Category Archives: Fenn John

John Fenn
Tłum. Tomasz S.

Dlaczego Bóg ustanowił zasady
Ostatnią serię o łasce zakończyłem pytając, po co w ogóle Bóg dał Prawo? Jeśli łaska daje siłę, jeśli ma swój cel i jest święta, uczy i umacnia nasze serce, dlaczego mielibyśmy kiedykolwiek potrzebować 10 Przykazań?

Oto odpowiedź: Człowiek może być nieświadomy czegoś, ale wciąż pozostawać winnym

Grzech spadł na całą ludzkość, ale człowiek nie wiedział, co to znaczy grzeszyć, więc nie można go było pociągnąć za to do odpowiedzialności:

„Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli; albowiem już przed zakonem (Mojżesza) grzech był na świecie, ale grzechu się nie liczy, gdy zakonu nie ma; lecz śmierć panowała od Adama aż do Mojżesza (do momentu nadania Prawa) nawet nad tymi, którzy nie popełnili takiego przestępstwa jak Adam…” Rzym. 5: 12-14

To był problem Boga – człowiek grzeszył, ale nie miał pojęcia, czym jest grzech, więc nie mógł być pociągnięty do odpowiedzialności przez Niego.

Wcześniej, w wersecie 4:15 Paweł stwierdził to samo: „… gdzie bowiem nie ma zakonu, nie ma też przestępstwa”.

Ludzkość nie miała żadnego standardu, który mówiłby im o dobru i złu, grzechu i życiu – grzeszyli i umierali, nie wiedząc nic na ten temat. Co Bóg miał zrobić?

Pomyśl o tym. Od Adama do Noego nikt nigdy nie powiedział, że istnieje absolut dobra i zła. Tak samo z Abrahamem – chodził z Bogiem, ale Bóg nigdy nie dał mu listy absolutów dobra i zła.  Ta sama sytuacja z Józefem. Przyjmujemy za pewnik, że kradzież jest czymś złym, ale nie wiedziano o tym w tamtych czasach. Kto powiedział, że kradzież krowy swego sąsiada jest czymś złym? Ty i jakaś armia?

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Część 1
Część 2

Do tej pory mówiłem o tym, jak za łaską idą oczekiwania, cel oraz pewne ograniczenia. Łaska zależy całkowicie od serca jej dawcy i jest święta. Ale czekaj, jest jeszcze więcej!

Łaska daje również siłę. Bóg nas kocha, a w tej łasce jest siła do tego, abyśmy osiągnęli pełnię jako istoty ludzkie oraz jako chrześcijanie.

Kiedy Paweł powiedział Tymoteuszowi w 2 Tym. 2:1: „wzmacniaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie” nie mówił, aby wzmacniał się w niezasłużonej przychylności. Powiedział, aby przyjął daną mu łaskę do życia i aby się w niej wzmacniał.

Paweł napisał w Liście do Rzymian w wersecie 12: 3 „Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski… by rozumiał z umiarem stosownie do wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił”. Wiara, którą masz, jest bezpośrednio powiązana i proporcjonalna do łaski, którą otrzymałeś w życiu. Nie próbuj żyć łaską innego człowieka i miarą jego wiary. Cała siłę, której potrzebujesz, możesz odnaleźć w łasce i mierze wiary, którą już masz.

Jeśli kiedykolwiek widziałeś pastora, który głosił kazanie innej osoby i  zastanawiałeś się, dlaczego te same słowa nie niosły już w sobie takiego namaszczenia jak wtedy, gdy usłyszałeś je po raz pierwszy od ich autora, to powiem ci dlaczego tak jest: Gdy kazanie zostało napisane, wyszło ono z osobistego objawienia, z łaski danej kaznodziei i jego własnej wiary.
Pastor zaś przekazał to samo przesłanie, lecz nigdy nie pochodziło od niego, nigdy nie dał czasu Bogu, aby dał mu osobiste objawienie na ten temat – po prostu powiedział coś, co zrodziło się w sercu innej osoby, dzięki udzielonej jej łasce i oczekiwał takiego samego wpływu na słuchaczy i takiego samego namaszczenia, jak słowa wypowiedziane przez autora. Niestety – tak to nie działa – nie. Możesz mówić i żyć tylko zgodnie z udzieloną ci łaską – a z nią przychodzi odpowiednia miara wiary.

Łaska zawsze wzmacnia odbiorcę łaski. Kiedy przynosisz do domu zwierzaka, wzmacniasz go zapewniając mu pożywienie i schronienie. Twoje dziecko również wzmacniane jest dzięki twej łasce. Oczywiście dzieje się to w inny sposób na różnych poziomach jego dojrzałości, ponieważ łaska, którą mu okazujesz, prowadzi je do dorosłości, do wzięcia odpowiedzialności za swoje życie jako młoda, dorosła osoba. Łaska zawsze wzmacnia, lecz ma swój cel, swoje ograniczenia, oczekiwania oraz granice i jest święta.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Część 1

Ostatnio mówiłem, że miłość jest bezwarunkowa, lecz łaska zawsze ma swoje warunki i oczekiwania.

