Category Archives: Grady J. Lee

J. Lee Grady
28 czerwca 2023

(Tłum.: Google po korekcie)
Biblia jest pełna historii o mężczyznach i kobietach, którzy czekali i czekali na wypełnienie się Bożych obietnic. Abraham i Sara czekali 25 lat na narodziny Izaaka. Hannah znosiła lata bezpłodności, czekając na swoje dziecko. Dawid spędził lata na pustyni, zanim został królem.
Bóg wzywa każdego z nas, aby przyłączył się do Niego w Jego dziele, ale osiągnięcie czegokolwiek duchowego — na przykład zbudowanie kościoła, zaangażowanie w pracę misyjną lub wpływanie na świecką kulturę dla Chrystusa — jest niemożliwe z ludzkiego punktu widzenia. Bez wiary nie możemy nic osiągnąć dla Boga.
Bóg daje nam obietnicę — to łatwa część. Ale wiara to także walka. Diabeł rzuca w naszą stronę wątpliwości i przeszkody. Są bitwy i czasami ofiary. A opóźnienia są zawsze, zawsze. I to właśnie w tych bolesnych czasach oczekiwania jesteśmy najbardziej kuszeni, by rzucić palenie.

Zorobabel i Jozue zaczęli poważnie odnawiać świątynię Bożą, ale usłyszeli znajomy głos, który szeptał: „Nigdy tego nie skończysz. Bóg opuści cię w środku tego projektu”.
Na szczęście właśnie wtedy, gdy ci dwaj mężczyźni mieli się poddać, pojawił się prorok Aggeusz z pokrzepiającą zapowiedzią. Powiedział im: „Ale teraz nabierzcie odwagi… i pracujcie; bo Ja jestem z wami — wyrocznia Pana” (Ag. 2:4, BT). Pan obiecał również, że doprowadzi projekt budowlany do końca. Powiedział: „Późniejsza chwała tego domu będzie większa niż poprzednia… i na tym miejscu dam pokój” (w. 9).
Te prorocze obietnice popychały Zerubbabela i Jozuego do przodu. Słowa te ożywiły ich znużoną wiarę i wzmocniły determinację. Ich pasja została uzupełniona. Ręce ich znów nabrały siły i wrócili do pracy. Chwalebny dom Boży powstał z kupy popiołu.

To jest Boża obietnica dla wszystkich, którzy są powołani do pracy z Nim. On nie mówi ci, żebyś coś zaczął, a potem zostawił cię w połowie.
Apostoł Paweł wiedział o tym, kiedy napisał: „Bo tego właśnie jestem pewien, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go aż do dnia Jezusa Chrystusa” (Flp 1,6). The Message Bible mówi o tym w ten sposób: „Nigdy nie miałem najmniejszej wątpliwości, że Bóg, który rozpoczął w was to wielkie dzieło, będzie je kontynuował i doprowadzi je do pełnego rozkwitu w dniu, w którym pojawi się Chrystus Jezus”.

J. Lee Grady
1 czerwca 2023

W listopadzie ubiegłego roku pojechałem do środkowego Oregonu, aby głosić w Eastside Church, kongregacji Foursquare prowadzonej przez pastora Briana Carmacka. Kiedy byłem tam na weekend służby, Pan dał mi Izajasza 44:3 jako obietnicę podzielenia się z kościołem. Mówi: „Bo wyleję wody na spragnioną ziemię i strumienie na suchą ziemię; Wyleję Mojego Ducha na wasze potomstwo i Moje błogosławieństwo na wasze potomstwo”.
Podzieliłem się tym proroczym słowem ze zborem podczas jednego z naszych zebrań. Czułem, że Pan obiecuje wzrost i wylanie Swojej orzeźwiającej obecności. Ale nie miałem pojęcia, że ​​użyje pogody, aby potwierdzić wiadomość.
Drugiego dnia mojego pobytu w Prineville nadeszła nieoczekiwana burza śnieżna, która przyniosła w góry pokrywę śnieżną. Było to bardziej znaczące, niż wtedy zdawałem sobie sprawę, ponieważ cały region środkowego Oregonu przeżywał dotkliwą suszę. Po początkowych opadach śniegu przyszły też nieoczekiwane deszcze.

