Zbawcze sądy Boże; świeże spojrzenie

Chip Brogden

Te dwa obrazy, z których jeden mówi o Bogu o złamanym sercu, Który chce odnowić narody oraz drugi, o Bogu, który posyła potop, aby zniszczyć ziemię i zieje ogniem z nieba na miasta takie jak Sodoma i Gomora, mogą być trudne do pogodzenia. Jak wyjaśniamy fragmenty Pisma, które odnoszą się do Bożych sądów nad narodami i Jego gniewu wobec grzeszników? Czy Biblia zaprzecza sama sobie, czy też my niewłaściwie ją interpretujemy?

„A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim” (Gen 6:5).

Ludzie znacznie rozmnożyli się na ziemi tak też stało się i ze złem. Wąż nie chodził wokół, aby uczyć każdego człowieka i kusić go do złego, zło po prostu zdobyło miejsce dzięki ludzkim egoistycznym pragnieniom.

W tym wersie – „… wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim” – czytamy o wewnętrznym stanie człowieka. Skutkiem była przemoc, która napełniła ziemię i zepsucie wszelkiego ciała, co jest zewnętrznym stanem: widocznym wynikiem tych złych zamiarów i egoistycznych myśli.

„Skądże spory i skąd walki między wami? Czy nie pochodzą one z namiętności waszych, które toczą bój w członkach waszych? Pożądacie, a nie macie; zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć; walczycie i spory prowadzicie. Nie macie, bo nie prosicie. Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie, zamyślając to zużyć na zaspokojenie swoich namiętności” (Jak 4:1-3).

Powiedzieć, że jest to opis wewnętrznego, upadłego stanu człowieka, który odpadł od pierwotnego zamiaru Bożego dla człowieka, jest poważnym niedopowiedzeniem. Bożą reakcja na to uniwersalne zepsucie nie jest złość (jak niektórzy sugerują), lecz smutek: „żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim” (Gen 6:6). Hebrajski wyraz przetłumaczony tutaj jako „żałować” oznacza: „odczuwać przykrość, litość, współczuć”, podczas gdy hebrajski wyraz na „boleć” użyty w tym wersie oznacza być dotkniętym przez ból, cierpieć. Możemy całkiem szczerze powiedzieć, że zły stan człowieka na ziemi łamie Boże serce i wzbudza w Nim współczucie; gniew zawsze jest skierowany na zły stan, nie ku ludziom. W rzeczywistości, to właśnie współczucie Boże dla stanu straconego człowieka napędza Jego gniew przeciwko złu, które utrzymuje człowieka w niewoli.

Jakże daje to przejmujący wgląd w stosunek Bożego serca i myśli Bożej ku Jego stworzeniu. Bożym zamiarem jest usunięcie zła z ziemi; rozstrzygająco dowodzi tego Potop. W tej historii jest coś znacznie więcej, ponieważ „Noe znalazł łaskę w oczach Pana” (Gen 6:8). Oto mamy do czynienia z pierwszym przykładem tego, jak Bóg wyprowadza dobro ze zła. Zawsze pozostają jakieś osoby, które Bóg zachowa, bez względu na to, co się będzie działo. Gdy ta resztka jest traktowana tak, że znajduje się na skraju wyginięcia (jak w przypadku Noego), Bóg bezpośrednio interweniuje w ludzką historię, aby dokonać poprawy.

Czego Bóg pragnie dla narodów

Niemniej, Bóg działał ku czemuś większemu niż tylko zachowanie pojedynczej rodziny. Sercem stoi za wszystkimi ludźmi, nie tylko za wybranymi nielicznymi. On będzie działał z resztką po to, aby osiągnąć Swój cel, lecz jest nie zadowolony z uratowania jakiejś cząstki ludzi od zła. Bóg pracuje na rzecz ogólnoświatowego pojednania: „,… chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1Tym 2:4).

To daleko sięgające nowotestamentowe twierdzenie nie jest jakąś abstrakcyjną ideą, lecz wyraźnym pragnieniem Boga, opartym na licznych deklaracjach

zawartych w Starym Testamencie. Jest ich tak dużo, że brak miejsca pozwala nam na wymienienie tylko kilku przykładów:

• Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi, I pokłonią się przed nim wszystkie rodziny pogan. Bo do Pana należy królestwo, On panuje nad narodami (Ps. 22:28,29).
• Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia i to, co ją napełnia, Świat i ci, którzy na nim mieszkają (Ps 24:1).
• Aby poznano na ziemi drogę twoją, Wśród wszystkich narodów zbawienie twoje (Ps. 67:3).
• Niech mu oddają pokłon wszyscy królowie, Niech mu służą wszystkie narody! (Ps 72:11).
• Wszystkie narody, któreś Ty stworzył, Przyjdą i kłaniać się będą tobie, Panie, I wielbić imię twoje (Ps. 86:9).
• I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody (Iz 2:2).
• Do mnie się zwróćcie, wszystkie krańce ziemi, abyście były zbawione, bo Ja jestem Bogiem i nie ma innego. Przysiągłem na siebie, z moich ust wyszła prawda, słowo niezmienne, że przede mną będzie się zginać wszelkie kolano, będzie przysięgał wszelki język (Iz 45:22, 23).

