Category Archives: Pozostałe

Jeremy Myers
Trzymam się radykalnej, skandalicznej, szokującej, oburzającej, bezgranicznej łaski. Wierzę, że nie ma łaski innego rodzaju.

Wszędzie, gdziekolwiek nauczam lub piszę o takiej łasce, jest niemal pewne, że ktoś zaprotestuje, mówiąc: „Czy chcesz powiedzieć, że możemy po prostu grzeszyć ile tylko chcemy?”

Oczywiście,odnoszą się stwierdzenia z Listu do Rzymian

Czy mamy grzeszyć, dlatego że nie jesteśmy pod zakonem, lecz pod łaską? Oby nigdy tak nie było!

6:1, gdzie ktoś opiera się nauczaniu Pawła o łasce dokładnie w taki sam sposób i Paweł odpowiada, oczywiście, „Boże uchowaj!”

Czy mogę grzeszyć ile chcę?

W przeszłości odpowiadałem podobnie jak Paweł: „Oczywiście, że nie!” po czym przechodziłem do wyjaśnienia, że posłuszeństwo nie pomaga w zarobieniu na wieczne życie czy utrzymaniu go, a grzech nie powoduje, że go tracimy, ani nie dowodzi, że go nigdy nie mieliśmy.

Bóg nie chce, abyśmy grzeszyli dlatego, że grzech nas niszczy

(A tak przy okazji, jeśli kiedykolwiek przedstawiasz Ewangelię i nikt nie stawia zastrzeżenia z Rzm 6:1, to sugeruję, że prawdopodobnie nie nauczasz tej samej Ewangelii, co Paweł. Jeśli po nauczaniu o łasce, nikt ci nie powie: „Mówisz zatem, że mogę grzeszyć ile tylko chcę” to prawdopodobnie nie nauczałeś o łasce. Mówię o tym pytaniu, że jest to papierek lakmusowy Łaski.)

W zeszłym tygodniu rozmawiałem z kimś o łasce i padło to pytanie sprawdzające. Nie wiem, co się stało, skoro westchnąłem z irytacją i zdecydowałem się na inną odpowiedź niż dotąd.

Ten mężczyzna powiedział do mnie: „Mówisz więc, że mogę po prostu iść i grzeszyć ile chcę?”

Uśmiechnąłem się i powiedziałem: „Ta.. Jeśli tego właśnie chcesz, ruszaj”.

Spojrzał na mnie jak 'jeleń złapany w światła reflektorów”. Myślę, że słyszał różne pogłoski o istnieniu tego typu teologii, lecz nigdy nie spotkał nikogo, kto zechciałby mu dać licencję na grzech, jak to zrobiłem.

Continue reading →

(Temat zupełnie pozabiblijny, ale dużo wyjaśniający i nie mam innego miejsca, żeby wstawić – PZ.)

Thomas Sowell o skutkach „zwalniania ludzi z cywilizacyjnych wymagań”

Wśród licznych i bolesnych ironii losu związanych z obecnymi rasowymi zamieszkami jest i taka, że życie społeczności rozrzuconych po tym kraju zostało zakłócone przez zamieszki i grabieże spowodowane dającym się wykazać kłamstwem, jakoby Michael Brown został zabity strzałem w plecy przez białego policjanta z Missouri, choć nie tak wiele zamieszania powstało z powodu łatwego do wykazania zastrzelenia przez białego policjanta uciekającego czarnego człowieka w South Carolina.

Całkowicie zignorowane zostało zdarzenie, jakim było śmiertelne postrzelenie nieuzbrojonego białego nastolatka przez czarnego policjanta, który został później oczyszczony z zarzutów, a stało się to mniej więcej w tym samym czasie, w którym oczyszczono z zarzutów policjanta, który zastrzelił Michaela Browna.

