Category Archives: Pozostałe

Zamiast zajmować się tym, PRZECIWKO czemu jesteśmy, może skupilibyśmy się na tym ZA czym stoimy? Zamiast ostrzegać ludzi przed „wilkami w owczej skórze”, proponuję skierować naszą uwagę i uczucia na Pasterza.

Po pierwsze: tej drogi jest się łatwiej trzymać: jest tylko JEDEN Bóg, przy którym trzeba obstawać. Zbyt wielu jest wokół wilków, a oni zmieniają swoje ubrania, więc trzeba badać ich zło, aby wiedzieć, które zło reprezentują w tym tygodniu. Paskudztwo.

Po drugie: stajemy się tym, na czym się skupiamy. O wiele bardziej wolę być podobny do Jezusa niż do tych gości, przed którymi nas ludzie ostrzegają – wilków w owczej skórze. Jeśli zajmuję się wilkami, staje się podobny do wilka. Znowu… paskudztwo. Nie, nie chodzi o to, że jesteśmy ignorantami wobec ich istnienia, lecz nie trwonimy naszej uwagi czy rozmów na nich.

Po trzecie: jeśli uczę ludzi zwracać uwagą na moje ostrzeżenia czy ostrzeżenia innych, takich jak ja, to odciągam ich uwagę i oddanie od tego, na co powinny być skierowane. Wierzący w Chrystusa powinni być naśladowcami Chrystusa, a nie innych wierzących, a ja nie chcę być tym, który będzie musiał odpowiedzieć Panu, dlaczego Jego Oblubienica jest odwracana od Niego i idzie za mną.

Continue reading →

Francis Frangipane
„W ustach ich nie znaleziono kłamstwa, są bez skazy” (Obj 14:5). Być bez skazy to być wolnym od fałszu, to być wolnym od grzechu i zwiedzenia, które chroni grzech”.
Ten proces uwalniania jest nie do osiągnięcia, jeśli jesteśmy oddani Panu Jezusowi tylko od przypadku do przypadku. Musimy być oddani prawdzie, a rzeczywistość jest taka, że każdy z nas był przez dziesięciolecia warunkowany niewiarą, strachem, nieokiełznanym sposobem myślenia, które tylko wzmacniają zwiedzenie.
Chrześcijanie, którzy mają w zwyczaju automatycznie zakładać, że są „wybranymi Boga”, sami siebie upewniają w tym, że nie mogą być zwiedzeni. W istocie sama myśl, mówiąca: „nie mogę być zwiedzony”, jest zwiedzeniem! Ukórzmy się i nie zakładajmy z góry, że powołanie Boże i wybranie to jedno i to samo. „Wielu jest powołanych, – nauczał Jezus – lecz niewielu wybranych” (Mt 22:14). Na wybranych oczekuje dużo sprawdzianów, zanim zostaną wyposażeni przez Boga i staną się Jego wybranymi: a uwalnianie od zwiedzenia nie jest najmniejszą z tych prób.
Widzisz, nasze naturalne umysły zostały ukształtowane w świecie, w którym koncepcja uczciwości/szczerości musi być wymuszana prawem. W naszym świecie media mają tendencję do celowego zniekształcania faktów, reklamy obiecują to, co nie możliwe, a ludzie są zafascynowani fantazyjnymi światami filmów i książek. Kłamstwo jest wszechobecne a my musimy przyjmować taką możliwość, że nawet to czego jesteśmy pewni, może być jednak elementem zwiedzenia.
Nie zdajemy sobie sprawy z tego, lecz do poznania prawdy potrzebujemy objawienia. Ludzie, którzy wydają się być dobrzy, mili czy pochlebni okazują się być niedobrzy, okrutni i podstępni. Musimy przyznać, że sami często staramy się wyglądać na lepszych niż jesteśmy.
Te starania, aby na zewnątrz wyglądać inaczej, niż jest wewnątrz, stworzył świat, w którym prawda nie jest widoczna, gdzie to, co wyraźnie widoczne dla jednego, może być niewidoczne dla kogoś innego. Zwiedzenie i zamieszanie tak bardzo napełniło ten świat, że aby rozeznać, co jest właściwe, Pismo nakazuje nam „szukać”, „kochać” i „nabywać” prawdę (Przyp. 2:1-5; 2Tes 2:10, Przyp 23:23).
Jezus modlił się: „Ojcze, poświęć ich w prawdzie, bo słowo Twoje jest prawdą” (J 17:17). Mówił: „Oczyść ich z kłamstw, iluzji tego wieku poprzez Twoje penetrujące Słowo”. W Liście do Efezjan Paweł przekazuje nam, że Chrystus uświęca Swój kościół, oczyszczając go „kąpielą wodną przez słowo…aby był święty i niepokalany” (Ef 5:26-27).
Tak więc, uchwycenie się Ducha Prawdy i umożliwienie Słowu prawdy na przełamywanie schematów fałszu i zwiedzenia w naszym życiu jest procesem, dzięki któremu stajemy się podobni do Chrystusa – a proces ten na poważnie zaczyna się wtedy, gdy nie tylko słuchamy prawdy, lecz gdy kochamy ją.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Fragment pochodzi z książki F.Frangipane „Holiness Truth and the Presence of God”,

