Ślub czystości i mocy

Andrew Strom
UWAGA DOTYCZĄCA POŁĄCZENIA SŁOWA I DUCHA:
Świat oczekuje działania Boga, które naprawdę połączy silne, przenikliwe głoszenie słowa wraz z cudami i uzdrawianiem. Zbyt długo były one rozdzielone na rywalizujące ze sobą obozy.
Smith Wigglesworth prorokował o ostatnim wielkim przebudzeniu: „W kościołach pojawi się coś, czego dotąd nie widziano: połączenie tych, którzy kładą nacisk na słowo, z tymi, którzy kładą nacisk na Ducha.
Kiedy słowo i Duch połączą się, nastąpi największe działanie Ducha Świętego, jakie kiedykolwiek widział ten naród, a nawet świat. Będzie to początek przebudzenia, które przyćmi wszystko, co dotychczas widziano na tych ziemiach, nawet przebudzenia wesleyjskie i walijskie z poprzednich lat…”.
Poniższy fragment zawiera kilka interesujących uwag na ten temat:

ŚLUB CZYSTOŚCI I MOCY
autor: Paul Holdren

Ślub czystości i mocy to koncepcja, którą Duch Święty promuje wśród wierzących w tych ostatnich dniach. Jak wspomniano wcześniej, pod koniec lat 60. XIX wieku, po wojnie secesyjnej, fala Ducha
Świętego nadeszła jak potężny wiatr przemierzający kraj, przynosząc świeżą świadomość wymagań Boga dotyczących życia, które jest Mu miłe… W 1906 roku, podczas wylania Ducha Świętego na ulicy Azusa w Los Angeles kościół zaczął na nowo budzić się do potężnych przejawów Ducha Świętego… Od czasu pojawienia się wylewu na Azusa Street ciało Chrystusa zostało podzielone na obozy czystości i mocy.

Przez ostatnie 100 lat ciało Chrystusa cieszyło się taką samą uwagą ze względu na swoje dzikie ognie, jak i ogień Ducha Świętego. Dla obozu mocy nacisk na czystość był niemal anatema. Dla obozu czystości nacisk na moc był niemal jak anatema… Obóz mocy zauważył, że czystość wyrażana bez mocy stała się zarówno legalistyczna, jak i ograniczająca. Obóz czystości zauważył, że moc wyrażana bez czystości stała się zarówno cielesna, jak i ograniczająca. Tylko poprzez połączenie tych dwóch pięknych doktryn Duch Boży może uzyskać pełną władzę i uznanie w Ciele Chrystusa.

W obecnym czasie Duch Chrystusa wzywa Ciało Chrystusa do ponownego zjednoczenia się w potężnym wylaniu Jego świętej obecności – połączeniu czystości i mocy Ducha. Każda doktryna ma coś, co druga strona musi usłyszeć, co stanowi uzupełnienie i dopełnienie Bożego planu dotyczącego całości Kościoła… Obóz czystości musi wykorzystać moc Chrystusa w „znakach i cudach”. Obóz mocy musi wykorzystać czystość w „oddaniu życia” za drugiego. Dzięki rozeznaniu duchowemu każdy może skorzystać z drugiego, ponieważ żyjemy w niebezpiecznych czasach.

Ezechiel dodał ten wymiar, pisząc o proroctwach dotyczących wymagań, jakie mieli spełniać kapłani, aby zachować święte prawo świątyni (Ezechiel 44-45) oraz pisząc o rzece wypływającej spod progu świątyni (Ezechiel 47:1-12).
Czystość kapłanów przejawiała się w tym, że mieli oni wyglądać w określony sposób, zachowywać się w określony sposób i służyć innym w określony sposób. Wszystko w Miejscu Najświętszym z Najświętszych jest czyste: czysty olej, czyste szaty, czysty człowiek nakładający czystą krew baranka na czyste złoto przebłagalni.
Miało to być czyste przedstawienie sprawiedliwości, ofiarowane czystemu i świętemu Bogu. „Miejsce Najświętsze” jest miejscem czystości. To tutaj rzeka życia ma swoje źródło, emanujące z świętości Boga.

