Category Archives: Autor

Autorzy artykułów

Twoje uzdrowienie

Barry Bennett

Pan mówił do mnie ostatnio na temat uzdrowienie na podstawie bardzo dobrze znanego fragmentu:
„Synu mój, zwróć uwagę na moje słowa; nakłoń ucha do moich mów! Nie spuszczaj ich z oczu, zachowaj je w głębi serca, bo są życiem dla tych, którzy je znajdują, i lekarstwem dla całego ich ciała. Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia!” (Przyp. 4:20-22).

Jest to najbardziej prosty a jednak najbardziej głęboki kierunek do uzdrowienia dany w Piśmie. Wielu szczerych chrześcijan próbuje czytać Biblię po to, aby uzyskać uzdrowienie, lecz bezskutecznie. Myślałem sobie, że wielu czuje, że są ‘w Słowie”, lecz nie widzą uzdrowienia. Tak jest, gdy Bóg powiedział do mego serca, że wielu jest „w Słowie”, lecz Słowo nie znajduje miejsca „w nich”. Natychmiast przypomniałem sobie Przypowieść o Siewcy z Ewangelii Mateusza 13:18-23. Jest wielu słuchaczy Słowa, lecz to serce decyduje o wyniku. Niektórzy nie rozumieją, inni nie mają korzenia (prawdziwego oddania), jeszcze inni chwieją się wobec przeciwnych okoliczności, a inni pozwalają na to, aby troski o byt zagłuszyły Słowo. Problem nie jest w tym, że nie są „w Słowie”. To po prostu Słowo nie dostaje się do nich.

Sam byłem temu winny. Można czytać, aby studiować, uczyć się czy dowieść jakiegoś doktrynalnego stanowiska, można przygotowywać biblijne studium, czy jednak naprawdę zwracamy uwagę, nakłaniamy nasze duchowe uszy i pozwalamy na to, aby to Słowo zajęło miejsce w naszych sercach? Zrozumiałem to, że jest ogromna różnica między „wiedzą” o tym, co mówi Słowo, a jego prawdziwym objawieniem w sercu. Czy po przeczytaniu rozdziału bądź fragmentu natychmiast zapominasz go, gdy zajmujesz się dalej codziennymi sprawami? Czy też ten wers bądź objawienie pobudza cię i rozważasz je godzinami bądź dłużej? Czy czytanie jest obowiązkiem, czy czymś, co daje życie? Czy jest to Słowo, które trzymamy wewnątrz serca, które niesie Boże życie i zdrowie?

Naturą Bożego Słowa jest życie i zdrowie. On posłał Swoje Słowo, aby nas uzdrowić (Ps 107:20), lecz dopóki nie cenimy tego Słowa, aż do tego stopnia, że pochłania nasze serca i umysły, ograniczamy jego uzdrawiającą moc. Możemy być „w” nim, lecz czy jest ono „w” nas?

Seks, seksualność i chrześcijanie – część 3

Stwierdzenie, że ewangelia i seks były bezpośrednio związane z przesłaniem ewangelii pierwszego wieku, brzmi dla wielu ludzi szokująco. Większość nie zdaje sobie sprawy z tego, jak pełne seksu było rzymskie społeczeństwo i jak przesłanie Chrystusa stało się dla nich bardzo istotne i odmienne. Dziś słyszymy przesłanie ewangelizacyjne i nie przedstawia się w nim seksu we właściwym kontekście stworzenia – zamiast tego jest tylko ewangelia „o mnie”, która nie porusza wielu rzeczy i brzmi górnolotnie. Jednak wtedy ewangelia była bardzo praktyczna, rewolucyjna pod każdym względem, nawet wkraczała do sypialni małżeńskiej. Jezus mógł wszystko zmienić.
Wracając do historii stworzenia i rozumiejąc to we właściwym kontekście, uświadamiamy sobie wtedy to, o czym Paweł mówił w Efez. 5:21, że w Chrystusie mąż i żona są jak Chrystus i Jego kościół. Paweł poruszał sprawy seksu w prawie każdym swoim liście – tak bardzo seks i przesłanie ewangelii były ze sobą połączone. Coś niesamowitego.

