Alan Heron

Dzielę się tym, aby zadać pytanie, które pojawia się po przeczytaniu tego stwierdzenia.

Gdy bardzo zbliżysz do Boga… to co nadnaturalne staje się naturalne

Na pierwszy rzut oka wydaje się logiczne myślenie, że w miarę jak się zbliżamy do Boga to rzeczy nadnaturalne stają się bardziej naturalne. Niemniej, gdy patrzymy do Biblii, nie widzimy dowodów na coś takiego.

Wątpię czy ktokolwiek poddawałby w wątpliwość fakt, że Jan był najbardziej zaprzyjaźniony z Jezusem Chrystusem (Bożym Synem), bardziej niż ktokolwiek inny w tamtym czasie. W końcu to on, siedząc przy stole, położył głowę na piersi Jezusa, on był na górze przemienienia, on też był jednym z pierwszych przy pustym grobie. O nim to jest napisane, że „był uczniem, którego Jezus miłował”, był bardzo blisko związany z Jezusem, o czym możemy tylko poczytać.

Jeśli to, co Sid Roth powiedział jest prawdą to Jan powinien czuć się całkiem swobodnie mając do czynienia z nadnaturalnymi wydarzeniami, prawda?

Mając to na uwadze, spójrzmy na jego reakcję na pojawienie się Jezusa w Jego Niebiańskiej chwale, w 1 rozdziale Objawienia Jana:

Obj. 1:10-18:

„W dzień Pański popadłem w zachwycenie i usłyszałem za sobą głos potężny, jakby trąby, który mówił: To, co widzisz, zapisz w księdze i wyślij do siedmiu zborów: do Efezu i do Smyrny, i do Pergamonu, i do Tiatyry, i do Sardes, i do Filadelfii, i do Laodycei. I obróciłem się, aby zobaczyć, co to za głos, który mówił do mnie; a gdy się obróciłem, ujrzałem siedem złotych świeczników, a pośród tych świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, odzianego w szatę do stóp długą i przepasanego przez pierś złotym pasem; głowa zaś jego i włosy były lśniące jak śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty, a nogi jego podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego, głos zaś jego jakby szum wielu wód. W prawej dłoni swej trzymał siedem gwiazd, a z ust jego wychodził obosieczny ostry miecz, a oblicze jego jaśniało jak słońce w pełnym swoim blasku. Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła”.

W wersie 17 Jan mówi nam, że upadł u stóp Jezusa jak martwy. NIE chodzi tu o 'położenie w Duchu’, jako że w następnej części tego wersu czytamy, że Jezus powiedział: „Nie bój się”. Znaczy to, że Jan padł na ziemię ze strachu, podobnie jak stało się to z Izajaszem, gdy miał wizje Boga w świątyni.

Nie brzmi to jak zachowanie kogoś, dla kogo sprawy nadnaturalne stały się naturalne, choć intymna więź Jana z Bogiem jest niekwestionowana.

Tak więc, w porównaniu z Biblią, widać, że to twierdzenie jest w najlepszym przypadku niesolidne. Jeśli mężowie Biblii, którzy mieli BARDZO dobre poznanie Boga i doświadczali takich cudownych rzeczy, które nam stawiły by włosy dęba na głowie, (gdybyśmy tylko byli szczerzy) nie reagowali w nonszalancki sposób na nie, to jestem raczej skłonny patrzeć na takie stwierdzenie jako na coś więcej niże niesolidne, jako biblijnie niemądre.

Jak powiedziałem, z ludzi, o których Biblia nam opowiada, Jan był najbardziej intymnie zaznajomiony z Jezusem, a jego przeżycia nadnaturalnych rzeczy zostały zapisane. Jego reakcje nie pasują do tego stwierdzenia, wierzę więc, że choć możemy nie być zaskakiwani przez nadnaturalne rzeczy to jednak nie zostaniemy również nimi znudzeni a ja osobiście wątpię czy kiedykolwiek staną się dla nas „naturalne”, dopóki nie staniemy się doskonali i nie będziemy żyć w niebiańskich ciałach.

aracer

 Gavin Finley

Kpł 23: 10-11 „Przemów do synów izraelskich i powiedz im tak: Gdy wejdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i będziecie zbierać żniwo, to snop z pierwocin waszego żniwa przyniesiecie do kapłana, a on dokona obrzędu potrząsania tym snopem przed Panem, aby zyskać dla was upodobanie. Nazajutrz po sabacie kapłan dokona nim obrzędu potrząsania„.

