Category Archives: Clark Jonas

Jak atakuje duch czarów_02

Jonas Clark

Duch czarów, aby był najbardziej skuteczny, wymaga, aby jego ofiara oddzieliła się i izolowała od wpływów przyjaciół i rodziny. Osoba, która jest kontrolowana czuje utratę tożsamości i poczucie własnej wartości. Idą za tym szybko depresja i zmęczenie, ponieważ super duchowy kontroler zwraca nienormalną uwagę na tych, którymi pragnienie manipulować.

5) Zmęczenie
Zmęczenie jest bardzo często używaną bronią czarów. Ten duch wyciąga życie (energię) wprost z ciebie. Gdy atakuje, czujesz się zmęczony, w depresji, opresji i wyczerpany. Możesz zażywać witaminy, ćwiczyć, biegać i to nic nie pomaga. Czy zauważyłeś jak wielu ludzi chodzi do pracy zmęczonych przez cały czas? Piją trzy kawy rano tylko po to, aby zacząć pracę. Czy niektórzy z nich mogą cierpieć z powodu działania ducha czarów? Inni czują się smutni i śpiący przez cały czas i czują, że popadli w depresję, z której nie mogą wyjść.
Zwykle myślałem, że to po prostu coś w rodzaju stresu, teraz od razu podejrzewam, że jest to wskazówka na demoniczne zaangażowanie. Bywało, że czułem się skrajnie zestresowany, wsiadłem w samolot, opuściłem miasto i zmęczenie przechodziło. Nie jestem wolny od wpływów stresu, lecz jeśli wiesz, że zmęczenie nie ma medycznych podstaw czy związanych ze stresem, czy może to być misja czarów? Bywało tak, że gdy byłem bardzo wypoczęty, w znakomitej kondycji zdrowotnej, rachunki miałem zapłacone i wszystko szło dobrze, czułem się znużony. W innych przypadkach, po głoszeniu na takie tematy jak: „Ujawnianie Ducha Czarów”, „Izabel – zwodnicza bogini wojny”, „Prowokator Ahab”, „Religijny duch” czy „Strzeżc się charyzmatycznych handlowców”, walczyłem z duchową zemstą. Takie duchowe misje nigdy nie powinni zatrzymać cię przed prowadzeniem Ducha Świętego do usługiwania w jakichś określonych tematach.

Odpowiedz na pytania
Przyjrzyj się tym pytaniom, które pomogą ci zorientować się czy czary zostały na ciebie skierowane przez jedną z przedyskutowanych metod.

Czy gdy modlisz się, zaczynasz chorować lub masz bóle głowy?
Czy kiedykolwiek rozchorowałeś się po konfrontacji z kimś, kto walczy duchowo z tobą?
Czy czujesz zmęczenie przez większość czasu?
Czy twoje życie emocjonalne przypomina huśtawkę?
Czy cierpisz na depresję?
Czy przeżyłeś duchową zemstę przeciwko tobie

6) 'Pochłaniacze’ czasu
Jest to subtelna brań czarów – złodziej czasu. Kontrolerzy z duchem czarów spędzają niezwykłą ilość czasu ze swoimi ofiarami:

Dziewczyna, która pochłania cały wolny wolny czas przyjaciółki.
Chłopiec, który zasypuje swoją dziewczynę przesadną troską.
Ojciec, który zabiera swego syna w czasie jego wolnych dni, z powodu stale powtarzających się nagłych wypadków.
Mąż, który nieustannie zagospodarowuje swojej żonie czas, tak że nie ma ona czasu na nic innego.
Wierzący, który chce spotykać się z pastorem co dzień, aby rozmawiać o ciągle o tych samych, starych sprawach.
Nauczyciel, który topi uczniów w przesadnym nauczaniu.
Przyjaciel, który nigdy nie idzie do domu.
Szef, który chce, abyś stale był u niego biurze, abyś siedział i słucha.

Czary pójdą daleko, aby kontrolować i marnować twój czas. To nie jest naturalne; to jest duchowe. Pismo mówi:
Niech twoja noga rzadko staje w domu twojego bliźniego; abyś mu się nie uprzykrzył i on cie nie znienawidził (Przyp. 25:17 KJV).

W kościele możemy zauważyć ducha czarów działającego przez ludzi, którzy chcą prowadzić głęboko duchową rozmowę z pastorem tuż przed jego wyjściem za kazalnicę, aby mówić.

Odpowiedz na pytania.
Przyjrzyj się tym pytaniom, które pomogą ci zorientować się czy czary zostały na ciebie skierowane przez jedną z przedyskutowanych metod.

Czy jest ktoś, kto spędza nienormalną ilość czasu z tobą czy to osobiście, czy przez telefon?
Czy jest ktoś kto stale pochłania i pragnie twojego czasu, w szczególności wtedy, gdy powinieneś być w kościele?
Czy zauważyłeś kogoś, kto chce prowadzić z tobą duchową rozmową w najbardziej pełnym czci czasie nabożeństwa?

7) Odwracanie uwagi
Czary jest mistrzem w odwracaniu uwagi od siebie przez zwracanie jej na ciebie. Powoduje, że inni myślą, że to ty masz problem. Ludzie działający pod wpływem ducha czarów są mistrzami w uciekaniu od skupienia na sobie, za każdym razem, gdy mają zostać odkryci. Raczej wolą przerzucić winę niż wziąć na siebie odpowiedzialność za swoje grzechy. Ci ludzie myślą, że nigdy nic złego nie zrobili. Gdy zostaną złapani, mówią, że nie ma niczego z czego mieliby pokutować. Mówią ci bezpośrednio: „Nie zrobiłem niczego złego” lub „Zrobiłem to, co uważałem za słuszne. Nie mam powodu, żeby przepraszać za to”. Nigdy nie przejawiają prawdziwej pokuty czy pokory. Jakąkolwiek pokorę mogą zademonstrować będzie to fałszywe i używane wyłącznie jako narzędzie do manipulowania tobą. Powierzchowna pokuta jest powszechna dla zwiedzenia przez czary. Strzeż się ich motywacji, ponieważ czary nigdy nie badają siebie.

Odpowiedz na pytania:
Przyjrzyj się tym pytaniom, które pomogą ci zorientować się czy czary zostały na ciebie skierowane przez jedną z przedyskutowanych metod.

Czy czujesz się tak, jakby wszystko było z twojej winy?
Czy znasz kogoś, kto zawsze uważa, że nic złego nie zrobił, po tym, gdy wykorzystał cię?
Czy zawsze oskarżasz o swoje problemy kogoś innego?
Czy ludzie mówili ci, że im przykro, lecz wiesz, że tak nie było?

8) Legalne przyczółki (fronty)
Duch czarów wyszukuje legalnego frontu.
Aby dobrze wyglądać, ludzie działający pod wpływem tego ducha otaczają się mężczyznami i kobietami z charakterem. Starają się przyłączyć do ludzi z zaufanie i do innych o dobrej reputacji, starając się, aby wyglądało na to, że oni należą do tej grupy. Szymon, czarnoksiężnik, na przykład, przyłączył się do usługującego zespołu Piotra w Samarii (Dz. 8). Apostoł rozeznał jego motywy i zgromił go.

9) Więzy duszy
Czary wykorzystuje więzi duszy do kontrolowania swoich ofiar. Czy słyszałeś kiedyś o więzach duszy ? Jest to coś, co czary stara się stworzyć ze swoją ofiarą. Jeśli da się złapać twoje emocje, to może w ten sposób zdobyć więzi duszy z tobą. Jeśli jest w stanie ukształtować z tobą więzi duszy, wtedy może uzyskać nad tobą kontrolę. Wszelkie anormalne więzi dusz musza zostać zniszczone przez moc Imienia Jezus. Istnieją naturalne i nienaturalne powiązania dusz. Więź naturalna może się ukształtować, gdy następuje wypadek lotniczy i lądujesz na odległej wyspie z kilkoma osobami, które przetrwały i pomagacie sobie nawzajem. Wynik takiego wypadku może prowadzić do pozytywnego związania ze sobą. To jest zdrowe, ponieważ wszyscy razem skutecznie przeszli przez wielką próbę Jeśli masz z kimś stosunki seksualne to jest to więź duszy (emocjonalne związanie), które powoduje, że dwa ciała stają się jednym (Rodz. 2:24). Seksualne stosunki w małżeństwie prowadzą do zdrowych więzi duszy, podczas gdy takie stosunki pozamałżeńskie tworzą niezdrowe więzi duszy. Zdarzało mi się, że ktoś ze znajomych stracił swoje dzieci w wyniku nieszczęśliwego wypadku i samo bycie z nimi powodowało powstawanie emocjonalnej więzi duszy. W istocie, są pewne dobre więzi duszy, które przynoszą stabilizację w życiu, aby pomóc mu przejść przez jakieś trudy.

Są też takie więzy duszy, których jedynym celem jest manipulacja, kontrola i egoistyczny zysk.

Odpowiedz na pytania:

Przyjrzyj się tym pytaniom, które pomogą ci zorientować się czy czary zostały na ciebie skierowane przez jedną z przedyskutowanych metod.

Czy byłeś kiedykolwiek emocjonalnie związany z kimś, kto wykorzystał tę więź do manipulowania tobą?
Czy spotkałeś kogoś,
kto starał się wyglądać na ważną osobę wykorzystując do tego reputację innych ludzi?
Czy znasz kogoś, kto insynuuje, że jest częścią jakiejś organizacji, rzucając nazwiskami?

Jak atakuje duch czarów_01

Jonas Clark

Duch czarów, aby był najbardziej skuteczny, wymaga, aby jego ofiara oddzieliła się i izolowała od wpływów przyjaciół i rodziny. Osoba, która jest kontrolowana czuje utratę tożsamości i poczucie własnej wartości. Idą za tym szybko depresja i zmęczenie, ponieważ super duchowy kontroler zwraca nadmierną uwagę na tych, którymi pragnienie manipulować.

