Miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan – styczeń 2020

On po prostu „Nienawidzi chrześcijan” muzułmańskie prześladowania chrześcijan, styczeń 2020

Przed swoją egzekucja wiel. Lawan Andimi powiedział: „Nie płaczcie, nie martwcie się, lecz dziękujcie Bogu za wszystko”.

Oto niektóre z nadużyć muzułmanów wobec chrześcijan ułożone tematycznie ze stycznia 2020roku.

Rzeź chrześcijan w Nigerii

W różnych oddzielnych zdarzeniach muzułmańscy bojownicy, czy to pasterze Fulani, czy Boko Haram czy zwykli terroryści nadal atakują i masakrują chrześcijan.

W piątek, 17 stycznia, członkowie szczepu Fualni najechali na motocyklach chrześcijańską wioskę. Miało to miejsce w czasie, w którym ludzie zbierają się na wiejskim placu, gdzie często odbywają się nabożeństwa. Otworzyli ogień do zgromadzonych. „Gdy ludzie uciekali chroniąc się w pobliskich krzakach, napastnicy wycofali się i odjechali. – wyjaśnia lokalny mieszkaniec. – Bolejemy nad tymi atakami na naszych ludzi, które wydają się nie mieć końca”. Zginęły dwie młode kobiety, Briget Philip, 18lat , Priscilla David, 19, a co najmniej 3 nastolatków zostało poważnie rannych.

Jak przekazuje raport z 30 stycznia co najmniej 32 osoby zostały zabita, a dom pastora i budynek kościelny spalone w ciągu dwóch dnia ataków na przeważająco chrześcijańskim terenie w stanie Plateau, przez pasterzy Fulani”.

20 stycznia we wczesnych godzinach rannych uzbrojenie mężczyźni wtargnęli do Luterańskiego Kościoła Chrystusa, gdzie mieszkał pastor Dennis Bagauri. Otworzyli ogień i „zastrzelili go w nocy, gdy wszyscy inni ludzie spali” – potwierdził lokalny mieszkaniec.

Boko Haram (nazwa z grubsza znacząca „zachodnia edukacja jest grzechem”) ujawnili kolejne wideo z egzekucji. Na filmie pojawia się zamaskowane muzułmańskie dziecko trzymające pistolet stojące za związanym i klęczącym zakładnikiem, który później zidentyfikowanym jako Eopvil Deciya Dalep, 22 letni chrześcijanin członek Kościoła Chrystusa dla Narodów, który został porwany 9 stycznie w drodze na uniwersytet. Po arabskiej intonacji i antychrześcijańskiej przemowie strzela kilka razy w tył głowy Ropvil’a.

2 stycznia uzbrojeni muzułmanie porwali wiel. Lawan Andimi, pastora i rejonowego przewodniczącego Kościoła Braci w Nigerii. Terroryści zażądali wygórowanego okupu (2 miliony Euro, czego ani rodzina, ani kościół nie byli w stanie zebrać), 20 stycznia został ścięty. Był ojcem dziewięciorga dzieci. Wcześniej, 5stycznia, porywacze przekazali wideo, w którym pastor Lawan powiedział, że ma nadzieję na ponowne połączenie z żoną i dziećmi, niemniej „gdyby okoliczności nie były sprzyjające, może taka będzie wola Boga. Chcę, aby wszyscy, bliscy i dalsi, koledzy, byli cierpliwi. Nie płaczcie, nie martwcie się, lecz za wszystko dziękujcie Boga”.

Kwamku Vondip, dyrektor prawnych i publicznych spraw Stowarzyszenia Chrześcijan w Nigerii, pobudzony tymi wszystkimi niekontrolowanymi zabójstwami chrześcijan napisał oświadczenie krytykując muzułmański rząd Nigerii o „działanie w zmowie” z islamskimi terrorystami:

Wobec rozwijającej się obecnie sytuacji i faktów dotyczących powszechne i narastające ataki przeciw kościołowi, trudno będzie uwierzyć nam, że rząd federalny pod przywództwem prezydenta Muhammadu Buhari nie współpracuje z rebeliantami w celu eksterminacji chrześcijan w Nigerii, szczególnie biorąc pod uwagę wątpliwe przywództwo sektora bezpieczeństwa, który nie traktuje jednakowo religii i regionu. Czy ta skłonność nie jest przykryciem dla działań rebelii? … Skoro rząd i jego apologeci twierdzą, że te zabójstwa nie mają religijnego charakteru to dlaczego terroryści i pasterze celują w chrześcijańskie społeczności i chrześcijańskich przywódców?
Nieustanne masakry dokonywane wśród chrześcijan, które są przez rząd traktowane bezkarnie, pobudziły również biskupa Matthew Hassan Kukah z Sokoto do wyrażeni swego oburzenia.
Napisał: „Jedyną różnicą między rządem a Boko Haram jest to, że Boko Haram trzyma bombę”. Nigeryjski rząd używa narzędzi władzy do umocowania islamskiej supremacji, co nadaje większą wagę idei, że można to osiągnąć przemocą”.

