Category Archives: Autor

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Dzisiaj przyjrzymy się olbrzymom i rozważymy kwestie DNA…
Księga Rodzaju 6:2 mówi, że synowie Boży brali sobie za żony córki ludzkie.
Natychmiast po tym, w wersecie 3, Bóg mówi: „…Nie będzie przebywał duch mój w człowieku na zawsze, gdyż jest on tylko ciałem. Będzie więc życie jego trwać sto dwadzieścia lat”.
Aż do tego czasu, kwestiach przestępstw zagrożonych karą śmierci, Bóg postępował jak bezpośredni „arbiter”. Widzimy np. Jego zaangażowanie w sprawę Kaina oraz Lamecha, który również zabił człowieka (4:23-24). Po tym, jak Noe opuścił arkę, Pan oddelegował człowiekowi odpowiedzialność za trzy rzeczy: zbrodnię i karę za nią, odżywianie się (po raz pierwszy zezwolił na jedzenie mięsa*) oraz rozmnażanie.
*Rdz 9:1-7, Rdz. 1:29-30 mówi, że człowiek i zwierzęta miały na początku rośliny za pożywienie (wrócimy do tego) – wilk leżący z barankiem, lew jedzący słomę, jak wół itd. – Iz. 11:6-7; 65:25.

Niektórzy postrzegają 120 lat jako ograniczenie długości życia człowieka
Inni rozumieją to, jako odliczanie do powodzi, tzn. czas, który upłynął od chwili pojawienia się pobożnej linii Seta, którą określała się mianem synów Bożych, a momentem, jak zaczęli brać sobie za żony córki ludzkie, nie przekraczył 120 lat.

Sławni mocarze starożytności?
W Rdz. 6:4 czytamy: „A w owych czasach, również i potem, gdy synowie boży obcowali z córkami ludzkimi, byli na ziemi olbrzymi, których im one rodziły. To są mocarze, którzy z dawien dawna byli sławni”. Ten opis można znaleźć w Biblii tylko trzy razy: w tym fragmencie oraz dwukrotnie w Księdze Liczb 13:33. Za każdym razem odnosi się on do ludzi, olbrzymów, gwałtowników, tyranów, bezbożnych wojowników.

Określenie ich tu ‘sławnymi mocarzami’ wcale nie jest komplementem. To samo sformułowanie użyte jest w odniesieniu do Nimroda w 10:9, którego nazywa się „dzielnym myśliwym przed Panem”, co jest dość niefortunnym tłumaczeniem Wersji Króla Jakuba. Bardziej dokładnym tłumaczeniem byłoby „polujący na ludzi, co widział Pan” lub też „czyniący to na przekór Panu”.
W PwP. 3:11 czytamy, że król Og z Baszanu był „potomkiem gigantów”. Słowo użyte jako „olbrzym” w tym, jak i w innych miejscach, (poza Rdz. 6:4 i Lb. 13:22) to „refaim”, a nie „nefilim”.
Z tego powodu nie możemy wywodzić Goliata, ani Oga z olbrzymów z czasów Noego. 2 Sam. 21:20 mówi nam, że syn Goliata, który również był olbrzymem, miał 6 palców u rąk i nóg, co daje w sumie 24 – przykład błędu genetycznego.
Widzimy więc, że błędy w kodzie genetycznym człowieka, jak gigantyzm lub karłowatość, pojawiały się już w czasach Noego. Błędy te też spotykamy w naszych czasach. Tak, powódź przeżyło tylko osiem osób, lecz ich kod genetyczny miał w sobie tak wiele życia, że pomieścił całą różnorodność ludzkich ras, które żyły od tego momentu. Tak więc recesywny gen gigantyzmu, a także inne błędy genetyczne lub chromosomalne, które spotykamy również w naszych czasach, były już ukryte w genach rodziny Noego.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Ostatnio rozmawialiśmy o tym, że gdyby w czasach Noego doszło do drugiego buntu aniołów, sam Bóg musiałby się w to zaangażować i mieć w tym swój udział. Dzisiaj powiem o tym, kim byli „synowie Boży”?