Przyłóżmy to do społeczeństwa
Kiedy Boży pogląd na seks został przedstawiony ludziom takim jak Koryntianie, Rzymianie, Galacjanie i Efezjanie, było to dla nich rewolucją – masowym resetem sposobu myślenia, w jaki ci (poprzednio) poganie zostali wychowani. Stało to w opozycji do otaczającego ich świata. To jeden z powodów, dla których Paweł wielokrotnie wspomina o „uciekaniu od rozpusty”. Prawdę mówiąc nigdy nie powiedział im po prostu „przestań to robić”, lecz raczej wskazał im, kim są teraz w Chrystusie. To wskazuje rozwiązanie dla nas żyjących dzisiaj.

Lista grzechów w I Kor. 6: 9-11 odzwierciedla ówczesną kulturę: „Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy (seks pozamałżeński), ani bałwochwalcy (seks z prostytutkami świątynnymi) ani cudzołożnicy (niewierni swojemu małżonkowi), ani rozpustnicy (homoseksualiści/bi), ani mężołożnicy (perwersja seksualna)…. Królestwa Bożego nie odziedziczą…. Takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego”.

Zwróćcie uwagę – „takimi niektórzy z was byli„. Ten fragment wymienia poprzednie grzechy i kulturę, w której żyli, jednak skupia się na tym, kim teraz są w Chrystusie. Takie też jest to rozwiązanie – wszystko to, co Bóg teraz w Tobie czyni. Otaczająca ich kultura wraz ze swoją rzeczywistością w Koryncie nie zmieniła się, lecz teraz oni mieli skupić się na tym, kim są w Chrystusie.

Świadomość własnej przeszłości jest w porządku, lecz jeszcze lepszą rzeczą jest wyciąganie z niej nauki – z tego powodu Bóg nie wymazuje naszych wspomnień, kiedy do Niego przychodzimy. Chce, abyśmy mogli uczyć się, doceniać i móc dzielić się tym, co dla nas zrobił. Paweł mówi o seksie jako o zamierzonym Bożym celu w życiu człowieka, gdy porzucamy poprzednie grzechy seksualne, aby przeżywać go teraz tak, jak On to zaplanował. Teraz jesteś obmyty – narodziłeś się na nowo. Teraz jesteś uświęcony – oddzielony do Bożych celów. Teraz jesteś usprawiedliwiony przez Chrystusa poprzez Ducha – usprawiedliwiony nie oznacza tylko, że zostałeś oczyszczony z grzechu, ale dowodzi też, że należysz do Pana, i ze On jest twoim orędownikiem. Na tym się skupmy.

Każdy chrześcijanin jest wezwany do wstrzemięźliwości w jakimś zakresie
Mówienie o abstynencji (powstrzymywaniu się od seksu) nastolatkom to tylko część prawdy. Każdy jest powołany do pewnego stopnia abstynencji w życiu. Każda abstynencja, której uczy się nastolatków, musi zawierać się w szerszym kontekście życia pełnego samodyscypliny i samokontroli. Paweł wspomina, że mąż i żona powstrzymują się od zbliżenia na czas postu i modlitwy, ale potem ponownie współżyją, aby Szatan nie zaczął ich kusić z powodu niepowściągliwości (I Kor. 7: 5).

Abstynencja nie ma na celu zmniejszenie przyjemności, lecz raczej chroni pokłady miłości, aby przeznaczyć je dla właściwej osoby, we właściwy sposób.
Samokontrola nie ogranicza, lecz chroni. Kiedy para składa przysięgę, że zostawia wszystkich innych i współżyją tylko ze sobą, zobowiązują się chronić integralność swojego małżeństwa poprzez powstrzymywanie się od stosunków seksualnych z kimkolwiek spoza małżeństwa.

Ponieważ objawienie Bożego planu w kwestii seksu było tak rewolucyjne i kontrkulturowe dla świata rzymskiego, w ciągu 300 lat po Pięćdziesiątnicy całkowicie odmieniło to pogańską kulturę Imperium.