Moc rzeki Boga stale rosła. Im dalej od świątyni płynęła, tym stawała się głębsza i szersza.
Gdy rzeka płynie, wszystko na jej drodze zostaje uzdrowione. Zauważcie jednak, że to właśnie czystość wód pozwala jej zawierać uzdrawiającą moc. To czystość rzeki pozwala jej być nasyconą świętą mocą. Dla porównania, tylko potężni ludzie mogą służyć, ale potężni ludzie muszą służyć z czystą miłością do Boga
i bliźnich. Nadszedł czas na połączenie czystości i mocy.

-Paul Holdren, USA.

Przetłumaczono z DeepL.com (wersja darmowa)

Organizacja Narodów Zjednoczonych stwierdza, że zwracanie uwagi na muzułmańskie mordy chrześcijan jest „islamofobią”

Noticing the Muslim Slaughter of Christians Is ‘Islamophobic’ Says the United Nations

Tłum.: Google.
22 czerwca muzułmanie zamordowali 25 chrześcijan — głównie kobiety i dzieci — i ranili prawie 100 osób w kościele w Syrii.

Według relacji naocznych świadków, jeden lub dwóch uzbrojonych mężczyzn wtargnęło do greckiego kościoła prawosławnego Mar Elyas w Damaszku w trakcie mszy, w której znajdowało się około 350 wiernych, i otworzyło ogień, a następnie zdetonowało pas z materiałami wybuchowymi wewnątrz świątyni.

„Kiedy dotarliśmy do kościoła, zastaliśmy wejście wypełnione szczątkami ciał” –  powiedział  ratownik, który przybył wkrótce po ataku. Zdjęcia pokazywały zwęglone i poplamione krwią podłogi, a ściany kościoła były posypane odłamkami.

Chociaż o tym ostatnim islamskim ataku terrorystycznym na kościół chrześcijański można by mówić wiele, moje dzisiejsze pytanie jest proste i bezpośrednie: Dlaczego to nie wystarczy, aby skłonić Organizację Narodów Zjednoczonych i inne organizacje międzynarodowe do zwrócenia uwagi i zabrania głosu, tak jak to robią, gdy muzułmanie padają ofiarą ataków niemuzułmanów?

Jeden akt przemocy

Na przykład dwa lata temu Organizacja Narodów Zjednoczonych ogłosiła 15 marca „ Międzynarodowym Dniem Walki z Islamofobią ”. Co skłoniło ją do tak stanowczego kroku? Prosta sprawa: 15 marca 2019 roku uzbrojony Australijczyk wtargnął do dwóch meczetów w Nowej Zelandii i otworzył ogień, zabijając 51 osób i raniąc 40 muzułmańskich wiernych.

Skoro  jeden  atak na meczet wystarczył, by ONZ ustanowiła specjalny dzień poświęcony obronie islamu, to co z niezliczonymi, często gorszymi, muzułmańskimi atakami na niemuzułmańskie miejsca kultu? Dlaczego nie wywołały one podobnej reakcji ze strony ONZ i innych instytucji rządowych?

Jeśli uważasz, że makabryczny atak na syryjski kościół, który miał miejsce w zeszłą niedzielę, to jakiś wyjątek, oto krótka lista innych śmiertelnych muzułmańskich ataków na kościoły chrześcijańskie, do których doszło w ostatnim czasie, uporządkowana według liczby ofiar.

Przygotuj się.
. . .

W Irlandii wskaźnik aborcji wzrósł czterokrotnie od 2018 r., podczas gdy liczba urodzeń gwałtownie spadła


Każdy kraj, który legalizuje aborcję, nieuchronnie ją normalizuje. Irlandia nie jest wyjątkiem.
Jonathon Van Maren
Wtorek, 15 lipca 2025 r.


Tłum.: Google.
Oryg.: TUTAJ
( LifeSiteNews ) — Przekleństwem ruchu pro-life jest to, że rzadko zwraca się na niego uwagę, ale prawie zawsze ma rację. Nowe dane irlandzkiego Ministerstwa Zdrowia ujawniają, że w 2024 roku dokonano 10 852 aborcji – najwięcej od czasu legalizacji aborcji w 2019 roku.

