Category Archives: Autor

Stan Tyra
28 stycznia
Paweł nazywa swoją relijną sprawiedliwość „kupą łajna”. Ok może to być „gnój” dla tych co wola KJV i „gówno”  dla tych co preferują oryginalna grekę.

Jakkolwiek by tego nie nazwać skutek jest taki sam zasmradzanie okolicy. Paweł był przekonany, że skoro zachowuje wszystkie te zasady i rytuały to jego sprawiedliwość pozostaje nietknięta, a zatem zabijanie i prześladowanie ludzi innych niż on było świętym aktem dla Boga. Nienawidzenie w imieniu Jezusa usuwa poczucie winy spowodowane nienawiścią i nazywa ją świętą.

Nasze fałszywe religijne ego jest jak rak, który rozprzestrzenia osądzanie przeciwko każdemu, kogo „Bóg” jest inny, używa innych słów, aby opisać Boga, narusza moralny kod postępowania czy koloruje poza liniami „dopuszczonej” doktryny. Wylewa korodujący kwas krytycyzmu i zgorzknienia na pozycje, które nie są zgodne z MOIM „Bogiem”.

Często to kościoły są rozsadnikiem dla destruktywnego ducha produkującego religijnych, wewnętrznie skoligaconych, klik i religijnych klubów socjalnych dla pobożnej elity, zawsze zapewniając wyraźne rozgraniczenie między nimi samymi, a „tymi ludźmi”. Myśl o tym, aby być umarłym dla siebie, a żywym dla innych, nigdy nie przychodzi do głowy.

Kościół fundamentalistyczny wydaje się nie mieć pojęcia o tym, dlaczego jest postrzegany jako nieistotny. To fałszywe ja zarówno w formie jednostkowej jak i zbiorowej nie oferuje niczego, co przemawia, czy uzdrawia, rany świata, związanie czy rozpacz. Ludzkość widzi tylko swój własny stan odbity z powrotem przez fałszywą okleinę, co jest totalnym przeciwieństwem Jezusa, który odzwierciedla mi z powrotem moje prawdziwe ja. Kościół fałszywego ja chce przypominać mi o moim pierworodnym grzechu, podczas gdy Duch Boży zawsze przypomina mi o tym, jak zostałem oryginalnie zaprojektowany i jakie jest moje pierwotne błogosławieństwo. Nigdy nie zapomnij! Znalazłeś się w Chrystusie na długo przed tym, gdy zostałeś pozbawiony złudzeń w Adamie.

Wylewa korodujący kwas krytycyzmu i zgorzknienia na pozycje, które nie są zgodne z MOIM „Bogiem”.
Często to kościoły są rozsadnikiem dla destruktywnego ducha produkującego religijnych, wewnętrznie skoligaconych klik i religijnych klubów socjalnych dla pobożnej elity, zawsze zapewniając wyraźne rozgraniczenie między nimi samymi, a „tymi ludźmi”. Myśl o tym, aby być umarłym dla siebie, a żywym dla innych, nigdy nie przychodzi do głowy.
Kościół fundamentalistyczny wydaje się nie mieć pojęcia o tym, dlaczego jest postrzegany jako nieistotny. To fałszywe ja zarówno w formie jednostkowej jak i zbiorowej nie oferuje niczego, co przemawia czy leczy rany świata, związanie czy rozpacz. Ludzkość widzi tylko swój własny stan odbity z powrotem przez fałszywą okleinę, co jest totalnym przeciwieństwem Jezusa, który odzwierciedla mi z powrotem moje prawdziwe ja. Kościół fałszywego ja chce przypominać mi o moim pierworodnym grzechu, podczas gdy Duch Boży zawsze przypomina mi o tym, jak zostałem oryginalnie zaprojektowany i jakie jest moje pierwotne błogosławieństwo. Nigdy nie zapomnij! Znalazłeś się w Chrystusie na długo przed tym, zanim zostałeś pozbawiony złudzeń w Adamie.

