Budowanie kościoła i zachęcanie do głębszego szukania Boga
|
07 września 2009
Nie błądź, jeśli szukasz Królestwa, to znajdziesz Królestwo, lecz aby do niego wejść musisz zostać zmieniony. Jeśli szukasz mocy Bożej, będziesz musiał przyjąć swoje słabości. Jeśli chcesz rządzić wraz z Nim, musisz cierpieć w raz z Nim. Jeśli chcesz Jego Życia, musisz zrezygnować z własnego. Możesz mieć to, które z nich chcesz, lecz nie możesz mieć obu naraz. Nie ma wzrostu bez ubywania i nie ma ubywania, bez wzrostu.
Subscribe to these daily messages: |
|
03 września 2009
Tak długo podkreślaliśmy znacznie Kościoła, że straciliśmy z widoku poszczególnych uczniów, z których się ten kościół składa. Jeśli jeden członek cierpi, całe Ciało cierpi. Problem jest nie tyle w Ciele, które nie pojmuje swojej pełni, ile w poszczególnych uczniach Pańskich, którzy nie liczą kosztów, nie uznają wszystkiego za stratę a jednak idą wąską drogą ku Chrystusowi, który jest Wszystko we Wszystkim. Jak radzą sobie uczniowie, tak radzi sobie Kościół. Jeśli Chrystus nie ma pierwszeństwa w Kościele to jest tak dlatego, że nie ma On pierwszeństwa w nas, uczniach. Subscribe to these daily |
|
01 września 2008 http://www.theschoolofchrist.org/articles/hid.html I wstąpił do domu, ale nie chciał, aby się ktoś o tym dowiedział; nie mógł się jednak ukryć (Mk 7:24b). Nie wiem w jaki sposób przyszedłeś po raz pierwszy do Pana. Może było to całkiem uroczyste i spokojne wydarzenie. Może było to coś cichego i osobistego. Wielu kaznodziejów powie: „Niech wszyscy skłonią głowy i zamkną oczy. Każdy kto chce oddać swoje serce Jezusowi niech szybko wyciągnie swoją rękę i schowa z powrotem. Chwała Bogu, widzę twoją rękę! Tak! Tak! Widzę twoją rękę tam daleko z tyłu. Czy jeszcze ktoś? Pomódlmy się razem wszyscy tą modlitwą głośno”. Może zdarzyło się to w taki sposób, a jeśli tak, nie umniejszam wcale wartości tego zdarzenia. Chodzi mi o to, że mogłeś zaprosić Jezusa do twego domu przez tyle drzwi, podczas gdy wszyscy inni mieli oczy zamknięte i On z pewnością przyjął twoje zaproszenie, aby wejść. Lecz drogi, bracie, droga siostro! Jego nie można ukrywać! On musi wzrastać! On wzrasta, on się rozszerza, On wyciąga się i rozciąga ciebie, popycha cię, sprawia, że czujesz się coraz mniej i mniej wygodnie. Co to znaczy? Widzisz, że Jeg Królestwo jest ustanowione w tobie, a granice tego Królestwa zawsze rosną. Jego nie da się ukryć! Subscribe to these daily messages: http://www.TheSchoolOfChrist.Org/join.html eBooks, MP3 Teachings and Bible studies (New users click „Register”): http://www.TheSchoolOfChrist.Org/students |
A.W.Tozer
Wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, byliby pozostali z nami. Lecz miało się okazać, że nie wszyscy są z nas. 1 Jn 2:19
Obawiam się, że w naszej gorliwości o to, aby ludzi nawracali się, jesteśmy ostatnio winni wykorzystywania techniki używanej przez współczesnych sprzedawców, co oczywiście oznacza prezentowanie wyłącznie pożądanych cech produktu i ignorowanie reszty. Idziemy do ludzi i oferujemy im ciepły domek po słonecznej stronie zbocza. Jeśli tylko zaakceptują Chrystusa, ON da im pokój umysłu, rozwiąże ich problemy, wspomoże biznes, ochroni rodziny i da im szczęście przez cały dzień. Wierzą nam i przychodzą, a pierwszy zimny podmuch wiatru wywołuje u nich dreszcze. Idą do duszpasterze i odkrywają, co było nie tak i zwykle jest to ostatni raz, gdy o wielu z nich słyszymy…
Oferując słuchaczowi słodką i jasną ewangelię i obiecują każdemu, kto bierze miejsce po słonecznej stronie stoku, nie tylko nieludzko zwodzimy ich, zapewniamy również wysoki procent ofiar wśród nawróconych, zdobytych w taki sposób. Gdzieś za granicą pojawiło się wyrażenie „ryżowi chrześcijanie”, które zostało ukute, aby opisać tych, którzy przyjmują Chrystusa dla zysku. Doświadczeni misjonarze wiedzą, że ten nawrócony, który musi zapłacić wielką cenę za swoją wiarę w Chrystusa wytrwa do końca. Zaczyna się do wiatru w oczy, a gdy zamieni się on w burzę, wzmocni się na tyle, aby nie odwrócić się plecami, ponieważ został uformowany tak, aby przetrwać go.
