie jak istnieje proces dojrzewania, wzrostu na wyższy urząd w ramach darów służb: apostoł, prorok, nauczyciela, pastor, ewangelista (Ef. 4,11), istnieje też proces dojrzewania, wzrostu w coraz większej odpowiedzialności w urzędzie Biznesmena Ewagelii. Większośc zaczyna jako słudzy „na pół etatu.” W tym czasie określamy ich jako „świckich,” którzy większośc czasu spędzają na „zarabianiu na życie” w tym świecie. Lecz są oni sposobieni i trenowani przez Ducha Świętego na tych, którzy obdarowują w szczerości. Gdy spędzają czas ze Słowem Bożym i na społeczności z Duchem Świętym, On ponownie wyostrza ich pragenienia, motywacje i aspiracje, aby je uzgodnić z umysłem Chrystusa. Stopniowo obumiera w nich pożądliwość a ich serca zwracane są coraz bardziej i bardziej w kierunku służby serca, sługi pierwszej klasy, którego największą radością jest służenie ich Mistrzowi. Jeśli są dobrymi uczniami, chętnymi do poddania sie treningowi Ducha Świętego, ich umysły stają coraz bardziej otwarte na instrukcje, które pochodzą wprost z umysłu Chrystusa. Wydaje się, proces naturalnego wzrostu sterowany jest przez Ducha Świętego w taki sposób, że zawsze najpierw ćwiczy ich „jak dawać” zanim zacznie ćwiczyć, w jaki sposób „zbierać finansowe żnwo.” Jeśli nie można im zaufać w „dawaniu w szczerości” małych kwot, to nie będą również wierni w „dawaniu w szczerości” większych sum. Po co ćwiczyć kogoś w zbieraniu dla Królestwa ze światowego systemu milionów, skoro już nie okazali wierności w dwaniu małych kwot z tego źródła, które już mają?

Łuk. 16:10-13
Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wierny, a kto w najmniejszej jest niesprawiedliwy i w wielkiej jest niesprawiedliwy. Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie byliście wierni, któż wam powierzy prawdziwą wartość? A jeśli nie byliście wierni w sprawie cudzej, któż wam poruczy rzecz własną? Żaden sługa nie może dwum panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie.

Każdy, kto prawdziwie ma urząd Biznesmena Ewangelii ma jednego Pana… nie dwóch ! Jest sługą serca dla Pana Jezusa Chrystusa… i wyłącznie dla Niego. Dla Biznesmena Ewangelii, pieniądze są narzędziem… nie panem!

Powiedziawszy to, rozważmy przypadek osoby, która wytrwała i cierpliwa w ćwiczeniu się świeżo upiczonego Biznesmena Ewangelii. Duch Święty obserwuje jego dojrzałość poznania, motywacji i posłuszeństwa wobec myśli Chrystusowej. Stale i wciąż udowadnie swoją wierność w zarządzeniu „mamoną niesprawiedliwości.” Innymi słowy, udowadnia, że będzie posłuszny każdemu poleceniu otrzymanemu z umysłu Chrystusa i przekazanego przez Ducha Świętego. Zatem powierzane mu jest coraz większa mądrość, aby zbierać coraz większe żniwo ze światowego systemu i przekazywać te finanse na pracę Królestwa Bożego.

Ostatecznie, podobnie jak Duch Święty oddzielił Pawła i Barnabę do pełnoetatowej służby apostolskiej, Duch Święty oddziela takiego człowieka do pełnoetatowej służby Biznesmenów Ewangelii. W tym momencie człowiek może obracać wielkimi finansami Królestwa Bożego, a jednak on sam nie jest już „lakiem,” który stale otrzymuje regularne wypłaty na utrzymanie. Teraz jest na etacie. Powstaje pytanie: „W jaki sposób zdobędę teraz utrzymanie? Jak mam zaopatrzyć potrzeby mojej rodziny i domu? Obracam ogromnymi bogactwami Królestwa. Czy Nowy Testament daje mi jakieś wskazówki na temat osobistego zaopatrzenia mnie i mojej rodziny?

Dzieki Bogu, odpowiedź jest „Tak!” Zacznijmy nasze poszukiwania od bardzo ważnego fragmentu napisanego przez Pawła.

1 Kor. 9:7-10 (BG)
Któż kiedy służy żołnierkę swoim kosztem? Któż sadzi winnicę, a owocu jej nie pożywa? Albo któż trzodę pasie, a mleka trzody nie pożywa? Izali to obyczajem ludzkim mówię? Izali i zakon tegoż nie mówi? Albowiem w zakonie Mojżeszowym napisano: Nie zawiążesz gęby wołowi młócącemu; izali się Bóg o woły stara? Czyli zgoła dla nas to mówi? Albowiem dla nas to napisano; gdyż w nadziei ma orać ten, co orze, a kto młóci w nadziei, nadziei swojej ma być uczestnikiem.

To samo w Biblii Warszawskiej brzmi tak:

1 Kor. 9:7-10(BW)
Kto kiedy pełni służbę żołnierską własnym kosztem? Kto zakłada winnicę, a owocu jej nie spożywa? Albo kto pasie trzodę, a mleka od trzody nie spożywa? Czy to tylko ludzkie mówienie? Czy i zakon tego nie mówi? Albowiem w zakonie Mojżeszowym napisano: Młócącemu wołowi nie zawiązuj pyska. Czy Bóg to mówi ze względu na woły? Czy nie mówi tego raczej ze względu na nas? Tak jest, ze względu na nas jest napisane, że oracz winien orać w nadziei, a młocarz młócić w nadziei, że będzie uczestniczył w plonach.

Wersy te zostały napisane po tym, jak Paweł i Barnaba zostali oddzieleni przez Ducha Świętego do ich pełnoetatowego urzędu apostolskiego. Uwaga… to jest dla tych, którzy mają „pełnoetatowy” urząd w ciele Chrystusa. Z tego fragmentu możemy mieć pogląd na temat osobistego zaopatrzenia tych, którzy są na służbie. Paweł stawia tutaj kilka bardzo dobrych pytań:

1. Kto kiedy pełni służbę żołnierską własnym kosztem? Nikt!
2. Kto zakłada winnicę, a owocu jej nie spożywa? Nikt!
3. Albo kto pasie trzodę, a mleka od trzody nie spożywa? Nikt!

Dalej mówi, że nie jest to tylko ludzka tradycja, lecz że ta zasada została wprawiona w ruch przez Samego Boga, gdy powiedział: „Młócącemu wołowi nie zawiązuj pyska.” Mówiąc inaczej, jeśli wół dobrze wykonuje swoją pracę, przyczyniając się do zbioró, to ma on prawo JEŚĆ Z TEGO ZBIORU! Jest to zatem „osobiste zaopatrzenie” wołu, czyż nie? Wół ma „prawo” do porcji ze zbiorów, które pomaga zwieść do spichlerza Mistrza. To jest zasada Boża.. nie ludzka!

Zauważ, że nie
ma żadnego znaczenia na jakim polu pracował wół w danym dniu. Jeśli w poniedziałek praca miała miejsce na polu kukurydzianym, to wół ma prawo do „porcji kukurydzy.” Jeśli we wtorek wół pracował na polu przecznicznym, to ma prawo do „porcji przenicy.”

Dalej Paweł mówi, że Bóg ta zasadę przeznczył dla ludzi, a nie tylko dla wołów. Jest to zasada, która mówi, że pracownik pola żniwnego, ma prawo do porcji Z TEGO POLA ŻNIWNEGO na swoje własne potrzeby. Jest to sposób ustanowiony przez Boga, dla Jego pełnoetatowych sług.

W przypadku Pawał i Barnaby, byli, jakbysmy to nazwali, sługami z „linii frontu.” Innymi słowami, byli wśród ludzi, głosząc ewangelię bezpośrednio do zgubionych dusz. Usługiwali „duchowymi rzeczami” tym zgubionym duszom, usiłując przynieśc żniwo nowonarodzonych dusz do spichlerza Niebiańskiego Ojca. Paweł dalej mówi:

1 Kor. 9:11 Jeżeli my dla was dobra duchowe posialiśmy, to cóż wielkiego, jeżeli wasze ziemskie dobra żąć będziemy?

Paweł i Barnaba
pracowali bezpośrednio na polach żniwnych dusz. Mieli prawo do czerpania na swoje własne potrzeby z datków dawanych dobrowolnie przez tych ludzi. Reszta była przeznaczone na wydatki związane ze służbą i pomoca ubogim jak polecił Pan. Zasada ta musi być znana: Ponieważ Paweł i Barnaba pracowali bezpośrednio na polach żniwnych dusz, otrzymywali „porcję” z wolnych darów jako ich „osobiste zaopatrzenie” Z TYCH PÓL ŻNIWNYCH.

Zazwyczaj Biznesmen Ewangelii jest o krok z tyłu za polami żniwnymi dusz. Innymi słowy, większośc ludzi mających urząd Biznesmena Ewangelii, nie jest „pełnoetatowymi kaznodziejami” czy sługami „z linii frontu.” Efekt ich pracy to zaopatrzenie w finanse DLA sług z „linii frontu.” Biznesmen Ewagelii pracuje na innym polu żniwnym… na polu finansów. Dzięki darom Ducha współpracują z Duchem Świętym „na czołowych miejscach zgromadzeń,” aby zbierać żniwo finansów, które będzie wykorzystane w Królestwie Bożym. Pozostając w zgodzie z Bożą zasadą „nie wiązania pyska wołowi,” musimy wyciągnąć taki wniosek, że Biznesmen Ewangelii ma prawo do korzystania z „porcji” na „osobiste zaopatrzenie” Z ŻNIWNYCH PÓL… pól finansów!

Gdy już określiliśmy „skąd” pochodzi zaopatrzenie Biznesmena Ewangelii, następnym pytaniem z jakim się spotykamy jest: „Jak wielką część ze zbiorów może być przydzielone na osobiste zaopatrzenie?” Ta decyzja jest o wiele trudniejsza. W podejmowaniu tej decyzji nie ma mowy o jakimkolwiek substytucie słuchania „aktualnych instrukcji” Żywego Pana, który „przemawia z nieba.” (Heb 12,25).

Przygotowując się do rozpoczęcia tej służby, zdecydowałem, że zacznę opracowywać budżet, tak abym wiedział o jakie wsparcie mam prosić Pana; co będzie naszym „osobistym zaopatrzeniem.” Zacząłem przygotowywać najchudszy budżet jaki możecie sobie wyobrazić. Dodawałem do niego tylko rzeczy absolutne niezbędne, które jak mi sie wydawało dadzą nam przetrwać. Ciągle byłem napełniony „religijnymi” doktrynami, które przekonywały mnie, że Bóg jest rzeczywiscie jakimś rodzajem sknery, który nie jest zadowolony, gdy my posiadamy obfitość wszystkiego.

Tak więc pracowałem na tym skrajnie skąpym budżecie, gdy, nagle, Pan powiedział do mnie ostro: „Czy nie wydaje ci się, że mogę zaspokoić twoje potrzeby conajmniej tak dobrze jak ty swoje własne?” Nigdy o tym nie myślałem w taki sposób. Zacząłem przeglądać nasze finansowe notatki z ostatnich lat i policzyliśmy średnią kwotę, którasłużyła nam na utrzymanie. Przedyskutowaliśmy to z żoną i doszliśmy do wniosku:”To jest kwota, z której utrzymywaliśmy się. Z pewnością Pan może nas zaopatrzyć równie dobrze jak my sami siebie.” Wzięliśmy tą średnia kwotę i przedstawiliśmyPanu jako punkt startowy dotyczący naszego osobistego zaopatrzenia.

Przez następnych kilka dni spędziliśmy wiele czasu w modlitwie i na słuchaniu, aby zobaczyć, czy któreś z nas nie otrzymuje jakichś uwag odnośnie tej kwoty. Nie mieliśmy, a faktycznie docierało do nas poprzez wewnętrzne świadectwo coraz więcej „zielonego światła.” Postrzegaliśmy tą kwotę jako nasze „osobiste zaopatrzenie,” obiecując Panu: „Panie, jesteśmy twoimi sługami serca. Zgadzamy się na to, że ta, określona kwota, będzie ze wszystkich pieniędzy jaki do nas przyślesz, naszym źródłem utrzymania. Wszystko ponad tą kwotę będzie uważane za Twoje pieniądze, którymi my mamy zarządzać dla Ciebie. Pragnac być Twoją ręką na ziemi, użyjemy je i przeznaczymy zgodnie z tym, co Ty powiesz, lecz nie będziemy ich traktować jako naszych osobistych pieniędzy.” Bo była jedna z najlepszych decyzji w naszym życiu. Wcześniej, wszystko co mogliśmy uczynić jeśli chodzi o dawanie to zgrubsza dwadzieścia procent naszych ogólnych dochodów w ciągu roku. Od chwili podjęcia tej decyzji czasami mogliśmy dać więcej niż wcześniej zarobiliśmy w świecie w ciągu całego roku! To niemal tak, jakby Pan powiedział: „Zgadzacie się na to, że wszystko co przychodzi ponad wasze osobiste zaopatrzenie należy do mnie, tak jak tego chcę? No, to pozwólcie, ze pokażę wam, co mogę zrobić z tym, co należy do mnie.”

Oczywiście w miarę jak nasze życie i okoliczności ulegały zmianie czasami, musieliśmy przyjść z powrotem do Pana i w modlitwie prosić, aby podnieść „koszty życia,” jeśli taka jest twoja wola, Panie. Nasz Pan Jezus żyje i ma się dobrze. On przemawia z niebios, a Duch Święty wnosi Jego myśli do twojego ducha jeśli spędzisz nieco czasu na społęczności z Nim. Czasami Pan zatwierdzał naszą prośbę, czasami nie. Lecz mogę wam to powiedzieć, nigdy nikt nie kochał nas tak jak Jezus. Każda decyzja jaką podejmował w naszej sprawie miała na celu nasze największe dobro. Nie poznaliśmy Go, jako bardzo wymagającego, lecz raczej jako pełnego miłości i dobroci Mistrza, który głęboko kocha swoje sługi.

Opowiedziałem wam o tym w jakis posób określiliśmy nasze zapatrzenie tylko jako przykład. Każdy przypadek jest inny. Jak już wczęśniej powiedziałem, nie ma substytutu osobistej społecznosci z Panem poprzez modlitwę, post, uwielbienie. Niektórzy mogą żyć „znacznie ponad stan,” gdy po raz pierwszy przystępują do tego procesu i Pan może wprowadzić pewne poprawki w myśleniu, po to, aby ustanowić początkową kwotę na zaopatrzenie. Inni mogą żyć zbyt oszczędnie i możesz się zdumieć kwotą, jaką Pan chce ustanowić jako twoje „osobiste zaopatrzenie.” Musisz spędzić z Nim czas. Nie ma innej drogi.

Masz otrzymywać „porcję” z żniwnych pól, na których pracujesz, jako twoje „osobiste zaopatrzenie.” Faktyczna kwota twojego „osobistego zaopatrzenia” musi być ustanowiony w modlitwie między tobą i Panem. W miarę jak życie zmienia się i konieczne są poprawki do „osobistego zaopatrzenia,” proś Pana o zwiększenie (lub zmniejszenie) i spędź odpowiednią ilość czasu na modlitwie, aby usłyszeć Jego odpowiedź. оптимизация что это

Jak mozesz byc pewnym, ze pójdziesz do nieba? #Pytania i odpowiedzi

#Jak mozesz byc pewnym, ze pójdziesz do nieba?

Wstep

Celem tego artykulu jest aby pomóc ci byc pewnym ponad wszelk±
w±tpliwo¶c, ze po ¶mierci pójdziesz do nieba.

Przyjecie przebaczenia z grzechów

Przed wszystkim, upewnijmy sie, czy rozumiesz Bozy plan zbawienia:

Bez wzgledu na to jak dobre masz o sobie zdanie, wszyscy odziedziczyli¶my
grzeszn± nature Adama i Ewy. Istot± grzechu nie jest to, ze robimy co¶
zlego, lecz to, ze grzech jest cze¶ci± naszej natury. Wszyscy zgrzeszyli¶my
i odpadli¶my od chwaly Bozej (Rzym. 3:23, Gal. 3:22, 1 Jn. 1:8).
Wszyscy zasluzyli¶my na kare wiecznego potepienia w piekle,
poniewaz kazdy z nas zgrzeszyl (Rzym. 5:12, 6:23).
Jednak, Jezus, Syn Bozy, dobrowolnie zrezygnowal ze Swojej
chwaly i narodzil sie na ziemi jako czlowiek(Flp. 2:5-8, Kol. 2:9, Jn.
1:1-3, 14). Jezus jest w 100% czlowiekiem i w 100% Bogiem.
Jezus nie zgrzeszyl w ci±gu swojego zycia na ziemi (2 Kor.
5:21, 1 Jn. 3:5) a wiec mial wyj±tkow± sytuacje, aby wzi±c nasze grzechy
na Siebie i ponie¶c kare za nas.
Jezus nie zasluzyl na zadn± kare, a jednak dobrowolnie wylal
Swoj± krew i umarl na krzyzu za nas, aby wzi±c na Siebie nasz± kare. (Rzym.
5:8, 1 Jn. 1:7, 2:2). Poniewaz On jest nieskonczenie sprawiedliwy Jego
¶mierc odpokutowala za nieskonczon± ilo¶c naszych grzechów, przeszlych,
obecnych i przyszlych. To dalo nam przebaczenie i umozliwilo staniecie
przed Bogiem bez skazy i w oczyszczeniu z wszelkich grzechów.
Po trzech dniach w grobie, Jezus wrócil do zycia i zyje teraz
i na zawsze. (J. 20:27-28, Rzym. 14:9, Obj.1:18).
Gdy wierzymy w Jezusa i Jego ¶mierc za nas na krzyzu i ufamy
tylko Jemu to nasze winy s± natychmiast zmyte tak, jakby¶my nigdy nie
zgrzeszyli (J. 3:16, 3:36, Dz. 16:31). Wszystkie nasze grzechy s± natychmiast
przeniesione (ze tak powiem) na konto bankowe, a Jego doskonala sprawiedliwo¶c
jest zaliczana na nasze konto. Chwila, w której uwierzymy w Jezusa jako
Syna Bozego, który umarl za nasze grzechy i powstal z martwych, wyznamy
Go jako naszego Pana i Zbawiciela, to automatycznie otrzymujemy zbawienie
i w chwili ¶mierci idziemy do nieba (Rzym.10:9-10).
Jedyny sposób na to, aby dostac sie do nieba
jest przez Jezusa, dzieki Jego skonczonemu dzialu krzyza. Nie ma nikogo
innego, kto móglby zapewnic nam droge do nieba (J. 5:39-40, 10:9, 14:6,
Dz. 4:12). Jezus kocha nas tak bardzo, ze sam chcial wzi±c
nasz± kare na siebie, po czym Bóg wzbudzil Go z martwych. To dlatego nasza
wiara w krew Jezusa i Jego ¶mierc na krzyzu (jako zastepstwo) jest jedyn±
drog±, któr± Bóg przepu¶ci nas do nieba. Zaden inny religijny
przywódca nie umarl za nasze grzechy; zadna inna religia czy duchowe wierzenia
nie mog± cie zbawic.
Zbawienia nie da sie osi±gn±c ani przez dobre uczynki, ani
przez dobre zamiary czy dzialalno¶c w ko¶ciele, czy odprawianie jakiejkolwiek
pokuty. Zbawienie nie pochodzi z naszej sprawiedliwo¶ci (nie mamy zadnej
wlasnej sprawiedliwo¶ci). Zbawienie nie osi±ga sie przez uczestnictwo w
ko¶ciele ani przez wychowanie w chrze¶cijanskiej rodzinie czy przez uczestnictwo
w ko¶ciele przez cale zycie. Zbawienie jest dostepne przez jak±kolwiek dzialalno¶c
religijn± jak chrzest, bierzmowanie, komunie (zwan± równiez Wieczerz± Pansk±
lub Eucharysti±) czy jak±kolwiek inn± ceremonie b±dL rytual. Je¶li potrzeba
ci wiecej dowodów na to, ze jeste¶my zbawieni wyl±cznie przez wiare w Jezusa,
a nie przez chrzest czy inne uczynki, zapraszam do przeczytania mojego
artykulu pt.: Czy chrzest jest konieczny
do zbawienia?.
Zbawienie jest mozliwe wyl±cznie przez laske Boz± (slowo
„laska” znaczy „niezasluzona przychylno¶c). Nie jeste¶my w stanie zrobic
niczego, nie mamy do zaoferowania Bogu niczego, co mogloby sprawic, aby¶my
zasluzyli na zbawienie, jest to niezasluzony dar Bozy
(Ef. 2:8-9). Zbawienie (tzn. droga do nieba) jest bezplatnym darem! Po
prostu decydujemy, aby go przyj±c!

