Category Archives: Pilgrimgram

Co sprawia, że jesteście małżeństwem?

07.10.2021
Oto niewygodne pytanie: co konstytuuje małżeństwo?
W Biblii znajduje się całe mnóstwo mądrości jak sprawić, aby małżeństwo było dobre i toczy się sporo dyskusji o tym, czy małżeństwo jest właściwym wyborem.
Lecz nigdzie nie mówi: „Robisz tak, aby być poślubionym(ą)”.

Wiem, w jaki sposób ludzie w żenią się w naszej kulturze: istnieje państwowe świadectwo małżeństwa. Angażujesz kaznodzieję, sędziego, bądź jakiegoś rodzaju urzędnika. Są jakieś przyrzeczenia i jakiegoś rodzaju deklaracje, lecz niczego z tego nie ma w Biblii, ani jako nauczanie, ani przykład.
Zatem, w jaki sposób, z biblijnej perspektywy, stajecie się małżeństwem? Co takiego robisz, że stajesz się osobą poślubioną, w miejsce singla?

Jakiś czas temu miałem powód, aby badać ten temat. Mój dobry przyjaciel, człowiek wiary, zaczął wspólnie mieszkać z kobietą, o którą bardzo się troszczył. Tak, często tak się zdarza i możesz szybko wydawać sąd. Dochodzę do przekonania, że w chrześcijaństwie bardziej chodzi o kochanie ludzi niż osądzanie ich, zatem skupiłem się na kochaniu ich, a nie osądzaniu, nawet w myśli.

Dostrzegłem dzięki temu rzeczy, których inaczej nie zobaczyłbym.
Po pierwsze, zobaczyłem, że najwyraźniej zdecydowali się na tą relację i była to relacja miłości, a nie wygody, nie seksu, czy czegokolwiek innego.

Continue reading →

Nie przywołuj grzechu

08 Jul 2021
Nie trzymam się powszechnej religijnej opinii chrześcijan, która mówi, że jeśli widzę gdzieś grzech to jestem jakoś zobligowany do wskazania na niego bądź głoszenia przeciwko niemu, lub w jakiś inny sposób wziąć udział w naprawianiu osoby. Nie jestem.

Nie znaczy to, że nic nie robię (to inna kwestia), lecz jeśli wiedzę wierzącego, który online robi bądź mówi coś, co ujawnia grzech, nie zamierzam czuć się zobligowany do gromienia go ani publicznie, ani prywatnie. Jeśli widzę w moim mieście czy sąsiedztwie kogoś robiącego coś, co uważam za grzech, nie zamierzam czuć się zobligowany do skonfrontowania go.

Mam po temu kilka powodów.

„Kto z was jest bez grzechu niech pierwszy rzuci kamieniem”

Generalnie kościół jest dobrze znany i rzeczywiście zasłużył na tą reputację jako wścibski i osądzający. Ten świat postrzega Boga jako gniewnego, czepiającego się głupstw sędziego, a to my jesteśmy tego przyczyną; w końcu to my jesteśmy jedyną Biblią, jaką wielu ludzi czyta. Nie bądź z tych, którzy utrzymują taki pogląd.
Jeśli zamierzam skupiać się na czyimś grzechu, to będzie to mój własny. Ja jestem odpowiedzialny – nie wy – za swój grzech. Wy jesteście odpowiedzialni – nie ja – za wasz grzech. Czasami zapominamy o tym.

Continue reading →

Czasem strzelamy ślepakami

09 kwietnia 2021

Czasem strzelamy ślepakami.
Ach, nie o to nam chodziło. Myślimy, że strzelamy potężną wojenną bronią, kopiąc w tyłek i wyzywając.
… lecz czasami, czasami tak naprawdę to strzelamy ślepakami.

Jezus jest dla nas wzorem tego, że w modlitwie bardziej chodzi o przemawianie do sytuacji i nakazywanie jak ma być, niż jęczenie przed Bogiem . Uczymy się nakazywać, deklarować, zamiast prosić uprzejmie. Bądź nieuprzejmie. To bardzo dobrze, niemniej problem jest w tym, że często strzelamy ślepakami.
Czytamy Ewangelie i, ach, obserwujemy, jak robił to Jezus. On rzekł – Łazarzu wyjdź! I Łazarz wyszedł. On powiedział, chcę – bądź oczyszczony i trędowaty został natychmiast uzdrowiony. Patrzymy na wzór Jezusa i robimy z tego własny wzór, lecz patrzymy tylko na pewną cześć tego wzoru, który nam zostawił Jezus – patrzymy na Żniwo, a nie na Jego pracę.

