Category Archives: Autor

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Wymieniłem kilka typów i cieni, które pokazują, że człowiekowi jest dany czas 6000 lat, potem sąd a potem czas odpocznienia – dzień siódmy, czy też siódme tysiąclecie.

Poniżej kilka przykładów:
· Stworzenie trwało 6 dni. Siódmego dnia Bóg przestał tworzyć.
· Niewolnicy w Izraelu pracowali 6 lat a siódmy rok mieli wolny. (Wyj. 21:2, Pwt. 15: 1)
· Po 6 dniach Mojżesz został wezwany na spotkanie na górze z Panem, w obłoku chwały. (Wyj. 24:16)
· Łazarz był martwy 6 dni i powstał z martwych dnia siódmego. (Jan. 11:1,5-6,14,39)
· Król Salomon miał 6 stopni do swego tronu, a siódmy stopień był jego tronem. (2 Kron. 9:18)

W każdym z powyższych przykładów jak i w tych pokazanych w dwóch poprzednich częściach widzimy 6 dni człowieka, a następnie siódmego dnia widzimy odpoczynek, wolność, przyjście Pana, ucztę weselną lub „nowy dzień” nastający dla jakiegoś człowieka czy narodu.

Przemienienie
Zarówno Ewangelia Marka 9:1-2 jak i Ewangelia Mateusza 17:1 stwierdzają, że „po 6 dniach Jezus wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana na wysoką górę na osobność”. To, że zabrał ich ze sobą na górę sugeruje tutaj typ pochwycenia. Ponownie – miało to miejsce „po 6 dniach”, więc było to dnia siódmego, gdy zostali zabrani przez Pana na górę.

Następnie został On przed nimi przemieniony a Ojciec zstąpił w białym obłoku i do nich przemówił. Ukazali mu się także Mojżesz i Eliasz, którzy na podstawie Prawa i Proroków mówili o jego zbliżającej się śmierci w Jerozolimie (Łk 9:31). Werset z Łukasza mówi „około 8 dni później”, podczas gdy Mateusz i Marek są bardziej precyzyjni i podają dokładnie „6 dni później”).

Co ciekawe, przed każdą z tych trzech wzmianek w ewangeliach, Jezus powiedział też: „że są wśród stojących tutaj tacy, którzy nie zaznają śmierci, aż ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w Królestwie swoim”. (Mt 16:28, Mk 9:1, Łk 9:27)
Słowa, że „nie zaznają śmierci”, po czym siódmego dnia ma miejsce jego przemienienie, jest rodzajem pochwycenia, znanego w judaizmie jako „natzal” lub „wyrywanie”.
Nie bądźcie zdezorientowani – proroctwa często pokazane są w stopniach, typach i cieniach. Jezus dał obraz tego, jak będzie wyglądał Jego powrót – powróci na obłokach nieba, jak powiedział w Mt. 24:30, a nie na obłokach ziemskich – powróci na obłoku chwały Ojca.

W ten sam sposób wcześniej nazwał Jana Chrzciciela „Eliaszem, który miał przyjść” (Mt. 11:14). Jan nie był dosłownie Eliaszem, lecz poruszał się w typie służby i ducha Eliasza – wzywając Izrael do pokuty i do określenia się raz na zawsze, czy pójść za Panem, czy też nie.

Dwa dni, w których nie widzimy Mesjasza (czy też 2000 lat)
Jezus spędził w pogańskiej Samarii 2 dni z kobietą przy studni (Jan. 4:40). Te 2 dni są typem 2000 lat, kiedy to miał być widziany i zaakceptowany wśród pogan.