Weźcie pod uwagę to, że właściwe zrozumienie seksualności jest tak bardzo ważne dla ewangelii, że chrześcijanin, który odwraca się od tej prawdy, przestaje być świadectwem i mieć jakikolwiek wpływ na życie innych ludzi.
Mąż i żona powstrzymują się od wyżej wymienionych grzechów, aby być teraz sobie wierni. Człowiek ma powstrzymywać się do momentu ślubu. W rzeczywistości seks to wielka wolność, jedność celu, zjednoczenie w typie Chrystusa i kościoła w boskim porządku stworzenia. Jeśli dana osoba chce, aby jej życie było poddane Panu, podda Mu też własne seksualne pragnienia i praktyki. Samokontrola pozwala a to, aby przeznaczenie człowieka zostało objawione, aby Boży porządek w jego życiu, wykształceniu, pracy i relacjach został przez Niego przedefiniowany.

Kościół zawiódł w nauczaniu o duchowym i mistycznym znaczeniu seksu między mężem a żoną. Co najwyżej może mówić o abstynencji, lecz rzadko naucza głębszych prawd, zestawiając niewolę świata przebraną za wolność z prawdziwą wolnością w Chrystusie.
W granicach małżeństwa panuje wielka wolność. Wolność poznania drugiej osoby w taki sposób, aby nikt inny na świecie nie znał jej równie dobrze – duchowo, emocjonalnie, intelektualnie, fizycznie – w ramach małżeństwa istniej wielka wolność i spełnienie.

Kiedy mąż służy i szanuje swoją żonę, tak jak Chrystus kocha swój Kościół, wtedy staje się mężem kobiety opisanej w Przyp. 31:11 – „Serce męża ufa jej”. Poczucie bezpieczeństwa, odpocznienie, ochrona jest wielką wolnością w małżeństwie. To tak jak w kraju, który ma strzeżone granice – na jego terytorium panuje pokój i bezpieczeństwo. Jeśli granice, czy to małżeństwa czy też kraju nie są chronione, wkraczają elementy destrukcyjne i ostatecznie dom upada.

Tak wiele jeszcze rzeczy można powiedzieć, że będziemy kontynuować.

Wiele błogosławieństw.

< Część 2 | Część 4 >

John Fenn

Osobliwość Wielkiego Piątku

Brian Zahnd
(Przyp. tłum.: Ukrzyżowanie przedstawione z punktu widzenia Prawosławia.)

„Kapiąca krew naszym jedynym napojem
Zakrwawione ciało naszym jedynym pożywieniem:
Mimo to lubimy myśleć,
Że jesteśmy zdrowi, solidni z krwi i kości
— A ten Piątek nazywamy Dobrym”.
– T.S. Eliot

W większości instynktownie kojarzymy Wielki Piątek z przebaczeniem grzechów i ten instynkt jest poprawny. Coś zdarzyło się w Wielki Piątek, co sprawia, że przebaczenie każdego grzechu jest możliwe. Niemniej, w jaki sposób to przebaczenie działa? Ap. Paweł napisał, że „Chrystus zmarł za nasze grzechy według Pism”. Co miał na myśli? Czy śmierć Chrystusa w jakiś sposób przywraca cześć jakiemuś znieważonemu, wszechwładnemu monarsze, jak niektórzy sugerują? Czy ukrzyżowanie jest upiornym uśmierzeniem urażonego bóstwa poprzez tortury i egzekucję niewinnej ofiary? Czy w Wielki Piątek Bóg dał upust swemu gniewowi brutalnie zabijając Swego Syna, aby w końcu znaleźć potrzebny środek, aby przebaczać? Czy możemy sobie wyobrazić to, że słowo z Ewangelii Jana 3:16 w rzeczywistości oznacza, że Bóg tak bardzo znienawidził świat, że zabił swego jedynego Syna? Nie, narzucanie prymitywnego wyobrażenia ofiarniczego ukojenia na krzyżu N.T.Wright nazywa „poganizowaniem teologii pojednania”. Wydarzenia, które się rozegrały w Wielki Piątek to nie Bóg karzący Swego Syna.
Jeśli chodzi o takie błędne rozumienie krzyża Wright pisze: „Jeśli dochodzimy do takiego wniosku, wiemy, że nie tylko poczyniliśmy trywialny błąd, który można z łatwością naprawić, lecz naprawdę istotny błąd. Ukazaliśmy Boga nie jako wspaniałomyślnego Stworzyciela, miłującego Ojca, lecz gniewnego despotę. Taka idea nie należy do biblijnego obrazu Boga, lecz do pogańskich przekonań” (The Day the Revolution Began, p. 43).

