John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Ustanowił narodowy program umorzenia długów – ogólnokrajowe bankructwo, aby zapobiec gromadzeniu się majątku w rękach nielicznych i odciążyć tych, którzy są nadmiernie obciążeni długiem.
Umorzenie długu publicznego
W Księdze Powtórzonego Prawa 15 Pan nakazał umorzyć długi co 7 lat. Zwolnieni mieli być wszyscy służący, którzy byli Żydami, a którzy służyli żydowskim panom. Przestrzeganie tego polecenia było tak ważne, że przed śmiercią Mojżesz wspomniał o tym w swoich ostatnich słowach skierowanych do narodu (Pow P. 31:10).
Ogólnokrajowe bankructwo i zwrot majątku
W Księdze Kapłańskiej 25: 8-17 widzimy większe narodowe bankructwo – mające miejsce co 50 lat ogólnokrajowe umorzenie długów z tytułu nieruchomości, zwane Rokiem Jubileuszowym. Bóg wspomina, że nieruchomości należy wyceniać proporcjonalnie, w zależności od czasu, który upłynął od roku jubileuszowego, ze szczególnym uwzględnieniem domów w mieście otoczonym murami oraz domów dla Lewitów.
Jeśli np. kupujesz dom od kogoś w drugim roku, to jego wartość będzie większa, ponieważ do Jubileuszu zostaje jeszcze 48 lat, kiedy to ten dom zostanie zwrócony rodzinie, która go sprzedała. Ale jeśli kupisz go w 45 roku, to wartość będzie mniejsza, ponieważ do Jubileuszu zostało tylko 5 lat. Jak to Bóg wszystko przemyślał, że stworzył ogólnokrajowe umorzenie długów, aby nikt nie mógł zgromadzić wielkiego bogactwa?
Daj odpocząć winorośli, drzewom i zbożu
Co więcej, Bóg przykazał w Księdze Kapłańskiej 25, aby uprawiali sady i winnice oraz zbierali plony przez 6 lat, ale w 7 roku musieli wszystko zostawić odłogiem. Co 7 lat, przestawano na rok pracować na polach, sadach i winnicach.
Pomyślcie o tym wszystkim: w każdym tygodniu dzień odpoczynku, ponad 6 tygodni wakacji w ciągu roku, rok wolnego od pracy dla nowożeńców, co 7 lat rok wolnego od pracy na roli … jaki miły i troskliwy Bóg. Naprawdę chciał, abyśmy ‘byli’ (odpoczywali) a nie ‘robili’. I to wszystko zostało zapisane w Zakonie. Jaki bóg / bóstwo w naszym otoczeniu, w naszych czasach tak dobrze opiekuje się swoim ludem? Jest tylko jeden prawdziwy Bóg – i On jest dobry!
Żydzi mieli pozwolić zbożu, winorośli i drzewom rosnąć i owocować, bez żadnego przycinania i zbierania owoców przez rok, co siedem lat. Bóg zaś obiecał im, że szósty rok wyda plon na 3 lata (w. 21) – plon który wystarczy na bieżący rok, oraz na siódmy-wolny rok oraz też na kolejny, gdy cały cykl dopiero się rozpoczyna.
Bóg nie zapomina swych obietnic
W Księdze Wyjścia 17: 14-17 Bóg obiecał Mojżeszowi, że zgładzi z powierzchni ziemi Amaleka, ponieważ napadli Izraelitów, kiedy wyszli z Egiptu. Człowiek, po którym nosili swą nazwę – Amalek, był wnukiem Ezawa (Rdz 36:12), co czyniło ich kuzynami, a to jeszcze bardziej pogłębiało ich nienawiść do Izraela.
Jakieś 400 lat później widzimy, jak prorok Samuel powiedział królowi Saulowi, aby wyruszył na wojnę przeciwko Amalekitom i zniszczył ich wszystkich: „Chcę pomścić to, co uczynił Amalek Izraelowi, stając mu na drodze, gdy wychodził z Egiptu” 1 Sam 15: 1-3.
