Oryg.: http://www.meforum.org/3014/muslim-persecution-of-christians-july
Raymond Ibrahim
12 sierpnia 2011
Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.
Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:
1) Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.
2) Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.
Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsce jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis.
Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i lokalowe, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy przez to twarde stosowanie prawa szariatu, czy nad-kultura dominacji z niego zrodzona. Najbardziej obrzydliwa opowieść, która pojawiła się w lipcu pochodzi z Pakistanu, wylęgarni antychrześcijańskich sentymentów, pomimo że chrześcijaninie stanowią tam 2% populacji: dwuletnia dziewczynka została brutalnie zgwałcona po odmowie przez jej ojca nawrócenia na islam. Z powodu anatomicznych uszkodzeń ciała przeszła pięć operacji i cierpi na trwałe powikłania. Jej rodzina ukrywa się i żyje w strachu. Pomimo że ta sprawa wyszła na jaw kilka dni temu, wydarzyła się cztery lata wcześniej. Ten fakt przypomina nam o tym, że najbardziej barbarzyńskie przypadki prześladowań nigdy nie ujrzą światła dziennego, i jest przypomnieniem tego, że bez względu na to jak późno wyjdą, słusznie będą zauważane i przypominane.
Szeregując tematycznie reszta wkładu muzułmanów w prześladowania chrześcijan w lipcu obejmuje (choć nie jest ograniczony do tych) następujące przypadki:
Egipt: Muzułmanie rozwścieczeni umieszczeniem kościelnego dzwonu – według szariatu kościołom nie wolno obrażać muzułmanów dzwonieniem – wyruszyli na dzika wyprawę atakując między innymi chrześcijankę w 5 miesiącu ciąży oraz innych, którzy „byli bici żelaznymi prętami i rurami”.
Indonezja: chrześcijanie zostali zmuszeni do wyjścia z budynku kościoła i byli napastowani, gdy usiłowali prowadzić nabożeństwo na zewnątrz na ulicy.
Nigeria: Podłożono bomby równocześnie pod dwa kościoły, co najmniej 3 chrześcijan zginęło i kilkunastu zostało rannych.
Pakistan: Po pozorem „bluźnierstwa” i z pomocą lokalnego polityka muzułmanie usiłowali zająć chrześcijański szpital założony przez misjonarzy w 1922 roku.
Tanzania: Muzułmanie spalili dwa kościoły, krzycząc “koniec z kościołem, nie chcemy, aby niewierni ograbiali naszą społeczność” i przysięgając, że nie zaprzyjaźnią się z „niewiernymi”.
Seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet:
Egip: Muzułmanie na przystanku autobusowym na oczach męża „poważnie nękali seksualnie” chrześcijankę; gdy mąż próbował bronić jej czci, został brutalnie pobity. Wkrótce potem tysiące muzułmanów w tym rejonie zaczęło łupić i palić posiadłości chrześcijan, wrzeszcząc: „Allah Akbar!” i „przeklinając krzyż”. Ujawniono również muzułmański gang, który stosował seksualne wymuszenia, aby nawracać chrześcijańskie dziewczyny.
Pakistan: Świeżo zaręczeni uciekali, ratując życie, ponieważ mężczyzna jest chrześcijaninem, a kobieta muzułmanką. Zgodnie z prawem szariatu głowa domu, mężczyzna, musi być muzułmaninem. Pakistański muzułmański uczony mówi: „Potępiam to małżeństwo, uważam go za nielegalne, a za to co zrobili, oboje mogą zostać zabici”.
Odstępstwo i prozelityzm
Iran: pastorowi grozi kara śmierci za “nawracanie na chrześcijaństwo” oraz „zachęcanie innych muzułmanów do nawracania się na chrześcijaństwo”. Nawet jeśli okaże się, że nie jest winny odstępstwa, karą za ewangelizowanie muzułmanów nadal będzie bardzo wysoka.
Arabia Saudyjska: Schwytany pastor ma zostać deportowany do muzułmańskiej Erytrei, gdzie czeka go kara śmierci.\
Zabijanie chrześcijan:
Wybrzeże Kości Słoniowej: Muzułmanie ukrzyżowali dwóch braci, chrześcijan, na “przykładzie Chrystusa” i zgodnie z przepisem Koranu 5:33: „Ta para została ciężko pobita i torturowana przed okrutnym przybiciem stalowymi gwoździami rąk i stóp do desek zbitych na kształt krzyża”.
Póki co, coraz więcej krajów zakazuje używania burek i zasłaniania twarzy, więc jeszcze jakiś czas 'pociągniemy’.
Ciekawe, czy obudzimy się dopiero, kiedy w konstytucji unijnej umieszczą np. obowiązek zasłaniania twarzy przez kobiety??? 🙁