все о продвижении сайтов

Rod Anderson

„A zakon wkroczył, aby się upadki pomnożyły; gdzie zaś grzech się rozmnożył, tam łaska bardziej obfitowała, żeby jak grzech panował przez śmierć, tak i łaska panowała przez usprawiedliwienie ku żywotowi wiecznemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostać w grzechu, aby łaska obfitsza była?” (Rzm 5:20 – 6:1).

Dawno temu badając List do Rzymian uderzyło mnie stwierdzenie Pawła, że łaska Boże ma „rządzić” w naszym życiu; być królem, być tym, czemu zawsze się kłaniamy itd. Moim zdaniem łaska JEST głównym przesłaniem pism Nowego Testamentu. Jezus Chrystus przyszedł właśnie po to, aby nam ją przedstawić. Był to koniec życia pod prawem; początek życia pod Bożą łaską!

Nic bardziej skutecznie niż łaska nie przemienia życia człowieka. Bóg chce, abyśmy wiedzieli, że właściwa pozycja przed Nim (sprawiedliwość) została nam OGŁOSZONA, ze względu na to, co zrobił Jezus, a nie ze względu na to, cokolwiek my robimy. Mamy przyjąć przez wiarę tą wielką prawdę, że On, który nie znał grzechu, stał się grzechem, abyśmy MOGLI STAĆ SIĘ sprawiedliwością Bożą w Nim!

Dziś, dzięki nowemu narodzeniu, każdy z nas, kto przyjął Jezusa Chrystusa Jako Pana, ma żyć życiem pełnym przekonania wobec Boga i nieba, wiedząc, że Jezus Chrystus rozbił ścianę, która oddzielała nas od Boga, i przez swoją śmierć i zmartwychwstanie spowodował, że zasiedliśmy obok Niego, po prawicy Boga Wszechmogącego! Pokój mamy z Bogiem, nie na podstawie naszego zachowania, lecz w oparciu o zachowanie Jezusa. Jego sprawiedliwość został nam przypisana, złożona w naszym życiu i my możemy przychodzić odważnie przed Tron Łaski w każdej chwili, gdy tylko chcemy.

Continue reading →

J. Lee Grady
Tłum.: Piotr Kosowski

Nigdy nie będę przepraszać za to, że jestem charyzmatykiem. Mam za sobą konkretne doświadczenia Ducha Świętego i nikt mi tego nie zabierze. Kocham stałą obecność Ducha Świętego w moim życiu i Jego nadnaturalne dary. Kocham prorokowanie, mówienie językami, modlitwę o uzdrowienie i widok życia ludzi zmienionego mocą Ducha Świętego.
Jednocześnie jestem świadomy, że od lat 60. XX wieku, gdy ruch charyzmatyczny zaczął się rozwijać, ludzie nadużywali darów Ducha Świętego i przekręcali Słowo Boże promując dziwaczne nauki i praktyki. To, że widziałem błędy nigdy nie wywoływało we mnie chęci podważania autentyczności działania Ducha Świętego w moim życiu. Utwierdzało mnie to jednak, że muszę wiernie trzymać się Słowa Bożego i odrzucać każde fałszywe nauczanie, jakie napotkałem.
Moja prosta zasada jest oparta na tekście 1 Listu do Tesaloniczan 5,21.22: „Wszystko badajcie, a kierujcie się tym, co szlachetne. Trzymajcie się z dala od wszelkiego rodzaju zła” (Nowe Przymierze). Innymi słowy: jedz mięso i wypluj kości.
W miarę poznawania Kościoła, Ciała Chrystusa, na