Rzeź chrześcijan w innych krajach Afryki

Kenia: 13 stycznia uzbrojeni muzułmanie, powiązanie z sąsiadującą w Somalii terrorystyczna grupą Al Szabaab („młodzież”) zamordowali w czasie porannego najazdu na szkołę podstawową 3 nauczycieli, chrześcijan, czwartej ofierze udało się przeżyć.

W czasie dyskusji na temat tego zdarzenia lokalny nauczyciel powiedział: „Bolejemy i jesteśmy równocześnie przerażeni, ponieważ jesteśmy celem jako nietutejsi rządowi pracownicy, którzy są chrześcijanami”. W oddzielnym sprawozdaniu dodano:
„Dzisiejszy atak wpisuje się w serię ataków przeprowadzonych w ciągu ostatnich 5 tygodni przez tą terrorystyczną grupę, które doprowadziły w sumie do straty 25 ludzi… 6grudnia 2019 roku wśród 11ofiar chrześcijan, nietutejszych pasażerów, zostało zabitych czworo nauczycieli, po tym gdy został zatrzymany przez członków al-Szabaab autobus. Bojownicy rozdzielili pasażerów i zabili na miejscu tych, którzy nie wyrecytowali islamskiego Szahada.

Kamerun: „Nie ma dnia, w którym nie atakowano by wiosek na granicy Kamerunu z Nigerią. – rozpacza biskup Bruno Ateba odnosząc się do najazdów na chrześcijańskie wioski dokonywanych przez islamską grupę terrorystyczną Boko Haram: „Boko Haram jest podobny do bestii z Apokalipsy czy wielogłowej hydry. Wydaje się, że za każdym razem, gdy utniesz jedną z jej głów odrastają następne… W ciągu ostatnich tygodni tylko w mojej parafii miało miejsce 13 napadów. W czasie jednego z nich spalony został kościół w święto Trzech Króli. „Ciągle prowadzimy dochodzenie, kto stał za tym incydentem, lecz wszystko wskazuje na to, że było to terrorystyczny atak”.
Swoimi przeżyciami podzieli się również biskup Barthelemy: „Nie istnieje już moje miejsce narodzenia – wioska Blablim. Terroryści zamordowali młodego mężczyznę z mojej rodziny i całkowicie zniszczyli całą wioskę, w tym dom, w którym się urodziłem. Wszyscy, z wyjątkiem chorych i starszych zostali zmuszeni do ucieczki do odległej o 10 mil Mora. Teraz nie będzie już można zebrać się na zbiory bawełny”.

Egipt: 12 stycznie muzułmanin skradał się za chrześcijanką idącą do domu z zakupami. Złapał ją za włosy, odciągnął głowę do tyłu i podciął nożem gardło. Ludzie z sąsiedztwa zatrzymali go w al-Waziq, Giza, gdzie miało to miejsce. Catherina Ramzi zostało zawieziona do szpitala, gdzie udało się zszyć jej szyję 63 szwami. Pomimo bardzo silnego początkowo krwawienia, przeżyła. Lekarz powiedział, że gdyby nóż dotarł milimetr dalej to dotarłby do tętnicy szyjnej i zabił ją. Częściowo ochroniła ją górna część dresu. W czasie wywiadu wyjaśniła, że nigdy wcześniej nie widziała tego mężczyzny. Słyszała tylko jak w czasie zajścia mówił, że „zasługuje na to” ponieważ „pokazała włosy”. Mógł ją również rozpoznać jako chrześcijankę, ponieważ, jak wielu Koptów, nosiła widoczny tatuaż krzyża na ręce.

W oddzielnym zdarzeniu, 14 stycznia, w regionie al-Maraj, inny muzułmanin usiłował zamordować w publicznym miejscu chrześcijanina przy pomocy ostrego noża. Udało mu się tylko odciąć kawałek ucha. Po aresztowaniu go, Muhammad Awad, 32 lata, pytany o to, dlaczego usiłował zabić Rafiq Karam, 56, wyznał, że nie znał lecz po prostu „nienawidzi chrześcijan”.