Miłosierny Samarytanin dał karczmarzowi 2 grosze, czyli dwie dniówki za opiekę nad rannym i obiecał, że powróci i ureguluje należne rachunki (Łk. 10:35). 2 dni lub 2000 lat dane na uzdrowienie tego człowieka pokazuje, że posługa Pańska wśród pogan polega na uzdrowieniu ciała i duszy.
Widzieliśmy wcześniej 2 brakujące dni przed weselem w Kanie – 2 dni, o których wspomina Ozeasz, ale jest jeszcze jeden zestaw „2 dni” lub „2000 lat”, o którym chcę wspomnieć.
Od roku 70n.e do 1967 to prawie 2000 lat, kiedy Mesjasza nie widziano w Izraelu

W Łk. 21:24 Jezus mówi o przyszłym zniszczeniu świątyni, które miało miejsce prawie 40 lat potem – w roku 70 n.e.
O tym czasie powiedział: „…i padną od ostrza miecza, i zostaną uprowadzeni do niewoli u wszystkich narodów, a Jerozolima będzie zdeptana przez pogan, aż się dopełnią czasy pogan”.
Musimy to wziąć pod uwagę – kiedy nasz Pan mówi, że „czas pogan” ma się najpierw dopełnić, to powinniśmy to sobie wyryć w kamieniu. Poganom dano określony czas, który pewnego dnia się jednak skończy. Koniec i kropka. Dla nie-Żydów wyznaczono czas, w którym mogą przyjść do Pana, ale pewnego dnia ten czas się skończy. Nie oznacza to, że ludzie nie będą już zbawiani – oznacza to tyle, że w nadchodzącym sezonie Ducha punkt ciężkości przesuwa się z pogan na Izrael – i o tym mówi Objawienie – Izrael przyjmuje swojego Mesjasza.
Jezus powiedział, że czas pogan będzie się oznaczał najazdem (kontrolą) Jerozolimy przez pogan „aż się dopełni czas pogan”.

Kiedy Izrael został zniszczony w roku 70 n.e., Żydzi rzeczywiście rozproszyli się pośród innymi narodami. Ponownie stali się narodem w roku 1948, lecz dopiero w 1967 przejęli od pogan kontrolę nad Jerozolimą. Dlatego rok 1967 jest początkiem końca „czasu pogan”.

Paweł zauważył to również w Rzym. 11:25: „A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość (ślepota) przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą„.

Łącząc te dwie rzeczy razem widzimy, jak Jezus mówi, że nadchodzi czas pogan, który zakończy się, gdy Izrael przejmie kontrolę nad Jerozolimą i że ślepota narodu żydowskiego (na ich Mesjasza) zostanie zdjęta, gdy czas pogan się dopełni.

Od połowy lat sześćdziesiątych aż do teraz widzimy, jak zasłona ślepoty podnosi się z narodu żydowskiego. W tym samym czasie ewangelia jest głoszona na całym świecie. Widzimy więc, że czas pogan dobiega końca, zasłona ślepoty zaczyna być zdejmowana z Izraela, więc musimy być blisko końca „dwóch dni” lub 2000 lat czasu pogan.

Mam nadzieję, że to studium niektórych typów i cieni było interesujące nie tylko w aspekcie czasów ostatecznych, lecz także 7000 letniego planu Bożego dla ludzkości.

< Część 2 |

Wiele błogosławieństw

John Fenn

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Większość ludzi nie zna historii Joasza – prawowitego króla oraz oszustki, która przez 6 lat rządziła zamiast niego, a historia ta jest pięknym obrazem 7000-letniego Bożego planu dla całej ludzkości.

Joasz typem Jezusa
2 Król. 11 rozpoczyna się śmiercią Achazjasza – króla Judy. Był on bratem Achaba – niegodziwego króla północnego królestwa Izraela. Podobnie jak jego brat nie chodził on z Panem. Kiedy umarł, jego matka Atalia zabiła w rodzinie wszystkich kandydatów do korony – przynajmniej tak jej się wydawało.

Jednym z niedocenionych bohaterów biblijnych jest kobieta imieniem Jehoszeba, która była księżniczką i która wiedziała, że Joasz jest prawowitym królem. 2 Król. 11:3 opowiada o jej bohaterskim akcie:
„Następnie ukrywał się (Joasz) wraz z nią w świątyni Pana sześć lat, podczas gdy Atalia sprawowała rządy nad krajem”.
Uważam za ciekawą rzecz, że imię „Joasz” znaczy „dany przez Jehowę” lub „Jehowa jest mocny” lub „Jehowa jest ogniem”.
Atalia nie zamierzała pozwolić na rządy prawowitego króla, więc zabiła wszystkich możliwych krewnych, po czym zaczęła rządy w miejsce zmarłego syna. Nie wiedziała jednak, że jeden z członków rodziny królewskiej zdołał uciec. Joasz jest typem Jezusa, a Atalia jest typem diabła. Rządziła 6 lat, co jest obrazem diabła rządzącego światem przez 6000 lat.