Nawet gdyby ten drugi bunt miał miejsce…
…to i tak wszyscy oni zginęli w czasie potopu Noego. Jeśli myślisz, że aniołowie łączyli się z ludzkimi kobietami to weź pod uwagę to, że wszyscy zginęli w czasie potopu. Przeżyło zaledwie 8 osób: Noe, jego żona, trzech synów wraz z żonami.
Przyjmując, że w rezultacie drugiego buntu aniołów do dziś istnieją istoty hybrydowe, należy odrzucić biblijne twierdzenie, że potop przeżyła jedynie rodzina Noego. Czy jesteście gotowi zanegować Jezusa, resztę Pisma oraz całą historię judaizmu?
Kontrargumentem jest to, że DNA hybryd przetrwało potop poprzez to, że Noe i jego rodzina mieli kontakty z dziećmi aniołów lub też sami byli poczęci w rezultacie takiego związku. Jednak nie znajdziesz tego nigdzie w Biblii.

Kim więc są synowie Boży?
Mojżesz i Jozue napisali Księgę Rodzaju i Księgę Jozuego i mieli wyjątkowo „żydowski” styl pisania. Ich styl polegał na ukazywania w tym samym fragmencie perspektywy zarówno niebiańskiej, jak i ziemskiej.
Jozue opisał w Joz. 5:13-15 sytuację, gdy Izrael obozował pod Jerycho zastanawiając się, jak zdobyć to miasto. Napisał, że zobaczył stojącego tam mężczyznę z mieczem. Gdy spytał go, czy jest z nimi, czy też przeciw nim, usłyszał: „Nie (nie w tym rzecz), ale jestem wodzem wojska Pana”. Czytamy, że Jozue padł wtedy na twarz i oddał pokłon, a mężczyzna nakazał mu zdjąć buty, ponieważ stali na świętej ziemi.

To była ziemska perspektywa
Mężczyzną tym był najwyraźniej Panem – Wodzem Armii Ojca. Tylko Pan przyjmuje cześć i nakazuje człowiekowi zdjąć buty w Swej obecności. (Buty są stworzone przez człowieka. Żaden człowiek nie może przyjść do Boga, ani stanąć przed Nim bazując na własnych staraniach, więc ludziom w Starym Testamencie nakazano stawać boso w obecności Boga).
Kolejne wersety potwierdzają, że Jozue naprawdę rozmawiał z Panem, a nie ze zwykłym człowiekiem, gdyż usłyszał od Niego, jak zdobyć miasto. W Joz. 6:2-5 nazwany jest „Panem”. Widzimy więc, że księgi te pokazują perspektywę ziemską, jak i duchową.

John Fenn
Tłym.: Tomasz S.
W zeszłym tygodniu opowiedziałem, jak pozostali aniołowie zostali po buncie Lucyfera zapieczętowani szatami sprawiedliwości, co przypieczętowało ich decyzję – podobnie, jak my jesteśmy pieczętowani, gdy uwierzyliśmy. Dziś – jeśli wierzysz, że drugi bunt aniołów miał miejsce, musisz zmierzyć się z poniższą logiką.

Jeśli w czasach Noego doszło do kolejnego buntu, musisz to przemyśleć
Jeśli odłożymy na bok naukę Pisma Świętego, wieki żydowskiego i chrześcijańskiego pojmowania tematu, że był tylko jeden bunt, którego dokonał cherub imieniem Lucyfer i przyjmiemy, że drugi bunt miał jednak miejsce, to jak mogłoby do tego dojść?

Po pierwsze, Bóg musiałby stworzyć odpowiedni „organ” w ciałach aniołów. Jezus powiedział, że w niebie ludzie będą „jak aniołowie w niebie” (Mt 22:30, Mk 12:25).
Akt seksualny jest atrybutem świata naturalnego. Tylko istoty fizyczne, funkcjonujące w świecie fizycznym mają potrzebę reprodukcji. Anioły nie łączą się w pary, w wyniku czego pojawiałyby się małe aniołki. Nie, to są duchowe istoty, które posiadają duchowe ciała, nieprzystosowane do reprodukcji.
Bóg nakazał wszystkim roślinom i zwierzętom, wliczając w to ludzi, aby się rozmnażali i napełniali ziemię. W wymiarze Ducha nie ma reprodukcji, nie ma miejsca do napełnienia, więc aniołowie nie mają fizycznego „organu”, aby byli w stanie to zrobić.