Może pamiętacie, że król Saul oszczędził króla Amalekitów – Agaga, głowę rodu zwanego Agagitami. Kiedy w końcu został stracony, część jego rodziny jednak przeżyła. Skąd to wiemy? Ponieważ około 500 lat po królu Saulu i 900 lat po tym, gdy Bóg po raz pierwszy złożył obietnice Mojżeszowi, widzimy człowieka chcącego zgładzić Żydów, kiedy Estera była królową (Est 8:3):
„Estera ponownie odezwała się do króla, upadłszy mu do nóg, płakała i błagała go o łaskę, aby nie dopuścił do nieszczęsnego zamachu, jaki Haman, potomek Agaga, planował na Żydów” Haman pokazany jest jako Agagita łącznie 5 razy w Księdze Estery (3: 1,10; 8: 3,5; 9:24).
Zajęło to 900 lat, ale Bóg dotrzymał obietnicy złożonej Mojżeszowi i Izraelowi, że zgładzi Amalekitów, którzy nienawidzili swoich kuzynów – Izraela. Kiedy Bóg mówi nam o zbawieniu ukochanej osoby – daje też pokój, że znajdzie się ona w niebie, to pamiętajmy o obietnicy, którą dał Mojżeszowi, że wypełnienie jej zajęło 900 lat. Bóg jest wierny i stanie się tak, jak powiedział. Nie martwmy się.
Miałem wizję
Kładłem ręce na ludzi, którzy przychodzili po modlitwę na koniec nabożeństwa. Jednym z nich był młody człowiek zmagający się z depresją i presją życia. Nagle nad nami ujrzałem Pana wraz z kobietą, która choć wydawała się mieć około 30 lat, miała też dojrzałe oblicze. Kobieta nic nie mówiła.
Pan powiedział mi, że to babcia tego młodzieńca, która wiernie się za niego modliła. Usłyszałem, żebym powiedział mężczyźnie, co widzę oraz to: „Powiedz mu, że wiernie modliła się za niego, kiedy żyła na ziemi, i złożyłem jej obietnice odnośnie jego osoby. A teraz jest ze mną, przed obliczem Ojca. To, co mu powiedziała, jest prawdą. Będzie się zmagał, ale ZWYCIĘŻY. Niech po prostu chodzi ze Mną, a wszystko będzie dobrze.”
Był zdumiony, a potem opowiedział mi o swojej babci, która zmarła kilka miesięcy wcześniej. Miała ogromny wpływ na jego życie, a jej brak po części wywołał jego depresję i zmagania w życiu. Pan w swej łaskawości dodał mu otuchy, dając mu znać, że jego babcia dalej żyje i że jest z Nim! Uświadomił wtedy sobie, że wcale jej nie stracił i to go bardzo podniosło.
Nasz Bóg żyje i jest Życiem: Na tym właśnie polega różnica
W Liście do Hebrajczyków 9: 15-20 autor stwierdza, że „testament” obowiązuje dopiero wtedy, gdy ten, który go sporządził, umrze. Chodzi o to, że Jezus ustanowił Swą „ostatnią wolę i testament”, a następnie umarł, co wprowadziło testament w życie. Następnie zmartwychwstał, aby stać się jego wykonawcą.
Jezus robi coś, czego nikt wcześniej nie zrobił – sporządził testament, umarł, a potem zmartwychwstał, aby doglądać, czy jest on wykonywany zgodnie z Jego wolą. Wszyscy inni bogowie są martwi, demoniczni, zwykłe filozofie, zwykłe postacie lub inne mądrości – wszystko to jest pozbawione życia. Bóg, którego znamy i kochamy – żyje.
Jesteśmy inni – znamy Boga. Jest tak, jak Jakub napisał w 1: 16-17: „Nie błądźcie, umiłowani bracia moi. Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia” oraz I Koryntian 1: 9: „Wierny jest Bóg, który was powołał do społeczności Syna swego Jezusa Chrystusa, Pana naszego”.
Bóg jest dobry, baczy na nas, ofiarny, hojny, a także pokorny i dostępny. Musimy tylko powiedzieć – nie, musimy tylko pomyśleć: „Ojcze…” i już jesteśmy przed Jego tronem. Jest Stwórcą i Głową wszechświata, lecz my mamy dostęp do Niego. Cudowna łaska i życzliwość wobec nas- Jego dzieci. Amen.
John Fenn
< Rozdział 2 |