Po tej niedzieli poleciałem do domu, ale w tym regionie Oregonu spadło więcej opadów. W rzeczywistości w okolicy spadło tak dużo deszczu i śniegu, że zbiornik w Prineville ostatecznie osiągnął maksymalną pojemność.
„Kilka lat temu hrabstwo Crook było najbardziej dotkniętym suszą po tej stronie rzeki Mississippi” — poinformował mnie pastor Brian. „Byliśmy w najwyższej klasyfikacji pod względem suszy. To było poważne”.
Lokalne zbiorniki osiągnęły najniższy poziom od 23 lat. Niektóre zostały opróżnione do tego stopnia, że ​​były pełne tylko w 10%. Jednak dzisiaj zbiornik w Prineville ma maksymalną pojemność i jest tak wysoki, jak nigdy od pięciu lat. Smith mówi: „Nasza pokrywa śnieżna w połowie kwietnia osiągnęła ponad 200% normy. Wielu uważało, że miną lata, zanim zobaczą, jak zbliżają się do 100%. To był totalny cud!”

Jestem bardzo zachęcona wiedząc, że Pan nawiedza tę część kraju. Oregon słynie z tego, że jest duchowym pustkowiem. Ostatnie sondaże pokazują, że ma jeden z najwyższych odsetków ludzi, którzy uważają się za niezrzeszonych lub „niezwiązanych” z żadną religią. W ankiecie Gallupa z 2018 roku prawie połowa – 48% ankietowanych mieszkańców Oregonu – stwierdziła, że ​​religia nie jest dla nich ważna.

J. Lee Grady
5 kwietnia 2023

Wielu z nas było zszokowanych w zeszłym tygodniu, kiedy Biały Dom wyznaczył 31 marca jako „Dzień Widoczności Osób Transpłciowych”. Moment ogłoszenia był wyjątkowo nieistotny, ponieważ oświadczenie prezydenta Bidena pojawiło się zaledwie kilka dni po tym, jak sześć osób w chrześcijańskiej szkole w Nashville zostało zabitych przez Audrey Hale, młodą kobietę, która zidentyfikowała się jako transpłciowy mężczyzna.
„Dzisiaj pokazujemy milionom transpłciowych i niebinarnych Amerykanów, że ich widzimy, należą do nas i powinni być traktowani z godnością i szacunkiem” – powiedział Biden. „Ich odwaga dała niezliczonej liczbie innych siłę, ale nikt nie powinien być odważny, aby być sobą”.

Przesłanie Bidena sugerowało, że to Hale była prawdziwą ofiarą. Nieważne, że sześciu niewinnych ludzi, w tym troje dziewięciolatków, nie żyje. W dzisiejszej Ameryce oczekuje się od nas największego współczucia dla osoby z zaburzeniami emocjonalnymi, która wzięła do szkoły podstawowej broń maszynową z zamiarem zabicia jak największej liczby osób.

Dotarliśmy do punktu kulturowego szaleństwa. Góra to dół, zło jest dobrem, a prawość jest błędem. W dzisiejszej Ameryce stajemy po stronie przestępców, a nie ofiar przestępstw. Cenimy prawa aborcjonistów ponad nienarodzone dzieci, walczymy w obronie biologicznych sportowców-mężczyzn, którzy udają kobiety, zamiast biologicznych kobiet, które nie powinny konkurować z mężczyznami.

U podstaw tego szaleństwa leży coś, co nazywa się „opieką afirmatywną”, filozofią rozwiniętą przez społeczność doradców. W minionych dziesięcioleciach pomieszanie płci było znane pod klinicznym terminem „dysforii płciowej”. Uznano to za chorobę psychiczną. Ale doradcy przyjęli nowe podejście, które uznali za bardziej współczujące. Zamiast przypisywać zaburzeniu negatywną etykietę, psychologowie postanowili potwierdzić preferencje płciowe danej osoby, nawet jeśli są one urojeniami.

Działa to w następujący sposób: przypuśćmy, że ktoś, kto urodził się jako biologiczny mężczyzna, mówi swojemu doradcy, że naprawdę czuje się wewnętrznie kobietą. Terapeuta nie kwestionuje pomysłu. Zamiast tego radzi się mężczyźnie, aby poszedł dalej i zaczął ubierać się jak kobieta, ponieważ „identyfikuje się” jako kobieta. „Śmiało, noś makijaż i buty na obcasie” – mówi doradca. „Śmiało przyjmij też kobiecą tożsamość. Przyjmij żeńskie imię i żeńskie zaimki oraz poproś rodzinę i przyjaciół, aby używali preferowanej tożsamości ”- nawet jeśli rzeczywiście wyglądasz jak mężczyzna w sukience.

Ta dziwaczna praktyka rozprzestrzenia się dziś w naszych szkołach jak pandemia. Nawet nauczyciele szkół podstawowych promują ideologię transpłciową wśród wrażliwych pierwszoklasistów. Dzieci, które powinny uczyć się o akustyce i dzieleniu, słyszą o drag queens, seksie oralnym, masturbacji i o tym, co to znaczy być osobą queer lub niebinarną. Pedagodzy szkolni mówią dzieciom w wieku przedszkolnym, że mogą brać leki blokujące dojrzewanie płciowe lub poddawać się operacjom „potwierdzającym płeć”, aby chłopcy mogli stać się dziewczynkami,
a dziewczynki chłopcami.