„Irlandzkim wyborcom obiecano, że aborcja będzie 'bezpieczna i rzadka’, ale liczba ta wzrosła prawie czterokrotnie – z 2879 kobiet w 2018 roku, do szokującej, rozdzierającej serce liczby 10 852 dzieci zabitych w wyniku aborcji w 2024 roku” – powiedziała LifeSiteNews Niamh Uí Bhriain z Life Institute. Uí Bhriain, jedna z czołowych irlandzkich działaczek pro-life, przewodziła jednej z kluczowych kampanii antyaborcyjnych podczas referendum aborcyjnego w 2018 roku.

„Jak można to w ogóle uważać za 'postęp’? Na tym etapie rosnąca liczba aborcji w Irlandii pochłonęła życie 55 000 dzieci. To liczba ofiar, jaką zazwyczaj widuje się na wojnach – bo nic nie jest w stanie znormalizować aborcji, czyli celowego zabijania człowieka jeszcze przed jego narodzinami”.

PRZECZYTAJ: Greg Gutfeld, działacz pro-life, ma wyższą oglądalność niż jego koledzy-zwolennicy aborcji w programach telewizyjnych emitowanych późnym wieczorem

Uí Bhriain, wieloletnia działaczka pro-life, zauważyła, że ruch przewidział taki wynik. „To, co widzimy w Irlandii, widzimy również w każdym innym kraju na świecie: media ignorują przerażający wzrost liczby aborcji” – powiedziała. „Nie tyle jest to chowanie głowy w piasek, co celowe oszustwo lub oszustwo przez zaniechanie – jeśli o tym nie mówią, nikt nawet nie będzie wiedział, że to się dzieje, a co dopiero kwestionował”.

Jak szczegółowo opisałem w mojej książce „Patrioci: Nieopowiedziana historia irlandzkiego ruchu pro-life” , media odegrały kluczową rolę w tłumieniu prawdy podczas referendum w 2018 roku – i teraz ich modus operandi jest taki sam. Relacjonowanie gwałtownego wzrostu liczby aborcji w Irlandii oznaczałoby de facto przyznanie, że przewidywania ruchu pro-life sprzed zaledwie kilku lat były zarówno prorocze, jak i przewidywalne.

„55 000 aborcji to ponury i rozdzierający serce nowy rekord, a grupy pro-life muszą przełamać cenzurę mediów, aby upublicznić tę rzeczywistość i zapewnić prawdziwe uznanie tych szokujących wskaźników aborcji oraz debatę na ich temat” – powiedziała Uí Bhriain portalowi LifeSiteNews.

Faktem jest, że rząd nie zapewnił wsparcia kobietom i rodzinom, a zamiast tego po prostu koncentruje się bez końca na dostępie do aborcji. Liczba aborcji gwałtownie wzrosła do 6666 w 2019 roku – ale teraz, w 2024 roku, osiągnie prawie 11 000 – i dosłownie pozbawiamy się naszej przyszłości.

Jesteśmy w momencie, gdy wskaźniki aborcji gwałtownie rosną, a wskaźniki urodzeń spadają, a rząd nie gromadzi żadnych rzetelnych danych na temat przyczyn tego zjawiska. To polityka celowej obojętności. Rząd musi zrozumieć, co popycha kobiety do aborcji i jak zawodzimy zarówno matkę, jak i dziecko, zbyt często uznając aborcję za jedyną opcję.

Prawie 11 000 aborcji rocznie to wyraźny czynnik wpływający na załamanie się wskaźnika urodzeń – w 2024 roku liczba urodzeń była o 7000 mniejsza niż w 2018 roku, kiedy aborcja została zalegalizowana. Teraz słyszymy ostrzeżenia, że nie będziemy mieli wystarczającej liczby osób, aby opłacić emerytury i że musimy zwiększyć imigrację, aby zbudować siłę roboczą, a rząd i media wciąż ignorują fakt, że dosłownie niszczymy własną przyszłość i zaniedbujemy matki i dzieci.