Je¶li juz rozumiesz Bozy plan zbawienia, powiedz Bogu, ze akceptujesz
zastepcz± ¶mierc Jezusa. Nawet je¶li my¶lisz, ze jeste¶ juz zbawiony, pomódl
sie ponizsz± modlitwa glo¶no, tak aby nie bylo zadnych w±tpliwo¶ci co do
twojego zbawienia:

„Boze, wiem, ze zgrzeszylem przeciwko Tobie! W Imieniu Jezusa
prosze Cie, aby¶ przebaczyl mi wszystkie moje grzechy. Odwracam sie od
mojej grzesznej przeszlo¶ci i zwracam sie do zywego Jezusa jako mojego
Pana i Zbawiciela. Akceptuje to, ze Jezus umarl za mnie na krzyzu i wyznaje,
ze Jego krew zaplacila za wszystkie moje grzechy. Jezu, wejdL do mojego
serca i b±dL moim Panem i uksztaltuj mnie tak, abym byl taki jak Ty chcesz,
abym byl. Dziekuje Ci! Amen”

Je¶li uwierzyle¶ w swoim sercu (nie tylko glow±) i wyznale¶ slowami Jezusa
jako swojego Pana modl±c sie powyzsz± modlitw±, to mozesz byc pewien,
ze jeste¶ zbawiony i pójdziesz do nieba! (p. Rzym 10:9-10). Teraz Jezus
zyje w twoim sercu (p. Ef. 3:17) i w miare wspólpracy z Bogiem w dzielach,
które On wykonuje w twoim zyciu, to bedziesz sie stawal coraz bardziej
podobny do Jezusa.

Zostanie chrze¶cijaninem usuwa kare za minione grzechy, lecz
niekoniecznie usuwa skutki przeszlych grzechów. Na przyklad,
je¶li wcze¶niej doprowadzile¶ do uszkodzenia swojego ciala z powodu alkoholu,
czy narkotyków, to prawdopodobnie nie zostale¶ natychmiast uzdrowiony
w chwili zbawienia. Ci±gle mog± pozostac pewne skutki grzechów,
którymi trzeba bedzie sie zaj±c, a w¶ród tych skutków mog± byc demoniczne
wplywy czy dzialania. Z tych przyczyn, teraz, gdy juz jeste¶ zbawiony,
dobrze jest wyrzec sie poszczególnych rzeczy, w które mogle¶ byc zaangazowany,
a które mogly otworzyc drzwi na demoniczne dzialanie przeciwko tobie. Zobacz
mój artykul: Jak wypedzac duchy nieszcze¶cia
z twojego zycia , gdzie znajdziesz procedure uwalniania siebie samego.

Zyj w posluszenstwie

Kto¶ kiedy¶ powiedzial, ze je¶li zostali¶my zbawieni, to bedziemy sie tak
zachowywac i reszta tego artykulu bedzie po¶wiecona zacheceniu cie do tego,
aby¶ zyl wiar± przez posluszenstwo w milo¶ci Jezusowi Chrystusowi.
Wtedy w ogóle nie bedziesz musial przejmowac sie tym, czy idziesz do nieba
czy nie, poniewaz bedziesz zyl w posluszenstwie dla Pana Jezusa Chrystusa,
pokazuj±c sobie, ze jeste¶ Jego uczniem. Pamietaj, nie da sie osi±gn±c
przez posluszenstwo Bogu, ani nasz± wlasn± sprawiedliwo¶c (nie mamy zadnej
wlasnej sprawiedliwo¶ci). Zbawienie jest dostepne wyl±cznie przez wiare
w Chrystusa jako Zbawiciela i Pana, nasze posluszenstwo jest dowodem
naszego zbawienia (jak to zobaczymy).

Je¶li juz zostale¶ zbawiony (przed chwil± czy tez wiele lat temu) mogle¶
nie odczuc zadnej róznicy. Nasze zbawienie nie jest oparte na naszych uczuciach,
lecz na biblijnych faktach. Przyjmujemy wiar±, ze teraz
jeste¶my zbawieni. Zbawienie nie jest uczuciem, ani nie jest emocj±. Wiara
oznacza robienie czego¶. Byc zbawionym przez wiare
oznacza, ze ufamy, ze Jezus weLmie nas do nieba. Znaczy tez,
ze poddali¶my sie Jezusowi jako naszemu Panu (slowo „Pan”
znaczy „Mistrz” lub „Wla¶ciciel”) a skoro tak, to musimy robic to,
co Jezus chce, aby¶my robili. Przeczytaj dokladnie co Jakub mówi o zwi±zku
miedzy wiar± a uczynkami i rozwaz uwaznie ponizsze wersety:

Jak. 2:14-20
Cóz to pomoze, bracia moi, je¶li kto¶ mówi, ze ma wiare, a nie
ma uczynków? Czy wiara moze go zbawic?
Je¶li brat albo siostra nie maj± sie w co przyodziac i brakuje im powszedniego
chleba,
A kto¶ z was powiedzialby im: IdLcie w pokoju, ogrzejcie sie i nasyccie,
a nie daliby¶cie im tego, czego cialo potrzebuje, coz to pomoze?
Tak i wiara, jezeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie.
Lecz powie kto¶: Ty masz wiare, a ja mam uczynki; pokaz mi wiare swoj±
bez uczynków, a ja ci pokaze wiare z uczynków moich.
Ty wierzysz, ze Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony równiez wierz±
i drz±.
Chcesz przeto poznac, nedzny czlowieku, ze wiara bez uczynków jest
martwa?

Jak. 2:21-25
Czyz Abraham, praojciec nasz nie zostal usprawiedliwiony z uczynków,
gdy ofiarowal na oltarzu Izaaka, syna swego?
Widzisz, ze wiara wspóldzialala z uczynkami jego i ze przez uczynki
stala sie doskonala.
I wypelnilo sie Pismo, które mówi: I uwierzyl Abraham Bogu i poczytane
mu to zostalo ku usprawiedliwieniu, i nazwany zostal przyjacielem Boga.
Widzicie, ze czlowiek bywa usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie
z wiary.
W podobny sposób i Rahab, nierz±dnica, czyz nie z uczynków zostala usprawiedliwiona,
gdy przyjela poslów i wypu¶cila ich inn± drog±?
Bo jak cialo bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest
martwa.

Celem tego artykulu jest opisanie tego, w jaki sposób mozemy wiedziec
o tym, ze idziemy do nieba a Jakub daje nam tutaj klucz. Mówi,
ze musimy zyc nasz± wiar±, ze musimy uruchomic nasz± wiare
do dzialania. Dzialanie przemawia glo¶niej niz slowa, a nasze
dzialanie demonstruj± to, co jest w sercach. Je¶li nazywali¶my dot±d siebie
chrze¶cijanami, lecz prowadzili¶my zycie skupione na sobie, to m±drzej byloby
aby¶my potraktowali te slowa z Listu Jakuba powaznie, jako wezwanie do
pobudki i zaczeli prowadzic zamiast tego zycie skupione na Chrystusie.
Gdy pójdziemy do nieba, nie bedzie juz zadnej mozliwo¶ci racjonalizowania,
usprawiedliwiania i wymówek, czy zwodzenia samego siebie, wiec b±dL lepiej
brutalnie szczery ze sob±, gdy ci±gle jeszcze jest mozliwo¶c zmiany naszego
zycia. Je¶li nasze codzienne zycie kreci sie wokól naszych
wlasnych potrzeb i pragnien lub potrzeb i pragnien naszej rodziny zamiast
skupiac sie na Bozych pragnieniach, to byc moze okazujemy,
ze nasza wiara jest martwa. Zywa wiara szuka okazji do codziennego okazywania
posluszenstwu Slowu Bozemu w kazdej dziedzinie zycia. Jest to jedna z przyczyn,
dla których musimy znac naszego Zbawiciela i rozumiec to, co On nakazal
nam robic. Nie obiecano nam, ze chrze¶cijanskie zycie bedzie latwe, lecz
obiecano nam, ze bedzie warte przezycia!

Przypowie¶c o Siewcy

Jak to zobaczyli¶my, zbawienie nie przychodzi przez posluszenstwo Bogu,
ani nasz± sprawiedliwo¶c (nie mamy zadnej wlasnej sprawiedliwo¶ci). Zbawieni
jest wyl±cznie przez wiare w Chrystusa jako Zbawiciela i Pana. Niemniej
jednak nasze posluszenstwo jest dowodem naszego zbawienia.

W przypowie¶ci o Siewcy (Luk. 8:11-15), Jezus opisuje cztery grupy ludzi,
którymi zajmiemy sie szczególowo. Zwróc uwage na to, która z tych grup
zlozyla swoj± wiare w posluszne dzialania:

Luk. 8:11-12
A podobienstwo to znaczy: Ziarnem jest Slowo Boze. A tymi na
drodze s± ci, którzy wysluchali; potem przychodzi diabel i wybiera slowo
z serca ich, aby nie uwierzyli i nie byli zbawieni.

Ludzie z tej grupy zostaj± zwiedzeni przez diabla i nigdy nie dochodz±
do wiary w Jezusa, i nie s± zbawieni. Jest to grupa, która reprezentuje
wszystkich niewierz±cych tzn., ateistów, agnostyków
i tych, którzy w religiach niechrze¶cijanskich. Ci ludzie nie maj± wiar
w Jezusa i oni sami wiedz± o tym.
Luk. 8:13
A tymi na opoce s± ci, którzy, gdy uslysz±, z rado¶ci± przyjmuj±
slowo, ale korzenia nie maj±, do czasu wierz±, a w chwili pokusy odstepuj±.

Druga grupa reprezentuje ludzi, którzy przyjeli Slowo Boze z rado¶ci±
i wierzyli w nie. To ludzie, którzy prawdopodobnie nazywaj± siebie chrze¶cijanami
i chodz± do ko¶ciola. Lecz zobaczmy, co sie z nimi dzieje: „w chwili pokusy”
odpadaj±. Mówi nam to równiez o tym, ze bedzie czas pokusy (próby) w chrze¶cijanskim
zyciu i ze musimy wytrwac w naszej wierze. Niestety, ta druga grupa ludzi
niewytrwala w wierze, zrezygnowali gdy stalo sie to niewygodne lub gdy
popadli w powazne problemy.

Czy byli zbawieni? Niektórzy uczeni mówi±, ze s± to ludzie, którzy
uwierzyli w Jezusa tylko swoimi umyslami a nie sercami, zatem nie mieli
prawdziwej wiary. Jak wielu ludzi w naszych ko¶ciolach podchodzi pod t±
kategorie osób, maj±cych tylko intelektualne poznanie lecz nie prawdziw±
wiare? Zbyt wielu (nawet jeden to zbyt wielu) i naprawde smutne jest to,
ze oni sami prawdopodobnie wierz±, ze s± zbawieni podczas gdy w rzeczywisto¶ci
mog± zmierzac drog± do piekla. Czy ty tez jeste¶ w tej grupie? Czy jeste¶
tam i przezyjesz przerazaj±cy szok, gdy wejdziesz do wieczno¶ci? Teraz jest
czas, aby zadac sobie to pytanie, gdy jeszcze ci±gle jest czas na to, by
co¶ z tym zrobic!
Luk. 8:14
A to, które padlo miedzy ciernie, oznacza tych, którzy uslyszeli,
ale id±c drog± w¶ród trosk, bogactw i rozkoszy zycia, ulegaj± przyduszeniu
i nie dochodz± do dojrzalo¶ci.

Trzecia grupa to ludzie, którzy równiez uslyszeli Slowo wierzyli w
nie, lecz nigdy nie dojrzeli w wierze. Jezus powiedzial, ze id± raczej
swoj± drog± niz Jego drog± posluszenstwa.
S± zbyt zajeci sprawami tego ¶wiata, goni±c za wlasnymi celami i ambicjami,
pochlonieci przez zmartwienia i troski tego ¶wiata.

Czy ci ludzie s± zbawieni? Byc moze tak, byc moze nie. ¦wiatowi i
niedojrzali chrze¶cijanie (nawet je¶li s± chrze¶cijanami przez wiele lat)
czesto nie dadz± sie odróznic od niechrze¶cijan. Je¶li kto¶ nazywa siebie
samego chrze¶cijaninem lecz jest bardziej skupiona na sprawach tego ¶wiata
niz Bozych, to powstaje pytanie czy, przede wszystkim, rzeczywi¶cie kiedykolwiek
byl zbawiony Czy Jezus rzeczywi¶ci zamieszkuje w ich sercach? Nie do nas
nalezy os±dzanie czy ludzie s± zbawieni czy nie, lecz b±dLmy brutalnie szczerzy
i os±dLmy swoje wlasne zycie, przetestujmy [siebie], aby
zobaczyc, czy [my] mamy wiare? (2 Kor. 13:5).

Mat. 13:22 i Mk. 4:19 mówi± nam o tym, ze ludzie z tej grupy nie
przynosz± w swym chrze¶cijanskim marszu owocu:

Mat. 13:22
A posiany miedzy ciernie, to ten, który slucha slowa, ale umilowanie
tego ¶wiata i uluda bogactwa zaduszaj± slowo i plonu nie wydaje.

Mar. 4:19
Ale troski tego wieku i uluda bogactw i poz±danie innych rzeczy owladaj±
nimi i zaduszaj± slowo, tak iz plonu nie wydaje,

To prawdziwe nieszcze¶cie, ze ludzie z tej grupy nie przynosz± owocu,
poniewaz Mat. 7:18-20 oraz Jn. 15:8 mówi± nam, ze chrze¶cijanie s± rozpoznawani
po swoich „owocach” (posluszenstwie dla Jezusa) i ze „winoro¶le”,
które nie wydaj± owocu, s± wrzucane w ogien:

Mat. 7:18-20
Nie moze dobre drzewo rodzic zlych owoców, ani zle drzewo rodzic dobrych
owoców.
Kazde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina sie i rzuca
w ogien.
Tak wiec po owocach poznacie ich.

Jan. 15:8
Przez to uwielbiony bedzie Ojciec mój, je¶li obfity owoc wydacie
i staniecie sie uczniami moimi.

Moze to sugerowac (jak wielu chrze¶cijanskich uczonych uwaza), ze
ludzie reprezentuj±cy t± grupe zostaj± przeznaczeni do ognia wiecznego w
piekle, chyba ze kto¶ ich poprowadzi do Chrystusa. Luk 8:14 mówi, ze ci ludzie
„zaduszaj±” a pochodzi to z greckiego slowa, które znaczy: „dusic, tlamsic,
udusic.” To slowa przekazuj± idee ¶mierci, a nie obfitego zycia jakie mamy
w Chrystusie.

Istnieje taka mozliwo¶c, ze tysi±ce lub miliony chodz±cych do ko¶ciola
wejd± wieczno¶c ze ¶mierci±, lecz zamiast pelnego chwaly przywitania zostan±
przerazeni, gdy okaze sie, ze znajd± sie odrzuceni od Bozej obecno¶ci
i wrzuceni do wiecznej meczarni. Czy ten opis pasuje do ciebie? Prosze,
drogi przyjacielu, nie przypuszczaj, ze prawdopodobnie „jeste¶ okay.”
Upewnij sie, ze jeste¶ zbawiony, po czym poddaj sie w pelni Panu w kazdej
dziedzinie twojego zycia, pokazuj±c sobie samemu, ze jeste¶ Jego uczniem!
Nie ze strachu, lecz z glebokiej milo¶ci do Pana i z pragnienia, aby podobac
sie Jemu.
Luk. 8:15
A to, które padlo na dobr± ziemie, oznacza tych, którzy szczerym
i dobrym sercem uslyszawszy slowo, zachowuj± je i w wytrwalo¶ci wydaj± owoc.

Czwarta grupa reprezentuje tych, którzy s± prawdziwymi chrze¶cijanami
i którzy s± wierni dzieki swojemu posluszenstwu dla Chrystusa. Mat. 13:23
oraz Mk. 4:20 mówi±, ze oni „wydaj± owoc – trzydziesto, sze¶cdziesiecio,
a nawet stokrotny. Luk 8:15 mówi, ze wydaj± owoc w wytrwalo¶ci.
Nie odpadaj±, gdy przychodz± trudne czasy, ani wtedy, gdy s± kuszeni
przez ¶wiatowe poz±dliwo¶ci i pasje. Ich najwyzsz± pasj± jest Jezus i to
widac. Trwaj± posluszni wobec Slowa Bozego, poddaj±c kazd± dziedzine swojego
zycia Panowaniu Jezusa Chrystusa. Nie znaczy to, ze nigdy nie popelniaj±
zadnych bledów czy tez nigdy nie grzesz±, lecz znaczy to, ze nie grzesz±
stale i ze wtedy gdy zgrzesz± szybko wyznaj± grzech i
prosz± o przebaczenie.

Zwróc uwage na to, z czterech grup opisanych w tej przypowie¶ci tylko
jedna zdecydowanie reprezentuje prawdziwych chrze¶cijan. Wiekszo¶c ludzi
z tej przypowie¶ci wydaje sie byc niezbawionych, nawet spo¶ród tych, którzy
pocz±tkowo wierzyli ewangelii (byc moze, ze glowami a nie sercami). Robi
to wrazenie, ze wielu spo¶ród tych, którzy wierz±, ze s± chrze¶cijanami
moze faktycznie byc uwi±zanych do piekla nawet nie wiedz±c o tym. Oczekuj±
wspanialego przywitania w niebie, a spotka ich przeraLliwy horror: wieczne
agonia w jeziorze ognistym i wieczne potepienie, oraz odrzucenie od cudownej
obecno¶ci Bozej. Dlaczego? Tylko dlatego, ze nie zbadali wlasnych serc i nie
podjeli decyzji, aby byc poddanymi Panu.

Przypowie¶c o Siewcy ilustruje temat tego artykulu, poniewaz z trzech
grup, które uwierzyly ewangelii, tylko jedna byla posluszne i przyniosla
owoce. Jezus specjalnie powiedzial, ze to nasze owocne posluszenstwo wskazuje
na to, ze jeste¶my Jego uczniami (p. Mat. 7:18-20 oraz Jn. 15:8 powyzej).
Zatem, po prostu musimy trwac posluszni Slowu Bozemu i poddac nasze zycie
Panu, tak aby¶my byli czlonkami czwartej grupy z przypowie¶ci. Wtedy nie
bedziemy musieli nigdy ponownie troszczyc sie o nasze zbawienie!

Zostan na w±skiej drodze

Jezus stale powtarzal, ze „wielu” wybierze latw± droge, która prowadzi
do zniszczenia i ze „niewielu” wybierze w±sk± droge, która prowadzi do
zycia wiecznego:

Mat. 7:13-14
WchodLcie przez ciasn± brame; albowiem szeroka
jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie,
a wielu jest takich, którzy przez ni± wchodz±.
A ciasna jest brama i w±ska droga, która
prowadzi do zywota; i niewielu jest tych, którzy
j± znajduj±.

Zgadza sie to z tym, czego nauczyli¶my sie z przypowie¶ci o siewcy. „Wielu”
wejdzie do wiecznego zatracenia (wl±czaj±c w to wielu, którzy nazywaj±
siebie chrze¶cijanami) i „nieliczni” wejd± do zycia wiecznego. Lukasz mówi
nam, ze niektórzy pytali Jezusa o to, chc±c wiedziec, czy tylko niewielu
bedzie zbawionych. Zwróc uwage na odpowiedL Jezusa:

Luk. 13:23-24
I rzekl kto¶ do niego: Panie, czy tylko niewielu bedzie
zbawionych? On za¶ rzekl do nich:
Starajcie sie wej¶c przez w±sk± brame,
gdyz wielu, powiadam wam, bedzie chcialo wej¶c,
ale nie bed± mogli.

Ponownie Jezus mówi, ze „wielu” nie bedzie w stanie wej¶c przez w±sk±
brame, która prowadzi do wiecznego zycia. Mówi równiez, zeby¶my starali
sie (podejmowali wysilki), aby wej¶c przez w±sk± brame. Musimy byc
wobec siebie calkowicie otwarci i szczerzy: czy naleze do tych „wielu”, którzy
wybieraj± latw±, ¶wiatow± droge, która prowadzi do zatracenia, czy tez nalezymy
do tych „nielicznych”, którzy trwaj± i wydaj± owoce dla Królestwa bed±c posluszni
Bogu w kazdej dziedzinie zycia? Pamietaj, nie nalezymy do grupy „nielicznych”
tylko dlatego, ze mówimy, ze Jezus jest naszym 'Panem’ –
to wykonywanie Jego woli demonstruje, ze nalezymy do „nielicznych”:

Mat. 7:21
Nie kazdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do
Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pelni wole
Ojca mojego, który jest w niebie.

Luk. 6:46
Dlaczego mówicie do mnie: Panie, Panie, a nie czynicie
tego, co mówie?

Stale i wci±z Jezus powtarza, ze tych „wielu” wybierze szerok±, wygodn±,
¶wiatow± droge, która prowadzi do zatracenia, a „nieliczni” wybior± w±sk±
droge, która prowadzi do zycia. Nie zamierzam cie przestraszyc, lecz chce
wywrzec na tobie wrazenie, ze nie mozemy grac z Bogiem w gry, nie wolno
nam zwyczajnie grac chrze¶cijan. Nie mozemy pozwolic sobie
na to, aby¶my byli naiwni, czy zadowoleni z siebie, czy duchowo niedojrzali
podczas naszego zycia, poniewaz kar±, któr± otrzyma „wielu” bedzie wieczne,
¶wiadome cierpienie w jeziorze ognistym. Wielu z nas musi uslyszec to poslanie
dzisiaj w sercach, aby „odpalilo” nasze chrze¶cijanskie zycie i codzienne
chodzenie z Jezusem. Moge tylko miec nadzieje i modlic sie o ciebie, aby¶
otrzymal zbawienie i zeby twoje duchowe zycie dawalo dowody twojego pelnego
milo¶ci i posluszenstwa stosunku do Pana Jezusa Chrystusa, poniewaz nie
chce, aby ktokolwiek musial cierpiec wieczn± kare. Je¶li masz
w±tpliwo¶ci co do tego, ze ludzie bed± plon±c w ¶wiadomej agonii w piekle
przez cal± wieczno¶c zapraszam do przeczytania mojej odpowiedzi na pytanie: „Czy grzesznicy bed± plon±c w piekle
na wieki, czy tez bed± zupelnie zanihilowani w jeziorze ognistym?

