Category Archives: Temat

1J 5:17
WSZELKA NIEPRAWOŚĆ JEST GRZECHEM; LECZ NIE KAŻDY GRZECH JEST ŚMIERTELNY.

Mówiąc o grzechu śmiertelnym, Jan w 16 wersecie mówi: nie o takim mówię, żeby się modlić. Jan nie zabrania modlitwy, ale nie poleca jej jedynie czy też otwarcie do niej nie zachęca. Przyczyny wynikają z samej natury grzechu. Ma tutaj zatwardziałość serca zwróconego przeciwko Bogu, która, jak przekonał się o tym faraon (2M 10:2), staje się nieodwracalna, gdy już Bóg potwierdzi dokonany przez człowieka wybór śmierci. I znów zgadza się to ze wszystkim, co Jan już napisał o „antychrystach”, którzy wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas. Tacy odstępcy, po zakwestionowaniu doktryny zbawienia i porzuceniu społeczności wiernych Bogu ludzi, niezależnie od tego, co kiedyś wyznawali, sami siebie umieścili poza zasięgiem modlitw Kościoła. Tacy ludzie nie mogą być prawdziwymi wierzącymi, niezależnie od tego, co sami na ten temat sądzą, gdyż istotą niewiary jest zaparcie się Chrystusa, którego chrześcijanie uznają jako swego Zbawcę i Pana. Choć dawniej mogli aktywnie angażować się w życie Kościoła, ich odstępstwo ujawnia, że nigdy tak naprawdę do niego nie należeli. Jan zgadza się z wymową Listu do Hebrajczyków 6:4-6, że „jest […] rzeczą niemożliwą, żeby tych, którzy odpadli „powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają Go na urągowisko„. Dlatego Jan nie zachęca do modlitwy o takich ludzi.
Pozdrawiam i życzę dnia pełnego Bożej miłości.

1J 5:17
WSZELKA NIEPRAWOŚĆ JEST GRZECHEM; LECZ NIE KAŻDY GRZECH JEST ŚMIERTELNY.

Werset 16 wspomniał o bracie popełniającym grzech, lecz nieśmiertelny. Nie ma w nim nic na temat chrześcijanina popełniającego grzech śmiertelny, ale jedynie wzmianka, że taki grzech istnieje. Załóżmy, że jakiś chrześcijanin popadnie w grzech i staje się to jawne dla jego współbraci. Przywilejem i odpowiedzialnością chrześcijanina jest modlitwa za błądzącego brata czy też siostrę – modlitwa zanoszona z ufnością i wiarą, że on czy też ona otrzyma życie i zostanie przywrócony do pełnej społeczności z Bogiem, która jest życiem wiecznym, a którą wszelki grzech niszczy i zaprzepaszcza. Tak więc grzeszący chrześcijanin, którego życie w życie w Chrystusie przechodzi kryzys, choć nie jest martwy czy też nie grzeszy z uporem aż ku śmierci, dzięki Bożej łasce zostanie przywrócony do społeczności z Bogiem poprzez modlitwę Kościoła. Zostanie przekonany przez Ducha Świętego, którego zasmucał czy też gasił, przywiedziony do opamiętania i wiary, a także odnowiony w podążaniu w światłości. Niech będzie to bodźcem dla Kościoła, by z wiarą modlił się o pełne przywrócenie do społeczności wszystkich chrześcijan, którzy zbaczają z drogi czy też „odpadają”. Jest to również ważnym obowiązkiem, gdyż, jak nam o tym przypomina werset 17, wszelka nieprawość jest grzechem. Grzech ma daleko idące konsekwencje, ponieważ niszczy społeczność z Bogiem i braćmi. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. Naszym zadaniem jest rozmawianie z Ojcem poprzez Jego Syna, zawsze jeśli tylko jesteśmy świadomi, że któreś z Jego dzieci popada w grzech. Będziemy to czynić w nadziei, że taki chrześcijanin zostanie przywrócony do społeczności z Bogiem. Tak więc musimy modlić się ze śmiałością i ufnością.
Pozdrawiam i życzę wspaniałego dnia w Bożej obecności.

Mt 26:69-70
A PIOTR SIEDZIAŁ ZEWNĄTRZ, NA PODWÓRZU. I PRZYSTĄPIŁA DO NIEGO JEDNA SŁUŻEBNA, MÓWIĄC: I TY BYŁEŚ Z JEZUSEM, GALILEJCZYKIEM. ON ZAŚ ZAPARŁ SIĘ WOBEC WSZYSTKICH I RZEKŁ: NIE WIEM CO MÓWISZ.