Łaska zawsze ma swoje granice, zasady, ograniczenia. Nawet podczas świadczenia pomocy wdowom w Efezie, Paweł powiedział Tymoteuszowi, aby pomagał tylko tym wdowom, które nie mają rodziny, która powinna się o nie troszczyć oraz to, że wdowy te powinny być znane z tego, że czynnie poświęcały swój czas i talenty aby służyć innym. Tym, którzy chcą czegoś za darmo, Paweł mówił ‘nie’. Aby otrzymać łaskę, musisz spełnić pewne warunki. Także po jej otrzymaniu są wobec ciebie pewne oczekiwania.
1 Tym 5: 9-13

Gdy okazuje się łaskę, zawsze jest tego jakiś cel
Nie ma czegoś takiego jak brak żadnych warunków czy brak oczekiwań, kiedy komuś okazuje się łaskę. Nawet jeśli kupisz szczeniaka czy kotka i zabierzesz go do domu oczekujesz, że będziesz czerpał z tego korzyści emocjonalne. Kiedy rodzic pozwala dziecku, aby miało swoje zwierzątko, dziecko zwykle rozpoznaje, że jest to łaska i od razu obiecuje: „Będę się nim zajmował, karmił, sprzątał po nim i wyprowadzał – obiecuję!”:) Oczywiście, że będzie to robiło. Rodzic wykorzysta okazaną łaskę, aby nauczyć dziecko odpowiedzialności. Zawsze istnieje cel powiązany z łaską.

W 2 Tym 1: 9 znajdujemy następujące oświadczenie: „(Ojciec) który nas wybawił i powołał powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami”.

Łaski nie udziela się, aby chrześcijanin mógł żyć w grzechu. Łaska nie wymaga doskonałości, ale jednak oczekuje wzrostu, postępu, procesu dojrzewania. Twoje powołanie jest święte i ma swój cel.

To, że On oferował nam zbawienie w Chrystusie ”przed dawnymi wiekami” „według postanowienia swego” wskazuje, że Bóg ma plan dla naszego życie, zarówno na teraz, jak i na nadchodzące wieki. Nawet teraz, gdy żyjemy na ziemi, jesteśmy już w wieczności, więc odkrycie jego zamiarów i celów dla nas zajmie nam (dosłownie) wieczność.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Ograniczenia łaski
Często tłumaczę ludziom, jak zrozumieć różnice między osądem, miłosierdziem i łaską:

Osąd – dostajesz to, na co zasłużyłeś.
Miłosierdzie – nie dostajesz tego, na co zasłużyłeś.
Łaska – dostajesz to, na co nie zasłużyłeś.

Wielu ucząc na temat łaski mówią, że to otrzymanie czegoś, na co nie zasługujemy, ale to tylko „ciepła i rozmyta” część prawdy. Miłość jest bezwarunkowa, ale łaska zawsze stawia jakieś warunki. Wielu o tym nie wie lub o tym nie naucza, czego skutkiem jest bardzo niezrównoważone nauczanie i zrozumienie tematu w ciele Chrystusa.

Ludzie myślą, że łaska oznacza wolność i tak właśnie jest. Ale wolność w łasce nie oznacza wolności do czynienia wszystkiego, co chcemy, lecz raczej wolność, aby służyć Panu. Bóg powiedział Mojżeszowi, aby przekazał faraonowi: „Wypuść mój lud, aby mi służył”. Nie chodziło tu tylko o kwestię wyzwolenia ich z niewoli, ale też uwolnienie ich, aby mogli odtąd kroczyć z Bogiem (Wyj. 7:16).

Łaska zawsze stawia warunki. Możesz kochać swojego szczeniaka bezwarunkowo, ale twoja łaska dla niego ma pewne warunki. Przychodzi moment, gdy oczekujesz, że przestanie już brudzić w domu, przestanie niszczyć poduszki, gryźć ludzi w nogi, gdy przychodzą do twego domu. Łaska oczekuje, że szczeniak w końcu dojrzeje. Możesz bezwarunkowo kochać swoje dziecko, ale wymagasz od niego pewnych rzeczy. Miłość jest bezwarunkowa, ale łaska już nie. Łaska zawsze ma swoje warunki.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Część 1
Część 2
Część 3
Część 4
Jesteśmy obywatelami królestwa – nie parlamentu czy republiki
W królestwie jest król i są członkowie jego rodziny. Są też zwykli obywatele.
Naszym królem jest Jezus. On rządzi królestwem swego Ojca, ma swoją rodzinę – nas. Według Efez. 1: 1-8 zostaliśmy adoptowani do rodziny za pośrednictwem Jezusa, a także narodziliśmy się do rodziny. Abyśmy mogli lepiej zrozumieć, że jesteśmy dziećmi króla, a zatem należymy do królewskiej rodziny, popatrzmy jakie Bóg miał pierwotne zamiary wobec Izraela.

