(Jest to fragment większego artykułu na temat sytuacji na Bliskim wschodzie – przyp.tłum)
John Torrel
Aby się w tej całej skomplikowanej sytuacji rozeznać, musimy wrócić do samych początków, gdy Mojżesz wyprowadzał dzieci Izraela z Egiptu.
Księga Wyjścia
Około 1441 roku przed Chrystusem Mojżesz wyprowadził dzieci Izraela z Egiptu. Ponad 3.400 lat temu. Po wywołaniu dziesięciu plag i cudzie rozdzielenia Morza Czerwonego około 3 milionów Izraelitów było prowadzonych przez pustynię w drodze do Ziemi Obiecanej, lecz był pewien problem: Mojżesz słyszał i widział Boga, lecz ludzie generalnie nie mieli osobistej relacji z Bogiem. Chodzili i żyli w ciele a ich bogiem był człowiek Mojżesz. Po czterdziestu dniach pobytu Mojżesza z Bogiem na górze, lud nie mógł tego dłużej znieść i zapragnął nowego boga i to zaraz.
II Moj. 32:1-9:
„A gdy lud widział, że Mojżesz opóźniał zejście z góry, zgromadził się wokół Aarona i rzekli
do niego: Nuże, uczyń nam bogów, którzy pójdą przed nami, nie wiemy bowiem, co się stało z owym Mojżeszem, mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej. Odpowiedział im Aaron: Zdejmijcie złote kolczyki, które mają w uszach wasze żony, wasi synowie i wasze córki, i przynieście do mnie. I pozdejmował cały lud złote kolczyki, które mieli w uszach swoich, i przynieśli je do Aarona. I przyjął je z ich rąk, i ulał z tego w formie z gliny posąg cielca. Wtedy oni rzekli: To są bogowie twoi, Izraelu, którzy cię wyprowadzili z ziemi egipskiej. Zobaczywszy to, zbudował Aaron ołtarz przed nim i kazał obwołać: Jutro będzie
święto Pana. I wstawszy nazajutrz wcześnie rano, złożyli ofiary całopalne i przynieśli ofiary pojednania; i usiadł lud, aby jeść i pić. Potem wstali, aby się bawić. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Zejdź na dół, gdyż sprzeniewierzył się lud twój, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej. Rychło zeszli z drogi, jaką im nakazałem. Zrobili sobie cielca ulanego, oddali mu pokłon, złożyli mu ofiarę i mówili: To są bogowie twoi, Izraelu, którzy cię wyprowadzili
z ziemi egipskiej. Rzekł jeszcze Pan do Mojżesza: Patrzę na lud ten i widzę, że jest to lud twardego karku„.
Nic się nie zmieniło od czasów Mojżesza. Przez ponad 3.400 lat potomkowie Abrahama oczekiwali na obiecanego Mesjasza i na odnowienie narodu Izraelskiego. Gdy Bóg w końcu posłał Mesjasza około 2000 lat temu żydowscy przywódcy religijni odrzucili Go i wywarli polityczną presję na rzymskiego namiestnika, aby go skazał:
Mat. 27:1-25:
„A wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciwko Jezusowi, że trzeba go zabić. Związali go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi
Piłatowi. Wtedy Judasz, który go zdradził, widząc, że został skazany, żałował tego, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym i rzekł: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. A oni rzekli: Cóż nam do tego? Ty patrz swego. Wtedy rzucił srebrniki do świątyni, oddalił się, poszedł i powiesił się. A arcykapłani wzięli srebrniki i rzekli: Nie wolno kłaść ich do skarbca, gdyż jest to zapłata za krew. Po naradzie więc nabyli za nie pole garncarza na cmentarz dla cudzoziemców. Dlatego owo pole nazywa się do dnia dzisiejszego Polem Krwi. Wtedy się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Jeremiasza w słowach: I wzięli trzydzieści srebrników, cenę wyznaczoną za sprzedanego
