Category Archives: Prześladowania

Miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan: grudzień 2011

„Powiedzieć Wesołych Świąt Bożego Narodzenia to gorsze niż zabić kogoś”

  Raymond Ibrahim

5 stycznia 2012

Ataki bombowe na kościoły w Nigerii, czasie gdy odbywała się Bożenarodzeniowa msza z udziałem ponad 40 osób, są najbardziej oczywistym przykładem antychrześcijańskich sentymentów w grudniu. Wszędzie, na całym muzułmańskim świecie okres Bożego Narodzenia jest dla chrześcijan czas zwiększonego zagrożenia, nękania i strachu, co nie jest zaskoczeniem, biorąc pod uwagę to, że muzułmańscy klerycy utrzymują, że: „powiedzenie Szczęśliwych Świąt Bożego narodzenia (Merry Christmas) jest gorsze niż cudzołóstwo czy zabicie człowieka„. Kilka przykładów:

Egipt: Koptyjski Kościół jest zagrożony powtórką z „Nag Hammadi”, miejsca, gdzie przejeżdżający muzułmanie zastrzelili sześciu chrześcijan wychodzących z kościoła po bożenarodzeniowej mszy w 2010 roku. W związku tymi obawami diecezja „odwołała wszelkie Ochody Nowego Roku i Bożego Narodzenia”.

Indonezja: W „brutalnym ataku, który bardzo mocno wpłynął na katolicką społeczność, wandale ścięli posąg Marii Dziewicy znajdujący się w małej grocie… skradziono krzyż a kociołek na święconą wodę został poważnie zniszczony”.

Iran: Pojawiły się sprawozdania o silnym wzroście antychrześcijańskiej działalności przed Bożym Narodzeniem przekazane przez Urząd Bezpieczeństwa Kraju tej Islamskiej Republiki. Lokalnym kościołom „nakazano odwołanie obchodów Bożego Narodzenia i Nowego Roku na znak okazania uległości i wsparcia dla dwumiesięcznego okresu żałoby muzułmanów Szija”.

Malezja: Kapłani parafii i młodzieżowi liderzy musieli starać się „kolędową” zgodę, co wymagało podania pełnych danych, imienia, nazwiska i numeru karty na komisariacie policji, tylko po to, aby „odwiedzić innych członków kościoła i głośno śpiewać „Radość Światu” czy „Cicha noc”

Pakistan: „Wywiad ostrzegał o zagrożeniu terrorystycznymi atakami w Boże Narodzenie” dodając, że większość ochrony kościoła jest „niewystarczająca”. Chrześcijanie narzekali również na to, że „przedłużające się wyłączenia prądu stały się rutynowe w okresach Bożego Narodzenia i Wielkanocy”

W czasie, gdy chrześcijanie żyjący pod islamem są zmuszani do życia jako dimmis, nie-muzułmanie pod islamską władzą traktowani są jako obywatele drugiej kategorii, na Zachoddzie dobrowolne odgrywanie dhimmi, aby przypodobać się muzułmanom w czasie Bożego narodzenia, jest powszechne: na Uniwersytecie Londyńskim odbyło się chrześcijańskie nabożeństwo bożenarodzeniowe, obejmujące czytania z Koranu (który potępia wcielenie, to jest Boże Narodzenie), a „mieszkańcy szykownego przedmieścia Montrealu postanowili usunąć szopkę i menorę z urzędu miasta, oraz przychylić się do żądania muzułmańskich grup i wystawić tam islamskie religijne symbole”.

Skategoryzowana tematycznie, pozostała porcja muzułmańskich październikowych prześladowań chrześcijan na świecie, obejmuje (lecz nie jest ograniczona do) następujących wypadków, wymienione w kolejności alfabetycznej według krajów, niekoniecznie według stopnia okrucieństwa.

ATAKI NA KOŚCIOŁY

• Etiopia: pojawiło się wideo pokazujące jak około 500 muzułmanów zniszczyli 29 listopada kościół, krzycząc „Allahu Akbar!”. Pretekstem do spalenia tego kościoła był rzekomy brak „zezwolenia”, pomimo że był to budynek postawiony na ziemi, będącej własnością chrześcijan od 60 lat.

Indonezja: „Islamska ekstremistyczna” grupa bardzo mocno naciska na zniszczenie pięciu kościołów, ponownie na podstawie twierdzeń, że nie ma na nie pozwolenia. Zgromadzenie kolejnego „osaczonego kościoła„, który muzułmanie usiłują zamknąć „zostało zmuszone do przeniesienia bożenarodzeniowych modlitw do domu jednego z członków, po tym, gdy islamskie grupy połączyły się na spornym miejscu grożąc wierzącym.

Iran: W czasie obchodów Bożego Narodzenia kościół został napadnięty przez krajową bezpiekę a wszyscy uczestnicy, włącznie z dziećmi ze szkółki niedzielnej, zostali aresztowani. Zostało zajętych setki chrześcijańskich książek. Zatrzymani chrześcijanie „byli obrażani”; podczas gdy miejsce zatrzymania wielebnego i jego żony nie jest znane. „Najazdy I zatrzymania w czasie Bożego Narodzenia nie są czymś niezwykłym w Iranie; kraju, który zamieszkuję większość wyznająca islam szija uważany jest za najgorszy pod względem prześladowań religijnych mniejszości”.

• Nigeria: Kilka tygodni przed ostatnimi bombowymi atakami na kościoły w czasie Bożego Narodzenia, inny atak przeprowadzony przez „lokalnych muzułmanów” pozostawił pięć zniszczonych kościołów oraz kilku zabitych chrześcijan: „Muzułmanie z tego miasta przechodzili przez miasto wskazując członkom grupy Boko Haram kościoły i sklepy należące do chrześcijan, a ci podłożyli materiały wybuchowe w tych miejscach”.

• Turcja: Ujawniony został spisek wysadzenia w powietrze „wszystkich kościołów w Ankarze„. Urzędowe oskarżenie skierowane przeciwko aresztowanym wcześniej członkom Al-Kaidy ujawniło amatorskie terrorystyczne plany zmierzające do uderzenia na kościoły w Ankarze i na chrześcijańskich duchownych.

APOSTAZJA, BLUŹNIERSTWO I PROZELITYZM

• Algiera: W maju muzułmanin nawrócony na chrześcijaństwo został skazany na pięć lat więzienia z oskarżenia o „znieważanie Mahometa„, proroka islamu, i za ‘prozelityzm’, ponieważ dał innemu muzułmaninowi płytę CD na temat chrześcijaństwa”. Teraz sędzia zdecydował, że „ostatecznie odrzucić” odwołanie, „pokazując, że system sądowniczy trzyma chrześcijan w więzieniach bez oficjalnej kary czy uniewinnienia ich”.

IKashmir: Czołowy islamski kleryk uruchomił stronę internetową przeciwko apostazji i nawróceniom muzułmanów na chrześcijaństwo. Strona działa, aby „powstrzymać nawrócenia młodych [muzułmańskich] chłopców i dziewcząt [na chrześcijaństwo]”; a jej „głównym celem jest udaremniać katastrofalną w skutkach [chrześcijańską] aktywność misyjną”.

Iran: Pastor Yousef Nadarkhani, który pozyskał uwagę świata po tym, gdy został uwięziony i oczekuje na wykonanie egzekucji za opuszczenie islamu może być zmuszony do oczekiwania przez kolejny rok na decyzję sądu czy wyrok zostanie podtrzymany, ponieważ władze ciągle zwlekają w nadziei, że świat zapomni o tym. W międzyczasie nadal „wywierany jest nacisk na Nadarkhani’ego, aby porzucił wiarę”. Inny nawrócony na chrześcijaństwo opowiedział ostatnio o swoich przeżyciach: „gdy moja rodzina i przyjaciele dowiedzieli się o mojej decyzji, nie zaakceptowali tego i odrzucili mnie. Musiałem opuścić rodzinny dom. Dodatkowo przyjaciele potraktowali mnie tak samo jak rodzina, nazywając mnie apostatą i niewiernym. W Iranie każdy, kto nawróci się na chrześcijaństwo spotyka się z różnymi problemami. Pomimo tego, że kocham moją rodzinę, musiałem opuścić mój dom. Wszyscy mnie odrzucili”.

• Malezja: były pełnomocnik rządu, rozpaczając na tym, że „mogą być setki, a nawet tysiące muzułmanów nawracających się na chrześcijaństwo, „zbierał dane”, aby „przekonywać” apostatów do powrotu na islam: „Pomagamy im w nadziei, że wrócą do islamu”. Podobnie sułtan Selangoru, stanu w Malezji, zarządził najważniejszym islamskim organizacjom w kraju, aby podjęto strategiczne kroki przeciwko prozelityzmowi, aby muzułmanie, którzy zaczynają dystansować się do islamu wrócili i pokutowali”.

