Category Archives: Pozostałe

Śmiertelny kompromis: Czy zdecydowane naśladowanie (Jezusa) warte jest tego całego sprzeciwu?

Rick Furmanek
Oryg.: TUTAJ

Jeśli dość długo idziesz za Jezusem … i traktujesz tą relację poważnie …Pan ewentualnie postawi cię wobec wyboru … wybór posłuszeństwa, … wybór lojalności.

Jest to część tego, co Biblia nazywa liczeniem kosztów uczniostwa. Tak, wiąże się z tym pewien koszt … po obu stronach ogrodzenia. Nie daj się komukolwiek przekonać, że jest inaczej… a czasami ten koszt jest całkiem znaczny.

Nie jest łatwo znaleźć się w miejscu, w którym trzeba dokonać wyboru między nieugiętym posłuszeństwem, a zignorowaniem okazji do posłuszeństwa czyli po prostu: kompromisem. Jest tak dlatego, że jeśli zdecydujemy się na kompromis to i tak będziemy musieli w końcu wrócić na drogę do tronu Pańskiego i otwarcie wyznać błędne postępowanie.

Nie jest czymś łatwym przystąpić do Niego z kapeluszem w ręku, wiedząc, że musi się powiedzieć Mu, dlaczego zrobiłeś to, co zrobiłeś w chwili nieposłuszeństwa (nie wspominając o wniesieniu Ducha Chrystusowego, który mieszka w tobie, w sam środek twojego nieposłuszeństwa)… wiedząc, że gdy stoisz przed Tym, który jest doskonały, nie masz żadnej przekonującej wymówki.

Bóg jest miłosierny do n-tej potęgi, lecz… nie można się Nim zabawiać ani wykorzystywać faktu, że jest miłosierny i przebacza.
Zwróć uwagę na to, że początkowo łatwo jest iść na kompromis… a czasami może to wydawać się nawet nieco zabawne…ale tylko tak długo, jak długo da się usunąć sprzed oczu zawieszkę z ceną.

Pamiętaj o tym, co mówi autor Listu do Hebrajczyków (11:25-26):

„Przez wiarę Mojżesz, kiedy dorósł, nie zgodził się, by go zwano synem córki faraona, i wolał raczej znosić uciski wespół z ludem Bożym, aniżeli zażywać przemijającej rozkoszy grzechu, uznawszy hańbę Chrystusową za większe bogactwo niż skarby Egiptu; skierował bowiem oczy na zapłatę”.

Continue reading →

01.05. 2016

George Barna

Proces, w którym pozwalamy Bogu na to, aby zmieniał nas w takiego człowieka, jak on to sobie wyobraża, jest wyzwaniem na całe życie. Często wydaje nam się, że poradziliśmy sobie z problemem naszych grzechów, ponieważ wypowiedzieliśmy pewne słowa, prosząc Jezusa, aby był naszym Zbawicielem i po tej decyzji przechodzimy do innych życiowych wyzwań. Czujemy się bezpiecznie, wierząc, że nasze miejsce w niebie jest zapewnione, i że nie musimy się więcej niepokoić wpływem Szatana na nasze życie wieczne.

Niestety, wydaje się, że mamy do czynienia z ogromnym brakiem zrozumienia oraz niedokończonych spraw dotyczących naszego zbawienia. (Tak, ten temat jest pełen teologicznych min lądowych, więc postaram się traktować go uważnie.) Z moich badań wynika, że miliony Amerykanów „odmawia modlitwę”, która, jak zakładają, gwarantuje im wieczne zbawienie. Niemniej z tych badań wynika również, że ogromna ich część nie rozwija rzeczywistej „relacji” z Chrystusem, tak naprawdę nie zerwali z grzechem i w rzeczywistości nie żyją tak, aby wypełniać Boże cele. Miliony ludzi, którzy odmówili modlitwę zbawienia, przegapiło główne zastrzeżenie, które ona oferuje: aby prawdziwie być wolnym i być uczniem Chrystusa, musisz zerwać z grzechem, ego i towarzystwem.

Dane wskazują na to, że bardzo niewielu ludzi – trudno byłoby naliczyć jednego na dziesięciu w Stanach Zjednoczonych – można uważać za złamanych faktem zrozumienia ogromu zniewagi wyrządzonej Bogu i swego oddalenia od Niego. Ogromna większość chrześcijan wierzy, że można być zbawionym, nie przeżywając takiego złamania.