człowieka, jak go oszacowano w Izraelu. I dali je za pole garncarza, jak mi nakazał Pan. I stawiono Jezusa przed namiestnika, i zapytał go namiestnik: Czy Ty jesteś król żydowski? Jezus odpowiedział: Ty sam to mówisz. A gdy go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiedział. Wtedy rzekł mu Piłat: Czy nie słyszysz, jak wiele świadczą przeciwko tobie? Lecz On nie odpowiedział mu na żadne słowo, tak iż namiestnik bardzo się dziwił. A na święto zwykł był namiestnik wypuszczać ludowi jednego więźnia, którego chcieli. I mieli
wówczas osławionego więźnia, zwanego Barabasz. Gdy się więc zebrali, rzekł do nich Piłat: Którego chcecie, abym wam wypuścił, Barabasza czy Jezusa, którego zowią Chrystusem? Wiedział bowiem, że z zawiści go wydali. A gdy on siedział na krześle sędziowskim, posłała do niego żona jego i kazała mu powiedzieć: Nie wdawaj się z tym sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie przez niego wiele wycierpiałam. le arcykapłani i starsi nakłonili lud, aby prosili o Barabasza, a Jezusa aby stracono. A namiestnik, odpowiadając, rzekł im: Jak chcecie,
którego z tych dwóch mam wam wypuścić? A oni odrzekli: Barabasza. Rzecze im Piłat: Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego zowią Chrystusem? Na to wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany! Ten zaś rzekł: Cóż więc złego uczynił? Ale oni jeszcze głośniej wołali: Niech będzie ukrzyżowany! A Piłat, ujrzawszy, że to nic nie pomaga, przeciwnie, że zgiełk się wzmaga, wziął wodę, umył ręce przed ludem i rzekł: Nie jestem winien krwi tego sprawiedliwego, wasza to rzecz. A cały lud, odpowiadając, rzekł: Krew jego na nas i na dzieci nasze„.
Żydzi chcieli politycznego państwa Izrael
Gdy 42.360 Żydów powróciło około 400 p.Ch. (Ezd. 2:64) z Babilonu z siedemdziesięcioletniej niewoli, przynieśli ze sobą marzenie o odbudowie Jerozolimy. To był Boży plan odbudowy miasta i świątyni, lecz nie było Bożą wolą odnawianie politycznego państwa Izrael. Edrasz i Nehemiasz zrozumieli Boży plan i wykonali go, lecz następne pokolenia Żydów zdecydowały, że skoro Bóg nie odnowił istnienia ich państwa, posyłając Mesjasza, to oni zrobią to sami. Wielki klan Machabeuszy dostarczył przywództwa potrzebnego do militarnego buntu, który skończył się śmiercią ogromnej ilości ludzi i wielkim zniszczeniem, bez odzyskania politycznego państwa Izrael.
„Po śmierci Mateusza (166 p.Ch.) Juda Machabeusz, trzeci syn, stał się przywódcą ruchu oporu. W czasie swojej pierwszej bitwy przechwycił miecz Apoloniusza, władcy Samarii, generała przeciwnej armii. Był również mężem wiary w Boga swych ojców. Uważał siebie za charyzmatycznego, wyznaczonego przez Boga przywódcę, podobnie jak był nim w dawnych czasach Gedeon. Przerywał swoje partyzanckie działania, aby pozbierać swoich mężczyzn, „czuwać i modlić się” i wspólnie czytać Torę (Boże objawienie Prawa Mojżeszowego). Juda postrzegał swoje zadanie jako kontynuację dzieła Mojżesza i Jozuego. „Przypomnijcie sobie, jak to w Morzu Czerwonym ocaleli nasi przodkowie, gdy ścigał ich faraon razem z wojskiem” (1 Mach. 4:9). Wtedy dęli w trąby, jak za czasów Jozuego i z nową energią walczyli z przeciwnikiem.