przestrzeni ubiegłych lat, doświadczyłem rzeczy dobrych, złych i paskudnych. Kocham Boży lud i wiem, że jest zdrowa resztka napełnionych Duchem kościołów, które starają się trwać na gruncie biblijnej prawdy. Wiem też jednak, że stajemy na rozdrożu. Musimy jasno wiedzieć, dokąd zmierzamy. Musimy odrzucić każde dziwne wierzenie lub praktykę, która hamuje dziś nasz rozwój.
Przytaczam niżej kilka największych błędów, które wkradły się w ruch charyzmatyczny w ostatnim czasie. Być może macie własne punkty, które warto byłoby dodać do tej listy. Wierzę, że zasmucimy Ducha Świętego, jeśli nadal będziemy praktykować te rzeczy…

1. „Nie dotykajcie pomazańców moich”. Prawdopodobnie spotkaliście się z tą dziwną nauką opartą na tekście 1 Księgi Kronik 16,22. przywódcy, którym brak pewności siebie, próbując zniechęcić do wszelkich form niezgody w kościele, mówią członkom kościoła, że jeśli kiedykolwiek podważą ich zdanie, „dotykają pomazańców Pana” i znajdą się pod Bożym sądem. Nazwijmy taką postawę po imieniu: to duchowa manipulacja. Prowadzi to do gorszego problemu: wyklucza zdrową dyskusję i wzajemny szacunek. Członkowie kościoła kończą sponiewierani i kontrolowani, czasem nawet są wykluczani z powodu faktu, że ośmielili się zadawać pytania.

2. Podwójne przymierze. My, charyzmatycy, kochamy i szanujemy Izrael. Niektórzy z nas wplatają nawet żydowskie elementy w uwielbienie w kościele – między innymi zakładanie szali modlitewnych, granie na rogach czy obchodzenie żydowskich świąt. Te rzeczy mogą wzbogacić nasze chrześcijańskie doświadczenie, ale niektórzy liderzy posuwają się za daleko ucząc, że Żydzi nie muszą wierzyć w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego, by byli zbawieni. Sugerują, że Żydzi mają specjalny dostęp do nieba z powodu ich pochodzenia. Stoi to w rażącej sprzeczności z nauczaniem zawartym w Nowym Testamencie.

Continue reading →

Oryg,: TUTAJ

Tłum.: Piotr Kosowski

Przy wielu okazjach mówiłem, że nie zawsze rozumiem Boże drogi, zwłaszcza w czasie prób, ale zawsze Mu ufam, w dobrym i trudnym czasie. Chcę się podzielić z wami jedną z moich największych, osobistych prób. Po specjalistycznych badaniach i konsultacjach medycznych dowiedzieliśmy się z żoną Diane, że mam szybko rosnący guz rakowy, który wymaga podjęcia natychmiastowego leczenia. Guz rośnie w mojej nodze, jest to rak złośliwy.

Po tej diagnozie odwołałem nadchodzące wystąpienia, by przygotować się do leczenia. Nie wykluczam żadnej metody postępowania wobec tego przypadku (nowotworu), jednak na szczycie listy jest modlitwa. Wiem, że Bóg może mnie uzdrowić w jednej chwili, albo – przez ręce lekarzy, za jakiś czas. W wierze oczekujemy cudu, stosując się do zaleceń lekarza, póki uzdrowienie się nie dokonało.

W trakcie leczenia zamierzam, na ile to będzie możliwe, kontynuować pracę, do której powołał mnie Bóg, jednak przez jakiś czas nie będę podróżować, mój kalendarz usługiwań ulegnie zmianie.

Zdążam do Królestwa Bożego i na ile energicznie potrafię – zachęcam ludzi, by robili to samo. Nie pozwolę wrogowi wybudować warowni w moich myślach. Bóg jest wielki i wszechmocny. Wierzę, że przeprowadzi mnie przez tą próbę. W walce Bóg odniesie wielkie zwycięstwo i Jego imię będzie wywyższone.

Przyłącz się do tej mojej walki oddając po prostu dwie minuty modlitwy dziennie, prosząc Boga, by mnie uzdrowił i zniweczył dzieło szatana. To tylko dwie minuty, a uczynią wielką różnicę w oddzieleniu światła od ciemności i zdrowia od choroby.

