Raymond Ibrahim
Oryg. TUTAJ
Tego samego miesiąca, w którym Obama próbował prowadzić wojnę na rzecz buntowników w Syrii (wymieniając troskę o „prawa człowieka”), zostały popełnione niektóre z najgorszych potworności wobec krajowej mniejszości chrześcijan, z których najbardziej znana to Ma’loula, starożytny chrześcijański obszar, gdzie mieszkańcy nadal mówią językiem Jezusa.
Tam, między innymi, powiązani z al-Kaidą dżihadyści wystrzelili pociski moździerzowe oraz rakiety na co najmniej dwa starożytne kościoły, po czym je złupili. 80 chrześcijan próbujących bronić swoich domów zabito, inni, którzy nie mogli uciec, zostali zmuszeni pod groźbą śmierci do nawrócenia na islam.
Ostatnie słowa jednego z mordowanych przez buntowników mężczyzn, były: „Jestem chrześcijaninem i jeśli chcecie mnie za to zabić, to nie sprzeciwiam się”. Jedna z zakonnic zajmująca się pomocą humanitarną powiedziała, że ten mężczyzna: „Jest męczennikiem Chrystusa w pełnym znaczeniu tego słowa, ponieważ został zamordowany wyłącznie z powodu religijnej nienawiści!”
Christian Post informuje:
Dżihadyści prawdopodobnie zmusili jednego mężczyznę do nawrócenia na islam w punkcie kontroli i podcięli gardło narzeczonemu pewnej chrześcijanki, po czym powiedzieli jej [szydząc] „Jezus nie przyszedł, żeby go uratować”…
„Widziałem ludzi noszących na głowie opaski Al-Nusra, którzy zaczęli strzelać do krzyży”- powiedział starszy chrześcijanin dziennikarzowi AFP. Jak powiedział, jeden ze strzelających „przyłożył pistolet do głowy mojego sąsiada i zmusił go do nawrócenia na islam, zmuszając go do powtórzenia: „Nie ma Boga, jak tylko Bóg” [islamski shehada]… po czym żartował: „teraz jest jednym z nas”.
Również w Syrii, w al-Thawrah chrześcijanie zostali wybrani na cel ataków przez napastników z dżihadu. W jednym przypadku zatrzymano trzech mieszkańców, z czego dwóch, którzy przedstawili się jako muzułmanie zwolniono, a trzeciego, który przedstawił się jako chrześcijanin, zabito pałkami na śmierć (drastyczne zdjęcia). Zniszczony został, między innymi również kościół Ortodoksyjny Kościół Antiocheński świętych Sergiusza i Bachusa.
W Raqqah, w północnej Syrii, członkowie powiązanej z Al-Kaidą organizacji “Islamic State of Iraq and the Levant” strącili krzyże z dwóch chrześcijańskich kościołów i umieścili tam islamskie flagi i podpalono je: Kościół Zwiastowania oraz Kościół Męczenników. Na jednym nagranym filmie muzułmańscy „bojownicy wolności”wśród okrzyków „Allahu Akbar” rozbili pomnik Marii Dziewicy.
Te ostatnie akty przemocy pojawiają się w kontekście kolejnej fatwy z września, która została wydana przez 36 islamskich uczonych, legalizujących „prawo wiernych sunnickich muzułmanów do przejmowania i zabierania dóbr, domów i mienia chrześcijan, druzów i alawitów oraz członków innych mniejszości religijnych”, którzy „nie wyznają sunnickiej religii Proroka” (Wcześniej „dżihad seksualny” rozwiązał inny problem w ten sposób, że kuszono muzułmanki z Tunezji i innych krajów do świadczenia seksualnych usług dżihadystom z Syrii walczących o światową dominację Allacha, a kolejna fatwa dała przyzwolenie dżihadystom na gwałcenie niesunnickich kobiet.)
W międzyczasie, publicznie zapytany o buntowniczą naturę dżihadu i fakt, że buntownicy często wykrzykują wojenny okrzyk „Allahu Akbar” (jak na przykład w czasie ostrzeliwania chrześcijańskich kościołów), John McCain upierał się przy tym, że wykrzykiwanie „Allahu Akbar” jest tym samym co chrześcijańskie powiedzenie: „Dzięki Bogu” oraz, że buntownicy w Syrii są „umiarkowani i ja gwarantuję, są oni umiarkowani”.