Najbardziej ironiczną częścią tego scenariusza jest to, że jeśli ktoś odważy się zakwestionować to szaleństwo, zostaje oznaczony jako „transfobiczny”. My jesteśmy tymi złymi. Nazywa się nas podżegaczami nienawiści, ponieważ nie okazujemy akceptacji i współczucia ludziom, którzy nie są zadowoleni z płci, z którą się urodzili.
Nieważne, że nauka mówi nam, że wykastrowany mężczyzna jest nadal mężczyzną, a kobieta, która przeszła podwójną mastektomię i histerektomię, nadal jest kobietą. Nieważne są chromosomy X i Y. Jesteśmy „nienawistni”, jeśli nie bawimy się w tę szaradę.

J. Lee Grady
12 kwietnia 2023

W zeszłym tygodniu miałem okazję głosić w Instytucie Chrystusa dla Narodów w Dallas. Było kilka dni przed Wielkanocą, więc mogłem podzielić się miłym pobożnym przesłaniem o zmartwychwstaniu Jezusa. Ale Duch Święty „niepokoił” mnie przez kilka dni, nakłaniając mnie do wygłoszenia dosadnego i szczerego przesłania na temat czystości seksualnej i wojny z płcią.
Nikt nie mówił mi, o czym mam mówić. Mogłem iść w dowolnym kierunku. O wiele łatwiej byłoby przekazać „bezpieczne” orędzie wielkanocne. Przyznam, że mnie kusiło, żeby to zrobić. Po co kołysać łodzią? Po co mówić o czymś kontrowersyjnym?
Wiedziałem jednak, że Pan prowadzi mnie do głoszenia niewygodnego przesłania. Długo modliłem się w Duchu Świętym przed spotkaniem. Tuż przed tym, jak stanąłem przed tymi 400 studentami, powiedziałem im, że nie będzie mi łatwo dzielić się moim przesłaniem. Potem przeczytałem jeden z najbardziej niepoprawnych politycznie fragmentów Biblii — Księgę Powtórzonego Prawa 23:1.

Po raz pierwszy przeczytałem ten werset w mieszanym towarzystwie. Mówi: „Nikt, kto jest pozbawiony męskości lub ma odcięty organ męski, nie wejdzie do zgromadzenia Pańskiego” (NASB). Wśród publiczności było trochę nerwowego śmiechu, ale przez następne 30 minut studenci uważnie słuchali, jak mówiłem o tym, jak seksualne perwersje z czasów starożytnych odzwierciedlają to, co dzieje się w naszej kulturze dzisiaj – szczególnie w ruchu transpłciowym.

Na zakończenie mojego przesłania, po tym, jak wezwałem do pokuty za pornografię, rozpustę lub inne grzechy seksualne, podzieliłem się własną bolesną historią wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie. Przypomniałem im, że bez względu na to, jaki grzech seksualny popełnili lub jaki grzech seksualny został im narzucony, Jezus oferuje uzdrowienie, przebaczenie i odnowienie.

Kiedy zaprosiłem, aby wyszli na przód na modlitwę, niektórzy zerwali się ze swoich miejsc. Niektórzy leżeli twarzą do ziemi, inni płakali z udręki, a wielu zostało po zakończeniu nabożeństwa, aby pomodlić się lub spowiadać. Kiedy przyglądałem się tej scenie, myślałem tylko o tym, jak łatwo byłoby mi uniknąć głoszenia tego kazania.

W. Lee Grady
Czy miałeś kiedykolwiek ochotę udać się na odosobnione miejsce i krzyczeć z całych sił: „Boże, czemu ci to zajmuje tyle czasu?” Tak miewam, niemal wszystko, co się dzieje w moim życiu wydaje się dziać zbyt wolno. Nawet moje nazwisko znaczy: „stopniowo”.
Niektórzy mogą spojrzeć na moje życie i powiedzieć: „Życie Lee jest pełne  owocu i powodzenia”, lecz powinniście wiedzieć, że długo czekałem na to, żeby ten owoc zobaczyć. Nic nie przychodziło szybko. W pierwszej mojej pracy tkwiłem osiem lat i nie byłem odpowiednio opłacany, po czym, w gdy miałem 31 lat, moja służba załamała się. Przeszedłem następnie przez długie okresy jałowości. Ostatecznie Boże błogosławieństwo przyszło, lecz nie tak szybko, jak tego oczekiwałem. Głosić zacząłem dopiero po 43, a do pełnej słuzby wszedłem dopiero, gdy miałem 52lata.