• Pakistan : Gdy członkowie pewnej muzułmańskiej rodziny odkryli, że ich syn nawrócił się na Chrześcijaństwo, nie tylko „jego ojciec umieścił w lokalnej gazecie informację wyrzekając się go”, lecz jego rodzina „napisała skargę do policji przeciwko niemu, ponieważ – jako murtad czy apostata zasługiwał na śmierć – powiedziano mu, że popełnił „bluźnierstwo”. W podobnej sytuacji, po kłótni dotyczącej dzierżawy, muzułmański właściciel ziemski oskarżył chrześcijańskiego najemcę o zbezczeszczenie Koranu, co spowodowało, że tłumy muzułmanów otoczyły dom tego chrześcijanina, wygrażając mu i ciskając antychrześcijańskie slogany w rodzaju: „Muzułmańscy przywódcy ogłosili w kilku meczetach wezwanie do srogiej kary”. Ten chrześcijanin został aresztowany i oskarżony zgodnie z pakistańskim prawodawstwem dotyczącym „bluźnierstwa”, co może doprowadzić do skazania go na dożywotnie więzienie za profanację Koranu.

PRZEMOC I ZABÓJSTWA

• Kaszmir: Chrześcijanie uwięzieni z paragrafu o “bluźnierstwo” nadal są torturowani. Jeden z nich został poważnie ranny ciosem zadanym nożem. Przyjmuje się, że znalazł się w szpitalu w Lahore w Boże Narodzenie.

• Kenia: Siedmiu muzułmanów somalijskiego pochodzenia pobiło do nieprzytomności młodego Somalijczyka, chrześcijanina poważnie uszkadzając mu wzrok. Nastąpiło to w niecałe 6 tygodni po podobnym ataku na jego starszego brata. Napastnicy mówili: „Nie udało nam się zabić twojego brata, ale dziś zabijamy ciebie”. Jego rodzina była uważana za muzułman w chwili jego narodzenia, więc został pobity jako „apostata”, pomimo że był wychowywany jako chrześcijanin.

• Irak: Seria ataków na chrześcijan wybuchła po piątkowym kazaniu w meczecie, które skończyło się tym, że „tłum muzułmanów palił i rujnował chrześcijańskie biznesy. Później, muzułmanin strzelał, zabijając małżeństwo chrześcijan, gdy szli do swojego samochodu. Dwójka ich dzieci została ranna, lecz żyją. Pojawiły się nowe informacje na temat: „spisku przeciwko chrześcijańskiej mniejszości w Mosulu na czas nadchodzących świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku”.

• Pakistan: muzułmanin zamordował chrześcijankę w czasie próby gwałtu: „złapał dziewczynę i strasząc bronią usiłował odciągnąć ją na bok. Młoda kobieta broniła się, usiłując wyrwać się z uchwytu napastnika, wtedy mężczyzna otworzył ogień i zabił ją na miejscu, po czym później usiłował ukryć ciało”. Pomimo, że ten mężczyzna został określony jako „młody włóczęga i narkoman”, ciągłe wykorzystywanie seksualne chrześcijanek przez muzułmanów pokazuje, że chrześcijanie są traktowani jako druga kategoria, która ma być wykorzystywana bezkarnie.

• Filipiny: 71 letni pastor został zastrzelony przez dwóch niezidentyfikowanych mężczyzn na motocyklu. „Ta prowincja [Mindanao] znana jest z tego, że chrześcijańscy pastorzy stają się ofiarami prześladowań. Wcześniej tego roku, kobieta pastor z lokalnego zielonoświątkowego zboru została śmiertelnie pocięta przez podejrzanych muzułmańskich buntowników na oczach jej córki”.

• Syria: „Około 50 Chrześcijan zostało zabitych w czasie antyrządowych zamieszek w Homs, Syria, zarówno przez buntowników jak i rządowe siły, a wielu innych ma problemy z wyżywieniem swoich rodzin, ponieważ przemoc zahamowała normalne życie miasteczka. W jednym z tragicznych incydentów młody chrześcijanin został zabity przez buntowników, którzy sfilmowali morderstwo i twierdzili, że tą zbrodnię popełniły siły rządowe. Inny chrześcijanin został złapany przez buntowników, zabrany do domu, gdzie pytano go: „Jak chcesz umrzeć?” Mężczyzna całkowicie załamał się, został wypuszczony lecz zostawiono go z bardzo silnym urazem psychicznym”.

• Uganda: W wigilię Bożego Narodzenia wkrótce po powstałym ożywieniu w jego kościele muzułmanie oblali pastora kwasem, pozostawiając go z poważnymi poparzeniami, które spowodowały utratę wzroku w jednym oku, a znaczny ubytek w drugim. Pastor „był w drodze powrotnej na miejsce aby przyłączyć się do całego zgromadzenia i licznych nowonawróconych, gdy mężczyzna, który twierdził, że jest chrześcijaninem podszedł do niego. „Usłyszałem, jak głośno powiedział: „Pastorze, pastorze”. Gdy więc odwróciłem się i spojrzałem na niego wylał mi ten płyn na twarz, a inni wylali mi coś na plecy po czym uciekli krzycząc Allahu Akbar”.

DHIMMITUDE

[(ogólne znęcanie się, poniżenia, ucisk nie muzułmańskich “obywateli drugiej klasy”)

• Egipt: Oskarżenia o to, że 17 letni uczeń, chrześcijanin umieścił rysunek islamskiego proroka na Facebooku, wznieciły dwudniową zamęt i akty przemocy (uczeń twierdzi, że to jego przyjaciel umieścił go na jego profilu). Trzy domy chrześcijan, w tym dom tego młodego człowieka, zostały spalone wśród okrzyków „Allahu Akbar„, on sam został ciężko pobity przez muzułmańskich członków swojej klasy, zanim został zabrany przez policję.

Żądania, aby chrześcijanie płacili dżizja – haracz pobierany od niemuzułmanów – ciągle wzrastają. Szef egipskiej partii Al Tagammu, Rif’at al-Said, ogłosił, że chrześcijanie mają prawo być przerażeni, niektórzy pakują się i wyjeżdżają, a „historia Egiptu obejmuje religijne rozruchy i ucisk oraz późniejszą emigrację chrześcijan”.

Irak: Pewien chrześcijanin został porwany i przetrzymywany przez trzy dni. W tym czasie porywacze żądali 500.000$ okupu. „Zasłonięto mu oczy i związano”, aż do chwili, gdy „został uratowany przez grupę SWAT… ku wielkiej uldze jego 21 letniej żony, Amal, oraz lokalnej chrześcijańskiej społeczności”.

• Malezja: Chrześcijański przywódca może spotkać się oskarżeniem o działalność wywrotową po tym, gdy stwierdził, że artykuł 153 Malajskiej Konstytucji, można porównać do „tyranizowania”, ponieważ chroni on tylko prawa muzułmanów.

• Filipiny: W Mindanao, gdzie muzułmanie stanowią 1/3 populacji, chrześcijańskiemu Centrum Przedszkolnego Nauczania, które ma 20 letnią historię, grodzi zamknięcie z formalnych powodów. W Mindanao „występuje największa ilość przypadków prześladowań chrześcijan pracujących misyjnie na Filipinach a jest również region, w którym podejrzany mężczyzna rzucił granatem w chrześcijańskich misjonarzy… są tutaj również porywani kapłani i misjonarze”.

IArabia Saudyjska: Dziesiątki etiopskich chrześcijan został aresztowanych za prowadzenie spotkania modlitewnego pod zarzutem „mieszania płci”: „Saudyjscy urzędnicy oskarżają chrześcijan o popełnienie przestępstwa mieszania płci, ponieważ jeśli oskarżą ich za spotykanie się w ramach praktyki chrześcijańskiej religii, znajdą się pod presją międzynarodowych organizacji praw człowieka, oraz zachodnich krajów”.

O tym cyklu

Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje, nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Bieżący miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.

Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:

1) Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.

2) Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.

Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsc pobytu jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); o zwyczajnej przemocy i morderstwach; często w połączeniu ze sobą.

Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i geograficzne, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy przez to twarde stosowanie prawa szariatu, czy nad-kultura dominacji z niego zrodzona.

Gdzie wezwania do aresztowań? Gdzie oskarżenia o zbrodnie wojenne? Gdzie żądania, aby ci kryminaliści zostali doprowadzeni na sąd przed Międzynarodowy Sąd Kryminalny czy Międzynarodowy Trybunał w Hadze?

– – – – – – – – – – – – – – –

Poprzednie sprawozdania

W języku angielskim W języku polskim
Nowember 2011 Listopad 2011
September, 2011 WRZESIEŃ 2011
August, 2011 SIERPIEŃ 2011
July, 2011 LIPIEC 2011

Related Items

Why ‘Christian’ Persecution?все о продвижении сайтов

Miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan – listopad 2011

„Każdy rodzi się muzułmaninem”

Raymond Ibrahim
21 grudnia 2011

Tak zwana “arabska wiosna” stale zmienia się w “chrześcijańską zimę”, obejmując również te kraje, które przechodzą demokratyczne przemiany jak: Egipt, gdzie Bractwo Muzułmańskie i Salafici zdominowali wyboru, co jest zdumiewające jeśli weźmie się pod uwagę, że administracja Obamy naprawdę  szkoli islamistów do wyborów.

