Category Archives: Tyra Stan

Ogłaszając, że „z pewnością Bóg był na tym miejscu, a ja nie wiedziałem o tym„, Jakub wskazał na to, że uświadomił sobie coś nowego w dobrze mu poprzednio znanym miejscu. Takie zdarzenie powinno mieć wielokrotnie miejsce w czasie naszej podróży przez życie.

Ta opowieść mówi nam o aniołach zstępujących i wstępujących po drabinie. Anioł oznacza również: „posłaniec”. Jest to historia, która daje nam żywe wejrzenie w to jakie mają miejsce relacja, przebudzenie i przemiana.
Pomimo zapisanych w Biblii tak licznych historii przebudzonej przemiany, którą doświadczały liczne biblijne postacie, większość „chrześcijan” zapuściło korzenie i przywarło do dobrze okopanego grupowego myślenia, próżnych wniosków, znanych religijnych uprzedzeń. Wydaje się, że dzieje się tak pomimo zawsze obecnych „posłańców”, którzy przedstawiają nam wszystkim większego i obszerniejszego Boga niż wcześniej postrzegaliśmy, lecz, niestety, często nie odpowiadamy: „Łał! Bóg był na tym miejscu przez cały czas, a ja nie wiedziałem o tym”. Odpowiedzią jest: „Nie. To nie jest Bóg, a ja nie potwierdzę tej boskiej obecności na tym miejscu!”

Tragedią jest to, że wielu religijnych ludzi twierdzi, że jako jedyni „właściwie” interpretują Biblię, Boga, życie i ewangelie. Posłuchacie mnie uważnie: jeśli twoje patrzenie na Boga nie zmieniło się radykalnie w ciągu lat, to jest tak dlatego, że zaprzeczyłeś wszystkim posłańcom, którzy mówili do ciebie: „chodź wyżej”. Biblia to nie „chrześcijańska” księga. Jest to księga o obecności, życiu, ludzkości i o tobie. Nie spadła z nieba dla jakiejś szczególnej grupy. Została napisana przez ponad 40 ludzi w ciągu 1500 lat i jest przepełniona zagadkami, przypowieściami, historiami i zmaganiami ludzkości. Nie musisz być chrześcijaninem, żeby ją zrozumieć, a tak naprawdę to może być wielką przeszkodą to, jak „chrześcijanie” mają zwyczaj czytać ją tak, jak chcą, bądź jak im powiedziano, w przeciwieństwie do zawsze rozwijającej się historii Boga i człowieka, którą reprezentuje.

Musisz chcieć pozwolić duchowi prowadzić cię do prawdy, BEZ WZGLĘDU na to, gdzie cię poprowadzi. Czytanie Biblii w taki sposób, że się dochodzi do faktów, wniosków i idei o Boga nie na wiele się przydaje do autentycznej przemiany. Możesz zachowywać się inaczej, lecz nigdy nie staniesz się inny.
„Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują” (1 Kor 2:9).

Nie jesteś w stanie doświadczyć tego będąc zablokowanym we wnioskach.

< —- | —- >

Stan Tyra

Ludzie, którzy nauczyli się sztuki wypuszczania /letting go) stają się ludźmi łaski, a nie tymi, którzy słowa „łaska” często używają.

Wielu z tych, którzy to przeżyli znajduje się ponad swym obecnym poziomem widzenia i są bardzo podekscytowani i robią z siebie główną postać historii. Widziałem wielu tych, którzy ostatnio coś „duchowego” przeżyli i często stają się na pewien czas nieco odpychający. „Patrz na mnie!” „Słuchaj mnie!”

Myślę, że właśnie dlatego odrzucenie i upadek są często najlepszymi nauczycielami, ponieważ o wiele lepiej nadają się do wywoływania pokory, gdy już raz zrezygnujemy z walki o kontrolę sytuacji.

Bez pokory, zawsze będzie korzystać z tego doświadczenia zstąpienia do kolejnej próby wstąpienia. Innymi słowy: Bóg i moje przeżycie z Nim, stają się drogą do ponownego pompowania swego cierpiącego ego i kierowania uwagi na siebie. Może to przyjąć formę ofiary, „o, biedny ja”, bądź bohatera: „Patrz, co zrobiłem!”

Skutek jest taki, że to ostatnie doświadczenie staje się największą przeszkodą w podróży dojrzałości. Zamiast umożliwić mu doprowadzić do nowego poziomu pokory we mnie, wykorzystuje się je do wzmocnienia ego i gratulowaniu sobie samemu za własną niesamowitą duchowość. Właśnie dlatego musimy się rodzić na nowo i na nowo, stale i wciąż nieustannie odkrywając sztukę odpuszczania/wypuszczania.

< —- | —- >

Stan Tyra
31.12.2020

Jezus często mówił o Królestwie a jednak wydaje się, że ciężko nam zrozumieć, co opisywał. Nie „wskazywał” również na to Królestwo w tym sensie, że nikt nie będzie mógł powiedzieć „oto tutaj jest”, czy „oto tam jest”. Królestwo jest czymś, co przeżywasz, nie co posiadasz. Królestwo Boże znajduje się w tobie a zatem może być doświadczane poprzez ciebie.

Głównym błędem jest podejmowanie prób zlokalizowania Królestwa w grupie czy religii. Wszystkie religie są kuszone do tego, aby myśleć o sobie jako o zgromadzeniu elity TYCH zbawionych i TYCH narodzonych na nowo, którzy zadowoleni z siebie stoją po właściwej stronie wiecznej granicy.