Krzyż nie jest czymś, co Bóg wymierza po to przebaczyć; Krzyż jest tym, co Bóg w Chrystusie znosi, gdy przebacza. Jest to istotne i gigantyczne wyjaśnienie! Na krzyżu Chrystus nie działa jako pośrednik zmiany Ojca, ponieważ, rzeczywiście, Bóg jest niezmienny. Ortodoksyjna teologia zawsze naciskała na to, że Bóg nie jest podatny na zmiany czy mutacje. Tak więc, krzyż nie jest miejscem, gdzie Jezus zmienia Boga, lecz miejscem, gdzie Jezus objawia Boga. W Wielki Piątek Jezus nie zbawił (uratował) nas przed Bogiem, lecz Jezus objawił Boga jako Zbawiciela! Aby zrozumieć Wielki Piątek jako epicentrum przebaczenia, nie musimy wyobrażać sobie, że Syn spacyfikował gniewnego Ojca.

Continue reading →

Koniec okresu posuchy

Daniel Pontious
Jedną z rzeczy, którą odkryłem na podstawie wielu lat służby i osobistych doświadczeń to fakt, że choć Duch Święty jest fontanną wypływającą z wnętrza każdego z nas to CIĄGLE PRZECIEKAMY!

Gdy dziś rano obudziłem się usłyszałem jak Duch Święty szepcze do mnie zwrot: „Chrześcijanie Przeciekają”. Gdy wstałem, siadłem zastanawiając się dlaczego powiedział to do mnie, po czym zaczęło płynąć Objawienie i zdałem sobie sprawę z tego, że nie było to tylko jakieś stwierdzenie, lecz mądrość pochodząca od Pana zaczynająca manifestować się dla tych z nas, którzy są najbardziej wysuszeni.

Niektórzy wierzący sądzą, że jak już raz zostałeś napełniony Duchem Świętym, to jesteś napełniony i to wszystko, lecz odkryłem, że są liczne oddzielne napełnienia Duchem. Jedną z tych rzeczy, którą chciałbym się podzielić jest to, że są istotne różnice między wypełnieniem Duchem Świętym, a Duchem Świętym zstępującym na kogoś. Jedno jest związane bezpośrednio z byciem świadkiem Jezusa Chrystusa (zwrot mówiący o zstępowaniu), podczas gdy drugie jest bezpośrednim wpływem na relację innych z Jezusem Chrystusem.
Oba zdarzenia są niezwykle ważne w życiu każdego z wierzących, lecz Otrzymanie Mocy i Działanie w Nadnaturalnym Autorytecie to dwie oddzielne sprawy.

Im więcej działam jako Świadek Jezusa wszędzie dokądkolwiek się udaję tym więcej On napełnia moje życie Większą Miarą Siebie i Jego Mocy. W 4 rozdziale Dziejów Apostolskich widzimy uczniów, którzy właśnie zostali surowo upomnieni przez religijnych ludzi, gdy zgromadzili się razem na modlitwie:
„A gdy skończyli modlitwę ,zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże” (Dz 4:31).

Tak więc, uczniowie nie zostali napełnieni raz i na tyle, lecz byli prawdopodobnie ponownie napełniani przez Ducha stale i wciąż, aby większa Łaska i Większa Moc mogły płynąć z ich życia za każdym razem, gdy zostawali napełnieni.
„Apostołowie zaś składali z wielką mocą świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na nich wszystkich” ( 4:33).

