Raymond Ibrahim
25 kwietnia 2012
W muzułmańskim świecie szaleje wojna z chrześcijaństwem i jego wyznawcami. W samym
marcu najwyższy islamski autorytet ds. prawa w Arabii Saudyjskiej ogłosił, że kościoły w tym regionie muszą zostać zniszczone; dżihadyści z Nigerii stwierdzili, że oni „zamierzają podjąć nowe działania, aby wzbudzić strach w chrześcijanach żyjących w mocy islamu, porywając ich kobiety”; amerykańscy nauczyciele na Bliskim Wschodzi zostali zamordowani za mówienie o chrześcijaństwie; kościoły były zamykane, bombardowane a zakonnice sterroryzowane przez tłum muzułmanów machających nożami. Chrześcijanie nadal są atakowani, aresztowani, więzieni i zabijani za rzekome „bluźnienie” prorokowi Mahometowi; byli muzułmanie nadal są atakowani, aresztowani, więzieni i zabijani za nawrócenie się na chrześcijaństwo.
Aby zrozumieć dlaczego te wszystkie prześladowania są praktycznie nieznane na zachodzi, należy wziąć pod uwagę dobrze udokumentowane uprzedzenia mainstreamowych mediów: w samym tylko marcu, New York Times umieścił jadowitą antykatolicką reklamę, lecz odmówił opublikowania niemal identycznej reklamy skierowanej na islam; BBC przyznało, że będzie szydzić z Jezusa, lecz nie z Mahometa; ujawniono fakt, że amerykańskie sitkomy biją w chrześcijaństwo, nigdy zaś w islam.
Czy więc dziwne jest to, że te same media ignorują bądź a najlepszym wypadku wybielają nieustanne prześladowania chrześcijan żyjących pod islamem? Ukazanie tych okrutnych prawd byłoby podkopaniem ich sposobu opowiadania o islamie, jako o „religii pokoju”.
Skategoryzowane tematycznie, pozostała porcja muzułmańskich październikowych prześladowań chrześcijan na świecie, obejmuje (lecz nie jest ograniczona do) następujących wypadków, wymienione w kolejności alfabetycznej według krajów, niekoniecznie według stopnia okrucieństwa.
Apostazja, bluźnierstwo i prozelityzm: śmierć i więzienie
Egipt: Chrześcijanin został oskarżony o obrażania proroka Mahometa i skazany na sześć lat więzienia. Pomimo że „zniesławienie religii” jest zgodnie z egipskim prawem wykroczeniem, karanym więzieniem w zakresie od jednego miesiąca do 3 lat, sędzia podwoił karę, aby przypodobać się muzułmanom, w tym 2.500 tłumowi, którzy sterroryzowali sąd, domagając się śmierci dla tego chrześcijanina. Została ustanowiona organizacja, której celem jest działanie „przeciwko chrystianizacji”, „specjalizująca się w sprzeciwianiu się chrześcijaństwu„, aby muzułmanie nie byli „rzucani pod stopy Krzyża”. Jak informuje instruktor: „Za powstaniem kursu stoją wznawiane na uniwersytecie w Aswan próby nawracania muzułmanów na chrześcijaństwo i podburzania ich błędnymi informacjami”.
Indie: Młoda kobieta została zaatakowana i skopana przed jej domem za to, „że śmiała dziękować za uzdrowienie w imieniu Chrystusa” w wiosce, w której przeważają muzułmanie: „jej rodzice pomogli muzułmańskich ekstremistom zbić ja prawie do utraty świadomości„. W pewnej wiosce, gdzie „muzułmanie z twardej linii grozili śmiercią 25 rodzinom, które okazały zainteresowanie Chrystusem, zostało tylko 5 przestraszonych chrześcijańskich rodzin”, zaatakowana została pewna kobieta, wracająca z kościoła. Została nazwana 'poganką’ i wieloma innym obraźliwymi słowami”. Tłum niepokoił i straszył chrześcijankę, która dała się 'zwabić’ do nawrócenia na chrześcijaństwo.