Jednak Jezus mówi, że Królestwa nie da się zaobserwować.
Działa ono od wewnątrz i choć samo działanie nie jest widoczne to jednak powoduje ogromne skutki, podobnie jak w przypadku przyprawiania solą czy działania kwasu. Nie ma nikogo, kto posiadałby królestwo, ono posiada człowieka. Jesteś zwykłym uczestnikiem znacznie większej tajemnicy.

Królestwo i Kościół to nie to samo. Kościół powinien wskazywać na Królestwo, podobnie jak Jan Chrzciciel wskazywał na Baranka. Z chwilą gdy kościół, czy cokolwiek w tym rodzaju, nie wskazuje na coś ponad sobą, wkrótce czci swój własny obraz i plemienny system wierzeń. W następnym etapie stara się o to, abyś był lojalny mu, co jest bałwochwalstwem. Jest to całkowitym przeciwieństwem Ewangelii i wszystkiego czego Jezus nauczał.

26 listopada
Stale powtarzam, że zbawienie (sozo, pełnia) to nie zdarzenie, lecz podróż przez doświadczenia. Niemniej, dla osoby, która nic nie wie o aktualnej podróży osobistych doświadczeń może czasami wydawać się zdarzeniem. Obserwator często zakłada, że przebudzona świadomość jest związana z wielką dyscypliną i powodzeniem, podczas gdy w rzeczywistości zawsze jest dokładnie przeciwnie.

Pierwsza część mnie „przeznaczona do zbawienia” to ta, którą moje ego może zaprezentować nie ryzykując obszernego ujawnienia ukrytego-ja. Jest to owo fałszywe ja, które zazwyczaj pierwsze wychodzi do przodu po nawrócenie, ponieważ pragnie grupowej akceptacji bardziej niż Bożej świadomości. Kiedy już moja grupa mówi mi, kim jest Bóg i jakie jest moja „pozycja” z Bogiem, to nie potrzebuję rzeczywiście Boga. Moja grupa jest moim bogiem, pomimo że nigdy nikt tego głośno nie powie. Po prostu potrzebuję Boga do „głównych” zmagań, aby podeprzeć swój ewangelikalny fundamentalizm i aby przygotować swoją posesję na szczycie wzgórza.

23 listopada
Nikt nie może wykazać się przed Bogiem tym, że jest godny. Ani ty, ani nikt. Poznanie Boga jest po prostu sprawą świadomości. Jezus popycha widzenie do skrajności dając nam w Sobie wzór kochania tych najmniejszych z ludzkości i wzywając nas do tego samego. Tak naprawdę, to jest to jego jedyny opis ostatecznego sądu (Mt 25). Nic o zachowaniu, nic o udziale w kościele, po prostu widzenie. Czy możemy zobaczyć Chrystusa w „nikim”, w kimś kto nie wierzy tak, jak my wierzymy, kto nie gra w tą samą grę powodzenia, religii czy jakąkolwiek inną. Czy możemy zobaczyć Chrystusa w tych, którzy nie mogą się nam odwdzięczyć? Tylko wtedy, gdy widzimy Chrystusa tam, gdzie nie jesteśmy przyzwyczajeni Go widzieć, czy nawet szukać, nie widzimy naszymi własnymi oczyma.

Ostatecznie, Jezus stawia wszystko na jedną kartę, mówiąc nam, że musimy kochać naszych wrogów. Logicznie rzecz biorąc to nie ma żadnego sensu! Niemniej, z punktu widzenia dusz, sens jest doskonały. Albo widzimy to, co boskie we wszelkim stworzeniu, albo nie widzimy tego w ogóle.

Stan Tyra
10 listopada
Biblijne objawienie zawsze zaprasza nas do nowego doświadczenia i nowego sposobu patrzenia. Główną przeszkodą jest dla nas to, że kaznodzieje i teolodzy przedstawiają nam Biblie jako zestaw mentalnych wniosków, co do których możemy mieć rację lub nie. Skutek jest taki, że zostaliśmy złapani w dualistyczny i kłótliwy umysł.

Większość „chrześcijan” nie spodziewa się niczego dobrego czy nowego po czytaniu Pisma. Tak więc, potrzebujemy dojrzałych ludzi, którzy są całkowicie otwarci na Słowo (Chrystusa), a mniej takich, którzy po prostu chcą szybkich odpowiedzi, dzięki którym mogą potwierdzić sprawiedliwe we własnych oczach i stworzone przez siebie ego.
Biblia jest historią miłości między Bogiem i człowiekiem oraz między człowiekiem i Bogiem. Jest w niej cały dramat, rozczarowanie, pasja i miłość jakie znajdujemy w każdej prawdziwej relacji. Jedno czego tam nie ma to organizacyjnego planu dla jednego szczególnego rodzaju religii. Tak, nawet naszej.

Jest tu mowa o naszej podróży od Boga ku sobie i ponownie z powrotem do Boga. Nie zaczynasz swojej podróży w Adamie, lecz zacząłeś ją w Chrystusie przed założeniem świata. Po prostu straciłeś swoją drogę w umyśle (Kol 1:21) a teraz jesteś w drodze do domu, bez względu na to czy o tym wiesz, czy nie.
Biblia jest objawieniem świadomości, a nie biznesowym modelem kupowania i sprzedawania Boga.