Ataki na kościoły

Sudan: Trzy kościoły – a Sudan Internal church, a Catholic church and an Orthodox church – zostały równocześnie spalone dwukrotnie w ciągu trzech tygodniu w stanie Blue Nile. Podejrzewa się, że podpalaczami byli lokalni muzułmanie. Jak podaje 20 stycznia opublikowane w Sudan Tribune oświadczenie grupy praw człowieka:

„28 grudnia 2019 roku wieczorem trzy kościoły w różnych dzielnica … zostały w tym samym czasie podpalone (spalone) przez podpalaczy. Wierzący szybko doprowadzili je do poprzedniego stanu, korzystając z miejscowych materiałów. Niemniej, kolejny raz, 16 stycznia, podpalacze spalili je”. Lokalne władze nie podjęły żadnych środków by chronić te kościoły czy przeprowadzić śledztwo w tej sprawie.
„Taka jest prawda, te trzy kościoły zostały podpalone dwukrotnie w ciągu niecałego miesiąca. – potwierdza pastor, dodając – lokalni muzułmanie byli niezadowoleni z obecności tych kościołów i to oni są podejrzanymi”.

Filipiny: 19 stycznie policja aresztowała dwóch muzułmanów z islamskiej grupy terrorystycznej, Abu Sayyaf („kowal miecza”) zanim mogli wykonać planowany atak bombowy na katolicką katedrę w Basilan, do czego się przyznali. W kryjówce odkryta materiały wybuchowe, w tym ponad 3 kg dopasowanych gwoździ, detonatory, baterie 1.5V i kable. Abu Sayyaf zorganizował w styczniu 2019roku bliźniacze ataki bombowe na kościoły na południowej wyspie Jolo, w których zginęło ponad 20 osób”.

Egipt:

….

Indonezja:

…

Francja:
Aresztowano muzułmanina podejrzanego o desakralizację kościoła, w tym wypisanie na ścianach wersów z Koranu.

„Aresztowanie miało miejsce niecały rok po tym, gdy kolejny kościół w Tuluzie, Notre-Dame du Taur, zniszczony kogoś, kto napisał „Allahu Akbar” na drzwiach budynku…
W ciągu ostatnich kilku lat ataki na kościoły stały się ważna sprawą. Jak przekazuje sprawozdanie z marca zeszłego roku, średnio każdego dnia następują 3 ataki na kościoły bądź cmentarze, w sumie 1063 przypadki w roku 2018.
Ostatnio „w społeczności w Tarbes modlitewniki zostały wysmarowane ludzkim kałem”.

Szwecja: Po serii podpaleń kościoła St. Maria Syrian Orthodox Church, z których jedno zostało zapoczątkowane przez kogoś, kto rozlał i podpalił benzynę na zewnątrz, członkowie kościoła zaczęli patrolować w nocy okolice, mając nadzieję, że w ten sposób zapobiegną dalszym atakom. W sprawozdaniu z 10 stycznia czytamy: „W Szwecji ataki na kościoły nie są generalnie czymś niezwykłym, lecz troską napawają ataki dokonywane przez sunnickich ekstremistów na społeczności takie jak: syryjscy chrześcijanie czy szyiccy muzułmanie”.

Napady na apostatów i bluźnierców

Iran: Smaeil Maghrebindejad, lat 65, muzułmanin nawrócony na chrześcijaństwo, został skazany przez sąd na 3 lata więzienia z oskarżenia o „znieważanie świętej muzułmańskiej wiary”, informuje 22 stycznia organizacja praw człowieka, Middle East Concern. Pierwotnie został oskarżony o „sianie propagandy przeciw państwu i obrazę świętego irańskiego establishmentu”. W czasie przesłuchania, 22 października, sędzia oskarżył Ismaeila o apostazję [tj. odwrócenie się od islamu, co jest zgodnie z niektórymi interpretacjami koranu karane śmiercią] i zwiększył poręczenie z 10 do 100 milionów tomans (9000 USD). Przyjaciele zobowiązali się dostarczyć żądaną kwotę. Dalsze przesłuchania przeprowadzone w były listopadzie (apostazja została odrzucona), grudniu i styczniu”. 8 stycznie uznano go za winnego „obrażania w cyberprzestrzeni świętej wiary islamskiej”. Ismaeil „miał przekazać dalej otrzymany na telefon sms, który uznano za obrażający dla rządzących Iranem kleryków” i skazany na trzy lata więzienia. Zgodnie z działaczem praw człowieka, który uczestniczył w tej sprawie: „kara jest nieproporcjonalną reakcją na coś, co tak pospolite. Pozostałe oskarżenia, jak też unieważniona apostazja, są związane z jego nawróceniem na chrześcijaństwo. Może to wskazywać na przyczynę, która stoi za skazaniem go za coś, co najzwyklejsi Irańczycy robią codziennie”.