Iran: W niebywałym uderzeniu na skoncentrowany obszar władze aresztowały ponad 12 nawróconych na chrześcijaństwa mieszkających w Isfahan, trzecim co do wielkości mieście w kraju, co uważane jest za taktyczny krok, mający na celu zniechęcenie muzułmanów do uczestnictwa w oficjalnych kościołach. Wśród ostatnich znanych nawróconych na chrześcijaństwo zatrzymanych w Isfaha jest mężczyzna, który został prawdopodobnie zabrany do aresztu 2 marca, gdy wracał do domu z pracy: „Bezpieka najechała jego dom i aresztowała go bez wyjaśnienia”.
Irak: Amerykański nauczyciel został zastrzelony przez 18 letniego studenta na terenie prywatnej uczelni chrześcijańskiej. Był „oddanych chrześcijaninem, którzy często chwalił chrześcijaństwo i modlił się w klasie, a jego przyjaciel z Waszyngtonu powiedział, że to jego ewangeliczne przekonania zmotywowały go do uczenia w Iraku”. Jak przekazują studenci: „Ręce pana Jeremiasza były ciągle złączone w modlitwie, gdy upadł”. Inni mówią, że poprzedniego dnia „wybuchła gorąca dyskusja, w czasie której ten student groził, że zabije nauczyciela z powodu konfliktu religijnych poglądów”. W wywiadzie udzielonym przez ojca tego ucznia potępił on chrześcijańskich ewangelistów, przedstawiając ich jako „bardziej niebezpiecznych niż al-Kaida”.
Malezja: Po najeździe religijnej policji na zorganizowane przez kościół metodystów wydarzenie (z „obawy, że nawracani są muzułmanie”), muzułmańscy urzędnicy przeprowadzili seminarium pod nazwą: „Wzmacnianie wiary, niebezpieczeństwa liberalizmu i pluralizmu oraz zagrożenia chrześcijaństwa dla muzułmanów”. W związku z krytyką tej nazwy, prawnik stwierdził, że odniesienia do chrześcijaństwa zostaną usunięte, lecz nie wpłynie to na przebieg seminarium: „To seminarium jest częścią prawa muzułman do obrony wiary jej wyznawców przed tym, co mogłoby prowadzić do apostazji. Taka jest nasza odpowiedzialność”.
Pakistan: Tłum muzułmanów zaatakował 60 letnią chrześcijankę, która nawróciła się na islam i pół roku później wróciła do chrześcijaństwa: „była torturowana, ogolono jej głowę, paradowano z nią po ulicach butami zawieszonymi na szyi”. Wkrótce później otrzymała od islamskiego kleryka groźby „strasznych konsekwencji” i uciekła z rodziną z tego regionu. Podobnie było z 26 letnią chrześcijanką, matką 5miesięcznej dziewczynki, która została fałszywie oskarżona o „bluźnienie” Mahometowi i aresztowana. Kilka dni wcześniej jej krewni, którzy nawrócili się na islam naciskali na nią, aby też to zrobiła: „Odmówiła, mówiąc im, że jest zadowolona z chrześcijaństwa i nie chce się nawracać” i wkrótce potem została aresztowana za bluźnierstwo.
Jemen: Amerykański nauczyciel został śmiertelnie postrzelony przez mężczyznę z al-Kaidy. Sieć terroru w Jemenie wydała oświadczenie, mówiące: „Ta operacja jest odpowiedzią na kampanię chrześcijańskiego prozelityzmu, którą Zachód prowadzi przeciwko muzułmanom”, nazywając tego nauczyciela „jednym z największych amerykańskich nawracaczy”. Otrzymał osiem ran postrzałowych.