1) Separacja przez oddzielenie
Strzeż się separacji przez izolację. Izolacja jest mocnym narzędziem czarów. Chce on oddzielić cię od twoich przyjaciół, kościoła i od każdego kogo uważa za niebezpiecznego, ponieważ może mówić ci prawdę. Znam ludzi, którzy mieli dwóch trwałych przyjaciół, i widziałem, jak ta siła złego oddzielała i odizolowywała swoją ofiarę od jej kompanów. Tak dzieje się wtedy, gdy duch czarów usiłuje cię oddzielić od innych ludzi przez wprowadzenie konfliktu. Twoi przyjaciele są postrzegani jako wrogowie a ci działający w duchu czarów są mistrzami podjudzania ludzi przeciwko sobie po to, aby oddzielić i izolować ich.

Ten duch zrobi wszystko, co tylko może, aby przejąć kontrolę nad otaczającym go środowiskiem. Lubi przebywać w światłach reflektorów, w centrum uwagi. Osoba o pokornym sercu nie dba o to, aby znajdować się w centrum uwagi. Takich ludzi zajmuje to, aby podobać się Bogu bardziej niż zajmować przednie miejsca. W przeciwieństwie do tego, duch czarów, lubi niezwykłą uwagę, lecz, co ważniejsze, uwagę za sceną. Ludzie działający pod wpływem tego ducha nie chcą, abyś dzielił swoją uwagę z innym, lecz abyś ją całkowicie poświęcił dla nich. Taka osoba stara się koncentrować rozmowy wokół siebie, chcę mówić o sobie, sobie, sobie, sobie i o sobie. Nie lubią rozmawiać o kimkolwiek czy czymkolwiek innym i jak tylko spróbujesz
zmienić temat to szybko ucinają konwersację. Te rozmowy są skrajnie nienormalne i dają wyraz dziwacznym próbom odcięcia od ciebie wszelkich innych relacji.

2) Super duchowość
Inną taktyką jest super duchowe działanie. Jeśli to potrzebne,
duch czarów może stać się nawet super duchowy w swoich wysiłkach manipulowania tobą. Ktoś działający pod wpływem tego ducha może zadzwonić do ciebie i powiedzieć: „Całą noc nie spałem, modliłem się o ciebie. Po prostu nie mogłem spać ostatniej nocy. Duch Boży naprawdę zasugerował mi, żebym do ciebie dziś rano zadzwonił (6.30) i powiedział ci, że masz słuchać Boga, a nie człowieka”. Tacy ludzie często chcą być duchowi dla ciebie kończąc swoją rozmowę modlitwą na językach bądź super duchowym powiedzeniem. Zrobią wszystko, co tyko możliwe, aby dodać jakiś duchowo brzmiące uderzenie do swojej manipulacji. To również
jest forma czarów; szczególnie jeśli nie stali całą noc i Bóg faktycznie nie mówił im o tobie. W rzeczywistości, prawdopodobnie nie spali całą noc zastanawiając się nad tym, w jaki sposób manipulować tobą.
Ludzie, którzy chodzą w czarach roztaczają wokół siebie arogancką otoczkę duchowej wyższości. Myślą, że oni to wszystko już pojęli, a ty nie. Jeśli mogą spowodować, że publicznie stracisz opanowanie stawiając cię w kłopotliwej sytuacji, zrobią to. Oni doprowadzą cię na przysłowiowej ostateczności, aby wszyscy to widzieli. Niekoniecznie są 'świrnięci’, po prostu mogą działać super duchowo.

Pewnego razu zapytałem zostałem zapytany o nabożeństwo w którym brałem udział. Powiedziałem: „Myślałem, że to było działanie Boże dopóki….” Musiałem wziąć faktycznie głęboki oddech zanim wyjaśniłem, co miałem namyśli mówiąc „dopóki”. Zauważyłem, że ci, którzy byli pod wpływem ducha czarów spoglądali na swojego duchowego lidera, aby uzyskać wskazówkę w jaki sposób zareagować. Zapytałem tego lidera: „Co o tym myślisz?” Ten człowiek spojrzał na mnie bezpośrednio i dał mi najgłębszą duchową odpowiedź jaką kiedykolwiek słyszałem. Jego wypowiedź była całkowicie niezwiązana z naszą rozmową. Potem podniósł się i pozostawił nas zastanawiających się nad jego wielką duchową głębią.
Siła czarów powoduje, że ktoś może działać tak super duchowo, że nie jesteś w stanie z nim przeprowadzić normalnej rozmowy. Jeśli czary mogą to wyprowadzą cię tak daleko w duchową krainę cudów, że nikt do ciebie nie dotrze. W rzeczywistości jest tak, że im bardziej ktoś staje się duchowy, tym bardziej powinna to być osoba zrównoważona i tym łatwiej powinno się z nią nawiązywać kontakt.

3) Utrata tożsamości
Duch czarów powoduje, że ludzie tracą orientacji co do swojej osobistej tożsamości. Tożsamość, to twoje poczucie tego kim jesteś, po co jesteś, to na czym się skupiasz w życiu, podstawowe wartości, cele, aspiracje, życiowe doświadczenia, wykształcenie, edukacja i wzajemne relacje. Ludzie będący pod wpływem czarów zaczynają się zastanawiać, kim są, wątpią w swój unikalny cel i rolę w życiu. Widziałem pastorów zaatakowanych przez czary, wątpiących w swoje powołanie do służby ? nawet po wielu latach służby.
Duch czarów może spowodować, że bez osoby działającej w tym demonicznym duchu (kontrolerze) będziesz czuł, że nie masz swojej własnej osobistej tożsamości. Jeśli odkryjesz, że tracisz cel i zastanawiasz się, dlaczego czujesz się w taki sposób to może to być znak, że duch czarów usiłuje okraść cię z twojej tożsamości. Kontrola czarów spowoduje, że będziesz się czuł jakby nie na swoim miejscu i jakbyś nie miał osobistej wartości, gdy będziesz przyglądał się jak znika twoje poczucie własnej wartości. Strzeż się, abyś nie czerpał swojego poczucia wartości od kogokolwiek innego oprócz Chrystusa.
(podkreślenie tłum.)

Odpowiedz na te pytania

Przejrzyj następujące pytania, które pomogą twojej tożsamości, jeśli czary zostały skierowane ku tobie przez którąś z tych opisanych metod.

Czy czujesz się mniej sobą, gdy znajdujesz się w obecności kogoś innego?
Czy myślisz, że nie liczysz się w życiu poza twoją relacją z jakąś osobą?
Czy czujesz się tak, jakbyś stracił swoją osobistą tożsamość?
Czy czujesz się tak, jakby twoja służba nie miała znaczenia?
Czy czułeś kiedykolwiek, że ktoś z twoich przyjaciół lub krewnych stara się oddzielić cię od innych ludzi?
Czy znasz kogoś, kto staje się super duchowy wobec ciebie, gdy próbujesz z nim normalnie porozmawiać?
Czy ta osoba zawsze mówi ci o tym, co Bóg mu powiedział, abyś ty robił?
Czy straciłeś bliskich przyjaciół, ponieważ ktoś zaczął mówić mściwie o nich?
Czy ktoś skłócił ze sobą dwóch twoich przyjaciół?
Czy jest ktoś, kto wywołuje w tobie strach za każdym razem, gdy chce coś dla ciebie zrobić?
Czy ktokolwiek kiedykolwiek powiedział ci coś, że strasznego ma się wydarzyć tobie, jeśli nie zrobisz tego, co ci powiedzieli?

4) Choroby
Choroba jest kluczową bronią czarów. Gdy walczysz z czarami, możesz zacząć mieć poważne problemy z bólami głowy lub czuć się tak, jakbyś się dusił czy nie mógł oddychać. Pewnego razu, gdy zmagałem się z tym duchem, czułem się tak, jakby ktoś stał mi na piersiach. Myślałem, że dostanę ataku serca. Siła działająca przeciwko mnie była realna a walka szalała, lecz przez modlitwę, stosowanie krwi Baranka i słowa mojego świadectwa, wygrałem! Spotkałem ludzi, szczególnie wstawienników, którzy czuli się chorzy, dostawali bólów głowy, gdy czary ich atakowały. Inni czuli opresję, które spoczywała na ich twarzy. Znam też innych, którzy mieli różne symptomy „starych” chorób, które pojawiały się w czasie wstawiennictwa. Jeszcze inni odczuwali w ciele ataki symptomów podobnych do grypy. Jeśli nie wiesz o tym, nie wiesz, co robić, lecz Słowo Boże i twój autorytet jako wierzącego może to odeprzeć.

A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by je raczej obrać niż śmierć (Obj. 12:11 KJV).

раскрутка

Nikt nie jest odporny na działania religijnego ducha

Religijny duch: Wróg nr 1 apostolskiej służby
Jonas Clark

Duch religijny jest demoniczną strażą, która sprzeciwia się Bożemu dziełu.

Biada wam religijne duchy! Na zewnątrz wydajecie się być sprawiedliwi,
lecz jesteście pełni obłudy i zła. Wy zamykacie królestwo niebios.
Składacie dziesięcinę z mięty i mirry, a lekceważycie sprawiedliwość, miłosierdzie
i wierność. Jesteście pełni żądzy i pobłażania sobie. Robicie pokaz ze swoich
modlitw. Podróżujecie przez lądy i morza, aby zdobyć jednego nawróconego,
po czym robicie z niego syna piekła dwakroć gorszego niż wy sami jesteście.

Jezus wypowiadał te słowa w prawdziwie apostolskim stylu, gdy potwierdził, że religijny duch działa przez faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Nie należy tego mylić z „czystą pobożnością”, która jest opisana jako troszczenie się o dotkniętych sieroctwem, wdowy i zachowywaniem siebie przed skażeniem tego świata (Jk. 1:26-27). Religijny duch jest demoniczną siła, która wpływa na ludzi, aby działali pobożnie, we własnej sprawiedliwości i super duchowo. Ten duch ma bardzo wyraźne, ostre zadanie: dezorientować postrzeganie tego, Kim Jezus jest i stanąć na drodze Bożych wysiłków budowania Jego chwalebnego Kościoła.