Kazdy z nas jest w jakim¶ innym miejscu swojej drogi z Jezusem, kazdy
ma inny poziom duchowej dojrzalo¶ci. Oznacza to, ze jest prawdopodobnie
wielu chrze¶cijan, którzy s± zbawieni lecz, którzy wygl±daj±
na ¶wiatowych po prostu dlatego, ze ci±gle jeszcze rosn± i dojrzewaj±.
Niemniej jest równiez „wielu” takich, o których Jezus mówil jako o niezbawionych,
pomimo tego, ze oni nie zdaj± sobie z tego sprawy. Nie jestem w stanie
dotrzec do nich wszystkich, lecz mam nadzieje, i modle sie
o to, ze co najmniej je¶li chodzi o ciebie spowodowalem,
ze rozwazyle¶ ponowne oddanie sie i ponowne powierzenie swojego zycia Panowaniu
Jezusa Chrystusa. Czy On jest Panem ksi±zek, które czytasz? Czy jest Panem
filmów, które ogl±dasz? Programów telewizyjnych? Muzyki? Gier komputerowych,
telewizyjnych? Tego, co mówisz? Czy jest Panem komentarzy jakie wypowiadasz
o ludziach? Czy jest Panem tego, jak traktujesz ludzi?

Mamy poddac wszystko, co robimy Panowaniu Chrystusa i w rzeczywisto¶ci
mamy wzi±c w posluszenstwo Chrystusowi kazd± my¶l. (2 Kor.
10:5). Wla¶nie to oznacza chodzenie w±sk± drog± i uczynienie Jezusa Panem
naszego zycia. Za kazdym razem, gdy nieczysta my¶l lub pragnienie pojawi
sie w twoim umy¶le, natychmiast powiedz: „Odrzucam t± my¶l, nie akceptuje
tej my¶li.” Nasz umysl jest polem bitwy, na którym Szatan prowadzi
swoj± w¶ciekla walke i je¶li pochwycimy kazd± my¶l i poddamy j± w posluszenstwo
Chrystusowi to bedziemy odnosili coraz wieksze i wieksze zwyciestwo w
naszym chrze¶cijanskim marszu. Pomoc w trwaniu na w±skiej drodze znajdziesz
w moim artykule pt.: Duchowa dojrzalo¶c/
duchowy autorytet

A tym wszystkim chodzi tylko o relacje z Jezusem

W celu podkre¶lenia wazno¶ci skupienia uwagi na naszej relacji
z Chrystusem oraz wykonywania Jego woli tutaj na ziemi, spójrzmy
na jeszcze kilka z Jego przypowie¶ci. W przypowie¶ci o Talentach (Mat. 25:14-30)
i w przypowie¶ci o minach (Luk. 19:11-27) Jezus opowiada o panu, który,
przed swoim wyjazdem w dalek± podróz, powierzyl swym slugom rózne sumy pieniedzy
(kazdemu zgodnie z jego zdolno¶ciami). Po powrocie (ukoronowany jako król
w przypowie¶ci o minach), zaz±dal rozliczenia z tego, jak dobrze jego sludzy
wykorzystali powierzone dobra. Niektórzy sludzy dobrze sie sprawili:

Mat. 25:20
I przyst±piwszy ten, który wzi±l piec talentów, przyniósl dalsze
piec talentów i rzekl: Panie! Piec talentów mi powierzyle¶. Oto dalsze
piec talentów zyskalem.

Luk. 19:16
Zjawil sie wiec pierwszy i rzekl: Panie, mina twoja przyniosla
dziesiec min zysku.

Sludze, który „przyniósl owoc” z tego, co mu pan powierzyl, powiedziano:

Mat. 25:21
Rzekl mu Pan jego: Dobrze, slugo dobry i wierny!
Nad tym, co male, byle¶ wierny, wiele ci powierze;
wejdL do rado¶ci pana swego.

Luk. 19:17
I rzekl do niego: To dobrze, slugo dobry, przeto
iz w malym byle¶ wierny, obejmij wladze nad dziesieciu
miastami.

Czy jeste¶my podobnie do tego wiernego slugi? Czy przynosimy owoce dla
Jezusa okazuj±c, ze jeste¶my Jego uczniami? Owoce bedziemy przynosic tylko
wówczas, gdy bedziemy trwac w intymnej spoleczno¶ci z Jezusem Chrystusem:

Jan. 15:5-8
Ja jestem krzewem winnym, wy jeste¶cie latoro¶lami. Kto
trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo
beze mnie nic uczynic nie mozecie.
Kto nie trwa we mnie, ten zostaje wyrzucony precz jak zeschnieta
latoro¶l; takie zbieraj± i wrzucaj± w ogien, gdzie splon±.
Je¶li we mnie trwac bedziecie i slowa moje w was trwac bed±, pro¶cie
o cokolwiek by¶cie chcieli, stanie sie wam.
Przez to uwielbiony bedzie Ojciec mój, je¶li obfity owoc wydacie
i staniecie sie uczniami moimi.

Zwróc uwage, ze wyl±cznie przez trwanie w bliskiej relacji z Panem bedziemy
przynosic owoce, a to wla¶nie przez przynoszenie owoców okazujemy sie byc
Jego uczniami. Co, jednak, Jezus powiedzial w powyzszym fragmencie o tym
„bezowocnych” winoro¶lach? Ze zostan± wrzucone do ognia, gdzie splon±!
Tutaj jest echo tego o czym slyszymy w przypowie¶ci o talentach: sluga,
który nie wykorzystal daru i nie przyniósl owocu, zostal ukarany:

Mat. 25:25-26
25. Boj±c sie tedy, odszedlem i ukrylem talent twój w ziemi;
oto masz, co twoje.
26. A odpowiadaj±c, rzekl mu pan jego: Slugo zly i leniwy!
Wiedziale¶, ze zne, gdzie nie sialem, i zbieram, gdzie nie rozsypywalem.
Mat. 25:30
A nieuzytecznego sluge wrzuccie w ciemno¶ci zewnetrzne;
tam bedzie placz i zgrzytanie zebów.

Kazdy z nas bedzie rozliczony z tego, co zrobil z otrzymanym od Pana darem.

Bedziemy musieli rozliczyc siebie i swoje uczynki

Wielu chrze¶cijan nie zdaje sobie sprawy z tego, ze bed± os±dzeni przez
Jezusa za te rzeczy, które zrobili na ziemi. Ten s±d nie jest ku zbawieniu,
lecz jego celem jest rozdanie nagród (lub brak nagrody), które chrze¶cijanie
wypracowali swoim posluszenstwem Jezusowi podczas zycia na ziemi.

W nastepuj±cych fragmentach, Pawel stawia wyja¶nia, ze chrze¶cijanie
zdadz± sprawe za siebie Jezusowi i ze wszyscy zostaniemy os±dzeni i wynagrodzeni
zgodnie z nasz± wlasn± prac±. Zauwaz, ze Pawel mówi „my”
wszyscy musimy stan±c przed tronem sedziowskim Chrystusa oraz, ze „my”
wszyscy otrzymamy odplate. Mówi o wszystkich chrze¶cijanach, ze sob± wl±cznie:

2 Kor. 5:10
Albowiem my wszyscy musimy stan±c przed s±dem Chrystusowym, aby
kazdy odebral zaplate za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy zle.

Rzym. 14:10-12
y za¶ czemu os±dzasz swego brata? Albo i ty, czemu pogardzasz swoim bratem?
Wszak wszyscy staniemy przed s±dem Bozym. Bo napisano: Jakom
zyw, mówi Pan, Ugnie sie przede mn± wszelkie kolano I wszelki jezyk wyznawac
bedzie Boga. Tak wiec kazdy z nas za samego siebie zda sprawe Bogu.

1 Kor. 3:6-8
Ja zasadzilem, Apollos podlal, a wzrost dal Bóg.
A zatem ani ten, co sadzi, jest czym¶, ani ten, co podlewa, lecz Bóg,
który daje wzrost.
Bo ten, co sadzi, i ten, co podlewa, jedno maj± zadanie i kazdy
wlasn± zaplate odbierze wedlug swojej pracy.

Zatem, je¶li jeste¶ chrze¶cijaninem, to bedziesz os±dzony
przez Jezusa Chrystusa i bedziesz musial zdac sprawe za samego siebie.
.

W nastepnym fragmencie zwróc uwage na to, co sie stanie w czasie s±du
Chrystusowego. Ogien spali wszystko co jest z drzewa, siana i slomy (co
znaczy wszelkie skupiona na sobie i niesprawiedliwe dziela na ziemi), lecz
zloto, srebro i drogie kamienia (nasze sprawiedliwe uczynki dla Królestwa
Bozego) bedzie oczyszczone. Zatem wyl±cznie nasze sprawiedliwe
dziela pozostan± po tym, jak ogien sprawdzi nasze ziemskie dziela, uczynki,
motywacje, a my otrzymamy zaplate opart± wyl±cznie na naszych
uczynkach dla Królestwa Bozego. Wszystko, co zrobimy wedlug naszych planów,
ambicji i pragnien jest calkowicie bezuzyteczne i bezwarto¶ciowe. Powinni¶my
sie skupic na posluszenstwie wobec Jezusa, tak aby¶my, dopóki to jest jeszcze
mozliwe, zbierali bogactwa w niebie:

1 Kor. 3:11-15
Albowiem fundamentu innego nikt nie moze zalozyc oprócz tego, który jest
zalozony, a którym jest Jezus Chrystus. A czy kto¶ na tym fundamencie
wznosi budowe ze zlota, srebra, drogich kamieni, z drzewa, siana, slomy,to
wyjdzie na jaw w jego dziele; dzien s±dny bowiem to pokaze,
gdyz w ogniu sie objawi, a jakie jest dzielo kazdego, wypróbuje
ogien. Je¶li czyje¶ dzielo, zbudowane na tym fundamencie, sie ostoi, ten
zaplate odbierze; Je¶li czyje¶ dzielo splonie, ten szkode poniesie, lecz
on sam zbawiony bedzie, tak jednak, jak przez ogien.

Po przetestowaniu naszych uczynków przez ogien, zaplate
lub poniesiemy szkode w zalezno¶ci od jako¶ci naszych dziel.
Wiecej na ten temat znajdzie czytelnik w moim artykule pt.: Porwanie ko¶ciola .

Wszyscy jeste¶my czlonkami ciala Chrystusa

Jak widzieli¶my, nasze zbawienie nie przychodzi przez posluszenstwo Bogu,
ani przez nasz± wlasn± sprawiedliwo¶c (nie mam y zadnej sprawiedliwo¶ci).
Zbawienie przychodzi wyl±cznie przez wiare w Chrystusa jako naszego Pana
i Zbawiciela. Zobaczyli¶my równiez, ze nasze posluszenstwo jest dowodem
naszego zbawienia.

Usilowalem pokazac na rózne sposoby, jak wazne jest dla nas aby poddac
nasze zycie calkowicie Jezusowi i dac Mu calkowicie woln± reke do zarz±dzania
naszym zyciem. W ten sposób mozemy byc poslusznymi i owocuj±cymi chrze¶cijanami,
okazuj±c sie byc Jego uczniami. Jezus powiedzial, ze w ten sposób rozpoznaje
sie chrze¶cijan.

Oto nastepny powód, dlaczego musimy poddac nasze zycie Panu: Jezus wykupil
nas Swoj± krwi±, a jako chrze¶cijanie jeste¶my czlonkami jego ciala. Nie
nalezymy juz do siebie samych, aby¶my robili to, co nam sie podoba, zostali¶my
wykupienie przez Niego na wlasno¶c:

Dz.Ap. 20:28
28. Miejcie piecze o samych siebie i o cal± trzode, w¶ród której was
Duch ¦wiety ustanowil biskupami, aby¶cie pa¶li zbór Panski nabyty
wlasn± jego krwi±.

1 Kor. 6:19-20
Albo czy nie wiecie, ze cialo wasze jest ¶wi±tyni± Ducha ¦wietego,
który jest w was i którego macie od Boga, i ze nie nalezycie tez
do siebie samych? Drogo¶cie bowiem kupieni. Wyslawiajcie
tedy Boga w ciele waszym.

Obj. 5:9
I za¶piewali now± pie¶n tej tre¶ci: Godzien jeste¶ wzi±c ksiege i zdj±c
jej pieczecie, poniewaz zostale¶ zabity i odkupile¶ dla Boga krwi±
swoj± ludzi z kazdego plemienia i jezyka, i ludu, i narodu,

Jezus nabyl nas Swoj± krwi± i On wszczepil nas w Swoje cialo. On jest
krzewem winnym, my jeste¶my latoro¶lami:

Jan. 15:5
Ja jestem krzewem winnym, wy jeste¶cie latoro¶lami. Kto
trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynic
nie mozecie.

Rzym. 11:24
Bo jezeli ty, odciety z dzikiego z natury drzewa oliwnego, zostale¶
wszczepiony wbrew naturze w szlachetne drzewo oliwne, o ilez pewniej
zostan± wszczepieni w swoje drzewo oliwne ci, którzy z natury do niego
nalez±.

Zostali¶my wszczepieni jako latoro¶le w prawdziwy krzew winny, jeste¶my
czlonkami ciala Chrystusa i kazdy z nas ma szczególne zadanie wykonania
w ciele. Jeste¶my Bozymi wspólpracownikami, stworzonymi w Chrystusie do
dobrych uczynków, które Bóg dla nas przygotowal dla nas wcze¶niej
przygotowal (Ef. 2:10):

1 Kor. 12:27
Wy za¶ jeste¶cie cialem Chrystusowym, a z osobna czlonkami.

1 Kor. 12:12-13
Albowiem jak cialo jest jedno, a czlonków ma wiele, ale wszystkie
czlonki ciala, chociaz ich jest wiele, tworz± jedno cialo, tak i Chrystus;
Bo tez w jednym Duchu wszyscy zostali¶my ochrzczeni w jedno cialo – czy to
Zydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostali¶my napojeni
jednym Duchem.

1 Kor. 12:17-21
Je¶liby cale cialo bylo okiem, gdziez bylby sluch? A je¶liby cale
cialo bylo sluchem, gdziez byloby powonienie?
Tymczasem Bóg umie¶cil czlonki w ciele, kazdy z nich tak, jak chcial.
A je¶liby wszystkie byly jednym czlonkiem, gdziez byloby cialo?
A tak czlonków jest wiele, ale cialo jedno.
Nie moze wiec oko powiedziec rece: Nie potrzebuje ciebie; albo glowa
nogom: Nie potrzebuje was.

Rzym. 12:4-6
Jak bowiem w jednym ciele wiele mamy czlonków, a nie wszystkie
czlonki te sam± czynno¶c wykonuj±,
Tak my wszyscy jeste¶my jednym cialem w Chrystusie, a z osobna jeste¶my
czlonkami jedni drugich.
A mamy rózne dary wedlug udzielonej nam laski; je¶li dar prorokowania,
to niech bedzie uzywany stosownie do wiary;

Nawet je¶li jeste¶ chrze¶cijaninem od wielu lat, to moze byc co¶ nowego
dla ciebie. Wielu chrze¶cijan nie zdaje sobie sprawy z tego, ze nie nalezymy
juz do siebie, aby robic, co sie nam podoba, lecz zostali¶my wykupienie przez
Chrystusa, do wykonywania Jego celów. Teraz jeste¶my cze¶ci± Jego ciala.
Rozwaz to, ze je¶li jaka¶ cze¶c twojego ciala przestanie prawidlowo funkcjonowac,
to, do pewnego stopnia, ma to wplyw na cale twoje cialo. W podobny sposób
jest w ciele Chrystusa, je¶li jaki¶ czlonek ciala nie funkcjonuje prawidlowo,
to cale cialo jest dotkniete i Boze doskonale plany i cele napotykaj± na
trudno¶ci. Jako czlonkowie ciala Chrystusa zostali¶my powolanie do wykonywania
takich funkcji jakie nasz Ojciec przygotowal dla nas juz dawno (Ef. 2:10).
Oznacza to, ze musimy u¶miercic nasz ziemskie pragnienia i ambicje,
tak aby¶my mogli przynosic owoce dla chwaly Ojca. Musimy krzyzowac
nasze pasje i pragnienia kazdego dnia i poddawac sie w posluszenstwie
Panu, wykonuj±c wole naszego Ojca.

Mat. 7:21
Nie kazdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa
Niebios; lecz tylko ten, kto pelni wole
Ojca mojego, który jest w niebie.

Luk. 14:33
Tak wiec kazdy z was, który sie nie wyrzeknie wszystkiego,
co ma, nie moze byc uczniem moim,

Jan. 15:8
Przez to uwielbiony bedzie Ojciec mój, je¶li obfity owoc wydacie
i staniecie sie uczniami moimi.

Jak. 1:22
A b±dLcie wykonawcami Slowa, a nie tylko sluchaczami, oszukuj±cymi
samych siebie.

Luk. 9:23
I powiedzial do wszystkich: Je¶li kto chce pój¶c za mn±, niechaj sie
zaprze samego siebie i bierze krzyz swój
na siebie codziennie, i na¶laduje mnie.

Rzym. 6:11
Podobnie i wy uwazacie siebie za umarlych dla grzechu,
a za zyj±cych dla Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Gal. 5:24
24. A ci, którzy nalez± do Chrystusa Jezusa, ukrzyzowali cialo
swoje wraz z namietno¶ciami i z±dzami.

Kol 3:5 (BT)
Zadajcie wiec ¶mierc temu, co jest przyziemne w /waszych/
czlonkach: rozpu¶cie, nieczysto¶ci, lubiezno¶ci, zlej z±dzy i chciwo¶ci,
bo ona jest balwochwalstwem.

Stale i wci±z mówi sie nam, ze mamy umrzec dla siebie, stracic
zycie dla Niego, wyrzec sie naszym ambicji i planów,
ukrzyzowac nasze grzeszne pragnienia i pasje, i wykonywac
Slowo Boze. Wiecej na temat ukrzyzowania ciala znajdzie czytelnik
w moim artykule pt.: Jak sluchac Bozego
glosu?

Oto modlitwa, któr± mozesz prosic Boga, aby pomógl ci u¶miercic swoja
pyche i egoizm:

„Panie, kazdy dar, którego udzielile¶ mi, kazd± sluzbe, powolanie,
kazdy talent i skladam na Twoim oltarzu. Do Ciebie nalez± nie do mnie.
Przebacz mi w Imieniu Jezusa to, ze sluzylem swoim wlasnym zamiarom, celom,
planom i pragnieniom. Pokutuje z koncentracji na sobie i swoich egoistycznych
drogach i prosze cie, aby¶ pomógl mi byc wiedzionym przez ofiarn± milo¶c
Ducha ¦wietego we mnie. Wierze, ze wprowadzasz ¶mierc mojej dumy i egoistycznych
ambicji. Dziekuje Ci w drogocennym Imieniu Jezusa. Amen.

Zakochaj sie w Jezusie!

Celem tego artykulu jest pokazani ci, w jaki sposób mozesz byc pewny
swojego zbawienia i tego, ze pójdziesz do nieba. Pokazywalem, ze
owocne i nie egoistyczne posluszenstwo naszemu Panu jest biblijnym, zewnetrznym
dowodem naszego zbawienia. Powtórze, aby wszystko bylo jasne. Zbawienie
nie przychodzi przez posluszenstwo Bogu, ani przez nasz± sprawiedliwo¶c
(nie mamy zadnej wlasnej sprawiedliwo¶ci). Zbawienie otrzymujemy przez wiare
w Chrystusa jako naszego Zbawiciela i Pana. Niemniej jednak, nasze posluszenstwo
jest dowodem naszego zbawienia.

Oto jeszcze jeden aspekt posluszenstwa, który nalezy rozwazyc. Pismo
powtarza stale i wci±z, ze kochac Jezusa to byc Mu poslusznym, a byc Mu
poslusznym, to znaczy kochac Go. Je¶li chodzimy w milo¶ci, to chodzimy
równiez w posluszenstwie.

Jezus powiedzial, ze najwazniejszym przykazaniem w Pi¶mie
jest kochac Boga, a drugim po nim jest przykazanie milowania bliLniego:

Mar. 12:29-31
Jezus odpowiedzial: Pierwsze przykazanie jest to:
Sluchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest.
Bedziesz tedy milowal Pana, Boga swego, z calego
serca swego i z calej duszy swojej, i z calej my¶li swojej, i z calej sily
swojej. A drugie jest to: Bedziesz milowal bliLniego swego
jak siebie samego. Innego przykazania, wiekszego ponad te, nie
masz.

Czy kochasz Jezusa z calego twojego serca? Czy kochasz Jezusa
z calej duszy twojej? Czy kochasz Jezusa calym umyslem
twoim? Czy kochasz Jezusa z calej sily swojej ? Nakazano
nam, aby¶my kochali Go tak bardzo!

Drugim najwiekszym przykazaniem w calym Pi¶mie jest to, aby traktowac
kazdego z milo¶ci±, przebaczeniem i w pokorze.
To nie zawsze jest latwe, lecz takie mamy przykazanie!

