Budowanie kościoła i zachęcanie do głębszego szukania Boga
W wiosce Rautahot cztery rodziny straciły w pożarze dach nad głową. Hinduski terrorysta podpalił domy chrześcijan. Celem był dom lidera społeczności mieszkający w tej wsi i jednego wierzącego. Spłonęły też dwa sąsiednie domy mieszkańców. Na zdjęciu spalona część domu, gdzie przechowywano żywność.
Lider tej malutkiej społeczności prosi o pomoc.
W najbliższym czasie (10.04) pastor Prem wybiera się w drogę do miejscowości odległych o 230km od Katmandu – Kasi guan Gorkha oraz Tajimrang Dhading – na szkolenie pastorów i liderów (150 osób). Zwykle wygląda to w ten sposób (zdjęcia z poprzednich tego rodzaju sesji):
Widoczna spora przewaga kobiet w służbie spowodowana jest między innymi tym, że mężczyźni chodzą do pracy przeważnie poza miejscem zamieszkania.
Obecnie pastor Prem naucza w Katmandu pastorów, którzy są wspaniałymi ludźmi zakładającymi liczne kościoły:
Niech będzie uwielbiony Bóg na Wysokościach.
Cieszymy się z przywileju służenia Bogu w Jego polach winogronowych. Zawsze staramy się być podobni do Niego, w świecie, w którym miłość wielu oziębła, a wiara w moc Bożą należy do rzadkości. W Liście Jakuba 1:27 wyraźnie został stwierdzony i wyjaśniony nasz mandat, i nasze powołanie. Jest tam pokazane kim jesteśmy i do czego zostaliśmy namaszczeni, co odróżnia nas od wielu innych chrześcijan na świecie. Bóg objawił nam Swoje serce skierowane ku chorym, potrzebującym, wysiedlonym, cierpiącym, więźniom i ludziom słabym, szczególnie tym w naszej społeczności w Kenii.
Rzeczywiście pragnie, aby Jego bezwarunkowa, niezmierna miłość do nich wyrażała się przez chętne i dostępne naczynia. Temu też oddaliśmy siebie zgodnie z Jego zachętą. Służbę w tym zakładzie karnym sprawujemy od 5 lat, obecnie w najbardziej krytycznym okresie naszej służby w czasach covid-19. To czasy, w których niemal każdy jest podatny czy potrzebujący, a poważne i drastyczne zmiany następujące w okresie pandemii naraziły wielu ludzi na bardzo trudne warunki. Pastorzy, chrześcijanie, ludzie biznesu, zwykłe rodziny, nikt nie został oszczędzony. Wszyscy oni potrzebują oddanych i pełnych poświęcenia ludzi, którzy są w stanie wyjść poza swoją bezpieczną strefę, utożsamić się z nimi i, podobnie jak wdowa z Sarepty Sydońskiej, dzielić się z nimi swym ostatnim posiłkiem.
Bracia, siostry, jesteśmy bardzo wdzięczni za waszą pomoc praktyczną i na czas, która służy skazanym i sierotom.
Continue reading
W Nepalu wygląda to tak:
Obecnie na obszarze pracy pastora Tamang stawiane są dwa takie miejsca spotkań, nabożeństw. Pastor prosi o wsparcie finansowe, aby można było je dokończyć.
Wioska Sunakhani znajduje się około 2 godziny od mojego kościoła a Bumtang – -12 godzin. Bumtang to buddyjska wioska, gdzie potrzebna jest Ewangelia Chrystusa.
Kolejna wioska, Farke w Dhading to około 10 godzin drogi.
Obecnie mamy trzy lokalizacje, gdzie budowane są kościoły. Ostatnie zdjęcie to widok wioski zniszczonej przez trzęsienie ziemi w 2015 roku. Trochę zostało tutaj zrobione od tej pory. Tutaj budujemy to trzecie miejsce zgromadzeń, które posłuży również jako miejsce schronienia dla bezdomnych.
Ze względu na duże odległości, które obejmują jego podróże misyjne, około 100 zborów w różnych częściach Nepalu, potrzebne byłoby auto do tej pracy, używane. Jak napisał: „O takim Jeepie myślałem dla służby” („This is Jeep I was thinking for ministry”.).