Czytamy w tym fragmencie o zaparciu się Piotra. Zwróćmy uwagę na naturę grzechu, którego był winien Piotr. Widzimy człowieka, który przez trzy lata naśladował Chrystusa i wyznał wiarę w Niego i miłość do Niego, człowieka, który otrzymał niezliczone dowody miłosierdzia, pełne miłości zainteresowanie i był traktowany przez Chrystusa jako bliski przyjaciel. Widzimy tego człowieka jak trzy razy wyparł się tego, że zna Jezusa. Nie użyto żadnej groźby, nie wyrządzono żadnego gwałtu, ale to wystarczyło by pokonać wiarę Piotra. Zaparł się przed wszystkimi. zaparł się przysięgając. Jest to obraz upokarzający. Historia ta poucza nas wprost, że najlepsi ze świętych są jedynie ludźmi pełnymi wielu słabości. Człowiek może być nawrócony do Boga, mieć wiarę i miłość wobec Chrystusa, a mimo to zostać pokonanym . To pokazuje nam konieczność pokory, bo jak długo jesteśmy w ciele to znajdujemy się w niebezpieczeństwie. Ciało jest słabe a szatan bardzo aktywny. Nie wolno nam myśleć: „To niemożliwe, żebym upadł”. Ta historia wskazuje także na obowiązek miłosierdzia wobec zagubionych świętych. Nie wolno nam uważać ich za pozbawionych cnót przestępców dlatego że potykają się i błądzą. Pamiętajmy o Piotrze i poprawiajmy ich w duchu łagodności. (Galacjan 6:1).
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

1J 5:16
JEŻELI KTOŚ WIDZI, ŻE BRAT JEGO POPEŁNIA GRZECH, LECZ NIE ŚMIERTELNY, NIECH SIĘ MODLI, A BÓG DA MU ŻYWOT, TO JEST TYM, KTÓRZY NIE POPEŁNIAJĄ GRZECHU ŚMIERTELNEGO. WSZAK JEST GRZECH ŚMIERTELNY; NIE O TAKIM MÓWIĘ, ŻEBY SIĘ MODLIĆ.

W wersetach 16 i 17 pojawia się kilka powiązanych ze sobą zagadnień, z których zasadniczym jest coś, co Jan rozumie poprzez grzech nie śmiertelny i grzech śmiertelny. W pierwszym przypadku Jan zachęca chrześcijan by się modlić za brata czy też siostrę grzeszących, a w drugim przypadku nie. Na czy polega różnica między tymi dwiema sytuacjami. Pogląd rzymskokatolicki wyróżnia dwie kategorie grzechu: tzw. grzech powszedni (wybaczalny) i grzech śmiertelny (grzech, który prowadzi do śmierci). „Siedem grzechów głównych” jest traktowanych jako śmiertelne, choć zalecany przez Kościół sakrament pojednania, dokonujący się za pośrednictwem księdza przewidziany został jako akt pokuty, poprzez który można dokonać zadośćuczynienia za grzech. Tekst listu w żadnym momencie nie sugeruje nawet takiego podziału grzechów, a już zupełnie nie daje nam żadnych podstaw do tworzenia listy grzechów śmiertelnych. Z biblijnego punktu widzenia, każdy grzech jest śmiertelny, gdyż zapłatą za grzech jest śmierć wieczna (Rz 6:23). Co więcej, w Nowym Testamencie w żadnym miejscu nie ma nawet śladu stwierdzenia, na którym można by było oprzeć przekonanie, że jakikolwiek wysiłek człowieka, choćby największy, mógłby usprawiedliwić winnego grzesznika. W rzeczywistości 1 List Jan przypomina nam o tym, że jedynie ofiara Syna Bożego dokonała zadośćuczynienia za nasz grzech, odwracając od nas gniew Boży (np. 2:2; 4:10). Wielu wrażliwych chrześcijan przeżywało i nadal przeżywać będzie udręki, wyobrażając sobie, iż niektóre z ich grzechów są niewybaczalne, bądź też, że niebacznie mogą popełnić jakiś niewybaczalny grzech. W istocie grzech ten, otoczony „tak wielką tajemnicą”, stał się przyczyną ogromnego lęku. To nie jest dobre ani dla duchowego zrozumienia, ani dla naszego duchowego zdrowia. Być może najbardziej tajemniczym faktem jest to, że taki grzech może w ogóle istnieć, wziąwszy pod uwagę, że mamy tak łaskawego Boga, który chętnie przebacza i jedna się z nami. Jedno jest pewne: ci, którzy są najbardziej winni, najmniej przejmują się swoim stanem. To nie powaga grzechu nie pozwala na jego przebaczenie (tak jakby istniał jakiś grzech, dla którego ofiara Chrystusa byłaby niewystarczająca!). Chodzi tu raczej o postawę grzesznika, która wyklucza możliwość przebaczenia mu.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

1J 5:15
A JEŚLI WIEMY, ŻE NAS WYSŁUCHUJE,O CO GO PROSIMY, WIEMY TEŻ, ŻE OTRZYMALIŚMY JUŻ OD NIEGO TO, O CO PROSILIŚMY.

