Raymond Ibrahim
Pierwotnie ukazało się Gatestone Institute
29 czerwca 2012
http://www.raymondibrahim.com/11930/muslim-persecution-of-christians-may-2012
W przeciwieństwie do krajów takich jak Arabia Saudyjska, które wyeliminowały chrześcijaństwo niemal 
całkowicie, w muzułmańskich krajach, w których żyją znaczne chrześcijańskie mniejszości, prześladowania były liczne. W Egipcie, gdzie chrześcijanie są otwarcie dyskryminowani w sądach, aż do tego stopnia, że nie którzy oskarżyli nowego prezydenta kraju, że ogłosił, że on „ ponownie podbije Egipt dla islamu i zmusi wszystkich chrześcijan do nawrócenia na islam”; w Indonezji, gdzie muzułmanie rzucali w czasie nabożeństwa workami z moczem na chrześcijan; w Kaszmirze i Zanzibarze, gdzie kościoły zostały spalone; w Mali gdzie wyplenia się chrześcijaństwo.
W innych krajach Afryki, jak Nigeria, Somalia, Kenia, Sudan, Wybrzeże Kości Słoniowej, wszędzie, gdzie islam spotyka się z chrześcijaństwem, chrześcijanie są zabijani, ścinani, a nawet krzyżowani.
Podzielone tematycznie muzułmańskie prześladowania chrześcijan na świecie z maja 2012 roku, obejmują (lecz nie są ograniczone do) następujące przypadki, wymienione w kolejności alfabetycznej według krajów, niekoniecznie według stopnia okrucieństwa. Uwaga: Ponieważ Pakistan zajmuje lwią cześć tych prześladowań chrześcijan z maja, został umieszczony w osobnej sekcji, a relacja obejmuje całą ich gamę, od apostazji i bluźnierstwa do gwałtu i przymusowych nawróceń.
Ataki na kościoły
Indonezja – zarejestrowano kilka różnych ataków na kościoły:
- Tłum około 600 muzułmanów rzucał worki z moczem, kamienie i zepsute jajka na zgromadzenie protestanckiego kościoła, na początku nabożeństwa Wniebowstąpienia Pańskiego, równocześnie wykrzykując przekleństwa i strasząc śmiercią pastora. Nikt nie został zatrzymany. Kościół złożył prośbę o zgodę na budowę kaplicy pięć lat temu. Naciskana przez muzułmanów lokalna administracja nakazała zamknięcie w grudniu 2009, pomimo tego, że Sąd Najwyższy odrzucił tą decyzję, stwierdzając, że kościół ma zgodę. Mimo wszystko lokalni muzułmanie i urzędnicy domagają się zamknięcia kościoła.
- Idąc za protestami „grup twardej linii w tym Islamskiego Frontu Obrony” zostało zapieczętowanych przez urzędników niemal 20 chrześcijańskich kaplic pod pozorem „braku zgody”. Władze dodały, że tylko jeden kościół może być zbudowany na tym obszarze, gdzie mieszka 20.000 chrześcijan.
- Muzułmański burmistrz, które nielegalnie zapieczętował oblegany kościół GKI Yasmin, zmuszając członków do odbywania nabożeństw na ulicach, zgodził się ostatnio na ponowne otwarcie, lecz wyłącznie wtedy, jeśli naprzeciwko zostanie zbudowany meczet, który ma zapewniać poprawność działania kościoła. Oprócz sprzeciwu burmistrza „kościół spotkał się z wrogością lokalnych muzułmanów, którzy zbierali się przed nim, blokowali dostęp z ulicy, gdzie kościół stoi i przeszkadzali w nabożeństwa prowadzonych na zewnątrz. Nie jest prawdopodobne, aby nagle uznali chrześcijan”.
Francja:
Przed rozpoczęciem mszy „czterech młodzieńców w wieku 14-18 lat, wpadło do Kościoła św. Józefa „rzucając w 150 wiernych obecnych na nabożeństwie pełne gaście drobnych kamyczków ”. Zostali wygonieni, choć „parafianie, z których wielu jest starszym wieku, byli bardzo zaskoczeni tym obraźliwym zachowaniem młodych ludzi pochodzących z Płn. Afryki”.
Kaszmir. Katolicki kościół zbudowany niemal w całości z drewna został częściowo zniszczony przez ogień podłożony przez nieznanego sprawcę. „Nie jest to odosobniony wypadek”. – powiedział prezydent Rady Naczelnej Indiańskich Chrześcijan. Mamy też historię „prześladowania” pastora, który ochrzcił muzułmanów. „Przy pomocy tych działań muzułmańska społeczność stara się zastraszyć chrześcijańską mniejszość”.