Niestety, mylą się. Nie ma zbawienia bez złamania.
Continue reading →

Rzm 2:5-6
TY JEDNAK PRZEZ ZATWARDZIAŁOŚĆ SWOJĄ I NIESKRUSZONE SERCE GROMADZISZ SOBIE GNIEW NA DZIEŃ GNIEWU I OBJAWIENIA SPRAWIEDLIWEGO SĄDU BOGA, KTÓRY ODDA KAŻDEMU WEDŁUG UCZYNKÓW JEGO.

Sąd będzie zgodny z uczynkami, jakie człowiek pełni, będzie skazanie lub nagroda. „Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe” (2 Kor. 5:10). Co człowiek czyni, świadczy o tym, czym ten człowiek jest. Wyobraźmy sobie człowieka, który nie widząc żadnych oznak sądu dochodzi do wniosku, że Bóg zapewne jest „miękki”, dlatego człowiek ten trwa w swoich grzechach i nie pokutuje. Jeżeli jesteś człowiekiem tego rodzaju, zostaniesz osądzony zgodnie z twoimi uczynkami. Bóg nie jest „miękki” jest dobry i chce doprowadzić człowieka do pokuty. Lecz człowiek wzgardził Jego dobrocią, cierpliwością i wytrwałością. Człowiek udowodnił, że ma podłe, zatwardziałe i nieskore do pokuty serce. Udało się grzesznikowi nagromadzić jedynie rosnący ciągle zapas Bożego gniewu, który wybuchnie i unicestwi winnego na całą wieczność, kiedy ujawni się sprawiedliwy sąd Boży. Sąd wobec grzesznika będzie odpowiedni do jego uczynków. „Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale OJCA SWEGO Z ANIOŁAMI SWYMI, I WTEDY ODDA KAŻDEMU WEDŁUG UCZYNKÓW JEGO” (Mt 16:27).

Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

Brian Orme

Te cztery biblijne wersy są prawdopodobnie jednymi z najczęściej błędnie interpretowanych pism. Wiem, używałem ich poza kontekstem wielokrotnie, lecz teraz zobaczymy, jakie jest ich rzeczywiste znaczenie.

Nie sądzę, żeby było przestępstwem korzystanie z nich w nieco innym kontekście, nie jestem pedantem, lecz myślę, że znajomość oryginalnego kontekstu może być pomocna w zrozumieniu i zastosowaniu ich pełni i pięknego znaczenia Pisma. Weźmy je więc ze szczyptą soli.

http://staticfiles2.outreachinc.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2014/06/bodybuilding.gif

„Wszystko mogę w tym, który daje mi siłę (który mnie umacnia)” Flp 4:13.

Ten krótki wers często jest cytowany przez sportowców, znajduje się na nalepkach na zderzaki, jako szczere wezwanie do osiągnięcia wspaniałych rzeczy takich jak bieg w maratonie, wspinani się w górach, wygranie zawodów, dokończenie remontu kuchni itp. Niemniej, jest to krótki – i pełen mocy – fragment, który swojego znaczenia nabiera z kontekstu, w którym się znajduje. Paweł pisze list do kościoła w Filipii, aby ich powiadomić, że Bóg nauczył go tego, aby był zadowolony we wszystkich okolicznościach, zarówno w czasie obfitości, jak i desperacji (pisze ten list z więzienia).

Tak więc, właściwym znacznie jest uznanie dla człowieka, który nauczył się iść za Bogiem w każdych okolicznościach. Cokolwiek stawało na drodze Pawła, radził sobie z tym z wiarą. Mogło to być kamienowanie, więzienie, rozbicie statku, biczowanie itd. Nie jest to wezwanie, aby ruszyć i dokonywać wspaniałych wyczynów, lecz jest to piękne przypomnienie, aby, pośród wzlotów i upadków życia całkowicie oddanego sprawie Chrystusa, dążyć do wiary i zaufania Bogu.

Continue reading →

Jeśli prawdą jest, że prawda nas uwalnia to można powiedzieć, że te kłamstwa nas powstrzymują.

Jason L Clark
8. 05. 2014

Oryg.: TUTAJ

Jeśli prawdą jest, że prawda nas uwalnia to można powiedzieć, że kłamstwa nas powstrzymują. To, jak widzimy naturę Ojca ma nieskończone znaczenie – albo jesteśmy coraz bardziej wolni, albo coraz bardziej pozbawiani tej wolności.