Powyższy werset mówi nam, iż możemy być pewni, że u Boga słyszeć oznacza udzielić odpowiedzi. U Boga nie ma spraw nie załatwionych, które zalegałyby w szufladach. Chociaż z naszej perspektywy możemy na razie nie dostrzegać odpowiedzi, to jednak nasze sprawy załatwiane są od ręki. Bóg nie zawodzi naszego zaufania, kiedy przedstawiamy Jemu nasze potrzeby. W Księdze Daniela widzimy dobrą ilustrację tej prawdy. Na początku 10 rozdziału Daniel otrzymuje od Boga objawienie dotyczące wielkiej wojny. Rozpoczyna więc okres postu i oddając się modlitwie, a po trzech tygodniach staje przed nim w wizji anielski posłaniec, który mówi do Daniela: „Nie bój się Danielu, gdyż od pierwszego dnia, gdy postanowiłeś ukorzyć się przed swoim Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane, a ja przyszedłem z powodu twoich słów! Lecz książę anielski królestwa perskiego sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni” (Dn 10:12-13). Bóg natychmiast zareagował na modlitwę Daniela, lecz Daniel nie doświadczył jej bezpośrednio. Przyczyną była duchowa bitwa o kosmicznym wymiarze, w której on brał udział przez modlitwę. Tak więc podejmując oręż modlitwy (Ef 6:18), angażujemy się w bitwę „nie z krwią i ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich” (Ef 6:12). To jedno z wielu wiarygodnych wyjaśnień, które mówią nam, dlaczego na pozór nie otrzymujemy tego, o co prosiliśmy i dlatego można mówić o tym, że odpowiedź na modlitwę jest opóźniona. Niemniej powinno to stać się dla nas ogromnym zachęceniem, byśmy nadal z ufnością się modlili, wiedząc, że nasze modlitwy mogą odegrać ważną rolę w walce duchowej.
Pozdrawiam, życzę błogosławionego dnia i wytrwałości.

Mt 26:14-16
WTEDY ODSZEDŁ JEDEN Z DWUNASTU, KTÓREGO ZWANO JUDASZ ISKARIOT, DO ARCYKAPŁANÓW I RZEKŁ: CO MI CHCECIE DAĆ, A JA GO WAM WYDAM? ONI ZAŚ WYPŁACILI MU TRZYDZIEŚCI SREBRNIKÓW. I ODTĄD SZUKAŁ SPOSOBNOŚCI, ABY GO WYDAĆ.

Jezus Chrystus został zdradzony i wydany w ręce swych śmiertelnych wrogów, którymi byli Kapłani i uczeni w Piśmie. znalazło się odpowiednie narzędzie do wykonania ich planów w osobie Judasza Iskarioty, który sam do nich przyszedł. Fałszywy apostoł podjął się wydania swego Mistrza w ich ręce za trzydzieści srebrników. Człowiek może cieszyć się wielkimi przywilejami i składać wspaniałe wyznanie wiary, a mimo to cały czas jego serce może nie być w porządku przed Bogiem. W jego zewnętrznym zachowaniu wszystko było właściwe i odpowiednie. Podobnie jak inni apostołowie zdawał się wierzyć i porzucić wszystko dla sprawy Chrystusa. Miłość pieniędzy jest jednym z największych sideł dla ludzkiej duszy. Judasz jest tego najlepszym przykładem. To żałosne pytanie: „Co mi chcecie dać”, odsłania ukryty grzech, który spowodował jego zgubę. Wiele porzucił dla sprawy Chrystusa, ale nie porzucił chciwości.
Niech naszym stałym celem będzie bycie bogatym w łaskę. Ci, którzy chcą być bogaci w światowe dodatki, w końcu stwierdzają, że zrobili kiepski interes. Stan wszystkich, którzy umierają nienawróceni jest beznadziejny. Słowa Pana Jezusa na ten temat są szczególnie poważne, mówi o Judaszu: „Lepiej by mu było, gdyby się ów człowiek nie narodził„. Ta wypowiedź uczy nas, że lepiej wcale nie żyć niż żyć bez wiary i umrzeć bez łaski. Umrzeć w takim stanie, to zginąć na wieki. W piekle nie ma zmiany. Przepaści między piekłem a niebem żaden człowiek nie może przekroczyć. Lepiej w ogóle nie istnieć, niż istnieć bez Chrystusa. Uchwyćmy się mocno tej prawdy.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.