Wiekszo¶c chrze¶cijan prawdopodobnie powiedzialaby, ze kocha Pana, lecz
co tak naprawde znaczy kochac Jezusa tak bardzo? Biblia mówi nam tak:

Jan. 14:15
Je¶li mnie milujecie, przykazan moich przestrzegac
bedziecie.

Jan. 14:21
Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miluje;
a kto mnie miluje, tego tez bedzie milowal Ojciec i Ja milowac
go bede, i objawie mu samego siebie.

Jan. 14:23-24
Odpowiedzial Jezus i rzekl mu: Je¶li kto mnie miluje, slowa
mojego przestrzegac bedzie, i Ojciec mój umiluje go, i do
niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy.
Kto mnie nie miluje, ten slów moich nie przestrzega,
a przeciez slowo, które slyszycie, nie jest moim slowem, lecz Ojca, który
mnie poslal.

Jan. 15:10
Je¶li przykazan moich przestrzegac bedziecie, trwac bedziecie
w milo¶ci mojej, jak i Ja przestrzegalem milo¶ci
przykazan Ojca mego i trwam w jego.

1 Jan. 2:3-5
A z tego wiemy, ze go znamy, je¶li
przykazania jego zachowujemy. Kto mówi: Znam go, a przykazan
jego nie zachowuje, klamc± jest i prawdy w nim nie ma. Lecz kto zachowuje
Slowo jego, w tym prawdziwie dopelnila sie milo¶c Boza.
Po tym poznajemy, ze w nim jeste¶my.

1 Jan. 5:3
Na tym bowiem polega milo¶c ku Bogu, ze sie przestrzega
przykazan jego, …

2 Jan. 1:6
A to jest milo¶c, aby¶my postepowali wedlug
przykazan jego. Takie jest to przykazanie, które slyszeli¶cie od
pocz±tku, aby bylo zasad± waszego postepowania.

Zatem Biblia mówi, ze je¶li prawdziwie kochamy Jezusa to bedziemy chodzic
w posluszenstwie dla Niego kazdego dnia naszego zycia, a nie tylko w niedziele
rano. Je¶li jeste¶ zbawiony, to powiniene¶ tak postepowac, jak osoba zbawiona.

Zwróc uwage, ze ko¶ciól w Efezie zacz±l od wielkiej milo¶ci do Jezusa
i wielkiego zapalu do sluzby dla Niego, lecz w czasach, gdy byla pisana Ksiega
Objawienia, stracili znaczn± cze¶c swej gorliwo¶ci i tej milo¶ci Do Pana.
To zmusilo Jezusa, aby im powiedzial (przez ap. Jana):

Obj. 2:4-5
Lecz mam ci za zle, ze porzucile¶ pierwsz± twoj± milo¶c.
Wspomnij wiec, z jakiej wyzyny spadle¶ i upamietaj sie,
i spelniaj uczynki takie, jak pierwej; a jezeli nie, to przyjde do ciebie
i rusze ¶wiecznik twój z jego miejsca, je¶li sie nie upamietasz.

Greckie slowo tlumaczone jako 'pierwsza’ w „pierwszej milo¶ci” w rzeczywisto¶ci
niesie ze sob± znaczenie: „glówn±” lub „priorytetow±” (nadrzedn±). Jezus
chce byc nasz± priorytetow± milo¶ci±. Faktycznie, zauwaz, ze
Jezus powiedzial do ko¶ciola w Efezie, aby pokutowali z powodu
nie zachowania Go jako ich nadrzednej milo¶ci! Czy nasza relacja z Jezusem
jest na szczycie priorytetów zyciowych, czy tez potrzebujemy pokuty?
Musimy ¶wiadomie podtrzymywac t± pierwsz± milo¶c, t± priorytetow±
milo¶c, kazdego dnia; do nas nalezy utrzymywanie naszej pasji, ognia i duchowej
gorliwo¶ci:

Rzym. 12:11
W gorliwo¶ci nie ustawaj±c, plomienni duchem, Panu sluzcie,

Mozna tez inaczej spojrzec na „pierwsz± milo¶c” tj., wyobrazic sobie jak
to zazwyczaj jest, gdy ludzie zakochuj± sie po raz pierwszy. Gdy ludzie s±
zakochani po raz pierwszy spedzaj± wiele czasu na my¶leniu o sobie i oczekiwaniu
na siebie. Zazwyczaj staraj± sie zrobic wszystko, aby przypodobac sie jedno
drugiemu. Je¶li jeste¶ zakochany w Jezusie „po same uszy”, to bedziesz nastawial
swoje serca i umysl na Niego (Kol 3:1-2 mówi o tym, aby to robic) i bedziesz
chcial zrobic wszystko, co tylko sie da, aby sie Jemu podobac:

2 Kor. 5:8-9
Jeste¶my wiec pelni ufno¶ci i woleliby¶my raczej wyj¶c z ciala i
zamieszkac u Pana.
Dlatego tez dokladamy staran, zeby, niezaleznie od
tego, czy mieszkamy w ciele, czy jeste¶my poza cialem, jemu sie podobac.

Efez. 5:8-10
… Postepujcie jako dzieci ¶wiatlo¶ci, .
……
DochodLcie tego, co jest mile Panu

Kol. 1:10
Aby¶cie postepowali w sposób godny Pana ku zupelnemu
jego upodobaniu, wydaj±c owoc w kazdym dobrym uczynku i wzrastaj±c
w poznawaniu Boga,

1 Tes. 4:1
A poza tym, bracia, prosimy was i napominamy w Panu Jezusie,
aby¶cie stosownie do otrzymanego od nas pouczenia, jak macie postepowac i
podobac sie Bogu, jak zreszt± postepujecie, aby¶cie tym
bardziej obfitowali.

2 Tym. 2:4
Zaden zolnierz nie daje sie wpl±tac w sprawy doczesnego zycia, aby
sie podobac temu, który go do wojska powolal.

Hebr. 11:6
Bez wiary za¶ nie mozna podobac sie Bogu; ….

1 Jan. 3:21-22
Umilowani, jezeli nas serce nie oskarza, mozemy ¶mialo stan±c przed
Bogiem
I otrzymamy od niego, o cokolwiek prosic bedziemy, gdyz przykazan
jego przestrzegamy i czynimy to, co mile jest przed obliczem jego.

Zakochaj sie w Jezusie i Jego spisanym slowie i zyj zyciem godnym Jego,
podobaj±c Mu sie kazdego dnia!

Podsumowanie

Jak zobaczyli¶my, zbawienie nie jest osi±galne przez posluszenstwo Bogu,
ani przez jak±¶ nasz± wlasn± sprawiedliwo¶c (nie mamy takiej). Zbawienie
jest wyl±cznie przez wiare w Chrystusa jako Zbawiciela i Pana.

Niemniej jednak, staralem sie pokazac, ze naszej wierze musi towarzyszyc
dzialania, poniewaz nasze dzialania i uczynki demonstruj± to,
co jest w naszych sercach. Jezus powiedzial, ze wielu ludzi nazywa go
Panem, lecz ich dzialania zaprzeczaj± temu, poniewaz nie robi±
tego, co On przykazuje. Czyny mówi± glo¶niej niz slowa, a nasze dzialania
demonstruj± to, co jest w naszych sercach. Jezus powiedzial:

Mat. 15:8-9
Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.
Daremnie mi jednak cze¶c oddaj±, glosz±c nauki, które s± nakazami
ludzkimi.

Mat. 15:19-20
Z serca bowiem pochodz± zle my¶li, zabójstwa, cudzolóstwa, rozpusta,
kradzieze, falszywe ¶wiadectwa, bluLnierstwa. To wla¶nie kala czlowieka;
ale jedzenie nie umytymi rekoma nie kala czlowieka.

Nasze uczynki demonstruj± to, co jest w naszych sercach. Nie znaczy to,
ze jeste¶my zbawieniu z uczynków, lecz znaczy, ze nasze owocne posluszenstwo
jest dowodem naszego zbawienia.

Co, zatem, z ludLmi, którzy nie dojrzeli jeszcze duchowo a którzy ci±gle
s± nadmiernie skupienia n ¶wiecie i jego warto¶ci±? co z ludLmi, którzy maj±
trudno¶ci z poddaniem sie Panu kazdego dnia i którzy nie s± aktywnymi czlonkami
ciala Chrystusa? Co z tymi, którzy popadli w jaki¶ grzech? Czy mówie, ze
oni wszyscy pójd± do piekla? Nie, tego nie mówie. Istot± jest to, ze kiedy
wszyscy pójdziemy do nieba, prawdopodobnie bedziemy zdumieni tym, ze pewni
„Bozy” ludzie tam nie dostali sie! Nie znamy stanu ludzkich serc i nie wiemy
kto wyznal swoje grzechy i otrzymal przebaczenie, tylko Bóg zna te sprawy.
Jednak, przypomnijmy sobie, ze celem tego artykulu bylo pomóc w tym jak wiedziec,
ze jeste¶my na drodze do nieba, wiedziec to mozemy
zyj±c poslusznym, poddanym zyciem, do którego Bóg nas powolal. Gdy zyjemy
wedlug Ducha i dotrzymujemy kroku Duchowi, to bedziemy wydawac owoce Ducha:

Gal. 5:24-25
A ci, którzy nalez± do Chrystusa Jezusa, ukrzyzowali cialo swoje wraz
z namietno¶ciami i z±dzami.
Je¶li wedlug Ducha zyjemy, wedlug Ducha tez postepujemy.

Gal. 5:22-23
Owocem za¶ Ducha s±: milo¶c, rado¶c, pokój, cierpliwo¶c, uprzejmo¶c,
dobroc, wierno¶c,
Lagodno¶c, wstrzemieLliwo¶c. Przeciwko takim nie ma zakonu.

Biblia nigdzie nie mówi, ze chrze¶cijanskie zycie bedzie latwe, b±dL wolne
od cierpienia, lecz zdecydowanie deklaruje, ze chrze¶cijanskie zycie warte
jest przezycia!

Podsumujmy wszystko, co staralem sie tutaj powiedziec slowami apostola
Jana. Pragnieniem jego bylo, aby pokazac Dzieciom Bozym w jaki sposób mog±
wiedziec, ze s± w Chrystusie i to samo jest w moim sercu, gdy
pisze te slowa. Jan mówi, ze mozemy miec pewno¶c naszego zbawienia
dzieki chodzeniu w posluszenstwie i milo¶ci do Jezusa i okazywaniu milo¶ci
do tych, którzy s± wokól nas:

1 Jan. 2:3
A z tego wiemy, ze go znamy, je¶li przykazania
jego zachowujemy.

1 Jan. 2:5-6
…Po tym poznajemy, ze w nim jeste¶my: Kto mówi, ze w nim
mieszka, powinien sam tak postepowac, jak On postepowal.

1 Jan. 3:10
Po tym poznaje sie dzieci Boze i dzieci diabelskie. Kto nie
postepuje sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak
tez ten, kto nie miluje brata swego.

1 Jan. 3:18-19
Dzieci, milujmy nie slowem ani jezykiem, lecz czynem
i prawd±. Po tym poznamy, ze¶my z prawdy i uspokoimy
przed nim swoje serca,

1 Jan. 4:7
Umilowani, milujmy sie nawzajem, gdyz milo¶c jest
z Boga, i kazdy, kto miluje, z Boga sie narodzil i zna Boga.

1 Jan. 4:16
… Bóg jest milo¶ci±, a kto mieszka w milo¶ci, mieszka w
Bogu, a Bóg w nim,

1 Jan. 4:19-21
Milujmy wiec, gdyz On nas przedtem umilowal. Je¶li
kto mówi: Miluje Boga, a nienawidzi brata swego, klamc± jest; albowiem kto
nie miluje brata swego, którego widzi, nie moze
milowac Boga, którego nie widzi.
A to przykazanie mamy od niego, aby ten, kto
miluje Boga, milowal i brata swego.

1 Jan. 5:2-3
Po tym poznajemy, iz dzieci Boze milujemy, jezeli Boga
milujemy i przykazania jego spelniamy.
Na tym bowiem polega milo¶c ku Bogu, ze sie przestrzega
przykazan jego, a przykazania jego nie s± uci±zliwe.

1 Jan. 5:13
To napisalem wam, którzy wierzycie w imie Syna Bozego, aby¶cie
wiedzieli, ze macie zywot wieczny,

W slowach naszego Pana :

Jan. 13:34-35
Nowe przykazanie daje wam, aby¶cie sie wzajemnie milowali,
jak Ja was umilowalem; abраскрутка

Czy chrzescijanie z pogan wszyscy sa "duchowymi Zydami." #Pytania i odpowiedzi

„Slyszalem pastora, który powiedzial, ze chrze¶cijanie z pogan
wszyscy s± „duchowymi Zydami.” Czy to prawda?

OdpowiedL:

Aby odpowiedziec na to pytanie, musimy zrozumiec pewien zareks terminologii.
Je¶li nie bedziemy wiedzieli, co stanowi o tym, czy kto¶ jest Zydem,
to nie bedziemy w tsanie okre¶lic czy chrze¶cijanie z pogan s± „duchowymi
Zydami”

Oto kilka definicji slownikówych wg. „Easton’s Bible Dictionary”:

„Hebraczyk – nazwa stosowana w Pi¶mie do Izraelitów
tylko przez przez Izraelitów, gdy mówi± o sobie samych do cudzoziemców,
(40:15; Ex. 1:19), lub w mowie przeciwstawiaj±cej ich innym ludziom (Gen.
43:32; Ex. 1:3, 7, 15; Deut. 15:12). W Nowym Testamencie jest pewien
kontrast miedzy Hebrajczykami a cudzoziemcami ((Dz. 6:1; Fil. 3:5).”
( pogrubienie dodane.Patrz: http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east1707.htm).
„Izrael – imie nadane Jakubowi, po jego wielkim zmaganiu
modlitwie w Peniel (Gen. 32:28), poniewaz „walczyl z Bogiem i ludLmi
i zwyciezyl” (Patrz JACOB .) Jest to powszechna nazwa nadawana
potomkom Jakuba. Wszyscy ludzie z dwunastu rodów s± nazywani „Izraelitami,”
„dziecmi Jakuba” (Joz. 3:17; 7:25; Jud.. 8:27; Jer. 3:21),
oraz „domem Izraela” (Ex. 16:31; 40:38).

Imie Izrael jest czasami uzywane stanowczo na okre¶lenie prawdziwego
Izraela (Ps. 73:1: Iz. 45:17; 49:3; Jn 1:47; Rz.. 9:6; 11:26).

Po ¶mierci Saula dziesiec plemion ro¶cilo sobie prawo do tej nazwy,
tak jakby byli calym narodem (2 Sam. 2:9, 10, 17, 28; 3:10, 17; 19:40-43)
i król dziesieciu plemion zostal nazwany „królem Izraela,” podczas,
gdy król dwóch plemion zostal nazwany „królem Judy.
Po wygnaniu nazwa Izrael zostala przypisana calemu narodowi.
(pogrubienie dodano.Patrz oryg. http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east1908.htm)
„Juda – nazwa wyprowadzona od patriarchy Judy,
pocz±tkowo nalezala wyl±cznie do plemienia Judy lub do osobnego
królestwa Judy (2 Król. 16:6; 25:25; Jer. 32:12; 38:19; 40:11; 41:3),
w przeciwienstwie do tych nalez±cych do królestwa dziesieciu plemion,
któych zwano Izraelitami.

W okresie niewoli i po restauracji nazwa ta zostal± rozszerzona
na caly Hebrajski naród, bez jakichkolwiek rozóznien (Est
3:6, 10; Dan. 3:8, 12; Ezdr 4:12; 5:1, 5).

Pocz±tkowo ludzi ci nazywani byli Hebrajczykami (Gen. 39:14; 40:15;
Ex. 2:7; 3:18; 5:3; 1 Sam. 4:6, 9, etc.), lecz po wygnaniu nazwa byla
wyszla z uzycia, niemniej Pawel ci±le mial styl Hebrajczyka (2 Kor. 11:22;
Flp.3:5).
…
W Nowym Testamencie wystepuj± równiez inne nazwy okre¶laj±ce
tych ludzi. ,
(1.) Zydzi, w odniesieniu do narodu, aby
odróznic ich od pogan.
(2.) Hebrajczycy, w odnisieniu do jezyka i
wyszktalcenia, aby odróznic ich od Hellenistów, tj., Zydów mówi±cych
po grecku. .
(3.) Izraelici, ze wzgledu na szacunek do ich
sakralnych przywilejów jako ludu wybranego przez Boga” (pogrubienie
dodane. Patrz: http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east2062.htm)

Zatem ludzie z 12 pokolen, potomkowie Jakuba, s± ogólnie nazywani w
Nowym Testamencie jako „Zydzi,” „Hebrajczycy,” i „Izraelici.” Termin „Zydzi”
oddziela ich od pogan (tj., kazdego, kto nie jest Zydem).

Aby teraz wla¶ciwie zrozumiec, co powoduje, ze czlowiek jest Zydem,
spójrzmy pokrótce na historie Zydostwa. Przypomnijmy sobie, ze Abraham mial
dwóch synów: Ismaela i Izaaka (Gen. 16:16, 17:18-21). Izaak mial dwóch synów
Ezawa i Jakuba, którego imie zostalo zmienione na „Izrael” (Gen. 25:21-26).
Jakub (Izrael) mial 12 synów (Gen. 35:22-26), którzy byli 12 patriarchami
Izraela (Dz.Ap. 7:8). Jedym z patriarchów byl Juda (Gen. 35:22-23),
od którego wywodzi sie slowo „Judeiczyk” – Zyd – (patrz. definicja „Zyda”
wyzej). W koncu nazwa Zyd (Judejczyk) byla uzywana w odniesieniu do wszystkich
Izraelitów (12 plemion, którzy byli potomkami Jakuba – patrz definicja powyzej).

Zatem „Zyd” jest potomkiem Abrahama, Izaaka i Jakuba. To wla¶nie dlatego
Bóg czasami mówi czasami o sobie jako o Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba
(p. Mat. 22:32, Luk. 13:28, 20:37, Dz. 3:13, 7:32, for example). Zydowstwo
jest oparte na osobistym pochodzeniu, zatem nie moze zostac Zydem, zaden
niezyd.

„Poganinem” jest kazda osoba, która nie jest Zydem. Poganstwo opiera
sie na osobistym pochodzeniu, a zatem zaden poganin, nie moze zostac nie-poganinem.
Poganie, którzy nawrócili sie na Judaizm, nigdy nie s± nazywanie
Zydami, lecz prozelitami
(patrz Mat. 23:15, Dz. 2:10-11, 6:5, 13:43, dla przykladu).
NIV (New International Version) tlumczay proselutos (prozelita)
jako nawrócony, lecz inne tlumaczenia uzywaj± „prozelita.” (W polskich
tlumaczeniach niesteto to slowo nie wystepuje prawie w ogóle).

W Nowym Testamencie slowo „Izrael” najcze¶ciej odnosi sie do ziemi lub
ludzi Izraela jako calo¶ci (zlozonego z Zydów zbawionych lub nie),
lecz, jak to zobaczymy, czasami odnosi sie szczególnie do zbawionych
Zydów („prawdziwego Izraela,” zwanego równiez „Izraelem Bozym”) Zobaczymy
równiez, ze slowo „Izrael” nigdy nie odnosi sie do Ko¶ciol (który tworz±
zbawieni Zydzi i zbawieni poganie).

W okre¶leniu czym jest „duchowy Zyd,” pomoze nam zrozumienie czym jest
„duchowa osoba.” Duchow± osob± jest chrze¶cijanin, który jest pod
kontrol± Ducha:

„1 Kor. 2:13-16; 3:1
Glosimy to nie w uczonych slowach ludzkiej m±dro¶ci, lecz w slowach,
których naucza Duch, przykladaj±c do duchowych rzeczy
duchow± miare. Ale czlowiek zmyslowy (nie maj±cy
Ducha) nie przyjmuje tych rzeczy, które s± z Ducha Bozego,
bo s± dlan glupstwem, i nie moze ich poznac, gdyz nalezy je duchowo rozs±dzac.
Czlowiek za¶ duchowy rozs±dza wszystko, sam za¶ nie
podlega niczyjemu os±dowi. Bo któz poznal my¶l Pana? Któz moze go pouczac?
Ale my jeste¶my my¶li Chrystusowej.
I ja, bracia, nie moglem mówic do was jako do duchowych,
lecz jako do cielesnych, jako do niemowl±t w Chrystusie.

Gal. 6:1
Bracia je¶li czlowiek zostanie przylapany na
jakim¶ upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie
takiego w duchu lagodno¶ci, bacz±c kazdy na siebie samego, aby¶ i ty
nie byl kuszony.

W powyzszym fragmencie, Pawel powiada, ze osoba, która nie ma Ducha (niezbawiona
osoba) nie moze zrozumiec duchowych prawd z Biblii. Osoba duchowa moze
te prawdy zrozumiec, lecz wtedy Pawel mówi, ze Koryntianie s± ciele¶ni i
s± zwyklymi dziecmi w Chrystusie i nie mógl sie zwracac do nich jako do
„duchowych.” Innymi slowy byli to chrze¶cijanie, lecz nie byli jeszcze w
zadnym stopniu pod kontrol± Ducha. Zatem nie byli jeszcze „duchowi.” W drugim
powzyszym fragmencie Pawel mówi o odnowieniu chrze¶cijanina, który zgrzeszyl.
Pawel mówi: „wy, którzy jeste¶cie duchowi (macie Ducha)” powinni¶cie poprawiac
chrze¶cijanina (który nie jest jeszcze tak duchowy), który zgrzeszyl. Bycie
„duchowym” oznacza, ze jeste¶my juz na tyle dojrzali w Chrystusie, ze jeste¶my
prowadzeni i kontrolowani przez Ducha.