PRZECZYTAJ: Planned Parenthood nie ma „prawa” do pieniędzy podatników, twierdzi grupa prawna

Każdy kraj, który legalizuje aborcję, jak zauważył Uí Bhriain, nieuchronnie normalizuje aborcję; dodajmy do tego fakt, że poparcie dla aborcji staje się coraz bardziej zakorzenione ze względu na szybko rozprzestrzeniającą się sieć zaangażowania. Po tym, jak dziesiątki tysięcy kobiet dokonało aborcji, coraz więcej osób ma głęboko osobiste powody, by stanowczo zaprzeczać oczywistej i niegdyś niezaprzeczalnej prawdzie: że aborcja brutalnie kończy życie dziecka rozwijającego się w łonie matki.

Zadanie ruchu pro-life pozostaje takie samo: stawiać przed kulturą lustro i zdecydowanie odmawiać prawa do tego, by ciche ofiary aborcji pozostały niewidoczne i pozbawione głosu.

Uwolnij aniołów

Norhtwest Prophetic

Tłum.: DeepL.com (po korekcie)
Opowiadałem już tę historię. Ale nadal do mnie przemawia.
Uwielbiam świadectwa. Mówią tak wiele dobrego o Bogu! A cała koncepcja „świadectwa” („μαρτυρία”, interesujące słowo na kilku poziomach) obejmuje koncepcję „To, co Bóg uczynił, jest gotów uczynić ponownie”. Uwielbiam to w Bogu.
Oto świadectwo: opiekowałem się nowo nawróconą chrześcijanką, która umierała. Miała 90 lat, niedawno została zbawiona i właśnie zdiagnozowano u niej raka. Kiedy zapytaliśmy Ojca, powiedział: „Rak jej nie zabije, ale nadszedł jej czas”.
Jak już wspomniałem, umierała, ale nie spieszyła się z tym. Od kilku tygodni balansowała na granicy wieczności. Patrzenie na jej cierpienia było trudne dla niej i wszystkich, którzy ją kochali, a ona sama nie była wcale szczęśliwą kobietą. Ponownie ją odwiedziłem i tym razem nie widziała mnie, ale słabo ścisnęła moją dłoń, gdy siedziałem przy niej i modliłem się za nią. Pokój wypełniał spokój i kochałem ją. Chciałem, żeby ona mogła zaznać tego spokoju.
Po chwili potrzebowałem lepszej perspektywy, więc wstałem i stanąłem przy drzwiach, gdzie zanurzyłem się w świecie duchowym i porozmawiałem o tym z Ojcem. „Co ją powstrzymuje, Ojcze? Dlaczego nadal tu cierpi?” I natychmiast miałam wizję. Tam, w sferze duchowej, podróżowała krętą drogą pośród pól dzikich kwiatów i była już prawie przy moście. Ale było tam kilka demonów, które ją powstrzymywały, drwiąc z niej i dręcząc ją. Zrozumiałam, że czerpały one siłę z jej cierpienia. To mnie rozgniewało.
„Co mam zrobić, Ojcze? Naprawdę nie jestem gotowy, aby modlić się o jej śmierć, mimo że powiedział mi Ojciec, że nadszedł jej czas”.
To, co nastąpiło potem, było jednym z najbardziej zaskakujących doświadczeń w moim życiu z Bogiem. Ojciec powiedział: „Wyślij nasze anioły, aby oczyściły jej drogę”, i tym jednym zdaniem cała lekcja została przekazana mojej duszy.

Trochę informacji o mnie: wychowałem się w liberalnym kościele, a następnie kształciłem się w kościele ewangelickim, z których oba stanowczo, a nawet fanatycznie nalegały, abym nigdy nie zwracał uwagi, a zwłaszcza nie próbował komunikować się z aniołami ani (o zgrozo!) wydawać im poleceń! O mój Boże! Byłoby to równoznaczne z porzuceniem wiary w Boga na rzecz bełkotania w kącie z folią aluminiową na głowie.
Ci, którzy mnie uczyli, spotkali ludzi, którzy posunęli się za daleko w kwestii aniołów, zawsze rozmawiając z aniołami, zawsze słuchając tego, co mówią anioły. Niektórzy z tych ludzi faktycznie nosili na głowach folie aluminiowe i spali pod mostami. Mówiąc wprost, była to doktryna oparta na strachu, ale była to doktryna, w której zostałem wychowany, a Bóg ją unieważnił.