Co więcej, Juda mógł być równie okrutny co Jozue. Zgodnie ze zwyczajami swych czasów jak i zwyczajami przeciwników, był gotów eksterminować każdego mężczyznę ze zdobytego miasta. Pewne jego zachowania mogły by dziś zostać określone zwrotem „zasady świętej wojny” jak to znajduje się rozsypane w różnych miejscach Drugiej Księgi Mojżeszowej i jak zostało bardzo szczegółowo rozwinięte w jednym ze zwojów z nad Morza Martwego napisanego w następnym po Judzie stuleciu, teraz zatytułowanym: „Walka synów światłości z synami ciemności”.
Żydzi nie przyjęli lekcji pochodzącej z krwawej porażki
Potomkom Abrahama bardzo trudno było zrozumieć kim są i w jaki sposób Bóg zamierzał ich używać na tej ziemi, podobnie jak wielu chrześcijan pochodzenia pogańskiego w ciągu stuleci również nie rozumiało Bożego planu dla Żydów. Pozwólcie, że w skrócie przedstawię cele i zadania jakie Bóg dał Abrahamowi i jego potomkom (I Moj. 11:26-32):
Abraham nie był Żydem! Urodził się i wychował w mieście Ur, położonym na terenie dzisiejszego południowego Iraku, w pobliżu współczesnej Basry. W tamtym czasie imperium babilońskie jeszcze nie istniało, a ludzie tam mieszkający nazywani byli Chaldejczykami.
Gdy Bóg wezwał Abrahama, aby opuścił swój kraj i wybrał się w podróż do Kannanu, powiedziano mu, że będzie błogosławieństwem dla wszystkich narodów ziemi. 1 Moj. 12:1-4
„I rzekł Pan do Abrama: Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę. A uczynię z ciebie naród wielki i będę ci błogosławił, i uczynię sławnym imię twoje, tak że staniesz się błogosławieństwem. I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię przeklinać będę; i będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi. Abram wybrał się w drogę, jak mu rozkazał Pan, i poszedł z nim Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Haranu„.
Później Bóg ponownie przemówił do Abrahama i potwierdził powołanie nad jego życiem i potomkami. Ważne jest, aby zrozumieć, co Biblia mówi nam tutaj. Bóg błogosławił Abrahama tak, aby jego potomek był błogosławieństwem wszystkich narodów!
1 Moj. 22:15-18
„Potem zawołał anioł Pański powtórnie z nieba na Abrahama, mówiąc: Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich, i w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego„.
Przesłanie było takie, że Abraham stanie się błogosławieństwem dla wszystkich narodów na ziemi; można to znaleźć w następujących miejscach: 1 Moj. 18:18, 26:4; Dz. 3:25; Gal. 3:8.
Błogosławieństwem Abrahamowym był Mesjasz, który miał przyjść i zapłacić za grzechy ludzkości. Przez Jego śmierć i zmartwychwstanie miał doprowadzić do tego, że człowiek może otrzymać przebaczenie, narodzenie na nowo i życie wieczne w niebie. Jest bardzo wiele odniesień do tego zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie. Najbardziej wyraźnym nauczaniem na ten temat są kazania, które apostołowie głosili, a które znajdujemy zapisane w Biblii. Czytelnik znajdzie to w kazaniu Piotra w Dz. 2:14-41. Ponownie Piotr ogłasza to w Dz. 4:1-20.
Najpełniejsze nauczania tego tematu zostało przekazana przez diakona Szczepana, gdy głosił przywódcom żydowskim. W tym kazaniu, Szczepan, śledzi całą historię Abrahama aż do Jezusa, który zgodnie z Nowym Testamentem jest Mesjaszem, Dz. 7:1-32.
Ap. Paweł wygłosił wspaniałe kazanie ogłaszając, że Jezus jest Chrystusem (Mesjaszem), a możemy to znaleźć w Księdze Dziejów Apostolskich 26:1-32
Potomstwo Abrahamowe składa się nie tylko z biologicznych potomków Abrahama, lecz również ze wszystkich ludzi, którzy narodzili się na nowo i przyjęli Jezusa jako swojego osobistego Zbawiciela. Jest to wyraźnie wyłożone w następujących wersach: Rzm 4:1-18; 9:1-23; Gal 3:1-29.
