Raymond Ibrahim
Published by Gatestone Institute
Następstwa zbiorowego karania pakistańskich chrześcijan – nieunikniony produkt uboczny powszechnie znanego zarzucenia bluźnierstwa Rimszy Masih, chrześcijanki fałszywie oskarżonej o zbezczeszczenie Koranu – były bardziej dramatyczne niż sama sprawa bluźnierstwa. Wiedząc, co ich czeka, niektórzy chrześcijanie przeprowadzili nawet symboliczną procesje pogrzebową, niosąc chrześcijańskiego przywódce w trumnie i kopiąc grób dla „zmarłego”.
Ich chorobliwe przewidywania okazały się zbyt prawdziwe – szczególnie po pojawieniu się następnego dla muzułmanów pretekstu do wzbudzenia rozruchów, czyli filmu o Mahomecie, który znalazł się na YouTube. Muzułmanie po modlitwach z piątku atakowali, zabijali i rabowali mieszkających wśród nich chrześcijan, którzy stanową minimalną, 1.5 procentową społeczność pakistańskiej ludności. Kościół pw. Świętego Pawła w Mardan został zaatakowany przez setki muzułmanów uzbrojonych w pałki i kije. Po złupieniu i zbezczeszczeniu kościoła, podłożono ogień (zdjęcie tutaj). Następnie muzułmanie uderzyli na sąsiedni kościół prowadzący szkołę, również łupiąc i podpalając. Spalono bibliotekę zawierającą 3 000 chrześcijańskich książek. Pomimo, że w tej bibliotece znajdowało się również tysiące książek muzułmańskich, co w świetle pakistańskiego prawa stawia ten tłum muzułmanów jako bluźnierców, „napad trwał przez ponad 3 godziny, przy minimalnym wysiłku władz, aby go powstrzymać”.
W oddzielnym zdarzeniu, uzbrojony mężczyzna na motocyklu, ubrany na zielono (kolor islamu) otworzył ogień w stronę katolickiej katedry Świętego Franciszka w Hyderabadzie, zabijając co najmniej 28 osób. Kilka dni później, nieznany mężczyzna prawdopodobnie straszył pracowników szpitala Św. Elżbiety w tym mieście, mówiąc: „Damy lekcję tym chrześcijanom”, niszcząc okna i drzwi szpitala. Biskup Ewangelicznego Kościoła Trójcy, Naeem Samuel, został porwany, gdy opuszczał swój kościół i ciężko pobity.
W międzyczasie prezydent Obama i sekretarz stanu, Clinton, zamiast potępić takie okropieństwa, usprawiedliwiali je, fałszywie oskarżając film „Mohammed” o wywołanie tych aktów przemocy, a nawet ukazali podwójne standardy, odmawiając potępienia obrazów obraźliwych dla chrześcijan, takich jak „Piss Christ”. New Your Times pokazał swoje uprzedzenia, broniąc antychrześcijańskiego „Piss Christ” jako „sztuki”, równocześnie potępiając antymuzułmański film „Mohamet” jako mowę nienawiści.