Te arabskie reżimy, które nie zostały obalone przez “arabską wiosnę” znajdują się pod stale wzrastającą presją. Dotyczy to świeckiego reżymi Assada w Syrii, gdzie chrześcijanie, którzy stanowią około 10% populacji  boją się o  przyszłość, widząc skutki demokracji w sąsiednich krajach takich jak Irak, gdzie od upadku reżimy Saddama, chrześcijanie są stale dziesiątkowani.

W między czasie zostało ujawnione, że „chrześcijanom odmawia się statusu uciekinierów [w USA], że spotykają się z prześladowaniami a w wielu przypadkach pewną śmiercią za swoje religijne wierzenia pod islamskim prawem szariatu, podczas gdy całe muzułmańskie społeczności w dziesiątkach tysięcy są wprowadzane do Stanów Zjednoczonych pomimo faktu, że nie spotykają się z żadnymi religijnymi prześladowaniami”.

Wyliczona tematycznie porcja muzułmańskich prześladowań chrześcijan na całym świecie obejmuje (choć nie jest do tego ograniczona) następujące przypadki (temat i alfabetycznie wymienione kraje, niekoniecznie według okrucieństwa).

Kościoły

Etiopia: ponad 500 muzułmańskich studentów, której towarzyszyła muzułmańska policja spaliło kościół, krzycząc „Allahu Akbar” [Allah jest największy!”],  kościół zbudowany był na ziemi wykorzystywanej przez chrześcijan od ponad 60 lat, lecz obecnie sąd zasądził, że budowa była wykonana „bez zgody”.

Indonezja: setki muzułmanów z ‘twardej linii” zebrało się, aby potępić „arogancję” obleganego kościoła, który, choć zamknięty przez władze, otrzymał pozwolenie na otwarcie decyzją Sądu Naczelnego. Członkowie kościoła zostali zmuszeni do odbycia nabożeństwa na chodniku, pomimo tego, że indonezyjscy muzułmańscy duchowni ostrzegali chrześcijan, że byłoby „mądrze i rozsądnie”, aby kościół poddał się „odczuciom lokalnych wierzących a szczególnie muzułmanów”.

Iran:  Minister ds. informacji  powiedział, że  kościoły domowe w jego kraju stanowią zagrożenie dla irańskiej młodzieży  i potwierdził nową serię starań o zwalczenie wzrostu ruchu domowego kościoła w Iranie.

Nigeria: Islamscy bojownicy krzycząc „Allahu Akbar” przeprowadzili skoordynowane ataki na kościoły i komisariaty policji. Otworzyli tez ogień do zgromadzenia składającego się „głównie z kobiet i dzieci” zabijając dziesiątki z nich. Ataki miały miejsc w rejonie, gdzie setki ludzi zostało wcześniej zabitych w czasie rozruchów, które wybuchły po pokonaniu przez prezydenta  Jonathana, chrześcijanina, innych muzułmańskich kandydatów w kwietniowych wyborach.

Turcja:  Starożytny kościół Aghia Sophia został zamieniony na meczet …. turned into a mosque .  Ten kościół, odgrywający ważna rolę w historii ekumenii po raz pierwszy został zamieniony na meczet w 1331 roku przez dżihadystów otomańskiego państwa. Na znak sekularyzacji w 1929 roku zamieniony został na muzeum. Jego kolejna zamiana na meczet jest odzwierciedleniem ponownej islamizacji Turcji.

Apostazji i prozelityzm

Afgańczycy, którzy opuścili islam i nawrócili się na chrześcijaństwo   zastraszani są na całym świecie. Jeden z uciekinierów, który zmienił nazwisku po ucieczce z Afganistau w 2007 roku, kiedy to islamski sąd wydał nakaz aresztowania go za konwersję, ciągle wysyła za nim pogróżki: „Oni [urzędnicy afgańscy] byli wściekli i powiedzieli, że dostaną mnie nożem i zabiją”. We wrześniu tego roku nawet w odległej Norwegii pewien Afgańczyk nawrócony na chrześcijaństwo został poparzony wrzącą wodą i kwasem w centrum uchodźczym: „Jeśli nie wrócisz do islamu, zabijemy cię” – powiedzieli mu podobno napastnicy

Algieria: pięcioro chrześcijan   zostało aresztowanych  za „oddawanie czci w niezarejestrowanym miejscu”. Jak podaje  International Christian Concern (ICC) organizacja poparcia badające ten przypadek, pięcioro chrześcijan zostało oskarżonych o „prozelityzm” „nieautoryzowane oddawanie czci” oraz „obrazę islamu”.

Iran:  Pastor  Yousef Nadarkhani, który po swoim aresztowaniu, oczekując na wykonanie wydanego na niego wyroku skazującym na śmierć za  opuszczenie islamu, pozyskał uwagę świata, nadal przebywa za kratami, podczas gdy urzędnicy nadal podnoszą coraz to nowe powody, aby zmusić go do wyrzeczenia się chrześcijaństwa. Z ostatnich jakie się pojawiły to fakt, że „każdy rodzi się muzułmaninem”. Chrześcijańskie małżeństwo,  które zostało schwytane i bezprawnie więzione przez władze przez osiem miesięcy bez podania jakichkolwiek formalnych oskarżeń, zostało ostatecznie zwolnione, ponownie pobite, po czym uciekło z kraju. W czasie przebywania w więzieniu byli „wyśmiewani i poniżani” za swoją chrześcijańską wiarę.

Kaszmir:  Muzułmańska policja próbując uzyskać od jakieś zeznanie przeciwko kapłanowi, który ich ochrzcił, aresztowała i pobiła siedem osób nawróconych z islamu. Gdy wielki mufti stwierdził, że muzułmańska młodzież jest albo „wabiona” i „zmuszana” do nawracania się  w zamian za pieniądze przez anglikańskiego kapłana, został on aresztowany w upokarzający sposób. Został ostatnio zwolniony, ale jego życie jest „w poważnym niebezpieczeństwie”.

Kenia: gang muzułmanów  użył noży i pobił żelaznymi prętami 25 letniego somalijskiego uciekiniera, wybijając mu zęby. Został rozebrany do naga, pokryty brudem i pozostawiony bez świadomości w pobliżu kościoła. Pomimo tego, że był wychowywany jako chrześcijanin od 7 roku życia, został zaatakowany na podstawie „przypuszczenia, że jako Somalijczyk urodził się w islamie a zatem jego apostazja zasługuje na śmierć”.

Nigeria:  Muzułmańska bojówka, Boko Haram, wykonała i egzekucję dwojga dzieci byłego terrorysty i „mordercy”, ponieważ nawrócił się na chrześcijaństwo. Gdy był terrorystą „był przygotowany do  podrzynania gardeł chrześcijańskim ofiarom. Nagle został dotknięty wagą zła, które miał wyrządzić”. Po tym wydarzeniu nawrócił się na chrześcijaństwo. „Członkowie Boko Haram najechali na jego dom, porwali dwójkę jego dzieci i poinformowali go, że zamierzają je zgładzić w zemście za jego niewierność islamowi. Przez telefon ten mężczyzna usłyszał dźwięk strzałów, którymi zamordowano jego dzieci”.

Zabójstwa

Egipt: Po nieumyślnym zbiciu muzułmanina w czasie kłótni wywołanej przez tego drugiego, tysiące  muzułmanów wzbudziło przemoc, „wypędziło”  z wioski Koptów. Dwóch chrześcijan, którzy nie brali udziału w tej kłótni zostało zabitych; wielu innych poranionych nożami, niektórzy znaleźli się w krytycznym stanie. Jak zwykle, „po zabiciu Koptów, muzułmanie oszaleli, grabiąc i paląc domy i biznesu należące do chrześcijan”. Pomimo tego, „muzułmanie upierają się, że zemsta jeszcze nie została dokonana” za śmierć ich współwyznawcy, istnieje obawa, że nastąpi „masowa masakra Koptów”. Wielu chrześcijan uciekło ze swoich domów i ukrywa się.

Kenia:  Podejrzany islamski ekstremista rozdrażniony prawdopodobnie używaniem wina podczas komunii – islam zabrania spożywania alkoholu – wrzucił za kościelne obwarowanie grant,  zabijając dwie osoby w tym 8letnią dziewczynkę, oraz raniąc krytycznie trzy inne. Pastor innego zgromadzenia otrzymał pogróżki, w których grożono mu, że albo opuści ten obszar „w ciągu 48 godzin, albo zobaczysz wybuch bomby zabierającej ci życie, a my wiemy gdzie ty mieszkasz, chrześcijanie będą świadkami wojny. Nie lekceważ tego. Nastajemy na twoje życie”.