Ataki na kościoły
Betlejem: W tydzień po tym jak premier Palestyńskiej Autonomii powiedział publiczności złożonej z ewangelików, że jego rząd sanuje prawa swoich chrześcijańskich mniejszości, PA ogłosiła, że kościół baptystów jest nielegalny, dodając, że świadectwa urodzin, ślubów i śmierci nie będą już więcej uznawane. Pastor zauważa, że: „animozja wobec chrześcijańskiej mniejszość w obszarze kontrolowanym przez PA stale wzrasta i staje się coraz gorsza. Ludzie zawsze mówią [chrześcijanom] „Nawróćcie się na islam, nawróćcie się na islam, to jest prawdziwa i właściwa religia”.
Egipt: Tłum około 1500 muzułmanów, w tym kilkunastu uzbrojonych w miecze i noże, wykrzykując islamskie slogany sterroryzował, w odpowiedzi na wezwanie lokalnych meczetów fałszywie twierdzących, że ta prywatna szkoła buduje kościół, Szkołę Języków Notre Dame w Górnym Egipcie: „Dwie zakonnice były oblężone przez osiem godzin w budynku dla gości przez tłum grożący im, że spalą ich żywcem”. Jedna z nich przeżyła „poważne załamanie nerwowe wymagające hospitalizacji… Cała posiadłość została splądrowana i złupiona. Następnego dnia muzułmanie wrócili i sterroryzowali dzieci. W konsekwencji frekwencja w szkole spadła co najmniej do jednej trzeciej”.
Iran: W Teheranie Ewangeliczny Kościół Armeński jest ostatnim kościołem, któremu nakazano zaprzestać prowadzenia piątkowych nabożeństw w języku perskim. Policjanci, którzy przynieśli zawiadomienie grozili urzędnikom kościelnym, mówiąc, że „jeśli nakaz zostanie zignorowany budynki kościoła zostaną zbombardowane, jak to się dzieje w Iraku każdego dnia”. Jak podsumowuje sprawę inne sprawozdanie: „Chrześcijanom i kościołom w Islamskiej Republice Iranu zakazano głoszenia ewangelii nie-chrześcijanom, prowadzenia nabożeństw w języku perskim, nauczania i dystrybucji Biblii oraz prowadzenia chrześcijańskich zajęć”.
Irak: Pomimo że kościół w Kirkuk został ostatnio odbudowany po zniszczeniach dokonanych przez atak bombowy, w którym zginął również 13 letni wierzący chłopiec, „uroczystość ponownego otwarcia była tylko krótką przerwą w trwających stale cierpieniach chrześcijańskiej społeczności w Iraku, zaznaczonych przez dwa następne ataki”. Kolejny kościół w Bagdadzie stał się celem ataku bombowego, w którym zginęło dwóch ochroniarzy a rannych zostało pięciu. W Mosulu znaleziono ciało chrześcijanina, który został 9krotnie postrzelony z bliskiej odległości. Cztery dni wcześniej porwano niezależnego fotografa. Chrześcijanie w Iraku są często celem porwań dla okupu.
Kenia: Banda muzułmanów przypuściła atak granatami na około 150 chrześcijan biorących udział w spotkaniu na otwartym powietrzu, zabijając dwoje i raniąc ponad 30. „Grupy praw człowieka twierdzą, że muzułmańscy napastnicy zostali nakłonieni do akcji przez wojowniczego muzułmańskiego kaznodzieję, który prowadził alternatywną zbiórkę zaledwie 90 metrów od chrześcijańskiego zgromadzenia. Dalsze przekazy mówią, że muzułmański kaznodzieja zniesławiał chrześcijaństwo i wierzących, a członkowie chrześcijańskiej grupy słyszeli go”.
Nigeria: Samobójca z Boko Haram zdetonował bombę umieszczoną w samochodzie, atakując katolicki kościół, zabijając co najmniej 10 osób. Bomba została odpalona, gdy chrześcijanie byli zebrani na mszy w Kościele St.Finbar w Jos, w mieście w którym tysiące chrześcijan zginęło w ciągu ostatniego dziesięciolecia w wyniku dżihadu prowadzonego przez Boko Haran i gdzie niecały dwa tygodnie wcześniej zaatakowany został inny kościół, czego skutkiem były trzy śmiertelne ofiary.