Continue reading →

To, co usłyszałem od Ojca, Jezusa lub aniołów – część 4

The Church Without Walls

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Jak co piątek odbierałem Chrisa z jego domu opieki, by go zabrać do domu na weekend. Jechaliśmy razem robiąc rzeczy, które planowałem przez cały tydzień, aby zrobić je z nim. Chris mentalnie ma około 4 lat, a ja opisuję historię, która wydarzyła się w 2024 roku, gdy miał 44 lata.

Podczas jazdy myślałem o tym, jak od przeszło 40 lat słucham dziecięcych piosenek. Byłem zmęczony słuchając tych samych piosenek, które Chris zna, które kojarzą się mu z domem i nigdy się nie nudzą. Chris jest też bardzo rozmowny. Nigdy nie spotkał nieznajomego człowieka czy chociażby psa, których od razu by nie polubił. Komentuje wszystko, co się wokół nas dzieje w czasie jazdy. I to wszystko na poziomie czterolatka.

W czasie jazdy, w swoich myślach powiedziałem Ojcu:
„Ojcze, tęsknię za dorosłą relacją z Chrisem. Tęsknię, by porozmawiać z nim jak z dorosła osobą”. Nagle, w czasie jazdy, po mojej lewej stronie zobaczyłem w powietrzu coś, jak ekran telewizora. W tym samym czasie widziałem świat realny jak i ten ekran. Podobnej rzeczy doświadczyli Elizeusz i jego sługa (1 Krl 15-17), gdy obaj widzieli jednocześnie fizyczną armię zebraną przeciwko nim, jak i chroniącą ich armię anielską. Przynajmniej w moim przypadku, jeśli mam tego typu widzenia, zazwyczaj widzę oba światy jednocześnie.

Na ekranie widziałem siebie w niebie, stojącego obok Chrisa, tuż po jego lewej stronie. Ponieważ stałem, a on siedział na czymś przypominającym kamień, mogłem jedynie widzieć czubek jego głowy i ramiona. Zauważyłem jednak jego posturę — gdyby był normalny, byłby mojego wzrostu – około 6 stóp 6 cali (2 metry) — ale z powodu uszkodzenia mózgu nabytego przy porodzie, z atrofią mięśni przez całe lata, jest dużo niższy. Jego głowa miała normalny rozmiar i nadal miał ciemne włosy, które odziedziczył po swojej mamie (mojej żonie Barb). Był postawnym mężczyzną.

Przed nim na ziemi siedzieli ludzie, którzy uważnie go słuchali. Niektóre z twarzy były rozmyte, ale przez Ducha wiedziałem, po prostu wiedziałem to, że kiedyś byli oni opiekunami Chrisa na ziemi. „Ojcze, co widzę?” „Widzisz Chrisa w niebie”. „Co on robi?” „Opowiada ludziom, jak to było być uwięzionym w niedoskonałym ciele, jakie miał wtedy myśli i swe doświadczenia. Mówi również, jak mimo tego, że przez uraz nie mógł się w pełni komunikować, to jednak wiedział różne rzeczy, dostrzegał to, co ludzie mówili i co się działo wokół niego. Będzie nadal dzielił się swoim życiem z innymi, aby byli tym ubłogosławieni”. Ekran zniknął i dalej jechałem samochodem. Spojrzałem na siedzącego obok Chris i pomyślałem, jakim jest dobrym człowiekiem i jak bardzo jesteśmy błogosławieni jako jego rodzice.

Continue reading →

To, co usłyszałem od Ojca, Jezusa lub aniołów – Część 3

The Church Without Walls

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Dlaczego Ojciec posługuje się niewierzącymi, aby błogosławić wierzących?
Gdy Barb i ja byliśmy świeżo po ślubie (a także w kolejnych latach), jej rodzice od czasu do czasu wspierali nas finansowo. Raz nawet dali nam samochód. W tym czasie nie znali jeszcze Pana. Kiedy pewnego razu ukazał mi się mój anioł, spytałem go: „Dlaczego Ojciec posługuje się niewierzącymi, aby błogosławić wierzących?”
Szybko odpowiedział z wyrazem twarzy mówiącym: „Jak to możliwe, że jeszcze tego nie wiesz?”: „Aby nie stanęli przed Królem z pustymi rękami!” Rodzice Barb uwierzyli w Pana tuż przed swą śmiercią i zrozumieliśmy, że wszystkie dobre rzeczy, które uczynili dla nas i innych ludzi, zostały zapisane na ich koncie – tak właśnie często czyni Ojciec z powodu swojej dobroci.