Jezus, Miłujący Baranek, był odważny jak lew wobec religijnego ducha, ponieważ ta zła moc sprzeciwia się wysiłkom zaniesienia Ewangelii do najdalszych części ziemi, najbardziej istotnemu aspektowi apostolskiego mandatu. Jeśli ten duch nie może powstrzymać cię przed dążeniem za Bogiem, to będzie starał się wypaczyć twoje postrzeganie tego, Kim jest Jezus, jak widzisz Jego i wszystko robisz dla Niego, abyś nie mógł wypełnić twojego przeznaczenia. Pamiętaj o tym, że to nie poganie kamienowali i więzili Pawła za głoszenie Ewangelii. To ludzie, którzy twierdzili, że kochają Boga. To wielu religijnych uczonych w Piśmie i faryzeuszy, którzy byli źli, że poganie zostali dopuszczeni do Królestwa bez obrzezania ciała.
Dziś, religijny duch wygląda nieco inaczej. Szaty religii nie są już filakteriami i długimi szatami; to zakodowane w kolorach stroje, które ozdabiają tytuły, tych, którzy starają się szukać wyższego duchowego rankingu u Boga przed innymi. Pomimo swego zewnętrznego wyglądu ten religijny duch był wrogiem tego, co apostolskie 2000 lat temu i jest takim samym przeciwnikiem apostolstwa dziś.

Nikt nie jest odporny na działanie ducha religijnego. Wszyscy byliśmy poddani jego wpływom do pewnego stopnia. Nawet uczniowie Jezusa stali się ofiarami jego zabójczych działań. Pamiętasz Synów Gromu? Uczniowie byli oburzeni na Samarytan, którzy nie przyjęli Jezusa i chcieli ściągnąć ogień osądu Bożego na całe miasto. Czy możesz sobie wyobrazić to, że można być tak sprawiedliwym we własnych oczach, aby pragnąć zniszczyć całe miasto? To nie jest normalne zachowanie. Przeciwnicy tacy jak religia, Izabel i czary są duchami, które działają uniemożliwiając odnowienie apostolskiej służby i nadal walczą z tym jeszcze dziś. Zrozum tych wrogów apostolskiej posługi i sprzeciw się diabłu w Imieniu Jezusa! Usłyszawszy ich żądanie, Jezus zareagował twardo: Nie wiecie, jakiego ducha jesteście (Łk. 9:52-55). Lecz Jezus dokładnie wiedział jakiego ducha byli ci dwaj uczniowie ? ducha religijnego. Jakub i Jan nie byli jedynymi uczniami, którzy znaleźli się pod wpływem tej demonicznej mocy. Kiedy Jezus powiedział to uczniom? Miał pójść do Jerozolimy, wiele wycierpieć od starszych arcykapłanów i uczonych w Piśmie, że musi być zabity i trzeciego dnia wzbudzony z martwych. Piotr wziął go na bok, na prywatną rozmowę i zaczął upominać. Jezus odpowiedział: Idź precz ode mnie, szatanie! (Mat.16:23). Podobnie jak Jakub i Jan, Piotr nie znał ducha, z którego był tego dnia. Jezus widział wpływy religijnego ducha działające na Piotra i bardzo wyraźnie zwrócił się gromiąc Szatana (ducha), a nie Piotra (osobę). Zwróć uwagę również, że Jezus powiedział bezpośrednio do Szatana, a nie do postawy. To tylko kilka z wielu przykładów działania religijnego ducha rozsianych po Biblii.

Jeśli duch religii mógł wpływać na wybranych przez Jezus uczniów to my również jesteśmy podatni. Świadomi tego czy nie widzimy, że duch religijny wpłynął do pewnego stopnia na wierzących i niewierzący. Ci z nas, którzy mają świadomość działania ducha religijnego stale walczą z jego szkodliwymi skutkami. Jeśli nie będziemy się sprzeciwiać to on będzie opierał się naszemu pościgowi za bliższą relacją z Chrystusem i nie będziemy mogli wzrastać i dojrzewać poza nasze poznanie i duchowe postrzeganie Kim Jezus jest. Niektórzy widzą Jezusa tylko jako dzieciątko w żłóbku. Inni widzą Go stale wiszącego na krzyżu, a jeszcze inni jako siedzącego pośród małych dzieci. Są jeszcze tacy, dla których to łagodny baranek. A jednak, jest wielu innych, którzy postrzegają Jezusa, takim, jaki jest. Tak, On jest tym wszystkim, lecz jest czymś znacznie, znaczenie więcej. On jest Lewm z Plemienia Judy, Panem Duchów, Królem Chwały, a nawet mężem walecznym.

Religijne duchy są niebezpiecznymi oponentami apostolskiego poruszenia, ponieważ wierzący nie mogą być w pełni wyposażeni do skutecznej pracy w służbie, bez głębokiego poznania tego Kim jest Jezus. Jest on śmiertelnie niebezpieczny, ponieważ stara się powielać siebie w nowo nawróconych, którzy przylegają i polegają na próżnej tradycji, zamiast na postępującym objawieniu tego, Kim Jezus jest. Religijny duch zaleca się do ciebie, abyś uzależnił się od martwych zwyczajów, zamiast szukania Bożej łaski przez wiarę i znalazł skuteczne strategie dla swego życia i służby.

Apostoł Paweł ostrzegał Tymoteusza przed religijnymi duchami, mówiąc o nich, że są: zdradzieccy, zuchwali, nadęci, miłujący więcej rozkosze niż Boga, Którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj (2 Tym. 3:4-5). Jak rozpoznajesz religijnego ducha? Owocem religijnego ducha jest sprawiedliwość własna, fałszywa pokora, martwe religijne uczynki, niewdzięczność i brak duchowej wrażliwości. Apostolstwo to nie tylko odwrócenie się od religii, jest to kontratakowanie przez wychowywanie prawdziwych duchowych synów i córek, które poniosą dalej dzieło budowania chwalebnego kościoła bez jakiejkolwiek skazy czy zmazy.

Łaska apostolska i prorocza nie dopuści do tego, aby religijny duch i religia sprowadziły nas z powrotem do Wieków Średniowiecza. Ta łaska buduje, strzeże i rządzi łaską, która nie skłoni się przed religijnymi duchami, lecz skonfrontuje je i przejmie panowanie nad nimi, aby Wielki Nakaz mógł zostać wypełniony.

Rozeznawanie religijnego ducha

MORDERCZY DUCH RELIGII
Jonas Clark

Religijny duch jest mocą najsilniej sprzeciwiającą się apostolskiemu Kościołowi. Nie musimy tym się martwić, ponieważ Duch Święty używa religijnych prześladowań do wywołania największej duchowej rewolucji wszech czasów – nowotestamentowego apostolskiego Kościoła.

Jednymi z największych oponentów przeciwko przemianie kościoła w apostolską służbę będą religijne duchy. Taki duch obawia się utraty pozycji, nowych rzeczy oraz bycia w błędzie. Sprzeciwiają się one wszystkiemu, co odbierają jako zagrożenie dla ich ważności. Odkrywamy początek apostolskiej służby i apostolskiego Kościoła w Jerozolimie po zmartwychwstaniu Jezusa. Wkrótce po Jego zmartwychwstaniu Kościół był przez religijnego ducha prześladowany i rozproszony po całej okolicy. Pismo mówi:

Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc słowa, tylko samym Żydom (Dz. 11:19).

Szczepan był uczniem Chrystusa, był mężem pełnym wiary i mocy, i czynił wielkie znaki i cuda wśród ludzi. W pewnej chwili swojej służby rzucili mu wyzwanie przywódcy z religijnej warowni. Duch religijny zawsze boi się tych, którzy są namaszczeni przez Ducha Świętego, ponieważ religijne duchy siedzą w miejscach władzy, które do nich nie należą. Aby utrzymać się na swoich uzurpowanych pozycjach, atakują człowieka, który nosi prawdziwe Boże namaszczenie władzy. Jak dalej świadectwo przekazuje:

A Szczepan, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej libertyńską, oraz z synagog Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, a również z Cylicji i Azji, wystąpili, rozprawiając ze Szczepanem. Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał (Dz.6:8-10).

Zwróć uwagę na to, że ci mężczyźni utworzyli konfederację religijnych przywódców z co najmniej trzech różnych synagog, którzy nie byli w stanie oprzeć się mądrości i duchowi z którego Szczepan mówił. Tak bardzo więc pobudzili ludzi, starszych i uczonych w piśmie aby się przyłączyli do ich opozycji przeciwko Szczepanowi. Religijne duchy, gdy motywują innych przeciwko Bożym rzeczom, mają ciemną umiejętność dotykania strachem i konfliktem. Religijna opozycja i prześladowania są często dowodem wejścia w apostolski wymiar służby. Stare zawsze wydaje się sprzeciwiać nowemu, a to, co martwe, zawsze boi się żywego.

APOSTOLSKE I RELIGIJNE PRZECIWIEŃSTWO
Duchy religijne to duchy mordercze. Gdy ci mężczyźni konspirowali przeciwko Szczepanowi, podstawili mężów,którzy utrzymywali: Słyszeliśmy, jak mówił bluźniercze słowa przeciwko Mojżeszowi i Bogu; Tak podburzyli lud oraz starszych i uczonych w Piśmie, a powstawszy, porwali go i przywiedli przed Radę Najwyższą (Dz. 6:11-12). Rady kościelne są religijnymi sądami, które religijni liderzy używają do obrony swoich miejsc władzy i sprawowanie terytorialnej kontroli ludzi. Historycznie rzecz biorąc, uczniowie Chrystusa regularnie spotykali się z religijnym prześladowaniem czy okultystyczną opozycją, jak tylko zaczynali być posłuszni Duchowi Świętemu. To dlatego namaszczenie uruchamia duchową władzę, które stawia czoło wszystkiemu, co utrudnia postępy Królestwa Bożego. Tutaj, w typowy, oszczerczy sposób, religijne duchy znalazły fałszywych świadków, aby wytoczyć sprawę przeciwko Szczepanowi, człowiekowi, który poruszał się w apostolskim działaniu i robił mnóstwo dobrej roboty wśród tych ludzi.