W podobnej sytuacji, kiedy został zapytany również John Kerry o dżihad i składniki Al-Kaidy w działaniach syryjskich buntowników, amerykański sekretarz stanu dowodził, że „ta opozycja w coraz większym stopniu może być określona jako umiarkowana… bardziej zdefiniowana przez przyjmowanie pewnych, wiecie, demokratycznych procesów oraz obejmującą wszystkich, chroniącą mniejszości, konstytucję”, które to stwierdzenie zmusiło prezydenta Rosji, Władymira Putina, do otwartego nazwania Kerrego kłamcą.
Pozostałe wrześniowe podsumowanie muzułmańskich prześladowań chrześcijan na całym świecie obejmuje (choć nie jest ograniczone tylko do nich) następujące wydarzenia, wyliczone tematycznie i krajami, niekoniecznie według ich okrucieństwa:
Atak na kościół w Pakistanie
W Peszawarze, islamski samobójca wszedł tuż po niedzielnej mszy na zamknięty teren Kościoła Wszystkich Świętych i wysadził się w powietrze pośród około 550 zgromadzonych, zabijając niemal 90 osób, w tym dzieci ze szkółki niedzielnej, kobiety, członków chóru, i raniąc co najmniej 120. Ten obecnie zniszczony protestancki kościół został zbudowany w Peszawarze około 130 lat temu. Do ataku przyznali się talibowie. Jak mówi Margrette, która przeżyła wybuch (choć stan jej siostry nie był wówczas znany): „Usłyszałam dwa wybuchy. Ludzie zaczęli biegać. Ludzkie szczątki rozrzucone były po całym kościele”.
‘Dhimmitude’ Koptów w Egipcie
- Po obaleniu prezydenta Morsiego, gdy Bractwo Muzułmańskie podburzyło swoich popleczników o atakowania i zniszczenie 80 chrześcijańskich kościołów, stronnicy bractwa zaczęli wymuszać pieniądze od chrześcijan z Górnego Egiptu. W miejscowości Dalga, 15000 Koptów zostało zmuszonych do płacenia podatku jizyza. Są to pieniądze, danina, którą pokonani niemuzułmanie musieli w przeszłości płacić swoim panom „z chętnym poddaniem czując się równocześnie podbici”, aby zachować swoją egzystencję, chroniąc się w ten sposób przed pobiciem bądź porwaniem swoich żon i dzieci. Część Koptów, którzy odmówili zapłacenia, zostało zabici. Później władze zidentyfikowały gang specjalizujący się w nadzorowaniu operacji zarobkowego porywania dzieci bogatych Koptów.
- Biskup Anba Makarios z Miny znalazł się pod obstrzałem kilku niezidentyfikowanych osób. Kierowcy udało się uciec i zawieźć biskupa do domu przeznaczonego dla koptyjskich uciekinierów, lecz napastnicy podążali za nimi i ostrzeliwali budynek przez ponad 1.5 godziny, dopóki lokalna ochrona w końcu nie zareagowała. Powodem było to, że lokalni muzułmanie myśleli, że biskup przyjechał, aby ponownie otworzyć Kościoła Św. Michała, który był jedynym kościołem w wiosce, zamkniętym 10 lat temu ze względów bezpieczeństwa.
- Po tym, jak muzułmanie z okręgu al-Minya oskarżyli młodego człowieka o nielegalną relację z muzułmanką, wybuchły przeciwko lokalnym chrześcijanom akty przemocy jako „zbiorowej kary”. Po napadnięciu i splądrowaniu domu tego chrześcijanina, muzułmanie, pobudzani przez głośnik do podjęcia dalszego działania, grasowali na ulicach, rzucając kamieniami w domy Koptów, wzywając do zemsty i domagając się spalenia ich kościołów, domów i sklepów.
Rzeź chrześcijan
Libia: grupa muzułmanów otoczyła dwóch egipskich chrześcijan w wieku 25 i 27 lat, mieszkających w Ligii, po czym okradła ich i pobiła. Następnie muzułmanie zażądali od tych dwóch mężczyzn, aby zacytowali szehada – „Nie ma boga jak tylko Allach a Mahomet jest posłańcem Allacha” – i nawrócili się na islam. Gdy odmówili, zostali związani, ciężko pobici i zastrzeleni. Obaj zmarli, jeden miał wgniecioną czaszkę. Nikt nie został aresztowany w związku z tym zabójstwem. Jest to trzeci w ciągu dwóch tygodni przypadek, gdy koptyjscy chrześcijanie zostali napadnięci i obrabowani w dystrykcie Derna.
