Category Archives: Autor

Autorzy artykułów

Emocje Ojca – 2

The Church Without Walls

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Skończyłem w zeszłym tygodniu mówiąc, że kilka dni po tym, jak Ojciec mnie nauczał, jak wyraża Swoje emocje poprzez manifestacje (dary) Ducha, przyszedł do mnie Pan.
Zaczął nauczać mnie dokładnie od miejsca, w którym skończył Ojciec – 1 Kor. 12:4-7. Zanim podzielę się tym, co mi powiedział, muszę zacząć od powiedzenia, co już wiedziałem w tym temacie. Zacznę od tego:
„A różne są dary łaski, lecz Duch ten sam. I różne są posługi, lecz Pan ten sam. I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg… A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi”.

Zanim Pan zaczął mnie uczyć, wiedziałem następujące rzeczy
Wiedziałem, że użyte w wersecie 4 słowo „dar” brzmi „charis”, więc Pan mówi o darach charyzmatycznych. Należą do nich dary proroctwa, języków, tłumaczenia języków (dary objawienia), dary uzdrawiania, czynienia cudów, szczególna wiara (dary mocy) oraz dary objawienia: słowa mądrości (dotyczące przyszłości), słowa wiedzy (dotyczące teraźniejszości lub przeszłości) i rozróżniania duchów (percepcja rzeczy Bożych lub diabelskich).

O tym właśnie mówi werset 4. Werset 5 dodaje: „I różne są posługi (służby), lecz Pan ten sam”.
Słowo „służba” to „diakonia”, którego używano wówczas w odniesieniu do osoby usługującej przy stole. Tłumaczone jest ono jako usługiwanie, służenie, usługujący, służący. Dary te obejmują „pięcioraką służbę” (apostoł, prorok, pastor, nauczyciel, ewangelista), ale jest tego o wiele więcej.
Paweł wspomina także niesienie pomocy (pomaganie) i zarządzanie (dosłownie „sterowanie statkiem”, co oznacza pomaganie w prowadzeniu ludzi (w bezpieczne miejsce)).
Zarówno dary charyzmatów, jak i dary usługiwania są jedynie tym, co powiedział Paweł: to ten sam Duch i Pan, który czyni to, co służy ku wspólnemu dobru. Kontynuuje w wersecie 6:

„I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich”.
Słowo „działanie” to „energema”, czy też energia. Istnieją różne sposoby przekazywania energii (motywacji), ale we wszystkich nich przejawia się ten sam Bóg. To, co cię motywuje w Bogu, pochodzi z Ducha. Urodziłeś się z tą motywacją.

Dary te nazywa się darami motywującymi lub darami energetycznymi (zachęcającymi) . Powinniśmy być motywowani poprzez sposób, w jaki zostaliśmy stworzeni. Paweł odnosi się do tego w Rzym. 12:1-8, gdzie stwierdza, że każdy z nas otrzymał miarę wiary, i że każdy z nas powinien wypowiadać się stosownie do udzielonej mu łaski. Zachęca nas, abyśmy nie wzbijali się w pychę, gdyż to Bóg nas takimi stworzył.

Continue reading →

Niech Bóg będzie prawdziwy, a każdy człowiek kłamcą: słowo zachęty dla Globalnego Ruchu Modlitwy

Niech Bóg będzie prawdziwy, a każdy człowiek kłamcą:
słowo zachęty dla Globalnego Ruchu Modlitwy

Tłum.: Google
Wierzący na całym świecie, szczególnie charyzmatyczni wierzący zaangażowani w globalny ruch modlitewny, cierpią teraz.
Kluczowy przywódca tego ruchu, człowiek znany jako głęboko oddany i wierzący w Boga, został wiarygodnie oskarżony o rażące niewłaściwe postępowanie na tle seksualnym nie raz, ale kilka razy.
Jak to możliwe? Jak to możliwe, że ktoś prowadził podwójne życie na taką skalę, zwłaszcza na przestrzeni dziesięcioleci?

To powoduje, że wiele osób zastanawia się, czy komukolwiek można ufać.
Pastorzy, którzy prowadzą posługi modlitewne, skontaktowali się ze mną i opowiedzieli o bolesnych zmaganiach, jakich doświadczają niektórzy z ich wiernych. Same ich akty uwielbienia i modlitwy wydają się skażone. Czy coś z tego kiedykolwiek było prawdziwe? A może po prostu cały czas się oszukiwali, myśląc, że wywierają duchowy wpływ, śpiewając do ścian i modląc się do sufitu?

Poczucie przewrotu jest głębokie.