Stan Tyra
22 stycznia

W miarę jak rośnie nasza obsesja na punkcie powodzenia, czy to kulturowo czy religijnie, tracimy kontakt z naszą duszą i giniemy w naszych rolach. Ponieważ czujemy, że czegoś nam brakuje, szukamy wysoko i głęboko, nie rozumiejąc czego nam właściwie brakuje.
Czujemy, że jesteśmy niedostrzegani, ponieważ nasza prawdziwa natura jest ukryta i chroniona za warstwami udawanego i projektowanego ego. W ten sposób życie jest definiowane przez ego, którym chcemy być bądź to, jak chcemy być postrzegani przez innych.
Brak autentyczności i projekcje uniemożliwiają rozwijanie prawdziwych relacji a autentyczna społeczność/wspólnota nie istnieje. Zapobiega to dobrze przeżytemu życiu, lecz nie jest czymś wśród nas niezwykłym, ponieważ zarówno kultura jak i religia mówią nam, że być „zamaskowanym i uzbrojonym” to najlepszy sposób na życie i przetrwanie. Jest jednak dokładnie odwrotnie, ponieważ im więcej podziałów tworzymy w sobie tym więcej ich widzimy w każdym innym, a życie staje się mniej bezpieczne i rozsądne.

Takie podzielone życie może mieć rozmiary epidemii, lecz jest całkowicie kwestią wyboru. Niemniej, stale i wciąż, jak tylko zobaczymy przebłysk naszego podzielonego życia, szybko zaprzeczamy; „to nie ja!”.
Robimy tak, ponieważ boimy się wdać w to, gdyż ani kultura, ani religia nie uznają wartości autentyzmu. Takie podzielone życie jest życiem odrzucenia, jest zranionym życiem.

Dusza nieustanie wzywa nas do niepodzielności i uzdrowienia, więc dziś „nie zatwardzajcie serca waszych…” (Hbr 3:15).

Stan Tyra
16,01
„Chrystus wyzwolił nas, … nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli” (Ga 5:1).
Wolność jest istotą miłości. Bez wolności nie ma miłości, a tylko powinność, strach i obowiązek. „Przyjemna religia” zawsze czuje się zagrożona wolnością, ponieważ boska wolność umożliwia Bogu zmianę nas. Jeśli ludzie są rzeczywiście wolni to jest tak dlatego, że przełamali zasady wet za wet i religijne quid pro quo (rekompensatę), i kochają tak, jak kocha Bóg. Jezus mówi: „Jeśli kochacie tych, którzy was kochają, to cóż z tego? Nawet poganie tak robią!”  (Mt 5:46 -48). Jan Chrzciciel jest „największy z tych, którzy narodzili się z niewiasty” (Łk 7:28) dlatego, że wyszedł poza przyjemną przewidywalną religię i stworzył własny rytuał inicjacyjny. Jednak Jezus „przebił’ cały ten niekonwencjonalny, nieortodoksyjny rytuał! Pomyśl o tym. Jezus często odrzucał rytuały „normalnego” kościoła i zamiast tego przedstawiał coś, co wydawało się pomysłami szaleńca. Faktem jest, że główne spotkanie Jezusa z Ojcem miało miejsce, gdy uczestniczył w rytuale Jana! Każda pobożna podróż musi iść na pustynię, co wychodzi poza „normalność”. Musi iść do miejsca, które często jest zwane „dziwacznym”, w którym jest odrzucenie, niepewność, prawdopodobnie upadek i ogromne ryzyku. Jan udowodnił, że to właśnie tam rzeczywiście rozpoznaje się „tego Baranka”. Niemniej, wielu woli pozostać w bezpiecznym świecie religijnych idei, przekonań i opinii, gdzie można liczyć na poważane role i status. Częściowo problemem jest to, że nasza zachodnia i kultura, a w szczególności chrześcijaństwo, wydało niewielu przewodników, którzy faktycznie byli na pustyni, doświadczyli nieortodoksyjnej wolności i wrócili, aby poprowadzić nas ku tej drodze mądrości. Większość funkcjonujących jako „klerycy” czy pastorzy nie należy do ludzi podejmujących ryzyko, a są ekipą, która zobowiązuje się do strzeżenia status quo, więc nie podejmują żadnego ryzyka. W najlepszym wypadku niektórzy przeszli z garniturów do dżinsów i myślą, że na tym polega życie na krawędzi. Wolność nie uczy tego, jak unikać czy wychodzić z problemów, lecz jest to podróż do, poprzez i ponad problem, co zawsze wydaje się mętnym zamieszaniem, często skandalem, a jednak Jezus nieustannie jest wzorem. Do tego rodzaju wolności uwolnił nas Chrystus. Nie poddawaj się ponownie jarzmu jakiejkolwiek niewoli, a w szczególności religijnemu niewolnictwu.