Jest jedna fundamentalna prawda dotycząca Bożej natury i przez ten Jego aspekt powinniśmy mierzyć wszystkie inne: Bóg jest miłością (1J 4:8) a Jezus jest doskonałym wyrazem tego, jak wygląda miłość i co robi. On jest doskonałą teologią.

Prawdziwy obraz Boga będzie uwalniał i umacniał synów i córki do tego, aby byli podobni do Jezusa. Tak zostaliśmy zaprojektowani i stworzeni, aby poznać, że Bóg jest miłością i aby ta prawda przemieniała nas. Jeśli jednak popadniemy w patrzenie na Boga jako gniewnego, mściwego, oczekującego na to, że mamy żyć zgodnie z Jego standardami czy cokolwiek w tym rodzaju to takie przekonanie będzie majstrować przy naszym świadectwie i stanie osobistego życia duchowego.

Prawdziwy obraz Boga będzie uwalniał i umacniał synów i córki do tego, aby byli podobni do Jezusa.

Mamy do czynienia z mnóstwem fałszywych poglądów na temat Boga, lecz poniżej opisałem kilka sygnałów wskazujących na to, że masz fałszywy obraz Boga.

1. Do działania zamiast miłości motywuje cię poczucie wstydu

Poczucie wstydu czy potępienia często jest wskazuje na to, że wierzysz iż zdanie Boga na twój temat zależy od tego jak bardzo jesteś Mu posłuszny, jak bardzo Go kochasz i jak bardzo Go szukasz.

Po pierwsze: Bóg nigdy nie posługuje się w komunikacji poczuciem wstydu czy potępienia – to pochodzi z innego źródła.

Po drugie: nie masz nic do gadania w sprawie tego, co Bóg czuje do ciebie. Bóg jest miłością i Jego serce jest skierowane na ciebie, co w doskonały sposób wskazuje życie, śmierć i zmartwychwstanie Jego Syna.

Po trzecie: „miłujmy, ponieważ On pierwszy nas umiłował” (1J 4:19). Twoja pobożność, życie modlitewne, duchowe, zawsze mają być odpowiedzią na objawienie Jego miłości, jakie posiadasz, a nie napędzane strachem przed Jego gniewem czy rozczarowaniem.

Continue reading →

22 kwietnia 2016

Przyp. tłum.: Autor używa w artykule różnych formy wyrazu „abuse”, który ma mnóstwo znaczeń, więc zamieszczam słownikową definicję (wg: ling.pl): „nadużyć/nadużywać, (z)robić niewłaściwy użytek z; (s)krzywdzić, źle (po)traktować, znęcać się nad, maltretować; wykorzystać/wykorzystywać seksualnie; obrazić/obrażać słownie, (ze)lżyć, (na)ubliżać, przeklinać; zniesławić/zniesławiać;”.

Od wydawcy: Niektórzy czytelnicy mogą czuć awersję do tego tematu. Zachęcam jednak do przeczytania tego artykułu jako wkładu do swojego własnego uzdrowienia.

Swego czasu śmiałem się z tego, że zatwardziałość serc Izraelitów doprowadziła ich do takiego stanu, że zamiast wejść do Ziemi Obiecanej, musieli spędzić 40 lat, wędrując po pustyni. W miarę jak docieram do 35 rocznicy pracy w służbie medycznej, dochodzę do wniosku, że jestem równie zatwardziały jak oni. Wiedzieli, że Ziemię Obiecaną zamieszkują olbrzymy i myśleli, że nie będą w stanie ich pokonać, więc nie posłuchali Boga. Jeśli o mnie chodzi to nie wykonywałem jednej rzeczy, którą Pan nakazał – kochać ludzi bezwarunkowo.

Łatwo jest kochać tych, którzy dobrze nas traktują, lecz niemal niemożliwe wydaje się kochać tych, którzy są dla nas okrutni. Przykazanie, aby miłować moich wrogów zostało wbite mi w głowę, lecz wydaje się, że przesłanie, które było doskonale zrozumiałe przez umysł, nie spenetrowało złomowiska mej duszy. To właśnie tam, pośród ran i żywych emocji z przeszłości, owo napomnienie do kochania innych okazywało się być bezsilne.