Kuwejt: Dwa miesiące po tym, jak saudyjski wielki mufti, w odpowiedzi na pytanie o ty czy kościoły mogą istnieć w Kuwejcie, ogłosił, że wszystkie regionalne kościoły muszą zostać zniszczone, zaatakowano kościoły gromadzące się w prywatnych domach jednorodzinnych/rezydencjach służących obcokrajowcom z zachodu. Jedno zgromadzenie zostało wyrzucone bez wyjaśnienia „z prywatnej willi używanej do prowadzenia nabożeństw przez ostatnie 7 lat”, inny kościół w willi otrzymał nakaz „płacenia co miesiąc horrendalnej opłaty za korzystanie z obiektu, który wynajmowali… podobno przywódcy kościoła zdecydowali się nie spierać i wyprowadzić kościół z tego miejsca”.
Zanzibar: setki muzułmanów dokonało podpalenia dwóch kościołów po czym starło się z policją podczas protestów przeciwko aresztowaniu członka seniora islamskiego ruchu znanego jako Association for Islamic Mobilization and Propagation ( dosł.: Stowarzyszenie na rzecz islamskiej mobilizacji i głoszenia). Później, grupa wydała oświadczenie odrzucające jakikolwiek udział w uczynieniu czegoś złego.
Pakistan: apostazja, bluźnierstwo, gwałt, wymuszone nawrócenia, oraz ucisk
- Aresztowany został 20 letni chrześcijanin z oskarżenia o 'bluźnierstwo”, przestępstwo „karane dożywotnim więzieniem”, po tym gdy mściwi muzułmanie po zakończeniu gry w bilard, oskarżyli go o spalenie Koranu. Muzułmanie wyśmiewali go i straszyli, na co ten chrześcijanin „prowokował ich, aby zrobili co chcą i odszedł”. Kilka dni później przyszły oskarżenia i aresztowanie, co wywołało zamieszki wśród muzułmanów i „panikę wśród chrześcijan”, którzy „opuścili swoje domy, spodziewając się wybuchu przemocy”.
- Minęły dwa lata od czasu, nawrócony na chrześcijaństwo muzułmanin powiedział swojej żonie, a ona wykorzystała to i wydała go, przez co został poważnie pobity. „Nie dano mi w ogóle żyć tak jak chciałem, [jak chrześcijanin]. Oni mówią, że islam nie jest przymusową religią, lecz nikt nie mógł mi odpowiedzieć, dlaczego muzułmanie, którzy nie są zadowoleni z tej religii podlegają karze śmierci”. Ostatecznie rozwiódł się, uciekł i ponownie ożenił tym razem z chrześcijanką. Obecnie jego rodzina dowiedział a się o jego miejscu pobytu i znowu zaczęli straszyć go. Jak relacjonuje jego żona: „Codziennie otrzymujemy telefony z pogróżkami… teraz każą mu zostawić nas i wyrzec się chrześcijaństwa, strasząc, że zabiją mnie i nasze dziecko”.
- Według informacji zawartych w nowym sprawozdaniu: „średnio ośmiu na dziesięciu chrześcijan jest każdego miesiąca zmuszanych przez fanatycznych muzułmanów do nawrócenia się na islam, głównie w prowincjach Sindh i Pendżab. Ofiarami zmuszanymi do nawrócenia często są dziewczęta z ubogich rodzin, które są dręczone i poddawane skrajnie traumatycznym przeżyciom. Większość z nich jest skrajnie narażona i niezdolna do obrony przeciwko ekstremistom, ponieważ ich społeczność jest pozbawiona praw, bezbronna i zmarginalizowana. Chrześcijanie, którzy składają się na około 2% populacji Pakistanu, płacą bardzo wysoką cenę za przynależność do tej mniejszości”. Dwa takie przypadki z maja:
- Próbując zmusić kobietę do rezygnacji z oskarżenia o zgwałcenie jej 13 letniej siostrzenicy, grupa muzułmanów ciężko pobiła ciężarną chrześcijankę doprowadzając ją do poronienia bliźniaczek. Gwałciciele przyszli, gdy wszyscy mężczyźni z tego chrześcijańskiego domu byli w pracy, i pobili ją „niemiłosiernie”. „Zabili nasze dzieci, zgwałcili nasza córkę, nic nam nie zostało” – rozpaczał starszy członek rodziny. Jak zwykle policja zignorowała obie sprawy – gwałt na chrześcijance i pobicie jej rodziny.
- 14 letnia chrześcijanka została porwana i zmuszona do nawrócenia na islam przez jej wujka, który sam wcześniej nawrócił się. Pakistańska policja odmówiła uwolnienia jej, twierdząc, że nawróciła się ze swojej własnej woli. Jak mówi jej ojciec: „Po nawróceniu, mój brat konspiruje przeciwko naszej rodzinie i porwał Marię podstępem”.