Kluczem jest tutaj pamiętać o tym, że Szczepan wywołał problemy w czasie usługiwania na ulicach, a nie w żadnym z lokalnych kościołów. Usługiwanie poza czterema ścianami lokalnego kościoła i na rynkach, gdzie są ludzie jest znakiem rozpoznawczym służby apostolskiej. Religijna opozycja i prześladowania są dowodem wejścia w apostolski wymiar służby. Pewnego razu zabrałem ze sobą grupę wierzących do usługiwania na ulicach małego miasteczka w Belgii. Nigdy nie zapomnę rozmowy, jaką odebrał jeden z naszych członków od religijnej rady miasta z pytaniem, z czyjego pozwolenia głosimy Ewangelię w ich miasteczku. Posłałem odpowiedź do dzwoniącego: „Otrzymaliśmy pozwolenie z kwatery głównej”. Nigdy więcej już nie słyszeliśmy o nich.

Apostolska szata autorytetu zawsze ujawnia religijne duchy. Na spotkaniu Szczepana z religijnymi chłopakami: Podstawili też fałszywych świadków, którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić bluźnierstw przeciwko temu miejscu świętemu i zakonowi;Słyszeliśmy go bowiem, jak mówił, że ów Jezus Nazareński zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje, jakie nam Mojżesz przekazał A gdy wszyscy, którzy zasiadali w Radzie Najwyższej, utkwili w nim wzrok, ujrzeli jego oblicze niby oblicze anielskie (Dz. 6:13-15).

DZIEŃ, W KTÓRYM ZGINAŁ DOBRY CZŁOWIEK
Namaszczenie na życiu Szczepana było widoczne dla tych, którzy byli na spotkaniu, lecz to się nie liczyło, oni chcieli zatrzymać go za wszelką cenę. Lecz Szczepan był odważny i nie cofnął się. Głosił potężnie namaszczone przesłanie w swej obronie dowodząc z Pism, że Bóg nie mieszka w domach uczynionych rękami ludzkimi i konkludując, że ci przywódcy sprzeciwiali się Duchowi Świętemu i działali jak religijni przywódcy będący przed nimi, prześladując i zabijając proroków dawnych czasów. Zostali tak dotknięci, że zaczęli zgrzytać zębami w furii gniewu. Wyobraź to sobie: dojrzali mężczyźni, religijni przywódcy miasta nie będący w stanie kontrolować swoich morderczy emocji. Pismo mówi (przekład dosłowny NT): Słuchając tego wybuchli jak przecięci piłą w swoich sercach i zaczęli zgrzytać na niego zębami
(Dz. 7:54).

Gdy ci morderczy, religijni przywódcy rzucali w
Szczepana kamienie , On miał otwartą wizję i zobaczył chwałę Bożą i Jezusa stojącego obok prawicy Bożej. On zaś, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej I rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej (Dz. 7:55-56). Służb apostolska przeżywa tego rodzaju prorocze działania. Zaznaczone jest, że Duch Święty nigdy nie opuszcza tych, którzy zdecydowanie stoją przeciwko bezbożnej religijnej opozycji. Szczepan, wydając ostatnie tchnienie, donośnym głosem, poprosił Pana, aby nie policzył im tego grzechu i zwycięsko wstąpił z tego świata do chwały.
Powtórzmy: religijny duch, którego spotkał Szczepan to duch morderczy. Pismo mówi, że ukamienowali Szczepana, który się modlił tymi słowy: Panie Jezu, przyjmij ducha mego. A padłszy na kolana, zawołał donośnym głosem: Panie, nie policz im grzechu tego. A gdy to powiedział, skonał (Dz.7:59-60). To był dzień, w którym zginął dobry człowiek.

Jak to było u początków apostolskiego Kościoła, tak będzie i w czasie tego odnowienia. Religijny duch będzie najsilniejszą opozycyjną siłą przeciwko przemianie w apostolską służbę. Jezus mówił o religijnym duchu.

A tak wystawiacie sobie świadectwo, że jesteście synami tych, którzy mordowali proroków Wy też dopełnijcie miary ojców waszych Węże! Plemię żmijowe! Jakże będziecie mogli ujść przed sądem ognia piekielnego? Oto dlatego Ja posyłam do was proroków i mędrców, i uczonych w Piśmie, a z nich niektórych będziecie zabijać i krzyżować, innych znowu będziecie biczować w waszych synagogach i przepędzać z miasta do miasta (Mat. 3:31-34).

Religijny kościół jest motywowanym przez człowieka, zorientowanym na religijne martwe uczynki, cielesnym kościołem, który ma formę pobożności, lecz unika obecności Ducha Świętego. Niewiele Szczepan wiedział o tym, że Bóg wykorzysta jego śmierć do uruchomienia wielkiej apostolskiej rewolucji. Po nienawistnym morderstwie Szczepana, wierzący się rozproszyli, szli z miejsca na miejsce i zwiastowali dobrą nowinę
(Dz. 8:4).
Religijne prześladowania zawsze powodują rozwój służby, Ewangelia Królestwa nie może zostać powstrzymana.

Religijny Kościół

NIECH MARTWI GRZEBIĄ MARTWYCH
Jak to jest, że tak wielu daje się złapać w szukanie życia pośród umarłych? Jezus powiedział: Pójdź za mną, a umarli niechaj grzebią umarłych swoich
(Mat. 8:22). Czy to możliwe, aby ten religijny duch musiał zostać rozeznany? Przyjrzyjmy się kilku jego cechom.

Religijni przywódcy lubią stałe wody. Mają oni mentalność dozorców z nastawieniem ? nie wstrząsajmy łodzią. Ich usługi są zimne, ciche i formalne. Jak już wspomniano religijny pastor mógł zostać wybrany przez kościelną radę wyłącznie na podstawie swojego religijnego wykształcenia, przynależności czy stopnia.

Jednym z najbardziej śmiertelnych duchowych zadań przeciwko zdolności kościoła do rozszerzania Ewangelii na świecie było działanie religijnego ducha. Wierzę, że ten duch miał morderczy wpływ, który jest w swej naturze antychrystem i będzie ujawniony przez Ducha Świętego w tych ostatnich dniach. Tysiące dobrych ludzi zostało pochwyconych przez niego i przez jego zwodnicze działania, i doprowadzonych do bezskuteczności. W książce „30 srebrników” nauczam tego w jaki sposób rozeznawać religijnego ducha i zwyciężać jego zdolność do powstrzymywania tego, co najlepsze od Boga dla twojego życia i służby
We współczesnym społeczeństwie istnieje bardzo niebezpieczne, fałszywe pojmowanie kościoła i wiele z dynamiki go otaczającej. Przez lata doszliśmy do religijnego rozumienia tego, czym jest służba i kościół. Z powodu tych fałszywych poglądów istniejący Kościół będzie w potężny sposób wyzwany w nadchodzących dniach, przez głos reformy i służby pojawiającej się apostolskiej służby.

ROZEZNAWANIE RELIGIJNEGO DUCHA.
Żadnych wyzwań, unikać przekonania (o grzechu), bez pasji Religijny kościół jest miejscem, gdzie ludzie przeżywają swoje życie w sposób niekwestionowany, bez zmian i oczekując na porwanie. Jest to kościół, gdzie można posłuchać przez 10 minut miłego motywacyjnego nauczania czy czytania modlitwy i spodziewać się przeprosin pastora, gdy przeciągnie trochę czas. Jest to kościół, który posyła ludzi z powrotem do schroniska świata pozbawionych zwycięskiego duchowego zaszczepienia. W takim kościele zwraca się uwagę w czasie niedzielnych nabożeństw na datę urodzin każdego i wszystkie rocznice, pokutuje w przypadku ich pominięcia, a nikt nie słyszy głosu Ducha Świętego. Więcej uwagi przywiązują do powrotu do domu, pieczonej ryby, sprzedaży ciasteczek i obiadów drobiowych niż do tego, „co powiedział Duch Pański” Jest to miejsce, gdzie oczekuje się od pastora, że po nabożeństwie stanie w drzwiach, aby ucałować dzieciaki i potrząchnąć każdą ręką. Jest to kościół, w którym naciska się na pastora, aby odwiedzał wszystkich ludzi co tydzień i upewnił się, że jest ze wszystkimi na przyjacielskiej stopie. Tam też niektórzy uczestniczą w kościele tylko cztery razy w życiu, aby zostać poświęconym, ochrzczonym, otrzymać ślub i być pogrzebanym.

Sam pokaz, żadnej mocy
Jest pełen programów prowadzonych przez biznesmena, osobowości Typu A, kontrolujące Izabelle i jest zabawiany okazjonalnymi niedzielnymi porankami i bożonarodzeniowymi kantatami. Tam też można spełnić wygodnie swoje poczucie religijnych obowiązków. Panuje tutaj mentalność stróża, z nastawieniem: nie trzęsiemy łodzią w czasie podróży. Tam, gdzie pastor został wybrany przez aklamacje kościelnej rady na podstawie swego religijnego wykształcenia, przynależności lub stopnia, jest zimno, cicho i formalnie. Ściany jego gabinetu są wypełnione plakietkami ludzkiego uznania, potwierdzającymi, że oni dokonali właściwego wyboru. Jest to kościół, w którym przywództwo jest najęte przez ludzi, aby robili raczej to, co uważają za właściwe, niż mężczyzn posłanych przez Ducha Świętego. Jest to kościół, w którym pastor jest wykorzystywany przez 20 lat, przechodzi na emeryturę ze złotym zegarkiem za wierną służbę i posłany do jakiejś przyczepy, żeby umarł, a to wszsytko tylko po to, aby powtórzyć ten sam 20-letni wzór z kimś innym.

Religijni humaniści
Jest to kościół, w którym możesz prowadzić dwa życia: religijne i świeckie. Chodzi o to, żeby było tak: błogosław mnie tylko, a nie proś o zmianę, zaangażowanie, wzrost, dojrzałość, postęp, portfel, wzrost czy zrobienie czegokolwiek dla kościoła. Jest pełen ludzi, którzy mają pełno duchowo brzmiących powiedzeń, które łagodnie owioną twoją twarz, lecz oni wbiją ci nóż w plecy, gdy tylko wyjdziesz. Jest to apatyczny, narzekający i lamentujący kościół, w którym rzadko się mówi o grzechu, a ci, którzy nie pokutują, buntownicy i wyzywający nigdy nie są konfrontowani.