To Ponowne Napełnienie przychodzi wraz z Większą Miarą Mocy/Władzy i Większą Miarą Łaski, tak, abyś był w pełni wyposażony i uzdolniony do zadania, do którego cię Pan pośle.
Ta większa miara jest potrzebna do wykonania większego zadania dla Jezusa Chrystusa, a nie tylko po to, abyśmy mogli czuć Obecność Bożą, lecz tak, abyśmy aktywnie zarządzali Królestwem Bożym, wszędzie, gdziekolwiek Pan nas pośle jako świadków. Gdy Bóg coś robi, zawsze jest po temu jakaś przyczyna, tak więc im więcej wylewam siebie na zewnątrz, tym więcej On ponownie napełnia mnie i odświeża moje życie.

Continue reading →

Seks, seksualność i chrześcijanie – część 2

The Church Without Walls

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Świat Rzymian
Ostatnio mówiłem o tym, że Biblia naucza, że fizyczne zjednoczenie męża i żony to typ, czy też obraz jedności Chrystusa i Kościoła. Dzisiaj umieścimy to stwierdzenie w kulturze rzymskiego społeczeństwa z pierwszego wieku.
Gdyby uczono dzieci, że połączenie męża i żony jest czymś więcej niż jakimś zwierzęcym aktem, że jest duchowym i mistycznym typem Chrystusa i Kościoła, miałyby w sobie właściwy kontekst i odpowiedzi w obliczu zewsząd ogarniającej seksualizacji społeczeństwa. Szukałyby innych ludzi, którzy pojęli tajemnice Chrystusa i tego, jak wygląda małżeństwo napełnione Duchem. Dzisiejsza popkultura w USA przypomina świat rzymski, kiedy to widzimy obecnie, że seks staje się coraz bardziej ‘pogański’.

Seks w czasach Rzymu
W społeczeństwie rzymskim nie istniały pojęcia określające związki hetero oraz homoseksualne. Dorośli mężczyźni mogli uprawiać seks z dowolną płcią, wliczając to nawet seks z nastolatkami. Kobieca seksualność z tamtych czasów nie jest dobrze udokumentowana, ale na ścianach rzymskich domów odnaleziono sztukę pornograficzną, przedstawiającą podobne zachowania mężczyzn jak i kobiet a nawet seks grupowy. Symbole falliczne były częścią codziennego życia – były odwzorowane poczynając od domów publicznych, aż na sztuce domowej kończąc, wliczając w to nawet zastawę stołową… Symbole falliczne były „amuletami szczęścia” sprzedawanymi na ulicach. Ozdabiano nimi nawet zewnętrzną część pieców chlebowych a także ściany budynków czy murów. Wisiały także nad drzwiami… ot urok powodzenia rzymskiego świata. Seks i obrazy seksu atakowały ludzi z każdej strony.

W całym imperium prostytucja była legalna i powszechna. Małżeństwo nie oznaczało wzajemnej wierności, ponieważ przy składaniu ofiar bogom lub boginiom często praktykowano rytualny seks z obiema płciami a także powszechne było posiadanie kochanki.

Tam właśnie prowadzą nas liberalne rządy. Z pozoru głoszą „wolność” i „wszystko nam wolno” i „w taki sposób się postrzegam” czy też „z tym się utożsamiam”, ale prawda jest taka: to, co fizyczne może służyć tylko fizycznemu, umysłowe może służyć tylko umysłowemu, a duchowe może służyć tylko duchowemu.

Continue reading →

Seks, seksualność i chrześcijanie – część 1

The Church Without Walls

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Każdy, kto studiuje Biblię wie, że najważniejszy jest kontekst. Z pewnością wiele można zyskać nawet powierzchownie czytając Pismo, ale doświadczymy o wiele większego zrozumienia, gdy osadzimy tekst w kontekście historycznym i kulturowym.