Nigeria:  w ostatniej turze przemocy, zaraz po odezwaniu się modlitw w meczecie, setki uzbrojonych muzułmanów napadało na  chrześcijańskie wioski, „jak rój pszczół”, zabijając, łupiąc i niszcząc niemal wszystko w zasięgu wzroku. Po zakończeniu prawie czterogodzinnego szaleństwa zostało zabitych 150 osób, z których co najmniej 130 było chrześcijanami. 45 innych chrześcijan zostało zabitych przez inną grupę muzułman krzyczących Allahu Akbar!, którzy palili, rabowali i zabijali. Setki ludzi ciągle uznaje się za zaginionych. W ramach ataków uderzono materiałami wybuchowymi w co najmniej 10 budynków kościelnych. Niemal wszyscy chrześcijanie z tego obszaru uciekli ten rejon.

Pakistan: 25 letni chrześcijanin został zastrzelony przez „niezidentyfikowanego uzbrojonego mężczyznę, który, jak uważa rodzina zabitego, był należy do radykalnej muzułmańskiej grupy zwalczającej chrześcijan”. Jak mówi syn: „Jesteśmy zdecydowanie przekonani, że mój ojciec został zabity dlatego, że głosił z Biblii; nie ma innego powodu”.  Zaczął otrzymywać pogróżki „gdy ogłosił, że pragnie założyć organizacje społeczną wspomagającą biednych chrześcijan” z tego obszaru.

Dhimmitude

(Ogólne wykorzystanie, upokorzenie i tłumienie niemuzułmańskich „obywateli drugiej kategorii)

Główne przypadki dimmitude z listopada pochodzą z dwóch muzułmańskich krajów notorycznie łamiących prawa chrześcijan, Egipt oraz Pakistan, z których żadne nie zostało nawet wymienione w ostatnim Międzynarodowym Raporcie na temat Wolności Religijnej amerykańskiego Departamentu Stanu.

Egipt: Po październikowej masakrze w  Maspero massacre Maspero, gdy żołnierze zabili dziesiątki chrześcijan, niektórych celowo rozjeżdżając pancernymi pojazdami, egipski prokurator wojskowy zatrzymał detained 34 Christians 34 chrześcijan, w tym nastolatków poniżej 16 roku życia, z oskarżenia o „wzniecanie przemocy, noszenie broni i obrażanie uzbrojonych sił”. Wielu zatrzymanych nie było w ogóle obecnych w tamtych miejscach i zostało po prostu zabranych z ulicy za „bycie chrześcijanami”. Trzech aresztowanych to małoletni (poniżej 16). Jeden z nich zaraz po operacji usunięcia kuli ze szczęki został przykuty do szpitalnego łóżka. Setki chrześcijan stało się  celem ataku  ze strony muzułmanów rzucających kamieniami i butelkami, po kolejnym proteście chrześcijan przeciwko przemocy użytej na Maspero: „Zwolennicy islamskiego kandydata w najbliższych wyborach parlamentarnych przeprowadzili atak na Koptów”. W międzyczasie starszy przywódca partii Salafistów, która w ostatnich wyborach była druga po Bractwie Muzułmańskim, oskarżył chrześcijan o masakrę, rzucając przekleństwo Allacha na nich.  Przywódcy Bractwa Muzułmańskiego zapewnili, że tylko “pijacy, ćpuny i cudzołożnicy” sprzeciwiają się stosowaniu prawa szariatu, co jest wyraźną aluzją do Koptów.

Pakistan: Nowy raport komisji rządowej Stanów Zjednoczonych raport wskazuje na to, że pakistańskie podręczniki szkolne rozwijają nietolerancję wobec chrześcijan, Hindusów oraz wszystkich niemuzułmanów, podczas gdy większość nauczycieli traktuje religijne mniejszości jako „wrogów islamu”. „Religijne mniejszości często są przedstawiane jako gorsze czy druga klasa obywateli, którym wspaniałomyślni pakistańscy muzułmanie udzielili ograniczonych praw i przywilejów, za co powinni być wdzięczni”, zauważono w tym sprawozdaniu. W podjętej próbie zagrabienia ziemi muzułmańska policja wraz z kohortami emerytowanego urzędnika wojskowego pobiła dwie chrześcijanki  „pałkami i pięściami”  powodując u jednej z nich poważne urazy oka, kiedy kobiety zaczęły mówić w obronie swojej ziemi. Postrzeleni zostali też chrześcijania, którzy przybyli z pomocą tym kobietom. „W ciągu ostatnich kilku lat muzułmanie podjęli kilka poważnych prób przejęcia ziemi należącej do chrześcijan, zazwyczaj skutecznie, ponieważ chrześcijanie są marginalną mniejszością”. W podobny sposób, pod „fałszywymi zarzutami kradzieży” aresztowane zostało małżeństwo chrześcijan. Zostali  ciężko pobici przez policję;  przez policję.  Ciężarną kobietę kopano i okładano pięściami”. Przesłuchujący ją grozili, że “zabiją jej nienarodzony płód”. Policjant zaproponował wycofanie oskarżenia jeśli tylko mąż “wyrzeknie się chrześcijaństwa I nawróci na islam”.

Na temat tej seii artykułów

Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Bieżący miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.

Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:

1)    Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.

2)    Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.

Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsce jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); zwyczajnej przemocy i morderstw; często w połączeniu ze sobą.

Poprzednie relacje:

W języku angielskim W języku polskim
October, 2011 Październik 2011
September, 2011 WRZESIEŃ 2011
August, 2011  SIERPIEŃ 2011
July, 2011 LIPIEC 2011

Related Items

Why 'Christian’ Persecution?

поисковая оптимизация магазина

Módlmy się w te święta o braci z Iranu

J. Lee Grady

Podczas, gdy świat świętuje narodziny Jezusa, irański pastor, Youcef  Nadarkhani, ma być stracony.

My, ludzie zachodu, możemy cieszyć się religijną wolnością podczas świąt Bożego Narodzenia. Ale jak byś spędzał ten czas siedząc w ciemnej więziennej celi w Iranie, gdzie więźniowie pozbawieni ochrony prawnej niespodziewanie w nocy są wieszani w masowych tajnych egzekucjach?

Pastor Youcef Nadarkhani przetrzymywany jest w takim więzieniu od października 2009, w pobliżu miasta Rasht, w Iranie. Został aresztowany po tym, jak poskarżył się władzom, że jego dwaj synowie, Daniel-9 lat i Joel-7, są zmuszani do lekcji islamu w szkole. (Irańska konstytucja ma podobno gwarantować wolność religijną). Zarzuty wobec pastora 400- osobowej społeczności w Rasht zostały później zmienione. Został oskarżony o odstępstwo od wiary i ewangelizowanie.

Nie ma gwarancji, że wyrok śmierci nie zostanie wykonany na pastorze Youcefie. To się może wydarzyć w każdej chwili. W ten sposób rząd Iranu postępuje z egzekucjami. Nie powiadamiają wcześniej, tylko wykonują wyrok potajemnie.

To już trzecie święta z rzędu pastor Youcef spędza w więzieniu. Jego historia to istny koszmar. Po aresztowaniu Youcefa, aresztowano jego żonę Fatemah. Za odstępstwo od wiary i ewangelizowanie skazano ją na dożywocie. Urzędnicy zagrozili, że ich synów umieszczą w rodzinie muzułmańskiej, ale Fatemah została zwolniona cztery miesiące później. W międzyczasie Youcef często był umieszczany w izolatce, a strażnicy więzienni podawali mu jakieś pigułki, żeby go przekonać do wyrzeczenia się wiary chrześcijańskiej.

We wrześniu 2010 roku otrzymał ustny wyrok śmierci, który zapisano dwa miesiące później. Powiedziano mu, że zostanie powieszony, jeśli nie wyrzeknie się wiary. Z pomocą międzynarodowych organizacji chrześcijańskich Youcef zaapelował do irańskiego Sądu Najwyższego. W czerwcu tego roku sąd podtrzymał wyrok śmierci.

Obecnie, Truth Ministries (Służba Prawdy) w Minnesocie, organizacja zajmująca się niesieniem ewangelii muzułmanom, opublikowała rozmowę, która miała miejsce we wrześniu w sądzie w Raust, gdy irańscy urzędnicy zażądali, żeby Youcef zaparł się swojej wiary w Jezusa.

 Youcef: „Prosicie mnie, żebym się wyrzekł swoich poglądów. Wyrzec się, to znaczy wrócić. Do czego chcecie, żebym wrócił? Do bluźnierstwa, w którym trwałem przed Chrystusem?”

Sędzia: „Do religii swoich przodków, islamu”

Youcef: „Nie mogę”

 Muzułmański adwokat powiedział Present Truth, że dzielny pastor odkrył silę duchową do przetrwania w boju. „Fizycznie wygląda słabo”, powiedział, „ale emocjonalnie jego wiara w Chrystusa utrzymuje go w dobrej duchowej kondycji”.

Prezydent Obama, sekretarz stanu Hilary Clinton i przywódcy innych rządów zażądali, żeby Iran uwolnił pastora Youcefa, a organizacje misyjne pomagające prześladowanym kościołom zachęcały chrześcijan na całym świecie do wysyłania listów protestacyjnych do władz irańskich (patrz link na dole tej strony).