Jaka jest nadzieja na racjonalne słowa i racjonalne zachowania, a co dopiero na wzajemne zrozumienie przekraczające rasowe granice, w świecie, w którym prawda liczy się tak niewiele, w którym wydaje się, że najważniejsze są zawzięte uprzedzenia?

Kiedy owo śmiertelne postrzelenie uciekającego w Południowej Kalifornii doprowadziło do chwilowego potępienia zarówno przez białych jak i czarnych, przez większość konserwatystów jak też liberalnych komentatorów, okazało się jednak, że chwila wzajemnego zrozumienia była bardzo ulotna, jakby takie wzajemne zrozumienie było czymś, czego należy unikać, jakimś zagrożeniem znacznie bardziej popularnej wizji „my przeciwko nim”.

Continue reading →

Praying Medic

Osoba będąca pod wpływem ducha kontroli będzie kochała cię tylko na tyle, na ile będziesz gotów być przez nią kontrolowany. Jeśli ktoś kocha cię tylko dlatego, że jesteś taki jak on, zgadzasz się z nim bądź, gdy zgadzasz się, aby podążać za nim i czcić go to taka osoba jest pod wpływem kontrolującego ducha i jeśli będziesz nadal utrzymywał taką znajomość to najprawdopodobniej ten duch przejmie również kontrolę nad tobą.

Działanie tego ducha można zaobserwować w sposobie w jaki usiłuje kontrolować zachowania innych. Jego celem jest stworzenie standardowego zachowania i na niestosowanie się do tego reaguje karą i wywołaniem poczucia wstydu. Aby wzbudzić strach, który doprowadzi do poddania się jego oczekiwaniom, dyskredytuje i szkaluje nieposłusznych. Duch kontrolujący zbierze wokół siebie przeciwko tobie innych i dalej szerząc plotki polaryzuje i dzieli ludzi na grupy, które są wrogie wobec siebie. Wszystko, cokolwiek robi ma niszczące skutki i nie powstrzyma się przed żadnym środkiem, aby doprowadzić do swego.

Tarczą, która chroni nasze serca przeciwko działaniu wszelkich duchów tego rodzaju jest owoc Ducha Świętego. Naszą obroną jest trwanie w miłości, radości, pokoju, cierpliwości, uprzejmości, dobroci i wierności.

Ponieważ celem kontrolującego ducha jest manipulowanie ludźmi w taki sposób, aby postępowali według ich surowych wzorów zachowania, najlepszym sposobem obrony jest demonstrowanie wolności, która wyraża się przez miłość. Nie możemy poddawać się wpływom jakiegokolwiek innego ducha.
Ponieważ, gdzie Duch Pański tam jest wolność, a wolność pozbawia mocy kontrolujące duchy.

(Znalazłem ten tekst nieznanego autorstwa i nieco zmodyfikowałem oryginalną wersję.)

Faith Living Now

Jeśli chodzi o moich proroczych przyjaciół to prawdopodobieństwo, że usłyszę taki komunikat wynosi 50/50. Szczerze mówiąc to, co słyszę to tak, jakby mówił komputer w sterowni kosmicznego statku Enterprise.

Słyszycie to? „Uwaga, Uwaga, Uwaga!” Tak,.. takie coś jest na miejscu w Star Treku. Ha. Przyznaje, że uwielbiam to; wszystkie filmy i seriale. Mogę to uwielbiać nadal, ponieważ zawsze wiem, że te „ostrzeżenia” oznaczające totalne zniszczenie, ktoś w jakiś sposób na samym końcu i w ostatniej godzinie powstrzyma, że stanie się tak dzięki geniuszowi kapitana Krika, Jeana Luke Picard czy Kathryn Janeway.

