Category Archives: Autor

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

W czasie odwiedzin Pan nauczał mnie na podstawie 1 Kor. 12:4-7. Ostatnio podzieliłem się tym, co wiedziałem już do tego momentu. Najważniejszą w tym rzeczą jest to, że wszystkie manifestacje Ducha Świętego, dary charyzmatyczne i motywacyjne, są po prostu przejawami działania Ducha Świętego danymi nam ku wspólnemu dobru.

Naprawdę każdy z nas potrzebuje objawienia, że wszyscy jesteśmy równi w Chrystusie, wszyscy zostaliśmy zbawieni tą samą krwią – pełnimy tylko różne funkcje. Mając to objawienie już nigdy nie postawisz nikogo na piedestale. Oczywiście szanuj drugiego człowieka i to, co robi, ale nie wywyższaj go, gdyż wszyscy zostaliśmy zbawieni tą samą krwią Jezusa. Wiedz, kim jesteś, ale nie bądź arogancki, bo wszyscy jesteśmy w Nim równi.

Co mi powiedział Pan
„Musisz przestać myśleć o nich jako o darach, ale patrz na nie jako manifestacje Ducha. Musisz przestać myśleć o nich jako o rzeczach dziejących się w czterech ścianach kościoła, w czasie nabożeństwa. Uświadom sobie, że Ja jestem obecny w każdej osobie i że wszystko rzeczy zostały stworzone przeze mnie i dla mnie.”
„Świat mówi, że istnieją różne dary, ale to tylko ja poruszam się w moim ludzie”. Poprosiłem o przykład i odpowiedział: „Popatrz na apostoła Pawła. Szedł do miasta i czynił ludzi uczniami i był dla nich po części nauczycielem, po części ewangelistą, po części pastorem, a po części prorokiem. Służył wszystkim, lecz w Koryncie przez jakiś czas pracował jako wytwórca namiotów. Pomyśl, czym zajmował się wytwórca namiotów z I wieku a przekonasz się, że musiał zajmować się prowadzeniem firmy, gromadzeniem materiałów, produkcją, marketingiem oraz sprzedażą. Ten, kogo świat nazywa przedsiębiorcą, w kościele jest apostołem. To samo obdarowanie, który posiadał jako apostoł, umożliwiało mu zajmowanie się biznesem”.

Potem rozmawialiśmy o moim życiu i On przywoływał różne zajęcia, które kiedyś wykonywałem i wyjaśnił, jak moje dary, które wykorzystywałem w służbie, umożliwiły mi również pracę na różnych stanowiskach w różnych firmach. Dodatkowo wskazał mi te prace, których wykonywanie wymaga darów, których nie posiadałem i co wyjaśniło, dlaczego tak bardzo się tam męczyłem.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Skończyłem w zeszłym tygodniu mówiąc, że kilka dni po tym, jak Ojciec mnie nauczał, jak wyraża Swoje emocje poprzez manifestacje (dary) Ducha, przyszedł do mnie Pan.
Zaczął nauczać mnie dokładnie od miejsca, w którym skończył Ojciec – 1 Kor. 12:4-7. Zanim podzielę się tym, co mi powiedział, muszę zacząć od powiedzenia, co już wiedziałem w tym temacie. Zacznę od tego:
„A różne są dary łaski, lecz Duch ten sam. I różne są posługi, lecz Pan ten sam. I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg… A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi”.

Zanim Pan zaczął mnie uczyć, wiedziałem następujące rzeczy
Wiedziałem, że użyte w wersecie 4 słowo „dar” brzmi „charis”, więc Pan mówi o darach charyzmatycznych. Należą do nich dary proroctwa, języków, tłumaczenia języków (dary objawienia), dary uzdrawiania, czynienia cudów, szczególna wiara (dary mocy) oraz dary objawienia: słowa mądrości (dotyczące przyszłości), słowa wiedzy (dotyczące teraźniejszości lub przeszłości) i rozróżniania duchów (percepcja rzeczy Bożych lub diabelskich).