Proszę o modlitwy o Dianę i mnie. Z waszymi modlitwami zobaczymy wywyższonego Boga, a to co Szatan planował złego obróci się na chwałę Boga.

Błogosławimy,

John Paul i Diane Jackson”

Alan Heron

Dzielę się tym, aby zadać pytanie, które pojawia się po przeczytaniu tego stwierdzenia.

Gdy bardzo zbliżysz do Boga… to co nadnaturalne staje się naturalne

Na pierwszy rzut oka wydaje się logiczne myślenie, że w miarę jak się zbliżamy do Boga to rzeczy nadnaturalne stają się bardziej naturalne. Niemniej, gdy patrzymy do Biblii, nie widzimy dowodów na coś takiego.

Wątpię czy ktokolwiek poddawałby w wątpliwość fakt, że Jan był najbardziej zaprzyjaźniony z Jezusem Chrystusem (Bożym Synem), bardziej niż ktokolwiek inny w tamtym czasie. W końcu to on, siedząc przy stole, położył głowę na piersi Jezusa, on był na górze przemienienia, on też był jednym z pierwszych przy pustym grobie. O nim to jest napisane, że „był uczniem, którego Jezus miłował”, był bardzo blisko związany z Jezusem, o czym możemy tylko poczytać.

Jeśli to, co Sid Roth powiedział jest prawdą to Jan powinien czuć się całkiem swobodnie mając do czynienia z nadnaturalnymi wydarzeniami, prawda?

Mając to na uwadze, spójrzmy na jego reakcję na pojawienie się Jezusa w Jego Niebiańskiej chwale, w 1 rozdziale Objawienia Jana:

Obj. 1:10-18:

„W dzień Pański popadłem w zachwycenie i usłyszałem za sobą głos potężny, jakby trąby, który mówił: To, co widzisz, zapisz w księdze i wyślij do siedmiu zborów: do Efezu i do Smyrny, i do Pergamonu, i do Tiatyry, i do Sardes, i do Filadelfii, i do Laodycei. I obróciłem się, aby zobaczyć, co to za głos, który mówił do mnie; a gdy się obróciłem, ujrzałem siedem złotych świeczników, a pośród tych świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, odzianego w szatę do stóp długą i przepasanego przez pierś złotym pasem; głowa zaś jego i włosy były lśniące jak śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty, a nogi jego podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego, głos zaś jego jakby szum wielu wód. W prawej dłoni swej trzymał siedem gwiazd, a z ust jego wychodził obosieczny ostry miecz, a oblicze jego jaśniało jak słońce w pełnym swoim blasku. Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła”.

W wersie 17 Jan mówi nam, że upadł u stóp Jezusa jak martwy. NIE chodzi tu o 'położenie w Duchu’, jako że w następnej części tego wersu czytamy, że Jezus powiedział: „Nie bój się”. Znaczy to, że Jan padł na ziemię ze strachu, podobnie jak stało się to z Izajaszem, gdy miał wizje Boga w świątyni.

Nie brzmi to jak zachowanie kogoś, dla kogo sprawy nadnaturalne stały się naturalne, choć intymna więź Jana z Bogiem jest niekwestionowana.

Tak więc, w porównaniu z Biblią, widać, że to twierdzenie jest w najlepszym przypadku niesolidne. Jeśli mężowie Biblii, którzy mieli BARDZO dobre poznanie Boga i doświadczali takich cudownych rzeczy, które nam stawiły by włosy dęba na głowie, (gdybyśmy tylko byli szczerzy) nie reagowali w nonszalancki sposób na nie, to jestem raczej skłonny patrzeć na takie stwierdzenie jako na coś więcej niże niesolidne, jako biblijnie niemądre.

Jak powiedziałem, z ludzi, o których Biblia nam opowiada, Jan był najbardziej intymnie zaznajomiony z Jezusem, a jego przeżycia nadnaturalnych rzeczy zostały zapisane. Jego reakcje nie pasują do tego stwierdzenia, wierzę więc, że choć możemy nie być zaskakiwani przez nadnaturalne rzeczy to jednak nie zostaniemy również nimi znudzeni a ja osobiście wątpię czy kiedykolwiek staną się dla nas „naturalne”, dopóki nie staniemy się doskonali i nie będziemy żyć w niebiańskich ciałach.

aracer