Michael Brown
Byłem członkiem małego kościółka, w którym uwierzyłem w grudniu 1971 roku jako 16 letni biorący heroinę oraz LSD, żydowski hipisowski rockowy perkusista. Latem 1974 roku przyszła na nabożeństwo pewna młoda kobieta. Nie miałem pojęcia, że ta 19 letnia ruda dama,
Żydówka i wtedy ateistka, wkrótce uwierzy w Jezusa, stanie się moją najlepszą przyjaciółką i pokrewną duszą na ponad 39 lat. Był to prawdziwy cud, niewątpliwie zarządzony przez Pana.
Wiem, że obecnie jest taki trend, aby zaczekać nieco ze ślubem, lecz wtedy, w późnych latach 70tych, a szczególnie w naszych kościelnych kręgach, wszystkie nastolatki umawiały się na randki i chętnie braliśmy ślub, w tym dwoje moich najbliższych przyjaciół, którzy w tamtym czasie mieli dziewczyny.
Kiedy spotkam tą, którą Bóg ma dla mnie?
Modliłem się kiedyś o to, aby Pan pokazał mi w wizji bądź we śnie tą osobę, z którą wezmę ślub. W ten sposób nie zawracałbym sobie głowy relacjami z innymi, aż do chwili, gdy spotkam tą osobę. Trzeba powiedzieć, że nigdy takiej wizji nie miałem, lecz zacząłem się regularnie modlić przez ponad 24 miesiące i na tą modlitwę Bóg cudownie odpowiedział. Była to prosta prośba: „Panie, daj mi tą, którą masz dla mnie, gdy będziesz ją miał dla mnie i daj mi cierpliwość do czasu, aż to zrobisz”. Modliłem się taką modlitwą o tą kobietę, kimkolwiek miała by być, równocześnie modląc się dużo o siebie, aby Bóg nadal kształtował mnie na podobieństwo Jego Syna.
Kilka razy bardzo zaprzyjaźniłem się z niektórymi dziewczynami z naszego zgromadzenia, lecz było jasne dla obu stron, że nie byliśmy parą. W niektórych przypadkach wydawało się nawet, że sam Pan interweniował, aby dać nam do zrozumienia, że nie mamy rozwijać tej relacji.
W międzyczasie moi przyjaciele coraz poważniej traktowali swoje relacje, często pojawiając w różnych miejscach się jako pary, podczas gdy ja zostawałem w domu na noc. Niemniej, zamiast się tym frustrować, spędzałem te noce na czytaniu Słowa i modlitwie, ciesząc się nadzwyczajną społecznością z Panem. Patrząc wstecz, cieszę się, że miałem do dyspozycji ten samotny czas, nie rozpraszany przez związki z kimkolwiek innym.
Wtedy, wczesną wiosną 1974 roku, Nacy Gurian, przyszła na jedno z naszych wieczornych nabożeństw. Jej matka, wychodziła za mąż cztery razy, a ona sama była oddaną ateistką od 8 roku życia, gdy stwierdziła ze smutkiem, że Boga nie ma. Jeśli chodzi o chrześcijaństwo to nie interesowało ją ani trochę bardziej niż Mahomet.
Czemu więc przyszła do kościoła na nabożeństwo? Została zaproszona przez przyjaciela z pracy, którego z jakiegoś powodu nie chciała urazić, więc zgodziła się. Patrząc na to z perspektywy czasu, można powiedzieć, że tylko dzięki łasce Bożej weszła do naszego budynku.
Jeśli chodzi o jej znajomego z pracy, brak miejsca nie pozwala tutaj na opowiedzenie całej historii, to wyłącznie przez boskie zrządzenie zdarzeń oboje znaleźli się w tej samej pracy, ma to więc jeszcze większe znaczenie.
Wracając do tego pierwszego nabożeństwa, na którym była w 1974 roku, miałem wtedy taki zwyczaj, że rozmawiałem z każdym odwiedzającym, nawet jeśli byli to niewierzący, i bez względu na to czy była to kobieta, czy mężczyzna, prosiłem o numer telefonu, aby kontynuować znajomość.
Może nie było to najmądrzejsze podejście (szczególnie wobec płci przeciwnej), lecz byłem w tym całkowicie szczery, zapamiętując te numery i modląc się później o gości imiennie przez miesiące.
Czy pomogło to, że Nancy była dla mnie atrakcyjna? Oczywiście, lecz i tak porozmawiałbym z nią, a ona dała mi swój numer (który do dziś pamiętam). Z jej strony, jak się okazało kilka miesięcy później, nie ja pociągałem jej zupełnie.
Zaczęliśmy rozmawiać przez telefon o duchowych rzeczach, ona przyszła na następne nabożeństwa i wtedy, pewnego dnia, gdy była sama, włączyło się światło i zdała sobie sprawę z tego, że spersonifikowane zło – jak ten „diabeł” – jest prawdziwe i w tym momencie wiedziała, że Bóg istnieje. Wkrótce potem, w maju 1974 roku, narodziła się na nowo, a tydzień później zaczęliśmy się spotykać (w tym czasie, nigdy nie słyszeliśmy o koncepcji zalecenia się). Tydzień później byliśmy zakochani i wiedzieliśmy, że resztę życia spędzimy razem.
Co pociągało Nancy do mnie? To, że zobaczyła we mnie Jezusa i ta nasza relacja z Panem stała się fundamentem naszej wspólnej więzi. W miarę jak spędzaliśmy razem niezliczone ilości godzin, okazywało się, że pasujemy do siebie.
Interesujące jest to, że na kilka miesięcy przed swoim zbawieniem, Nancy zerwała z chłopakiem, z którym widywali się parę lat i przestała brać narkotyki, pić, a nawet palić papierosy (bez jakiejkolwiek świadomości Boga w jej życiu). Wtedy, w wyniku szeregu najbardziej nieoczekiwanych wydarzeń, podjęła akurat tą pracę, zaczęła przychodzić o naszego małego włoskiego kościółka zielonoświątkowego, została wierzącą osobą, a następnie moją żoną.
Bóg dał mi doskonałego towarzysza (o mnie opowie ona sama). Jeśli więc Pan zrobił to dla mnie, zrobi to również dla ciebie.
Czemu nie modlić się w taki sam sposób, modląc się przede wszystkim o swoją własną drogę.
„Panie, daj mi tą, którą masz dla mnie, gdy już będziesz ją miał dla mnie i daj mi cierpliwość do czasu, aż to zrobisz”.
———————————————————————-
Michael Brown is author of The Real Kosher Jesus and host of the nationally syndicated talk radio show The Line of Fire on the Salem Radio Network. He is also president of FIRE School of Ministry and director of the Coalition of Conscience. Follow him at AskDrBrown on Facebook or at@drmichaellbrown on Twitter