To jest kościół, w którym można robić co się komu podoba, według własnego serca i nie być odpowiedzialnym wobec nikogo czy poddanym nikomu. W takim kościele kaznodzieja smaga cie i bije Słowem. Jest onieśmielony przez łaskę i namaszczenie na twoim życiu, gdzie liderzy nie uwalniają ludzi do służby, ponieważ jest tylko jedno miejsce przeznaczone na pokaz jednego człowieka. To jest ten martwy kościół bez życia, i więzi tysiące dusz, ponieważ jakiś ich krewny kiedyś był wiernym członkiem. Jest to kościół, który każdemu nowemu członkowi zapewnia miejsce dla rodziny na pochówek na kościelnym cmentarzu. Słowo Boże jednoznacznie mówi o naszej relacji z tym religijnym kościołem:
Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy. I od takich stroń! (2 Tym. 3:5 BT).

Po przeczytaniu tych krótkich rozważań na temat religijnego kościoła, prawdopodobnie czujesz się tak samo jak ja, gdy to przeczytałem. Jeśli tak, to znaczy, że ujawniliśmy istotę religijnego ducha. Jeśli jednak twoją reakcją jest gniew na mnie za napisanie tego, to mogę tylko prosić, abyś zbadał swoje serce, zanim poczytasz dalej, ponieważ apostolskie namaszczenie rzuci wyzwanie wytrwałości religijnych stref bezpieczeństwa, włącznie z twoimi. Jestem przekonany, że większość czytających jest spragnionych więcej Boga i chce, aby ich życie miało jakieś znaczenie. Odwróćmy się teraz od religijnych więzów i wejdźmy w naprawdę ekscytujący świat służb apostolskiej.

ĆWICZENIE W DZIAŁANIU
Jeśli znajdujesz się w martwym kościele, opuść to teraz. Tak, właśnie teraz. Nie trać więcej czasu w miejscu, które nie karmi cię duchowo. Dlaczego mieliby żywi trzymać się martwego? To nie jest w porządku wobec twoich dzieci. Aby włączyć się do apostolskiej rewolucji musisz naprawdę iść za Panem wszystkim, co jest w tobie. Następnie, spójrz na tych, od których przyjmujesz poradę. Czy to mili lecz religijni ludzie?
Jeśli tak, to już czas na oczyszczenie twoich relacji.

Religijna opozycja jest rzeczywistością i możesz spodziewać się, że wypuszczą na ciebie strach. Aby pokonać strach musisz wprowadzić poznanie apostolskiej służby do głowy, a ducha nowej apostolskiej rewolucji do twojego ducha. Apostołowie są pionierami. Orz ziemię i przyłącz się do sprawy, a gdy napotkasz na opozycję raduj się. Jezus powiedział:

Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i kłamliwie mówić na was wszelkie zło ze względu na mnie. Radujcie i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami (Mat. 5:11-12).

topodin.com

7 Nawyków bardzo skutecznych chrześcijan

Jonas Clark
Stephen Covey zbudował imperium wydawnicze na plecach swojego bestsellera „The 7 Habits of Highly Effective Living” (7 Nawyków bardzo skutecznego życia). Są jeszcze: „The 7 Habits of Highly Effective Teens,” „The 7 Habits of Highly Effective Families,” a całkiem ostatnio: „The 8th Habit” (Ósmy nawyk). W tych książkach, Covey, mówi nam, abyśmy robili wszystko w sposób aktywny, synergiczny, jakbyśmy ostrzyli piłę^*). Całkiem niezła rada!

O ile szanujemy mądrość Covey’a i wspaniałe książki o marketingu, lecz nie zapominajmy, że Biblia pełna jest praktycznych rad o dobrych i złych nawykach. I tak, 2 List do Tymoteusza w szczególności oferuje pewne złote myśli o tym, czego potrzeba, aby prowadzić apostolskie życie. Słusznie należy zwrócić uwagę na to, że ta księga Pawła jest również bestsellerem – jedną z części najlepiej sprzedawanej książki wszech czasów. W tym sprawdzonym przez wieki tomie, ap. Paweł przekazuje ostateczne plecenia swem uduchowemu synowi.

Drugi List do Tymoteusza zawiera najbardziej znane słowa Pawła. Gdy ktoś jest bliski odejścia z tej ziemi to jego ostatnie słowa warte są zauważenia. Co takiego powiedział Paweł Tymoteuszowi w swym ostatnim liście? Co pozostawił, co mogło mu pomóc w zmaganiach dobrego boju wiary, który on sam zwyciężył? Czym ten wielki apostoł dzielił się z Tymoteuszem na temat apostolskiego życia?
Paweł ostrzegł go przed tym, że niektóry złe nawyki, jak na przykład próżne rozmowy, mogą sprowadzić go z drogi przeznaczenia. Ostrzegł również przed potencjalnie śmiertelnymi nawykami takimi jak: egoizm, chciwość, pycha, arogancja, nieposłuszeństwo, niewdzięczność, bluźnierstwo,oszczerstwo, pochopność i perfidia wśród wielu innych.

Niemniej, bardziej niż cokolwiek innego Paweł przekazał Tymoteuszowi wiele mądrości, do której mógł on sięgać długo po chwili, gdy jego mentor odszedł do Pana. To jest to, co ja nazywam siedmioma nawykami bardzo skutecznego apostolskiego życia.

Skuteczny nawyk #1: Pobudzaj dary i używaj ich odważnie.
Apostoł polecił Tymoteuszowi, aby pobudzać dary Boże ? i utrzymywać je rozbudzone. Podoba mi się sposób w jaki oddaje to rozszerzone tłumaczenie Biblii (AMP): Rozbudź (rozpal na nowo żar, roznieć ogień i utrzymuj płonący) dar łaski Bożej, [wewnętrzny ogień, który jest w tobie…(2 Tym. 1:6 AMP). Dalej Paweł zachęca młodego sługę, pisząc, że strach nie pochodzi od Boga i dodaje mu odwagi, aby chodził w mocy i miłości Bożej, a nie płaszczył się i nadskakiwał w strachu. Apostolskie życie wymaga od nas rozniecenia pasji w nas, ponieważ znajdą się tacy, którzy będą starali się zalać nasze rewolucyjne marzenia rzekami negacji.

Skuteczny nawyk #2: Trzymaj się mocno prawdy.
Apostoł Paweł wlał swoje życie w Tymoteusza. Jako dobry, duchowy ojciec, uczył go doktryn chrystusowych, kształtując te drogi i trwanie w modlitwie. Oczekiwał, że Tymoteusz będzie trzymał się zdrowego nauczania, które otrzymał; aby trzymał się mocno prawdy.
Strzeż i zachowuj [z największą troską] drogocennej i wspaniałej przyjętej [Prawdy], która została powierzona [tobie] z [pomocą] Ducha Świętego, który uczynił z nas Swoje mieszkanie (2 Timothy 1:14 AMP).
Dalej ostrzega swego ucznia przed tym, co się dzieje z tymi, którzy nie trzymają się ściśle prawdy: odpadają, podobnie jak Fygelos i Hermogenes. Apostolskie życie wymaga utrzymywania zdrowej równowagi między nowym objawieniem a twardymi fundamentami, abyśmy szli do przodu w postępującej prawdzie, jak ją Bóg objawia.

Skuteczny nawyk #3: Wychowuj innych do służby.
Następnie apostoł mówi Tymoteuszowi, aby był mocny w łasce, którą można znaleźć wyłącznie w Jezusie Chrystusie, gdy On decyduje, aby wychowywać innych do służby. Tutaj, Paweł wzywa go do wyższego poziomu przywództwa. Wiedział o tym, że rozpowszechnianie niesfałszowanej ewangelii narodom wymaga powielania siebie samych w innych.
A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to przekaż ludziom godnym zaufania, którzy będą zdolni i innych nauczać. (2 Tym. 2:2 AMP).
Zwróć uwagę na to, że uwarunkował to polecenie: powiedział, aby wybrał mężczyzn, na których można polegać i wiernych. Apostolskie życie wymaga wzięcia pod uwagę konieczności wykupienia czasu i udzieleni go tylko na tym, którzy idą za Bogiem z całego serca.

Skuteczny nawyk #4: Zachowuj dyscyplinę.
Bądź zdyscyplinowany i gotowy na znoszenie trudności. Paweł nie cukruje apostolskiego życia. Mówi wprost, że musi mieć dobry nawyk zwany dyscypliną, gdy przygotowuje się na znoszenie trudności, jako dobry żołnierz Jezusa Chrystusa, Paweł napomina go, aby nie motał się w sprawach życia. Innymi słowy: niech świat nie komplikuje twojej służby. Skup się na tym, do czego zostałeś powołany, aby zrobić. Bądź zdyscyplinowany, aby odgrywać rolę w tym, co Bóg przygotował; poddaj swoje życie Słowu Bożemu (2 Tym 2:3-7). Apostolskie życie oznacza cierpienie bólu dyscypliny, nawet wtedy, gdy wydaje się, że ci wokoło ciebie mają łatwo.

Skuteczny nawyk #5: Trwaj skupiony na Chrystusie.
Miej [stale] w pamięci Jezusa Chrystusa, który został wskrzeszony z martwych, jest z rodu Dawidowego, według mojej ewangelii (2 Tym. 2:8 AMP). Paweł wiedział, że Tymoteusz musi pamiętać o mocy zmartwychwstania Chrystusa, aby utrzymać się wśród prześladowań, które podążały wraz z głoszeniem ewangelii w jego czasach.
Apostolskie życie oznacza znoszenie i utrzymywanie pozycji z cierpliwością, aby znieść wszystko dla Ewangelii. Jest to świadomość tego, że jeśli umrzemy z Nim, z Nim będziemy również żyć. Jeśli wytrzymamy, będziemy również z Nim rządzić. Jeśli się Go zaprzemy, wyprzemy i odrzucimy to on odrzuci nas (2 Tym. 2:11-13).