- Śledztwo w sprawie morderstwa jedynego chrześcijanina będącego w rządzie, Szahbaz Bhatti, zostało 'ubłocone’ podejrzeniami o próby ukrywania faktów, przez niedbałe prowadzenie śledztwa, szereg zwolnień podejrzanych, brak koordynacji sił bezpieczeństwa, co doprowadziło do opóźnień sprawy po zamachu z 2marca 2011 na federalnego ministra ds mniejszości, który był wybitnym krytykiem, popierających pakistańskie prawa „bluźnierstwa” i stał się ich celem. Chrześcijanie są zastraszani i wykorzystywani za próby utrzymania swojego cmentarza, który do nich należy od 1947 roku. Pomimo braku jakichkolwiek dowodów emerytowany urzędnik muzułmański, który twierdzi, że „ostatnio odkrył”, że ta ziemia prawnie należy do niego , już zbudował graniczny mur, zmniejszając teren cmentarza do mniej niż jednej trzeciej pierwotnych rozmiarów i zamienił zagarniętą ziemię na użytki rolne. Policja, jak zwykle, nie zareagowała.
.
Dimmitude
Ogólnie: znęcanie się, poniżanie, poddanie nie-muzułmańskich „tolerowanych” obywateli
Egipt: Wyrok sądu, który był krytykowany przez wiele grup humanitarnych, jako „niewiarygodny” i „skrajnie surowa” wobec chrześcijan, został podjęty ze względów religijnych: 12 chrześcijan skazano na dożywotnie wiezienie, podczas gdy wszystkich 8 muzułmanów, w tym kilku, którzy podpalili prawie 60 domów należących do chrześcijan, uniewinniono, wszystko to zaś działo się przy okrzykach „Allahu Akbar” w sądzie. Inny muzułmański sędzia w Górnym Egipcie uwolnił od wszelkich zarzutów grupę muzułmanów, którzy terroryzowali chrześcijanina i jego rodzinę przez ponad jeden rok, czego kulminacją było obcięcie mu nożem uszu, przy próbie zmuszenia do nawrócenia, a po fałszywym oskarżeniu go o romans z muzułmanką. Zgodnie informacjami zawartymi w nowym sprawozdaniu dotyczącym losu koptyjskich dziewcząt: „setki chrześcijanek … zostało porwanych, zmuszonych do nawrócenia na islam i do małżeństw w Egipcie.. Tym incydentom często towarzyszą akty przemocy, w tym gwałt, bicie oraz inne formy fizycznego i psychicznego znęcania się”.
Erytrea: aktywiści biorący udział w proteście pod erytrejską ambasadą w Londynie ujawnili, że „około 2000 – 3000 chrześcijan jest obecnie przetrzymywanych w więzieniach w Erytrei bez wyroku czy decyzji sądu... Znanych jest kilka przypadków śmierci chrześcijan w mających złą sławę więziennych obozach a co roku „tysiące Erytrejczyków ucieka ze swego kraju”. Niektórzy „wpadają w ręce handlarzy, są przetrzymywani jako zakładnicy w obozach tortur na pustyni Synajskiej oczekując wypłacenia wygórowanych okupów bądź „przymusowo pozbawiani organów”.
Etiopia: Chrześcijanin oskarżony o „zbezczeszczenie Koranu” spędził 2 lata w więzieniu, gdzie był wykorzystywany, naciskany do nawrócenia na islam, i gdzie sparaliżowany przebywał bez pomocy medycznej. Teraz, po powrocie do domu, okazało się, że jego dwoje młodych dzieci zostało uprowadzonych przez lokalnych muzułmanów: „moje życie jest zrujnowane, straciłem dom, dzieci, zdrowie. Teraz jestem bezdomny i kuleję”.
Grecja: Abet Hasman, deputowany burmistrz Patras, który ostatnio zmarł, zostawił przesłanie, które miało być ujawniona wyłącznie na jego nekrologu, że choć urodził się muzułmańskim rodzicom w Jordanie, został „potajemnie ochrzczonym” chrześcijaninem (demonstrując fakt, jak niektórzy muzułmanie, nawracający się na chrześcijaństwo, znając konsekwencje apostazji, decydują się na ukrycie się.).
Indonezja: Głównie chrześcijańskie sąsiedztwo było atakowane przez kilka dni przez „niezidentyfikowane osoby”, które podpalały domy i samochody. Dziesiątki chrześcijańskich rodzin opuściło swoje domy”wielu boi się tego ostatniego zaangażowania się ekstremistycznych grup islamskich”.