Zabawiając się kosztami uczniostwa produkujemy dziesiątki tysięcy 'ryżowych chrześcijan’ tutaj, na północnoamerykańskim kontynencie.
Tozer A.W. That Incredible Christian, 116-117.
– – – – – –
„Panie, podejrzewam, że jest znacznie gorzej niż za czasów Tozer’a. Podkreślając wzrost i powodzenie możemy być winni wydawania ryżowych chrześcijan. Uwolnij nas od tego błędu. Amen.”
Grady J. Lee
Gdy Jezus spotkał samarytańską kobietę przy studni, otworzył fontannę uzdrowienia, która nadal tryska aż do dziś.
Tysiące lat temu, piękna córka biblijnego patriarchy powędrowała na terytorium kannanitów, nie mając najmniejszego pojęcia, że wchodzi w koszmar. Biblia mówi, że Dina, córka Jakuba i Lei, została tego dnia zgwałcona przez Sychema, lokalnego księcia (p. Rdz. 34:1-2).
Nigdy nie usłyszymy płaczu Diny czy tłumionego szlochu. Nigdzie w Piśmie nie słychać głosu Diny. Sachem, po tym, gdy skradł jej niewinność, usiłował dobić interesu za jej rękę i wziąć ją za żonę, lecz synowie Jakuba uknuli spisek, aby zabić go i jego braci za ten haniebny czyn. Jeden gwałt stał się powodem masowej rzezi.
Lecz czyn krwawej zemsty nie przynosi uzdrowienia ani odnowienia Dinie. Najprawdopodobniej została zamknięta na całą resztę swego życia, ponieważ w tamtych dniach zgwałcona kobieta uważana była za nieczystą i nie nadającą się do małżeńśtwa. Gwałt nie był jej winą lecz ona poniosła winę.
Świat
– a często i kościół – nie chce odwiedzać miejsc
wykorzystania/znęcania sie.
Lecz
mamy zbawiciela, który złamał kulturowe i religijne zasady,
aby przynieść Swe cudowne uzdrowienie do takich miejsc.
Milczenie Diny jest ogłuszające. Reprezentuje ona tragiczną utratę niewinności, jaką znoszą wszyscy, którzy zostali seksualnie wykorzystani. Ona stała się prototypem wszystkich kobiet, które zostały zbezczeszczone – a następnie oskarżone i zawstydzone, jakoby to była ich wina. Co jest jeszcze bardziej interesujące w historii Diny to okoliczności – piaszczysta działka ziemi w Izraelu, która miała być później częścią Samarii. Miejsce gwałtu Diny znajduje się w pobliżu ziemi, którą Jakub pierwotnie wykupił od ojca Sychema, Hamora (p. Rdz. 33:18-20). Nie czytamy więcej w Biblii o tym okropnym miejscu, aż do chwili, gdy Syn Człowieczy przybywa na scenę w Nowym Testamencie. Naprawdę zdumiewające jest to, że Jezus chce odwiedzić to nieświęte miejsce. W czasie swojej służby, żaden rabbi w Izraelu nie śmiałby się nawet zbliżyć tam. Rabbini nadrabiali okrężną drogą wokół Samarii, aby uniknąć mieszania się z tymi ludźmi. A jednak Biblia mówi, że Jezus poszedł wprost do Samarii i usiadł przy studni, znajdującej się na działce, którą Jakub kupił kilka stuleci wcześniej (p. Jn 4:4-6).
Tutaj, Jezus złamał wszelkie religijne zasady żydowskiej, rabinicznej tradycji, rozmawiając z rozwódką, o teologicznych sprawach w publicznym miejscu.