 Proszę was o jeszcze jedną rzecz:, módlcie się podczas tych świąt Bożego Narodzenia o pastora Youcefa i jego rodzinę. Gdy będziecie świętować wolność, jaką Chrystus nam przyniósł, zanieście w modlitwie brata Youcefa prosząc o Bożą obecność, siłę, pocieszenie i przychylność – nie tylko dla niego, ale dla wielu innych wierzących w Iranie, którzy cierpią w czasie tych świąt w milczeniu.

Czas ucieka a życie tego człowieka wisi na włosku. Jason DeMas z Present Truth mówi: „Nie ma gwarancji, że [Youcef] nie zostanie stracony. Może się to stać w każdej chwili. W taki sposób irański rząd postępuje z egzekucjami. Nie powiadamiają wcześniej tylko wykonują wyrok potajemnie”.

O świętach Bożego Narodzenia myślimy jak o przemiłym czasie spędzonym z rodziną przy stole z pysznymi daniami i w ciepłej atmosferze. Jednak pierwsze święta Bożego Narodzenia nie były ani ciepłe, ani przyjazne. Były pełne niebezpieczeństw, zwłaszcza po tym, jak król Herod wydał rozkaz zabicia małego Jezusa.

 Ten sam duch, co kontrolował Heroda (i doprowadził jego syna Heroda Antypasa do decyzji ścięcia głowy Janowi Chrzcicielowi) teraz działa w świecie, by fałszywie oskarżać, więzić i zabijać chrześcijan. Z tego powodu każdego dnia ponad 450 chrześcijan na całym świecie staje się męczennikami . Biblia nakazuje nam: „Pamiętajcie o więźniach, jakbyście współwięźniami byli, o uciskanych, skoro sami również w ciele jesteście” (Hebr. 13:3). Stańmy solidarnie za naszym bratem.

————-

J. Lee Grady is the former editor of Charisma and the director of The Mordecai Project (themordecaiproject.org). You can follow him on Twitter at leegrady.

Jeśli chcesz napisac list w obronie pastora Youcefa, wejdź na stronę:  presenttruthmn.com/persecuted-christians/

продвижение бесплатно

Muzułmańskie prześladowania chrześcijan na rozstajach

Czas na działanie jest teraz lub nigdy.

Raymond Ibrahim

Raymond Ibrahim

21 grudnia 2011

Oryg.:  Christian Solidarity International

 http://www.raymondibrahim.com/10899/muslim-persecution-of-christians-at-a-crossroads

Poniżej znajduje się artykuł napisany dla  Christian Solidarity International, „międzynarodowej chrześcijańskiej organizacji praw człowieka, propagującej religijną wolność i godność człowieka oraz pomagającą ofiarom religijnych prześladowań, katastrof oraz represjonowanym dzieciom”.

Podpiszcie petycję CSI , ponaglającą prezydenta Obamę, aby w czasie zbliżającej się mowy na temat Stanu Państwa przedstawił „politykę swojej administracji mającej na celu nie dopuszczenie do wykorzenienia narażonych na niebezpieczeństwo chrześcijańskich społeczności i innych religijnych mniejszości na muzułmańskim Bliskim Wschodzie”.

Wielu mieszkańców Zachodu było zszokowanych, gdy główne media przedstawiały kilka miesięcy temu sytuację pastora Yousef Nadarkhaniego, który miał zostać zgładzony za opuszczenie islamu, nie mogąc uwierzyć, że w XXI wieku ludzie ciągle są prześladowani, i to przez swoje rządy, po prostu za to, że są chrześcijanami.

Fakty są takie, że muzułmańskie prześladowania chrześcijan czasach nam współczesnych stale narastają stają się gorsze. Ponieważ jednak tylko jeden przypadek na setki zyskuję uwagę, niewielu na Zachodzie ma jakiekolwiek pojęcie o tym, że w ogóle istnieją.

Na rozdrożu

Na przykład: mniej więcej w tym samym czasie, gdy historia pastora Ndarkhaniego znalazła się na czołówkach gazet, 129 chrześcijan w Sudanie zostało uwięzionych i jeden w Somalii został ścięty, podobnie jak pastor tylko za to, że nawrócił się na chrześcijaństwo.

Dziesiątki innych udokumentowanych przypadków prześladowań przypadków prześladowań pojawiło się w tym samym czasie, lecz żadne z nich nie zyskało uwagi mediów. Są to przypadki chrześcijan więzionych, torturowanych i zabijanych za rzekome „bluźnienie” islamowi; chrześcijanki były porwane i gwałcone ponieważ są „niewierne”; kościoły palono, Biblie konfiskowano, a krzyże niszczono, w jednym przypadku młody chrześcijanin został zabity za odmowę usunięcia swego krzyżyka.

Dla nikogo, kto jest trochę zaznajomiony z historią i tradycyjnym nauczaniem, nic z tych rzeczy nie jest zaskoczeniem. To wszystko demonstruje ciągłość trwającą 14 wieków. Wraz z przypływem oraz towarzyszącym temu wzrostem antychrześcijańskiej przemocy, samo istnienie chrześcijan oraz innych nie-muzułmańskich społeczności jest zagrożone. Proces religijnego oczyszczania może doprowadzić do ich wykorzenienia w ciągu jednego pokolenia [p. Genocide Warning]

Dlaczego więc mamy do czynienia z tak wielką nieświadomością tych spraw na „humanitarnym” w innych przypadkach Zachodzie?

Jedną z przyczyn jest współczesna historia. W czasie kolonialnej ery i w połowie XX wieku, gdy zachodnie wpływy w muzułmańskim świecie były silne, prześladowania chrześcijan były w znacznym stopniu ujarzmione.  W związku z tą ciszą pokolenia mieszkańców Zachodu uznały, że wydarzenia dziejące się tamtym czasie są reprezentatywne. Zazwyczaj  pomijają historyczne i doktrynalne korzenie prześladowań chrześcijan żyjących pod panowaniem islamu i dlatego całkowicie nie zrozumieli tego, co przy tej wiedzy jest oczywiste.

Ta anachroniczna perspektywa jest wymuszana przez „strażników wiedzy”, mainstreamowe media, akademie i politycznych aktywistów oraz apologetów, którzy doprowadzili do nie istnienia tych niewygodnych prawd o prześladowaniach, a to wszystko w imieniu „multikulturalizmu” i „politycznej poprawności”.

Przykładem niech będzie to, że, oprócz tego jak rzadko pojawiają się w głównych mediach informacje o prześladowaniach chrześcijan, to niemal zawsze są one umieszczane w kontekście „sekciarskich walk” czy innych neutralnych zwrotów, które wiążą ofiary z prześladowcami. Podobnie jest z zachodnimi ośrodkami akademickimi, którym nie wystarcza poleganie na faktach dotyczących muzułmańskiego świata, a często nakręcają sprawy, dostosowując fakty do panującej multikulturowej ideologii, a nie odwrotnie.

Zasadniczo sytuacja jest jeszcze rozjątrzana ponieważ większość zachodnich chrześcijańskich przywódców albo boi się „obrażenia” muzułmanów, albo chce wyglądać na „tolerancyjnych” i  niechętnie mówi otwarcie o prześladowaniach. Jeśli można tego spodziewać się po świeckich dziennikarzach to milczenie tylu kościelnych przywódców jest o wiele bardziej zdumiewające.

Dziś, w świetle tak zwanej „Wiosny Arabskiej”, Zachód musi przyjąć do wiadomości zagrożenie przetrwania chrześcijan na Środkowym Wschodzie. Już dostrzegamy owoce demokracji w muzułmańskich krajach, takich jak Irak, gdzie od chwili obalenia Saddama Husseina chrześcijanie są brutalnie prześladowani w takim stopniu, że połowa z nich uciekła z rodzinnej ziemi, gdzie grozi im całkowity zanik; jak Afganistan, gdzie w dziesięć lat po obaleniu przez Zachód Talibów, co kosztowało miliardy dolarów i tysiące istnień ludzkich, ostatni publiczny kościół został zniszczony, a chrześcijanie cierpią z powodu praw zakazujących bluźnierstwa i apostazji wprowadzonych na siłę przez rząd zainstalowany przez Zachód.

Teraz, kiedy muzułmanie w arabskich krajach zaczynają wybierać islamskie partie, które nie tają swojej zajadłości przeciw chrześcijanom, ich przyszłość wygląda szczególnie ponuro.

Pierwszym krokiem do poprawienia tej sytuacji jest po prostu świadomość: uzmysłowić to ludziom Zachodu. Aby to zrobić establishment najpierw musi zostać wytrącony ze swego zadowolenia i ponownie ocenić swoje politycznie poprawne komentarze.