Pakistan: Muzułmanie pobili i fałszywie oskarżyli chrześcijanina, Szahbaz Masih, lat 40, o bluźnierstwo, co doprowadziło do aresztowania go oraz jego przyjaciela. Jak czytamy w sprawozdaniu z 14 stycznia:

„Jego oskarżyciele [muzułmanie], Shahzaib oraz Ahmad, mieli mu za złe chrześcijaństwo. 27 grudnia otoczyli go na rynku, zawlekli na pobliskie składowisko odpadów, gdzie dzieci zbierają papier, i tam go pobili. Krzyki zwróciły uwagę jego przyjaciela, Iszaq, (umiarkowanego muzułmanina), który przybiegł mu z pomocą. W tym momencie napastnicy oskarżyli ich obu o bluźnierstwo, spalenie stron Koranu. Wybuchły zamieszki, a w pobliskim meczecie wezwano muzułmanów do zabicia ich obu. Przybyła policja zabrała obu przyjaciół na posterunek, przesłuchano i oddano do więzienia, gdzie nadal przebywają. Organizacje praw człowieka uderzają w policję za ustąpienie presji ekstremistów i formalne zarejestrowanie sprawy. Ze swojej strony radykałowie zagrozili spaleniem domu chrześcijanina jak i jego muzułmańskiego przyjaciela, za to, że jest przyjacielem chrześcijanina. Rodziny oskarżonych ukryły się w nieznanym miejscu.

Ogólna nienawiść i stosowana przemoc wobec chrześcijan

Egipt: Muzułmańscy uczniowie szkoły w Minya „odrzucili” Marvat Sifin, nauczyciela a „wyraźnym powodem było to, że jest ona Koptem”. Po „rutynowej promocji, w której zastąpiła poprzedniego dyrektora szkoły, który jest muzułmaninem”, chłopcy i dziewczyny „protestowali i strajkowali na szkolnym dziedzińcu prosząc o jej usunięcie”. „Nie chcemy Koptyjki!” krzyczeli. Dołączyli do nich niektórzy muzułmańscy nauczyciele. Policja nie była wstanie rozproszyć tej demonstracji. „Dziewczynki, które demonstrowały przeciwko mnie nie znają mnie. Skąd więc ten antagonizm? Tylko dlatego, że jestem Koptyjką? Jedynym wyjaśnieniem jakie mogę pojąć to fakt, że w czasie mojej promocji miało miejsce fanatyczne podburzanie, prawdopodobnie przez osoby, które są ekstremistami bądź mają jakiś powód, aby mnie trzymać z daleka od tego stanowiska”, mówi Mervat. Ezzat Ibrahim, działacz praw człowieka dodaje, że powinno zostać podjęte oficjalne śledztwo w tej sprawie:

„Jest to skandaliczna dyskryminacja religijna. Przypomina mi to zdarzenie, które miał miejsce w południowej prowincji, Quena, gdzie islamiści sprzeciwili się w przeszłości wyznaczeniu Kopta na gubernatora, w czasie arabskiej wiosny w 2011 roku, a państwo poddało się temu i cofnęło to mianowanie. Katastrofalne jest to, żeby 50 czy 100 nastolatków mogło na państwie wymusić swoja wolę. Równie tragiczne jest to, że ci uczniowie zostali popchnięci do tego przez grupę fanatyków islamskich. Taka pozytywna oficjalna reakcja na ich niedorzeczne wymagania oznacza przyzwolenie na religijną dyskryminację.