Je¶li Zyd jest osoba zbawion± i znajduje sie pod kontrol± Ducha, to jest
duchowym Zydem. Je¶li poganin jest zbawiony i pod kontrol± Ducha, jest
duchowym poganinem.

Cze¶c zamieszania dotycz±cego pogan, którzy staj± sie „duchowymi Zydami”
bierze sie z kilku wersetów w Biblii, które mówi± o chrze¶cijanach jako
o „dzieciach Abrahama: „

Rzym. 4:16
Przeto obietnica zostala dana na podstawie wiary, aby byla z
laski i aby byla zapewniona calemu potomstwu, nie tylko
temu, które polega na zakonie, ale i temu, które ma wiare Abrahama,
ojca nas wszystkich,

Gal. 3:7-9
Z tego mozecie poznac, ze ci, którzy s± z wiary, s± synami
Abrahama,
A Pismo, które przewidzialo, ze Bóg z wiary usprawiedliwia
pogan, uprzednio zapowiedzialo Abrahamowi: W tobie bed± blogoslawione
wszystkie narody.
Tak wiec ci, którzy s± ludLmi wiary, dostepuj± blogoslawienstwa
z wierz±cym Abrahamem,

Gal. 3:29
29. A je¶li jeste¶cie Chrystusowi, tedy jeste¶cie potomkami
Abrahama, dziedzicami wedlug obietnicy.

Te wersety mówi± nam, ze bez wzgledu na to, czy jeste¶my Zydami czy
poganami z urodzenia, je¶li mamy wiare w Jezusa, to jeste¶my postrzegani
jako dzieci Abrahama i dziedzicami obietnic danych mu. Lecz bycie dzieckiem
Abrahama nie czyni nas „duchowymi Zydami.” Przede wszystkim, pierwszym
dzieckiem Abrahama byl Ismael i jest on przedkiem wiekszosci arabskiego
¶wiata (zamieszanie na ¦rodkowym Wschodzie miedzy Arabami i Zydami jest
w istocie rodzinn± wa¶ni± miedzy dwoma potomkami Abrahama). Bycie dzieckiem
Abrahama nie czyni nikogo Zydem, to bycie dzieckiem Abrahama, Izaaka
i Jakuba sprawia, ze kto¶ jest Zydem. Gdyby Biblia mówila, ze chrze¶cijanie
z pogan s± dziecmi Jakuba, to mieliby¶my powód do nazywania
siebie „duchowymi Zydami.” Jest tak poniewaz nie wszyscy potomkowie Abrahama
s± Zydami, lecz wszyscy potomkowie Jakuba s± Zydami. Lecz Biblia nigdzie
nie nazywa nas „dziecmi Jakuba.” My, chrze¶cijanie z pogan, odziedziczyli¶my
duchowe obietnice dane Abrahamowi przez wiare, lecz nie odziedziczyli¶my
psychicznych, materialnych i narodowych obietnic jakie Bóg dal Abrahamowi
i jego fizycznym potomkom przez Izaaka i Jakuba (tj., narodowi izraelskiemu).
Oto co, na przyklad, znany komentarz biblijny mówi na ten temat:

„Fakt, ze wierz±cy w Erze Ko¶ciola s± identyfikowani z Abrahamem
i Bozym przymierzem z nim nie oznacza, ze fizyczne i czasowe obietnice
dane Abrahamowi i jego potomkom s± uduchowione lub odwolne. (The Bible
Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary,
p.454)

„[Chrze¶cijanie z pogan] stali sie duchowym nasieniem Abrahama. Odziedziczyli
obietnice przez wiare jak to wyja¶nie Pawel wcze¶niej (Gal. 3:6-9).
Sugerowac, ze, jak robi± to amileniali¶ci, ze wierz±cy z pogan dziedzicz±
narodowe obietnice dane wierz±cej resztece Izraela – poniewaz ko¶ciol zastepuje
Izraela, lub jest „nowym Izraelem” – jest wczytywaniem w te wersy, czego¶
czego tam nie ma. (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and
Zuck, Dallas Theological Seminary, p.600)

Innymi slowy , wierz±cy z pogan odziedziczyli duchowe obetnice dane Abrahamowi,
lecz nie odziedziczyli fizyczny i narodowych obietnic, które Bóg dal
biologicznym potomkom Abrahama. Pomimo tego, w co niektórzy dobrze znani
ludzie wierz±, Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela. Wiecej dowodów na to zobaczymy
za chwile.

Zwróc uwage na rozróznienie jakie Pawel robi miedzy Zydami a poganami
w nastepuj±cych wersetach.

Rzym. 1:16
Albowiem nie wstydze sie ewangelii Chrystusowej, jest ona
bowiem moc± Boz± ku zbawieniu kazdego, kto wierzy, najpierw
Zyda, potem Greka,

Rzym. 3:29
Czy Bóg jest Bogiem tylko Zydów? Czy nie pogan
takze? Tak jest, i pogan,

Rzym. 15:27
Tak jest, postanowily, bo tez w samej rzeczy s± ich dluznikami,
gdyz jezeli poganie stali sie uczestnikami ich dóbr duchowych,
to powinni usluzyc im dobrami doczesnymi.

Gal. 2:12-14
Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadal [Piotr] razem
z poganami [zbawionymi poganami], a gdy przyszli, usun±l
sie i odl±czyl z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani. A wraz z nim
obludnie post±pili równiez pozostali Zydzi [zbawieni
Zydzi], tak ze i Barnaba dal sie wci±gn±c w ich oblude, Ale gdy spostrzeglem,
ze nie postepuj± zgodnie z prawd± ewangelii, powiedzialem do Kefasa wobec
wszystkich: Je¶li ty, bed±c Zydem, po pogansku
zyjesz, a nie po zydowsku, czemuz zmuszasz pogan
zyc po zydowsku?

Pawel pisze tutaj o chrze¶cijananch i rozróznia miedzy miedzy tymi chrze¶cijanami,
którzy pochodz± z pogan, a tymi, którzy s± Zydami. Nigdy nie odnosi sie
do tych z pogan jako „duchowych Zydów.” W rzeczywisto¶ci, nigdzie w calym
Nowym Testamencie chrze¶cijanie z pogan nigdy nie s± okre¶lani jako „duchowi
Zydzi.”

Oto nastepny werset, który wprawia ludzi w zamieszania:

Rzym. 2:28-29
Albowiem nie ten jest Zydem, który jest nim [tylko]
na zewn±trz, i nie to jest obrzezanie, które jest widoczne na ciele,
ale ten jest Zydem, który jest nim wewnetrznie, i to jest obrzezanie,
które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie wedlug litery; taki ma
chwale nie u ludzi, lecz u Boga.

Aby wla¶ciwie zrozumiec jakikolwiek werset z Pisma, wazne jest aby
spojrzec na kontekst i okre¶lic do kogo ten werset jest skierowany. Je¶li
wrócimy jedena¶cie wersetów wstecz do Rzym 2:17, to zobaczymy dokladnie
do kogo Pawel mówi:

Rzym. 2:17
Je¶li tedy ty mienisz sie Zydem i polegasz na
zakonie, i chlubisz sie Bogiem,

Od 2:17 az do rozdzialu trzeciego, Pawel mówi do Zydów. Nie mówi
tutaj do pogan, ani o poganach w zaden sposób. Pawel w szczególny sposób
zwraca sie do Zydów, gdy mówi: ” Albowiem nie ten jest Zydem, który jest
nim [tylko] na zewn±trz,….
ale ten jest Zydem, który jest nim wewnetrznie.” Innymi slowy, prawdziwy
Zyd to taki, który jest nim nie tylko zewnetrznie (przez urodzenie),
lecz ten jest Zydem, który nim zewnetrznie i ma wewnetrzne
obrzezanie serca przez wiare w Chrystusa. Pawel zwraca sie szczególnie
do Zydów i rozróznia miedzy Zydami zbawionymi i niezbawionymi. Nic z tego
nie ma zadnego zwi±zku z poganami. W rzeczywisto¶ci Pawel idzie dalej mówi±c:

Rzym. 3:1-2
Czymze wiec góruje Zyd? Albo co za pozytek jest z obrzezania?
Wielki pod kazdym wzgledem. Przede wszystkim ten, ze im zostaly
powierzone wyrocznie Boze.

Nadal mówi o zbawionych Zydach i o tym, ze jest znacznie korzystniejsze
byc Zydem zbawionym! Zatem robi zdecydowane rozróznienie miedzy zbawionymi
Zydami i zbawionymi poganami. Chrze¶cijanie z pogan nie staj± sie „duchowymi
Zydami.”

Nastepnym Lródlem nieporozumien jest to, ze Nowy Testament zdaje sie mówic,
ze nie ma „zadnej róznicy” miedzy Zydami a Poganami:

1 Kor. 12:12-13
Albowiem jak cialo jest jedno, a czlonków ma wiele, ale wszystkie
czlonki ciala, chociaz ich jest wiele, tworz± jedno cialo, tak i Chrystus;
Bo tez w jednym Duchu wszyscy zostali¶my ochrzczeni w jedno cialo
– czy to Zydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy
wolni, i wszyscy zostali¶my napojeni jednym Duchem.

Gal. 3:24-28
Tak wiec zakon byl naszym przewodnikiem do Chrystusa, aby¶my
z wiary zostali usprawiedliwieni.
A gdy przyszla wiara, juz nie jeste¶my pod opiek± przewodnika,
Albowiem wszyscy jeste¶cie synami Bozymi przez wiare w Jezusa Chrystusa.
Bo wszyscy, którzy zostali¶cie w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekli¶cie
sie w Chrystusa, Nie masz Zyda ani Greka, nie masz niewolnika ani
wolnego, nie masz mezczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno
jeste¶cie w Jezusie Chrystusie.

Kol. 3:9-11
Nie oklamujcie sie nawzajem, skoro zwlekli¶cie z siebie
starego czlowieka wraz z uczynkami jego,
A przyoblekli nowego, który sie odnawia ustawicznie
ku poznaniu na obraz tego, który go stworzyl,
W odnowieniu tym nie ma Greka ani Zyda, obrzezania
ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego,
lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich,

Czasami ludzie interpretuj± ten fragment tak, jakby mialo to znaczyc,
ze wszelkie rozróznienie miedzy Zydami i poganami zostalo usniete. Lecz
zauwazcie, ze w 1 Kor 12:12-13 (powyzej), Pawel mówi, ze Zydzi i poganie
(lub Grecy) wszyscy weszli do ciala Chrystusa dokladnie w taki sam sposób.
w Gal 3:24-28 (powyzej) Pawel pisze, ze Zydzi i poganie wszyscy otrzymali
usprawiedliwienie dokladnie w taki sam sposób. W Kol 3:9-11(powyzej), Pawel
mówi, ze Zydzi i poganie dorastaj± do dojrzalo¶ci dokladnie w taki sam
sposób. Pawel mówi, ze zasady chrze¶cijanskiej wiary stosuj± sie do wszystkich
wierz±cych i w duchowym sensie my wszyscy jestes¶my tacy sami, poniewaz
wszyscy stanowimy cze¶ci tego samego ciala (ciala Chrystusa), niemniej
ci±gle jest miedzy nami zewnetrzna róznica. Gdyby pawel uczyl jakoby wszystkie
róznice miedzy Zydami i poganami zostalu usuniete, to uczylby
równocze¶nie, ze wszystkie róznice miedzy kobietami i mezczyznami zostaly
zlikwidowane (p. Gal 3:24-28, powyzej). Lecz jest oczywiste, ze istniej±
pewne róznice fizyczne miedzy wierz±cymi kobietami i mezczyznami, a w rzeczywisto¶ci
Pawel nauczal, ze s± jeszcze inne róznice miedzy nimi (p. 1 Kor 11;3-5, 14:34-35,.
Ef 5:22-33, Kol 3:18-19, 1 Tym 2:11-15, Tyt. 2:1-5). Co wiecej, w tych
trzech powyzszych fragmentach Pawel wspomina o tych, którzy s± niewolnikami
i o wolnych. Je¶li by Pawel nauczal, ze wszelkie róznice
miedzy Zydami i poganami zostalu usuniete, to naczualby równiez, ze wszelkie
róznice miedzy niewolnikami i wolnymi zostaly usuniete. Jednak w w innych
miejscach Pawel naucza, ze róznica pomiedzy tymi ostatnimi nadal jest
w Ciele Chrystusa zachowana (p. Ef. 6:5-9, Kol. 3:22-4:1, 1 Tym. 6:1-2,
Tyt.2:9-10). Skoro wiec istniej± róznice miedzy kobietami i mezczyznami,
i miedzy wolnymi i niewolnikami w ciele Chrytstusa, to pokazuje nam, ze
w powyzszym fragmencie Pawel nie naucza, jakoby wszelkie róznice
miedzy Zydami a poganami zostaly usuniete w ciele Chrystusa.

Biblia nie uczy tego, ze chrze¶cijanie z pogan s± „duchowymi Zydami,” nie
uczy równiez tego, ze ko¶ciól zast±pil Izraela. Ponad 83 razy slowo „Izrael”
pojawia sie w Nowym Testamencie (w tlumaczeniu New International Version),
a tylko te 3 fragmenty (Rzym 9:6, Rzym. 11:26 i Gal. 6:16) s± uzywane
przez niektórych ludzi do udowodnienia, ze Ko¶ciól jest „nowym Izraelem.”
Nawet wtedy, Rzym 9:6 oraz 11:26 nie zawsze s± uzywane jako dówód na to,
ze Ko¶ciól zast±pil Izraela, co pozostawia Gal 6:16 jako glowny wers.

Najpierw spójrzmy na Rzym 9:6:

Rzym. 9:3-6
Albowiem ja sam gotów bylem modlic sie o to, by byc odl±czony
od Chrystusa za braci moich, krewnych moich wedlug ciala, Izraelitów,
do których nalezy synostwo i chwala, i przymierza, i nadanie zakonu,
i sluzba Boza, i obietnice, Do których nalez± ojcowie i z których pochodzi
Chrystus wedlug ciala; Ten jest ponad wszystkim, Bóg blogoslawiony na
wieki. Amen. Ale nie jest tak, jakoby mialo zawie¶c Slowo Boze. Albowiem
nie wszyscy, którzy pochodz± z Izraela, s± Izraelem;

Albowiem nie wszyscy, którzy pochodz± z Izraela, s± Izraelem;
„Albowiem nie wszyscy, którzy pochodz± z Izraela, s± Izraelem:
” Niektórzy ludzie uzywaj± tego wersetu jako dowodu na to, ze ko¶ciól
zast±pil Izraela, lecz nie o tym mówi ten wers. W rzeczywisto¶ci, wielu
ludzi którzy wierz±, ze Ko¶ciól zast±pil Izraela nie uzywa tego wersetu,
aby wykazac swój punkt widzenia, poniewaz widz± to, ze ten werset nie daje
podstaw do tego.

W powyzszym fragmencie Rzym 9:3-6 Pawel mówi o swojej rasie, o ludzie Izraela,
z pewno¶ci± nie mówil o poganach. Zydzi wierzyli, ze skoro s± ludem Bozym
to automatycznie id± do nieba. To, co Pawel mówi w tym fragmencie oznacza,
ze nie wszyscy ludzie, którzy s± biologicznymi potomkami Izraela, s± cze¶ci±
Izraela, Izraela Bozego. Tego samego argumentu Pawel uzyl kilka rozdzialów
wcze¶niej, gdy mówil, ze prawdziwy
Zyd to ten, który nie tylko jest Zydem zewnetrznie (z urodzenia), lecz
ten jest Zydem, kto nim zewnetrznie i ma obrzezanie serca przez wiare w Chrystusa
(p. 2:28-29 powyzej). To czyni czlowieka czlonkiem prawdziwego Izraela,
Izraela Bozego. Pawel szczególnie mówil o Zydach i rozróznial miedzy Zydami
zbawionymi i nie zbawionymi. Ani jedni, ani drudzy nie mieli nic wspólnego
z poganami.

Spójrzmy teraz na Rzym 11:26
:

Rzym. 11:25-28
A zeby¶cie nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chce wam,
bracia, odslonic te tajemnice: zatwardzialo¶c przyszla na cze¶c
Izraela az do czasu, gdy poganie w pelni wejd±, I w ten
sposób bedzie zbawiony caly Izrael, jak napisano: Przyjdzie z
Syjonu wybawiciel I odwróci bezbozno¶c od Jakuba. A to
bedzie przymierze moje z nimi, Gdy zgladze grzechy ich. Co do ewangelii,
s± oni nieprzyjaciólmi Bozymi dla waszego dobra, lecz co do wybrania,
s± umilowanymi ze wzgledu na praojców.

Wers 26 mówi: „I tak caly Izrael bedzie zbawiony”. Poniewaz
Ko¶ciól sklada sie z ludzi, którzy s± zbawieni, niektórzy wierz±,
ze Pawel musial odnosic sie do ko¶ciola, a zatem ko¶ciól jest „nowym Izraelem.”
Wazny jest jednak kontekst tego stwierdzenia. Zauwaz, ze Pawel pisze o tym,
„zatwardzialo¶c przyszla na cze¶c Izraela”.
Cze¶c Izraela jest zablokowana na Ewangelie, a zatem Ko¶ciól i Izrael
nie mog± byc tym samym. Pawel mówi równiez, ze Bóg odwróci bezbozno¶c od
Jakuba, co jest innym sposobem odniesienie sie do Izraela
(a nie do Ko¶ciola). Zatem Pawel powiedzial, ze Izrael jest milowany ze
wzgledu na ojców, co znów jest odniesieniem do narodu izraelskiego
a nie do Ko¶ciola. Stosuje ten sam argument, który juz widzieli¶my wielokrotnie
wcze¶niej. Powiedzial, ze cze¶c Izraele zostala zamknieta na Ewangelie,
lecz inna cze¶c jest prawdziwym Izraelem, Izraelem Bozym. Nie ma to nic
wspólnego z chrze¶cijanami z pogan, a Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela.

Wersy 9:6 i 11:26 (którym sie wla¶nie przyjrzeli¶my) nie s± uzywane przez
wszystkich wierz±cych, ze Ko¶ciól zast±pil Izraela. Z 83 razy, gdy slowo
„Izrael” pojawia sie w Nowym Testamencie (w New Internationl Version), tylko
jeden werset wydaje sie byc uzywany przez wszystkich zwolenników tezy zrównania
Ko¶ciola z Izraelem”

Gal. 6:12-16
Ci wszyscy, którzy chc± sie podobac od strony cielesnej, zmuszaj±
was do obrzezania, byle tylko nie cierpiec prze¶ladowania dla
krzyza Chrystusowego. Bo nawet ci, którzy poddaj± sie obrzezaniu, sami
zakonu nie przestrzegaj±, ale chc±, aby¶cie wy sie obrzezywali,
by mogli z ciala waszego sie chlubic.Co za¶ do mnie, niech mnie Bóg uchowa,
abym mial sie chlubic z czego innego, jak tylko z krzyza Pana naszego
Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie ¶wiat jest ukrzyzowany, a ja dla
¶wiata. Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy,
lecz nowe stworzenie.A pokój i milosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy
tej zasady trzymac sie bed±, i nad Izraelem Bozym.

Gal 6:16 („Izrael Bozy”) jest glównym wersetem uzywanym na potwierdzenie
tego, ze Ko¶ciól „zast±pil” Izraela. Zwróc jednak uwage na to, ze nie ma
tutaj mowy o zadnym zastepowaniu. Nie mówi on w szczególno¶ci, ze „Izraelem
Bozym” jest Ko¶ciól. Znaczy to, ze pewni maj±cy dobre intencje ludzie wczytuj±
w ten tekst co¶, czego tam akurat nie ma! A jednak jest to kluczowy werset
sluz±cy za dowód tego, ze Ko¶ciól jest „nowym Izraelem.”

Aby zrozumiec o co Pawlowi chodzilo, musimy spojrzec na kontekst. Przede
wszystkim zwróc uwage jakiej sytuacji sie odnosi:

„List do Galacja dotyczy pogan, którzy zaczeli
dochodzic do usprwiedliwienia i u¶wiecenie przez Zakon. Tymi, którzy ich
zwiedli byli judai¶ci, którzy byli Zydami wymagaj±cymi poddaniu sie Zakonowi
Mojzesza. the Book of (Israelology: The Missing Link in Systematic
Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.758, emphasis added)

List do Galacja dotyczy pogan, którzy przyst±pili do osi±gania usprawiedliwienia
i/lub u¶wiecenia na podstawie zakonu. Zwodzili ich Judai¶ci, Zydzi wymagaj±cy
od nich przyswojenia sobie Prawa Mojzeszowego (Israelology: The Missing Link
in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.758, emphasis added).
Pisz±c do chrze¶cijan nawróconych z poganstwa mówi, ze pewni Zydzi (zwani
„judaistami) starali sie przymusic pogan do obrzezania. Mówi, ze obrzezanie
nie ma zadnego znaczenia dla chrze¶cijanina, zatem oglasza blogoslawienstwo
pokoju, milosierdzia dla wszystkich, którzy postepuj± wedlug zasady nie obrzezywania
sie. W szczególno¶ci mówil do pogan i w rzeczywisto¶ci tylko poganie
mogli postepowac w ten sposób (gdyz wszyscy nawróceni Zydzi, mezczyLni,
byli juz obrzezani ósmego dnia zycia, zgodnie z prawem Mojzeszowym
p. Lev. 12:2-3, Luk. 1:59, 2:21, Flip. 3:2-5). W Gal 6:16 Pawel wypowiada
blogoslawienstwo pokoju i milosierdzia dla dwóch grup ludzi:

Gal. 6:15-16A
Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz
nowe stworzenie…A pokój i milosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy
tej zasady trzymac sie bed±, .