W przyszłym miesiącu prezydent Obama będzie przemawiał w senacie na temat Stanu Państwa, gdzie ma możliwość użyć kilku wyważonych słów i dodać na przykład, że kontyngent pomocy dla muzułmańskich państw zależy od ochrony religijnych mniejszości. Wraz z domaganiem się odpowiedzialności od tych państw, takie słowa mogłyby dalej prowadzić na Zachodzie do ponownej oceny ugruntowanych sposobów przekazu i uruchomienia efektu domina wiedzy.

Przez podpisanie petycji do prezydenta (CSI’s Petition to the President), masz szansę, aby zachęcić go do tego.

раскрутка сайта

Muzułmańscy uchodźcy – tak, chrześcijańscy – nie

Pamela Geller

29 listopada 2011

Chrześcijanie są zagrożeni na całym świecie, a jednak odmawia się im statusu uchodźców, podczas gdy imigracja muzułmańskich uchodźców trwa niepohamowanie.

Amerykańska polityka dotycząca osadnictwa uchodźców spowodowałaby szok u większości Amerykanów, gdyby tylko ją znali, ponieważ to Narody Zjednoczone wybierają, kto ma dostać się do Stanów Zjednoczonych jako uciekinierzy. Zadaniem Komisarza ds. uciekinierów NZ (UHHC) jest decydowanie, które to bezkształtne masy przyjeżdżają do USA jako uciekinierzy w ramach humanitarnej pomocy. Do przewidzenia jest, że grupa NZ faworyzuje muzułman. Chrześcijanie z ziem należących do muzułmanów otrzymują odmowy statusu uciekinierów.

Dzieje się tak pomimo faktu, że krajach ich pochodzenia, pod szariatem, chrześcijanie spotykają się z prześladowaniami a często pewną śmiercią za swoje religijne przekonania. W tym samym czasie, całe muzułmańskie społeczności wchodzą do USA dziesiątkami tysięcy miesięcznie, pomimo tego, że ich w swoich krajach rodzinnych nie cierpią z powodu jakichkolwiek prześladowań religijnych.

Nie jest to przypadek. Wiemy o tym, że ONZ jest prowadzona przez największy blok krajów, Organizację Współpracy Islamskiej.  OWI jest jedną z największych międzynarodowych organizacji na świecie. Jest to organizacja religijna i polityczna, powiązana z Muzułmańskim Bractwem, które oddane jest misji, ujętej ich własnymi słowami: „eliminacji i zniszczeniu zachodniej cywilizacji od wewnątrz”.

Przerażające lecz prawdziwe jest to, że afgańskim chrześcijanom ONZ oraz wiele innych krajów  w tym Wielka Brytania, odmawia statusu uchodźców. Narody Zjednoczone twierdzą, że afgańscy chrześcijanie nie spełniają kryteriów statusu uchodźcy, określonych w Ustawie B6 UNHCR, która wymaga, aby uchodźcy mieli „solidnie uzasadniony strach przed prześladowaniami z powodu rasy, religii, narodowości czy politycznej opcji”.  Czy dlatego wylewamy nieobliczalne ilość krwi i pieniędzy w Afganistanie? Aby chrześcijanie mogli być prześladowani i ścinani?  Jaki był cel? Szariat?

Trendy panujące w UNHCR od 2006 roku wskazują na to, że na całym świecie było ponad 32.9 milionów „ludzi troski” w tym około 11 milionów, które zostały wyznaczone na „uchodźców”. Większość z nich pochodzi z Somalii, Darfur w Sudanie, Etiopii, Iraku, Pakistanu i Myanmaru. Wszystko to są kraje muzułmańskie oprócz Myanmar i Etiopii (które mają też duże populacje muzułmanów). Oznacza to, że wielu uchodźców z tych krajów to nie-muzułmanie starający się uciec przed religijnymi prześladowaniami, lecz to są właśnie ci, którym odmówiono.

Stany Zjednoczone znajdują się na trzecim miejscu co do ilości przyjmowanych uchodźców wśród krajów świata. Jak podaje sprawozdanie Departamentu Stanu USA, od 1976 roku miliony nowych obywateli dostaje się do USA w ramach humanitarnej pomocy dla uchodźców. Wielkie grupy Somalijczyków, które ostatnio przybyły do kraju mają certyfikat „humanitarnych uchodźców” zgodnie z prawem Departamentu Stanu. Całe muzułmańskie społeczności są importowane do Stanów, gdzie, jak tylko się dostaną, otrzymują pomoc służb socjalnych, zagwarantowaną przez Urząd ds. Uchodźców i Osiedleń amerykańskiego Departamentu Zdrowia i Pomocy Humanitarnej. Miasta, do których wysyłane są te ogromne ilości uchodźców, są wyznaczane przez Rady ds. Uciekinierów.

Ci humanitarni uciekinierzy dosłownie wygrali los na loterii. Zazwyczaj, w ciągu jednego roku od przybycia, otrzymują zielone karty jako stali mieszkańcy obcokrajowcy i mogą zostać pełnoprawnymi obywatelami USA w ciągu pięciu lat, o ile nie złamią praw imigracyjnych, nie popełnią zbrodni, bądź nie zostaną deportowani. W tym czasie otrzymują finansowe stypendium, pomoc społecznych służb na poziomie federalnym i stanowym,  organizacji pozarządowych oraz wynikającą ze zleceń pomoc różnych agencji woluntariatu.

Lecz ta loteria jest zamknięta dla nie-muzułman. Wstecz, w  październiku 2008 roku muzułmańscy pracownicy ONZ byli „byli przeciwni” aplikacjom przesiedleńczym zrozpaczonych irackich chrześcijan. Populacja chrześcijan w Iraku została zdziesiątkowana; ponad połowa tych, którzy byli w Iraku przed wojną, obecnie ucieka z kraju.

Kupując argument, jakoby islam był religią pokoju i ignorowanie kar za apostazję, skazujemy tysiące chrześcijan na męczennictwo i zmuszamy innych do życia w cieniu straszliwego ubóstwa.

Musimy żądać od naszego rządu, aby zapewniał ochronę i azyl chrześcijańskim uciekinierom oraz nawróconym z islamu na chrześcijaństwo, którym za apostazję grozi śmierć, zgodnie z islamskim prawem.

topod.in

Miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan – październik 2011

“Świat trwa w milczeniu; to tak, jakby pochłonęła nas noc”. „The World Remains Silent; It Is As If We Had Been Swallowed Up by The Night.” Raymond Ibrahim 17 listopada 2011 at 4:45 am

Egipska masakra, gdzie wojsko zabiło dziesiątki chrześcijan protestujących przeciwko niszczeniu ich kościołów – dominuje w październikowych doniesieniach o prześladowaniach. Fakty i szczegóły dotyczące „przestępstw przeciwko ludzkości” wojska, które zostały udokumentowane w tym raporcie, obejmują filmy wideo, pokazujące uzbrojone pojazdy rozjeżdżające cywilów, zebrane są tam kłamstwa i oszustwa stosowane przez egipskie władze i państwowe media, a także inne sprawy, które są pomijane przez Zachód.

Stale pojawiają się nowe potępiające dowody: armia egipska nie tylko zaplanowała masakrę chrześcijan, aby nauczyć ich „lekcji”, mówiącej, żeby nigdy więcej nie protestowali, lecz „szwadrony śmierci” zostały rozstawione na budynkach poprzedniej nocy, aby strzelać z ukrycia do protestujących. Zamiast sprawdzać żołnierzy, którzy celowo rozjeżdżali demonstrantów, wojsko arresztuje przypadkowych Koptów po prostu za to, że „są chrześcijanami.” Ostatecznie, komisja do badania faktów Egipskiej Rady Narodowej Praw Człowieka właśnie wydała swoje sprawozdanie, które,zgodnie z oczekiwaniami, „oczyszcza” rolę wojska, „zapewniając, że wojsko nie strzelało w ogóle ostrą amunicją do protestujących, ponieważ strzelano tylko ślepakami w powietrze, aby rozproszyć demonstrantów”, które to twierdzenie zostało natychmiast odrzucone przez naocznych świadków.

W międzyczasie zachodnie rządy nie tylko trwają w apatii, lecz jako okazało się, „główny muzułmański doradca Obamy blokuje dostęp chrześcijan z Bliskiego Wschodu do Białego Domu”.

Newt Gingrich doszedł do wniosku, że „strategia Obamy na Bliskim Wschodzie jest całkowitym, groteskowym niepowodzeniem” i wiąże ze sobą „arabską wiosnę” z „antychrześcijańską wiosną”. Ann Widdecombe oskarżyła brytyjski rząd o “podwójne standardy, ponieważ z jednej strony straszy odcięciem pomocy humanitarnej dla krajów prześladujących gejów, równocześnie z drugiej, odwracając się od prześladowań chrześcijan”. Nawet chrześcijańscy pastorzy na Zachodzie wyraźnie bardziej przejęci promowaniem międzywyznaniowego dialogu z muzułmanami, niechętnie wspominają o prześladowaniach swojej trzodzie.

Skategoryzowane tematycznie, pozostała porcja muzułmańskich październikowych prześladowań chrześcijan na świecie, obejmuje (lecz nie jest ograniczona do) następujących wypadków, wymienione w kolejności alfabetycznej według krajów, niekoniecznie według stopnia okrucieństwa.

