Raymond Ibrahim
27 marzec 2013
Z ostatniej próby zamachu, której usiłowano dokonać w Turcji, Zachód może nauczyć się kilka wartościowych lekcji dotyczących islamskiej nienawiści – oraz ilości fałszu i zdrady, które rodzi ta nienawiść do niemuzułmańskich „niewiernych”.
Ostatnio w styczniu tego roku udaremniony został przez policję w Turcji spisek, który miał doprowadzić do zamachu na chrześcijańskiego pastora. Aresztowanych zostało 14 podejrzanych. Dwóch z nich od ponad dwóch należało do zboru owego pastora, udając zainteresowanie chrześcijaństwem. Jeden z nich poszedł tak daleko, że dał się ochrzcić. Trzy osoby spośród podejrzanych to kobiety. „Ci ludzie przeniknęli do naszego kościoła i zbierali informacje o mnie, mojej rodzinie i kościele, i przygotowali atak na nas” – powiedział pastor, Emre Karaali, z pochodzenia Turek: „Dwoje z nich uczestniczyło w kościele przez ponad rok i byli jak rodzina”.
Ich wywrotowa taktyka była skuteczna: „Te 14 osób zbierało osobiste informacje, robiło kopie osobistych dokumentów, tworzyło mapy kościoła i domu pastora, zdjęcia tych, którzy przyjeżdżali do Izmit [kościoła], aby głosić”.
Zastanówmy się nad tym, na jak dużo stać tych islamskich rasistów, aby zamordować pastora; całkowite zwiedzenie, udział w nieislamskich miejscach oddawania czci i rytuałów, aż do tego, że byli traktowani 'jak rodzina” przez chrześcijan, których mili zdradzić i zabić. O ile może się niektórym wydawać, że są to nieislamskie zachowania, to w rzeczywistości są doktrynalnie dopuszczalne i historycznie poglądowe.
Islamska doktryna dopuszcza oszustwa, podstępy i dyspensy. Głęboka analiza doktryn znajduje się w artykule na temat taqiyya, tawriya, oraz taysir. Mamy też najważniejszą w islamie ideę niyya (czy „intencji”), znakomicie uchwyconą przez sławny muzułmański aksjomat: „Konieczność dopuszcza to, co zabronione”. Zgodnie z tym nauczaniem, intencje stojące za działaniami muzułmanina decydują o tym czy dane zachowanie jest dopuszczalne, czy nie.
Stąd można zrozumieć liczne niezgodności islamu: kłamanie jest zabronione, chyba że z zamiarem umacniania islamu; zabijanie kobiet i dzieci jest zabronione, lecz dopuszczalne w czasie dżihadu, samobójstwo jest zakazane, o ile ukrytym zamiarem nie jest zabijanie niewiernych i w takim przypadku staje się to „aktem męczeństwa”.