O tym właśnie mówi werset 4. Werset 5 dodaje: „I różne są posługi (służby), lecz Pan ten sam”.
Słowo „służba” to „diakonia”, którego używano wówczas w odniesieniu do osoby usługującej przy stole. Tłumaczone jest ono jako usługiwanie, służenie, usługujący, służący. Dary te obejmują „pięcioraką służbę” (apostoł, prorok, pastor, nauczyciel, ewangelista), ale jest tego o wiele więcej.
Paweł wspomina także niesienie pomocy (pomaganie) i zarządzanie (dosłownie „sterowanie statkiem”, co oznacza pomaganie w prowadzeniu ludzi (w bezpieczne miejsce)).
Zarówno dary charyzmatów, jak i dary usługiwania są jedynie tym, co powiedział Paweł: to ten sam Duch i Pan, który czyni to, co służy ku wspólnemu dobru. Kontynuuje w wersecie 6:

„I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich”.
Słowo „działanie” to „energema”, czy też energia. Istnieją różne sposoby przekazywania energii (motywacji), ale we wszystkich nich przejawia się ten sam Bóg. To, co cię motywuje w Bogu, pochodzi z Ducha. Urodziłeś się z tą motywacją.

Dary te nazywa się darami motywującymi lub darami energetycznymi (zachęcającymi) . Powinniśmy być motywowani poprzez sposób, w jaki zostaliśmy stworzeni. Paweł odnosi się do tego w Rzym. 12:1-8, gdzie stwierdza, że każdy z nas otrzymał miarę wiary, i że każdy z nas powinien wypowiadać się stosownie do udzielonej mu łaski. Zachęca nas, abyśmy nie wzbijali się w pychę, gdyż to Bóg nas takimi stworzył.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Dzisiejsze nauczanie jest kontynuacją tego, jak potrójna natura człowieka jest odzwierciedleniem Trójjedynego Boga

Wprowadzenie
Byłem liderem w kościele, który według lokalnej gazety liczył wówczas około 13 000 wiernych. Byłem dyrektorem szkoły biblijnej, do której rocznie uczęszczało około 700 uczniów. Wielu z nich przychodziło do mnie i opowiadało o swoich osobistych zmaganiach.

W tamtym czasie w charyzmatycznych kościołach modne były osoby tańczące i machające flagami. Ludzie ci, podczas nabożeństwa, wychodzili z boku ławek czy też z przodu i tańczyli. Niektórzy z nich zdawali się tańczyć z niewidzialnymi partnerami, inni zaś machali flagami w „uwielbieniu”.

Dlaczego zacząłem Ojcu zadawać pytania i co z tego wynikło
Niektóre z tych osób były studentkami naszej szkoły biblijnej. Kilka z nich przyszło do mojego biura prosząc o poradę w związku z poważnymi problemami osobistymi. Prawie każda z nich była singielką, albo żoną niewierzącego mężczyzny, albo była osobą, która doświadczyła jakiejś traumy życiowej. Wiele z nich miało problemy finansowe. Odczuwały stres.
Nie wszyscy tańczący z flagami tacy byli, bo oczywiście niektórzy mieli charakter artystyczny i swą miłość do Pana wyrażali w tańcu i w machaniu flagami – nie ma w tym wcale nic złego. Jednak stanowili oni mniejszość.
Kilka z dziewczyn powiedziało mi prywatnie, że wyobrażały sobie, że tańczą z Jezusem i że nie do końca były pewne, czy tak było naprawdę, czy też była to tylko ich wyobraźnia. Oczywiście zdawałem sobie sprawę, że ludzie mogą tańczyć będąc pod wpływem Ducha, lecz wiedziałem też, że można tańczyć ‘z ciała’. Jak więc to odróżnić?

Podobna sprawa z popularnym kiedyś „świętym śmiechem”. Widziałem prawdziwy śmiech wypływający z ducha człowieka, w czasie, gdy Pan mu usługiwał. Jednak o wiele częściej byłem świadkiem rzeczy z ciała, sugestywnego zachowania, masowej histerii – jakkolwiek chcesz to nazwać. Widziałem więcej ciała niż Ducha.