Inni przywódcy podzielili się ze mną głębokością osobistego bólu, którego doświadczają i przytłaczającym poczuciem żalu, z którym żyją. Ten upadły przywódca był ich przyjacielem. Inni wyrazili poczucie duchowej schizofrenii. Ich światy zostały wywrócone do góry nogami.

Wielu czuje się zdradzonych.

Inni czują się wykorzystani.

Wszyscy czują ogromne rozczarowanie.

…

Jezus nawiązał z nami relację przyjaźni

Al Mack
„Jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynić będziecie, co wam przekazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego; lecz nazwałem was przyjaciółmi, bo wszystko, co słyszałem od Ojca mojego, oznajmiłem wam” (J 15:15-16).

Przyjaciel podejmuje pewną miarę odpowiedzialności w ich relacji, sługa nie. Przyjaciel bierze na siebie inicjatywę, a także reaguje na życzenia swojego przyjaciela. Przyjaciel nie zawsze rzuca wszystko, gdy ich przyjaciel mówi „skocz”, tak jak sługa robi to dla swojego pana. Przyjaciel może pomóc w zrobieniu tego, co jest w sercu drugiego, ale może też próbować wyperswadować to, choć głęboko troszczy się o jego potrzeby.
Jako przyjaciel, mogę powiedzieć pewne rzeczy, których sługa nigdy nie powie. Na przykład: „Hej, zróbmy to”. Dawid tak robił, Maria. Czasami przyjaciel może rzec: „Nie, zróbmy coś innego”, jak Jezus powiedział Pawłowi.

W jaki sposób zatem powinniśmy reagować na przyjaźń z Bogiem?
Sugeruję trzy rzeczy:

1) Przyjmij tą przyjaźń. Rozmawiaj z Nim jak z przyjacielem. Rozmawiaj z każdą z Osób Bożych (Ojcem, Synem, Duchem Świętym). Dziel się z Nim swoimi nadziejami, rozczarowaniami. Znajdź jakiś sposób na to, aby wspólnie się razem dobrze bawić (Tak, to jest dopuszczalne!) On, kocha wasz wspólny czas, bardziej od ciebie!

2) Podsuwaj propozycje. „Hej, Jezu, ktoś w okolicy robi to. Czemu nie my? „ Wiesz Ojcze, zawsze chciałem spróbować tego. Myślisz, że możemy zrobić to razem?

3) Słuchaj Go. Pytaj, co ma w sercu? Jakie ma nadzieje i co Go rozczarowuje? Co chciałby robić dziś? Czy ma jakiś lepszy pomysł na zrobienie tego, o czym myślisz? Prawdziwe słuchanie obejmuje zadawanie pytań i oczekiwanie na odpowiedź przyjaciela. Taaa, wiem: to brzmi tak „religijnie” albo „fałszywie”. Czy tylko dlatego, że inni robią to źle znaczy, że ty masz się czuć dziwacznie z tym?
t, kilka myśli.

————————–
Kriston Couchey
To prawda, odnoś się do niego jak do przyjaciela i brata. Oddaję pierwszeństwo temu, że w tym życiu wszystko jest podtrzymywane przez Króla stworzenia. Równocześnie jednak On sam wyraźnie stwierdził, że nie chodzi mu o relację, w której ja skomlę o to, czego od Niego potrzebuję.

On chce, abyśmy stawili czoła i podjęli odpowiedzialność za rzeczywistość, w której funkcjonujemy i stworzyli rzeczywistość, która jest zgodna z bezwarunkową miłością. Jako synowie otrzymaliśmy taką samą władzę i autorytet jak On, a On nie zrobi tego za nas.

Emocje Ojca – część 1

The Church Without Walls

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Dzisiejsze nauczanie jest kontynuacją tego, jak potrójna natura człowieka jest odzwierciedleniem Trójjedynego Boga

Wprowadzenie
Byłem liderem w kościele, który według lokalnej gazety liczył wówczas około 13 000 wiernych. Byłem dyrektorem szkoły biblijnej, do której rocznie uczęszczało około 700 uczniów. Wielu z nich przychodziło do mnie i opowiadało o swoich osobistych zmaganiach.

W tamtym czasie w charyzmatycznych kościołach modne były osoby tańczące i machające flagami. Ludzie ci, podczas nabożeństwa, wychodzili z boku ławek czy też z przodu i tańczyli. Niektórzy z nich zdawali się tańczyć z niewidzialnymi partnerami, inni zaś machali flagami w „uwielbieniu”.