John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Pewna pani weszła do mojego gabinetu z twarzą naznaczoną emocjami. Była po części przestraszona, a po części zła. Powiedziała: „Robiłam wszystko, co mi pastor powiedział – oddaję dziesięcinę, ciężko pracuję a wcale nie widzę otwartych nade mną okien nieba. Co więc robię źle?”
Kiedy się trochę uspokoiła usłyszałem, że zarabia minimalną płacę i ledwo wiąże koniec z końcem. Kolejne rachunki nadchodziły i martwiła się, że sobie z tym nie poradzi. Zdawała sobie sprawę, że gdyby zamiast na dziesięcinę przeznaczyła pieniądze na opłaty, to by jej starczyło na życie. Przyznała, że oczywiście widzi też łaskę w swoim życiu, której otaczający ją ludzie nie mają, lecz w dalszym ciągu zmagała się z trudnościami życia.
Aby właściwie zrozumieć niesławny rozdział Malachiasza 3, najpierw musisz zrozumieć poniższe.
Sprawiedliwość to coś więcej niż tylko to, że jesteśmy „w porządku wobec Boga”. To także aspekt poziomy – kochamy bliźniego jak siebie samego, ponieważ rzeka życia płynie od Ojca do naszego ducha. Możemy prześledzić jej bieg. W Obj 22:1 czytamy, że od tronu wypływa rzeka życia. Jezus powiedział w J 7:38-39, że z wierzących popłyną rzeki wody żywej i popłyną one do innych. Rzeka życia od Ojca najpierw nawadnia nas, lecz potem płynie dalej nawadniając innych ludzi oraz troski naszego życia.
Kiedy oddajemy innym siebie samych, nasze talenty, nasz czas i zasoby, pozwalamy naszej „rzece” oraz Duchowi Świętemu, który w nas jest wypływać na zewnątrz, do naszego bliźniego. Jeśli chodzi o dawanie, jako styl życia, to Jezus powiedział w Łk 6:38, że jeśli dajemy komuś, to do nas powróci – miarą dobrą, natłoczoną, potrzęsioną i przepełnioną.
Jeśli wydam pieniądze na jedzenie, to pieniądze znikają na zawsze – jest to po prostu wydatek. Ale Jezus powiedział, że kiedy dajecie sobie nawzajem, to dotyka waszej przyszłości – zostanie to wam zwrócone miarą dobrą, natłoczoną, potrzęsioną i przepełnioną. „Kto się lituje nad ubogim, pożycza Panu, a ten mu odpłaci za jego dobrodziejstwo”. Przyp 19:17.
PK LANGLE
14.06.2020
Trwamy w odkrywaniu koła. Pewne wspaniałe idee uderzają w nas a my ruszamy do lokalnego sklepu, kupujemy młotek, dłuto i zaczynamy wykuwanie tego koła, bardzo zafrapowani końcowym wynikiem. Wypełnieni marzeniami o przyszłości, myślimy sobie o tym, jakie to wspaniałe w końcu budować i pracować wspólnie ku nieuchronnemu celowi
Ponowne odkrywanie kosztów narzędzi, całego mnóstwa narzędzi! Były takie okresy w moim życiu, gdy walczyłam w oddziale narzędziowym. Nie miałam wszystkich niezbędnych narzędzi, gdy więc pojawiał się jakiś projekt, było to wymówką i okazją do tego, aby kupić najnowszy, ostatni gadżet. Wiedziałam, że jeśli nie będę miała tego szczególnego narzędzia, tego, który pożerałam wzrokiem, to robota będzie znacznie trudniejsza. W przeszłości mozoliłam się, pociłam, płakałam i klęłam, próbując coś zrobić. Narzędzia znacznie ułatwiają życie.
W tym wyjątkowym świecie przy naszych wyjątkowych fascynacjach wydaje się, że łatwiej jest po prostu iść i kupić narzędzie, które pomoże nam wykonać jakoś pracę samemu. Komu w tym świecie potrzebny jest ktoś inny, gdy mamy do dyspozycji narzędzia. Tak myślałam i tak myśli mnóstwo ludzi.