Nie znamy imienia Samarytanki, lecz jestem pewien, że wiedziała o tym, co wydarzyło się na tej ziemi dawno temu. Wszystkie kobiety z tego obszaru prawdopodobnie szeptały sobie nawzajem w swoich namiotach o tragicznym dziedzictwie Diny, gdy dzieliły się swoimi własnym historiami odrzucenia, wykorzystania i złego traktowania. Lecz coś cudownego zaczęło dziać się, gdy Syn Boży postawił stopę na tym nieczystym gruncie. Po czułej rozmowie z Samarytanką, po powiedzeniu jej o tym, że woda żywota pochodzi od prawdziwego Mesjasza, spojrzał na jej udręczoną duszę i wyciągnął ból, znoszony w sercu a wywołany przez mężczyzn, którzy źle obchodzili się z nią.
Idź i zawołaj męża i wróć tutaj. – powiedział jej Jezus.
Odrzuciła wszelką obronę i zaprotestowała, mówiąc, że nie ma męża. Jezus, pełen miłości odpowiedział: Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. Miałaś bowiem pięciu mężów a ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem; prawdę powiedziałaś (Jn 4:16-18, NASB). Jezus nie pokiwał palcem przed jej oczyma ani nie zawstydzał jej rozpaczliwego zachowania. On rozumiał jej cierpienie.
Najprawdopodobniej, była ona wykorzystana i odrzucona przez pięciu mężczyzn z kolei, a do czasu, kiedy ten ostatni wyrzucił ją z domu, nie miała już żadnego poczucia wartości własnej. Szósty nawet nie uważał za przyzwoitość poślubić ją.
Lecz tego dnia w Samarii ciemne chmury, które rzucały ciężką czapę na wszystkie kobiety tego rejonu, ustąpiły. Przybył siódmy mężczyzna!
Jezus zechciał iść w opuszczone miejsca, On całkowicie utożsamił się z bólem wykorzystanych kobiet. Zaoferował Samarytance nie tylko całkowitą wolność od jej poczucia winy, lecz również odwagę do dzielenia się swoją historią odkupienia z całą wioską w czasie, gdy kobietom nie wolno było mówić publicznie.
Czy widzisz działające tutaj zdumiewające miłosierdzi Boże i łaskę? Jezus odpowiedział na płacz Diny. Świat – a często i kościół – nie chce odwiedzać miejsc wykorzystania/znęcania sie. Zamiatamy ten ból pod dywan i ignorujemy ofiary, lecz mamy Zbawiciela, który złamał kulturowe i religijne zasady, aby przynieść Swe cudowne uzdrowienie w te miejsca. Jeśli cierpisz z powodu jakiegokolwiek wykorzystania bądź ciągle zmagasz się ze wstydem, to idź do studni Jakuba. Jezus czeka tam na ciebie, aby dać ci czystej, żywej wody, która oczyści twoją przeszłość, odnowi straconą czystość i zaspokoi twoje najgłębsze pragnienie.
– – – – –
Lee Grady jest redaktorem
magazynu Charisma. Głosił to przesłanie w zeszłym tygodniu na spotkaniach w Cochabamba (Boliwia) i Bogocie, (Kolubia), gdzie panoszy się wykorzystywanie kobiet.
A.W. Tozer
Ewangelizm: Zbawienie bez posłuszeństwa
Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg przygotował wcześniej, abyśmy w nich chodzili – Ef. 2:10
Tak więc, muszę być szczery w wyrażeniu odczucia, że pewna sławna herezja pojawiła się w naszych ewangelicznych chrześcijańskich kręgach: jest to szeroko przyjęta koncepcja, jakoby ludzie mogli przyjmować Chrystusa tylko dlatego, że Go potrzebują jako Zbawiciela i mają prawdo odwlekać swoje posłuszeństwo wobec Niego, jak długo chcą!…
Myślę, o poniższym stwierdzeniu, którego byłem uczony w moich początkowych latach chrześcijaństwa i o tym, że z pewnością potrzeba wiele modyfikacji i wielu wielkich kwalifikatorów, aby uchronić nas od trwania w błędzie.
„Jesteśmy zbawieni przez przyjęcie Chrystusa jako naszego Zbawiciela; jesteśmy uświęceni przez przyjęcie Chrystusa jako naszego Pana; można zrobić to pierwsze, bez drugiego!”.
Prawdą jest, że zbawienie bez posłuszeństwa jest obce świętym Pismom. Piotr wyjaśnia, że zostaliśmy wybrani według powziętego z góry postanowienia Boga, Ojca, przez uświęcające dzieło Ducha ku posłuszeństwu (1 Ptr 1:2).
Tozer A.W. I Call It
Heresy, 1-2.
– – – – – – – –
„Panie, gdy cieszę się darmowym darem zbawienia, z łaski przez wiarę, przypominaj mi regularnie, że jest to zbawienie do dobrych uczynków, do których zostaliśmy oddzieleni, abyśmy je pełnili. Amen”.