Nigeria:
- Pięciu podróżujących busem poza miasto Jos członków Kościoła Chrystusa w Narodach zostało zmuszonych przez uzbrojonych muzułmanów do wyjścia z pojazdu. Gdy stwierdzili, że są chrześcijanami, zostali zmuszeni do położenia się w dole i zabici strzałem w głowę. Dwie inne osoby, w tym ciężarna, zostały zranione.
- W miejscowości Adu czasie przygotowań chrześcijan do niedzielnego porannego nabożeństwa w katolickim Kościele Św. Andrzeja członkowie islamskiego plemienia napadli na wioskę i wymordowali wszystkich, których mogli znaleźć. Zabito siedmiu członków jednej rodziny.
- W wiosce Zangang członkowie muzułmańskiego plemienia zamordowali 15 chrześcijan.
- W Dorawa, islamscy bojownicy zabili pastora, jego syna i 28 chrześcijan, po czym podpalili kościół.
Pakistan: Trzymając sztylet i wykrzykując, że zabija „niewiernego, który bluźnił przeciwko Mahometowi” pewien muzułmanin poderżnął w Karachi gardło 58 letniemu chrześcijaninowi, po czym zadawał ciosy ciału, podczas gdy policja i inni ludzie patrzyli, nie reagując. Jak mówi syn Mashiha, Georg: „Powiedziano nam, że Asif bezlitośnie dźgając go sztyletem, wykrzykiwał, że mój ojciec był niewiernym i pogardliwie wypowiadał się o Mahomecie. Spora ilość ludzi, w tym czterech policjantów oraz ochroniarze ze sklepu obserwowali tą scenę, lecz nikt nie próbował nawet powstrzymać zabójcy, który odszedł machając sztyletem”. Ludzie znający zamordowanego mówią, że jego zabójca, biznesowy konkurent, z zazdrości sfabrykował oskarżenia o bluźnierstwo jako pretekst. (Wcześniej w Pakistanie innych chrześcijanin został zamordowany przez grupę zawistnych biznesowych konkurentów, którzy użyli do zabójstwa siekier.)
Somalia: Islamska Grupa al-Shabaab zabiła 35 letnią chrześcijankę w jej domu. Wcześniej, jej mąż znalazł kartkę z napisem: „Przyjdziemy po ciebie. Jesteś przyjaciółką naszych wrogów [ludzi zachodu, przypuszczalnie będących chrześcijanami], a wy zanieczyszczacie naszą religię”. Ten mężczyzna uciekł z tamtąd wraz z 4 letnim dzieckiem. W osobnym przypadku, członkowie al-Szabaab porwali 13 chłopca, chrześcijanina, gdy wracał do domu ze szkoły. Jego rodzince nawrócili się w tajemnicy na chrześcijaństwo i są przekonani, że ich syn został porwany po to, aby wykryć ich i innych chrześcijan.
Apostazja, bluźnierstwo, prozelityzm
Afganistan: Członek afgańskiego parlamentu, Nazir Ahmad Hanafi, zaproponował, aby wszyscy Afgańczycy, którzy nawrócili się na chrześcijaństwo zostali zgodnie z islamskim prawem straceni. Ma to na celu zahamowanie wzrostu chrześcijaństwa wśród Afgańczyków w kraju, jak i za granicą. Dokładnie powiedział tak: „Obywatele Afganistanu nawracają się na chrześcijaństwo w Indiach. Liczni Afgańczycy stali się chrześcijanami w Indiach. Jest to występek przeciwko islamskiemu prawu i zgodnie z koranem muszą zostać straceni”.
Iran: Ta islamska republika podjęła kampanię poświęconą powstrzymaniu rozpowszechniania się chrześcijaństwa wśród Irańczyków, między innymi przez organizowanie spotkań, na których mają być dyskutowane powody, dla których szczególnie irańska młodzież nawraca się często w tajemnicy, na chrześcijaństwo. Mhoabat News przekazuje, że rządowa kampania obejmuje spotkania, których celem jest „wypaczanie” opinii publicznej: „Wydaje się, że wielkie sankcje na kościoły i nadzwyczajna fala aresztowań irańskich pastorów i nawróconych nie była skuteczna”. Faktem jest, że ten ruch pojawia się w czasie, gdy przez ostatnie tygodnie co najmniej 13 chrześcijan jest przetrzymywanych w więzieniach, gdzie są poważnie bici i zastraszani, aby wyrzekli się chrześcijaństwa.