• Pan obnażył swoje święte ramię na oczach wszystkich narodów i oglądają wszystkie krańce ziemi zbawienie naszego Boga (Iz 52:10).

• Bo jak ziemia wydaje swoją roślinność i jak w ogrodzie kiełkuje to, co w nim zasiano, tak Wszechmocny Pan rozkrzewi sprawiedliwość i chwałę wobec wszystkich narodów (Iz 61:11).
• aby zebrać wszystkie narody i języki; one przyjdą, aby oglądać moją chwałę! (Iz 66:18b)
• W owym czasie będą nazywać Jeruzalem tronem Pana i tam w Jeruzalemie zgromadzą się wszystkie narody w imieniu Pana i już nie będą postępować według uporu swojego złego serca (Jer. 3:17).

• I dano mu władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki, Jego władza – władzą wieczną, niezmienną, jego królestwo – niezniszczalne (Dan. 7:14).
• Lecz ziemia będzie pełna poznania chwały Pana, jak morze wodami jest wypełnione (Hab. 2:14).

Inne spojrzenie na Boże sądy

Te dwa obrazy, z których jeden mówi o Bogu o złamanym sercu, Który chce odnowić narody oraz drugi, o Bogu, który posyła potop, aby zniszczyć ziemię i zieje ogniem z nieba na miasta takie jak Sodoma i Gomora, mogą być trudne do pogodzenia. Jak wyjaśniamy fragmenty Pisma, które odnoszą się do Bożych sądów nad narodami i Jego gniewu wobec grzeszników? Czy Biblia zaprzecza sama sobie, czy też my niewłaściwie ją interpretujemy?

Z pewnością problem nie leży po stronie tego, co Słowo Boże mówi, lecz w tym, co my myślimy, że mówi. Nie możemy docenić czy rozumieć Bożych sądów jeśli w pełni nie zrozumiemy celu, jaki mają Jego sądy. Pismo pokazuje nam, że Jego sądy mają uczyć, a nie niszczyć:

„Moja dusza tęskni za tobą w nocy i mój duch poszukuje ciebie, bo gdy twoje sądy docierają do ziemi, mieszkańcy jej okręgu uczą się sprawiedliwości” (Iz 26:9).

Niestety nie istnieje żaden inny sposób na to, aby dowiedzieć się o tym jak złe jest zło inaczej niż przez obserwację, odczuwanie i doświadczenie Bożego gniewu wywieranego na tym złu. Sądy są konieczną (choć bolesną) częścią duchowej dojrzałości.

Boże sąd są zgodne z Jego Ostatecznym Celem odkupienia. On nie karze dla samego karania:

„Albowiem Pan nie odrzuca na wieki: Gdy zasmuca, znowu się lituje według obfitości swojej łaski. Zaiste, nieumyślnie trapi i zasmuca synów ludzkich” (Lam 3:31-33).

Każdy z nas w jakimś stopniu dotknięty jest egocentryzmem, który prowadzi do wszelkiego rodzaju zła; tak więc i sądy muszą przychodzić w różnych formach. Według Piotra, nawet ci, z domu Bożego nie są wyjątkiem:

„Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego; a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą ewangelii Bożej?” (1Ptr 4:17). To jak surowy i jak długotrwały będzie sąd Boży w znacznej mierze zależy od naszej chęci uczenia się zamierzonej lekcji.

Nic z tego, co do tej pory powiedziano nie umniejsza potrzeby pokuty, ani nie ma na celu zasugerowania, że człowiek może być zbawiony bez Chrystusa. Biblia wskazuje na coś zupełnie przeciwnego: Boże sądy maja na celu zredukowania nas do Chrystusa, lecz równie ważne jest to, że Jego sądy są przeznaczone do tego, aby umniejszać nas, a nie niszczyć. W chwili, gdy nauczymy się lekcji, sąd osiąga swój cel. Pan nie odrzuca na wieki. Pokutujmy i poddawajmy się Jego sądom raczej prędzej niż później! Bez względu na to jak surowy ten sąd może być, możemy być przekonani, że Boży sąd nie jest Jego ostatnim słowem. Możemy modlić się: „W gniewie pomnij na miłosierdzie!” (Hab 3:2).

aracer.mobi