W pierwszej cze¶ci tego wersetu Pawel oglasza blogoslawienstwo dla
nawróconych pogan, którzy postepuj± wedlug zasady nie obrzezywania sie.
„i nad Izraelem Bozym” (Gal. 6:16b)

W drugiej cze¶ci rozszerza to blogoslawienstwo na nawróconych Zydów
(którzy s± „Izraelem Bozym” lub „prawdziwym Izraelem”, jak to juz zobaczyli¶my
wcze¶niej).

Podsumowuj±c to wszystko widzimy, ze Nowy Testament nie uczy tego, ze
Ko¶ciól jest „nowym Izraelem”. W rzeczywisto¶ci bardzo czesto pojawia sie
rozróznienie miedzy Izraelem, a Ko¶ciolem, jak to widzimy w nastepuj±cych
przykladach:

Rzym. 9:3-4
Albowiem ja sam gotów bylem modlic sie o to, by byc odl±czony od
Chrystusa za braci moich, krewnych moich wedlug ciala, Izraelitów,
do których nalezy synostwo i chwala, i przymierza, i nadanie zakonu, i
sluzba Boza, i obietnice,

Pawel jako chrze¶cijanin byl czlonkiem Ko¶ciola, a jednak pisze o
ludzie Izraela, o ludzi z tej samej, co on, rasy, jako o tych, którzy s±
wiekszo¶ci niezbawieni. Poniewaz slowo „Izrael” odnosi sie do niezbawionych
z Izraela, to „Izrael” nie jest oczywi¶cie tym samym, co „Ko¶ciól”.
Rzym. 9:30-31
Cóz tedy powiemy? To, ze poganie, którzy nie d±zyli
do sprawiedliwo¶ci, sprawiedliwo¶ci dost±pili, sprawiedliwo¶ci, która
jest z wiary; A Izrael, który d±zyl do sprawiedliwo¶ci z
zakonu, do sprawiedliwo¶ci z zakonu nie doszedl.

Tutaj czytamy, ze poganie osi±gneli sprawiedliwo¶c przez wiare
a zatem ci poganie nalezeli do Ko¶ciola, lecz Izrael sprawiedliwo¶ci
nie osi±gn±l. Ponownie, slowo „Izrael” odnosi sie do niezbawionych
ludzi z Izraela, wiec „Izrael” nie jest, oczywi¶ci, tym samym, co „Ko¶ciól”.
Rzym. 10:1
Bracia! Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzaj±
ku zbawieniu Izraela.

Pawel pragnie zbawienia dla Izraela. Slowo „Izrael” odnosi sie
do niezbawionych ludzi z Izraela i znów, ponownie, widzimy,
ze „Izrael” nie jest tozsamy z „Ko¶ciolem”.
Rzym. 10:16
Lecz nie wszyscy dali posluch dobrej nowinie; mówi bowiem
Izajasz: Panie! Któz uwierzyl zwiastowaniu naszemu?

Apostol powiada, ze niektórzy Izraelici przyjeli Dobr± Nowine (a zatem
stali sie czlonkami Ko¶ciola), lecz nie wszyscy. Slowo „Izrael” cze¶ciowo
odnosi sie do niezbawionych z Izraela, zatem ponownie widoczne
jest, ze „Izrael” nie jest identyczny z „Ko¶ciolem”. .”
Rzym. 11:11
11. Mówie tedy: Czy sie potkneli, aby upa¶c? Bynajmniej. Wszak
wskutek ich upadku zbawienie doszlo do pogan, aby w nich (izraelitów)
wzbudzic zawi¶c.

Pawel pisze, ze zbawienie przyszlo do pogan po to, aby wzbudzic
w Izraelu zazdro¶c. Dlaczego? Poniewaz wiekszo¶c ludu Izraela nie przyjelo
zbawienia. Ponownie „Izrael” odnosi sie do niezbawionych Izraelitów,
zatem „Izrael” nie jest tym samym, co „Ko¶ciól”.
Rzym. 11:13-14
Do was za¶, którzy jeste¶cie z pogan, mówie:
Skoro juz jestem apostolem pogan, sluzbe moj± chlubnie wykonuje;
Moze w ten sposób pobudze do zawi¶ci rodaków moich i zbawie
niektórych z nich.

Pisze tutaj do zbawionych pogan (którzy s± zatem w Ko¶ciele) i rozróznia
ich od jego wlasnych ludzi (ludu Izraela). Ponownie odnosi sie do niezbawionych
ludzi z Izraela, zatem „Izrael” nie jest tym samym, co „Ko¶ciól”.
1 Kor. 10:32
Nie dawajcie zgorszenia ani Zydom, ani Grekom, za¶
zborowi Bozemu,

Wyszczególnia tutaj trzy grupy ludzi: niezbawionych Zydó, niezbawionych
pogan i Ko¶ciól. Ponownie odnosi sie do niezbawionych ludzi z Izraela,
zatem „Izrael” nie jest tym samym, co „Ko¶ciól”.

W powyzszych przykladach, w których Nowy Testament rozróznia miedzy niewierz±cym
Izraelem (tj. niezbawionymi Zydami) i Ko¶ciolem. Niemniej, mamy tez przyklady
tego, ze NT rozróznia równiez miedzy zbawionymi Zydami i zbawionymi poganami
w Ko¶ciele

Rzym. 11:1-2
Pytam wiec: Czy Bóg odrzucil swój lud? Bynajmiej. Przeciez i ja
jestem Izraelit±, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina.
Nie odrzucil Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzyl,
Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak sie uskarza przed Bogiem
na Izraela:

Pawel byl chrze¶cijaninem zatem byl w Ko¶ciele, lecz byl równiez Izraelit±.
Jako zbawiony Izraelita, byl czlonkiem „prawdziwego Izraela”, co opisywal
jako „Izrael Bozy” (p. Gal. 6:16 powyzej). Mówi tutaj, ze Bóg nie odrzucil
calkowicie Izraela, zatem ponownie czyni wyraLne rozróznienie
miedzy Izraelem i Ko¶ciolem. Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela. l.
Rzym. 15:27
Tak jest, postanowily, bo tez w samej rzeczy s± ich dluznikami, gdyz
jezeli poganie stali sie uczestnikami ich (Izraelitów)
dóbr duchowych, to powinni usluzyc im dobrami doczesnymi.

W szczególny sposób podkre¶la apostol, ze chrze¶cijanie z pogan uczestnicz±
w duchowych blogoslawienstwach Zydów. Odziedziczyli¶my, jako
nawróceni poganie, duchowe obietnice dane Abarahamowi przez wiare, lecz
nie odziedziczyli¶my fizycznych, materialnych czy narodowych obietnic, których
Bóg udzielil jemu i jego potomkom przez Izaaka i Jakuba (tj. naród Izraelski).
Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela.
Rzym. 16:3-4
Pozdrówcie Pryske i Akwile, wspólpracowników moich w Chrystusie
Jezusie,
Którzy za moje zycie szyi swej nadstawili, którym nie tylko ja
sam dziekuje, ale i wszystkie zbory poganskie,

Apostol wymienia tutaj w szczególno¶ci „zbory poganskie”.
Widzimy zatem po raz kolejny, ze czasami robi rozróznienie miedzy poganami
i Zydami w ciele Chrystusa. Nigdy nie odnosi sie do nawróconych pogan jako
do „duchowych Zydów” i nigdy nie odnosi sie do Ko¶ciola jako do „nowego
Izraela.”
Gal. 2:11-14
A gdy przyszedl Kefas do Antiochii, przeciwstawilem mu sie otwarcie,
bo tez okazal sie winnym.
Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadal razem z
poganami; a gdy przyszli, usun±l sie i odl±czyl z
obawy przed tymi, którzy byli obrzezani. A wraz z nim obludnie post±pili
równiez pozostali Zydzi, tak ze i Barnaba dal sie wci±gn±c w ich oblude,
Ale gdy spostrzeglem, ze nie postepuj± zgodnie z prawd± ewangelii, powiedzialem
do Kefasa wobec wszystkich: Je¶li ty, bed±c Zydem, po pogansku
zyjesz, a nie po zydowsku, czemuz zmuszasz pogan zyc po
zydowsku?

Piotr, chrze¶cijanin z Zydów, zwykle bywal razem z nawróconymi
chrze¶cijanami, lecz zacz±l sie od nich odsuwac, aby nie byc krytykowanym
przez innych Zydów za mieszanie sie z poganami. Zwróc uwage, ze Pawel nie
argumentuje, ze poganie s± teraz „nowym Izraelem” (a zatem mog± swobodnie
bywac razem z jego towarzyszami „Zydami”). Nie powiedzial, ze ci poganie
s± cze¶ci± „nowego Izraela” a zatem mog± swobodnie bywac razem z jego towarzyszami
„Zydami”). Zamiast tego, widac, ze bylo w¶ród apostolów wyraLnie rozróznienie
miedzy chrze¶cijanami z Zydów i z pogan, nawet w ciele Chrystusa. Piotr Lle
zrobil oddzielaj±c sie od nawróconych pogan, aby przypodobac sie pewnym Zydom,
lecz widac, ze nigdy nie próbowal spierac sie o to, ze stali sie oni Zydami,
czy to duchowymi czy innymi. .
Efez. 3:6
Mianowicie, ze poganie s± wspóldziedzicami
(z Izraelem) i czlonkami jednego ciala i wspóluczestnikami
obietnicy w Chrystusie Jezusie przez ewangelie,

W tym fragmencie wierz±cy poganie s± dziedzicami razem
z Izraelem i wspóluczestnicz± z Izraelem w ciele Chrystusa,
nie dlatego, ze stali sie Izraelem. Ponownie widzimy, ze Pawel
rozróznia miedzy poganami i Izraelitami w ciele Chrystusa. „Prawdziwy Izrael”
(lub „Izrael Bozy”) jest jedn± cze¶ci± Ko¶ciola, a zbawieni poganie s± inn±
cze¶ci± Ko¶ciola. Oni „wspóluczestnicz±” w obietnicach w Chrystusie
Jezusie, co pokazuje, ze Ko¶ciól nie „zast±pil” Izraela.
Kol. 4:11-12
I Jezus, zwany Justem. Oni s± jedynymi Zydami, którzy s±
wspólpracownikami moimi dla sprawy Królestwa Bozego, oni stali
sie dla mnie pociech±. Pozdrawia was Epafras, który pochodzi spo¶ród
was, sluga Chrystusa Jezusa, który nieustannie toczy za was bój
w modlitwach, aby¶cie byli doskonali i trwali we wszystkim, co jest wol±
Boz±.

Listo do Kolosan skierowany jest do poganskiego zboru w Azji Mniejszej.
Zauwaz, ze Pawel mówil o pewnych chrze¶cijanach, którzy byli jego towarzyszami
Zydami, lecz Epafraz byl chrze¶cijaninem, który byl towarzyszem Kolosan,
pogan. Pawel robi wyraLne rozróznienie miedzy chrze¶cijanami pochodz±cymi
z pogan, a tymi z Zydów.

Widzieli¶my przyklady oddzielenia niezbawionych Zydów od Ko¶ciola, oraz
przykladny rozróznienia miedzy Zydami i poganami w Ko¶ciele. Dodatkowo,
w NT s± cale ksiegi (lub rozdzialy), które s± przeznaczone szczególnie dla
Zydów lub pogan w Ko¶ciele:

Mat. 1:1-2
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego. Abraham
byl ojcem Izaaka, a Izaak ojcem Jakuba, a Jakub ojcem Judy oraz braci
jego.
Mat. 1:17
Tak wiec wszystkich pokolen od Abrahama do Dawida jest czterna¶cie;
od Dawida do uprowadzenia do Babilonu – pokolen czterna¶cie; od uprowadzenia
do Babilonu do Chrystusa pokolen czterna¶cie.

   Ewangelia Mateusz byl przeznaczona szczególnie dla nawróconych Zydów.
Oto kilka przykladów komentarzy na temat tej ewangelii:

        „Z po¶ród czterech ewantelii, pierwsza, Mateusza, zostala npisana
dla Zydów (Israelology: The Missing Link in Systematic Theology,
Arnold Fruchtenbaum, p.763)

      „wydaje sie, ze Mateusz mial co najmniej dwa powody pisania.
Po pierwsze, chcial pokazac niewierz±cym Zydom, ze
Jezus jest Mesjaszem… Po drugie, Mateusz napisal ku zacheceniu wierz±cych
Zydów. (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck,
Dallas Theological Seminary, p.16).
Rzym. 1:11-13
Pragne bowiem ujrzec was, abym mógl wam udzielic nieco z
duchowego daru laski dla umocnienia was,
To znaczy, aby doznac w¶ród was pociechy przez obopóln±
wiare, wasz± i moj±.
A nie chce, bracia, aby¶cie nie wiedzieli, ze czesto zamierzalem
przybyc do was, aby i w¶ród was, podobnie jak w¶ród innych narodów,
zebrac jaki¶ plon, lecz az do tej chwili mialem przeszkody,

Ta cze¶c listu jest skierowana w szczególno¶ci do nawróconych pogan.
Na przyklad, Pawel mówi o duchowych darach o ‘wzajemnym pocieszeniu przez
obopóln± wiar±’, pisal zatem do chrze¶cijan. Nastepnie ma nadzieje na zebranie
zniwa w¶ród czytelników tej cze¶ci listu, podobnie jak mial w przypadku
innych pogan. Wskazuje to, ze ta cze¶c listu byla adresowana do
wierz±cych pochodzenia poganskiego.
Rzym. 2:17-21
Je¶li tedy ty mienisz sie Zydem i polegasz na zakonie,
i chlubisz sie Bogiem, I znasz wole jego, i umiesz rozróznic dobre od
zlego, bed±c pouczonym przez zakon, I uwazasz siebie
samego za wodza ¶lepych, za ¶wiatlo¶c dla tych, którzy s± w ciemno¶ci,
Za wychowawce nierozumnych, za nauczyciela dzieci, maj±cego w zakonie
uciele¶nienie wiedzy i prawdy, Ty wiec, który uczysz drugiego,
siebie samego nie pouczasz? Który glosisz, zeby nie kradziono, kradniesz?

Ta cze¶c zdecydowanie odnosi sie do chrze¶cijan pochodzenia zydowskiego.
Jak pisze autor „je¶li mienisz sie Zydem” i wspomina Zydowski Zakon, zatem
w tym miejscu mówi do Zydów.
Rzym. 11:13-14
Do was za¶, którzy jeste¶cie z pogan, mówie:
Skoro juz jestem apostolem pogan, sluzbe moj± chlubnie wykonuje;
Moze w ten sposób pobudze do zawi¶ci rodaków moich i zbawie niektórych
z nich.

Ten fragment znów skierowany jest do nawróconych pogan.
Efez. 3:1
Dlatego ja, Pawel, jestem wieLniem Chrystusa Jezusa za was pogan
–
WyraLnie zwraca sie do wierz±cych pogan.

This section of Ephesians was clearly addressed specifically to Gentile
Christians.
Hebr. 1:1
Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawial Bóg dawnymi czasy do
ojców przez proroków;

List do Hebrajczyków byl skierowany szczególnie do chrze¶cijan zydowskiego
pochodzenia. Oto, co naukowcy mówi± na temat tego listu:

„Wiecej mozna sie dowiedziec o adresatach listu niz o autorze.
Po pierwsze, jest oczywiste, ze byli Zydami a autor pisze z pelnym przekonaniem,
ze jego czytelnicy bed± uznawali Stary Testament. Caly „podklad” listu jest
wziety z zydowskiej historii i religii. Po drugie, tylko wierz±cy pochodzenia
zydowskiego byli w niebezpieczenstwie powrotu do Judaizmu (Israelology:
The Missing Link in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.950).

„silny nacisk autora na zydowskie prototypy i jego zarliwa polemika z trwalo¶ci±
systemu Lewiego da sie najlepiej wytlumaczyc je¶li weLmie sie pod uwage,
ze wiekszo¶c czytelników byla zydowskiego pochodzenia i maj±c sklonno¶ci
do zwracania sie w kierunku swej starej wiary. Bardzo silne i obszerne odwolywanie
sie do Starego Testamentu równiez najbardziej odpowiadalo czytelnikom, którzy
w nim wychowali” (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas
Theological Seminary, p.778)
Jak. 1:1
Jakub, sluga Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwana¶cie
pokolen, które zyj± w rozproszeniu.

Ksiega Jakuba byla skierowana szczególnie do wierz±cych Zydów. Oto kilka
komentarzy, które naukowcy bibli¶ci mówi± na temat tego listu

„Obiorcami tego listu jest dwana¶cie pokolen, które zyj±
w rozproszeniu. Termin „rozproszenie” byl i jest technicznym zydowskim
okre¶leniem Zydów zyj±cych poza swoj± ziemi±. (Israelology: The Missing
Link in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.981)

„WyraLny jest adresat: „12 pokolen rozproszonych miedzy narodami”
(Jk 1:1), ten list jest naznaczony Zydowskim aromatem. Ten list zdecydowanie
jest przeznaczony do zydowskiego kregu czytelników. Pomimo, ze demonstruje
starann± greck± dykcje, jest przepelniony hebrajsk± symbolik±.
(The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas
Theological Seminary, p.816).
„1 Piotr. 1:1-2 (BW)
Piotr, apostol Jezusa Chrystusa, do wychodLców rozproszonych po Poncie,
Galacji, Kappadocji, Azji i Bitynii, wybranych. Wedlug powzietego z góry postanowienia
Boga, Ojca, po¶wieconych przez Ducha ku posluszenstwu i pokropieniu krwi±
Jezusa Chrystusa: Laska i pokój niech sie wam rozmnoz±.

Pierwszy List Piotr zostal zaadresowany w szczególno¶ci do chrze¶cijan
spo¶ród Zydów. Dla przykladu kilka komentarzy biblistów na temat 1 Ptr.:

„Odbiorcami s± wychodLcy rozproszeni po …. Fakt,
ze s± oni w Rozproszeniu (slowo, które jest uzyte jeszcze wyl±cznie
w ew. Jana 7:35 i Jk. 1:1) pokazuje, ze byli to Zydzi zyj±cy poza swoj± ziemi±.
Ten list napisany zostal do zydowskich wierz±cych, zyj±cych miedzy pogansk±
wiekszo¶ci± w ¶rodowisku Azji ¦rodkowej, wspólczesnej Turcji. (Israelology:
The Missing Link in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.992-993)

„Jest prawdopodobne, ze Piotr pisal do zydowskich chrze¶cijan rozproszonych
na zachodzia (1:1), a Jakub adresowal list do zydowskich chrze¶cijan rozproszonych
na wschodzie – w Babilionii i Mezopotamii.” (The Bible Knowledge
Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary, p.816)
2 Piotr. 3:1
List ten, umilowani, jest juz drugim listem, który
do was pisze, a w nich chce przez przypominanie utrzymac w czujno¶ci prawe
umysly wasze,

Drugi List Piotr zostal w szczególno¶ci zaadresowany do zydowskich wierz±cych.
Dla przykladu kilka komentarzy biblistów na temat 2 Ptr.

„Werset 3:1 stanowi wyraLnie, ze ten list jest napisany do
tej samego grupy ludzi, co 1 Ptr. (Israelology: The Missing Link
in Systematic Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.1004)

„Jest prawdopodobne, ze Piotr pisal do zydowskich chrze¶cijan rozproszonych
na zachodzia (1:1), a Jakub adresowal list do zydowskich chrze¶cijan rozproszonych
na wschodzie – w Babilionii i Mezopotamii.” (The Bible Knowledge
Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary, p.816)
Judy 1:1
Juda, sluga Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba, do powolanych, w Bogu
Ojcu umilowanych, a dla Jezusa Chrystusa zachowanych:

List Judy jest w szczególno¶ci zaadresowany do wierz±cych z Zydów. Dla
przykladu kilka komentarzy biblistów na temat listu Judy:

„Duzo cytuje z 2 Ptr. i tam gdzie Piotr uzywa czasu przyszlego
Juda korzysta z czasu przeszlego. To, przed czym Piotr ostrzegal, ze sie stanie,
stalo sie. … Odbiorcami listu (1b) byli oczywi¶cie wierz±cy, a zdecydowane
podobienstwo do 2 Ptr. prawdopodobnie znaczy, ze pisal do tej samej grupy
zydowskich wierz±cych, co Piotr.” (Israelology: The Missing Link in Systematic
Theology, Arnold Fruchtenbaum, p.1009-1010)

„To listu demonstruje to, ze pierwotni odbiorcy byli zydowskimi
chrze¶cijanami z Palestyny, którzy byli zgromadzeni w lokalnej spoleczno¶ci.
Odno¶niki do wydarzen Starego Testamentu Old i pozabiblijnej literatury identyfikuje
odbiorców jako ludzi, którzy zrozumiej± te odno¶niki bez konieczno¶ci udzielania
wyja¶nien.” (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck,
Dallas Theological Seminary, p.918)

Zobaczyli¶my przyklady, w których niezbawionych Zydów (tj. niewierz±cego
Izraela) wyróznia sie spo¶ród Ko¶ciola, widzieli¶my przyklady, w których
wyraLne jest rozdzial miedzy Zydami i poganami wewn±trz Ko¶ciola, oraz zobaczyli¶my,
ze s± cale ksiegi (lub cale czesci ksi±g) w Nowym Testamenci, które zostaly
zaadresowane w szczególn¶cid o Zydów lub do pogan w Ko¶ciele.

