Author Archives: pzaremba

Richard Murray

Czy Pan daje nam błogosławieństwa jedną ręką, a zabiera drugą? Czy Jego lewa ręka przekleństwa wchodzi w „bitwę klepania” z prawą ręką błogosławieństwa?

Konkretny przykład: Czy Jego lewa ręka gniewu wysyła na nasze drogi mordercze burze, podczas gdy Jego prawa ręka miłości „gromi” później te same burze, aby nam nie zrobiły krzywdy?

Twierdzę, że nie.

Każdą komórką mego istnienie wierzę, że Jezus jest tym, który przerywa burze, a NIE sprowadza ich. Niemniej jednak współcześnie wielu się z tym nie zgadza. Twierdzą, że Pana „niezbadane i wyższe” sposoby działania w jakiś sposób koniecznie obejmują w Jego naturze ZARÓWNO cechy tego, który sprowadza burze jak i ucisza je.

Niezgoda. Błędna koncepcja Jezusa, który zarówno sprowadza jak i zatrzymuje burze, ma naprawdę oszałamiająco cudaczne implikacje.

Usiłuję sobie wyobrazić Jezusa, który gromi ten sam zabójczy sztorm, który sprowadził. Jak to działa? Gdy zgromił burzę, zgromił samego Siebie? Czy uderzył Siebie samego w twarz? Przede wszystkim po co gromił burzę, za to, że robiła coś, co jej wcześniej nakazał? Jakże głupi obraz.

Lewą ręką przywołuje: „burzo przyjdź!”, a następnie prawą ręką gestykuluje: „burzo odejdź!” Jego ręce prowadzą walkę ze sobą na ciosy, rywalizując o dominację, która ręka zwycięży i ta silniejsza zdecyduje czy też która, przywoła burzę, a która ją uciszy?

„Dom podzielony w sobie nie ostoi się” – powiedział Jezus, gdy faryzeusze bezsensownie oskarżali Go o wyrzucanie Szatana Szatanem. Twierdzenie, że Jezus jest ZARÓWNO tym, który wywołuje burze, jak i je ucisza opiera się na tym samym błędnym założeniu.

Richard Murray
Jedna z moich ulubionych zdroworozsądkowych zasad pomagająca w uniknięciu duchowych pułapek to: „Traktuj poważnie to, co w Ewangeliach traktował poważnie Jezus, a lekko to, co lekko brał Jezus”.
Wydaje się, że jest to zasada przez ogromną większość lekceważona. Wielu poważnie traktuje to, do czego Jezus podchodził lekko, a lekko to, co Jezus traktował poważnie.
Sądzę, że Jezus oferuje nam najwyższą „aktualizację” naszej religijnej i duchowej wrażliwości. Dysponował nieskończenie większym rozeznaniem i zrozumieniem kosmologicznych spraw niż wszyscy ludzie wszystkich czasów.
Według słów Izajasza, jako Mesjasz, Jezus miał ducha mądrości, zrozumienia i duchowego objawienia oraz ducha porady. Jest to całkiem osobista inwentaryzacja. Wyobrażam sobie, że sporo z tego korzystał w czasie swego życia. Wiedział znacznie więcej niż ktokolwiek z nas. Gdy Mojżesz (reprezentant Starego Prawa) oraz Eliasz (reprezentant starotestamentowych proroków) pojawili się na Górze Przemienienia, głos Ojca niebieskiego z nieba dynamicznie ogłosił: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”.

Istota?
Jezus i przez to Nowy Testament przebija Stary Testament we wszelkich duchowych i kosmologicznych aspektach. Słuchajcie Jego.

Tak więc, jeśli chodzi o Bożą wolę co do uzdrawiania, ontologię złych aniołów, stawianie na pierwszym miejscu miłości Bożej nad miłością własną – „Jego Słuchajcie”.