Ron McGatlin
1 Kor. 12:29-31: Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy mają dary uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy je wykładają? Starajcie się tedy usilnie o większe dary łaski; a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą.
Tą bardziej doskonałą drogą jest to różnorodne Ciało Chrystusa połączone i działające wspólnie w MIŁOŚCI.
Nie wszyscy są apostołami, niektórzy są prorokami, inni nauczycielami. Niektórzy czynią cuda, jeszcze inni mówią językami a inni je wykładają. Czy wszyscy głoszą ogniście pokutę i pozostawiają podłogę usianą płaczącymi i łkającymi się ciałami? Czy wszyscy zaznaczają ewangelię nowego narodzenia? Czy wszyscy głoszą pełną ewangelię królestwa, którą głosił Jezus? Czy wszyscy zawsze głoszą chrzest Duchem Świętym? Czy wszyscy głoszą zanurzanie się w Jego obecności i demonstrowanie tego? Czy wszyscy głoszą Jego odpocznienie i wchodzenie do niego? Czy wszyscy krzyczą i trzęsą się? Czy wszyscy padają powaleni w Duchu? Czy wszyscy mają duchowe wizje? Czy wszyscy mają duchowe sny? Nie, nie wszyscy, lecz niektórzy tak. Wszystkie te służby i znacznie więcej Bóg czyni przez Ducha Świętego. W różnych czasach, różni ludzie, zgodnie z Jego Wolą i według dostępności każdej osoby.
„No, nie robimy tego czy tamtego w naszym kościele i nigdy nie będziemy tego czy tamtego robić!” Być może nie jest masz być częścią tego czy nie do ciebie to należy. Ważne jest, aby robić i być częścią tego, do czego Bóg cię stworzył i w pełni kochać i łączyć się z tymi, którzy są w posiadaniu innych części. Możesz nigdy nie być w stanie zrozumieć innych części Bożego dzieła, bo tak naprawdę posiadamy tylko tą część z objawienia, które On dał nam. To nasze intelektualne szukanie na drzewie poznania jest przyczyną ustanawiania ludzkich tradycji i każe nam wierzyć, że mamy jedynie poprawne zrozumienie Pisma. Mamy tak niewielkie poznanie i intelektualne zrozumienie Boga i wszystkiego czym On jest i tego, co On robił i robi, że to, co u nas najmądrzejsze, jest głupotą w porównaniu z Bogiem (1 Kor. 1:25-31).
Powtórzmy, tak naprawdę znamy tylko tą prawdę, którą On nam objawił przez Ducha Świętego. Przez namaszczenie Ducha Świętego możemy funkcjonować w poznaniu i mądrości, która sięga ponad wszystko, co mamy w naturalnym wymiarze. Wyłącznie jedna rzecz może doprowadzić całą tą potężną różnorodność Ciała do jedności. Jedynie miłość Boża przytłaczająca ludzkie zrozumienie wraz z prawdziwą pobożną pokorą i mądrością mogą wprowadzić porządek i funkcjonowanie do Ciała Chrystusa.
Ojciec wzywa Swoje niedojrzałe dzieci do wzrostu i dojrzenia w miłości. Bóg pragnie odnosić się do nas w intymny sposób i uzdrowić wszelkie nasze błędne pojęcia i zdeformowane części – ukształtować nas na obraz Chrystusa w Jego obecności.
Trwając w Nim, staniemy się podobni do Niego. Ojciec jest zasmucony tym, że starsze dzieci, które powinny być już dojrzałe, ciągle wołają jedne przeciwko drugim, jak maluchy na rynku (Łk. 7:32)
Ojcze, dziękuję ci za to, że wzbudzasz ludzi, którzy będą ufać i służyć tobie nie mając względu na własne życie, ludzi twojej obecności, uzdrowionych z tego wszystkiego, co zmuszało ich do działania o własnych siłach. Ojcze, dziękuję ci za obfitość twojej miłości, która przepływając przez nas kształtuje Ducha Chrystusowego w nas. Decydujemy się na to, aby już więcej nie żyć, lecz być ukrzyżowanymi z Chrystusem i napełnionymi Jego zmartwychwstałym życiem. Wielbimy ciebie i czcimy Twoje Święte Imię. Amen.