Arabia Saudyjska: Wielki Mufti Arabii Saudyjskiej, jeden z najwyższych na świecie religijnych autorytetów islamu, ogłosił: „koniecznie trzeba zniszczyć wszystkie kościoły w rejonie„. Ogłosił to w odpowiedzi na pytanie zadane przez delegację z Kuwejtu, gdzie członek parlamentu wezwał ostatnio do „usunięcia” wszystkich kościołów, a delegaci chcieli otrzymać potwierdzenie pozycji szariatu wobec kościołów od Wielkiego Muftiego, który „podkreślił, że Kuwejt jest częścią Półwyspu Arabskiego, zatem konieczne jest zniszczenie tam wszystkich kościołów”, opierając się swój werdykt na powiedzeniu (czy hadith) Mohameta.
Sudan: Sudańskie ataki z powietrza były wymierzone w budynki kościelne w różnych regionach. W kościołach w górach Nuba nabożeństwa są prowadzone bardzo wcześnie rano i późno wieczorem, aby uniknąć bombardowań z powietrza, wycelowanych w ich kościoły. Reżim w Chartumie „robi wszystko, co tylko można, aby pozbyć się chrześcijan z Gór Nuba, kościoły i kościelne szkoły są celami zarówno sudańskich sił zbrojnych jak i partyzantów” powiedział pracownik pomocy.
Dimmitude
[Ogólnie: znęcanie się, poniżanie, poddanie niemuzułmańskich „obywateli drugiej kategorii]
Dania: W muzułmańskim getto w Kopenhadze uciekinier z Afryki był zastraszany przez grupę „młodzieży”, którzy oskarżali go o to, że jest „i czarny i chrześcijanin„. Kopali drzwi jego mieszkania i chcieli wymusić pieniądze od niego. Policja twierdzi, że nie są w stanie zagwarantować mu bezpieczeństwa i ostatecznie wylądował ze łzami na ulicy.
Egipt: W prowincji Minya chrześcijańskie rodziny „żyją przerażone” odkąd Salafici zastraszyli ich porwaniem każdej dziewczyny, chrześcijanki, która nie będzie nosić hajdżabu; rodzice zatrzymują swoje córki w zamknięciu w domach, nie wypuszczając ich do szkoły. Porwany został chłopiec, chrześcijanin, a od rodziny zażądano okupu. Sąd w Edfu skazał pastora kościoła, który został podpalony przez muzułmanów na 6 miesięcy więzienia za naruszenie zgody na wysokość kościelnego budynku, nakazując następnie usunięcie nadmiernej wysokości. Kościół otrzymał zgodę i był jeszcze w trakcie budowy, gdy został popalony przez tłum muzułmanów we wrześniu.
Iran: Po narzekaniach na wystawianie drzewek bożenarodzeniowych i świętego Mikołaja na ulicach Teheranu w czasie Bożego Narodzenia, urzędnicy ostrzegli, że zarząd miasta zacznie zajmować takie symbole: „Fasady budynków w Teheranie powinny być kontrolowane przez władze miasta i takie symbole nie powinny tam być dopuszczalne”.
Irak: chrześcijanie uciekają z nieba w miarę jak brak bezpieczeństwa i ekonomiczne problemy zmuszają ich do opuszczenia miejsc ucieczki, które znaleźli w kraju Kurdów na północy. Ten rodzaj ataków, który spowodował masowy exodus chrześcijan z Bagdadu i Mosulu w coraz większym stopniu pojawia się w autonomicznym regionie Kurdystanu, który kiedyś „oczekiwał chrześcijan a krewni byli tam bezpieczni”. Chrześcijan, który uciekł z Mosulu siedem lat temu po zwróceniu mu syna przez porywaczy powiedział, że historia „sama się powtarza”.
Nigeria: Islamska organizacja Boko Haram ogłosiła „wojnę” z chrześcijanami, mówiąc, że ich celem jest „anihilacja całej chrześcijańskiej społeczności żyjącej w północnych częściach tego kraju”.
