TGIF_08.03.07 Wiara, a domniemania

Today God Is First

Logo_TGIF2

Rzekła więc Saraj do Abrama: Oto Pan odmówił mi potomstwa, obcuj, proszę, z niewolnicą moją, może z niej będę miała dzieci. I usłuchał Abram rady Saraj.
I Moj. 16:2

Domniemania są oparte na naszym rozumieniu spraw. Abraham i Sara popadli w domniemania, gdy stali się zbyt starzy, aby mieć dziecko. Bóg obiecał Abrahamowi i Sarze syna ? syna, który wypełni obietnice zrodzenia narodu. Niemniej byli oni już dawno poza wiekiem, w którym wychowuje się dzieci, więc doszli do wniosku, że Bóg chce, aby Mu pomogli wykonać plan.
Wielu pracujących zawodowo wierzących popełnia dziś ten sam błąd. Robimy pewne założenia zastanawiając się nad tym, co robi Bóg, a co chce, abyśmy my zrobili. Niemniej, zanim będziemy mieli pewność, że Bóg powiedział do nas w danej sprawie i objawił nam swój doskonały plan działania, ruszamy o własnych siłach, aby się to stało. W jaki sposób możemy się chronić przed domniemaniami? Księga Przypowieści mówi nam, że bezpiecznie jest polegać na wielu doradcach (p. Przyp. 11:14). Poddawanie naszych decyzji potwierdzeniu innych ludzi strzeże nas przed zwiedzeniem własnego serca. Ten proces strzeże nas przed domniemaniami i daje odwagę, aby ruszyć dalej w wierze.

Gdy następnym razem będziesz wierzył, że Bóg kieruje cię do jakiegoś szczególnego działania, skonsultuj to najpierw ze współmałżonkiem, kimś bliskim, duchowym przyjacielem, z kimś kto poświęci czas i w modlitwie rozważy twoją prośbę. Jeśli nie masz konsensusu, zaczekaj, aż go osiągniesz, zanim pójdziesz dalej. Bóg będzie poruszał się w tym procesie w kierunku, który jest zgodny z Jego wolą w danej sprawie.

раскрутка

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.