Wszystkie te wyróznienia dostaraczaj± nastepnych dowodów (w dodatku to
wielkiej liczby dowodów, które juz wcze¶nie zobaczyli¶my), ze chrze¶cijanie
z pogan nie stali sie „duchowymni Zydami” a slowo „Izrael” nigdy nie odnosilo
sie do Ko¶ciola.

W rzeczywisto¶ci, dzialania apostolów i starszych piewszego Ko¶ciola daje
nam jeszcze wiecej potwierdzen tego. WeLmy pod uwage, ze w Pi¶mie, osoba byla
uznawana za Zyda je¶li jego ojcem byl Zyd. Z drugiej strony, je¶li czyja¶
matka byla Zydówk±,a jej ojcem poganin, to technicznie ta osoba nie byla postrzegana
jako Zyd. Mamy taki przykl±d w Lev. 24:10-11, gdzie pewien m±z jest wielokrotnie
opisywany jako nie-Zyd pomimo tego, ze jego matka byla Zydówk±:

3 Moj. 24:10-11
A oto byl miedzy synami izraelskimi syn pewnej kobiety,
Izraelitki, ale meza Egipcjanina. Ten syn Izraelitki poklócil
sie w obozie z pewnym mezem Izraelit±. Syn tej kobiety
Izraelitki bluLnil imieniu Pana i przeklinal go; przyprowadzono
go tedy do Mojzesza. Matka jego nazywala sie Szelamit, a byla córk±
Dibriego, z plemienia Dan.

Ten czlowiek nie jest opisany jako Izraelita (Zyd), lecz raczej jako „syn
Izraelitki i ojca Egipcjanina” oraz „syn kobiety Izraelitki”. Czlowiek ten
przebywal „w¶ród” Izrealitów, lecz sam nie byl postrzegany jako Zyd. Niemniej
jednak Nowy Testament pokazuje takie osoby mialy wolno¶c aby identyfikowac
sie z Zydami, jak to mozemy zobaczy w:

Dz.Ap. 16:1-3
Dotarl tez do Derbe i do Listry. A byl tam pewien uczen, imieniem
Tymoteusz, syn Zydówki, która byla wierz±ca, i ojca
Greka. Bracia z Listry i Ikonium wystawili mu dobre ¶wiadectwo.
Pawel chcial, aby ten udal sie z nim w droge, totez wzi±wszy go, obrzezal
ze wzgledu na Zydów, którzy mieszkali w owych okolicach; wszyscy bowiem wiedzieli,
ze jego ojciec byl Grekiem.

Ten framgent wywoluej wiele zamieszania miedzy chrze¶cijanami, poniewaz
ap. Pawel obrzezal Tymoteusza, choc Tytus nie zostal zmuszony do obrzezania:

Gal. 2:3-4
Ale nawet Tytusa, który byl ze mn±, chociaz byl Grekiem,
nie zmuszono do obrzezania,
Nie bacz±c na falszywych braci, którzy po kryjomu zostali wprowadzeni
i potajemnie weszli, aby wyszpiegowac nasz± wolno¶c, któr± mamy
w Chrystusie, zeby nas podbic w niewole,

Zauwaz tutaj róznice. ani Tymoteusz ani Tytus nie mieli ojców Zydó (zatem
nie byli uwazani za Zydów) i zadne z nich nie byl jeszcze obrzezany. Lecz
z jakiego¶ powodu Tymoteusz zostal obrzezany, a Tytu nie? Dlaczego? Jest tak
dlatego, ze Tymoteusz byl pól-Zydem, a zatem mial wolno¶c do tego, aby sie
identyfikowac jako Zyd przez obrzezanie. Lecz czy oznacza to, ze poddawal
sie pod Zydowskie Prawo, przeciwko czemu Pawel nieustannie nauczyal (jak w
Gal. 3:10)? NIe, poniewaz obrzezanie bylo znakiem, pieczeci± przymierza Boga
z Abrahamem i jego potomkami, na wiele stuleci zanim Zakon zostal
nadany (p. Gen. 17:9-14 oraz Gal 3:16-17). Pawel czul, ze dla Tymoteusz bedzie
najelpiej identyfikowac siebie jako Zyda (co bylo dla Tymoteusza dopuszczalne
poniewaz jego matk± byl Zydówka), poniewaz Pawel i Tymoteusz uslugiwali miedzy
Zydami (Pawel powoluje sie na to w 1 Kor 9:20: „dla Zydów stalem sie Zydem,
aby Zydów pozyskac; dla tych, ktorzy s± pod zakonem, jakobym byl pod zakonem,
chociaz sam pod zakonem nie jestem, aby tych, któzy s± pod zakonem pozyskac”).
Z drugiej strony, Tytus byl calowicie poganinem. Nie byl postrzegany jako
Zyd w zaden sposób, czy to „duchowo” czy inaczej, a zatem nie bylo zadnego
celu w obrzezywaniu go. Gdyby Tytus zostal „duchowym Zydem” z powodu przej¶cia
na chrze¶cijanstwo, to równiez móglby byc obrzezany jak Tymoteusz, aby mógl
sie identyfikowac jako Zyd. Jednak Tytus niegy nie byl nazywany „duchowym
Zydem” i nie zostal obrzezany. On byl uwazany za chrze¶cianina z pogan, a
nie za „duchowgo Zyda”.

Co wiecej, zauwaz, ze pierwsi chrze¶cijanie (wszyscy, którzy pochodzili
z Zydów) mieli pewne zamieszanie zwi±zane z tym, jakcy powinni byc chrze¶cijanie
z pogan:

Dz.Ap. 15:5-6
Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali,
mówi±c: Trzeba ich obrzezac i nakazac im, zeby przestrzegali zakonu Mojzeszowego.
Zgromadzili sie wiec apostolowie i starsi, aby te sprawe rozwazyc.

Widzimy, ze pewni zydowskcy chrze¶cijanie czuli, ze nawróceni poganie powinni
byc zmuszeni do bycia takimi jak Zydzi. Je¶li chrze¶cijanie z pogan s± „duchowymi
Zyda

Przebudzenie – ciezar Bozej chwaly.#Toronto

Gdy wiec po raz pierwszy uslyszalem o Toronto Belssing (Blogoslawienstwo Toronto), bylem sceptyczny. Gdybys mnie podlaczyl do wykrywacza klamstw, gdy po raz pierwszy ulszalem o tym, powiedzialbym ci, ze to #

Pomimo, ze jestem pastorem zboru w Londynie, urodzilem sie w wychowalem w Ashland, Kentucky, gdzie, w naszym zborze, zdecydowanie istniala atmosfera przebudzenia. Przebudzenie Cain ridge z 1801 roku zostal nazwany „American Second Great Awakening,” i jego ogon ciągle byl w okolicy naszej cześci Kentucky w pierwszej polowie dwudziestego wieku. Zawsze zatem wydawalo mi sie, ze wiedzialem troche o co chodzi z przebudzeniem, co to jest i jaki odnosi skutek.

Gdy wiec po raz pierwszy uslyszalem o Toronto Belssing (Blogoslawienstwo Toronto), bylem sceptyczny. Gdybyś mnie podlączyl do wykrywacza klamstw, gdy po raz pierwszy ulszalem o tym, powiedzialbym ci, ze to „nie jest od Boga.” Lecz zdarzylo sie kilka rzeczy, które spowodowaly zmiane moich poglądów. Pierwszą, bylo spotkanie mojego bliskiego przyjaciela, slugi Reformwanego Kościola Baptystycznego, który nigdy nawet nie slyszal o Toronto i z natury byl bardzo cyniczny, padającego na podloge po raz pierwszy po odebraniu modlitwy w kilka minut po tym, jak dowiedzial sie o tych „rzeczach z Toronto!” Gdy to zobaczylem, bez jakiejkolwiek hipnozy czy wcześniejszego przygotowywania, spowaznialem; zszokowalo mnie to. Wtedy zacząlem opowiadac o tym innym, którzy juz byli poblogoslawieni, wlączając Ken Costa, szefa administracji Holy Trinity Brompton w Lodnynie. Wiedzialem, ze to ja jestem tą niewlaściwą stroną sprawy i musialem przekroczyc linie wkrótce! Zawsze bede wdzieczny Ken’owi za jego cierpliwośc wobec mnie, pomimo ze początkowo on szukal mojej rady, gdyz nie byl sam tak pewny sprawy Blogoslawienstwa.

Gdy zdalem sobie sprawe, ze bylem po niewlaściwej stronie, wyszedlem pewnego ranka za kazalnice

przyznając, ze bylem w bledzie co do tego zjawiska i publicznie ustąpilem. Modliliśmy sie o Sandy Millar i ludzi z Holy Trynity Brompton, gdzie Blogoslawienstwo plynelo pelną mocą juz od lata ’94.

Kilka tygodni póLniej, moja zona Louise zostala gleboko dotknieta, gdy Sandy Millar i Ken costa z Hly Trinity Brompton modlili sie o nią. Kilka miesiecy póLniej zostala dotknieta przez Ducha Świetego poprzez wlozenie rąk przez Rodney i Adonica Howard-Browne. Louise zostala natychmiast uzdrowiona z ostrego kaszlu, który miala przez trzy lata, a po nastepnych czterech tygodniach siedząc na usludze Rodney, zostala uzdrowiona z depresji, którą miala przez wiele lat.

Jeśli przebudzenie oznacza po prostu, ze Bozy ludzie są ozywiani, to moge powiedziec, ze to wlaśnie

Toronto Blessing jest przebudzeniem i, wierze, ze stalo sie przebudzeniem w wielu miejscach. Niektórzy nazwali Toronto Blessing „Bozym puchem” – Jego sposób dotykania i kochania Swych ludzi.

CZYM JEST PRZEBUDZENIE?

Termin „przebudzenie” zostal przeciązony i byc moze naduzyty. Na przyklad, w Ameryce, to slowo uzywane jest do określenia serii ewangelizacyjnych spotkan. Mozliwe jest, ze termin wyplynąl z tego, ze czesto ewangelizacyjne spotkania konczyly sie przebudzeniem. W innych miejscach uzywa sie go bez wzgledu na to, czy prawdziwe przebudzenie przyszlo czy nie. Czasami myśle, ze brytyjski termin „mission” (misja) jest bezpieczniejszy niz „przebudzenie.”

Jednym z problemów powstających z terminem „przebudzenie” jest to, ze nie jest to slowo pochodzące z Nowego Testamentu. Znajdujemy go nie jako rzeczownik, lecz czasownik w Starym Testamencie: Ps. 85,6″ Czy nie ozywisz nas znowu, aby lud Twój rozradowal sie w tobie?”

(doslownym tlumaczeniem ang. „revive” jest „ponowne ozywienie, ocucenie”)

Odnowienie jest slowem pochodzącym z Nowego Testamentu, lecz znajduje sie jako rzeczownik w ST:

Hab. 3.2 „Panie, slyszalem od ciebie wieśc, widzialem, Panie, twoje dzielo. W najblizszym czasie tchnij w nie zycie (w ang. wersji odnów je), w najblizszych latach objaw je, w gniewie pomnij na milosierdzie.”

„Odnowieni” i „przebudzenie” mogą dotyczyc tylko kościola, ludzi wezwanych przez Boga. Tylko ci, którym dano zycie, mogą byc ozywieni. Straceni, mówiąc wprost, nie mogą byc przebudzeni, oni muszą zostac odrodzeni, aby zycie otrzymali. Ci, którzy stracili swoje zycie, mogą zostac przebudzeni. Przebudzenie (odzywienie) zaklada zatem, ze kiedyś juz zycie istnialo.

Ostateczna definicja przebudzenia, moim zdaniem, bedzie taka: suwerenne wylanie na kościól Ducha

Świetego, które prowadzi, do ozywienia kościola, nawrócen niezbawionych i ozywienia spoleczności poza kościelnej. To pragniemy najbardziej oglądac. To wydarzylo sie w dniu Zielonych Świąt i choc nie jest to jedyny schemat w odniesieniu do przebudzenia, to, z pewnością, jest to najlepsza definicja przebudzenia jaką znam.

Jest kilka innych aspektów definiujących przebudzenie. Po pierwsze, przebudzenie jest odslonieciem Bozej chwaly. Hebrajskiem odpowiednikiem „chwaly” jest slowo „kabodh,” oznaczające obciązenie lub ciezkośc. Gdy Toronto Belssing dotarlo do pewnych ludzi, zostali „powaleni w Duchu.” To byl przypadek Bozego obciązenia ich, upadli poniewaz nie mogli ustac. Rozmawialem z kimś, kto, leząc na podlodze, odczuwal jakby spoczywal na nim ciezar, czuli sie tak, jakby ktoś na nich siedzial. Lecz byl to ciezar chwaly Bozej.

Greckie slowo „chwala” to „doxa,” co oznacza równiez cześc i pochodzi od greckiego korzenia znaczącego „opinia.” Tak wiec chwala Boza moze byc równiez postrzegana jako Jego opinie (zdanie).

Odslanianie Bozej chwaly moze byc objawione przez nadnaturalnośc. To, co nadnaturalne, nie ma

naturalnego wyjaśnienia i czasami towarzyszy temu cudownośc: uzdrowienia, uwolnienia czy inne zjawiska, których nie da sie wyjaśnic w sposób naturalny. Bóg uczynil tak w czasach Mojzesza objawiając Swoje imie poprzez gorejący krzak, plagi zeslane na faraona, slup obloku i ognia, czy manna na pustyni.

Przebudzenie mozna równiez nazwac oświeceniem świadomości Bozej obecności. Istnieje róznica pomiedzy Bozą obecnością, a świadomością jej. Bóg jest obecny zawsze i wszedzie. To jest to, co nazywamy „wszechobecnością Boga.” Mozna to wyjaśnic na wiele sposobów. Pan moze zdecydowac, aby nie dawac komuś świadomości Swej obecności. Bóg moze blogoslawic kogoś, kto ma oświeconą wrazliwośc na Ducha, przez świadomośc Jego obecności, równocześnie chwilowo pomijając kogoś innego.

Jest zatem róznica miedzy Bozą wszechobecnością, a szczególnym blogoslawienstwem Jego obecności, jak na przyklad obecnośc ku uzdrawianiu (Luk. 5,17 – byla w Nim moc Pana, ku uzdrawianiu), czy szczególna obecnośc Jezusa, jak w przypadku Józefa i Marii, którzy poszli dalej od Niego i odkryli, ze nie ma Go wśród nich (Luk 2,43-45). Uczucie jakie powstaje w czasie szczególnej Bozej obecności moze róznic sie od czasu do czasu, miejsca, celu i okazji. Moze powstac przekonanie o grzechu (Iz. 6,1); strachu (Dz. 2,43; 5,1-11); uwolnieni chwaly (Dz. 2,46-47).

SK?D BIOR? SIE PRZEBUDZENIA

Skąd biorą sie przebudzenia (ozywienia)? Niektórzy wysuneli pomysl, ze przebudzenie mozesz wywolac. Charles Finney, choc cenie go bardzo, niestety promowal taką idee, ze jeśli kościól bedzie robil pewne rzeczy, jak gorliwa modlitwa, to przebudzenie wkrótce przyjdzie. Niektórzy sludzy Bozy z nadzwyczajnym namaszczeniem mieli pewnie jakieś sukcesy i przypuszczają, ze kazdy moze zrobic to, co oni zrobili. Jednak, moim zdaniem, nie jesteś w stanie „wyprodukowac” przebudzenia.

Kilka lat temu siedzialem z Paul Cain’em w naszym rodzinnym pokoju i on prorokowal takie slowa: „ostatni bedą pierwszymi.” Jak tylko uslyszalem te slowa, wiedzialem, co one oznaczają! Wiedzialem, ze Westminister Chapel bedzie ostatnim kościolem w Londyni, który uchwyci sie Toronto Blessing, lecz ze któregoś dnia zajmiemy swoje miejsce. Okazalo sie, ze wlaśnie tak bylo. Byliśmy faktycznie ostatnim kościolem w Londynie, który zaakceptowal to zjawisko. Po prawdzie, gdy przyszlo do nas, to juz w wiekszości innych kościolów nie mialo miejsca. Byliśmy wiec ostatni i teraz moge powiedziec, ze w ciągu siedmiu czy ośmiu miesiecy nastąpil wzrost mocy w siedzibach zboru.

Czy Toronto Blessing jest przebudzeniem czy nie? Bez wzgledu na to, co niektórzy powiedzą, ja wiem, ze Toronto Blessing dotknelo nie tylko mojej rodziny, lecz równiez Westminister Chapel. W ciągu ostatnich miesiecy mieliśmy najwyzszy poziom obecności Ducha ze wszystkich moich dwudziestu pieciu lat urzedowania. Do czego to prowadzi? Tego tez nie wiem. To jest „Ojcowski puch,” nie ma co do tego zadnych wątpliwości! Modle sie o to, aby to prowadzilo nie tylko przebudzenia miedzy ludLmi w zborze, lecz do prawdziwego przebudzenia w Londynie, nawet jeśli stanie sie to dlugo po moim odejściu.

сайт

Zolnierz w weselnym kapeluszu #Toronto

Kontrasty naleza chyba do natury Królestwa. Slaby mówi, jestem mocny; biedny mówi jestem bogaty; mamy ten skarb w naczyniach glinianych#

„Curtis, ciagle musisz pozbywac sie smieci”

Wydawalo sie nie w porzadku to, ze, po usludze na wspanialej konferencji, gdzie Bóg objawial sie we

wspanialej Chwale, na fantastycznym zgromadzeniu ewangelizacyjnym, na które setki nie mogly sie dostac, moja zona nie uczestniczyla w eterycznym przezyciu. Nie zrozumcie mnie zle, Jest równie pelna Ducha Swietego i spragniona Boga jak ja, lecz wyglada na to, ze ja wypadam z równowagi znaczenie latwiej od niej. Po prostu latwiej jej znosic kontrasty sluzby.

Kontrasty naleza chyba do natury Królestwa. Slaby mówi, jestem mocny; biedny mówi jestem bogaty; mamy ten skarb w naczyniach glinianych. W czasie obecnego poruszenia Bozego najsilniejszy jest dla mnie paradoks zachodzacy miedzy przyjeciem a walka. Ostatnie 14 lat dzialania jako ewangelista przeprowadzilo mnie przez okresy olbrzymich kontrastów. Byly czasy, gdy stalem przed tysiacami, a po chwili sam na sam z lustrem. Czasem wchodzilem do samolotu w swetrze i zimowym plaszczu, a wysiadalem plujac sobie w brode, ze je zabralem. Czasami wychodzilem na ulice nie widzac zadnego dzialania, ale bywalo, ze widzialem zniwo, które nie moglo byc juz bardziej dojrzale. Bywalo tez tak, ze wracalem do domu i robilem bzdury.

Pan zniwa, Pan sabatu

Przez wiele lat sluzby bylem tak skoncentrowany na Panie zniwa, ze zapomnialem o tym, ze On jest równiez Panem sabatu. Faktycznie nie bylo odpoczynku w tym, co robilem. mialem od Boga zdecydowane powolanie, a moja osobowosc nie pomagala w tym wcale. Wszystko wydawalo sie takie proste i biblijne: Jezus przyszedl, aby uwolnic swiat, mialem to przeslanie i musialem o nim powiedziec wszystkim.

Lecz zycie w ludzkim „dzialaniu” ma swoje konsekwencje, a nazywa sie to „wypalenie!” i trafilo równiez na mnie. Stalem z boku przez pewien dluzszy czas i zaczela sie we mnie ksztaltowac taka postawa wobec sluzby i wizji, ze pytalem Pana: „Jesli znów wróce do dzialania, to sie stanie?” Balem sie, ze jesli kiedykolwiek dostane sie do walki ponownie, to znów skoncze na tym samym dnie. Reka Boza ciagle mocno na mnie spoczywala. Pamietam takie czasy, ze moglem siedziec i sluchac swiadectw Bozego dzialania w zyciu innych ludzi i plakac. Pamietam, jak pytalem siebie samego, czy moge jeszcze robic to samo z radoscia? Czy jest mozliwe wykonywanie sluzby bez przeciazenia nia? Czy ktos moze mi pokazac obfite zycie, gdzie jest równowaga

miedzy walka, a odpoczynkiem Bozym?

W Ps. 23 Dawid, który byl równoczesnie, o ironio, wielkim wojownikiem i „wczasowiczem” zastanawial sie nad dobrocia i miloscia Panska. Poniewaz Dawid byl wojownikiem, mógl odnosic sie do tej czesci charakteru Boga. A jednak, wyglada na to, jak czytamy w w.5 nawet w samym srodku „nerwówki” byl radosny.

Zastawiasz stól wobec nieprzyjaciól moich, namaszczasz glowe moja olejem, kielich mój przelewa sie” (Ps. 23,5).

