Category Archives: Autor

Stan Tyra
  W 22 rozdziale Ewangelii Mateusza w.37 Jezus mówi nam, że powinniśmy kochać Pana całym umysłem. 
  1 List do Koryntian 2:16 mówi, że mamy (jesteśmy) umysł Chrystusa.
   W Liście do Rzymian 12:2 czytamy, że nie możemy poddawać się kształtowaniu przez ten świat, lecz mamy przemieniać się przez odnawianie umysłu. 
   Umysł to nie to samo co mózg. To miejsce świadomości, gdzie  dwie półkule mózgu spotykają się i oddziałują  na siebie. O ile umysł obejmuje mózg, obejmuje również całe ciało. Mamy tendencję do nadmiernego podkreślania bądź lekceważenia swoich fizycznych doświadczeń, Paweł mówi, że to nasze ciało jest świątynią Ducha Świętego. Tak więc, umysł to cały ty, działający we współpracy wszystkich twoich członków i nie ma żadnego elementu ciała, który byłby mniej ważny. Rzeczywiście, te członki ciała, które możesz uznawać za „mniejsze”, powinny być bardziej szanowane (1Kor 12:23). 
Gdy te dwie półkule funkcjonują jako jedno, skutkiem jest pełna koncentracja na jednym celu – jedność. Gdy usiłują działać osobno, pojawia się dualizm, czeka zwiedzenie a ciemność ogrania. Gdy „ oko jest jedno, całe ciało jest pełne światła”. To „oko” to jest twój świadomy umysł (dosł.: „mind of awareness”). Osobiście jestem przekonany, że Adam i Ewa reprezentują taką relację zdeterminowanej świadomości. Gdy stanowili jedno, Boża świadomość i Życie (chwała) było zarówno obecne, jak i przeżywane/doświadczane. 
   Gdy byli osobno (Adam nie był z Ewą, gdy zjadła), pojawiło się zwiedzenie z powodu logiki (lewa półkula mózgu, bądź Ewa), która przejęła prowadzenie. Nie Adam został zwiedziony (1Tym 2:14), lecz jadł mając poznanie. Opowieść o Adamie i Ewie to historia znacznie ważniejsza niż mowa o tożsamości płci. Logiczna cześć Ewy zobaczyła drzewo, zobaczyła, że było dobre do zjedzenia i logika rzekła: „jeśli jest to dobre, smaczne i upodobni mnie do Boga, musi być dobre i to dobre dla mnie”. Zignorowała i oddzieliła się od Adama, (wiedząc), że już byli podobni do Boga. Logiczne myślenie często chce dodać to, co już jest obecne, ponieważ buduje świadomość opartą na liniowej logice, zamiast sięgać do horyzontalnego poznania. Gdy „wiedza” prowadzi, logika jest w stanie prowadzić procesy myślowe z punktu widzenia życia. 
   „Mężczyzna powinien być głową kobiety” (1Kor 12:3) – tu nie chodzi o płeć!! Jest tu mowa o boskim przywództwie w tobie. Gdyby Adam w Ogrodzie prowadził /wiedza/ to logika (Ewa) doszłaby do wniosku, że to drzewo życia ma być ich źródłem życia, poszliby dalej i żyli. Tak, jak to czynili zawsze wcześniej. Z chwilą, gdy prowadzenie przejęła logika, doprowadziło to również do strachu i wstydu. Gdy Bóg zapytał, gdzie są to również „poznanie/wiedza”, Adam, przyznało, gdzie. Wydaje mi się, że jest to jak najbardziej wędrówka Ducha Świętego i może jest to potrzebne, abyśmy nie mogli  doświadczać wszystkiego , tylko jako prostej logiki.

Stan Tyra 
   Najpowszechniejszą pokusą we współczesnym chrześcijaństwie jest korzystanie z przynależności do właściwej grupy i wierzenie we właściwe rzeczy jako substytutu osobistego spotkania i przemieniającej życie transformacji. Ewangelia może być tajemnicza, lecz nie jest skomplikowana! Jestem tak zmęczony pytaniami typu: „jak zrobić...”   Właśnie dlatego nic nie wiemy o wierze. Niewiedza i brak pragnienia wiedzy mogą być twoim kluczem do radykalnej przemiany.  
   Nie ma żadnego „tajemnego” moralnego kodu/przykazania na poznanie i podobanie się Bogu, czy tego, co śmiesznie nazywamy ”zbawieniem”, ponad to, że bardziej kochasz, stajesz się bardziej miłosierny, współczujący i przebaczający. Tyle!!! Takie jest pozbawione religii chrześcijaństwo w swym najbardziej autentycznym doświadczeniu. 
   Małe dusze nie są w stanie poznać wielkiego Boga bezwarunkowej miłości i objęcia wszystkich, a wielkie dusze nigdy nie są zadowolone z małego Boga miłości warunkowej, wyłączenia i oddzielenia. Największym oknem na wszystko są pęknięcia na wszystkim i błędy każdego. Wolimy „wypełniać te pęknięcia” i naprawiać słabości, ponieważ, zamiast przyjąć to za boskie zaproszenie do miłości, uważamy szpary i pęknięcia za „grzech”.  Religia wydała ludzi mających intelektualną wiedzę, lecz nie znających Boga. Być może takie poznanie jest pewnego rodzaju „kitem” z własnego wyboru, którym wypełnia się te wszystkie irytujące szpary.
   Duchowość bez pokory nie ma w sobie miłości, zatem prowadzi ludzi do ogromnego nadęcia ego i zwiedzenia. Chęć poznania to w rzeczywistości żądanie poznania, co prowadzi do tego, że  człowiek uważa się za kogoś szczególnego, będącego na wyższym moralnym gruncie. Ma to głęboki narcystyczny urok dla ego. Nie tylko mamy tu do czynienia z fałszywymi motywacjami, lecz jest to najpewniejszy sposób na uniknięcie Boga, przy równoczesnym obfitym gadulstwie o Bogu i zrytualizowanym zachowaniu. 
   Wielką ironią wiary jest to, że sprawi, że będziesz czuł się kochany, szczególny i wybrany, lecz papierkiem lakmusowym autentyczności tego jest to czy zdajesz sobie sprawę z tego, że dotyczy to również wszystkich innych? Jeśli jest to w jakikolwiek sposób elitarne, to nie pochodzi od Boga.