Dlaczego zacząłem Ojcu zadawać pytania i co z tego wynikło
Niektóre z tych osób były studentkami naszej szkoły biblijnej. Kilka z nich przyszło do mojego biura prosząc o poradę w związku z poważnymi problemami osobistymi. Prawie każda z nich była singielką, albo żoną niewierzącego mężczyzny, albo była osobą, która doświadczyła jakiejś traumy życiowej. Wiele z nich miało problemy finansowe. Odczuwały stres.
Nie wszyscy tańczący z flagami tacy byli, bo oczywiście niektórzy mieli charakter artystyczny i swą miłość do Pana wyrażali w tańcu i w machaniu flagami – nie ma w tym wcale nic złego. Jednak stanowili oni mniejszość.
Kilka z dziewczyn powiedziało mi prywatnie, że wyobrażały sobie, że tańczą z Jezusem i że nie do końca były pewne, czy tak było naprawdę, czy też była to tylko ich wyobraźnia. Oczywiście zdawałem sobie sprawę, że ludzie mogą tańczyć będąc pod wpływem Ducha, lecz wiedziałem też, że można tańczyć ‘z ciała’. Jak więc to odróżnić?

Podobna sprawa z popularnym kiedyś „świętym śmiechem”. Widziałem prawdziwy śmiech wypływający z ducha człowieka, w czasie, gdy Pan mu usługiwał. Jednak o wiele częściej byłem świadkiem rzeczy z ciała, sugestywnego zachowania, masowej histerii – jakkolwiek chcesz to nazwać. Widziałem więcej ciała niż Ducha.

Continue reading →

Chrześcijańscy przywódcy zawodzą

Al Mack
To żadna nowość, ale zastanawiałem się nad tym tematem. Mamy tu do odegrania skomplikowaną rolę.
Z jednej strony mamy działać jak Szem i Jafet [Rdz 9] i zakrywać nagość naszych przywódców: naszym zadaniem nie jest wskazywanie na ich wady, ale wypełnianie tam, gdzie są słabi. To jest ta łatwiejsza część; sama w sobie nigdy (przenigdy) nie wystarczy.
Jednocześnie nie należy usprawiedliwiać grzechu ani zadowalać się niedojrzałością. Musimy wzywać siebie nawzajem do wyższego poziomu… cóż, podobieństwa do Boga.
Musimy zachęcać siebie nawzajem do bycia bardziej podobnymi do Boga, bardziej podobnymi do Jezusa, niż do tej pory.
Zbyt często zadowalamy się nieadekwatnymi lub gorszymi relacjami w kościele. Zbyt długo byliśmy skłonni tolerować manipulację lub liderów, którzy potrzebują kontroli lub ciągłego potwierdzania, że są wartościowi. Nadszedł czas, w którym Bóg udziela większej łaski w uzdrawianiu tych relacji.
Ta „większa łaska” nie polega na tym, że „Bóg to naprawi, podczas gdy ja będę tu siedzieć jak kłoda pod nogami”.
Łaska, którą On daje, polega na podejściu do „nieprzystępnych tematów”. Jest to łaska „mówienia prawdy w miłości”, gdy idziemy do ludzi i oferujemy im pomoc w trudnych tych trudnych sprawach, które, jak myślą ukrywają, ale cała reszta świata widzi. To łaska, by z wdziękiem przyjmować tych, którzy przychodzą do nas z problemem w naszym własnym oku, którego nigdy nie rozpoznaliśmy.
Gdy widzę, że liderzy zawodzą, zadaję sobie pytanie: Co takiego jest w moim życiu, że potrzebuję Bożej łaski, by to uzdrowić?
Następnie, po zbadaniu własnego życia, możemy udać się do naszych braci i sióstr i zapytać: „Czy mogę ci w tym pomóc?”.

Boża Trójca a potrójna istota człowieka – część 2

The Church Without Walls

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

W zeszłym tygodniu mówiłem o tym, jak człowiek, w swej potrójnej naturze, stworzony jest na podobieństwo Trójjedynego Boga. Mówiłem, że jesteśmy duchem, duszą i ciałem, więc Bóg również tak funkcjonuje. Ojciec jest duchem, Duch Święty działa jako dusza, a Jezus jako Jego ciało.

Z tego powodu w Nowym Testamencie nie znajdujemy modlitw do Ducha Świętego
Wiem, że to obraża teologię niektórych ludzi, ale prawda jest taka, że Duch Święty słucha (jako dusza) tylko tego, co przygotowało dla nas serce Ojca (duch) (p. mój komentarz – P.Zaremba).
Spójrzmy także na to w ten sposób: Ojciec siedzi na swoim tronie w niebie, Jezus wstąpił do nieba a jedyną osobą, która dzisiaj służy na ziemi, jest Duch Święty. Dlaczego? Ponieważ od samego Ojca wychodzi wszystko, i przez Ducha trafia do ciała (Chrystusa).
Nie modlimy się do Ducha Świętego. Jezus powiedział w Modlitwie Pańskiej, że teraz mamy zwracać się do Ojca. W Jan. 16:23 Jezus powiedział o dniu, w którym odejdzie od nas: „A w owym dniu o nic mnie pytać nie będziecie. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam”.