Kościoły

Afganistan: Dziesięć lat po interwencji Stanów Zjednoczonych i obaleniu Talibów koszem ponad 1700 amerykańskich żołnierzy i 440$miliardów dolarów podatników, Departament Stanu właśnie ujawnił, że został zniszczony ostatni chrześcijański kościół. Sprawozdanie wyjaśnia dalej, że afganistański rząd, zainstalowany przez USA, jest częściowo odpowiedzialny za takie antychrześcijańskie sentymenty, na przykład przez podtrzymywanie praw o apostazji, które z muzułmanina nawracającego się na inną religię czyni kryminalistę, zasługującego na karę śmierci.

Indonezja: Muzułmanie i władze wyrzuciły chrześcijan z ich kościoła i zamknęły go „za prawdopodobne zaangażowanie się w „‘prozelityzm’ głównie muzułmańskiego obszaru”. Jak to było w poprzednich przypadkach, gdy kościoły są zagarniane „ci fundamentaliści byli wspierani i podżegani przez lokalną administrację”. Oprócz tego, muzułmanin stojący za atakiem na kościół,  w którym śmierć poniosły trzy osoby, wyznał, że działał zgodnie z rozkazem swoim dowódców, „w oparciu o Koran Sunnę.”

Kazachstan: W przeważającej większości muzułmański kraj wprowadził nowe dalsze prawa ograniczające wolność religii: „Wszystkie zarejestrowane kościoły muszą się ponownie rejestrować i wyłącznie te, które spełnią nowe wymagania zostaną zarejestrowane”. Stosownie z tym aktem, ”policja i tajni agenci prawdopodobnie zaatakowali ludzi zebranych na nabożeństwie oficjalnie zarejestrowanego protestanckiego kościoła Nowego Życia, twierdząc, że zgodnie z nowym Religijnym Prawem zgromadzenie „nie może spotykać się poza swoim prawnym adresem”. W czasie ataku, 17letnia kobieta została uderzona przez policjanta w wyniku czego straciła świadomość”.

Sudan: Wkrótce po tym, gdy prezydent Baszir “potwierdził zamiar przyjęcia całkowicie islamskiej konstytucji oraz wzmocnienia prawa szariatu,” „ośmieleni” muzułmanie, „twierdząc, że chrześcijaństwo nie jest już więcej akceptowane w tym kraju” zaatakowali chrześcijan starających się zbudować kościół. Podobnie jak wyżej, władze zagroziły zniszczeniem trzech budynków kościelnych „jako części wieloletniego zobowiązania do usunięcia chrześcijaństwa z Sudanu”.

Chrześcijańskie symbole

Egipt: Uczeń, chrześcijanin był duszony a następnie śmiertelnie pobity przez muzułmańskiego nauczyciela i innych uczniów za to, że odmówił zakrycia noszonego krzyża. Gdy dyrektor został powiadomiony o tym, co się dzieje, zignorował to i „dalej siorbał sobie herbatę”. Jeden ze znanych egipskich komentatorów ujął to tak: „nauczyciel zmuszał ucznia do zdjęcia krzyża, który nosił, a gdy uczeń zdecydowanie stanął w obronie swoich praw, nauczyciel wyzywał go w asyście innych uczniów. Chrześcijanin został bestialsko pobity, aż opuściło go ostatnie tchnienie”.

Arabia Saudyjska: Kolumbijski piłkarz “został aresztowany przez saudyjską policję moralną po tym, gdy pewien klient z marketu Riyadh oburzył się z powodu religijnych tatuaży sportowca, który miał, miedzy innymi, na ramieniu obraz twarzy Jezusa z Nazaretu…”.  Podobne zdarzenie miało miejsce w Arabii Saudyjskiej w zeszłym roku, gdy Rumiński zawodnik pocałował tatuaż krzyża, który miał umieszczony na ręce, po tym, gdy strzelił gola, co również wywołało publiczne wzburzenie.

Malediwy: Policja aresztowała 30 letniego hinduskiego nauczyciela za posiadanie Biblii i różańca. Ostatecznie został on wydalony z kraju po dwutygodniowym śledztwie. Zdaniem dyrektora był to „bardzo dobry nauczyciel, nie mieliśmy żadnych skarg na niego ostatnio”. Takie przypadki nie są odosobnione. „W zeszłym roku, malediwskie władze uratowały wierzącą hinduską nauczycielkę, gdy muzułmańscy rodzice jej uczniów zagrozili, że wrzucą ją do morza za „głoszenie chrześcijaństwa”, po tym, gdy narysowała w klasie kompas, który uznali za krzyż”.

Apostazja, bluźnierstwo, prozelityzm

Indie: Pewien mufti wezwał chrześcijańskiego kapłana przed sąd. Mufti twierdzi, że kapłan „zajmuje się w nawracaniem młodych muzułmańskich chłopców i dziewcząt na chrześcijaństwo, co jest zabronione przez islamskie prawo… „Podejmę wszelkie niezbędne środki, aby wykonać powierzoną mi przez islamskie prawo szariatu władzę”.

Iran: Bojownicy z podejrzanymi więzami z irańską bezpieką grozili śmiercią niemal dwunastu ewangelicznym chrześcijanom, którzy uciekli z Iranu, że jeśli nie będą „pokutować i prosić o przebaczenie’ i nie wrócą na islam, musza zginąć”. W podobnej sytuacji „grupa czterech oficerów napadła w stylu komando na muzułmanina nawróconego na chrześcijaństwo, aresztując go, konfiskując Biblię i „przenosząc go w nieznane miejsce… Jego rodzina została zastraszona, aby milczeli i nie mówili o tym incydencie nikomu”. Pewien chrześcijanin, nazwijmy go Mahomet, został aresztowany i przesłuchiwany „z oskarżenia o chrześcijaństwo”. Irański Sąd Naczelny nakazał ponowienie sprawy pastora skazanego na śmierć za odmowę wyrzeczenia się chrześcijańskiej wiary, częściowo dlatego, że „Iran odczuwa nacisk” rosnącej międzynarodowej społeczności wspierającej pastora.

Pakistan: Strażniczka wyznaczona do zapewnienia bezpieczeństwa Asia Bibi, chrześcijanki, matki pięciorga dzieci, skazanej na śmierć za “bluźniestwo”, biła ją, „prawdopodobnie z powodu antychrześcijańskich uprzedzeń, podczas gdy inni pracownicy rozmieszczeni tam dla jej bezpieczeństwa przyglądali się temu w milczeniu”. Nowe sprawozdanie mówi o tym, że legalizacja praw dotyczących bluźnierstwa  spowodowało wzrost prześladowań chrześcijan.

Dhimmitude” (ogólna obraza, poniżenia, ucisk obywateli “drugiej klasy”)

Egipt: W czasie próby zniszczenia ogrodzenia klasztoru, który chroni przed nielegalnymi odwiedzinami i złodziejami, wojskowi grozili koptyjskim mnichom „nową masakrą„. „Od 25 stycznia wojsko napadło już na kilka klasztorów niszcząc ogrodzenia jak i strzelało do zakonników i gości„. Pewien chrześcijanin, który został skazany na trzy lata „więzienia za „obrażanie wojska” został skierowany do szpitala psychiatrycznego, skąd, jak podają niektórzy analitycy, pacjenci często wychodzą jako „zniszczone ludzkie istoty”.

Irak: Pojawiło się nowe sprawozdanie pt.: „Podwójne życie irackich chrześcijańskich dzieci„, które opowiada o ich cierpieniu. „Jeśli dzieci przyznają się do wiary w Jezusa spotykają się z biciem i szydzeniem ze strony nauczycieli”, jak też ze zmaganiami swoich rodziców. „Przez pierwsze lata mojej wiary – opowiada ojciec. – przyprowadziłem wielu ludzi do kościoła, ponieważ miałem motywację byłem podekscytowany. Teraz nie zachęcam nikogo do tego, aby został chrześcijaninem ze względu na bardzo trudne własne doświadczenia”.

Francja: Rzucający kamieniami muzułmanie zaatakowali chrześcijan w czasie katolickiego święta, choć media to zignorowały: „wydawało by się, że milczenie mediów na temat tych zdarzeń, które zachodzą coraz częściej, służy usprawiedliwieniu, a nawet ochronie tych rasistowskich i antyreligijnych działań muzułmanów”.

Pakistan: Wraz ze śmiercią jednego mężczyzny “około 20 chrześcijan, w tym dzieci, mężczyzn i kobiet zostało poważni rannych” gdy „muzułmańskie gangi”, wynajęte przez wpływowego muzułmanina, napadły ich „aby zagrabić kawałek ich ziemi„, który to został zakupiony przez kościół na budowę sierocińca. W podobnym zamiarze muzułmański posiadacz ziemski zorganizował napadł na dom chrześcijan. Chorego ojciec został pobity i uprowadzono dwóch braci, którzy, jak twierdzono byli dłużnikami. Porywacz nałoży dodatkowe 70.000 rupii okupu. „Matka mężczyzn usiłowała przekazać policji doniesienie, lecz zostało odrzucone, ponieważ jeden z podejrzanych jest znajomym oficera”, nie wspominając o tym, że również muzułmaninem.