PODSUMOWANIE
WIĘKSZOŚĆ POTOMSTWA ABRAHAMA SKUPIŁO SIĘ NA ZIEMI KANAAN, PODCZAS GDY POWINNI BYLI SKUPIĆ SIĘ NA MESJASZU!
NIE ZROZUMIELI ONI RÓWNIEŻ, ŻE KRÓLESTWO BOŻE TO NIE JEST ZIEMIA IZRAELSKA Z JEROZOLIMĄ, LECZ ŻE KRÓLESTWO NIEBIOS JEST W KAŻDEJ OSOBIE, KTÓRA NARODZIŁA SIĘ NA NOWO!
USTANAWIANIE POLITYCZNEGO PAŃSTWA IZRAEL PRZY POMOCY SIŁY MILITARNEJ NIE JEST OD BOGA, LECZ OD DIABŁA! JEZUS USTANOWI ZIEMSKIE KRÓLESTWO, LECZ NIE PRZYJDZIE ONO PRZED PRZYJŚCIE JEZUSA, JAKO KRÓLA KRÓLÓW I PANA PANÓW, JAK ZAPISANO W KSIĘDZE OBJAWIENIA R.20.
ANTYCHRYST ZAMIERZA USTANOWIĆ SWOJE WŁASNE ZIEMSKIE KRÓLESTWO I ZASIĄŚĆ W ŚWIĄTYNI BOŻEJ, A ZATEM ŻYDZI WYRWALI KAWAŁEK ZIEMI KANAAN I CZEKAJĄ NA TEGO MESJASZA, KTÓRY PRZYJDZIE I PRZYJMĄ JE OD NIEGO. TO CZEGO ONI NIE ZROZUMIELI TO FAKT, ŻE MESJASZ, KTÓRY PRZYJDZIE DO NICH JEST SAMYM SZATANEM W POSTACI ANTYCHRYSTA!
Gdy Jezus chodził po ziemi żydowscy polityczni aktywiści próbowali siła porwać Go i obwołać królem. Spójrz na następujące wersy Biblii (Jn. 6:14-15):
wtedy ludzie ujrzawszy cud, jaki uczynił, rzekli: Ten naprawdę jest prorokiem, który miał przyjść na świat. Jezus zaś poznawszy, że zamyślają podejść, porwać go i obwołać królem, uszedł znowu na górę sam jeden. )
Jezus w jasny sposób wyraził to, że Jego królestwo nie jest z tego świata i że nie ma zgody Boga ani nawet nie pragnie tego, aby wypędzić Rzymian z tej ziemi i odzyskać ziemię Kanaan dla Żydów (Jn 18:36)
Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata; gdyby z tego świata było Królestwo moje, słudzy moi walczyliby, abym nie był wydany Żydom; bo właśnie Królestwo moje nie jest stąd.
PAŃSTWO IZRAEL STAŁO SIĘ NOWĄ ŚWIĘTĄ KROWĄ
Eretz Israel (ziemia izraelska) jest bogiem, którego dziś większość Izraelitów czci; stało się ich Złotym Cielcem. A nie tylko Izraelici tańczą wokół ich Złotego Cielca, lecz również ewangeliczni i zielonoświątkowi chrześcijanie na całym świecie. Wiodącą siłą stojącą za tym ruchem jest, jak to już wielokrotnie twierdziłem, Światowa Organizacja Syjonistyczna, o której pisałem z wieloma szczegółami w magazynach The Dove. Niemniej jednak, to co jest najbardziej przerażające to fakt, że ludzie nie rozumieją tego, że to diabeł jest pierwszym graczem na szachownicy ruchu syjonistycznego, używanego jako narzędzie do wprowadzenia Antychrysta i jego światowej dominacji.