Skuteczny nawyk #6: Znaj Słowo.
Następnym słowem mądrości ap. Pawła do Tymoteusza jest obowiązek znania Słowa Bożego. Paweł polecił mu: Staraj się usilnie o to, abyś mógł stanąć przed Bogiem jako wypróbowany i nienaganny pracownik, który wykłada należycie słowo prawdy. (2:15).
Apostolskie życie jest życiem w Słowie. Jest to jedyny mocny fundament położony przez Boga, który ostoi się w pośród wstrząsów.

Skuteczny nawyk #7: Żyj czystym życiem.
W końcu, apostoł Paweł mówi Tymoteuszowi, aby nabył nawyku prowadzenia życia w czystości. Wyjaśnił, że każdy kto się oczyszcza, będzie naczyniem oddzielonym do użytku Bożego, dopasowanym i gotowym do pracy. Młodzieńczych zaś pożądliwości się wystrzegaj, a zdążaj do sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoju z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca (2 Tym. 2:22 AMP).

Apostolskie życie wymaga odmowy udziału, zaangażowania się w błahych sporach nad pytaniami niedouczonych, które tylko wywołują spory.
Oczywiście, nie jest to pełna lista pobożnych zachowań, lecz jestem przekonany, że jeśli pójdziemy za tymi siedmioma obszarami naświetlonymi przez Pawła, nasze życie i służba będą bardziej skuteczne dla chwały Bożej. Czyż nie o to chodzi?

————————————————————————————————

*)Termin ukuty przez Covey’a, który można wyjaśnić takim obrazem:

Przypuśćmy, że pochodzisz do kogoś, kto gorączkowo pracuje przy ścinaniu drzewa.

Co ty robisz? – pytasz.
Nie widzisz? – pada zniecierpliwiona odpowiedź. – Ścinam to drzewo.
Wyglądasz na wyczerpanego. – wykrzykujesz. – Jak długo to robisz?
Ponad 5 godzin. – odpowiada. – Jestem pokonany, to ciężka praca.
Czemu więc nie zrobisz sobie przerwy na kilka minut i nie naostrzysz piły? – pytasz. – Jestem pewien, że szło by znacznie szybciej.
Nie mam czasu na ostrzenie piły. – odpowiada z naciskiem. – Jestem zbyt zajęty piłowaniem.

Ostrzenie piły to odnawianie siebie samego – fizycznie, umysłowo, duchowo i emocjonalnie.

раскрутка сайта

Proroczy sen – Zaproszenie na Wielkie Zgromadzenie

Jonas Clark

Jonas Clark dzieli się kolorowym, proroczym snem o wąskiej drodze do KrólestwaNiebieskiego i o tym, jak niewielu ją znajduje.

Stałem obok ogromnego, przystojnego młodego mężczyzny, który widocznie był aniołem Pańskim. Był bardzo wytworny w swym zachowaniu, a jednak jego postawa pokazywała, że jest gotów do bitwy w każdej chwili. Gdy pierwszy raz powitał mnie, powiedział: „Zostałeś zaproszony, aby stanąć przed Wielkim Zgromadzeniem”.
Taki był początek snu, którego nigdy nie zapomnę. Po usłyszeniu tych słów, zostałem natychmiast przeniesiony w duchu do innego miejsca. Mogłem odczuć, że wszedłem w rzeczywistość, która funkcjonowała w innym czasie, a jednak równolegle do obecnego wymiaru. Znalazłem się poza ograniczeniami ludzkich zachowań, byłem w duchu.

WYŁĄCZNIE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO
Gdy otworzyłem oczy, wszedłem do wielkiego namiotu, którego podłogę pokrywały trociny. Wielu wiwatowało i cieszyło się, co mogło wyglądać na trwające przebudzeniowe spotkanie. Usłyszałem radiowe i telewizyjne zapowiedzi zbliżających się wielkich atrakcji. „Chodźcie i bądźcie błogosławieni! Dziś Bóg będzie uzdrawiał chorych!” Namiot był wypełniony karnawałową i świąteczną atmosferą. Było mnóstwo pieśni, śpiewu, głoszenia i podniecenia.
Pomimo tego, że znajdował się tam ogromny tłum widać było, że coś jest nie w porządku. Gdy przechodziłem wewnątrz wielkiego, czerwono-białego rozpiętego namiotu, widziałem, że został on podzielony na sekcje przy pomocy wielu bardzo długich lin. Te liny miały za zadanie kierować ludzi w kontrolowany i uporządkowany sposób. Niemniej, wielu było sfrustrowanych, a nawet zgorzkniałych z powodu długiego oczekiwania wśród tych lin.

BRAK PRZYWÓDCÓW
Na platformie wszystko wyglądało w porządku, na nawet doskonale, lecz można było powiedzieć, że za sceną coś nie jest w porządku, co powodowało, że liderzy tego namiotowego spotkania pozostawili swoje miejsca służby. Brak liderów spowodował, że liny stały się jeszcze dłuższe.
Na ziemi, tuż przede mną, pokryta wiórami i drewnianymi strugami leżała wielka Biblia. Byłem zdumiony tym, że nikt z przechodzących jej nie zauważył, niektórzy nawet stawali na niej, gdy stali przy długich linach. Za każdym razem, gdy ktoś spoglądał na nią, natychmiast był odciągany ku reklamie błogosławieństwa. Byłem w sercu zasmucony tym, że ludzie nie zauważyli Słowa, lecz stale byli rozpraszani przez znaki i dźwięki. „Tędy proszę” ? pokrzykiwali pomocnicy. „Przyjdź i bądź błogosławiony” rozlegało się w całym namiocie. Wtedy usłyszałem anielską deklarację: „To nie jest to wielkie zgromadzenie, przemiana jest w trakcie”. Pokaz skończył się.

POKÓJ PRZYGOTOWANIA
Nagle zostałem przeniesiony do budynku, który anioł nazwał: „Pomieszczeniem przygotowania”. Ponownie było tu mnóstwo rozpraszających rzeczy. Było to miejsce, w którym serce człowieka jest przygotowywane na wielkie zgromadzenie. Anioł Pański pokazał mi, że dopóki czyjeś serce nie zostanie przygotowane, to jego służba nie może pojawić się w pełni. Rozglądałem się wokół i zobaczyłem wielu, którzy byli tutaj. Niemniej, pewni ludzie, którzy w przeszłości robili spotkanie namiotowe byli w tym pokoju przygotowania ze złą motywacją. Było też kilkoro innych, których anioł wskazał mi jako ludzi z powołaniem Bożym i przeznaczonych do wielkiego zgromadzenia. Usiłowałem się skomunikować z nimi, lecz byli rozpraszani przez dźwięki różnych wydarzeń dziejących się na spotkaniu w namiocie.
Niestety ci, których serca nie oderwały się od pokazu odbywającego się w namiocie, byli usuwani z pokoju przygotowania i ponownie ustawiani w kolejkę między linami w namiocie. Anioł powiedział mi, że dzieje się tak dlatego, że ich serca skupiły się na ich własnej służbie i odchodzili od czasu swego przygotowania. Wtedy anioł powiedział: „To nie jest wielkie zgromadzenie. Nowe czasy i nowe pory! Chodźmy to następnego miejsca”.

WIELKA DEBATA
Po opuszczeniu pokoju przygotowania zostałem zabrany do następnego miejsca, gdzie zobaczyłem piękny, biały budynek kościelny. Miał ogromną wierzę a na szczycie kilka stopni z dachówki, ogromne drewniane podwójne wejście. Gdy drzwi rozsunęły się, dało się słyszeć delikatnie grające w tle stare organy. Po przekroczeniu progu sanktuarium czuło się w powietrzu stęchły zapach. Mogłem powiedzieć, że wchodziłem do bardzo starego budynku kościelnego. Na ścianach znajdowały się czarne drewniane panele i masywne witrażowe okna. W drzwiach przywitał mnie mężczyzna mówiąc: „Pieśni, chłopcze, cisza, szacunek, proszę. Odbywa się w tym miejscu wielka debata”. Po czym podszedł do mnie odźwierny ubrany na czarno w białych rękawiczkach i odprowadził mnie do przodu kościoła. Dało się słyszeć skrzypienie drewnianej podłogi pod moimi stopami. Spojrzałem na tysiące ludzi zgromadzonych wewnątrz budynku. „Czy to jest wielkie zgromadzenie?” zastanawiałem się

BRAK LASKI, ABY RUSZYĆ DO PRZODU
Pomocnik wskazał na rząd na samym przedzie kościoła, gdzie zostałem posadzony na wprost kazalnicy. Nikt nie głosił do zgromadzonych, wszyscy siedzieli w całkowitej ciszy.

Po mojej prawej stronie naprzeciw platformy było miejsce ze specjalnymi siedzeniami dla setek religijnych liderów różnych denominacji. W rękach tych liderów było wiele religijnych książek, przewracali strony swoich książek, jakby nerwowo szukali jakiejś ważnej informacji. Usłyszałem jak jeden z nich pytał: „Gdzie jest łaska, aby ruszyć do przodu?”
Większość z nich wygląda bardzo staro i byli słabego zdrowia. Wydawało się, że odbywała się wielka debata nad jakąś religijną doktryną. Spojrzałem na Słowo Boże, które trzymałem w swoich rękach i pomyślałem, że powinni poszukać odpowiedzi w tej Księdze. Ku mojemu zdumieniu wydawało się, że nikt z nich nie był tym zainteresowany. Wyglądało na to, że w powietrzu wisiała jakaś obojętność na Słowo Boże. W końcu, to oni sami napisali swoje własne książki teologiczne.

Zapytałem anioła Pańskiego: „Czy mam siedzieć tu w wyznaczonej sekcji, dopóki ktoś nie wezwie mnie do usłużenia ludziom?” Odpowiedział: „Nie. To są wszystko religijni liderzy różnych denominacji”. Powiedziałem mu, że nie należę do żadnej denominacji i zapytałem, gdzie mógłbym usiąść. Anioł spojrzał bezpośrednio na mnie i powiedział: „To nie jest miejsce, gdzie masz usługiwać, tylko przechodzisz przez nie. Ci liderzy usługują tylko sobie nawzajem. Wkrótce drzwi do tego miejsca zamkną się. Ty jesteś powołany do wielkiego zgromadzenia”. Po czym, po krótkiej chwili, powiedział: „Teraz chodź, wielkie zgromadzenie zbiera się. Musimy się pospieszyć”.

