John Fenn
Tłum. Tomasz S.
Dlaczego Bóg ustanowił zasady
Ostatnią serię o łasce zakończyłem pytając, po co w ogóle Bóg dał Prawo? Jeśli łaska daje siłę, jeśli ma swój cel i jest święta, uczy i umacnia nasze serce, dlaczego mielibyśmy kiedykolwiek potrzebować 10 Przykazań?
Oto odpowiedź: Człowiek może być nieświadomy czegoś, ale wciąż pozostawać winnym
Grzech spadł na całą ludzkość, ale człowiek nie wiedział, co to znaczy grzeszyć, więc nie można go było pociągnąć za to do odpowiedzialności:
„Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli; albowiem już przed zakonem (Mojżesza) grzech był na świecie, ale grzechu się nie liczy, gdy zakonu nie ma; lecz śmierć panowała od Adama aż do Mojżesza (do momentu nadania Prawa) nawet nad tymi, którzy nie popełnili takiego przestępstwa jak Adam…” Rzym. 5: 12-14
To był problem Boga – człowiek grzeszył, ale nie miał pojęcia, czym jest grzech, więc nie mógł być pociągnięty do odpowiedzialności przez Niego.
Wcześniej, w wersecie 4:15 Paweł stwierdził to samo: „… gdzie bowiem nie ma zakonu, nie ma też przestępstwa”.
Ludzkość nie miała żadnego standardu, który mówiłby im o dobru i złu, grzechu i życiu – grzeszyli i umierali, nie wiedząc nic na ten temat. Co Bóg miał zrobić?
Pomyśl o tym. Od Adama do Noego nikt nigdy nie powiedział, że istnieje absolut dobra i zła. Tak samo z Abrahamem – chodził z Bogiem, ale Bóg nigdy nie dał mu listy absolutów dobra i zła. Ta sama sytuacja z Józefem. Przyjmujemy za pewnik, że kradzież jest czymś złym, ale nie wiedziano o tym w tamtych czasach. Kto powiedział, że kradzież krowy swego sąsiada jest czymś złym? Ty i jakaś armia?
Kto powiedział, że zabicie swego sąsiada i zabranie jego własności jest złem? Ty i jakiś wyższy autorytet? Nie było przecież żadnego.
Paweł mówił o tamtych czasach w Dz. 14: 16-17: „Za czasów minionych pokoleń pozwalał On wszystkim poganom chodzić własnymi drogami; jednakże nie omieszkał dawać o sobie świadectwa przez dobrodziejstwa, dając wam z nieba deszcz i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością serca wasze.”
A w Dz. 17: 29-30 powiedział: „… nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobne do złota albo srebra, albo do kamienia, wytworu sztuki i ludzkiego umysłu. Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy…”
Bóg miał więc problem – człowiek grzeszył, był bałwochwalcą lecz nie wiedział o grzechu i prawości, więc nie mógł pociągnąć go do odpowiedzialności. Co miał więc zrobić?
Przedstawiamy Mojżesza i Prawo
Paweł przedstawia rozwiązanie w Rzym. 3: 10-19: „… jak napisano: Nie ma ani jednego sprawiedliwego, nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga … A wiemy, że cokolwiek zakon mówi, mówi do tych, którzy są pod wpływem zakonu, aby wszelkie usta były zamknięte i aby świat cały podlegał sądowi Bożemu.j”
Mówi też w Rzym. 7: 7: „nie poznałbym grzechu, gdyby nie zakon”. Prawo mówi ludziom czym jest grzech. Ponieważ od Adama do Mojżesza grzech panował bez żadnych ograniczeń w życiu nieświadomej go ludzkości, Bóg nadał prawo, aby ludzkość wiedziała, co jest grzechem a co jest prawe. Musiał powiedzieć wyraźnie, co jest dobre a co złe. To sprawiło, że cały świat zobaczył, że jest winny, ponieważ nagle odkrył swoją grzeszność.. *
To było jak odsłonięcie zasłony – przed nadaniem Prawa nawet nie wiedzieli, że istnieją standardy dobra i zła. Nikt definitywnie nie ustanowił żadnych absolutów: jest czymś złym kraść, kłamać, zabijać, pożądać cudzego małżonka lub tego co posiada, itd.
Bóg przekazał Prawo Mojżeszowi w 3 częściach: prawa dotyczące uwielbienia, które mówiły, jak grzeszny człowiek może zbliżyć się do Boga, prawa dotyczące jedzenia i higieny, które mówiły im jak jeść i mądrze postępować, aby pozostać wolnym od chorób i słabości oraz prawo moralne, które mówiło jak powinni traktować się nawzajem.
Te 3 kategorie zawarte były w 613 szczegółowych przepisach, które były podsumowane przez Dekalog – również podzielony na dwie części: dotyczące Boga i dotyczące ludzi. Całość podsumowana jest w Mar.12: 30-31: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej… a bliźniego swego jak siebie samego”.
Później, Paweł powiedział Galacjanom w wersetach 3: 19 i 21, że prawo zostało nadane z powodu grzechu i gdyby mogło ono ożywiać, usprawiedliwienie byłoby istotnie z wypełnienia Prawa.
Widzieliśmy w Liście do Rzymian, że Prawo zostało nadane z powodu grzechu oraz stwierdzenie, że gdyby wykonywanie Prawa mogło dać życie wieczne, to Bóg by je dał. Chodziło mu o to, że prawo nie robi niczego poza pokazywaniem człowiekowi, że jest winny. Nie nadaje życia. Dlatego też Paweł napisał w I Tym. 1: 9:
„Prawo nie jest ustanowione dla sprawiedliwego…”. Zostało dane aby nauczyć ludzkość, czym jest grzech i że są winni tego grzechu. To tyle. Paweł chciał wyrazić to, że mamy teraz czas łaski, wiemy czym jest grzech, mamy na to Odpowiedź i w poprzez Niego mamy pokój z Bogiem.
Następnym razem – dlaczego legalistyczne podejście, próby zmanipulowania Boga za pomocą formuł i deklaracji, wiara oparta o uczynki nie ma nic wspólnego z poznaniem Boga i Jego serca.
John Fenn