Moroko: Po przesłuchaniach w sądzie, Mohamed el-Baldi, były muzułmanin nawrócony na chrześcijaństwo został skazany na grzywnę i uwięziony za „wstrząsanie wiarą muzułmanów”. Zgodnie z 22 artykułem marokańskiego prawa karnego głoszenie chrześcijaństwa jest zabronione. Pomimo, że przewidziany maksymalny wyrok wynosi sześć miesięcy, najwyraźniej, aby stał się przykładem dla innych, El-Galdi został skazany na 2.5 roku. W czasie przesłuchań, jego matka „błagała Allacha, aby wywarł zemstę na każdym, kto wymieszał umysł jej syna” powodując jego nawrócenie na chrześcijaństwo. s
Dhimmitude
[Wzgarda, dehumniazacja 'niewiernych”]
Afryka Centralna: Uzbrojeni islamscy buntownicy z organizacji Seleka, prawdopodobnie z Sudanu, napadli na misję Naszej Pani Fatimskiej w Bouar, atakując i kneblując włoskiego misjonarza i diakona. Splądrowali pomieszczenia, zabierając między innymi: pieniądze, komputer, aparat fotograficzny i telefon komórkowy.
Indonezja: Islamiści z Dżakarty zażądali usunięcie nowej osoby mianowanej, Susan Jasmine Zulkifli, na Zachodniej Jawie, ponieważ jest ona chrześcijanką. Jej krytycy, wśród wielu innych zarzutów, twierdzili, że nie będzie mogła brać udział w muzułmańskich świętach religijnych i że powinna zostać przeniesiona do chrześcijańskiego regionu.
Irak: Asyryjska Rada Europy i Fudnacja Asyrii wydały Sprawozdanie o Prawach Człowieka Asyryjczyków w Iraku za rok 2013, w którym szczegółowo są wyliczone prześladowania jakich doświadcza rdzenna mniejszość chrześcijan, w tym zmuszanie do prostytucji.
Filipiny: Siły bezpieczeństwa rozmieszczone w Zamboanga, wielkim przeważająco chrześcijańskim mieście portowym na Filipinach, zablokowały informacje na czas pościgu za muzułmańską grupą buntowników, oskarżonych o dokonywanie na ten obszar ataków z ziemi i morza. Jak przekazuje Washington Times: „Nadal utrzymuje się przekonanie, że grupa przetrzymuje 170 zakładników pochodzących z tego miasta, z głównie chrześcijańskiej społeczności, ściśniętej w morzu muzułmańskich wiosek”.
Sudan: Agencja Fides donosi, że „Wzrasta ilość upokarzania księży i misjonarzy przez władze Sudanu… W szczególności, we wrześniu czterech kapłanów było kilkukrotnie wyzwanych przez bezpiekę (Sudańska Narodowa Agencja Wywiadowcza – Sudan National Security Intelligence Agency) na przesłuchania”. Po opisaniu jednego z takich incydentów, raport stwierdza: „Ten epizod jest tylko jednym przykładem tego, jak sudańskie władze zastraszają katolicki kościół. Ostatnio, niektóre centra kościelne zostały zamknięte, kilku kapłanów i misjonarzy zmuszonych do opuszczenia kraju… Istnieją obawy co do przyszłości Kościoła Katolickiego w Sudanie”.
Zanzibar (Tanzania): W tym samym rejonie, w którym zostało zastrzelonych dwóch księży, katolicki ksiądz, Joseph Anselmo Mwagambwa, przeżył atak kwasem. Wygląda to na większą akcję przeciwko oddanym chrześcijanom… Jeden ksiądz został zraniony w zeszłym roku a inny zabity w lutym” – przekazuje reports BosNewsLife.
O tym cyklu
Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje, nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Bieżący miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.
Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:
1) Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.
2) Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.
Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsc pobytu jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); o zwyczajnej przemocy i morderstwach; często w połączeniu ze sobą.
Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i geograficzne, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy przez to twarde stosowanie prawa szariatu, czy nad-kultura dominacji z niego zrodzona.