Jak powiedział rzecznik: „Podejmiemy wielkie wysiłki w celu zakończenia obecności chrześcijan, którzy są w naszym zasięgu, aby ustanowić właściwe islamskie państwo, w którym chrześcijanie nie będą mogli zostać”. Warz ze stałymi atakami bombowymi na kościoły – w ostatnim w Wielkanoc zginęło około 50 osób – jedną z nowych strategii grupy jest „uderzyć strachem w chrześcijan mocą islamu, porywając ich kobiety”.
Pakistan: Dwaj chrześcijańscy pracownicy szpitala zostali porwani przez „islamskich ekstremistów”. „Ilość takich przypadków stale wzrasta w miarę jak różne zakazane islamskie ugrupowania wykorzystują porwania do zdobywania okupów, aby przetrwać, zdobywać broń i amunicję” powiedział oficer śledczy, dodając, że większość islamskich grup wierzy, że chrześcijańskie organizacje pozarządowe pod pozorem „działalności charytatywnej” angażują się w ewangelizowanie, co daje im jeszcze większą zachętę do znęcania się nad nimi.
Sudan: W reakcji na secesję Południa ponad pół miliona ludzi, w większości chrześcijan i pierwotnie z Południowego Sudanu, zostało pozbawionych obywatelstwa i zmuszonych do przeprowadzki: „Sudańskim chrześcijanom grodzi traktowanie takie samo jak obcych obywateli. Nie mając do dyspozycji całego miesiąca, aby opuścić północ, zaczynają przenosić się, lecz przywódców martwi ostateczny, nierealistyczny termin 8 kwietnia ustanowiony przez islamską większość Sudanu.”Jesteśmy zmartwieni. Przeprowadzka nie jest łatwa… ludzie mają dzieci w szkołach. Mają domy… To jest prawie niemożliwe” – powiedział katolicki biskup.
Syria: Kraj do którego wielu irackich chrześcijan uciekło jak do nieba, powoli zaczyna stawać się podobny do Iraku, a tysiące syryjskich chrześcijan nadal ucieka do pobliskiego Libanu. „Batalion Al-Faruq, który był powiązany z opozycyjną Armią Wolnej Syrii (Free Syrian Army), wymusza od chrześcijan jizya (specjalny podatek na niemuzułman żyjących pod muzułańską władzą) w Homs Governorate” a „uzbrojeni ludzie… grożą porwaniami i śmiercią im lub członkom rodzin, jeśli nie zgodzą się „płacić islamskich podatków” – dokładnie to samo co się dzieje w sąsiednim Iraku.
Turcja: Amerykańska Komisja ds. Wolności Religii określiła Turcję, poprzednio witaną za stosunek do wolności, jako „jednego z największych na świecie gwałcicieli religijnych wolności” w zawiązku z traktowaniem chrześcijan i innych mniejszościowych grup. Sprawozdanie stwierdza, że restrykcje dotykające nie-muzułmańskich społeczności, takie jak ograniczanie ich prawa do uczenia kleryków i własnego miejsca na oddawanie czci, „doprowadziło do ich upadku, a w niektórych przypadkach rzeczywistego zaniku”, zauważając dalej „wzrost ilości ataków, których zakres sięga od nękania i aktów wandalizmu do gróźb śmierci przeciwko protestanckim kościołom i jednostkom w roku 2011 w porównaniu do roku 2010”.
O tym cyklu
Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje, nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Bieżący miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.
Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:
1) Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.
2) Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.
Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsc pobytu jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); o zwyczajnej przemocy i morderstwach; często w połączeniu ze sobą.
Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i geograficzne, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy przez to twarde stosowanie prawa szariatu, czy nad-kultura dominacji z niego zrodzona.
Gdzie wezwania do aresztowań? Gdzie oskarżenia o zbrodnie wojenne? Gdzie żądania, aby ci kryminaliści zostali doprowadzeni na sąd przed Międzynarodowy Sąd Kryminalny czy Międzynarodowy Trybunał w Hadze?
One comment