Teraz jestem mentorem młodych chrześcijan, którzy żarliwie pragną być używani przez Boga.
Niemniej oni również spotykają się z opóźnieniami, zniechęceniami i totalnymi blokadami. Zadają trudne pytania: Dlaczego jeszcze nie jestem w związku małżeńskim?
Dlaczego wydaje się, że nie mogę wyjść z problemów finansowych?
Dlaczego nie mogę odkryć Bożego celu dla mojego życia?
Czy kiedykolwiek będę mieć rodzinę?
Czy w ogóle powinnam próbować po poronieniu?
W jaki sposób mogę zbudować mocną sieć przyjaciół?
Co mam zrobić z obietnicami, które dał mi Bóg, a które wydają się już być przeterminowane?

J. Lee Grady
15.02.2023

Niczego szczególnego nie było, gdy w środę 08 lutego o 10 rano zaczęło się nabożeństwo na Uniwersytecie Asbury. Gościnnie kaznodzieją był Zach Meekkerebs, który dzielił się przesłaniem na podstawie 12 rozdziału Listu do Rzymian o demonstracji Bożej miłości. Ostatnie, co powiedział, zamykając modlitwą usługę to: „Przebudź nas Twoją miłością”.

Nagrywający, przestał nagrywać, świadkowie mówią, że po kazaniu studenci zaczęli podchodzić do przodu, aby wyznać swoje grzechy. Ci, którzy opuścili audytorium (na 1500 miejsc) wrócili, aby uwielbiać. Zespół grał, śpiewał dalej. Coraz więcej studentów przybywało, do wieczora było już oczywiste, że dzieje się coś nadzwyczajnego.

Nieustanna modlitwa, uwielbienie i świadectwa charakteryzowały następnych kilka dni. Nie było znanych mówców, ani celebrytów uwielbienia. Nie ma niczego wyrafinowanego w samym budynku- po prostu przestarzałe siedzenia i przybrudzone okna, niemniej tak wielu ludzi zaczęło napływać do miasteczka akademickiego Asbury, w Wilmore, Kentucky, że trzeba było otworzyć dwie dodatkowe audytoria, które szybko zostały przepełnione.

Do niedzieli, studenci z 21 kampusów odwiedzili spotkania w nadziei zabrania ze sobą duchowego przebudzenia do swoich szkół. Pewna grupa studentów z Mount Vernon Nazarene University przyjechała o północy autobusem, aby wziąć udział w spotkaniu. Pastor, który później odwiedził Asbury, powiedział, ze wykładzina w pobliży sceny w Hughes Auditorium była dosłownie wilgotna od łez.

J. Lee Grady
2.10.2022

Znam tak wielu ludzi, którzy ostastnio kogoś stracili. Jedna kobieta z Alabamy, Sharlene, straciła męża pod koniec 2021 roku. W tym samym roku mój przyjaciel, Abdiel, stracił przez covid matkę. Córka innego przyjaciela odeszła od Boga. Młode małżeństwo właśnie straciło dziecko z powodu poronienia. Inni cierpią z powodu finansowych problemów, powracających problemów zdrowotnych i rodzinnego dramatu.

Pandemia skończyła się, lecz czarne chmury, które przyszły razem z wirusem, utrzymują się dłużej niż trzeba. Zastanawiam się, czy niektórzy ludzie nadal noszą maski dlatego, że chcą ukryć smutny wyraz twarzy. Życie zdaje się trudniejsze z powodu kosztów żywności, paliwa, wzrostu przestępczości w naszych miastach, zagrożenia wojną i tak ogromnej retoryki nienawiści wywołanej przez polityczne podziały.
Moja matka zmarła w czasie pandemii, podobnie jak jeden z moich najbliższych przyjaciół, James. Jednak smutek spowodowany tymi stratami nie jest tak ciężki jak to, co czuję za każdym razem, gdy sprawdzam nagłówki informacji. Nie poznaję już mojego kraju. Moralny i duchowy grunt pod naszymi nogami usunął się. Chrześcijańskie wartości, które kiedyś uważaliśmy za mainstreamowe teraz są atakowane.

W czasie, gdy przerabiałem swoje emocje i modliłem się o odpowiedzi, Pan zabrał mnie do Księgi Rut, w której w historii Noemi znajduję tak wiele nadziei. Wraz z Jobem, ta pobożna święta zasługuje na nagrodę za wytrwałość wobec przeciwności. Zachęcam do ponownego przeczytania tej opowieści.