Turcja: Ministerstwo Edukacji w Ankarze opublikowało 10 punktowy podręcznik, który wypacza rolę asyryjskich chrześcijan, „potępiając ich jako zdrajców, którzy zbuntowali się przeciwko Turcji”. Wyrzekając się historycznej rzezi chrześcijan „dziś turecki rząd nie waha się przekręcać historyczne wydarzenia zamieniając role ofiary w napastnika… Około połowa asyryjskiej populacji została zabita lub zmarła z głodu bądź chorób w wyniku szeregu zabójstw dokonanych na zlecenie otomańskiego tureckiego rządu w czasie 1 Wojny Światowej”.

USA:  Muzułmanin nawrócony na chrześcijaństwo został zaatakowany przez muzułmanów, z powodu wiersza „który wyrażał ból spowodowany śmiercią sześciu milionów Żydów z rąk nazistów”. Napastnicy wycięli nożem na jego plecach gwiazdę Dawida, „śmiejąc się i recytując ten wiersz”. W innym incydencie muzułmański fizjoterapeuta „zaatakował” pacjentkę, chrześcijankę, mówiąc, że jej wiara jest zła” i „zabiła więcej ludzi niż jakakolwiek inna religia”. Napisała później: „Pan Ali okazał się być skrajnym rasistą wobec mojej chrześcijańskiej wiary. Wielu lekarzy, różne pielęgniarek oraz inni pracownicy medyczni z różnych religii zajmowali się mną, lecz pierwszy raz zostałam przyjęta przez takiego bigota jak pan Ali”.

 

Pakistański gwałt

Jak zwykle Pakistan, który wraz z Egiptem, osobliwie nie został zakwalifikowany w ostatnim sprawozdaniu dotyczącym religijnej wolności Departamenetu Stanu do „krajów szczególnej troski”, dominuje czołówki gazet w seksualnym wykorzystaniu chrześcijanek:

  • Porwana poprzedniej wigilii Bożego Narodzania “12 letnia chrześcijanka była zbiorowo gwałcona przez osiem miesięcy, zmuszona do nawrócenia a następnie „wyjścia” za jej muzułmańskiego napastnika”. Teraz, kiedy udało się jej zbiec, zamiast szukać sprawiedliwości „chrześcijańska rodzina ukrywa się przed gwałcicielami i policją”.
  • „Chrześcijanka, matka czworga dzieci, została w Pakistanie zabita przez jej muzułmańskiego kolegę, gdy opierała się jego próbom gwałtu w fabryce, gdzie pracowali”.
  •  W pewnym raporcie stwierdza się: „Wymuszanie przez gwałt i porwania nawrócenia na islam kobiet z religijnych mniejszości osiągnęło alarmujący stan… Wydaje się, że dziś nikt, od sądownictwa do policji, ani nawet rząd nie ma odwagi stanąć przeciwko tym groźbom muzułmańskich fundamentalnych ugrupowań. Sytuacja jest gorsza, ponieważ policja zawsze staje po stronie islamskich grup i traktuje mniejszościowe grupy jako niższą formę życia”.

Zabójstwa

Irak: „Dwóch Chrześcijan zostało zamordowanych w północnym Iraku w tym tygodniu. Ich śmierć wyszła na jaw, gdy troje innych chrześcijan zostało zwolnionych po opłaceniu okupu. Irackie źródło skarży się: „Ataki na chrześcijan trwają nadal, a świat trwa w całkowitym milczeniu. To tak, jakbyśmy zostali przełknięci przez noc”.

Nigeria: Wiele miesięcy po tym, gdy pastor został zamordowany przez muzułmanina z Boko Haram, następny pastor stał się celem i został zamordowany. Dżihadyści „wzięli na siebie odpowiedzialność za kilka ataków bombowych na kościoły oraz stosowanie innych form przemocy”. Wielu chrześcijan uciekło z tego obszaru a niektóre kościoły zostały zamknięte, ponieważ sporo z ich trzody zostało zabite. Podobnie postąpili trzej muzułmańscy żołnierze, którzy w kontekście zapanowania nad cywilnymi niepokojami bez „jakiejkolwiek usprawiedliwionej przyczyny” „strzelali i zabili chrześcijankę, matkę pięciorga dzieci” oraz wierzącego chłopca.

Somalia: Kilka tygodni po tym, gdy nawrócony na chrześcijaństwo został tutaj ścięty, bojownicy z grupy al-Shabaab, „która przysięgła wyplenić z Somalii chrześcijaństwo” ścięli głowę następnemu 17letniemu chrześcijaninowi w jego domu: „Zazwyczaj to al.-Shabaab ścina tych, których podejrzewa o przyjęcie chrześcijańskiej wiary bądź sympatyzowanie z zachodnimi ideami”.

O tym cyklu

Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje, nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Bieżący miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.

Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:

1)    Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.

2)    Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.

Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsc pobytu jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); o zwyczajnej przemocy i morderstwach; często w połączeniu ze sobą.

Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i geograficzne, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy przez to twarde stosowanie prawa szariatu, czy nad-kultura dominacji z niego zrodzona.

Gdzie wezwania do aresztowań? Gdzie oskarżenia o zbrodnie wojenne? Gdzie żądania, aby ci kryminaliści zostali doprowadzeni na sąd przed Międzynarodowy Sąd Kryminalny czy Międzynarodowy Trybunał w Hadze?

– – – – – – – – – – – – – – –

marzec 2019

wrzesień 2019

listopad 2019

wrzesień 2018

październik 2018

listopad 2018

listopad 2016

marzec 2013

kwiecień 2013

wrzesień 2013

styczeń 2012

luty 2012

marzec 2012

kwiecień 2012

maj 2012

czerwiec 2012

sierpień 2012

wrzesień 2012

październik 2012

listopad 2012

lipiec 2011

wrzesień 2011

październik 2011

listopad 2011

grudzień 2011

deeo

W Nigerii w stanie Yobe przemoc skierowana została głównie przeciwko chrześcijanom

Ponad 130ze 150 zabitych osób było chrześcijanami, mówią przywódcy kościoła.

Jeremy Reynalds
DAMATURU, NIGERIA (ANS) Zaatakowali to miasteczko w Yobe, na południu Nigerii jak rój pszczół. Pod koniec ich czterogodzinnego szaleństwa, podają kościelne źródła, zostało zabitych około 150 osób w tym co najmniej 130 chrześcijan.

Zniszczenia Living Faith Church w Damaturu.

Według informacji przekazanych przez Compass Direct News,ciągle zaginionych są setki ludzi, a zniszczenia obejmują wysadzenie w powietrze co najmniej 10 budynków kościelnych. Ponad 200 członków islamskiej sekty Boko Haram uderzyło na stolicę stanu Yobe, Damaturu, około 17tej, 4 listopada. Nie zajęło terrorystom dużo czasu zablokowanie wszystkich 4 głównych dróg prowadzących do miasta.

Jak przekazuje agencja CDN, przywódcy kościoła powiedzieli, że po tym jak wyparte zostały po serii strzelanin i kilku wysadzeniach materiałów wybuchowych agencje bezpieczeństwa, terroryści poprowadzili pozostałych muzułmanów do jedynej chrześcijańskiej dzielnicy w miecie, Nowego Jeruzalem, miejsca mieszkania około 15.000 chrześcijan.

Gdy muzułmanie weszli do Nowego Jeruzalem, informuje Compass Direct powiedzieli, że każdy chrześcijanin, który nie będzie mógł zacytować islamskiego kredo zostanie natychmiast zastrzelony.

„Trauma jaką przeżył mój 10letni syn w wyniku tych wystrzałów    i eksplozji nie opuściła go i od tego ataku odmawia przyjmowania jedzenia” -powiedział Idris Garba, 41l., przewodniczący stanowego wydziału Nigeryjskiego Stowarzyszenia Chrześcijan (Christian Association of Nigeria – CAN).

Barba, który jest również pastorem kościoła ECWA (Ewangelicznego Kościoł Wschodniej Afryki) Good News Church w dzielnicy Nowe Jeruzalem powiedział, że jego 500 osobowy kościół zmarniał. „Od czasu ataku nie byliśmy w stanie zebrać w niedzielę ponad 100 czcicieli” – przekazuje Compass Direkt słowa pastora, który dodaje: „Większość chrześcijan albo zaginęła, albo opuściła miasto”.

Compas Direct informuje, że poprzedni wybuch (3 listopada) w Maiduguri, w stanie Borno, około 130 km na wschód, zabił czworo ludzi. Jeden wybuch pochodził z potrójnego samobójczego ataku bombowego na bazę wojskową.

– – – – – –

For more information about Compass Direct News go to www.compassdirect.org

aracer.mobi