POWODZENIE SŁUŻBY
Wyszliśmy stamtąd przedzierając się przez skręcony labirynt schodów i korytarzy. Wydawało się, że zajmie wieczność wspięcie się na szczyt. Ostatecznie, po długich zmaganiach pojawiły się przed nami drzwi. Widać było na nich znak, na którym napisane było „Powodzenie służby”. Gdy je otworzyłem, miałem wrażenie, że wreszcie dotarliśmy. Dawało się w tym pomieszczeniu odczuwać przytłaczającą atmosferę powodzenia, sukcesu i osiągnięć.

WIELCY CHRZEŚCIJAŃSCY LIDERZY
Znajdowali się tutaj wielcy chrześcijańscy liderzy, wszyscy spędzając wspaniały czas radowania się owocami swej ciężkiej pracy. Śmiali się, rozmawiali ze sobą, dzielili się historiami o czasach prób, trudnościach i o tym w jaki sposób pokonali liczne przeciwności na drodze do swego powołania.

Byli tu również ludzi grający w różnego rodzaju interesujące gry, oglądający sport, zabawiani przez przyjemności wszelkiego rodzaju. Było to miejsce, w którym nie było ciężarów służby, żadnych obciążeń i wszystko wydawało się doskonałe. Czy to było wielkie zgromadzenie? Podchodziłem do wielu Bożych liderów pytając czy wiedzą, gdzie jest wielkie zgromadzenie. Odpowiadali, mówiąc coś takiego: „Nie przejmuj się tym. Dotarłeś, zrelaksuj się. Po prostu baw się, zapracowałeś sobie na to. Nie musisz już więcej zmagać się. Wykonałeś”.

ZA WSPANIAŁYMI ROZKOSZAMI
Po drodze, słuchając tych słów o powodzeniu, sukcesie i osiągnięciu dobrego samopoczucia, w jakiś sposób czułem się nie na miejscu. Wszystko wyglądało dobrze, lecz nie widziałem wielkiego zgromadzenia. Wtedy, gdzieś w oddali, zobaczyłem inne drzwi, które znajdowały się za wielu wspaniałymi przyjemnościami. Gdy przystąpiłem do nich ktoś probował mnie namówić na zagranie z nim. „Chodź, będziesz się dobrze bawił”. „Nie mogę”- powiedziałem, przeciskając się przez te przyjemności ku drzwiom.
Otworzyłem je i poszedłem w górę następnym zestawem schodów i ostatecznie po wejściu na szczyt, zobaczyłem następne drzwi, na których nie było żadnego napisu. Gdy je popchnąłem widać było ogromną arenę sportową. Wyglądała jak gigantyczne koloseum. Kilka kroków przede mną stała masywna, pusta kazalnica. Nikt nie stał za nią i nie głosił Słowa Bożego dla mas. Można było powiedzieć, ze rzadko była używana.

DUCHY IZEBEL, BALAM I FAŁSZYWI PROROCY
Za mną po mojej lewej i prawej stronie widziałem wielu ludzi siedzących w miejscach dla władzy. Widziałem Absaloma, Izebel, Koraha, Balaama i setki fałszywych proroków i apostołów. Po drugiej stronie ogromnej areny widziałem miriady ludzi, którzy byli spragnieni Słowa Bożego. Był to wielki tłum dodający mi otuchy, abym podszedł do pulpitu. „Chodź! Chodź!” krzyczeli. Gdy zbliżyłem się do niego widziałem pogardę na twarzach tych ludzi bezpodstawnie siedzących na miejscach władzy. Ci krzyczeli: „Jak on śmie! Kim on myśli, że jest? Wracaj z powrotem do wspaniałych przyjemności”. Jeden nawet usiłował mnie zatrzymać, lecz gdy do mnie podszedł, padł u moich stóp, rażony mocą Boga.

Wtedy, gdy podszedłem do kazalnicy, zobaczyłem setki innych wpadających przez drzwi, podobnie jak ja. Oni również przystąpili go pulpitów stojących przed nimi. Gdy podnieśliśmy głosy, aby głosić Słowo Boże, zostaliśmy uderzeni piorunami wspaniałego światła. Gdy wszyscy zaczęliśmy mówić ogłaszając wielkim tłumom Jezusa, ziemia zaczęła się trząść. Im więcej głosiliśmy, tym silniejsze było trzęsienie. Wtedy nastąpiło potężne trzęsienie ziemi, ziemia rozwarła się i pochłonęła tych fałszywych, siedzących na miejscach władzy.
Wtedy nagle niebiosa rozdzieliły się i odezwał się potężny głos mówiący: „Chodźcie tu na górę!”

Czynnik strachu

Jonas Clark

Czy strach nie pozwala ci na wypełnienie twojego przeznaczenia?

Duchy strachu były jedną z moich największych przeszkód od chwili, gdy Bóg zaczął ze mną pracować w dziedzinie apostolskiej reformacji trzy lata temu. Jest tak dlatego, że religijne duchy używają strachu do kontrolowania i paraliżowania Ciała Chrystusa i te same demony sprzeciwiają się apostolskiej reformacji. Często jest tak, że to nasze własne religijne doświadczenia i szkolenie otwierają drzwi na ataki strachu.

Zanim Bóg powołał mnie do apostolskiej służby akceptowałem 'kościół’ taki, jak mi go podano. Ponieważ nie miałem niczego innego, żadnych innych kościelnych struktur, do czego mógłbym się odnieść, uchwyciłem się tego, czego mnie uczono. Gdy Duch Święty zaczął pokazywać mi biblijną prawdę o nowotestamentowym kościele, szybko odkryłem, że zostałem nauczony pewnych rzeczy właściwych wraz z całym mnóstwem błędnych. Musiałem porównywać każdy aspekt zaakceptowanego modelu struktury kościoła z nowotestamentowym modelem i pozwalać Duchowi Świętemu uczyć mnie i pokazywać błąd. Dopiero wtedy mogłem przyjąć to, co Duch Święty mi objawiał. Teraz już wiem to, co wiem dla siebie samego i nie pójdę na żaden kompromis z prawdą Ewangelii, bez względu na konsekwencje. Zdecydowałem się polegać na Bogu, a nie na człowieku, lecz musiałem wygrać walkę z duchem strachu, aby się tutaj dostać.

Od tego czasu modliłem się i obserwowałem jak duchy strachu neutralizują sługi, kościoły, para kościelne organizacje i całe denominacje. Strach przed kontrowersją i błędem; strach przed odrzuceniem, utratą zaopatrzenia finansowego, strach przed upadkiem i krytycyzmem; strach przed pychą i wywyższeniem; strach przed ekscesami i fanatyzmem. Duch strachu nadal prowadzi ze wszystkich stron walkę przeciwko objawionej prawdzie. Jednym z celów działania tego ducha jest utrzymywanie nas zamkniętych w bezpieczeństwie religijnych tradycji i związanych przez fałszywe poczucie bezpieczeństwa dawane przez ludzkie programy i aprobatę.

Nie tylko my spotykamy się ze strachem – pierwszy nowotestamentowy kościół też się zmagał z tym samym wrogiem. Skoro wzór nowotestamentowego kościoła jest w Nowym Testamencie, to przeszkody na drodze do powodzenia nowotestamentowego kościoła również muszą być w Nowym Testamencie. Widzimy poruszenie Boże zaczynające się wśród pogan w 11 rozdziale Dziejów Apostolskich. Bóg użył najpierw Piotra do zaniesienia przesłania o zbawieniu poganom. Później Barnaba został posłany do Antiochii, aby zrelacjonować, co się tutaj dzieje wśród wierzących z pogan. Obaj mężowie byli świadkami Bożej łaski spoczywającej na tych wierzących, lecz w Gal. 2:11-13 Pismo opowiada o tym, że ci apostołowie z ochotą jadali wraz z poganami dopóki nie było innych Żydów w pobliżu, a gdy się pojawili, oddzielili się od nich. Jakaż hipokryzja! Dlaczego Piotr i Barnaba nagle zmienili swoją postawę wobec braci z pogan? Biblia ujawnia, że ci apostołowie stali się ofiarami ducha strachu. Piotr i Barnaba przerazili się, co ci Żydzi pomyślą o nich, gdy ich zobaczą jedzących razem z poganami. Barnaba i Piotr byli świadkami potężnego działania Bożego wśród tych ludzi, a jednak pozwolili na to, aby „strach przed tymi, którzybyli obrzezani” zawrócił ich do religijnych tradycji.

Religijne duchy to duchy zastraszenia, które będą powodować, że strach łapie cię za serce, aby zatrzymać poruszenie Boże w twoim życiu. Dokładnie to stało się w przypadku Piotra i Barnaby. Dzięki Bogu za apostoła Pawła. Paweł odważnie skonfrontował ich błąd i stanął twarzą w twarz z Piotrem. Otwarcie i surowo ich upomniał, ponieważ działali ze strachu. Paweł wiedział, że nie ma żadnego znaczenia, co Piotr głosił, jeśli nie żył w zgodzie z tym. Nie funkcjonujesz według tego, co głosisz, lecz według tego kim jesteś. To właśnie dlatego, gdy coś dzieje się publicznie, musi zostać publicznie załatwione. Paweł zachował się w tej sytuacji mądrze. Czy to znaczy, że Piotr i Barnaba byli nieudacznikami? Nie! Otrzymali korektę, zmienili swoje postępowanie i poszli dalej ku swojemu przeznaczeniu. Jeśli oni dopuścili do tego, że strach doprowadził ich do obłudy, czy wydaje nam się, że jesteśmy odporni? Z pewnością nie. Będziemy radzić sobie ze strachem, chodząc w odwadze. Odwaga nie polega na tym, że strach jest nieobecny; jest to łaska do ruszenia w Bogu do przodu pomimo strachu. Musimy być czujni, lub obudzimy się jak Piotr i Barnaba tego dnia, wycofując się ze świeżego poruszenia Bożego z powodu zastraszenia religijnymi duchami. Nikt z nas nie jest wyłączony z działania wroga strachu, lecz dzięki łasce Bożej możemy iść do przodu i przełamywać warownie religijnych tradycji, pomimo wysiłków strachu, aby nas związać. Musimy trwać w stanie alarmowego czuwania, wiedząc,że strach wiąże serca ludzi słuchających przesłania apostolskiego.