Plan dla Izraela
Bóg powiedział Izraelowi w Wyj. 19: 5-6, że chciał, aby byli Jego „szczególną własnością pośród wszystkich ludów… królestwem kapłańskim i narodem świętym”. Chciał aby inne narody mogły Go poznać poprzez królewski naród Izraela. Mieli być teokracją – narodem rządzonym przez Boga. Nie zaoferowano tego żadnemu innemu narodowi. Tak więc inni mieli Go poznać poprzez Izrael – najważniejszy naród ziemi, ponieważ tylko z nimi Bóg wszedł w przymierze.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Część 1
Część 2
Część 3
Dodałem czwartą część, aby odpowiedzieć na pytania: A co, gdy ktoś nigdy nie słyszał o Jezusie? Czy pójdzie do piekła, bo miał pecha urodzić się nie w tym kraju lub w nie w tym czasie, co trzeba?

Bóg musi być sprawiedliwy wobec wszystkich, więc w jaki sposób może dać osobie, która dorastała w kulturze, która nigdy nie słyszała o Jezusie, taką samą szansę na życie wieczne, jak nam, którzy urodziliśmy się w kulturze judeochrześcijańskiej? A co, jeśli osoba taka żyła wieki przed Abrahamem lub Mojżeszem lub zanim powstał Izrael? A co z ludźmi żyjącymi dzisiaj, którzy nigdy nie słyszeli o Jezusie? Czy Bóg w jakiś sposób zapewnił im sposobność, aby mogli wybrać Życie?

Żyjemy w kulturze paczkowanej duchowości

Postrzegamy Boga poprzez paczkowaną duchowość, na którą jesteśmy wystawieni. Wielu z wierzących, którzy wystarczająco długo żyją na ziemi, są w stanie odhaczyć w swym życiorysie ‘Boże poruszenia’ , o których słyszeli lub których byli częścią: Ruch Charyzmatyczny – zaznaczone. Ruch Wiary – zaznaczone. Prosperita – zaznaczone. Odwiedzenie popularnych miejsc jak TACF, Brownsville, IHOP, Bethel – zaznaczone. Ruch głoszący przyjście Jezusa w 1988r – zaznaczone. Eeee, sorki – przyjście Jezusa w 1989r – zaznaczone. Ruch apostolski – zaznaczone. Krwawy księżyc – zaznaczone. Ruch mesjanistyczny – zaznaczone.

Miliony przeżyły całe swoje chrześcijańskie życie, spożywając jedną paczkowaną duchowość, po czym przechodzili do kolejnej, więcej o Nim wiedząc niż Go naprawdę poznając, zadowalając się wyłącznie bieżącym ‘smakiem miesiąca’.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Część 1
Część 2

Zaskoczenie w niebie (a co z … religią?)
Mówiłem o złoczyńcy na krzyżu, który wg prawa Mojżeszowego nie był sprawiedliwy, ale mimo tego znalazł się w niebie, oraz o żebraku imieniem Łazarz, który to również nie był sprawiedliwy.

Rzymski Setnik
W Ewangelii Mateusza 8: 5-13 rzymski setnik prosi Jezusa, aby uzdrowił jego sługę. Kiedy Jezus odpowiada, że pójdzie do jego domu, człowiek powiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa zostanie uzdrowiony”.

Na te słowa Pan odpowiedział, że nie widział w całym Izraelu tak wielkiej wiary. Następnie wypowiadając się na temat nie-żydowskich wierzących, takich jak Setnik, powiedział: „wielu przybędzie ze wschodu i zachodu (poganie), i zasiądą do stołu z Abrahamem i z Izaakiem, i z Jakubem w Królestwie Niebios. Synowie Królestwa (naród żydowski) zaś będą wyrzuceni do ciemności na zewnątrz; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”.

Wyjaśnienie kulturowe: Określenie „zewnętrzna ciemność” pierwotnie odnosiła się do sytuacji, gdy ktoś został wyproszony z przyjęcia. W nocy dom przyjęcia i okolica były oświetlone wieloma naftowymi lampami, a osoba wyproszona za złe zachowanie lub osoba, która nie była tu zaproszona w ogóle była wyrzucana na zewnątrz, w ciemność tzn. poza miejsce oświetlone lampami. Takie osoby w gniewie złorzeczyły – stąd też określenie „płacz i zgrzytanie zębów”.

Gdybyście byli Żydami, uczono by was, że poganie tacy jak setnik, nie mają udziału w Bogu. Jednak setnik najwyraźniej miał – nie dzięki prawu, ale poprzez wiarę w Jezusa. Najwyraźniej to nie przestrzeganie Prawa Mojżeszowego usprawiedliwia człowieka, ale jego wiara w Pana.