Dudley Hall
19 października 2009
A w owym dniu o nic mnie pytać nie będziecie. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam. Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim; proście, a weźmiecie, aby radość wasza była zupełna Jn. 16:23-24.
Miało nastąpić przeniesienie, Jezus mówił im o tym, jak życie będzie wyglądało w społeczności z Ojcem. Jest zaledwie kilka godzin od najbardziej pełnego chwały i tragicznego wydarzenia na w historii, gdy odkupienie zostanie nabyte i otwarta tuż przed ich oczyma droga do takiej samej społeczność jaką On się cieszył.
W tym momencie „owego dnia” było bardzo blisko. Uczniowie wyglądali tego dnia, gdy Bóg będzie sądził sprawiedliwie złych. Oczekiwali, że będzie to miało natychmiastowe polityczne, militarne i ekonomiczne wymiary. Nie miało się to stać tak, jak tego się spodziewali, lecz ten dzień zbliżał się szybko a konsekwencje jego nadejścia dla uczniów olbrzymie. Będą mieli taki sam dostęp do Ojca, jaki pokazywał im Jezus, będą mogli czynić te same dzieła Boże, które ukazywał Syn na ziemi.
Podobnie jak Jezus nie musiał o nic błagać tak i oni nie będą musieli błagać czy przekupywać Ojca. Jego nie trzeba przekonywać, On to wszystko zorganizował. Nie będą musieli chodzić do pośredników, żaden zastępca nie będzie ich powstrzymywał przed wejściem do głównego biura i żaden osobisty asystent nie będzie się wykręcał. Będą cieszyć się uwagą Ojca taką, jakiej udziela wyłącznie Synowi.
Będą musieli przyjąć nową perspektywę. Do tej pory w relacji do Ojca polegali na Jezusie i żyli z tego, co On otrzymywał, lecz teraz Jezus odchodzi, a oni będą musieli przyzwyczaić się do proszenia sami. Nie będzie łatwo wierzyć, że Ojciec kocha ich tak samo jak Syna, nie będzie łatwo wierzyć, że mogą słyszeć Jego głos i widzieć Jego działanie, tak samo jak Syn.
Będą im towarzyszyć różne okoliczności. Znaleźli się tuż przed wkroczeniem do intensywnej walki, a wszystko, co co wydawało im się trwałe, zniknie. Będą zmuszeni do modlitwy, nie mogą robić tego, do czego zostali powołani wyposażeni w te kilka lekcji, których im udzielał Jezus przez trzy lata, gdy był na ziemi. Będą musieli ufać Ojcu. Jest to jedyny sposób, aby przerwać. Przekonają się, że On jest wierny, że bardzo chce im pokazać jak bardzo ich kocha i jak bardzo pragnie odpowiadać na ich modlitwy, gdy wykonują dzieło zaczęte przez Syna.
Możemy korzystać z ich świadectwa: oni zmienili świat wokół siebie, prowadzili zwycięskie życie i zginęli zwycięsko. Miecz nie był w stanie ich powstrzymać a sądy zastraszyć. Żyli prosząc Ojca w imieniu Jezusa.
Jesteśmy odbiorcami tego samego przywileju, zostało nam dane imię Jezusa i zaproszenie Ojca. On obiecał, że jest to droga pełni radości, żadna inna nie zaprowadzi nas tam.