Author Archives: pzaremba

Stan Tyra
22 stycznia

W miarę jak rośnie nasza obsesja na punkcie powodzenia, czy to kulturowo czy religijnie, tracimy kontakt z naszą duszą i giniemy w naszych rolach. Ponieważ czujemy, że czegoś nam brakuje, szukamy wysoko i głęboko, nie rozumiejąc czego nam właściwie brakuje.
Czujemy, że jesteśmy niedostrzegani, ponieważ nasza prawdziwa natura jest ukryta i chroniona za warstwami udawanego i projektowanego ego. W ten sposób życie jest definiowane przez ego, którym chcemy być bądź to, jak chcemy być postrzegani przez innych.
Brak autentyczności i projekcje uniemożliwiają rozwijanie prawdziwych relacji a autentyczna społeczność/wspólnota nie istnieje. Zapobiega to dobrze przeżytemu życiu, lecz nie jest czymś wśród nas niezwykłym, ponieważ zarówno kultura jak i religia mówią nam, że być „zamaskowanym i uzbrojonym” to najlepszy sposób na życie i przetrwanie. Jest jednak dokładnie odwrotnie, ponieważ im więcej podziałów tworzymy w sobie tym więcej ich widzimy w każdym innym, a życie staje się mniej bezpieczne i rozsądne.

Takie podzielone życie może mieć rozmiary epidemii, lecz jest całkowicie kwestią wyboru. Niemniej, stale i wciąż, jak tylko zobaczymy przebłysk naszego podzielonego życia, szybko zaprzeczamy; „to nie ja!”.
Robimy tak, ponieważ boimy się wdać w to, gdyż ani kultura, ani religia nie uznają wartości autentyzmu. Takie podzielone życie jest życiem odrzucenia, jest zranionym życiem.

Dusza nieustanie wzywa nas do niepodzielności i uzdrowienia, więc dziś „nie zatwardzajcie serca waszych…” (Hbr 3:15).

Stan Tyra
16,01
„Chrystus wyzwolił nas, … nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli” (Ga 5:1).
Wolność jest istotą miłości. Bez wolności nie ma miłości, a tylko powinność, strach i obowiązek. „Przyjemna religia” zawsze czuje się zagrożona wolnością, ponieważ boska wolność umożliwia Bogu zmianę nas. Jeśli ludzie są rzeczywiście wolni to jest tak dlatego, że przełamali zasady wet za wet i religijne quid pro quo (rekompensatę), i kochają tak, jak kocha Bóg. Jezus mówi: „Jeśli kochacie tych, którzy was kochają, to cóż z tego? Nawet poganie tak robią!”  (Mt 5:46 -48). Jan Chrzciciel jest „największy z tych, którzy narodzili się z niewiasty” (Łk 7:28) dlatego, że wyszedł poza przyjemną przewidywalną religię i stworzył własny rytuał inicjacyjny. Jednak Jezus „przebił’ cały ten niekonwencjonalny, nieortodoksyjny rytuał! Pomyśl o tym. Jezus często odrzucał rytuały „normalnego” kościoła i zamiast tego przedstawiał coś, co wydawało się pomysłami szaleńca. Faktem jest, że główne spotkanie Jezusa z Ojcem miało miejsce, gdy uczestniczył w rytuale Jana! Każda pobożna podróż musi iść na pustynię, co wychodzi poza „normalność”. Musi iść do miejsca, które często jest zwane „dziwacznym”, w którym jest odrzucenie, niepewność, prawdopodobnie upadek i ogromne ryzyku. Jan udowodnił, że to właśnie tam rzeczywiście rozpoznaje się „tego Baranka”. Niemniej, wielu woli pozostać w bezpiecznym świecie religijnych idei, przekonań i opinii, gdzie można liczyć na poważane role i status. Częściowo problemem jest to, że nasza zachodnia i kultura, a w szczególności chrześcijaństwo, wydało niewielu przewodników, którzy faktycznie byli na pustyni, doświadczyli nieortodoksyjnej wolności i wrócili, aby poprowadzić nas ku tej drodze mądrości. Większość funkcjonujących jako „klerycy” czy pastorzy nie należy do ludzi podejmujących ryzyko, a są ekipą, która zobowiązuje się do strzeżenia status quo, więc nie podejmują żadnego ryzyka. W najlepszym wypadku niektórzy przeszli z garniturów do dżinsów i myślą, że na tym polega życie na krawędzi. Wolność nie uczy tego, jak unikać czy wychodzić z problemów, lecz jest to podróż do, poprzez i ponad problem, co zawsze wydaje się mętnym zamieszaniem, często skandalem, a jednak Jezus nieustannie jest wzorem. Do tego rodzaju wolności uwolnił nas Chrystus. Nie poddawaj się ponownie jarzmu jakiejkolwiek niewoli, a w szczególności religijnemu niewolnictwu.