Author Archives: pzaremba

Pierwsze drzewo

Greg Laurie
„Pan Bóg sprawił, że z ziemi wyrosły wszelkiego rodzaju drzewa – drzewa piękne i rodzące pyszne owoce. W środku ogrodu umieścił drzewo życia i drzewo poznania dobra i zła” (Rdz 2:9).

„Niech każde serce przygotuje Mu miejsce”. Te słowa z pieśni „Joy to the World” przypominają nam, abyśmy w pełni korzystali z okresu Bożego Narodzenia. Abyśmy aktywnie przygotowywali się na błogosławieństwa i możliwości, które są wyjątkowe dla tego okresu roku.
Dobrym sposobem na rozpoczęcie przygotowania naszych serc jest poszerzenie naszej uwagi ze znanej narracji z Ewangelii Łukasza 2 na szerszą historię, która zaczyna się w Księdze Rodzaju 3. Znajdujemy tam choinkę. Nie choinkę z kolorowymi światełkami i ozdobami, ale drzewo poznania dobra i zła w Ogrodzie Eden.

Po stworzeniu Adama i Ewy i umieszczeniu ich w dosłownym raju, Bóg dał im jedno zastrzeżenie: nie jedzcie owoców z drzewa poznania dobra i zła. Wiecie, jak potoczyła się historia. Wąż skusił Ewę. Ewa zjadła zakazany owoc. Dała go Adamowi. On też go zjadł. Nie posłuchali Boga i utracili doskonałą więź z Nim.

W Księdze Rodzaju 3:15 znajdujemy pierwszy werset biblijny o Bożym Narodzeniu. Bóg powiedział do węża: „I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a niewiastą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono uderzy cię w głowę, a ty uderzysz je w piętę” (NLT).
Grzech stworzył przepaść między ludzkością a Bogiem – przepaść, której nie możemy w żaden sposób zasypać. Naszą jedyną nadzieją jest Zbawiciel, Posłany przez Boga, który będzie żył bezgrzesznym życiem, poświęci się, by zapłacić cenę za nasz grzech, a następnie pokona śmierć, abyśmy mogli żyć wiecznie. Oto Boży plan zbawienia.

Jednak tak jak nasz wróg ingerował w pierwotny plan Boga, tak samo robi wszystko, co w jego mocy, aby uniemożliwić ludziom dojście do zbawienia. Tu właśnie pojawia się wrogość z Księgi Rodzaju 3:15. Diabeł wiedział, że nadejdzie Mesjasz. Zrobił wszystko, co w jego mocy, aby temu zapobiec.

A jednak jego moc była kroplą w morzu w porównaniu z mocą Mesjasza, który miał przyjść. Zanim powstał świat, zanim powstały planety, zanim istniało światło i ciemność, zanim istniała materia, zanim istniało cokolwiek poza Bóstwem, był Jezus – równy, współwieczny i współistniejący z Ojcem i Duchem Świętym. Był z Bogiem. Był Bogiem.

Jezus Chrystus stał się człowiekiem, nie przestając być Bogiem. Nie stał się identyczny z nami, lecz utożsamił się z nami. Narodziny, które świętujemy w tym okresie, to narodziny samego Boga, który przyszedł na ziemię, aby żyć pośród nas. Aby zwyciężyć grzech i śmierć. Aby pokazać nam, jak żyć. Aby oddać swoje życie, abyśmy mogli żyć wiecznie.

< 29.11.2025 | 02.12.2025 >

Boska pokora

Greg Laurie
„Znacie hojną łaskę naszego Pana Jezusa Chrystusa. Choć był bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić” 2Kor 8:9).

Jednym ze sposobów przygotowania naszych serc na Boże Narodzenie i pielęgnowania ducha szczerej wdzięczności jest zastanowienie się nad tym, co Jezus odłożył dla nas, kiedy przyszedł na ziemię. Jego historia nie jest historią od pucybuta do milionera, ale historią od bogactwa do nędzy

Apostoł Paweł napisał: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1Kor 2:9). Możemy nie być w stanie ogarnąć umysłem chwały Nieba. Ale potrafimy wyobrazić sobie czystą radość przebywania w obecności Boga. Potrafimy sobie wyobrazić, jak to jest być nieustannie wielbionym przez adorujące Go anioły. A jednak Jezus odłożył te rzeczy na bok, by wtłoczyć swoją nieskończoną obecność w ciało i uczynić siebie bezbronnym wobec ludzi, których stworzył.

Rozważmy również egzystencję, którą Jezus przyjął, gdy przyszedł na świat. Mógł urodzić się w najwspanialszej rezydencji przy najwytworniejszym bulwarze Rzymu. Mógł mieć arystokratycznych rodziców, szczycących się swoim rodowodem. Mógł nosić najwspanialsze ubrania z najbardziej ekskluzywnych sklepów. Mógł mieć legiony sług, którzy spełnialiby każdą Jego zachciankę. Ale On nie wybrał niczego takiego. Zamiast tego Jezus uniżył samego siebie.