Kiedy szatan kusił Jezusa w Łuk. 4:6, powiedział Jezusowi, że jeśli pokłoni się przed nim, to przekaże mu królestwa tego świata, „bo zostały mi dane”. To właśnie uczynił Adam, co widzimy w Oz. 6:7: „Lecz oni zerwali przymierze już w Adam, tam mi się sprzeniewierzyli”. Paweł napisał w 2 Kor. 4:4, że bóg tego świata zaślepił umysły tych, którzy nie wierzą.

Przez 6 lat – obraz / typ 6000 lat ludzkości, zwodziciel rządzi w miejsce Króla. Król pozostaje ukryty w świątyni z Bogiem, aż przyjdzie jego czas, aby zająć należne mu miejsce.
2 Król. 11:4-11 mówi nam, że w siódmym roku prawowity król Joasz zostaje wyprowadzony z ukrycia i przedstawiony narodowi. Po tym zostaje koronowany, a zła oszustka – Atalia zostaje stracona.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Kiedy mieszkaliśmy z Barb w Kolorado, uwielbialiśmy chodzić po górach i prerii. Chodziliśmy wraz z trzema naszymi chłopcami – dwóch chodziło samodzielnie a Chrisa nosiłem na plecach, ponieważ nie chodził. I tak szliśmy przez pustkowie.

Przed wyruszeniem studiowałem mapę, którą potem zabierałem ze sobą. W czasie drogi wynajdywałem na szlaku poszczególne góry i znaki, które wcześniej zaznaczyłem sobie na mapie. Idąc miałem w swojej głowie zapisane wszystkie charakterystyczne miejsca jak jeziora czy skały, co upewniało mnie, że idziemy we właściwym kierunku.

Widok wszystkich charakterystycznych znaków utwierdzał mnie w przekonaniu, że jesteśmy na właściwej drodze. Tak samo jest z rodzajami i cieniami wydarzeń dotyczących czasów ostatecznych, które odnajdujemy w Piśmie Świętym. Oczywiście mamy tylko zarys tego, co będzie się działo, jednak nasze przekonania na ten temat opieramy na typach i cieniach pokazanych w Piśmie Świętym. Oderwane od reszty, są to tylko poszczególne wydarzenia historyczne, lecz gdy są zebrane razem tworzą wtedy ogólną wiedzę, która wspiera i potwierdza naukę dotyczącą Bożych planów.

Poniższe, dość ograniczone studium pokaże nam niektóre z biblijnych „punktów orientacyjnych” na naszym szlaku – szczególnie w kwestii 7000 lat danych ludzkości. Powinno to pomóc upewnić nas, jaki jest ogólny plan Ojca dla naszego życia, ponieważ jesteśmy tylko małym fragmentem o wiele większej historii, która rozgrywa się na naszej planecie.

Właściwie, to dlaczego 7000 lat?
Żydzi od zawsze tak wierzyli, opierając to na tym, że Bóg potrzebował 6 dni na stworzenie świata, a następnie siódmego dnia odpoczął. Dlatego też człowiek będzie żył 6000 lat, a potem świat wejdzie w siódmy „dzień” – 1000 lat odpocznienia. My nazywamy to czasem Millenium. Liczba człowieka wynosi więc 6 a liczba Boga i dopełnienie całości to 7.
(Piotr był Żydem i wyrósł w takim właśnie zrozumieniu, co stwierdza w 2 Ptr. 3:8, że „1 dzień u Pana jest jak 1000 lat, a 1000 lat jak 1 dzień”.)
Chociaż werset ten mówi generalnie o tym, że Ojciec jest poza czasem, że może być jednocześnie w przeszłości, teraźniejszości jak i przyszłości, to jednak zasada, że 1 dzień równa się 1000 lat i 1000 lat równa się 1 dzień jest widoczna w całym Piśmie Świętym.