W czasie, gdy pracowałem w Tacoma, w stanie Washington, regularnie transportowałem pewnego pijaka, który wyspecjalizował się w gnębieniu ratowników medycznych w czasie najcięższych godzin służby – środku nocy, gdy wyjeżdżaliśmy po niego. Gdy już znaleźliśmy go, wrzucaliśmy go na nosze na kółkach i pozbywali w najbliższym szpitalu. Zrzędził i biadolił całą drogę na to, jak to źle mu jest jechać, a gdy miał gorszy dzień to opluwał nas i zalewał stekiem wyzwisk. Pamiętam, jak raz poprosił moją partnerkę, aby podała mu rękę. Naiwnie złapała go za rękę, a on chwycił ją tak silnie jak tylko potrafił, aż wydała z siebie krzyk i wrzeszczała a niego, żeby puścił. Robił takie rzeczy codziennie. Odczuwał w tym jakąś przyjemność (a może spełnienie), gdy wywoływał ból u innych.

Doradzałem ludziom, którzy przeżywali krzywdy i tortury z rąk swoich krewnych. Słyszałem, o takich rzeczach, które im uczyniono, tak wynaturzonych i chorych, że zastanawiałem się, jak to możliwe, że jeszcze żyją. Jak to możliwe, aby takich podłych, zboczonych i pozbawionych serca ludzi pokochać tak, jak nakazał Jezus?
Continue reading →

Ojciec zapytał: „Jak sprawdzasz owoc?” i zacząłem się nad tym zastanawiać.

Jeśli o mnie chodzi to decyduję się na rozdzielenie go, zanim ten smakowity klejnot ląduje na języku. Nie obracam go w rękach, nie wącham uważnie. Zdaje się, że nie sprawdzam go wcale.

Chrześcijanie często używają zwrotu: „Sprawdź owoc”. Jest to swego rodzaju antidotum na wątpliwością, bądź sposób upewnienia siebie samych, że Bóg jest w danej sytuacji obecny i ma to oczywiście sens, o ile wiesz, jak sprawdzić owoc.
Ojciec wyeksponował mi ten zwrot w sercu i zobaczyłem w wizji pęk owoców znajdujących się na stole przede mną. Ponieważ uwielbiam owoce, zadziałałem tak, jak zawsze reaguję na owoce: szybko sięgnąłem ręką do tej sterty i wepchałem do ust pełną ich garść.

Uwielbiam owoce tak bardzo, że jestem gotów i na zły kawałek, aby go wypluć, kiedy już mam to w ustach.

Zdarzyło się to już niejeden raz, lecz nigdy nie powstrzymało mnie przed takim postępowaniem. Nawet po odrzuceniu tego złego kawałka, szybko sięgam dalej, ponieważ ten jeden nie znaczy, że wszystkie jest złe.

Poważnie, właśnie tak sprawdzam owoce.

Gdy więc Ojciec zadał mi to pytanie, zaśmiałem się, lecz zacząłem to też rozważać z duchowej perspektywy.
Znowu zdałem sobie sprawę z tego, że postępuję całkiem podobnie. Swobodnie sięgam po nie. A tak poważnie pytając to jak można sprawdzić owoc, nie sięgając i nie kosztując go? Wszystko inne go tylko zabawa z owocem.

Nawet jeśli z góry założy się, że wkrótce coś wypluję, jaki jest inny sposób na to, aby wiedzieć, jaki ten owoc jest? Zarówno naturalny jak i duchowy owoc może być piękny, pachnieć słodko lecz być kwaśny, bądź niedojrzały czy choćby mieć niedobry kawałek, lecz nie dowiem się o tym, dopóki go nie spróbuję.

Przewrażliwienie na punkcie duchowych rzeczy jest równie niepotrzebne, jak w przypadku naturalnych owoców. Pozwólcie, że wyjaśnię.  Zetknięcie się z czymś złym, nie jest śmiertelne, jak nam mówiono, a wyplucie jest doskonałym i natychmiastowym rozwiązaniem. Znaczy to, że nie osądzam niesprawiedliwie na podstawie denominacyjnych uprzedzeń czy teologii jakiejś biblijnej szkoły. Faktycznie spróbowałem czegoś i okazało się, że było kwaśne, ohydne czy fe. Mogę więc teraz wypluć to. Zrobione i koniec. Ze mną wszystko jest w porządku, nic niesamowitego nie wskoczyło na mnie.

Myślę o tym bardzo podobnie jak apostoł Paweł, gdy strząsnął węża – nawet nie zmartwił się tym ukąszeniem. Wiedział, że moc, która żyje w nim była większa niż trucizna węża.

Właściwym sposobem jest odważne próbowanie.

Continue reading →