Święto Pierwocin zaczyna się następnego dnia po Sabacie (tygodniowym czy siódmym sabatowym dniu), który jest po Święcie Paschy. Był to pierwszy dzień tygodnia i dzień pracy, dzień rozpoczęcia jęczmiennego żniwa. Gdy pierwsze tego roku kłosy jęczmienia były przynoszone przez żniwiarzy z pól, był dla Izraelitów to czas ogólnokrajowego świętowania pierwocin jęczmienia. Rolnicze znaczenie Pierwociny było takie, że te pierwsze zbiory jęczmienia przypadały na wiosnę w miesiącu Abib, podobnie jak jęczmień stał się „Abib”, co znaczy „żniwo”. Ten miesiąc, Abib, uznawany za pierwszy miesiąc religijnego roku, był również nazywany Nisan. Nisan był z astronomicznego punktu widzenia pierwszym miesiącem roku. Był to pierwszy księżyc, który miał się pojawić w swej pełni po wiosennym przesileniu. Święta pierwocin jęczmienia miały dla ludu Izraela takie znaczenie, że ich kalendarz był ustawiany na dany rok i odbywało się specjalne zgromadzenie. Jak jednak odkryjemy to święto, owo potrząsanie pierwocinami przed Jahwe, miało swoje przeznaczenie i po wypełnieniu się czasu, miało nabrać o wiele głębszego znaczenia.

Zbiory jęczmienia były pierwszym świętem zbiorów danego roku. Następnie odliczano 50 dni i jako dzień pierwszy, następowało siedem pełnych tygodni czy siedem Sabatów, jak ustalono w Kpł 23:15-16, 49 dni, po czym następny dzień, pięćdziesiąty, jako pierwszy dzień tygodnia, pojawiało się Święto Pięćdziesiątnicy. To letnie święto było początkiem zbioru pszenicy.

Letnie święta zostały wypełnione przez Nowe Przymierze

W obrazie trzech letnich świąt widzimy historię odkupienia naszego Zbawiciela, która pojawiła się niemal dwa tysiąclecia temu. Nasz Pana Jezus osobiście wypełnił trzy z tych letnich świąt i stało się to właściwie z dokładnością do jednego dnia. Dramatyczne wydarzenia, które zmieniły ten świat, eksplodowały w świętej historii dokładnie w tych dniach hebrajskiego kalendarza księżycowego, w których miały się wydarzyć. Chrystus został ukrzyżowany w dzień Paschy, 14 Nissana, był w grobie w 15dzień, pierwszy dzień gdy zaczynało się Święto Przaśników.

Continue reading →

Phil Drysdale

Wielu ludzi oskarża mnie o to, że pomniejszam wagę pokuty.

Mówią, że nie uważam, aby pokuta była istotna.

Takie oskarżenie jest rzucane przeciwko większości zwolenników „przesłania łaski”.

Pozwólcie, że wyjaśnię.

Wierzę, że

Pokuta jest kamieniem węgielnym do przeżywania tego, co Jezus dla nas zrobił!

Lecz…

Myślę, że to, co większość ludzi nazywa pokutą nie jest istotne.

Większość myśli, że pokuta oznacza „taką zmianę zachowania, aby podobać się Bogu”. \

Można im przebaczyć takie myślenie. Chodzi mi o to, że taką definicję podaje również angielski słownik!

Jest to błąd…

Continue reading →

John Burke

„Chodźmy tam dla zabawy! Zobaczymy na ile możemy ich wyprowadzić z równowagi”. Amy drażniła swoją dziewczynę, której nie podobał się pomysł zbliżania się do bandy chrześcijan. „No, chodź. – upierała się. – Słyszałam, że mają takie motto: „Przyjdź taki, jaki jesteś”. Chcę właśnie udowodnić, że tak naprawdę to jest to „Przyjdź taki, jaki jesteś…. o ile nie jesteś gejem”.