Słowa Jezusa jak echo powtarzają to samo (Jn 8:39-45):
„Odpowiadając, rzekli mu: Ojcem naszym jest Abraham. Jezus im rzecze: Jeżeli jesteście dziećmi Abrahama, spełniajcie uczynki Abrahama. Lecz teraz chcecie zabić mnie, człowieka, który wam mówił prawdę, którą usłyszałem od Boga: Abraham tego nie czynił. Wy spełniacie uczynki swojego ojca. Na to mu rzekli: My nie jesteśmy zrodzeni z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga. Rzekł im Jezus: Gdyby Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście mnie, Ja bowiem wyszedłem od Boga i oto jestem. Albowiem nie sam od siebie przyszedłem, lecz On mnie posłał. Dlaczego mowy mojej nie pojmujecie? Dlatego, że nie potraficie słuchać słowa mojego. Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. Ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi. Odpowiadając, rzekli mu: Ojcem naszym jest Abraham. Jezus im rzecze: Jeżeli jesteście dziećmi Abrahama, spełniajcie uczynki Abrahama. Lecz teraz chcecie zabić mnie, człowieka, który wam mówił prawdę, którą usłyszałem od Boga: Abraham tego nie czynił. Wy spełniacie uczynki swojego ojca. Na to mu rzekli: My nie jesteśmy zrodzeni z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga. Rzekł im Jezus: Gdyby Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście mnie, Ja bowiem wyszedłem od Boga i oto jestem. Albowiem nie sam od siebie przyszedłem, lecz On mnie posłał. Dlaczego mowy mojej nie pojmujecie? Dlatego, że nie potraficie słuchać słowa mojego. Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. Ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi„.
Po Swoim zmartwychwstaniu Jezus jeszcze dwukrotnie odniósł się do stanu narodu żydowskiego, który odrzucił Go jako swego Mesjasza. Te stwierdzenia znajdujemy w Biblii w następujących miejscach (Obj. 2:8-11):
„A do anioła zboru w Smyrnie napisz: To mówi pierwszy i ostatni, który był umarły, a ożył; znam ucisk twój i ubóstwo, lecz tyś bogaty, i wiem, że bluźnią tobie ci, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, ale są synagogą szatana. Nie lękaj się cierpień, które mają przyjść na cię. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli poddani próbie, i będziecie w udręce przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota. Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzca nie dozna szkody od drugiej śmierci„.
(Obj. 3:7-9):
„A do anioła zboru w Filadelfii napisz: To mówi Święty, prawdziwy, Ten, który ma klucz Dawida, Ten, który otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, który zamyka, a nikt nie otworzy. Znam uczynki twoje; oto sprawiłem, że przed tobą otwarte drzwi, których nikt nie może zamknąć; bo choć niewielką masz moc, jednak zachowałeś moje Słowo i nie zaparłeś się mojego imienia. Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem„.
APOSTOŁOWIE JEZUSA SPRZECIWIALI SIĘ JUDAIZMOWI
Jeśli my, jako wierzący chrześcijanie, twierdzimy, że Biblia jest Słowem Bożym i fundamentem naszej wiary w Chrystusa to musimy przylgnąć do tego, co jest napisane w Biblii i trzymać się tego. Niezwykle ważne jest to, aby każdy chrześcijanin zrozumiał, że Jezus przyszedł do ludu izraelskiego, a jego matka była żydówką z plemienia Dawidowego. Jezus nie miał ziemskiego ojca. Duch Święty był Jego ojcem, a Józef był Jego ojczymem.
Mat. 1:18-25; Łk. 1:26-33.
Wszyscy apostołowie byli Żydami (Hebrajczykami), włączając w to owych 70 innych, oraz kobiety, które szły za Jezusem, co stało się zaczątkiem Kościoła Jezusa Chrystusa (Dz. 1:11-15). Apostoł Paweł pochodził z plemienia Beniamina i ogłaszał, że jest do samego cna Żydem (Rzm 11:1-8; Flp. 3:1-7).