Strachprzed popadnięciem w błąd jest jednym z największych na jakie musimy się natknąć. Zgadzam się z tym, że nauczano wiele błędnych rzeczy w odniesieniu do ruchu apostolskiego i wiele fałszywych apostołów zraniło Ciało Chrystusa. Równocześnie prawdą jest to, że wielu prawdziwych lecz niedojrzałych apostołów nie czekając na swoje powołanie, włączało się do ruchu przedwcześnie, przynosząc tylko naganę dla tego przesłania. Mimo wszystko, nie możemy wylewać dziecka wraz z kąpielą, tylko dlatego, że boimy się popaść w błąd. Wielu boi się wpuścić innych kaznodziei za kazalnicę z tego samego powodu. Są tacy, którzy zgadzają się apostolskim ruchem, niemniej poświęcają 45 minut swojego czasu za kazalnicą ostrzegając innych przed potencjalnymi błędami, a tylko 15 na przedstawienie objawienia. Pozostawia to słuchaczy ze strachem. Jak tu ominąć ten strach przed błędem? Biblia uczy nas w 1 J 2, że mamy namaszczenie Ducha Świętego i umiemy odróżnićprawdę od błędu. Zatem, strach przed błędem nie powinien mieć miejsca w nas.

Strach przed odrzuceniem jest kolejnym ogniwem łańcucha, który musimy rozbić. William Seymour, Oral Roberts, Martin Luther, John Wesley, Kenneth Hagin, oraz Kenneth Copeland wszyscy byli odrzucani, ponieważ wnieśli pokrzepiającą prawdę do Ciała Chrystusa. Każdej prawdzie towarzyszy odrzucenie. Wielu ludzi obawia się zrobienia kroku w nowym kierunku, ponieważ ich denominacja czy obóz tego nie głoszą. Dla usługujących, odrzucenie przekłada się na stratę ludzi, członków, uczniów, finansów a czasami nawet denominacyjnej ordynacji czy pozycji. Pomimo, że nie chcemy tego przyznać, te czynniki w ogromny sposób wypływają na współczesne głoszenie. Prawda jest taka, że Jezus był najbardziej rewolucyjnym człowiekiem wszech czasów i był pogardzany, i odrzucany przez ludzi. Musimy iść za Nimpomimo osobistych kosztów.

Strachprzed niepowodzeniemzadaje między innymi, takie pytania: A co, jeśli mylę się? A jeśli to jest złe? Czy nie popełniam błędu? Za każdym razem, gdy robisz krok w kierunku czegoś nowego masz pełną szansę na to, że całkowicie i ostatecznie zawiedziesz. Gdy zaczęliśmy chodzić w prawdzie odnowienia, musieliśmy radzić sobie ze strachem przed niepowodzeniem. Tak, będą popełniane błędy, ale to nie znaczy, że jesteśmy usprawiedliwieni aby odrzucić Bożą prawdę. Nie wolno nam trzymać się znajomej wygodnej ścieżki z przeszłości, gdy Bóg wzywa nas do zmian. To strach powoduje, że wracamy do kolein. Musimy wzrastać i iść do przodu z Bogiem. Nie możemy pozwolić na to, aby strach przed niepowodzeniem okulawił nas. Przez całkowite poddanie się Bożemu autorytetowimożemy uwolnić się od więzów strachu przed niepowodzeniem.

Nie wolnodopuścić do tego, aby strach przed krytycyzmem paraliżował kościół Chrystusa. Nie możemy kulić się pod oczekiwaniami innych. To smutne, że tak wiele razy właśnie ci, którzy wprowadzili poprzednie poruszenie, należą do tych, którzy krytykują to nowe. Każdy ruch jest krytykowany. Wielu boi się używać takich terminów jak prorok czy apostoł, ponieważ boją się rodziny i przyjaciół. Musimy pamiętać, że ktoś krytykował każdego z nas, gdy narodziliśmy się na nowo, gdy zostaliśmy ochrzczeni Duchem Świętym i gdy przyjęliśmy przesłanie wiary. Przyjęcie nauczania Ruchu Apostolskiego nie będzie inne. Przełamanie tradycji jest trudne, lecz nagroda chodzenia w pełni Bożej prawdy jest poza nieporównywalne z ceną.

Musi zostaćrównież rozbity strach przed wywyższeniem i pychą .
Wielu boi się, że apostolskie powołania (czy apostolscy ludzie) przyniosą element pychy. Czy to znaczy, że Bóg nie może dać światu ani odrobiny większego poznania, ponieważ ktoś może zostać wywyższony? Nie! To brzmi bardzo duchowo i pokornie, lecz takie nie jest. Jest religijny duch rzucający strach na poszczególne jednostki. Musimy przyznać że, w tym ruchu nie chodzi o tytuły. Jeśli ktoś może zostać wywyższony przez tytuł czy też ktoś potrzebuje tytułu, to taka osoba z pewnością nie jest gotowa do jakiejkolwiek służby. Nikt w Nowym Testamencie nie posiadał tytułu innego niż „brat”. Lecz powiedz mi, jaka jest różnica między używaniem tytułów „pastor” i „ewangelista”, a „prorok” czy „apostoł”. Odpowiedź może być tylko taka, że sami wywyższyliśmy te dwa pierwsze tytuły i daliśmy im pełen szacunku status. W czwartym rozdziale Listu do Efezjan wymienionych jest pięć darów – nie trzy. Dlaczego więc dwa – apostoł i prorok – miałyby przypuszczalnie przynieść wyniesienie? Uznanie kogoś jako pastora, nauczyciela czy ewangelisty powoduje, że wielu popada w pychę. Dlaczego więc jest w porządku nazywanie jednego pastorem, a drugiego apostołem – nie? Pycha i wywyższenie jest stanem serca, lecz religijne duchy usługują strachem przed wywyższeniem i pychąjako narzędziem powstrzymującym Bożych ludzi przed wejściem do świeżego objawienia.

Często kościółjest paraliżowany strachem przed ekscesami i fanatyzmem . Wielu obawia się, że jeśli będą głosić apostolskie przesłanie to wezwani wpadną w ekscesy i fanatyzm. Ekscesy i fanatyzm towarzyszyły każdemu ruchowi i w tym przypadku nie będzie inaczej. Z Ruchu Wiary wyszedł pomysł, że Chrześcijanie nie powinni chodzić do lekarza. Z Ruchu Zielonoświątkowego wyszła teologia, że nie możesz być zbawiony, jeśli nie mówisz językami, a z nauczania o usprawiedliwieniu z wiary pojawił się pomysł, że możesz żyć jak ci się podoba, ponieważ nie przez dobre uczynki idzie się do nieba. Każde z tych stwierdzeń jest przykładem nadużycia i fanatyzmu, a jednak każdy z nich pochodzi z wielkich ruchów, które odnowiły wiele prawd i objawienia w Ciele Chrystusa. Tak też i w tym ruchu będą tacy, którzy pójdą w nadużycia i fanatyzm. Wielu będzie myślało, że są apostołami, wcale nimi nie będąc. Inni będą nadużywali swojego urzędu dla własnych korzyści. To wszystko nie może nas powstrzymywać od głoszenia prawdy. Ci fałszywi apostołowie pojawią się, bez względu na to czy prawdziwi zostaną przyjęci, czy nie.

Duch antychrysta jest anty-namaszczeniem (1 Jana). Wszystkie dary służby mają namaszczenie, które podąża z nimi. Jeśli ktoś jest przeciwny służbie apostoła, to działa w duchu antychrysta. Często, to strach zwodzi wierzących do działania w tym duchu.

Musimy zamknąć drzwi do tego zwiedzenia opierając się i pokonując ducha strachu, aby Boża struktura została odnowiona w Jego Kościele. Wejście w apostolstwo wymaga wprowadzenia nowych rzeczy. Pierwszy Kościół był pełen obaw po nawróceniu Pawła, lecz dzięki temu, że Barnaba miał odwagę wyjść z tego, mamy dziś dwie trzecie Nowego Testamentu napisane przez Pawła. Podobnie jak pierwszy kościół jesteśmy dziś przeważnie na niesprawdzonych wodach, ponieważ nigdy wcześniej tam nie byliśmy. Z tego powodu wzrasta strach i hamuje nas. Jeśli wyruszysz i zrobisz to, co Bóg ma dla ciebie, ludzie będą nazywać cię arogantem, stukniętym, szalonym a nawet powiążą z kultem. Diabeł będzie próbował przekonać cię, że zadzierasz nosa i jesteś pyszałek, lecz bądź tego pewny, że następne pokolenia będą cenić tych, którzy bojowali dobry bój wiary, aby odnowić apostołów i proroków kościołowi.

Tak wielu apostołów i proroków siedzi teraz sfrustrowanych w ławkach, ponieważ nie pasują do obecnego kształtu kościoła. Nie ma dla nich miejsca w tym kościele, zatem musza wyjść, aby znaleźć swoją służbę. Niektórzy, z powodu tej frustracji, odchodzą tak daleko, że w ogóle zostawiają służbę. Musimy być gotowi do walki i pokonania tych strachów, które będą nas atakować. Musimy wygrać tą walkę na rzecz kościoła, musimy na rzeczy owych apostołów i proroków nauczać ludzi prawdy o tym pokrzepiającym poruszeniu Bożym. Bóg nie dał nam ducha bojaźni, lecz ducha mocy, miłości i trzeźwego myślenia. Mamy narzędzia, powołanie i namaszczenie do uwolnienia się od tych łańcuchów strachu.