Amy właśnie rozpadł się dziewięcioletni związek lesbijski i zastanawiała się dlaczego jej najgłębsze pragnienia nigdy nie zostają zaspokojone. Tyle co zaczęły się spotykać z Rachel, gdy wymyśliła udział w niedzielnym nabożeństwie.

„Poszłam tam z misją wywołania u ludzi szoku, – przyznaje Amy – Weszłyśmy z Rachel trzymając się za ręce, lecz ludzie, zamiast spoglądać na nas z obrzydzeniem, patrzyli nam w oczy i traktowali nas jak zwykłych ludzi. Zaczęłyśmy więc chodzić do kościoła co tydzień. Za każdym razem podchodząc nieco bliżej do przodu, starając się uzyskać jakąś reakcję, aby nas wcześniej czy później odrzucono. Skoro nie mogłyśmy zaszokować ludzi, przestałyśmy próbować a zaczęłyśmy słuchać”.

„Wkrótce potem przestałyśmy się widywać, lecz ja dalej przychodziłam do kościoła, ponieważ szukałam czegoś. – przyznaje Amy. – Zdecydowanie nie szukałam jakiejś zmiany. Nie przynosiłam Bogu mojego lesbijskiego życia, lecz zastanawiałam się czy Bóg ma odpowiedzi na moje najgłębsze pragnienia. Problem polegał na tym, że zupełnie nie ufałam Bogu.

Im więcej słuchałam i uczyłam się o nauczaniu Jezusa, tym bardziej zaczynałam wierzyć, że Bóg rzeczywiście kocha mnie. Słyszałam coraz więcej i więcej o tym, że jestem Jego rękodziełem i po

jakimś czasie rzeczywiście zaczęłam w to wierzyć. Im bardziej wierzyłam Bogu i faktycznie coraz bardziej dostrzegałam w sobie coś wartościowego, tym bardziej Mu ufałam”.

Po pewnym czasie Amy pomału otworzyła swoje serce i zmagania na Chrystusa.

Continue reading →

(Tłumaczenie)

Dziękuję wam za to, że uczycie ludzi o Bożym Prawie. Dowiedziałem się od was bardzo dużo i próbuję podzielić się tą wiedzą z jak największą ilością ludzi. Gdy ktoś, na przykład, próbuje bronić homoseksualizmu po prostu przypominam mu, że Księga Kapłańska 18:22 stwierdza, że jest to obrzydliwością. Koniec dyskusji.

Niemniej, potrzebuję waszej rady jeśli chodzi o kilka szczególnych praw i w jaki sposób najlepiej je przestrzegać.

a) Gdy spalam byka na ołtarzu jako ofiarę, wiem, że powstaje woń przyjemna dla Pana (Kpł 1:9). Problemem są moi sąsiedzi, oni twierdzą, że ten odór nie jest dla nich przyjemny. Czy powinienem ich ukarać?

b) Chciałbym sprzedać moją córkę w niewolę, jak to jest usankcjonowane w Wyj 21:7. Jak myślicie, jaka byłaby w dzisiejszych czasach uczciwa cena za nią?

c)

Wiem, że nie wolno mi dotykać kobiety, która ma okres menstrualnej nieczystości (Kpł 15:19-24). Problem polega na tym, skąd mam to wiedzieć? Próbowałem pytać, ale większość kobiet obraża się.

d) Kpł 25:44 stwierdza, że mogę mieć niewolnika, zarówno kobietę jak i mężczyznę, jeśli zakupię ich z sąsiednich narodów. Mój przyjaciel twierdzi, że ma to zastosowanie do Meksykanów, ale nie Kanadyjczyków. Proszę o wyjaśnienie. Dlaczego nie mogę posiadać Kanadyjczyka?

e) Mój sąsiad upiera się przy pracy w Sabat. Wyj 35:2 wyraźnie stwierdza, że należy go zabić. Czy mam moralne prawo do tego, aby go zabić osobiście?

Continue reading →