1 Kor. 2:10-12 mówi nam, że Duch Święty „bada” Ojca pod kątem tego, co ma dla nas, co „przygotował Bóg tym, którzy go miłują”.
To umieszcza Ducha Świętego pośrodku, pomiędzy Bogiem Ojcem a Ciałem (Panem Jezusem, Ciałem Chrystusa). Twoja dusza jest pomiędzy twoim duchem a ciałem. Czasami słuchasz swojego ciała – jestem głodny, spragniony, śpiący, a czasem słuchasz swojego ducha – potrzebuję trochę pouwielbiać, nie czuję w duchu, że ta praca jest dla mnie, jestem głodny Słowa…
Twoja dusza jest pomiędzy, tak jak Duch Święty jest pomiędzy. Zanosi nasze modlitwy z ziemi do nieba, do serca Ojca, a także przynosi odpowiedzi z nieba na ziemię. Czyli działa to w ten sposób: duch-dusza-ciało, ciało-dusza-duch.

Ludzie pytają ‘czy to naprawdę tak źle jest modlić się do Ducha Świętego i pytać Go o różne rzeczy?’ Co powiedział nam Jezus? Spójrzcie na modlitwy z Dziejów Apostolskich oraz z Listów – apostołowie uwierzyli Jezusowi i byli mu posłuszni, więc kierowali swe modlitwy do Ojca. Czasami ludzie pytają mnie, dlaczego ich modlitwy są nieskuteczne? Kiedy zaczynam zadawać im wtedy pytania, stwierdzam, że często kierują swe prośby do Ducha Świętego lub Jezusa i jest to bezpośrednim nieposłuszeństwem wobec słów Jezusa i praktyce całego Nowego Testamentu.

Ludzie muszą zdecydować, czy dostosują swoją teologię do tego, co faktycznie mówi Jezus i Słowo oraz co praktykowali autorzy NT, czy też pozostaną przy swoim własnym rozumowaniu, zwracając się w modlitwie do Ducha Świętego, co czyni ich życie modlitewne nieskutecznym. Duch dostarcza informacje oraz bada serce Ojca, co On chce przekazać – 1 Kor. 2:9-12.

Continue reading →

Boża Trójca a potrójna istota człowieka – część 1

The Church Without Walls

Wszyscy pragniemy lepiej słyszeć Pana. Aby zrozumieć, w jaki sposób Bóg się porusza i komunikuje, musiałem zrozumieć Trójcę, a także potrójną istotę człowieka. To także pomoże nam chodzić z Ojcem i rozróżnić, czy to, co odbieramy, jest z Boga, czy też z nas samych.

Bóg jest Trójcą. Człowiek też jest trójcą
Ojciec-Duch-Syn
duch-dusza-ciało

Taki jest przepływ wszystkiego – wszelkie dobro pochodzi od Ojca, ponieważ On jest źródłem i przechodzi przez Ducha Świętego do Syna. Jesteśmy stworzeni na Jego obraz i podobieństwo, zatem w podobny sposób, gdy odbieramy coś w duchu, przechodzi to przez naszą duszą i dociera do ciała.
Jezus w Jan. 4:24 powiedział, że Ojciec jest duchem. On JEST duchem, ale czasem trudno nam myśleć o Nim w ten sposób, ponieważ mówiąc ‘duch’ mamy wyobrażenie jakiejś chmury, mgły, energii – czegoś w tym rodzaju. Wtedy mówimy, że w taki sposób ‘Bóg jest wszechobecny’, bo przecież jest to jakaś chmura, energia… Nic bardziej mylnego.

Postać Ojca jest wyraźnie opisana w Obj.4, gdy apostoł zostaje zabrany do nieba przed Boży tron. Ojciec, choć jest duchem, ma swoją wyraźną postać.
Jan widzi Ojca siedzącego na tronie. Nad nim jest tęcza a przed nim przejrzysta podłoga. Wokół znajdują się wieloskrzydłe cheruby, które wołają: „Święty, Święty, Święty”. To do Ojca w 5:7 podchodzi Lew z pokolenia Judy – ten, który został zabity, ale teraz żyje na wieki, i „wyjmuje księgę z prawicy siedzącego na tronie”. (Kiedy jesteś w Duchu, możesz widzieć Ojca, ale nikt nie może zobaczyć Go będąc w ciele i przeżyć to, ponieważ ludzkie ciało uległoby zniszczeniu w obliczu Jego świętości.)

Continue reading →