Niemniej, nie chcę słyszeć: „Uwaga, Uwaga, Uwaga” od swoich duchowych przyjaciół. Ojciec nigdy do mnie tak nie mówi. Nigdy. Doszłam do tej wiedzy, że Jego wskazówki przychodzą w postaci delikatnego namawiania i słodkiej wrażliwości. Gdy pojawia się niepokój czy strach, bądź jakikolwiek aspekt ciemności, który próbuje mnie dręczyć, On zawsze jest tu obecny, by pocieszyć mnie i zachęcić do tego, abym przechodziła przez to i zwyciężała.

W Swej postępującej słodyczy Pan pokazał mi, że kiedykolwiek jakaś brzydota czy nawet ostrzeżenie pojawiały się przede mną jako lekcje zwyciężania w nowym obszarze. Ja jestem zwyciężczynią. To naprawdę jest tak zwyczajne i proste. Pan nie stworzył mnie po to, abym uciekała czy kuliła się, bądź przegrywała w jakichkolwiek okolicznościach. Nie uważam ostrzeżeń za bodziec do planowania ucieczki! Widzę je raczej jako zaproszenie do pokonania ich. W Ojca oczach, nie może mnie pokonać, o ile sama nie zdecyduję się na brak rozwoju. A nawet wtedy, On ciągle nie widzi porażki, tylko pierwszy z wielu podobnych przypadków, które będą mi się przydarzać aż do czasu, gdy znajdę w Nim na tyle mocny grunt, aby postrzegać okoliczności tak, jak On je widzi – tylko jako coś przez co, lub ponad czym, należy przejść. Pan łagodnie pozwoli na to, abym dalej chodziła wokół tej samej góry do czasu, aż zacznę widzieć ją jako kretowisko i nabiorę odwagi, aby stanąć w Jego mocy.

Tych bitw nie wygrywa się wrzeszcząc na wroga czy gromiąc demony. Co najmniej dla mnie tak jest. Nigdy nie okazały się dla mnie bardzo korzystne takie działanie, lecz z Jego lekcji na temat tożsamości nauczyłam się, żeby bez najmniejszych wątpliwości wiedzieć jak mam na imię i kim jest mój Ojciec, aby stać się mniej arogancką, a bardziej zadowoloną z własnej skóry. Znam broń, którą posiadam w swoim arsenale i potrafię jej używać szybko i bez chwili zawahania.

Ironiczne są wspomnienia o tym, jak zachowywałam się kilka lat temu i obserwować się obecnie. Ta kobieta Boża nie rozwinęła się dzięki moim wysiłkom, cytowaniu pisma i spędzaniu po 5 godzin dziennie na modlitwie. Gdybym mogła wymienić jedną rzecz, która doprowadziła do największej zmiany we mnie to byłoby to przytłaczająco ogromne poczucie pochłaniającej wszystko MIŁOŚCI, która wibruje wokół mnie i przeze mnie przez większość czasu. Tak bardzo uświadomiłam sobie Jego obecność, że wypiera to wszystko inne.

Nie, nie pracowałam nad tym, aby to osiągnąć. Ojciec to zrobił. On łagodnie dążył do tego. On przekonał mnie, abym przestała naciskać tak uporczywie i pokazał mi, jak szybko reaguje, gdy ja siadam i odpoczywam w Nim. On zaprosił mnie, abym sprawdzała Go stale i wciąż.

Trochę jest to podobne do zaufania jakie mam do męża. Nabyłam go przez lata wspólnego przechodzenia przez doświadczenia. Dokładnie wiem, jak zareaguje i dokładnie wiem, jak bardzo mogę zaufać jego sercu. Tak samo jest z Ojcem.

Kilka faktów niszczących mity o Wielkanocy (Easter) od waszego pogańskiego sceptyka.
Adrian Bott.