Jezus zrobił wszystko, co było w Jego mocy, aby Żydów zbawić i wprowadzić ich do drugiego przymierza. To samo dotyczy apostołów, lecz żydowskie przywództwo i większość ludu odrzuciła Jezusa jako Mesjasza. Oto, co apostoł Jan twierdzi na ten temat
(Jn 1:1-13):
„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało. W nim było życie, a życie było światłością ludzi. A światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie przemogła. Wystąpił człowiek, posłany od Boga, który nazywał się Jan. Ten przyszedł na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy przezeń uwierzyli. Nie był on światłością, lecz miał zaświadczyć o światłości. Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat. Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga„.
W czasie pierwszych 60 lat Kościoła Jezusa Chrystusa wierzący z Żydów i z pogan ciężko pracowali, aby zdobyć Żydów dla ewangelii. Pomimo tego, że tysiące przyjęły Chrystusa jako ich Mesjasza i narodziło się na nowo, większość z nich odrzuciła Jezusa i wolała pozostać przy swojej zmodyfikowanej wersji Pierwszego Przymierza. Ta religia jest dziś znana jako Judaizm mający swoje dwa spisane dzieła: Talmud i Kabałę. Ci bezbożni Żydzi myślą, że służą Stwórcy, lecz nie zdają sobie sprawy z tego, że stworzyli to, co Jezus nazwał SYNAGOGĄ SZATANA.
APOSTOLSKI KOŚCIÓŁ NIE WSPÓŁPRACOWAŁ Z ŻYDAMI
Ogromna liczba ewangelicznych i zielonoświątkowych pastorów w ogóle nie uchwyciła tej prawdy i jest to właśnie ten upadek chrześcijańskiego kościoła, który obserwujemy we współczesnym świecie. Gdy Piotr i Jan zostali aresztowani i przesłuchiwani przez żydowskich przywódców, nie dobili targu, ani nie proponowali współistnienia z żydowskim systemem religijnym. Zamiast tego odważnie stanęli do konfrontacji z arcykapłanem i jego rabbimi i powiedzieli im wprost, że nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni! Nie było miejsca na kompromis, współistnienie ani współpracę. Żydowski system religijny był całkowicie zepsuty i apostolski kościół nie był zainteresowany żadną współpracą mającą na celu popieranie sprawy Judaizmy czy wypędzenia Rzymian i ustanowienia państwa Izrael.
Piotr i Jan stwierdzili, że arcykapłan może to przyjąć lub odrzucić, że to był jego wybór, lecz nie ma żadnego poparcia ze strony apostolskiego kościoła dla żydowskiego systemu religijnego (Dz. 4:1-21):
„A gdy oni mówili do ludu, przystąpili do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze, oburzeni, iż nauczają lud i zwiastują zmartwychwstanie w Jezusie; ujęli ich więc i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia; był już bowiem wieczór. Wielu zaś z tych, którzy słyszeli tę mowę, uwierzyło, a liczba mężów wzrosła do około pięciu tysięcy. A następnego dnia zebrali się w Jerozolimie ich przełożeni i starsi, i uczeni w Piśmie oraz Annasz, arcykapłan, i Kaifasz, i Jan, i Aleksander, i wszyscy, ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. I postawiwszy ich pośrodku, pytali się: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście? Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli my dziś jesteśmy przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego człowiekowi choremu, dzięki czemu został on uzdrowiony, to niech wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził z martwych; dzięki niemu ten oto stoi zdrów przed wami. On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni. A widząc odwagę Piotra i Jana i wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, dziwili się; poznali ich też, że byli z Jezusem; patrząc zaś na człowieka uzdrowionego, który stał z nimi, nie wiedzieli co odpowiedzieć. Kazali im tedy opuścić Radę Najwyższą i naradzali się między sobą, mówiąc: Cóż poczniemy z tymi ludźmi? Wiadomo przecież wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, że dokonali oczywistego cudu, i nie możemy temu zaprzeczyć; lecz aby się to między ludem jeszcze bardziej nie rozeszło, zagroźmy im, aby w tym imieniu więcej do nikogo z ludzi nie mówili. I przywoławszy ich, nakazali im, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imieniu Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im i rzekli: Czy słuszna to rzecz w obliczu Boga raczej was słuchać aniżeli Boga, sami osądźcie; my bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy. A oni zagrozili im ponownie i zwolnili ich, nie znajdując nic, za co by ich ukarać, a to ze względu na lud; wszyscy bowiem wysławiali Boga za to, co się stało„
Pytanie, które musimy zadać sobie dziś jest takie: skąd bierze się autorytet, gdy chrześcijańscy przywódcy zawierają pakty z żydowskimi liderami, aby zbierać pieniądze na państwo Izraelskie i gwarantują, że ludzie ustalający prawa głosują zgodnie z potrzebami politycznego państwa Izrael? Nie ma żadnego biblijnego autorytety czy mandatu Bożego; jest to dzieło wykonywane całkowicie cieleśnie przez demoniczne moce, które zaślepiają chrześcijan na biblijną prawdę.