Jestem członkiem kilku grup modlitewnych. Jestem zażenowany tym, jak często w odpowiedzi na naprawdę pilną potrzebę ktoś gada coś dziwnego, niefrasobliwie nakazuje wszystkim demonom iść do piekła, z samozadowoleniem nakazuje kościom i skórze, oraz organom uzdrowienie, chętnie nakazuje to czy tamto zakańczając szczerzeniem zębów z samozadowoleniem.
Oczywiście, w rzeczywistości niewiele się zmienia. Tak naprawdę to nikt tego nie oczekiwał. Myślę, że nawet entuzjastyczny wstawiennik sam nie spodziewał się niczego. A niby dlaczego miałby się spodziewać? Tak teraz mamy, że nakazujemy współcześnie wszystko, a nikt nie zwraca uwagi na to, że to niewiele zmienia. Król jest nagi, lecz wszyscy boją się coś powiedzieć.

Tak, wiem. Przesadziłem trochę po to, aby dojść do wniosku. Wiecie, to już trochę trwa, a co najmniej od jakiegoś czasu.

Continue reading →

Nauka mądrej modlitwy

18.02.2021
Ostatnimi laty, kościół dużo uczy się na temat modlitwy deklaratywnej, modlitwy, która wydaje dekrety i deklaracje tego, co ma być (w przeciwieństwie do modlitwy, która błaga, a czasami skomli). Jak ze wszystkim, czego zaczynamy się uczyć, nie jesteśmy w tym jakoś wybitnie dobrzy jeszcze. Doszliśmy do tego (wielu z nas), że Jezus modląc się generalnie nie prosił Bóg o to, żeby coś się stało. Zazwyczaj nakazywał, aby coś się stało (J 11:43) bądź ogłaszał wynik, którego chciał (Mt 9:28). Nawet znajdując się w najbardziej skrajnych okolicznościach Jego modlitwy to były deklaracje, a nie pytania (Mt 26:36-46). Zaczęliśmy ostatnio, jako społeczności, całkiem sporo ogłaszać i nakazywać ogłaszać i nakazywać. Jest to jak pierwsze kroki dziecka i jest to całkiem urocze. (Nie zrozumcie mnie źle: również należę do tej społeczności dziecięcych kroków!). Ostatnio zastanawiałem się nad tym okresem przejściowym. Jest to całkiem dobra sprawa z kilku powodów:

• Zaczęliśmy brać odpowiedzialność za siebie w sprawach, w których odpowiedzialność została nam powierzona (p. Rdz 1:26). Spora część z tego, o co się modlimy, należy do naszej odpowiedzialności, nie Jego.
• Niewolnicy proszą bądź błagają – Synowie, dziedzice mogą prosić, lecz z pewnością oczekują (zastanów się nad Rzym 15:13, 16:20), bądź też mogą nie prosić, lecz po prostu brać to, czego potrzebują i iść dalej. Ty i ja nie jesteśmy niewolnikami, ani sługami.
• Wydaje się, że Bóg szanuje sługi, którzy proszą, wygląda na to, że synowie, którzy deklarują, bardziej wykonują. Z drugiej strony, gdy synowie są młodzi, wymagają więcej rodzicielskiej opieki, niż gdy dorosną. Brudne pampersy nie są bardziej zabawne w Duchu, niż w naturze. Na krótki czas są czymś normalnym, niemniej należą do brudów i nie są przydatne w niczym więcej jak w punkcie początkowym. Dla niemowlaka są one normalną, zdrową częścią wzrastania. Na przykład, jestem w grupie modlitewnej (proszę NIE dodawać mnie do kolejnych grup!), w której ludzie wysyłają swoje potrzeby, a grupa modli się o nich. Dużo można się nauczyć w takich grupach.
Oto kilka rzeczy, których się nauczyłem:

Continue reading →