1. Święto Paschy było obchodzone na wiele stuleci przed nawróceniem anglo-Saksonów, którzy nazwali je „Easter” w swojej własnej, względnie małej części świata. (Nadal jest to Pascha, bądź różne jej odmiany poza tym obszarem.) Tak więc, nie była „pierwotnie pogańska” ani nie chodziło o boginię seksu i płodności. Ku wielkiemu niezadowoleniu Anglików, świat nie kręci się wokół tego, co działo się w Anglii.
2. Bede, nasze jedyne źródło informacji na temat Boginii Eostre, stwierdza, że świętu Wielkanocy (ang.: Easter) została nadana ta nazwa za „starymi obchodami” święta Eostre w czasie miesiąca Eosturmonath. Nie mówi nam, że cokolwiek przetrwało z tych świąt poza nazwą. Niektórzy naukowcy sugerują nawet, że Bede sam to wymyślił, a akademicy są ciągle podzieleni w tym względzie, choć niejasne nadal jest jakie motywy mogły za tym stać.
3. Nie, symbolem Eoster nie był zając. Jest to bezpodstawne domysł poczyniony przez etnologa, Jacoba Grimm w 1835 roku. Grimm był zakłopotany tradycją związaną z Wielkanocnym Zajączkiem (Easter Hare), twierdząc, że jest to 'niezrozumiałe’, i wymyślił, że „prawdopodobnie było to święte zwierzę Ostar”. Później różni autorzy błędnie interpretowali jego domysły jako stwierdzenie faktu.
4. Nie, wotywne inskrypcje pochodzące z Rhine nie odnoszą się do Eostre; są skierowane do Matronae Austriahenae, co, mimo wszystko, może być jakoś lingwistycznie powiązane.
5. Nie, jajka również nie były symbolem Eostre. Nie istnieją znane symbole Eostre. Jedyne nasze źródło informacji, Bede, nie wspomina o jakichkolwiek.
6. Nie, Eostre nie stanowi źródłosłowu dla „estrogenu”. Ten pochodzi z łacińskiego „oestrus” oznaczającego „szał/szaleństwo” i jest używany w kontekście erotyzmu od 380 roku przed Chrystusem. Estrogen został odkryty w 1920 roku a ludzkie jajo w 1827. Nie jest zaskoczeniem, że anglo saksońska bogini nie miała żadnego udziału w tych procesach.
7. Tak, jeśli Eostre w ogóle istniała, była prawdopodobnie boginią świtu (patrz indoeuropejska mitologia) choć dr Philip Shaw sugeruje, że prawdopodobnie była jakąś lokalną boginią, prawdopodobnie w hrabstwie Kent.
8. Nie, Eostre nie jest żadną formą Ishtar czy Astarte. Pochodzi to z pewnego nurtu chrześcijańskiego przekonania, że wszystkie pogańskie bożki są odgrywane przez tą samą małą kastę demonów. Ishtar była starożytną Babilonką, Eostre (jeśli istniała) Anglosaską i dzieliły je tysiące kilometrów oraz setki lat.
9. Jak podaje Google Maps, święte miasto Ishtar, Uruk, leży fantastyczne 5600km od Jarrow, gdzie Bede zapisał imię tej rzekomej bogini Eostre. (Dla porównania: jest to odległość zbliżona do Londyn – Nowy Jork.) Aby dziś wykonać taką drogę trzeba przejechać przez Irak, Syrię, Turcję, Bułgarię, Serbię, Węgry i Belgię, zanim przekroczy się angielski kanał i dotrze ostatecznie do Tyne i Wear w Wielkiej Brytanii. Ishtar nie tylko była oddalona o 5600km od Eostre, lecz też tysiąc lat starsza.
10. Jest jednak pewien lingwistyczny dowód sugerujący istnienie proto-indo-europejskiej bogini świtu, która mogła poprzedzać Eostre. Nie jest to jednak to samo co postulowanie jednej istoty, która zjawia się przez stulecia pod różnymi przebraniami. Już czas, Panowie, na myślenie.
11. Nie, Ostara nie jest starą nazwą Wiosennego Przesilenia. Dopiero współcześni poganie używają jej w ten sposób. Po raz pierwszy wiosenne przesilenie był nazwane „Ostara” w 70tych lata poprzedniego stulecia.
12. Króliki zostały wprowadzone do Brytanii przez Rzymian i nie są rodzimą rasą, więc nie jest możliwe, aby króliki były święte dla jakiejkolwiek brytyjskiej bogini.
13. Nie, Jacob Grimm nie odkrył bogatej ustnej tradycji, która mówiła by o bogini Ostarze. Grimm nie znalazł żadnego bezpośredniego dowodu na boginię zwaną Ostara. Nigdy też nie twierdził, że znalazł.
14. Tak, Grimm założył istnienie bogini Ostary, a zrobił tak dlatego, że nie miał żadnego bezpośredniego dowodu na jej istnienie. Gdyby miał takie, ustne czy inne, napisałby o tym.
15. Nie, nie wszyscy ludzie, którzy demaskują pogański mit o Easter są chrześcijanami. Tak naprawdę, wielu chrześcijan fundamentalistów, nie lubi Wielkanocy (ang.: Easter), ponieważ myślą, że jest to niebiblijne i niechrześcijańskie, więc bardzo odpowiada im twierdzenie, że Wielkanoc była pierwotnie pogańska. Wbrew temu trendowi stale rośnie liczba pogan, którzy odkryli żenująco błędne informacje na ten temat i uważają, że warto jest to naprawić.