NAGA PRAWDA JEST TAKA: CZĘŚĆ KOŚCIOŁA JEZUSA CHRYSTUSA PRACUJE RĘKA W RĘKĘ Z DIABŁEM, ABY DOPROWADZIĆ ANTYCHRYSTA
DO WŁADZY, ABY MÓGŁ KONTROLOWAĆ IZRAEL I ŚWIAT!
KIM SĄ KOLABORANCI ANTYCHRYSTA?
Setki i tysiące pastorów zostało zwiedzionych przez doktryny diabelskie (1 Tm 4:1) i prowadzą oni ludzi ze swoich kościołów drogą zniszczenia. Diabeł jest bardzo przebiegły i dobrze wie, że jeśli uda mu się rozwinąć taki polityczny system i wprowadzić jego złego przywódcę, to ludzie na świecie zdecydowanie odrzucą to. Jego system islamu i wielu religijnych przywódców nie są dobrze przyjmowani przez ludzi z Europy i Płn. Ameryki. Zatem zachowuje się jak kukułka, która podrzuca swoje jajka do cudzego gniazda, gdzie inny ptak wylęguje i wychowuje jej potomstwo.
Diabeł jak ta kukułka, podrzuca Antychrysta i jego polityczny system Kościołowi Jezusa Chrystusa i używa nieświadomych pastorów i podobnych chrześcijan, aby ochraniali jego jajko i zapewnili mu wylęganie, ochronę i wychowanie pisklęciu. Z tego zdradzieckiego jajka wyjdzie Człowiek Niegodziwości, który objawi siebie i zwróci swój gniew na tych, którzy dawali mu schronienie i karmili go. Apostoł Paweł prorokował, że takie wydarzenie będzie miało miejsce 1950 lat temu (1 Tes. 2:1-12):
„Co się zaś tyczy przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa i spotkania naszego z nim, prosimy was, bracia, abyście nie tak szybko dali się zbałamucić i nastraszyć, czy to przez jakieś wyrocznie, czy przez mowę, czy przez list, rzekomo przez nas pisany, jakoby już nastał dzień Pański. Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi; bo nie nastanie pierwej, zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia, przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni Bożej, podając się za Boga. Czy nie pamiętacie, że jeszcze będąc u was, o tym wam mówiłem? A wiecie, co go teraz powstrzymuje, tak iż się objawi dopiero we właściwym czasie. Albowiem tajemna moc nieprawości już działa, tajemna dopóty, dopóki ten, który teraz powstrzymuje, nie zejdzie z pola. A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego. A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, i wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić. I dlatego zsyła Bóg na nich ostry obłęd, tak iż wierzą kłamstwu, aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości„.
JAK DIABEŁ MÓGŁ ZWIEŚĆ KOŚCIÓŁ?
Chciałbym teraz poskładać pewne historyczne fakty, którymi dysponujemy, które zostały w przeważającej części zdemonizowane w encyklopediach i książkach historycznych. Ponieważ większość współcześnie żyjących ludzi nie ma dostępu do wielu materiałów historycznych i posiada bardzo ograniczone wykształcenie w dziedzinie świeckiej historii, a co dopiero historii kościoła, chciałbym napisać krótkie wprowadzenie, aby dać czytelnikowi jakieś podstawy.
CDN