Oto ponownie królestwo kontrastów; w samym srodku walki odpoczynek

Nie wygladalo to na zbyt sensowne, ze w srodku walki, uklada sie na wpól lezac przy stole jadalnym i cieszy sie obfitoscia Bozego blogoslawienstwa. Dawid byl jakby pochwycony przez musujaca obecnosc Boza, niemal wysmiewal sie z widocznej malosci swych przeciwników. Uksztaltowal mi sie w sercu obraz czlowieka, jest urodzonym zolnierzem, który nosi kapelusz weselny i uklada sie przy stole ucztowania, podczas gdy nieprzyjaciele sa tuz. Jakaz to niesamowita pozycja wobec nich!

Podczas tego poruszenia Bozego, Duch Swiety odpowiedzial na moje wolanie o odpoczynek posrodku walki. ?Czy to mozliwe, abym prowadzil te zmagania zwane sluzba i ciagle byl radosny? Gdzie jest obfite zycie, o którym czytalem? Bóg ma oblicze, które jest obliczem ucztujacego Boga. Piszac to, widze rzeczywistosc tego wersu w moim zyciu. Tylko wtedy, gdy pije Boze ?nowe wino,? moge skutecznie walczyc z przeciwnikami. Wyzwania sa ciagle wokól mnie, lecz Uczta, Olej i Obecnosc pozwalaja mi sie smiac. Czuje sie jak zolnierz w weselnym kapeluszu! I ten zolnierz ma zamiar trwac w ucztowaniu!

раскрутка

Znaczenie Przyjecia #Toronto

Czy pamietasz swoje pierwsze przyjecie, na którym byles? Ja pamietam. Ruth Turvey zaprosila mnie na swoje ósme urodziny. Urodzila sie jeden dzien wczesniej ode mnie. Otrzymalem zaproszenie; bylo tam moje nazwisko i bylo to bardzo szczególne przyjecie, poniewaz nigdy wczesniej nie bylem specjalnym gosciem, ani nie dostalem imiennego zaproszenia. #

Przez ostatnie siedem lat Bóg Ojciec zapraszal nas na przyjecie w Toronto. Jest to jedno z tych szczególnych miejsc, w których Ojciec przygotowal dla nas przyjecie, na którym mozemy cieszyc sie Jego obecnoscia. Kazdemu z nam dal imienne zaproszenie, takie z wypisanym nazwiskiem. Wystosowal je do nas wszystkich i jedyne co nalezy zrobic, to przyjac. Teskni do naszego pojawienia sie tam, aby mógl nas obsypac Swa Miloscia. Nie wazne w jakim stanie bylo nasze zycie, On wyciaga Swoje rece w milosci do zlamanych, jalowych i odrzuconych, to tych, którzy nigdy nie czuli nic szczególnego czy nie odebrali nigdy dotad zaproszenia.

W przeszlosci, bylem zapraszany z okazji róznych wydarzern i pozostaje mi to w pamieci, poniewaz zazwyczaj uwazalem, ze przychodzilem po to, aby wypelnic czyjes oczekiwania. Lecz tu jest zupelnie inne przyjecie, bez oczekiwan, przedstawien i sprawdzania gosci; tylko bezwarunkowa oferta dla kazdego, kto pragnie przyjac. My zas musimy przyjsc z dziecieca prostota i z ta sama ciekawoscia i oczekiwaniem jakie mielismy biorac udzial w pierwszym przyjeciu urodzinowym.

W 1988 roku zostalem zaproszony na spotkanie z Królowa Anglii i uroczystosc przedstawienia jej. Mialem przywilej zabrania ze soba dwóch osób, wybralem mego ojca i zone Sharon. Nigdy w zyciu nie bylem na tak waznym wydarzeniu. Fanfary „Regiment of the Blues and Rojals? oglosily jej przybycie. Juz pierwsze dzwieki przeniosly mnie do majestatycznej rzeczywistosci królewskiej uroczystosci. Byla to radosna okolicznosc, gdy Jej Wysokosc Królowa Anglii i Wspólnoty Elzbieta weszla do Guild Hall w Londynie. Pamietam, ze chlonalem ta atmosfere tak bardzo jak tylko moglem. Przypominam sobie, jak rozgladalem sie po sali widzac na jednej scianie popiersie Premiera Disreali, a po przeciwnej stronie Sir Winstona Churchill’a. Wszystkie moje zmysly i emocje byly bombardowane uczuciami, które mówily, o wielkiej radosci, jaka byla mozliwosc udzialu w tej uroczystosci wraz z innymi.

Podobnie, Toronto bylo jednym z najradosniejszych miejsc naszego Ojca, w którym wraz z innymi

dzielilismy radosc i, gdy manifestowal swoja obecnosc, czulismy Boze dotkniecie wszystkich naszych

zmyslów i emocji. Trzeslismy sie, smiali i plakali, a czasami nie bylismy w stanie opanowac swych emocji i fizycznej reakcji na Jego obecnosc. Celebrowalismy radosna okolicznosc czcia i chwala, spiewajac modlitwy oddania. Wszystko zostalo zapewnione, niczego nie wymagano, po prostu radosnego, dzieciecego uchwycenia wszystkiego, w co Ojciec zaopatruje, aby uzdrowic nasz ból, zamienic nasze smutki w radosc i ubrac nas w strój chwaly zamiast ducha ociezalosci.

PRZYJECIA OBJAWIAJA SERCE

W ksiedze Ester, król Kserkses przygotowal uczte i przekazal szczególne zaproszenia wszystkim w jego

królestwie. Chcial, aby wszyscy wzieli udzial w swiecie, gdzie on okazywal splendor i chwale swego

majestatu. Król pozwolil przyjsc kazdemu i czerpac z przygotowanych kielichów, których bylo pod

dostatkiem, do woli (Est. 1,8). Nikt nie mial stac z boku bez wzgledu na to, czego czy ona chcieli sie napic. Rzecz nie byla w zawartosci ani sposobie picia, lecz w rozrzutnosci króla, która decydowala o czasie trwania uczty, która w tym przypadku wynosila 180 dni. Lecz jakze czesto pozwalamy na to, by drobne róznice naszych denominacyjnych pozycji i liturgicznych rutyn uniemozliwialy nam wziecie udzialu w uczcie i picie nowego wina. Charyzmatycy, zielonoswiatkowcy sa równie sklonni do bycia dwoma kamieniami potkniecia, jak koscioly anglikanskie i Ortodoksyjne. Niech nie przeszkadzaja nam ograniczenia, nasze róznorodne religijne preferencje, lecz niech nas pociaga to, co jest wylewane ? nowe wino Ojcowskiej milosci.

Przyjecia objawiaja serca zaproszonych. Waszti, zona króla, nie zgodzila sie przyjsc i wkrótce swym buntem pociagnela innych. Zostala jej odebrana pozycja królowej i nigdy juz nie miala prawa wejsc przed oblicze króla. Przyp. 4,23 mówi nam, ze: ?z serca tryska zródlo zycia,? a Jezus powiedzial ?Z obfitosci serca mówia usta? (Mat 15,18). Jak uczta usunela królowa Waszti, tak równoczesnie ujawnila Estare. Wierze, ze przyjecie, które Ojciec wydaje podczas tego wylania Ducha Swietego i nasza odpowiedz na nie zdecyduje o tym, czy bedziemy sie cieszyc Jego obecnoscia trwale.

Czy przyjmiesz Jego dary? Uczty zawsze sa czasem dawania i przyjmowania darów. Ester przyjela dary, które mialy ja przygotowac na przebywanie w obecnosci króla. Podobnie i my, gdy przyjmujemy dary to objawiaja one wiecej na temat tego, kto daje, niz tego, kto przyjmuje. Tak tez jest z darem bezwarunkowej milosci Bozej: w zaden sposób nie zalezy od nas. Gdyby zalezal, sprawiloby to, ze bylby darem warunkowej milosci.

MÓJ ROWER

W ciagu ostatnich siedmiu lat bywalem w Toronto przy róznych okazjach, lecz w czasie ostatniej konferencji Ojciec Cie Kocha, otrzymalem wspanialy dar Jego milosci, który dotknal wydarzenia z mojego dziecinstwa. Sluchalem wtedy; nauczania Jack’a Frost’a i wieczorem wyszedlem do modlitwy, choc nie mialem specjalnego przekonania, ze tego potrzebuje. Jednak, gdy lezalem na podlodze, Duch Swiety cofnal mnie pamiecia do wieku 10 lat, gdy ukradlem rower.

Pan przypomnial i o tym, jak dlugo i bezowocnie prosilem ojca o to, aby mi kupil rower. Wszyscy moi

przyjaciele mieli rowery, a ja jeden nie. Wtedy wzialem sprawy w swoje wlasne rece i sam zaopatrzylem sie w rower. Ukradlem jeden, lecz w dwa dni pózniej przyszla do nas do domu policja. Zostalem zabrany z ojcem na komisariat, aby poniesc konsekwencje zlodziejstwa.

Pamietam, jak ojciec powiedzial do mnie: ?Zaden z moich synów nie kradnie, idz go oddac.? Poczulem sie tak, jakbym nie byl niczyim synem. Nie moglem zwrócic roweru, poniewaz policja juz go oddala

wlascicielowi.

Duch Swiety pokazywal mi w jaki sposób zniewazylem mojego ojca nie czekajac na zakupienie roweru z jego strony i podjecie dzialania niezaleznie od niego kradnac. Objawil mi równiez wstyd jaki sciagnalem na rodzine. Gdy tam lezalem przypomnialem sobie pierwsza manifestacje jaka mialem, gdy zaczelo sie wylanie Ducha. Upadlem na plecy i zaczalem poruszac nogami jakbym jechal na rowerze. Nie wiedzialem o tym wtedy, gdy to sie dzialo, lecz Duch Swiety pokazal mi, ze Bóg odnowil mnie, usunal wstyd i uwolnil mnie od przeklenstwa zniewazenia ojca. Wlala sie we mnie milosc. Teraz otrzymalem swój prezent: Jego obezwladniajaca milosc.

Wracajac do domu, zorganizowalem sprawy tak, aby zabrac ojca na obiad i poprosic go o przebaczenie za brak czci wobec niego i odciecie sie od niego. Zaczalem mówic: ?Tato, gdy mialem dziesiec lat…? Zatrzymal mnie i powiedzial: ?wtedy ukradles rower…? Powiedzialem: ?Tak? i poprosilem o przebaczenie. Wyciagnal do mnie reke, objal mnie jak ojciec, którego znalem majac 10 lat. Ucalowal mnie przez 30 sekund, które wydaly mi sie 38 latami i powiedzial: ?Trev, jestes moim najlepszym synem.? Zalalismy sie lzami, smiechem i jeszcze kilku usciskami. Wtedy ojciec powiedzial do mnie: ?To czego wtedy nie wiedziales to to, ze rower juz ci kupilem i czekalem na twoje urodziny, aby ci go dac.?

Co by bylo gdybym nie przyjal zaproszenia mojego niebieskiego Ojca na uczte w Toronto? Co by bylo,

gdybym przez te wszystkie lata nie ucztowal? Moze nigdy nie pojednalbym sie z moim ziemskim tata. Moge sie tylko zastanawiac co sie jeszcze stanie, jesli nadal bede uczestniczyl w rozrzutnej uczcie mojego niebieskiego Ojca. A ty?

сайта

Uczta ? uchwycenie Ojcowskiej radosci#Toronto

Wspaniala historia o synu marnotrawnym ilustruje dwie reakcje na pojednanie miedzy ojcem i jego skruszonym synem.#

Wspaniala historia o synu marnotrawnym ilustruje dwie reakcje na pojednanie miedzy ojcem i jego

skruszonym synem. Z jednej strony widzimy reakcje slug pracujacych w domu ojca. Dla nich fakt, ze ojciec okazal uczucie wracajacemu synowi bylo powodem do wielkiej radosci. Z drugiej strony reakcja starszego brata byla zupelnie przeciwna. Nie tylko byl niezadowolony z tego, ze ojciec otwarcie okazal milosierdzie i przebaczenie mlodszemu bratu, lecz okazal gorzka zlosc. Nie podobalo mu sie, ze ojciec urzadzil przyjecie na czesc powrotu swego dlugo oczekiwanego syna.

Wezwanie do ucztowania

Odkad Jezus przyszedl po raz pierwszy 2000 lat temu, Bóg pociagal zbawionych do tego, by trwali w

uniesieniu pierwszej milosci i dzieciecej wierze,. Podtrzymywali ducha chwaly i adoracji koniecznych do milego przyjmowania marnotrawnych w domu. ?Radujmy sie? mówi ojciec marnotrawnego. Przeslanie tej historii wyraza wole Niebieskiego Ojca wobec nas wszystkich, którzy Go znamy. Nasz Niebieski Ojciec mówi: ?Moje dzieci, moi sludzy, wezcie udzial w mojej Niebieskiej uczcie, wejdzcie do boskiego swietowania mojego wspanialego zbawienia! Pochwyccie doskonala i ostateczna ofiare na krzyzu i dziekujcie mi za wielka cene jaka zaplacilem, aby zapewnic wam calkowite przebaczenie i usunac wszystkie wasze grzechy. Wskoczcie do Rzeki mojej laski z uniesieniem pelnym pasji. Idzcie na caly swiat czyniac radosny zgielk za absolutna wolnosc od wszelkiego zwiazania i przeklenstwa przeszlosci, które dla was przygotowalem.

Spiewajcie o oszalamiajacym osiagnieciu Mojego Syna na Kalwarii. Idzcie, zachecajcie nowo narodzonych braci i siostry w Chrystusie, aby wierzyli i uwazali siebie samych za martwych dla grzechu i starych sposobów zycia, a zyli dla Mnie, ich milujacego Niebieskiego Ojca.?

Cóz za nadzwyczajnie ekstrawaganckie przyjecie przygotowal dla nas Niebieski Ojciec. Mamy je od chwili, gdy Jego Syn dal Siebie Samego na krzyzu, za nasze zupelne odkupienie. Jakze szczodry stól bankietowy, zastawiony wszelkimi darami i i blogoslawienstwami niebios w Chrystusie. A wszystko to dostepne dla kazdego, kto uwierzy i wyzna Go Panem! Za kazdym razem, gdy ktos opamieta sie, pokutuje i poklada swoje zaufanie w Jezusie, powstaje nastepna fala radosci celebrujaca triumf Boga nad wrogami i przelewajaca sie przez wielkie przyjecie w Niebie. Jakze wielkie zadanie nam powierzyl!

A jednak z jakichs przyczyn nie wszyscy widza to w taki sposób i, jak pokazuje ta przypowiesc, zawsze ludzie dzielili sie na dwie grupy w swoich reakcjach na Boze objawienie wspanialego milosierdzia i pojednania z ludzkoscia.

Posluszny sluga i „maruder”

Ludzie, którzy z wdziecznoscia i radoscia dziela Ojcowska dobrotliwosc z tymi, którzy przyjmuja Jego plan zbawienia, mówia: ?Niech zacznie sie uczta.? Oni sa przygotowani z zapalonymi lampami nieustannie napelnianymi radoscia i oczekiwaniem, wszyscy gotowi do zgotowania owacji powracajacym do domu.

Oczywiscie, kazde przyjecie ma „maruderów”, tak i historia Jezusa o uczcie ma jednego. To starszy brat, który reprezentuje typowa reakcje religijnych legalistów, którym trudno przebaczyc i nie chca zapomniec przeszlosci, stosujac jedynie osadzajaca litere prawa. Jest zupelnie pozbawiony objawienia Ojcowskiego wspanialego Ducha. Oto nastepny przypadek ?gorliwosci bez poznania.?

Lecz nie zostalismy powolani do tego, by reagowac jak starszy brat. Ten zbyt byl zajety religijna

dzialalnoscia, tak ogarniety swymi wlasnymi uczynkami, ze nie byl w stanie pojac Ducha laski i przebaczenia swego Ojca. Nie, zostalismy powolani do tego, aby byc jak przelozony nad slugami, który gorliwie przylacza sie i trwa w radosci Ojca.

Pytanie

Ostatnia dekada XX wieku zaznaczyla sie niewiarygodnym pokazem wylania Ducha Swietego; w odnowieniu i fenomenalnym swiatowym zniwie dusz, byc moze najwiekszym w historii swiata. A jednak w samym srodku tego poteznego pokazu znaków, cudów, dlaczego jest tak wielu wsród nas, w glównym nurcie zachodniego chrzescijanstwa, którzy nie chca wejsc do Rzeki Bozej obecnosci i pochwycic czcigodne poruszenie Ducha Swietego? Jeszcze bardziej zdumiewajace jest to, dlaczego wielu z tych, którzy raz weszli w przebudzenie, nie chca pozostac w strumieniu Rzeki na dluzej.

Zadawalem to pytanie wiele razy w ciagu ostatnich szesciu lat, gdy zostalismy z zona dotknieci

odswiezeniem. Tak wielu naszych starych przyjaciól dawno juz oddzielilo sie od nas i nie chca miec nic do czynienia z nasza dzialalnoscia. ?Zbyt wiele smiechu i radosci ? mówia ? to nie moze byc od Boga!? Czy to mozliwe, zeby wielu z nas tak zostalo obciazonych sluzba i zadaniem zdobywania dusz, ze stracilismy z oczu osobe Pana Zniwa i to, co On robi?

Przyczyny

Narodzilem sie na nowo w 1974 roku, pod sam koniec dzialalnosci ruchu Jezusa. Bylo tak, jakby zatrzymal sie czas. Wszedzie na ulicach ludzie swiadczyli o cudach Jezusa i wszyscy wzrastalismy w Duchu Swietym. Wtedy, majace dobre intencje, lecz twarde dzialania, przypominajace raczej wojskowe obozy, zastapily euforie przebudzenia. Zostala mi narzucona dyscyplina….

Nadeszly czasy para-koscielnej dzialalnosci rozrastajacej sie wszedzie jak grzyby po deszczu. Oczywisty brak laski i dotkniecia pastorskiego ducha wprowadzil do kosciola rózne techniki prowadzace do wzrostu kosciola a zorientowane na wyniki. Rozwinely sie sluzby nauczycielskie, które zaczely nam pokazywac wszystkie kluczowe zasady i pryncypia, które dotad pomijalismy.

Wtedy stalem sie introspektywny i zaabsorbowany wlasnym rozwojem. Zamiast wielbic Chrystusa i tracic z widoku samego siebie, przejalem sie odnawianiem swego wlasnego umyslu i budowaniem pozytywnego obrazu samego siebie. Wraz z tym pojawil sie przyjaciele psycholodzy, którzy podali mi reke udzielajac swych ekspertyz i oferujac terapeutyczne metody leczenia moich poszarpanych emocji.

W porzadku, to gdzie jestesmy teraz? Zastanawialem sie, czy mój umysl zostal wystarczajaco odnowiony, czy dusza dosc uzdrowiona, czy wola na tyle wzmocniona, ze wybieram tylko te wlasciwe rzeczy, czy tez ciagle mijam sie z kolejnym programem typu ?zrób to sam?? A moze sa jakies nowe pomysly, gdzies w pop kulturze? Moze dluzsze posty, specjalna dieta, a moze jakies wspólczesne chrzescijanskie cwiczenia zaadoptowane z ostatniego przebudzenia jogi?

ODPOWIEDZ

A co, mlode pokolenie Jezusa? Czy jest ktos, kto szuka czegos rzeczywistego? Co ze zwyklym powrotem do Jezusa i podjeciem nastepnego lyka wylacznie Jego Osoby, Jego dobroci i wielkosci? Nic o tobie nie wiem, lecz ja sam chce odnalezc powrotna droge do wspanialego Boga, gdzie Jego obecnosc jest tak powszechna, ze jedno przelotne ujrzenie Jego chwaly i moja dusza zostaje nadnaturalnie zbawiona emocje uzdrowione, umysl pochloniety Jego pieknem! Chce, aby moja wola byl tak stopiona w jednosc z Jego wola, a moje serce tak napelnione i upojone Jego Duchem, ze kazdy wokól pyta, co ja takiego mam?

Ej, jest tutaj ktos spragniony? Jest dla ciebie dobra nowina! Na calym swiecie sa pastorzy, którzy nie

zgadzaja sie na powrót do tradycyjnego dzialania. Oni stale maja otwarte drzwi dla Jego codziennej

obecnosci. Niektórzy juz od osmiu lat, mozemy wiec brac udzial w Przyjeciu u Ojca! Gdy miliony

marnotrawnych, wypalonych dzialaniem, programami, akcjami, uczynkami i czym tam jeszcze chcecie, wraca do Ojcowskiej milosci i akceptacji i zostaje odnowionych nie jako niewolnicy, lecz jako umilowani synowie i córki Króla, to jest DAR z góry.

Dzieki Jezu, za blogoslawienstwo, które wylewasz w malych i duzych kosciolach na calym swiecie. Utrzymuj glód i pragnienie Jezusa w sercach tych pastorów i liderów, którzy odkryli boska laske i pokore, aby kontynuowali podazanie droga dziela Ducha Swietego. Prosze cie, uwolnij nas od zgorzknialego ducha starszego brata i spraw, abysmy mogli wejsc do radosci Blogoslawionego Ojca.

Szybko przynies najlepsza szate, zabij tuczne ciele, przynies instrumenty i niech zacznie brzmiec muzyka! Wejdz do radosci Pana i niech zacznie sie Przyjecie!