Iran: znany pastor kościoła domowego pozostaje za kratami, pomimo że jego rodzina wyraża obawy, że może on umrzeć z powodu stałego wykorzystywania i bicia, wywołujących wewnętrzne krwawienie i inne dolegliwości; władze odmawiają jednak udzielenia mu pomocy medycznej. Również adwokat Youssefa Nadarkhaniego, uwięzionego pastora, który oczekuje wykonania egzekucji za apostazję, sam został „skazany za swoją pracę obrońcy praw człowieka i oczekuje wykonania kary 9 lat więzienia w najbliższej przyszłości”. W międzyczasie, w liście który się jemu przypisuje, „uwięziony pastor” napisał: „Poddałem siebie Bożej woli … i uważam to za sprawdzian i próbę mojej wiary… aby mógł dowieść mojej lojalności i szczerości Bogu”.
Jordan: Po tym, gdy jordański islamski bank Dubai ogłosił, że wszystkie kobiety muszą nosić hidżaby, islamskie zasłony twarzy lub zostaną zwolnione, wszystkie, które odmówiły, w większości chrześcijanki, które pracowały tam przez 27 lat, zostały wyrzucone z pracy. Istnieje podejrzenie, że ta nowa polityka została wprowadzona specjalnie po to, aby zwolnić chrześcijanki, ponieważ najczęściej one odrzucają noszenie hidżabów.
Liban: 24 letnia kobieta, córka szyickiego kleryka, która była „fizycznie i psychicznie torturowana przez swego ojca za nawrócenie się na chrześcijaństwo trzy lata temu” zdołała uciec, po czym została ochrzczona przez chrześcijańskiego duchownego. Duchowny został uprowadzony i był przesłuchiwany, aby ujawnić miejsce pobytu renegatki. W związku z tą sprawą inny muzułmański napastnik strzelał w stronę domu innego kapłana i budynku kościoła. Jest to „część wzrastającej ilości aktów przemocy wobec lokalnych katolików”, jak mówi jeden z prałatów.
Macedonia: Po aresztowaniach kilku muzułmanów zawiązanych z „serią zabójstw chrześcijan”, tysiące muzułmanów demonstrowało po piątkowych modłach, wykrzykując takie slogany jak „śmierć chrześcijanom” oraz wzywając do „dżihadu”.
Mali: Od chwili, gdy rząd został obalony w wyniku zamachu stanu „kościół na Mali jest systematycznie wykorzeniany”, szczególnie na północy, „gdzie buntownicy chcą ustanowić niezależne islamskie państwo i wypędzić chrześcijan… w poszukiwaniu ukrywających się chrześcijan przeszukiwano dom po domu, kościoły i posiadłości chrześcijan są grabione bądź niszczone a ludzie torturowani, aby ujawniali swoich chrześcijańskich krewnych”.
Nigeria: w jednym z licznych ataków na chrześcijan, pewien muzułmanin podpalił dom w chrześcijańskim miasteczku a następnie otworzył ogień do wszystkich, którzy usiłowali uciec z pożaru, zabijając co najmniej 7 osób i raniąc wielu innych.
Sudan: Nie podając żadnego powodu urzędnicy bezpieczeństwa zamknęli regionalne biuro Sudańskiej Rady Kościołów oraz bardzo potrzebną kościelną klinikę dla ubogich. Pracownicy zostali aresztowani i zabrani w nieznane miejsce. „Ich rodziny żyją w strachu, cierpiąc z powodu niepewności co do losu swoich bliskich”.
Syria: dżihadyści usunęli wszystkie rodziny z chrześcijańskiego obszaru „zajmując wszystkie domy w wiosce, okupując kościół i zmieniając go na swoją bazę”.
Uzbekistan: Policja najechała na protestanckie nabożeństwo, twierdząc, że „w tym domu znajduje się bomba”. Bomby nie znaleziono, wyłącznie chrześcijańska literaturę, która została skonfiskowana. W konsekwencji 14 członków niezarejestrowanego kościoła zostało obciążonych grzywnami w wysokości 10-60 krotności miesięcznego zarobku, za „niezatwierdzone spotkanie w prywatnym domu”. Między lutym a kwietnie 28 protestantów zostało skazanych na grzywny, czterech doniesieniem o wykroczeniu. Trzech Baptystów zostało skazanych na grzywny za niezgłoszenie przewozu osobistych Biblii przez granicę między Kazachstanem a Uzbekistanem. Grzywnom i doniesieniom towarzyszą konfiskaty religijnej literatury.
O tym cyklu
Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje, nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Bieżący miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.
Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:
1) Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.
2) Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.
Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsc pobytu jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); o zwyczajnej przemocy i morderstwach; często w połączeniu ze sobą.
Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i geograficzne, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy przez to twarde stosowanie prawa szariatu, czy nad-kultura dominacji z niego zrodzona.
Gdzie wezwania do aresztowań? Gdzie oskarżenia o zbrodnie wojenne? Gdzie żądania, aby ci kryminaliści zostali doprowadzeni na sąd przed Międzynarodowy Sąd Kryminalny czy Międzynarodowy Trybunał w Hadze?