Koncepcja stawania przed królem z podarkiem nie jest czymś nowym. Nawet w dzisiejszych kulturach, odwiedzający często przynoszą prezent dla gospodarza lub gospodyni. W Rz 12:1 czytamy: „Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza”. W czasach Starego Testamentu ofiary miłości były uważane za dar dla Boga. Jezus odniósł się do tego w Mt 5:23-24, mówiąc: „…zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a idź, pojednaj się najpierw z bratem swoim…”. Nawet dzisiaj głowy państw wymieniają się prezentami, czy to jako osoby prywatne, czy w imieniu swoich rządów.
„Aby nie stanęli przed Królem z pustymi rękami”. Nie dodawajmy Jezusa do naszego zapracowanego życia i harmonogramu – powinniśmy raczej ofiarować Mu siebie jako dar w podziękowaniu za Jego Ostateczną Ofiarę, którą złożył dla naszego zbawienia. Próby i uciski naszego życia, gdy je pokonujemy i stajemy się wtedy bardziej podobni do Chrystusa, są w jakiś sposób przekształcane w niebiański materiał, abyśmy nie przyszli przed królewski tron z pustymi rękami.

Continue reading →

Miałem taki sen…

Northwest Prophetic
Jezus przyszedł do kościoła, aby sprawdzić referencje osób, które nauczały innych o Bogu. Ci, którzy nauczali bez Jego upoważnienia, mieli pewne kłopoty. Najważniejszą kwestią było upoważnienie, drugorzędną kwestią była treść. Wiele fałszywych idei na temat Boga było nauczanych przez osoby, które nie posiadały upoważnienia, ponieważ wraz z upoważnieniem od Boga przyszła treść ich przesłania.
Fakt, że potrzebowali upoważnienia, aby mówić o Bogu, był dla większości ludzi zaskoczeniem.
Sieci społecznościowe stały się globalną platformą dla wszystkich, którzy chcą dzielić się swoją opinią. Gdziekolwiek się udamy, jesteśmy bombardowani opiniami. I najwyraźniej Jezus słucha tego, co mówimy.
W ciągu ostatniego roku odkryłem, że bardzo interesuje Go to, co mówię. Dowiedziałem się, że to, o czym mogę mówić jako przedstawiciel mojego Króla, jest dość ograniczone: uzdrawianie, służba prorocka, sny i kilka innych rzeczy. Ponieważ otrzymuję objawienia i możliwości działania w tych obszarach, wiem, że mam prawo o nich mówić.
Mam opinie na temat innych spraw, takich jak dziesięcina, pochwycenie, kościół misyjny, aborcja itp. Myślę, że wiem, co Biblia mówi o niektórych z nich i mógłbym przedstawić swoje poglądy, gdybym chciał. Ale Bóg nie mówi mi o nich, więc nie angażuję się w te dyskusje. W sprawach, o których On milczy, staram się milczeć.
Wierzę, że upoważnił niektórych z nas do wypowiadania się na określone tematy, ale nie wszystkich. Ci, którzy zostali upoważnieni do wypowiadania się na dany temat, otrzymali od Boga właściwe serce i właściwe przesłanie, a On zapewnia również słuchaczy, którzy chcą słuchać.
Posiadanie upoważnienia od Boga stwarza sprzyjające warunki dla przesłania i posłańca, aby przyniosły dobre owoce. Ci, którzy wypowiadają się bez upoważnienia od Boga, prawdopodobnie przyniosą owoce ciała, powodując niezgodę, podziały, zamieszanie i wrogość.
Bóg nie jest autorem zamieszania, więc jeśli w ciele panuje zamieszanie, to my je tworzymy. (1 Koryntian 14:33)
Moja sugestia jest dość prosta – skonsultuj się z Jezusem i zapytaj, o czym masz prawo mówić, a o czym nie. Kiedy już to ustalisz, bądź posłuszny i obserwuj, jak Pan działa poprzez ciebie.
Autor: Praying Medic

Przetłumaczono z DeepL.com (wersja darmowa)