Bangladesz: 12 chrześcijan Rohingya, uciekinierów z Myanmar zostało zaatakowanych i poranionych przez muzułmanów Rohingya „ze względu na ich wiarę”. (Rohingya, polityczny ruch zapoczątkowany w latach 50tych zeszłego wieku, aby ustanowić autonomiczną muzułmańską strefę, w przeważającej części są muzułmanami -przyp. tlum.). „Zaatakowali nas, chrześcijan, wcześnie rano w poniedziałek, 27 stycznia”. Złupili nasze domy pobili wielu chrześcijan. Co najmniej 12 było leczonych w różnych szpitalach”, informuje Siful. „Zostaliśmy zaatakowani ze względu na nasza wiarę. W 10,11 i 13 maja zeszłego roku napadła na nas ta sama grupa terrorystów. Chcieli, żebyśmy opuścili ten obóz. Atakowali nas systematycznie”. Mimo tego oficjalne sprawozdania Bangladeszu odrzucają bądź lekceważą religijne tło tych napadów, inne źródła, jak Rohingya Christian Assembly z Indii, potwierdzają je: Muzułmanie Rohingya „zaatakowali całą chrześcijańską społeczność w Kutupalong Camp. Około 25 chrześcijańskich rodziny zostało wysiedlonych. Jest zima i bardzo zimno, ofiary mają ze sobą dużo małoletnich dzieci”. Tłum uzbrojony w maczety, setki w wielu grupach, najechali i zniszczyli tej nocy każdy chrześcijański dom”.

Irak: Czworo pracowników chrześcijańskiej pomocy humanitarnej, trzech Fracuzów i jeden Irakijczyk, zostało porwanych 20 stycznie w Bagdadzie. Nie zażądano żadnego okupu. Zgodnie przekazaną informacją: „Ta czwórka zaginęła w czasie wzmożonych napięć po uderzenia amerykańskiego drona w porcie lotniczym w Bagdadzie, w którym zginął irańskiego gen Gen. Qassem Soleimani dowódca, Abu Mahdi al-Muhandis. Tan atak wywołał gniew irackich oficjeli w poprzek politycznych podziałów…Iran poparł militarne grupy, które przysięgły pomścić to zabójstwo”.

Iran: Władze zniszczyły grób jedynego chrześcijanina, na którym oficjalnie w Islamskiej Republice wykonano wyrok śmierci za apostazję. Urodzony jako muzułmanin, pastor Soodmand, nawrócił się na chrześcijaństwo przed rewolucją 1979 roku. Aresztowany był torturowany i ostatecznie w grudniu 1990 roku skazany na śmierć za apostazję. Teraz, 30 lat później, „wszystko, co pozostało po nieoznakowanym grobie pastora to ziemia, pod którą został kiedyś pogrzebany”. Córka, Raszin Soodmand, która mieszka w Europie zareagowała:
„Mogę powiedzieć, jako członek rodziny tego umęczonego pastora, że ostatni akt braku szacunku do grobu naszego ojca zraniło nasze serce ponownie. Nasz ojciec został zabity brutalnie i wbrew prawu. Pochowali go w miejscu, które nazywają la’anatabad [miejsce przeklęte], bez naszej wiedzy, i nie dale rodzinie nawet możliwości pożegnania się z nim, czy zobaczenia ciała. Latami udawaliśmy się do odległego miejsca, aby odwiedzić jego nieoznaczony grób, nie pozwolono nam również na postawienie pomnika z jego nazwiskiem… Będziemy odwoływać się od tego aktu nieposzanowania i okrucieństwa do każdej odpowiedniej krajowej i międzynarodowej instytucji.

Dodatkowo w raporcie czytamy:
„Pomimo, że inni byli również skazani na śmierć jak: wiel. Mehdi Dibaj oraz Yousef Nadarkhani, to jednak Soodmand jest jedynym irańskich chrześcijaninem, na którym wykonano egzekucję za apostazję zgodnie z oficjalnym wyrokiem sądowym.. Dibaj został ostatecznie po 9 latach w więzieniu zwolniony, lecz następnie zabity w podejrzanych okolicznościach pięć miesięcy później; znaleziono jego ciało z licznymi ranami kłutymi klatki piersiowej w parku na przedmieściu Teheranu. Yousef Nadarkhani również został uwolniony od tego oskarżenie, lecz ponownie aresztowany pod znacznie bardziej powszechnym oskarżeniu o „działanie zagrażające narodowemu bezpieczeństwu”. Obecnie odsiaduje 10letni wyrok więzienia.

Cele jakie stawiam artykułom w tym cyklu są dwojakie:

1) Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.

2) Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.

Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsc pobytu jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); o zwyczajnej przemocy i morderstwach; często w połączeniu ze sobą.

Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i geograficzne, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy to przez twarde stosowanie prawa szariatu, czy to przez zrodzoną z szariatu nad-kulturę dominacji.