topodin.com

CAMBODIA…fragment z książki: „The God Who Hung on A Cross” ; Dois Rosser, Jr., Ellen. Vaughn

W 1975 roku reżim Czerwonych Khmerów zmusił 3.000.000 ludzi do opuszczenia głównych miast i wypędził ich na wiejskie tereny do niewolniczej pracy. Celem było zmniejszenie populacji w tych miastach. W wyniku tej akcji zmarło z głodu 1.000.000 Kambodżan.

We wrześniu 1999 pastor Em Daniel podróżował po dzielnicy Kambodży, Khampong Tom. Od wielu lat chciał dotrzeć z Ewangelią do dalekich wiosek, lecz znajdowały się pod kontrolą radykalnych Khmerów aż do 1999 r. Teraz, o ile wiadomo, był pierwszym człowiekiem, który mówił o Jezusie na tym izolowanym obszarze. Większość wieśniaków była buddystami, spirytystami, o chrześcijaństwie nigdy nie słyszano.

Kiedy jednak Daniel dotarł do jednej małej wioski, ludzi gorliwie go przyjęli. Nie mieli dość słuchania o Ewangelii. Uśmiechając się, Daniel zapytał ludzi dlaczego wydawało mu się, jakby czekali na jego przyjście. Pewna starsza kobieta skinęła głową, wzięła go za ręce. „Czekaliśmy. – powiedział. – Czekaliśmy na ciebie przez 20 lat”, po czym opowiedziała mu tą historię:

Po przejęciu przez Czerwonych Khmerów Kambodży ruszyli na wiejskie regiony niszcząc wszystko, co zostało stworzone przez ludzi; mosty, drogi, szpitale,…ludzkie istoty. Zajęło to trochę czasu, kiedy jednak rozprawili się z Phnom Pen i innymi miejskimi centrami, skupili się na wioskach.

W taki właśnie sposób wojsko przybyło do tej wioski w 1979 roku. Panowała tu ta sama technika jak w niezliczonej ilości innych społeczności, lecz dla żyjących tutaj ludzi terror był czymś nowym.

Komuniści pojawili się nagle z dżungli i łazili od chaty do chaty, rozkazując mieszkańcom wyjść na zewnątrz. Ci, którzy sprzeciwiali się byli zabijani na miejscu, wielu też zginęło przed swoimi domami. Reszcie nakazano wyjść na polane poza wioskę. Ich własne rolnicze narzędzia zostały im wepchnięte do rąk, a żołnierze krzyczeli: „Teraz kopcie!”.

Continue reading →