W swoim drugim liście do Koryntian Paweł napisał: „Znacie bowiem hojną łaskę naszego Pana Jezusa Chrystusa. On, będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić” (2Kor 8:9).

Bóg przyszedł na świat – nie jako wszechmocne bóstwo, lecz jako dziecko, narodzone skromnym rodzicom w skromnym otoczeniu. Stwórca wszechświata narodził się w stajence w Betlejem. Podobnie jak w wielu innych aspektach historii Bożego Narodzenia, romantyzowaliśmy otoczenie narodzin Jezusa. Dekorujemy nasze domy szopkami, które sprawiają, że scena wydaje się przytulna, komfortowa i ciepła. Widzimy Dzieciątko Jezus otoczone nie tylko przez kochających rodziców, ale także przez przyjaciół pasterzy, mędrców i zwierzęta.

Ale oczyszczając okoliczności narodzin Jezusa, tracimy ich surowe, potężne znaczenie. Stajnia, stodoła (a może nawet jaskinia), w której narodził się Chrystus, była zimna i wilgotna. Musiała też cuchnąć. Wcielony Bóg narodził się na klepisku, z którego korzystały zwierzęta. Nasz Zbawiciel nie przyszedł jako monarcha odziany w złoto i jedwab, lecz jako dziecko owinięte w łachmany.

Jezus przeszedł drogę od władcy do sługi. Od chwały Bożej przeszedł do stajni pełnej zwierząt. Mówi się, że historia kołysze się na zawiasach drzwi stajni w Betlejem.

Przygotowując się do Bożego Narodzenia, pomyśl o tym, co Jezus zostawił nam, aby zamieszkało pośród nas. Jezus zajął miejsce w żłobie, abyśmy mogli mieć dom w niebie.

< 01.12.2025 | 03.12.2025 >

Wdzięczność za doskonałą miłość Boga

Greg Laurie
„Bo nasze obecne kłopoty są małe i nie potrwają długo. A jednak przynoszą nam chwałę, która je o wiele przewyższa i będzie trwała wiecznie! Dlatego nie patrzymy na kłopoty, które widzimy teraz, lecz wpatrujemy się w rzeczy niewidzialne. Bo to, co widzimy teraz, wkrótce przeminie, ale to, czego nie widzimy, będzie trwać wiecznie” (2Kor 4:17–18).

Nic na tym świecie, dobre czy złe, nie może się równać z Bożą miłością do ciebie. Żaden smutek ani żaden kłopot nie mogą cię przytłoczyć, ponieważ Bóg kocha cię zbyt mocno, by na to pozwolić. Żadne trudne okoliczności nie mogą cię pokonać, ponieważ Bóg cię kocha. Żadne zmagania nie są dla ciebie zbyt trudne, ponieważ Bóg cię kocha. Dlatego, gdy nadejdą smutek, kłopoty, trudne okoliczności lub zmagania, możesz spojrzeć na nie z dystansu, pamiętając i będąc wdzięcznym za Bożą miłość do ciebie.

Apostoł Paweł napisał: „Bo nasze obecne utrapienia są małe i nie będą trwały długo. A przecież przynoszą nam o wiele większą chwałę i będą trwać wiecznie. Dlatego nie patrzymy na utrapienia, które są widoczne, ale wpatrujemy się w to, co niewidzialne. Bo to, co widzialne, wkrótce przeminie, a to, co niewidzialne, będzie trwało wiecznie” (2Kor 4:17–18). Miłość Boża trwa wiecznie.

Paweł napisał również: „I jestem pewien, że nic nie może nas odłączyć od miłości Bożej: ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani demony, ani obawy o dzień dzisiejszy, ani troski o jutro, ani moce piekielne nie mogą nas odłączyć od miłości Bożej” (Rz 8,38). Ponieważ Bóg cię kocha, zawsze szuka twojego wiecznego dobra. Bóg jest mądrzejszy od ciebie. Dlatego jeśli każe ci coś zrobić lub czegoś nie robić, robi to z ważnych powodów.

Diabeł nie chce, żebyś w to wierzył. Będzie ci szeptał do ucha: „Bóg cię nienawidzi. Bóg chce zrujnować ci życie. Wszystkie te zasady w Biblii są tylko po to, żeby uczynić życie nieszczęśliwym. Wy, chrześcijanie, służycie opresyjnemu Bogu, który nie chce, żebyś się dobrze bawił”.
Co za bzdura! Żyłem z dala od Chrystusa. Zaznałem tak zwanej zabawy, jaką oferuje ten świat, i wcale nie była to zabawa. Odkryłem też, że życie z Chrystusem to życie spełnione i mające cel.

Nigdy nie traćmy ducha wdzięczności za to, że Bóg nas kocha i zawsze troszczy się o nasze wieczne dobro, nawet jeśli to, przez co w danej chwili przechodzimy, jest trudne.

< 28.11.2025 | 01.12.2025 >