Przykładem może być 1 Sam. 24:3-5, gdzie Dawid podkradł się do króla Saula w jaskini i odciął kawałek jego szaty. Uczynił to chcąc sprawić, aby serce osądziło Saula i doprowadziło do przeprosin. Przeczytawszy to bez zrozumienia kulturowego z pewnością wystarczy, aby dostrzec w tym serce Dawida, ale jest w tym o wiele więcej.
Zwyczajem do dziś stosowanym pośród niektórych ortodoksyjnych Żydów jest odcinanie podczas pogrzebu rąbka ubrania zmarłej osoby. Frędzel i rąbek oznaczały Słowo Boże, wiec ceremonialne odcięcie rąbka symbolizowało uwolnienie zmarłego od jego bliskich, było powiedzeniem, że nie jest on już przywiązany na ziemi do Bożego Słowa, że jest już wolny od Zakonu.
Kiedy więc Dawid odciął rąbek szaty króla Saula, powiedział mu w ten sposób: „Jesteś trupem”, wskazując na fakt, że to Bóg wybrał Dawida, aby zastąpił Saula, który to już żył pożyczonym czasem. To nadaje o wiele głębsze znaczenie temu fragmentowi Pisma, nieprawdaż? Znajomość informacji kulturowych i historycznych przydaje przekazowi głębi.
Tak samo jest ze pojmowaniem i nauczaniem wczesnego chrześcijaństwa na temat seksualności człowieka. Możemy przeczytać fragment o Adamie i Ewie oraz o tym, jak ci dwoje staną się jednym ciałem i wydaje nam się, że już to rozumiemy, jednak jest tam o wiele więcej. Możemy przeczytać słowa Pawła na temat małżeństwa, a nawet relacji seksualnych i uzyskać tego powierzchowne zrozumienie, ale kiedy osadzimy tekst Nowego Testamentu w ówczesnej kulturze żydowskiej, uzyskamy o wiele szerszą perspektywę.

Continue reading →

Chwała uwalnia uzdrowienie

Barry Bennett
Stale otrzymuję pytania od tych, którzy w różnych częściach świata zmagają się z tym, aby otrzymać uzdrowienie. Symptomy są różne okoliczności unikalne, lecz pytania pozostają zawsze te same: „Zrobiłem wszystko, co można, co mam robić teraz?’
Czasami walczyliśmy dobry bój wiary przez tak długo, że stajemy się zmęczeni. Zebraliśmy mnóstwo wiedzy na temat uzdrowienia, rozumiemy Bożą wolę i Jego obietnice, ogłaszamy, nakazujemy i modlimy się aż do chwili, gdy wydaje się, że już nic nie pozostaje do powiedzenia.
Zazwyczaj moja odpowiedź jest odpowiedzią na wszystko: musimy usłyszeć Boga. Słuchanie Boga jest jedynym źródłem wiary, mądrości, radości i pokoju. Jezus nie mógł żyć i usługiwać bez słyszenia Boga i my również nie możemy. Niemniej, wielu wydaje się, że nie mogą usłyszeć Boga. Tak naprawdę to mogą, lecz po prostu nie dostroili się.

Co robimy w takich sytuacjach? Wierzę, że jeśli cofniemy się trochę od problemu, cokolwiek to może być, nastawimy serca na Niego i zaczniemy wielbić Go to oczyścimy serca, umysły i środowisko walki i zmagań, aby otrzymać uzdrowienie.
„Uzdrów mnie, Panie, a będę uzdrowiony, wybaw mnie, a będę wybawiony, gdyż Ty jesteś chwałą moją!” (Jer 17:14).

Jeśli przeczytasz ten wers kilkanaście razy, zauważysz, że to korzyści z uzdrowienia i zbawienia pojawiają się po tej chwale. Mogłoby to zostać napisane tak: „Ze względu na moje uwielbienie, zostanę uzdrowiony i zbawiony (uwolniony)”. To, co czcisz, staje się twoją rzeczywistością.

Czasami musisz się skupić przez kilka dni czy tygodni na dobroci Bożej i zostawić na boku walkę o uzdrowienie. Po prostu uwielbiaj Go. W tej chwale opróżnisz swoje serce z obaw i niepokojów, a usłyszysz Boga i wtedy przyjdzie twoje uzdrowienie.
Gdy On jest naszą chwałą, uzdrowienie płynie.

Psalm 103:1-5
Dawidowy. Błogosław, duszo moja, Panu i wszystko, co we mnie, imieniu jego świętemu! Błogosław, duszo moja, Panu i nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego! On odpuszcza wszystkie winy twoje, leczy wszystkie choroby twoje. On ratuje od zguby życie twoje; On wieńczy cię łaską i litością. On nasyca dobrem życie twoje, tak iż odnawia się jak u orła młodość twoja.